Świadczenie rehabilitacyjne z ubezpieczenia wypadkowego może być należne z dwóch tytułów

Powinien je wypłacać nie tylko ten płatnik, u którego doszło do wypadku przy pracy lub rozwinięcia się choroby zawodowej, lecz także drugi pracodawca poszkodowanego. Taka sama zasada obowiązuje przy zasiłku chorobowym

Świadczenie rehabilitacyjne to świadczenie przejściowe między okresem zasiłkowym a powrotem ubezpieczonego do pracy lub nabyciem przez niego prawa do renty z tytułu niezdolności do pracy. Świadczenie to może przysługiwać zarówno z ubezpieczenia chorobowego, jak i z ubezpieczenia wypadkowego. To, z jakiego funduszu świadczenie będzie wypłacane, zależy od tego, jakiego rodzaju niezdolność do pracy zostanie orzeczona przez lekarza orzecznika. Może on bowiem stwierdzić, że jest ona związana z tzw. ogólnym stanem zdrowia albo wypadkiem przy pracy lub chorobą zawodową.

Przy ustalaniu prawa do świadczenia rehabilitacyjnego z ubezpieczenia wypadkowego, jego podstawy wymiaru, a także przy jego wypłacie, stosuje się odpowiednio przepisy ustawy o świadczeniach pieniężnych z ubezpieczenia społecznego w razie choroby i macierzyństwa (dalej: ustawa zasiłkowa). Pewne uregulowania dotyczące świadczenia rehabilitacyjnego z funduszu wypadkowego są jednak odmienne od tych przyjętych dla „zwykłej” niezdolności do pracy. Te odmienne zasady zostały uregulowane w ustawie o ubezpieczeniu społecznym z tytułu wypadków przy pracy i chorób zawodowych (dalej: ustawa wypadkowa).