Wyrok NSA z dnia 13 lutego 2025 r., sygn. II OSK 419/24

Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący: Sędzia NSA Marzenna Linska-Wawrzon (spr.) Sędziowie Sędzia NSA Tomasz Bąkowski Sędzia del. WSA Piotr Broda po rozpoznaniu w dniu 13 lutego 2025 r. na posiedzeniu niejawnym w Izbie Ogólnoadministracyjnej skarg kasacyjnych C. Sp. z o.o. oraz M. S. i P. S. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Lublinie z dnia 17 października 2023 r. sygn. akt II SA/Lu 573/23 w sprawie ze skargi M. S. i P. S. na decyzję Lubelskiego Wojewódzkiego Inspektora Nadzoru Budowlanego w Lublinie z dnia 12 maja 2023 r. znak: ... w przedmiocie usunięcia nieprawidłowości oddala skargi kasacyjne.

Uzasadnienie

Wyrokiem z dnia 17 października 2023 r., sygn. akt II SA/Lu 573/23 Wojewódzki Sąd Administracyjny w Lublinie, na podstawie art. 151 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (dalej p.p.s.a.), oddalił skargę M. S. i P. S. na decyzję Lubelskiego Wojewódzkiego Inspektora Nadzoru Budowlanego w Lublinie z dnia 12 maja 2023 r. znak: ... w przedmiocie usunięcia nieprawidłowości z miejsca parkingowego.

W przedmiotowej sprawie złożono dwie skargi kasacyjne.

C. Sp. z .o.o. złożyła skargę kasacyjną, którą zaskarżyła powyższy wyrok w całości, zarzucając Sądowi I instancji:

1. naruszenie przepisów postępowania, tj. art. 153 p.p.s.a. przez przyjęcie, że:

a) nie nastąpiła zmiana okoliczności uzasadniająca odstąpienie od związania wyrokiem WSA w sprawie II SA/LU 806/20 oraz NSA II OSK 2057/21 podczas, gdy z uzasadnienia wyroku II SA/Lu 806/20 jednoznacznie wynika, że "Nie zostało także jednoznacznie przesądzone, czy parking jest częścią wspólną nieruchomości", w wyniku czego w postępowaniu uzupełniającym ustalono, że miejsca parkingowe zostały oddane do wyłączonego korzystania konkretnym osobom (umowa quoad usum); ma to niezwykle istotne znaczenie dla określenia zarówno istnienia uprawnienia sądu administracyjnego do ingerencji w prawo wyłącznego korzystania jak i określenia adresata obowiązku nałożonego w decyzji; Nie można bowiem nałożyć obowiązku na podmiot, który nie ma prawa do korzystania/zarządzania nieruchomości oddaną do wyłącznego korzystania innemu podmiotowi; hipotetyczne rozważania obu sądów administracyjnych nie mogą być poczytywane jako wiążąca ocena, albowiem ta jest możliwa tylko w odniesieniu do ustalonego stanu faktycznego;