Interpretacja indywidualna z dnia 1 sierpnia 2024 r., Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej, sygn. 0111-KDIB1-3.4010.278.2024.3.PC

Rozliczenie przychodów oraz kosztów ze wspólnego przedsięwzięcia.

Interpretacja indywidualna – stanowisko prawidłowe

Szanowni Państwo,

stwierdzam, że Państwa stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych zdarzenia przyszłego w podatku dochodowym od osób prawnych, jest prawidłowe.

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

16 maja 2024 r., wpłynął Państwa wniosek, o wydanie interpretacji indywidualnej, dotyczący m.in. podatku dochodowego od osób prawnych, w zakresie ustalenia, czy:

- do rozliczenia uzyskiwanych przychodów i ponoszonych kosztów przez Spółkę w ramach Umowy będzie miał zastosowanie art. 5 ust. 1 i 2 ustawy o CIT, tj. Spółka powinna zaliczać do przychodów i kosztów podatkowych jedynie te kwoty, które przypadają na nią zgodnie z proporcją ustaloną dla danego źródła przychodów i kosztów w Umowie;

- Spółka powinna ustalać moment powstania przychodów przypadających na nią z tytułu Umowy na zasadach wynikających z art. 12 ust. 3 ustawy o CIT, a moment zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów zgodnie art. 15 ust. 1 ustawy o CIT oraz potrącać te koszty w czasie na zasadach wynikających z art. 15 ust. 4 oraz ust. 4b-4e ustawy o CIT - w części przypadającej na Spółkę z treści Umowy.

Uzupełnili go Państwo - w odpowiedzi na wezwanie - pismem z 17 lipca 2024 r.

Treść wniosku jest następująca:

Opis zdarzenia przyszłego

A. Sp. z o.o. (dalej: „Spółka” lub „Operator”) jest objęta nieograniczonym obowiązkiem podatkowym w Polsce, tj. podlega w Polsce obowiązkowi podatkowemu od całości swoich dochodów, bez względu na miejsce ich osiągania. Spółka jest również czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług.

Spółce przysługuje tytuł prawny do korzystania z nieruchomości, w tym obiektu widowiskowo-sportowego (dalej: „X”). Głównym przedmiotem działalności Spółki jest odpłatnie udostępnianie X osobom fizycznym, osobom prawnym i jednostkom organizacyjnym nieposiadającym osobowości prawnej w celu organizacji na X wydarzeń sportowych oraz artystycznych.

[Umowa w sprawie współorganizacji Wydarzenia]

Spółka zawiera także umowy współorganizacji (dalej: „Umowa”) z zewnętrznym podmiotem (dalej: „Partner”) w celu wspólnej organizacji wydarzenia sportowego bądź artystycznego (dalej „Wydarzenie”). Spółka nie wyklucza możliwości zawiązania Umowy także z podmiotami powiązanymi, w rozumieniu art. 11 ust. 1 pkt 4 ustawy o CIT. Celem takiej Umowy jest uzgodnienie warunków współpracy przy współorganizacji konkretnego Wydarzenia, profesjonalnego przeprowadzenia Wydarzenia, realizacji działań promocyjnych, zapewnienia komfortu, satysfakcji oraz bezpieczeństwa uczestnikom Wydarzenia, a także ustalenie warunków finansowych współpracy.

W ramach opisywanej powyżej Umowy, do obowiązków Spółki (i jej kosztem) należy:

 a. przeznaczenie ustalonego obszaru Wydarzenia na zasadzie wyłączności na potrzeby organizacji Wydarzenia,

 b. zapewnienie serwisów,

 c. przygotowanie i zapewnienie usługi gastronomicznej oraz strefy barowej, z zastrzeżeniem, że Spółka będzie jedynym uprawnionym do prowadzenia działalności gastronomicznej oraz cateringu na terenie X,

 d. zapewnienie firmy sprzątającej i nadzór nad nią,

 e. zapewnienie odpowiedniej obsługi przez służby porządkowe, medyczne, informacyjne i przeciwpożarowe,

f. zapewnienie dostępu i obsługi szatni i parkingu przy X,

 g. przygotowanie oznakowania wewnątrz X, z wykorzystaniem systemu DS.,

 h. zapewnienie kompleksowej i profesjonalnej obsługi gości VIP, zgodnie ze standardami Spółki,

i. zapewnienie konferansjera przekazującego komunikaty w strefie public,

j. udostępnienie punktów podwieszeń wraz z dostępnym mother grid,

 k. zapewnienie opieki Event Managera do koordynacji przygotowań Wydarzenia,

l. zapewnienie zespołu technicznego,

m. udostępnienie Partnerowi łącza internetowego,

 n. przygotowanie i konfiguracja sprzętu audiowizualnego,

 o. zapewnienie wolontariuszy do opieki nad Wydarzeniem,

 p. przygotowanie dokumentacji w celu uzyskania pozwolenia na organizację imprezy masowej,

 q. kontrola jakości podległych serwisów,

r. udostępnienie Partnerowi dostępu do panelu wydarzenia w serwisie biletującym z ramienia Spółki, w celu monitorowania bieżącej sprzedaży,

s. zapewnienia pełnej obsługi Imprezy przez uprawnione do tego osoby, w tym w szczególności zapewnienia odpowiedniej ilości służb porządkowych, służb informacyjnych, służb medycznych i ppoż., posiadających uprawnienia i umiejętności konieczne do obsługi Imprezy,

t. dołożenie starań w celu zapewnienia doskonałej obsługi gości imprezy w obszarach, za które odpowiada Operator.

