Interpretacja indywidualna z dnia 22 lipca 2024 r., Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej, sygn. 0114-KDIP1-1.4012.307.2024.2.AKA

Nie przysługuje Wnioskodawcy prawo do odliczenia podatku naliczonego wynikającego z faktur dokumentujących świadczenie usług D., zgodnie z art. 86 ust. 1 ustawy.

Interpretacja indywidualna

– stanowisko nieprawidłowe

Szanowni Państwo,

stwierdzam, że Państwa stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego stanu faktycznego w podatku od towarów i usług jest nieprawidłowe.

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

7 maja 2024 r. wpłynął Państwa wniosek z 7 maja 2024 r. o wydanie interpretacji indywidualnej, który dotyczy braku prawa do odliczenia podatku VAT z faktur dokumentujących świadczenie usług D.

Uzupełnili go Państwo - w odpowiedzi na wezwanie - pismem z 1 lipca 2024 r. (wpływ 3 lipca 2024 r.)

Treść wniosku jest następująca:

Opis stanu faktycznego

A. Sp. z o.o. w (…) (dalej: „Podatnik” lub „Spółka” lub „Pracodawca”) jest czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług. Podstawowym przedmiotem działalności Spółki jest (…).

W związku z prowadzoną działalnością Spółka zatrudnia około (…) pracowników na stanowiskach robotniczych i nierobotniczych. Pracownicy Spółki pracują w kilku lokalizacjach na terenie (…):

1.w siedzibie głównej przy ul. (…),

2.w obiekcie (…),

3.w obiekcie (…).

Poza wynagrodzeniem Spółka proponuje swoim pracownikom świadczenia pozapłacowe związane z pracą w postaci dofinansowania do posiłków. Wprowadzone przez pracodawcę dofinansowanie posiłków obejmuje kwotę (…) złotych (brutto). W przypadku zamówienia przekraczającego tą kwotę, pracownik zobowiązany jest pokryć różnicę z własnych środków.

W celu realizacji wskazanego powyżej świadczenia pozapłacowego na rzecz pracowników Spółka zawarła umowę z firmą B. sp. z o.o. (dalej: „Dostawca”), której przedmiotem jest usługa D.

Usługa D polega na świadczeniu usług cateringowych dla pracowników Spółki (…).

Dostawca w ramach umowy:

(…)

Usługa D. polega więc na zorganizowaniu, dostarczeniu i rozliczeniu posiłków dla Pracowników Spółki. Dostawy posiłków mają obejmować wszystkich pracowników Spółki i wszystkie wymienione powyżej obiekty, w których pracownicy Spółki świadczą pracę. Dzięki odpowiedniej funkcjonalności (…), pracodawca ma możliwość ustalenia wysokości dopłat w ciągu miesiąca dla konkretnego pracownika, celem ustalenia wysokości świadczenia podlegającego opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych.

Zakupione posiłki nie mają charakteru posiłków profilaktycznych, o których mowa w art. 232 Kodeksu pracy, dopłata pracodawcy stanowi pozapłacowe świadczenie na rzecz pracowników.

Realizacja tego rodzaju świadczeń pozapłacowych jest niezbędna w celu zwiększenia atrakcyjności pracodawcy i utrzymania załogi zakładu pracy. Rozliczenie usługi D. następuje w oparciu o fakturę VAT wystawioną przez Dostawcę obejmującą jeden miesiąc rozliczeniowy, a wysokość kwoty wskazanej na fakturze odpowiada ilości faktycznie zrealizowanych zamówień przez pracowników Spółki.

Usługa świadczona przez Dostawcę objęta jest stawką podatku VAT w wysokości 8%. Spółka dotychczas nie korzystała z prawa do odliczenia podatku VAT od faktur wystawianych przez Dostawcę.

Uzupełnienie opisu stanu faktycznego

Finansowanie zakupu posiłków przez pracowników

Finansowanie zakupu posiłków przez pracowników związane jest wyłącznie z działalnością opodatkowaną Spółki. Spółka jest czynnym podatnikiem podatku VAT i w zakresie wykonywanej działalności gospodarczej wykonuje czynności opodatkowane podatkiem VAT. Wszystkie czynności wykonywane zarówno w ramach prowadzonej przez Spółkę działalności podstawowej, jak i pozostałej działalności, której zakres przedstawia Dział (…) Informacji odpowiadającej odpisowi aktualnemu z KRS Spółki, mają charakter odpłatnej dostawy towarów, o której mowa w art. 7 ustawy o VAT lub odpłatnego świadczenia usług, stosownie do art. 8 ustawy o VAT. Spółka w ramach wykonywanej działalności nie wykonuje także czynności objętych zwolnieniami przedmiotowymi, o których mowa w art. 43 ustawy o VAT.

Mając na uwadze powyższe - dofinansowanie zakupu posiłków przez pracowników jest związane wyłącznie z działalnością opodatkowaną Spółki. Jak wskazano we wniosku o wydanie interpretacji, wydatek poniesiony przez Spółkę stanowi przykład kosztu ogólnego jej działalności. Spółka zapewniając pracownikom pozapłacowe świadczenia ma na celu ich pozyskanie, zmotywowanie do pracy, zwiększenie ich poczucia więzi z pracodawcą, a także zwiększenia efektywności ich pracy, co w konsekwencji może się przełożyć na przychody pracodawcy.

