Wynagrodzenie i zasiłek chorobowy, podstawowe zasady

Emilia Derucka

Stan prawny na 1 czerwca 2011 r.

Osoby uprawnione

Prawo do zasiłku chorobowego mają osoby, które podlegają ubezpieczeniu chorobowemu:

1) obowiązkowo:

- pracownicy,

- członkowie rolniczych spółdzielni produkcyjnych i spółdzielni kółek rolniczych,

- osoby odbywające służbę zastępczą;

2) dobrowolnie:

- osoby wykonujące pracę nakładczą,

- osoby wykonujące pracę na podstawie umowy agencyjnej lub umowy zlecenia albo innej umowy o świadczenie usług, do której zgodnie z kodeksem cywilnym stosuje się przepisy dotyczące zlecenia oraz osoby z nimi współpracujące,

- osoby prowadzące pozarolniczą działalność oraz osoby z nimi współpracujące,

- osoby wykonujące odpłatnie pracę, na podstawie skierowania do pracy w czasie odbywania kary pozbawienia wolności lub tymczasowego aresztowania,

- duchowni.

Prawo do wynagrodzenia za czas choroby, na podstawie art. 92 § 1 pkt 1 k.p., zachowuje pracownik niezdolny do pracy wskutek choroby lub odosobnienia z chorobą zakaźną trwającej łącznie do 33 dni w ciągu roku kalendarzowego, a w przypadku pracownika, który ukończył 50. rok życia trwającej łącznie do 14 dni w ciągu roku kalendarzowego. Pracownikowi, który ukończył 50. rok życia, prawo do czternastodniowego okresu wypłaty wynagrodzenia przysługuje, począwszy od następnego roku kalendarzowego po roku, w którym ukończył 50. rok życia. Na takich samych zasadach jak pracownicy prawo do wynagrodzenia określonego w art. 92 k.p. mają osoby wykonujące pracę nakładczą.