Odmowa przyznania świadczenia w drodze wyjątku przez ZUS - Wyrok NSA z dnia 3 października 2024 r., sygn. III OSK 1374/24

Trudna sytuacja życiowa i zdrowotna osoby wnioskującej o świadczenie z FUS w drodze wyjątku nie wystarczają do jego przyznania, jeśli nie wykazano szczególnych okoliczności uniemożliwiających zdobycie uprawnień na zasadach ogólnych.

Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący: sędzia NSA Małgorzata Pocztarek (spr.) sędzia NSA Ewa Kwiecińska sędzia del. WSA Paweł Mierzejewski po rozpoznaniu w dniu 3 października 2024 r. na posiedzeniu niejawnym w Izbie Ogólnoadministracyjnej skargi kasacyjnej M. P. reprezentowanego przez kuratora A. P. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 4 grudnia 2023 r. sygn. akt II SA/Wa 1229/23 w sprawie ze skargi M. P. reprezentowanego przez kuratora A. P. na decyzję Prezesa Zakładu Ubezpieczeń Społecznych z dnia 13 kwietnia 2023 r. nr 010000/620/27117/2022/CSW w przedmiocie odmowy przyznania świadczenia w drodze wyjątku oddala skargę kasacyjną.

Uzasadnienie

Wyrokiem z dnia 4 grudnia 2023 r., sygn. akt II SA/Wa 1229/23, Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie, po rozpoznaniu sprawy ze skargi M.P. reprezentowanego przez kuratorkę A.P. (dalej: wnioskodawca, skarżący) na decyzję Prezesa Zakładu Ubezpieczeń Społecznych (dalej: organ) z dnia 13 kwietnia 2023 r., nr 010000/620/27117/2022/CSW, wydaną w przedmiocie odmowy przyznania świadczenia w drodze wyjątku, oddalił skargę.

Wyrok ten wydany został w następujących okolicznościach faktycznych i prawnych sprawy.

Decyzją z dnia 13 kwietnia 2023 r., nr 010000/620/27117/2022/CSW, Prezes Zakładu Ubezpieczeń Społecznych odmówił przyznania M.P. świadczenia w drodze wyjątku na podstawie art. 83 ust. 1 ustawy z dnia 17 grudnia 1998 r. o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych (Dz. U. z 2018 r., poz. 2096 ze zm., dalej: u.e.r.f.u.s.). Organ wskazał, że przyznanie świadczenia w drodze wyjątku możliwe jest wyłącznie w przypadku, gdy spełnione są kumulatywnie wszystkie przesłanki wymienione w art. 83 ww. ustawy, a brak choćby jednej z nich wyklucza możliwość przyznania świadczenia. Organ ustalił, że na przestrzeni 47 lat życia, tj. do czasu powstania całkowitej niezdolności do pracy, skarżący udokumentował jedynie 4 lata i 6 miesięcy okresów składkowych i nieskładkowych, a w 10-leciu przypadającym przed dniem powstania częściowej niezdolności do pracy wnioskodawca udokumentował jedynie 3 lata, 8 miesięcy i 9 dni okresów składkowych i nieskładkowych, zamiast wymaganych 5 lat tych okresów. Ponadto pierwsze objęcie wnioskodawcy ubezpieczeniem społecznym nastąpiło w 1996 roku, a w latach 1996-2001, 2002-2005, 2010-2018, nastąpiły przerwy w wykonywaniu przez wnioskodawcę zatrudnienia lub innej działalności związanej z odprowadzaniem składek na ubezpieczenie społeczne.