Motywacja Spółki jako podatnika, cel poniesienia wydatku objętego wnioskiem i jego związek z wykonywaną działalnością Spółki został szczegółowo opisany we wniosku. Clue tych rozważań sprowadza się jednak do tego, że wydatek taki jest niezbędny z uwagi na zmieniające się realia rynku pracy, do których Spółka musi się dostosować. W celu utrzymania i pozyskiwania pracowników Spółka zmuszona jest konkurować z innymi pracodawcami w regionie zarówno w zakresie oferowanych warunków płacowych, jak i świadczeń pozapłacowych. Z tego też względu istnieje związek ponoszonego wydatku na usługę D. z wykonywaną działalnością opodatkowaną Spółki, niejako poprzez zabezpieczenie źródła uzyskania przychodu (por. wyrok NSA z 12 grudnia 2023 r., I FSK 281/23, LEX nr 3662634).

Z daleko idącej ostrożności Wnioskodawca wskazuje, że aby podatnik mógł skorzystać z przysługującego mu prawa do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego musi istnieć związek ponoszonego wydatku z wykonywaną działalnością, który nie musi mieć jednak charakteru bezpośredniego, gdyż wystarczający jest związek pośredni.

Siłą rzeczy część wydatków dotyczy działalności bieżącej i pomimo, że nie jest powiązana ze sprzedażą, to bez ich poniesienia ta sprzedaż nie mogłaby być prowadzona (vide: J. Matarewicz (w:) Ustawa o podatku od towarów i usług. Komentarz aktualizowany, LEX/el. 2024, art. 86.). Należy również zaznaczyć, że powyższe stanowisko zostało wielokrotnie wyrażane lub akceptowane przez Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej w licznych interpretacjach indywidualnych (m.in. 0112-KDIL3.4012.311.2024.1.MC, 0112-KDIL3.4012.274.2024.1.MBN, 0114-KDIP1-3.4012.81.2024.4.PRM).

W orzecznictwie sądów administracyjnych ukształtował się, obecnie powszechnie akceptowany pogląd, zgodnie z którym brak konkretnej transakcji opodatkowanej nie musi zawsze prowadzić do utraty prawa do odliczenia VAT. W przypadku bowiem wydatków zaliczanych do tzw. kosztów ogólnych wprawdzie nie istnieje bezpośredni związek pomiędzy zakupem tych towarów i usług, a sprzedażą opodatkowaną, lecz w sytuacji, gdy stanowią one element cenotwórczy produktów podatnika (towarów lub usług) pozostając w ten sposób w pośrednim związku z jego opodatkowaną działalnością gospodarczą, prawo do odliczenia z tytułu tych zakupów (wydatków) powinno przysługiwać podatnikowi w takim zakresie, w jakim ogólna działalność daje prawo do odliczenia VAT (tak m.in. wyroki NSA z 29 marca 2011 r., I FSK 571/10, oraz z 29 maja 2014 r., I FSK 1167/13). Także TSUE w wyroku z 27 września 2001 r. w sprawie C-16/00 (CIBO Participations SA v. Directeur region al des impots du Nord-Pas-de-Calats) wskazał, że brak bezpośredniego związku z konkretną czynnością podlegającą opodatkowaniu nie wyklucza prawa odliczenia podatku VAT w przypadku tzw. kosztów ogólnych działania podatnika, o ile koszty te mogą być przypisane do działalności podatnika podlegającej opodatkowaniu VAT.

Spółka nie przekazuje posiłków pracownikom

Spółka nie nabywa posiłków na swój rachunek od dostawców i nie przekazuje ich pracownikom. Jak opisano w treści wniosku, wydatek ponoszony przez Spółkę stanowi jedynie dopłatę do ceny posiłku do określonego limitu. Spółka w ramach umowy ze B. sp. z o.o. zapewnia jedynie pracownikom dostęp do (…), a także ustaliła stałą kwotę dopłaty do posiłków, tj. (…) zł.

Podmiotem zamawiającym posiłek jest pracownik, który z wykorzystaniem (…) sam wybiera posiłek u (…) współpracujących z B. Pracownik uiszcza bezpośrednio opłatę za posiłek w wysokości stanowiącej różnicę pomiędzy jednostkową ceną posiłku, a dopłatą pracodawcy. Spółka otrzymuje raz w miesiącu fakturę od firmy B. sp. z o.o., obejmującą kwotę stanowiącą iloczyn (…) złotych oraz ilości posiłków zamówionych przez pracowników w danym okresie. W powyższej kwocie mieści się również podatek VAT, a prawo do jego odliczenia stanowi przedmiot wniosku Spółki.

Oznacza to, że Spółka nie przekazuje pracownikom posiłków odpłatnie lub nieodpłatnie, ponieważ to pracownik zamawia posiłek osobiście u dostawcy. Spółka jedynie dopłaca do ceny jednostkowej posiłku stałą kwotę i powyższe stanowi świadczenie pozapłacowe na rzecz pracownika.