Ponadto Operator (również jego kosztem):

- zobowiązuje się zapewnić dostęp do Obszaru Wydarzenia określonego, w Warunkach udostępnienia w Czasie Trwania Wydarzenia, Partnerowi i innym wskazanym przez niego osobom (np. ekipa techniczna itp.),

- od momentu udostępnienia Obszaru Wydarzenia do jego zdania Operator zapewnieni ochronę strefy technicznej Obiektu,

- udostępnienie nośników reklamowych,

- przeprowadzenie działań promocyjnych promujących sprzedaż biletów na wydarzenie w bileteriach partnerskich,

- udostępnienie punktów kasowych na potrzeby sprzedaży biletów na Wydarzenie.

Natomiast Partner na podstawie Umowy zobowiązuje się m.in. do (na swój koszt):

 a. spełnienia przewidzianych przepisami prawa warunków oraz uzyskania wszelkich decyzji administracyjnych, zezwoleń lub koncesji niezbędnych dla organizacji Wydarzenia,

 b. uzyskania decyzji pozwolenia na organizację Imprezy zgodnie z Ustawą o bezpieczeństwie imprez masowych oraz na podstawie innych szczegółowych aktów prawnych, z zastrzeżeniem przekazania kopii wymaganych decyzji i opinii Operatorowi minimum 6 dni przed rozpoczęciem Imprezy (tj. zezwolenia na prowadzenie imprezy masowej, opinii właściwych służb: Komendy Miejskiej Policji, Komendy Miejskiej Państwowej Straży Pożarnej, Miejskiej Stacji Pogotowia Ratunkowego, Powiatowej Stacji Sanitarno-Epidemiologicznej i innych, wymaganych przepisami prawa). Brak dostarczenia wymaganych dokumentów Operatorowi stanowić będzie przesłankę do odmowy przekazania Obszaru Wydarzenia, bez prawa dochodzenia z tego tytułu jakichkolwiek roszczeń od Operatora,

c. przygotowania szczegółowego harmonogramu Wydarzenia,

d. zakupu licencji Wydarzenia i zapewnienia jego realizacji,

e. ubezpieczenia artystów zgodnie z wymaganiami,

f. opłacenia wynagrodzenia autorskiego ZAIKS,

g. monitorowania bieżącej sprzedaży biletów na Wydarzenie,

h. zaznajomienia z X osób, które będą pracowały przy organizacji Wydarzenia, w szczególności z rozkładem dróg i wyjść ewakuacyjnych, rozmieszczeniem sprzętu przeciwpożarowego, klatek schodowych, wind i rozkładem sektorów oraz z regulaminem, procedurami i instrukcjami obowiązującymi w X,

i. utworzenia strefy dla osób palących, umożliwienia spożywania przez uczestników Wydarzenia napojów i innych artykułów zakupionych wewnątrz X.

Ponadto, jak wynika z Umowy, Partner odpowiada za (na swój koszt):

- działania zatrudnionych przez siebie osób oraz podmiotów, którym powierza czynności związane z organizacją oraz przebiegiem Imprezy, a także ponosi wyłączną odpowiedzialność za roszczenia tych podmiotów,

- bezpieczeństwo uczestników Imprezy i innych osób przebywających w Obiekcie oraz za szkody wyrządzone w Obszarze Wydarzenia jak również za podwykonawców Partnera zaangażowanych w realizację Imprezy,

- wszelkie roszczenia osób, podmiotów i organizacji zajmujących się zbiorowym zarządzaniem prawami autorskimi lub prawami pokrewnym.

Każdorazowo na wydarzenie przeznaczona zostanie z góry określona pula biletów wstępu.

Sprzedaż biletów na Wydarzenie realizowana będzie przez obie strony Umowy. Strony Umowy będą wzajemne, na bieżąco raportowały aktualny stan sprzedaży biletów.

[Partycypacja w przychodach i kosztach]

W związku z przyjętym w Umowie podziałem zadań zamiarem stron jest stała partycypacja w zysku z Wydarzenia. Strony, zgodnie z Umową uprawnione będą do wynagrodzenia stanowiącego przychód ze sprzedaży biletów na Wydarzenie w ustalonej w Umowie proporcji dla Spółki i dla Partnera. W przypadku, gdy koszty realizacji Wydarzenia przekroczą uzyskany przychód ze sprzedaży biletów na Wydarzenie, strony Umowy przewidują pokrycie powstałej straty w określonej w Umowie proporcji.

Po zakończeniu Wydarzenia, w terminie przewidzianym w Umowie strony dokonają ostatecznego rozliczenia na podstawie wystawianej noty księgowej. Innymi słowy, dopiero po zakończeniu Wydarzenia, tj. w momencie, w którym znany jest stronom ostateczny wynik finansowy z organizacji Wydarzenia, strony dokonują ostatecznego rozliczenia tego wyniku, w proporcji, którą określa Umowa.

Pytania dotyczące podatku dochodowego od osób prawnych (ostatecznie sformułowane we wniosku oraz w uzupełnieniu z 17 lipca 2024 r.)

 1. Czy do rozliczenia uzyskiwanych przychodów i ponoszonych kosztów przez Spółkę w ramach Umowy będzie miał zastosowanie art. 5 ust. 1 i 2 ustawy o CIT, tj. Spółka powinna zaliczać do przychodów i kosztów podatkowych jedynie te kwoty, które przypadają na nią zgodnie z proporcją ustaloną dla danego źródła przychodów i kosztów w Umowie?