Na gruncie podatku dochodowego, dopłata Spółki stanowi dla pracownika przychód podlegający opodatkowaniu, a funkcjonalność (…). pozwala na przyporządkowanie konkretnej kwoty dopłat w danym okresie do poszczególnego pracownika celem umożliwienia rozliczeń na potrzeby podatku PIT.

W celu precyzyjnego wyjaśnienia Wnioskodawca wskazuje, że w związku z wprowadzeniem i funkcjonowaniem usługi D. mamy do czynienia z dwoma czynnościami opodatkowanymi pomiędzy Dostawcą, a pracownikami Spółki:

1)pracownik Spółki zamawia posiłek, płaci z własnych środków za dostarczony przez dostawcę posiłek cenę (uwzględniającą podatek VAT). Cena płacona przez pracownika stanowi nadwyżkę ponad kwotę (…) złotych,

2)pomiędzy B. sp. z o.o., a Spółką: B. sp. z o.o. świadczy na rzecz Spółki tzw. usługę D., czyli obejmuje Spółkę programem C. i wystawia Spółce fakturę z tytułu świadczonej usługi ustaloną jako iloczyn kwoty (…) złotych brutto i sumy zrealizowanych dostaw na rzecz pracowników Spółki.

Przedmiotem wniosku jest usługa świadczona przez B. sp. z o.o. na rzecz Spółki.

Kwotę (…) złotych Spółka finansuje ze środków obrotowych. Spółka otrzymuje fakturę od B. sp. z o.o., która jest regulowana ze środków obrotowych Spółki.

Powyższy wydatek jest pozapłacowym świadczeniem na rzecz pracowników i stanowi koszt operacyjny Spółki, sklasyfikowany jako inne świadczenia na rzecz pracowników i ujmowany jest na konta zespołu (…).

Spółka nie wystawia pracownikom faktur za posiłki

Jak wskazano powyżej, Spółka nie zamawia posiłków na rzecz pracowników, a jedynie - dzięki współpracy z B. sp. z o.o. - zapewnia pracownikom możliwości dostępu do (…).

Pracownicy zamawiają posiłki samodzielnie, na własny rachunek i regulują cenę za posiłek u dostawcy. Cena posiłku regulowana przez pracownika stanowi różnicę pomiędzy jednostkową ceną ustalaną przez dostawcę za posiłek, a wysokością dopłaty pracodawcy.

Mając na uwadze wszystko powyższe, Spółka wykazała spełnienie wszystkich przesłanek do skorzystania z prawa do odliczenia podatku VAT od faktur wystawianych przez B. sp. z o.o. z tytułu usługi D. Jednocześnie nie ziściła się żadna z przesłanek negatywnych, wynikających z art. 88 ustawy o VAT. Ponoszony wydatek stanowi dla Spółki koszt działalności operacyjnej i w związku z tym jest związany z wykonywaną przez Spółkę działalnością opodatkowaną.

Pytanie

Czy Spółce przysługuje prawo do pomniejszenia podatku należnego o kwotę podatku naliczonego zgodnie z art. 86 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług wynikającego z faktur dokumentujących świadczenie usług D.?

Państwa stanowisko w sprawie

Zdaniem Wnioskodawcy, Spółce przysługuje prawo do pomniejszenia podatku należnego o kwotę podatku naliczonego w pełnym zakresie wynikającego z faktur dokumentujących świadczenie usług D.

Uzasadnienie stanowiska własnego Wnioskodawcy

W pierwszej kolejności należy zaznaczyć, że zgodnie z art. 86 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług (dalej: „ustawa o VAT”), w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego.

Ustawodawca stworzył podatnikowi prawo do odliczenia podatku naliczonego w całości lub w części, pod warunkiem spełnienia przez niego zarówno przesłanek pozytywnych, wynikających z art. 86 ust. 1 ustawy o VAT oraz niezaistnienia przesłanek negatywnych, określonych w art. 88 ustawy. Przepis ten określa listę wyjątków, które pozbawiają podatnika prawa do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego. Jedną z przesłanek negatywnych prawa do odliczenia jest wskazana w art. 88 ust. 1 pkt 4 ustawy o VAT sytuacja nabycia przez podatnika usług noclegowych i gastronomicznych.

W ocenie Wnioskodawcy, opisany we wniosku stan faktyczny i usługa będąca przedmiotem wątpliwości podatnika nie spełnia wskazanej przesłanki negatywnej.

Usługa gastronomiczna zgodnie z definicją zawartą w Słowniku Języka Polskiego PWN (Wydawnictwo Naukowe PWN S.A.), polega na przygotowaniu i podaniu posiłku w miejscu, w którym jest on przyrządzany, tj. w restauracji, czy innym lokalu. Natomiast catering oznacza usługę polegającą na przygotowywaniu i dostarczaniu na zamówienie gotowych potraw w miejsce wskazane przez zamawiającego lub na organizacji przyjęć.

W konsekwencji, wykładnia językowa pojęcia usługi gastronomicznej i cateringowej pozwala na określenie podstawowej różnicy między tymi dwoma kategoriami - usługa gastronomiczna polega na świadczeniu usługi w restauracji (tj. w pomieszczeniu będącym w posiadaniu podmiotu realizującego usługę), podczas gdy catering ma charakter dostarczenia na zamówienie gotowej potrawy do lokalizacji wskazanej przez zlecającego.

Podobnie wypowiedział się również Trybunał Sprawiedliwości UE w wyroku w sprawie C-231/94 Faaborg-Gelting. W świetle powyższego uznać należy, że usługi cateringowe stanowią usługę odrębną od gastronomicznej. W celu dodatkowego potwierdzenia odrębnego charakteru usługi cateringu od usługi gastronomicznej, zasadne jest odniesienie się do Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług, (PKWiU), do której odwołują się przepisy u.p.t.u.

Zgodnie z art. 5a ustawy o VAT, towary lub usługi będące przedmiotem czynności, o których mowa w art. 5, wymienione w klasyfikacjach wydanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej, są identyfikowane za pomocą tych klasyfikacji, jeżeli dla tych towarów lub usług przepisy ustawy lub przepisy wykonawcze wydane na jej podstawie powołują symbole statystyczne. Powyższy przepis wprost stanowi, że oznaczenia PKWiU stosuje się jedynie w określonych w ustawie lub rozporządzeniach sytuacjach, tzn. gdy przepis wprost odnosi się do symbolu PKWiU.

Od 1 stycznia 2011 r., dla celów opodatkowania podatkiem od towarów i usług wykorzystywana jest Polska Klasyfikacja Wyrobów i Usług (obecnie „PKWiU 2015”, wprowadzona Rozporządzeniem Rady Ministrów z dnia 4 września 2015 r.). W dziale 56 ww. klasyfikacji mieszczą się „usługi związane z wyżywieniem”, w tym pod symbolem PKWiU 56.21 zostały sklasyfikowane „usługi przygotowania i dostarczania żywności dla odbiorców zewnętrznych (katering)”. Z kolei pod symbolem PKWiU 56.29 mieszczą się „Pozostałe usługi gastronomiczne”, gdzie wymienione zostały również usługi stołówkowe (PKWiU 56.29.2).

Z powyższego wynika jednoznacznie, że usługa cateringowa nie jest sklasyfikowana jako usługa gastronomiczna, co oznacza, że nie są one tożsame.

Tym samym usługa cateringowa nie jest objęta wyłączeniem od odliczenia, o którym mowa w art. 88 ust 1 pkt 4 ustawy o VAT.

Powyższe stanowisko znajduje także oparcie w stanowisku Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej wyrażonym min. w interpretacjach indywidualnych 0112-KDIL2-3.4012.117.2019.10.LS. oraz 0111-KDIB3-1.4012.8.2022.1.KO, a także w wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Olsztynie z 14 listopada 2019 r., I SA/Ol 538/19, LEX nr 2755010.

Odnosząc się zaś na powrót do treści art. 86 ust. 1 ustawy o VAT, podatnikowi przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych.

Możliwość odliczenia podatku naliczonego jest uprawnieniem podatnika i nie ma on obowiązku korzystać z tego prawa. Odliczenie podatku naliczonego od podatku należnego pozostaje całkowicie w gestii podatnika. Prawo do odliczenia VAT naliczonego musi być skorelowane z działalnością opodatkowaną VAT prowadzoną przez podatnika. Związek z tą działalnością nie musi mieć charakteru bezpośredniego, gdyż wystarczający jest związek pośredni.

Siłą rzeczy część wydatków dotyczy działalności bieżącej i pomimo, że nie jest powiązana ze sprzedażą, to bez ich poniesienia ta sprzedaż nie mogłaby być prowadzona (vide: J. Matarewicz (w:) Ustawa o podatku od towarów i usług. Komentarz aktualizowany, LEX/el. 2024, art. 86.). W orzecznictwie sądów administracyjnych ukształtował się, obecnie powszechnie akceptowany pogląd, zgodnie z którym brak konkretnej transakcji opodatkowanej nie musi zawsze prowadzić do utraty prawa do odliczenia VAT. W przypadku bowiem wydatków zaliczanych do tzw. kosztów ogólnych wprawdzie nie istnieje bezpośredni związek pomiędzy zakupem tych towarów i usług, a sprzedażą opodatkowaną, lecz w sytuacji gdy stanowią one element cenotwórczy produktów podatnika (towarów lub usług) pozostając w ten sposób w pośrednim związku z jego opodatkowaną działalnością gospodarczą, prawo do odliczenia z tytułu tych zakupów (wydatków) powinno przysługiwać podatnikowi w takim zakresie, w jakim ogólna działalność daje prawo do odliczenia VAT (tak m.in. wyroki NSA z 29 marca 2011 r., I FSK 571/10, oraz z 29 maja 2014 r., I FSK 1167/13).

Także TSUE w wyroku z 27 września 2001 r. w sprawie C-16/00 (CIBO Participations SA v. Directeur region al des impots du Nord-Pas-de-Calats) wskazał, że brak bezpośredniego związku z konkretną czynnością podlegającą opodatkowaniu nie wyklucza prawa odliczenia podatku VAT w przypadku tzw. kosztów ogólnych działania podatnika, o ile koszty te mogą być przypisane do działalności podatnika podlegającej opodatkowaniu VAT.