 2. Czy Spółka powinna ustalać moment powstania przychodów przypadających na nią z tytułu Umowy na zasadach wynikających z art. 12 ust. 3 ustawy o CIT, a moment zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów zgodnie art. 15 ust. 1 ustawy o CIT oraz potrącać te koszty w czasie na zasadach wynikających z art. 15 ust. 4 oraz ust. 4b-4e ustawy o CIT – w części przypadającej na Spółkę z treści Umowy?

Państwa stanowisko w sprawie

Ad 1

Zdaniem Spółki do rozliczenia uzyskiwanych przychodów i ponoszonych kosztów przez Spółkę w ramach Umowy będzie miał zastosowanie art. 5 ust. 1 i 2 ustawy o CIT, tj. Spółka powinna zaliczać do przychodów i kosztów podatkowych jedynie te kwoty, które przypadają na nią zgodnie z proporcją ustaloną dla danego źródła przychodów i kosztów w Umowie.

Ad 2

Zdaniem Spółki powinna ona ustalać moment powstania przychodów przypadających na nią z tytułu Umowy na zasadach wynikających z art. 12 ust. 3 ustawy o CIT.

Uzasadnienie stanowiska Wnioskodawcy

Zgodnie z art. 5 ust. 1 ustawy o CIT, przychody z udziału w spółce niebędącej osobą prawną, ze wspólnej własności, wspólnego przedsięwzięcia, wspólnego posiadania lub wspólnego użytkowania rzeczy lub praw majątkowych łączy się z przychodami każdego wspólnika proporcjonalnie do posiadanego prawa do udziału w zysku (udziału). W przypadku braku przeciwnego dowodu przyjmuje się, że prawa do udziału w zysku (udziału) są równe.

Art. 5 ust. 2 ww. ustawy stanowi natomiast, że ww. wymienione zasady stosuje się odpowiednio do rozliczania kosztów uzyskania przychodów, wydatków niestanowiących kosztów uzyskania przychodów, zwolnień i ulg podatkowych oraz obniżenia dochodu, podstawy opodatkowania lub podatku.

Podkreślić w tym miejscu należy, że przepis art. 5 ustawy o CIT określa sposób podziału i opodatkowania przychodu ze źródeł przychodów będących źródłami wspólnymi dla więcej niż jednego podatnika, z wyjątkiem przychodów z udziału w spółce będącej osobą prawną.

Ponieważ identyczne reguły dotyczą rozliczania kosztów uzyskania przychodów oraz zwolnień i ulg podatkowych, analizowany przepis w istocie ustanawia zasadę obliczania dochodu ze wspólnych źródeł przychodów i kosztów oraz wymiaru podatku od tego dochodu.

Przychody ze źródeł wspólnych przyporządkowuje się osobno u każdego z podatników.

Przychód z omawianych źródeł stanowi taką część przychodu wspólników ze wspólnego przedsięwzięcia, jaka odpowiada udziałowi podatnika. Ustalona w powyższy sposób suma przychodu podlega łączeniu z innymi, podlegającymi opodatkowaniu na zasadach ogólnych, przychodami podatnika.

Ze wspólnym przedsięwzięciem mamy do czynienia w sytuacji, gdy kilka podmiotów decyduje się na realizację określonego celu i powstają między nimi takie więzi, które mają to umożliwić.

To odróżnia wspólne przedsięwzięcie od relacji między wykonawcą a podwykonawcą. Ten ostatni realizuje bowiem tylko przydzielone mu zadanie, a cel jego działania nie jest tym samym, szerszym zakresowo celem przyświecającym generalnemu wykonawcy.

W myśl art. 12 ust. 1 pkt 1 ustawy o CIT, przychodami, z zastrzeżeniem ust. 3 i 4 oraz art. 14, są w szczególności otrzymane pieniądze, wartości pieniężne, w tym również różnice kursowe.

Zgodnie z art. 12 ust. 3 ustawy o CIT, za przychody związane z działalnością gospodarczą i z działami specjalnymi produkcji rolnej osiągnięte w roku podatkowym, uważa się także należne przychody, choćby nie zostały jeszcze faktycznie otrzymane, po wyłączeniu wartości zwróconych towarów, udzielonych bonifikat i skont.

Zaznaczyć należy, iż ustawodawca w art. 12 ust. 1-3 ww. ustawy precyzuje określone rodzaje przychodów. Ponadto, wylicza jakiego rodzaju wpływy pieniężne podmiotu gospodarczego nie są zaliczane do przychodów (art. 12 ust. 4 ustawy).

Analizując powyższe regulacje należy stwierdzić, że co do zasady przychodem jest każda wartość wchodząca do majątku podatnika, powiększająca jego aktywa, mająca definitywny charakter, którą może on rozporządzać jak własną. Tym samym, na gruncie ww. ustawy przychód powinien przede wszystkim cechować się definitywnością i określonością. Zgodnie z takim podejściem, za przychód podlegający opodatkowaniu podatkiem dochodowym może być uznany tylko definitywny, trwały i ostateczny (bezzwrotny) przyrost majątkowy.

Nie może to być zatem jakikolwiek przychód, lecz wyłącznie taki, w stosunku do którego podatnikowi przysługuje prawo do jego otrzymania i który stanowić będzie jego trwałe przysporzenie majątkowe. Innymi słowy, przychodem będzie wyłącznie przysporzenie majątkowe o charakterze definitywnym, którego rzeczywiste otrzymanie, a w niektórych przypadkach już sam fakt, że jest należne, powoduje obowiązek zapłaty podatku dochodowego.

Co do zasady, o zaliczeniu danego przysporzenia majątkowego do przychodów decyduje trwały charakter tego przysporzenia w tym sensie, że w sposób ostateczny faktycznie powiększa ono aktywa podatnika.

Zatem w sytuacji, w której Spółka przekazuje Partnerowi określoną w Umowie część uzyskanych od klientów aktywów, tj. środków pieniężnych, nie będąc uprawniona do dysponowania tymi aktywami, to wartość przedmiotowych aktywów nie może być traktowana jako przychód podatkowy Spółki w rozumieniu art. 12 ust. 3 ustawy o CIT.

W zw. z powyższym należy dojść do wniosku, iż określając wysokość przychodów podatkowych przypadających na daną stronę Umowy, jak również wysokość kosztów, podstawę opodatkowania i wysokość zobowiązania podatkowego, należy w pierwszym rzędzie kierować się zapisami umownymi i zawartymi w niej uregulowaniami w zakresie podziału zysku.

Zatem, skoro Spółki i Partner ustalili w Umowie, że każdy z nich posiada prawo do określonego udziału w zysku wypracowanego w zw. z organizacją Wydarzenia, to powyższe postanowienie jest wiążące przy ustalaniu udziału stron Umowy w przychodach i kosztach dla potrzeb art. 5 ustawy o CIT.

Powyższe, w ocenie Spółki, oznacza, że powinna ona zaliczać do swoich przychodów podatkowych tylko tę część przychodów, która odpowiada jej na podstawie zawartej Umowy, a tym samym nie powinna też zaliczać do ustalenia swojej podstawy opodatkowania kwot należnych Partnerowi.

Z kolei na podstawie art. 15 ust. 1 ustawy o CIT, kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów ze źródła przychodów lub w celu zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1. Koszty poniesione w walutach obcych przelicza się na złote według kursu średniego ogłaszanego przez Narodowy Bank Polski z ostatniego dnia roboczego poprzedzającego dzień poniesienia kosztu.

Zgodnie z powyższym przepisem, podatnik ma możliwość odliczenia dla celów podatkowych wszelkich poniesionych wydatków, pod tym jednak warunkiem, że wykaże ich związek z prowadzoną działalnością gospodarczą, a ich poniesienie ma lub może mieć wpływ na wielkość osiągnięcia lub zachowania przychodu. Aby wydatek poniesiony przez podatnika stanowił dla niego koszt uzyskania przychodu, muszą być spełnione następujące warunki:

- wydatek został poniesiony przez podatnika, tj. w ostatecznym rozrachunku został pokryty z zasobów majątkowych podatnika,

- wydatek jest definitywny (rzeczywisty), tj. wartość poniesionego wydatku nie została podatnikowi w jakikolwiek sposób zwrócona,

- wydatek pozostaje w związku z prowadzoną przez podatnika działalnością gospodarczą,

- wydatek poniesiony został w celu uzyskania, zachowania lub zabezpieczenia przychodów lub może mieć wpływ na wielkość osiągniętych przychodów,

- wydatek został właściwie udokumentowany,

- wydatek nie znajduje się w grupie wydatków, których zgodnie z art. 16 ust. 1 ustawy o CIT nie uważa się za koszty uzyskania przychodów.

Kosztami uzyskania przychodu są zatem wszelkie racjonalne i gospodarczo uzasadnione wydatki związane z prowadzoną działalnością gospodarczą, które zostały poniesione przez podatnika i których celem jest osiągnięcie, zabezpieczenie lub zachowanie źródła przychodów.

Dla ustalenia momentu zaliczenia wydatków w ciężar kosztów uzyskania przychodów, podatnik powinien rozpoznać rodzaj powiązania kosztów z przychodami.

W zależności od stopnia powiązania kosztów z przychodami, koszty podatkowe można podzielić na:

- bezpośrednio związane z przychodami, których poniesienie przekłada się wprost na uzyskanie konkretnych przychodów (możliwe jest ustalenie, w jakim okresie i w jakiej wysokości powstał związany z nimi przychód),

- inne niż bezpośrednio związane z przychodami, których nie można w taki sposób przypisać do określonych przychodów, ale są racjonalnie uzasadnione jako prowadzące do ich osiągnięcia (tzw. koszty pośrednie).

Ustawodawca nie zawarł w ustawie o CIT definicji kosztów pośrednich i bezpośrednich. Brak takowych definicji związany jest z nieokreślonością tych pojęć i brakiem stałych, niezmiennych kryteriów oceny wystąpienia bezpośredniego lub jedynie pośredniego związku takich kosztów z przychodami podatnika w konkretnym przypadku. W efekcie, te same wydatki mogą być w danych warunkach bezpośrednimi, zaś w innych jedynie pośrednimi kosztami uzyskania przychodu. Ocena tej kwestii musi być więc dokonywana w każdym przypadku na tle określonej sytuacji, przy uwzględnieniu indywidualnych cech działalności podatnika, w warunkach której wydatki te są ponoszone. Przy czym, jeżeli określone wydatki można powiązać z osiąganiem konkretnego przychodu, to bez względu na możliwość jednoczesnego wywiedzenia pośredniego związku tych wydatków z ewentualnymi innymi przychodami, zaliczenie ich do kosztów uzyskania przychodów ocenić należy w kontekście tego przychodu, z którym wydatki te są bezpośrednio związane.