W przedmiotowym stanie faktycznym zachodzi właśnie taka sytuacja. Pracodawca, zapewniając pracownikom pozapłacowe świadczenia - nawet jeśli nie mają one bezpośredniego odzwierciedlenia w osiąganych obrotach, to poniesienie tych wydatków wpływa na uzyskanie obrotu opodatkowanego VAT niejako poprzez zabezpieczenie utrzymania źródła przychodu. Spółka powinna mieć zatem prawo do odliczenia podatku naliczonego związanego z ich poniesieniem.

Takie stanowisko znajduje również potwierdzenie w stanowisku Naczelnego Sądu Administracyjnego, wyrażonego w wyroku NSA z 12 grudnia 2023 r. (I FSK 281/23, LEX nr 3662634.).

Zapewnienie pracownikom pozapłacowych świadczeń związanych z pracą ma na celu ich pozyskanie, zmotywowanie do pracy, zwiększenie ich poczucia więzi z pracodawcą, a także zwiększenia efektywności ich pracy, co w konsekwencji może się przełożyć na przychody pracodawcy. Wydatki te mają więc wpływ na stworzenie odpowiednich warunków do wykonywania obowiązków.

Spółka wskazuje także, że w zaistniałym stanie faktycznym nie mamy do czynienia z nieodpłatnym przekazaniem pracownikom towarów na ich cele osobiste, stosownie do art. 7 ust. 2 ustawy o VAT, bowiem posiłki są zamawiane bezpośrednio przez pracowników i na ich rzecz. Cena każdego posiłku uwzględnia należny podatek VAT. Wydatek ponoszony przez Spółkę stanowi jedynie dopłatę do ceny posiłku do określonego limitu.

Co do zasady w zaistniałym stanie faktycznym istnieją dwie transakcje opodatkowane podatkiem VAT:

1)pomiędzy Dostawcą a pracownikami Spółki: pracownik Spółki zamawia posiłek, płaci za dostarczony przez Dostawcę posiłek cenę (uwzględniającą podatek VAT). Cena płacona przez pracownika stanowi nadwyżkę ponad kwotę (…) złotych,

2)pomiędzy Dostawcą a Spółką: Dostawca świadczy na rzecz Spółki tzw. usługę D., czyli obejmuje Spółkę programem C. i wystawia Spółce fakturę z tytułu świadczonej usługi ustaloną jako iloczyn kwoty (…) złotych brutto i sumy zrealizowanych dostaw na rzecz pracowników Spółki.

Celem doprecyzowania Spółka wskazuje, że przedmiotem niniejszego wniosku jest wyłącznie usługa świadczona przez Dostawcę na rzecz Spółki. Jednocześnie należy zaznaczyć, że nie mamy do czynienia z nieodpłatnym przekazaniem pracownikom Spółki nabywanych posiłków przez Pracodawcę, bowiem w żadnym momencie transakcji Spółka nie jest dysponentem tych posiłków. Pracownik nabywa posiłek w ramach odrębnej czynności opodatkowanej. Nie można więc uznać, że Spółka wydaje towary na cele osobiste pracowników. Tym bardziej, że nie taka jest intencja Spółki, bowiem wydatek - dopłata do cen posiłków jest dodatkowym, pozapłacowym świadczeniem związanym z pracą i jest związana wyłącznie z zabezpieczeniem źródła uzyskania opodatkowanego przychodu. Spółka wskazuje jednoznacznie, że wartość posiłku ponad wysokość dopłaty nie jest przekazywana Spółce, lecz uiszczana bezpośrednio przez pracownika Dostawcy. Spółka nie pobiera więc od pracowników odpłatności za posiłki. Spółka nie pośredniczy więc w pomiędzy Dostawcą a pracownikami.

Należy też uwzględnić, że Spółka zatrudnia wykwalifikowanych pracowników posiadających szczególne umiejętności i uprawnienia (np. (…)). Spółka wykonuje istotne zadanie własne (…) w zakresie (…).

(…)

Nie można również abstrahować od realnej sytuacji na lokalnym rynku pracy, która zmusza Spółkę do wprowadzenia dodatkowych świadczeń pozapłacowych, bowiem inni okoliczni pracodawcy zapewniają tego rodzaju benefity dla pracowników. Tym samym Spółka w celu utrzymania personelu jest zmuszona dostosować się do zmieniających się realiów rynku pracy. Ponoszony wydatek jest więc bezsprzecznie związany z prowadzoną działalnością opodatkowaną.

Z daleko idącej ostrożności Wnioskodawca wskazuje, że przedmiotem wniosku Spółki nie jest to, czy Spółka jest uprawniona do odliczenia podatku od wydatków poniesionych na zakup posiłków dla pracowników, ponieważ posiłki nabywają pracownicy. Spółka zapewnia jedynie pracownikom możliwość zamawiania posiłków na własny koszt w ramach programu C. i zapewnia dodatkowy, pozapłacowy benefit w postaci dofinansowania zamawianych posiłków do ustalonego limitu kwotowego.