Natomiast przyjmuje się, że do kosztów pośrednich zalicza się wydatki, które nie mają bezpośredniego odzwierciedlenia w osiąganych przychodach, a więc te, którym nie można przypisać konkretnego przychodu, jakkolwiek ich ponoszenie warunkuje ich uzyskanie.

Kosztami takimi są zatem w szczególności wydatki związane z całokształtem działalności podatnika, wynikające z konieczności wywiązywania się przez niego z obowiązków nałożonych innymi przepisami prawa czy warunkujące prowadzenie tej działalności, np. koszty ogólnego zarządu, koszty administracyjne, wydatki na utrzymanie obiektów, obsługę prawną, ubezpieczenia, świadczenia na rzecz pracowników, podatki od nieruchomości. Tego rodzaju koszty, chociaż niewątpliwie związane są z osiąganymi przychodami, nie pozostają w uchwytnym związku z konkretnymi przychodami. Innymi słowy nie jest możliwe ustalenie, w którym okresie bądź roku podatkowym wystąpi przychód uzasadniający potrącenie takich kosztów.

W zależności od zakwalifikowania przedmiotowych wydatków do bezpośrednich lub pośrednich kosztów uzyskania przychodów, zastosowanie znajdą odpowiednio regulacje zawarte w art. 15 ust. 4b-4c lub ust. 4d-4e ustawy o CIT określające moment potrącenia przedmiotowych kosztów.

Rozliczenia pomiędzy podmiotami (fakturowanie, refakturowanie, wystawianie not księgowych) powinny być dokonywane w sposób umożliwiający właściwe i niebudzące wątpliwości określenie m.in. kosztów uzyskania przychodów podatkowych przypadających na poszczególnych wspólników realizujących umowę.

W zw. z powyższym, w ocenie Spółki należy stwierdzić, że przychodami i kosztami uzyskania przychodów Spółki są wyłącznie przychody i koszty przypadające na nią w odpowiedniej proporcji, zgodnie z zapisami wynikającymi z zawartej Umowy.

Przechodząc do kwestii ustalenia przez Spółkę odpowiedniego momentu ujęcia przychodów oraz kosztów podatkowych zw. z Umową, należy przytoczyć art. 12 ust. 3a ustawy o CIT, zgodnie z którym, za datę powstania przychodu, o którym mowa w ust. 3, uważa się, z zastrzeżeniem ust. 3c-3g oraz 3j-3m, dzień wydania rzeczy, zbycia prawa majątkowego lub wykonania usługi, albo częściowego wykonania usługi, nie później niż dzień:

1) wystawienia faktury albo

2) uregulowania należności.

Zgodnie z art. 12 ust. 3c ustawy o CIT, jeżeli strony ustalą, iż usługa jest rozliczana w okresach rozliczeniowych, za datę powstania przychodu uznaje się ostatni dzień okresu rozliczeniowego określonego w umowie lub na wystawionej fakturze, nie rzadziej niż raz w roku.

Art. 12 ust. 3d ustawy o CIT stanowi natomiast, że przepis ust. 3c stosuje się odpowiednio do dostawy energii elektrycznej, cieplnej oraz gazu przewodowego.

Stosownie do art. 12 ust. 3e ustawy o CIT, w przypadku otrzymania przychodu, o którym mowa w ust. 3, do którego nie stosuje się ust. 3a, 3c, 3d i 3f, za datę powstania przychodu uznaje się dzień otrzymania zapłaty.

Przykładowo, gdy Partner osiągnął przychód w danym miesiącu, ale o osiągnięciu przedmiotowego przychodu poinformował on Spółkę w miesiącu kolejnym, Spółka powinna rozpoznać przedmiotowy przychód w tym samym miesiącu, w którym przychód osiągnął Partner, a nie w miesiącu, w którym został poinformowany przez Partnera.

Na podstawie natomiast art. 15 ust. 1 ustawy o CIT, kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów ze źródła przychodów lub w celu zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1. Koszty poniesione w walutach obcych przelicza się na złote według kursu średniego ogłaszanego przez Narodowy Bank Polski z ostatniego dnia roboczego poprzedzającego dzień poniesienia kosztu.

Powyższy przepis należy rozumieć podobnie, jak wskazano w przypadku rozpoznawania przychodów powyżej, tj. Spółka w przypadku poinformowania jej przez Partnera o wysokości poniesionych kosztów w miesiącu kolejnym po miesiącu poniesienia kosztów przez Partnera, powinna rozpoznać przypadający na jej rzecz (na podstawie Umowy) koszt, w miesiącu poniesienia przedmiotowego kosztu przez Partnera.

Podsumowując, jak już wskazano powyżej zdaniem Spółki Umowa spełnia warunki określone w art. 5 ustawy o CIT, w zw. z czym Spółka powinna dla celów podatku dochodowego ustalać moment powstania wskazanych w opisie stanu faktycznego/zdarzenia przyszłego przychodów przypadających na Spółkę z tytułu Umowy na zasadach wynikających z art. 12 ust. 3 oraz art. 12 ust. 3a-3e ustawy o CIT oraz ujmować jako koszty uzyskania przychodów zgodnie art. 15 ust. 1 ustawy o CIT oraz potrącać te koszty w czasie na zasadach wynikających z art. 15 ust. 4 oraz ust. 4b-4e ustawy o CIT – w części przypadającej na Spółkę z treści Umowy.