Przedmiotem wniosku Spółki jest odliczenie podatku VAT od faktur dokumentujących usługę D., którą to usługę odróżnia od usługi cateringu to, że nie polega na realizacji indywidualnej dostawy posiłków, lecz stanowi usługę systemową, określoną w umowie zawartej z Dostawcą jako „świadczenie usług cateringowych dla pracowników zamawiającego (…)”.

Usługa D. jest więc odrębną usługą, której adresatem jest pracodawca, a która zapewnia jedynie pracownikom korzystanie z dostaw. Jest to usługa o charakterze szerszym niż samo zamawianie posiłków. Przedmiotem wniosku Spółki jest możliwość odliczenia podatku VAT od faktur dokumentujących realizację tej właśnie usługi, świadczonej przez Dostawcę na rzecz Spółki. Odpłatność za usługę pochodzić będzie ze środków obrotowych Spółki, a cel poniesienia wydatku został szczegółowo opisany powyżej. Poniesienie wydatku mieści się w ogólnych kosztach działalności Spółki i koszty te mogą być przypisane do działalności podatnika podlegającej opodatkowaniu VAT.

Mając na uwadze powyższe, Spółka spełnia materialnoprawne przesłanki pozytywne, przewidziane przez ustawodawcę dla możliwości skorzystania z prawa do odliczenia podatku naliczonego. Spółka jest podatnikiem czynnym podatku VAT, ponoszony wydatek jest związany z prowadzoną działalnością opodatkowaną, a ponadto spełniony jest również warunek formalny - Spółka posiada wystawione przez Dostawcę faktury VAT obejmujące świadczoną usługę. Jednocześnie wykazano, że świadczona usługa nie spełnia przesłanki negatywnej z art. 88 ust. 1 pkt 4 ustawy o VAT. Tym samym w ocenie Spółki jest ona uprawniona do odliczenia podatku z faktur wystawianych przez Dostawcę, które dokumentują realizowaną usługę D.

Ocena stanowiska

Stanowisko, które przedstawili Państwo we wniosku jest nieprawidłowe.

Uzasadnienie interpretacji indywidualnej

Podstawowe zasady dotyczące odliczania podatku naliczonego zostały sformułowane w art. 86 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t. j. Dz. U. z 2024 r. poz. 361 ze zm.), zwanej dalej „ustawą”, zgodnie z którym:

Na mocy art. 86 ust. 2 pkt 1 ustawy: 

Z powyższego wynika, że prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przysługuje wówczas, gdy zostaną spełnione określone warunki, tzn. odliczenia tego dokonuje podatnik podatku od towarów i usług oraz gdy towary i usługi, z których nabyciem podatek został naliczony, są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, tzn. takich, których następstwem jest określenie podatku należnego (powstanie zobowiązania podatkowego).

Przedstawiona wyżej zasada wyklucza zatem możliwość dokonania obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego związanego z towarami i usługami, które nie są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, czyli w przypadku ich wykorzystania do czynności zwolnionych od podatku VAT oraz niepodlegających temu podatkowi.

Prawo do odliczenia podatku naliczonego, jako integralna część systemu VAT, w zasadzie nie może być ograniczane ani pod względem czasu, ani też pod względem zakresu przedmiotowego. Nie jest to bowiem wyjątkowy przywilej podatnika, lecz jego fundamentalne prawo. Możność wykonania tego prawa powinna być zapewniona niezwłocznie i względem wszystkich kwot podatku, które zostały pobrane (naliczone) od transakcji związanych z zakupami.

Ustawa ustanawia zasadę tzw. niezwłocznego odliczenia podatku naliczonego. Zasada ta wyraża się tym, że podatnik, aby skorzystać z prawa do odliczenia podatku naliczonego nie musi czekać, aż nabyty towar lub usługa zostaną odsprzedane lub efektywnie wykorzystane na potrzeby działalności opodatkowanej.

Istotna jest intencja nabycia – jeśli dany towar (usługa) ma służyć wykonywaniu czynności opodatkowanych wówczas, po spełnieniu wymienionych w art. 86 ustawy wymogów formalnych, odliczenie jest prawnie dozwolone, oczywiście jeżeli nie wyłączają go inne przepisy ustawy lub aktów wykonawczych.

Wystarczającym zatem jest, że z okoliczności towarzyszących nabyciu towaru lub usługi, przy uwzględnieniu rodzaju prowadzonej oraz planowanej przez podatnika działalności gospodarczej wynika, że zakup ten dokonany został w celu jego wykorzystania w ramach działalności opodatkowanej. Ta warunkowość realizacji określonego w art. 86 ust. 1 ustawy prawa do obniżenia podatku należnego o podatek naliczony powoduje, że nieziszczenie się warunku pozytywnego jakim jest wykorzystanie towaru lub usługi do realizacji czynności opodatkowanej podatnika, np. gdy okaże się, że zmieniono przeznaczenie towaru (usługi) i został on ostatecznie wykorzystany do czynności zwolnionych od VAT lub niepodlegających VAT – spowoduje konieczność weryfikacji uprzedniego odliczenia podatku naliczonego.