Stanowisko Spółki zostało wielokrotnie podzielone przez Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej, m.in. w interpretacjach:

1) z dnia 3 listopada 2023 r., sygn. 0111-KDIB2-1.4010.299.2023.3.DD,

2) z dnia 17 kwietnia 2023 r., sygn. 0111-KDIB1-1.4010.4.2023.3.AW,

3) z dnia 21 września 2023 r., sygn. 0111-KDIB1-1.4010.336.2023.4.AND,

4) z dnia 3 listopada 2022 r., sygn. 0111-KDIB2-1.4010.511.2022.1.DD,

5) z dnia 15 marca 2022 r., sygn. 0111-KDIB1-1.4010.617.2022.2.AW,

6) z dnia 1 czerwca 2021 r., sygn. 0111-KDIB2-1.4010.63.2021.4.AR,

7) z dnia 9 grudnia 2019 r., sygn. 0114-KDIP2-2.4010.413.2019.3.AG,

8) z dnia 6 września 2017 r., sygn. 0115-KDIT2-3.4010.65.2017.2.JG,

9) z dnia 4 września 2017 r., sygn. 0112-KDIL3-2.4011.164.2017.2.MKA.

Ocena stanowiska

Stanowisko, które przedstawili Państwo we wniosku jest prawidłowe.

Uzasadnienie stanowiska

Kwestie osiągania przychodów i rozliczania kosztów związanych z udziałem we wspólnym przedsięwzięciu, uregulowane są w art. 5 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 2805 ze zm. dalej: „ustawa o CIT”).

Zgodnie z art. 5 ust. 1 ustawy o CIT ,

W myśl natomiast art. 5 ust. 2 ustawy o CIT,

Podkreślić należy, że przepis art. 5 ustawy o CIT określa sposób podziału i opodatkowania przychodu ze źródeł przychodów będących źródłami wspólnymi dla więcej niż jednego podatnika, z wyjątkiem przychodów z udziału w spółce będącej osobą prawną. Ponieważ identyczne reguły dotyczą rozliczania kosztów uzyskania przychodów oraz zwolnień i ulg podatkowych, komentowany przepis w istocie ustanawia zasadę obliczania dochodu ze wspólnych źródeł przychodów oraz wymiaru podatku od tego dochodu. Przychody ze źródeł wspólnych opodatkowuje się osobno u każdego z podatników. Przychód z omawianych źródeł stanowi taką część przychodu wspólników ze wspólnego przedsięwzięcia, jaka odpowiada udziałowi podatnika. Ustalona w powyższy sposób suma przychodu podlega łączeniu z innymi, podlegającymi opodatkowaniu na zasadach ogólnych, przychodami podatnika.

Zatem z podatkowego punktu widzenia konsekwencją wspólnego przedsięwzięcia, jest to, że przychody każdego z uczestników wspólnego przedsięwzięcia po pomniejszeniu o koszty uzyskania przychodów opodatkowane są odrębnie u każdego z nich, proporcjonalnie do posiadanego udziałów w tym przedsięwzięciu.

W przepisach ustawy o CIT, nie ma definicji pojęcia „wspólne przedsięwzięcie”. Niewątpliwie z wykładni językowej przepisu art. 5 ust. 1 ustawy o CIT wynika, że w przepisie tym mowa jest o takim wspólnym przedsięwzięciu, które nie stanowi ani podejmowania działalności w ramach spółki prawa cywilnego, czy też spółki osobowej prawa handlowego, ani nie jest związane ze współwłasnością, współposiadaniem i współużytkowaniem.

W doktrynie prawa podatkowego przyjęto, że przez wspólne przedsięwzięcie należy rozumieć wspólne zorganizowane działanie kilku podmiotów nakierowane na osiągnięcie zamierzonego celu ( zobacz: Współpraca w ramach „wspólnego przedsięwzięcia”– wybrane problemy podatkowe, Agnieszka Sobiech, Finanse, Rynki Finansowe, Ubezpieczenia nr 5/2016 (83), cz. 1, http://yadda.icm.edu.pl/yadda/element/bwmeta1.element.ekon-element-000171439874).

Ustawa o podatku dochodowym od osób prawnych nie zawiera również definicji przychodu podatkowego. Ustawodawca ograniczył się w tym zakresie do wskazania w art. 12 ust. 1 tej ustawy przykładowych przysporzeń, zaliczanych do tej kategorii.

Zgodnie z art. 12 ust. 1 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych,

Literalna wykładnia powołanego przepisu prowadzi do wniosku, że do przychodów podatkowych zalicza się takie przychody, które w danym momencie są trwałe, definitywne i bezwarunkowe. Do przychodów podatkowych podatnik winien zaliczyć tylko takie przychody, które są mu należne. Nie będą to zatem jakiekolwiek przychody, lecz przychody, w stosunku do których podatnikowi przysługiwać będzie prawo do ich otrzymania i które stanowić będą jego trwałe przysporzenie majątkowe.

Natomiast, zgodnie z art. 12 ust. 3 ustawy o CIT,

W świetle art. 12 ust. 3a ustawy o CIT,

W myśl art. 12 ust. 3c ustawy o CIT,

W świetle art. 12 ust. 3d ustawy o CIT,

Zgodnie z art. 12 ust. 3e ustawy o CIT,

Natomiast, art. 15 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych wskazuje, że

Zgodnie z przywołanymi przepisami, podatnik ma możliwość odliczenia dla celów podatkowych wszelkich poniesionych wydatków, jeśli wykaże ich związek z prowadzoną działalnością gospodarczą, a ich poniesienie ma lub może mieć wpływ na wielkość osiągnięcia lub zachowania przychodu.

Aby wydatek poniesiony przez podatnika stanowił dla niego koszt uzyskania przychodu, muszą być spełnione następujące warunki:

- wydatek został poniesiony przez podatnika, tj. w ostatecznym rozrachunku został pokryty z zasobów majątkowych podatnika,

- wydatek jest definitywny (rzeczywisty), tj. wartość poniesionego wydatku nie została podatnikowi w jakikolwiek sposób zwrócona,

- wydatek pozostaje w związku z prowadzoną przez podatnika działalnością gospodarczą,

- wydatek poniesiony został w celu uzyskania, zachowania lub zabezpieczenia przychodów lub może mieć wpływ na wielkość osiągniętych przychodów,

- wydatek został właściwie udokumentowany,

- wydatek nie znajduje się w grupie wydatków, których zgodnie z art. 16 ust. 1 ustawy o CIT nie uważa się za koszty uzyskania przychodów.

Każdorazowy wydatek poniesiony przez podatnika powinien podlegać indywidualnej analizie w celu dokonania jego kwalifikacji prawnej. Wyjątkiem jest sytuacja, gdy ustawa wyraźnie wskazuje jego przynależność do kategorii kosztów uzyskania przychodów lub wyłącza możliwość zaliczenia go do tego rodzaju kosztów. W pozostałych przypadkach, należy zaś zbadać istnienie związku przyczynowo-skutkowego pomiędzy poniesieniem kosztu, a powstaniem przychodu lub realną szansą powstania przychodów podatkowych, bądź też zachowaniem albo zabezpieczeniem źródła ich uzyskiwania.

Koszty ponoszone przez podatnika należy ocenić pod kątem ich celowości, a więc dążenia do uzyskania przychodów. Aby określony wydatek można było uznać za koszt uzyskania przychodu, między tym wydatkiem, a osiągnięciem przychodu musi zachodzić związek przyczynowy tego typu, że poniesienie wydatku ma wpływ na powstanie lub zwiększenie jego przychodu.

Właściwa i zgodna z treścią ustawowej regulacji kwalifikacja kosztów uzyskania przychodów powinna brać pod uwagę:

- przeznaczenie wydatku (jego celowość, zasadność dla funkcjonowania podmiotu) oraz

- potencjalną możliwość (analizowaną w dacie poniesienia wydatku na podstawie obiektywnych przesłanek) przyczynienia się danego wydatku do osiągnięcia przychodu.

Podatnik oceniając związek wydatku z prowadzoną działalnością gospodarczą winien zakładać, że dany koszt może obiektywnie przyczynić się do osiągnięcia przychodu. Ponadto, należy mieć na względzie, że podatnik uznając wydatek za koszt uzyskania przychodu odnosi ewidentne korzyści, ponieważ o ten koszt zmniejsza podstawę opodatkowania. Na podatniku spoczywa więc ciężar udowodnienia, że określony wydatek jest kosztem uzyskania przychodu.

Ponadto, zgodnie z art. 15 ust. 4 ustawy o CIT,

W świetle art. 15 ust. 4b ustawy o CIT,

koszty uzyskania przychodów bezpośrednio związane z przychodami, odnoszące się do przychodów danego roku podatkowego, a poniesione po zakończeniu tego roku podatkowego do dnia:

 1) sporządzenia sprawozdania finansowego, zgodnie z odrębnymi przepisami, nie później jednak niż do upływu terminu określonego do złożenia zeznania, jeżeli podatnicy są obowiązani do sporządzania takiego sprawozdania, albo

 2) złożenia zeznania, nie później jednak niż do upływu terminu określonego do złożenia tego zeznania, jeżeli podatnicy, zgodnie z odrębnymi przepisami, nie są obowiązani do sporządzania sprawozdania finansowego

- są potrącalne w roku podatkowym, w którym osiągnięte zostały odpowiadające im przychody.

W myśl art. 15 ust. 4c ustawy o CIT,

W świetle art. 15 ust. 4d ustawy o CIT,

Natomiast, zgodnie z art. 15 ust. 4e ustawy o CIT,

Ad. 1

Państwa wątpliwości w zakresie pytania oznaczonego we wniosku Nr 1 dotyczą ustalenia, czy do rozliczenia uzyskiwanych przychodów i ponoszonych kosztów przez Spółkę w ramach Umowy będzie miał zastosowanie art. 5 ust. 1 i 2 ustawy o CIT, tj. Spółka powinna zaliczać do przychodów i kosztów podatkowych jedynie te kwoty, które przypadają na nią zgodnie z proporcją ustaloną dla danego źródła przychodów i kosztów w Umowie.

Odnosząc się do powyższych wątpliwości wskazać należy, że skoro z opisu sprawy wynika, że:

- Spółka zawiera umowy współorganizacji (dalej: „Umowa”) z zewnętrznym podmiotem (dalej: „Partner”) w celu wspólnej organizacji wydarzenia sportowego bądź artystycznego (dalej „Wydarzenie”);

- w związku z przyjętym w Umowie podziałem zadań zamiarem stron jest stała partycypacja w zysku z Wydarzenia. Strony, zgodnie z Umową uprawnione będą do wynagrodzenia stanowiącego przychód ze sprzedaży biletów na Wydarzenie w ustalonej w Umowie proporcji dla Spółki i dla Partnera;

- w przypadku, gdy koszty realizacji Wydarzenia przekroczą uzyskany przychód ze sprzedaży biletów na Wydarzenie, strony Umowy przewidują pokrycie powstałej straty w określonej w Umowie proporcji;

- po zakończeniu Wydarzenia, w terminie przewidzianym w Umowie strony dokonają ostatecznego rozliczenia na podstawie wystawianej noty księgowej. Innymi słowy, dopiero po zakończeniu Wydarzenia, tj. w momencie, w którym znany jest stronom ostateczny wynik finansowy z organizacji Wydarzenia, strony dokonują ostatecznego rozliczenia tego wyniku, w proporcji, którą określa Umowa,

to opisana we wniosku Umowa, którą zawieracie Państwo z innym Partnerem, będzie stanowić wspólne przedsięwzięcie, zgodnie z art. 5 ust. 1 ustawy o CIT.