Biorąc pod uwagę, że prawo do odliczenia powinno być realizowane natychmiast po powstaniu podatku naliczonego, decydujące znaczenie dla oceny istnienia prawa do odliczenia ma zamierzony (deklarowany) związek podatku naliczonego z czynnościami opodatkowanymi. Przy czym związek ten może mieć charakter bezpośredni lub pośredni.

O związku bezpośrednim dokonywanych zakupów z działalnością podatnika można mówić wówczas, gdy nabywane towary służą np. dalszej odsprzedaży (towary handlowe) lub też nabywane towary i usługi są niezbędne do wytworzenia towarów lub usług będących przedmiotem dostawy. Bezpośrednio wiążą się więc z czynnościami opodatkowanymi wykonywanymi przez podatnika.

Natomiast o pośrednim związku nabywanych towarów i usług z działalnością przedsiębiorcy można mówić wówczas, gdy ponoszone wydatki wiążą się z całokształtem funkcjonowania przedsiębiorstwa – mają pośredni związek z działalnością gospodarczą, a tym samym z osiąganym przez podatnika obrotem opodatkowanym. Aby jednak można było wskazać, że określone zakupy mają chociażby pośredni związek z działalnością podmiotu, istnieć musi związek przyczynowo-skutkowy pomiędzy dokonanymi zakupami towarów i usług a powstaniem obrotu. O pośrednim związku dokonanych zakupów z działalnością podatnika można mówić wówczas, gdy zakup towarów i usług nie przyczynia się bezpośrednio do uzyskania obrotu przez podatnika, np. poprzez ich odsprzedaż, lecz poprzez wpływ na ogólne funkcjonowanie przedsiębiorstwa jako całości, przyczynia się do generowania przez podmiot obrotu. Najczęściej do wydatków mających pośredni wpływ na wykonywanie czynności opodatkowanych zalicza się koszty reprezentacji i reklamy, wydatki związane z udziałem w targach, konferencjach, koszty doradztwa podatkowego, itp.

Podkreślić należy, że ustawodawca stworzył podatnikowi prawo do odliczenia podatku naliczonego w całości lub w części, pod warunkiem spełnienia przez niego zarówno przesłanek pozytywnych, wynikających z art. 86 ust. 1 ustawy oraz niezaistnienia przesłanek negatywnych, określonych w art. 88 ustawy. Przepis ten określa listę wyjątków, które pozbawiają podatnika prawa do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego.

Z przedstawionego opisu sprawy wynika, że:

• Poza wynagrodzeniem proponują Państwo swoim pracownikom świadczenia pozapłacowe związane z pracą w postaci dofinansowania do posiłków.
• Wprowadzone dofinansowanie posiłków obejmuje kwotę (…) złotych (brutto). W przypadku zamówienia przekraczającego tą kwotę, pracownik zobowiązany jest pokryć różnicę z własnych środków. Wydatek ponoszony przez Państwa stanowi jedynie dopłatę do ceny posiłku do określonego limitu. Kwotę (…) złotych finansują Państwo ze środków obrotowych.
• W celu realizacji wskazanego powyżej świadczenia pozapłacowego na rzecz pracowników zawarli Państwo umowę z B. sp. z o.o., której przedmiotem jest usługa D.
• Dostawy posiłków mają obejmować wszystkich Państwa pracowników i wszystkie obiekty, w których pracownicy świadczą pracę.
• Dzięki odpowiedniej funkcjonalności (…), mają Państwo możliwość ustalenia wysokości dopłat w ciągu miesiąca dla konkretnego pracownika, celem ustalenia wysokości świadczenia podlegającego opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych.
• Zakupione posiłki nie mają charakteru posiłków profilaktycznych, o których mowa w art. 232 Kodeksu pracy, dopłata pracodawcy stanowi pozapłacowe świadczenie na rzecz pracowników.
• Realizacja tego rodzaju świadczeń pozapłacowych jest niezbędna w celu zwiększenia atrakcyjności pracodawcy i utrzymania załogi zakładu pracy.
• Rozliczenie usługi D. następuje w oparciu o fakturę VAT wystawioną przez Dostawcę obejmującą jeden miesiąc rozliczeniowy, a wysokość kwoty wskazanej na fakturze odpowiada ilości faktycznie zrealizowanych zamówień przez Państwa pracowników. Otrzymują Państwo raz w miesiącu fakturę od B. sp. z o.o., obejmującą kwotę stanowiącą iloczyn (…) złotych oraz ilości posiłków zamówionych przez pracowników w danym okresie.
• Finansowanie zakupu posiłków przez pracowników związane jest wyłącznie z działalnością opodatkowaną Spółki.
• Nie nabywają Państwo posiłków na swój rachunek od Dostawców i nie przekazują ich pracownikom.
• Podmiotem zamawiającym posiłek jest pracownik, który z wykorzystaniem (…) sam wybiera posiłek (…). Pracownik uiszcza bezpośrednio opłatę za posiłek w wysokości stanowiącej różnicę pomiędzy jednostkową ceną posiłku, a dopłatą pracodawcy.