Zatem, skoro opisana we wniosku Umowa stanowi wspólne przedsięwzięcie, to Wnioskodawca jako Operator, dla celów podatku CIT powinien rozpoznawać wskazane we wniosku przychody oraz koszty uzyskania przychodów, uzyskane oraz ponoszone przez wspólne przedsięwzięcie, w wysokości wynikającej z wyrażonego w Umowie udziału Wnioskodawcy w wspólnym przedsięwzięciu, zgodnie z art. 5 ust. 2 ustawy o CIT w związku z art. 5 ust. 1 ustawy o CIT.

Wobec powyższego, Państwa stanowiska w zakresie pytania oznaczonego we wniosku Nr 1 należało uznać za prawidłowe.

Ad. 2

Państwa wątpliwości w zakresie pytania oznaczonego we wniosku Nr 2 dotyczą ustalenia, czy Spółka powinna ustalać moment powstania przychodów przypadających na nią z tytułu Umowy na zasadach wynikających z art. 12 ust. 3 ustawy o CIT, a moment zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów zgodnie art. 15 ust. 1 ustawy o CIT oraz potrącać te koszty w czasie na zasadach wynikających z art. 15 ust. 4 oraz ust. 4b-4e ustawy o CIT – w części przypadającej na Spółkę z treści Umowy.

Odnosząc się do powyższych wątpliwości ponownie należy wskazać, że wspólne przedsięwzięcie stanowi określony w umowie sposób uregulowania rozliczeń pomiędzy podmiotami tworzącymi Umowę oraz wprowadza zasady, którymi strony powinny kierować się w swoich kontaktach. Przedsiębiorcy działający w ramach wspólnego przedsięwzięcia powinni dokonywać podziału kosztów, czy przychodów zgodnie z ustaleniami wynikającymi z porozumienia między uczestnikami Umowy.

Jak już wskazano powyżej opisana we wniosku Umowa spełnia wymogi określone w art. 5 ustawy o CIT, to Wnioskodawca jako Operator (uczestnik Umowy) powinien dla celów podatku CIT ustalać moment powstania wskazanych we wniosku przychodów przypadających na Wnioskodawcę z tytułu udziału w Umowie na zasadach wynikających z art. 12 ust. 3 oraz art. 12 ust. 3a-3e ustawy o CIT oraz powinien ujmować jako koszty uzyskania przychodów wskazane we wniosku koszty ponoszone przez w ramach wspólnego przedsięwzięcia w części wynikającej z udziału Wnioskodawcy w Umowie, przy uwzględnieniu zasad wynikających z art. 15 ust. 1 ustawy o CIT oraz potrącać te koszty w czasie na zasadach wynikających z art. 15 ust. 4 oraz ust. 4b-4e ustawy o CIT.

W zależności od zakwalifikowania przedmiotowych wydatków do bezpośrednich lub pośrednich kosztów uzyskania przychodów zastosowanie znajdą odpowiednio regulacje zawarte w art. 15 ust. 4b-4c lub ust. 4d-4e ustawy o CIT, określające moment potrącalności kosztów.

Wobec powyższego, Państwa stanowiska w zakresie pytania oznaczonego we wniosku Nr 2, należało uznać za prawidłowe.

Reasumując, stanowisko Państwa w zakresie ustalenia, czy:

- do rozliczenia uzyskiwanych przychodów i ponoszonych kosztów przez Spółkę w ramach Umowy będzie miał zastosowanie art. 5 ust. 1 i 2 ustawy o CIT, tj. Spółka powinna zaliczać do przychodów i kosztów podatkowych jedynie te kwoty, które przypadają na nią zgodnie z proporcją ustaloną dla danego źródła przychodów i kosztów w Umowie;

- Spółka powinna ustalać moment powstania przychodów przypadających na nią z tytułu Umowy na zasadach wynikających z art. 12 ust. 3 ustawy o CIT, a moment zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów zgodnie art. 15 ust. 1 ustawy o CIT oraz potrącać te koszty w czasie na zasadach wynikających z art. 15 ust. 4 oraz ust. 4b-4e ustawy o CIT – w części przypadającej na Spółkę z treści Umowy,

należało uznać za prawidłowe.

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

- W zakresie podatku od towarów i usług zostało/zostanie wydane odrębne rozstrzygnięcie.

- Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego, które Państwo przedstawili i stanu prawnego, który obowiązuje w dniu wydania interpretacji.

- Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie z opisem zdarzenia przyszłego podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

- Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2023 r., poz. 2383 ze zm.). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli: Państwa sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego i zastosują się Państwo do interpretacji.

- Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Mają Państwo prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego (…). Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – t. j. Dz. U. z 2024 r. poz. 935; dalej jako „PPSA”).

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

- w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Warszawska 5, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo

- w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 2383 ze zm.).