W rozpatrywanej sprawie, wątpliwości Państwa dotyczą prawa do odliczenia podatku naliczonego z faktur dokumentujących nabycie od Dostawcy usług D.

W odniesieniu do Państwa wątpliwości należy wskazać, że decydujące znaczenie dla oceny istnienia prawa do odliczenia podatku naliczonego ma zamierzony (deklarowany) związek podatku naliczonego z czynnościami opodatkowanymi. Przy czym związek ten może mieć charakter bezpośredni lub pośredni. Jak już wcześniej wskazano, aby jednak można było wskazać, że określone zakupy mają chociażby pośredni związek z działalnością podmiotu, istnieć musi związek przyczynowo-skutkowy pomiędzy dokonanymi zakupami towarów i usług a powstaniem obrotu.

W tym miejscu należy zauważyć, że przepisy ustawy nie definiują pojęcia „potrzeb osobistych”. Za Słownikiem Języka Polskiego uznać należy, że potrzebami „osobistymi” są takie potrzeby, które „dotyczą danej osoby” i które są jej potrzebami „prywatnymi”, tj. potrzebami niezwiązanymi z prowadzoną przez tą osobę działalnością gospodarczą, statusem pracownika, czy pełnioną funkcją.

Zatem można przyjąć, że potrzebami osobistymi są te, których realizacja nie jest związana ze stosunkiem pracy i których zaspokojenie wynika z dobrej woli pracodawcy. Natomiast potrzeby pracownicze to te, których spełnienie nie wynika z autonomii woli stron, ale do zaspokajania których pracodawca jest zobowiązany na podstawie przepisów prawa, np.: przepisów Kodeksu pracy, przepisów o bezpieczeństwie i higienie pracy, itp.

Analiza przedstawionych we wniosku okoliczności sprawy oraz obowiązujących w tym zakresie przepisów prawa podatkowego pozwala stwierdzić, że zapewnienie pracownikom usług D., służy zaspokajaniu osobistych, prywatnych potrzeb pracowników i odbywa się bez związku z prowadzoną przez Państwa działalnością gospodarczą. Jak wskazali Państwo we wniosku, nie mają Państwo obowiązku zapewniania pracownikom posiłków profilaktycznych i regeneracyjnych, wynikających z przepisów prawa pracy i regulacji dotyczących bezpieczeństwa i higieny pracy.

W wyroku z 11 grudnia 2008 r. w sprawie C-371/07 Danfoss i AstraZeneca przeciwko Skatteministeriet, Trybunał Sprawiedliwości Unii Europejskiej jednoznacznie wskazał, że:

Podkreślenia wymaga, że dalsze stwierdzenia TSUE potwierdzają, że:

Należy wskazać, że zapewnienie przez Państwa możliwości skorzystania przez pracowników z usług D., nie wynika z żadnych przepisów, jak również nie jest niezbędne dla celów prowadzonej działalności gospodarczej.

Tym samym oferowanie pracownikom usług D. ma na celu zaspokojenie ich potrzeb prywatnych i nie wykazuje związku z Państwa działalnością gospodarczą, która uprawnia Państwa do dokonywania odliczeń podatku naliczonego od wydatków na zakup usług D. w myśl art. 86 ust. 1 ustawy.

W przedmiotowej sprawie wydatki, które ponoszą Państwo w związku z nabyciem świadczenia usług D. nie są związane ze sprzedażą opodatkowaną podatkiem VAT w ramach prowadzonej przez Państwa działalności gospodarczej, gdyż jak wskazano powyżej służą one do zaspokojenia potrzeb prywatnych/osobistych Państwa pracowników.

W konsekwencji, biorąc pod uwagę opis sprawy oraz powołane przepisy prawa należy stwierdzić, że nie przysługuje Państwu prawo do odliczenia podatku naliczonego wynikającego z faktur dokumentujących świadczenie usług D., zgodnie z art. 86 ust. 1 ustawy.

Państwa stanowisko uznaję więc za nieprawidłowe.

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego, który Państwo przedstawili i stanu prawnego, który obowiązywał w dacie zaistnienia zdarzenia.

Odnosząc się do powołanych przez Państwa wyroków Naczelnego Sądu Administracyjnego i Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego oraz interpretacji indywidualnych wskazuję, że dotyczą one konkretnych, indywidualnych spraw podatników osądzonych w określonym, odmiennym od przedstawionego przez Państwa opisu stanu faktycznego i w tych sprawach rozstrzygnięcia w nich zawarte są wiążące.

Wydana interpretacja dotyczy tylko sprawy będącej przedmiotem wniosku (zadanego pytania). Inne kwestie opisane we wniosku, które nie zostały objęte pytaniem nie mogą być – zgodnie z art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej – rozpatrzone.

Jednocześnie wskazuję, że interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy zdarzenie przyszłe sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywać się będzie z opisem stanu faktycznego podanym przez Państwa w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

• Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 2383 ze zm.). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli: Państwa sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego i zastosują się Państwo do interpretacji.
• Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

• Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Mają Państwo prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w (…). Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – (t. j. Dz. U. z 2024 r. poz. 935; dalej jako „PPSA”).

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

• w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Warszawska 5, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo
• w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 2383 ze zm.).