Wyrok NSA z dnia 9 listopada 2023 r., sygn. II GSK 2011/22

Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący Sędzia NSA Joanna Kabat-Rembelska Sędzia NSA Małgorzata Rysz Sędzia del. WSA Jacek Boratyn (spr.) po rozpoznaniu w dniu 9 listopada 2023 r. na posiedzeniu niejawnym w Izbie Gospodarczej skargi kasacyjnej J.B. i M.M. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 15 czerwca 2022 r. sygn. akt VI SA/Wa 3100/21 w sprawie ze skargi J.B. i M.M. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w Warszawie z dnia [...] października 2021 r. nr [...] w przedmiocie kary pieniężnej za zajęcie pasa drogowego bez zezwolenia oddala skargę kasacyjną.

Uzasadnienie

Wyrokiem z dnia 15 czerwca 2022 r., sygn. VI SA/Wa 3100/21, Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie (dalej: WSA w Warszawie), po rozpoznaniu skarg M.M. i J.B. (dalej zwanych skarżącymi) na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego (SKO) w W. z dnia [...] października 2021 r., nr [...], w przedmiocie nałożenia na skarżących kary pieniężnej za zajęcie pasa drogowego bez zezwolenia, w wysokości 21 124,80 zł, oddalił skargę.

W stanie faktycznym sprawy podczas czynności kontrolnych kontrolujący stwierdzili zajęcia pasa drogowego w W. przy ul. [...]. W ramach tych czynności stwierdzono, że w pasie drogi w powyższej lokalizacji funkcjonuje pawilon handlowy o pow. 97,80 m2.

Funkcjonowanie pawilonu stwierdzono w dniach: 7, 9, 17, 25 stycznia 2019 r.

Decyzją z dnia 30 kwietnia 2019 r., nr [...], Prezydent [...] wymierzył skarżącym karę pieniężną w wysokości 21 124,80 zł za zajęcie pasa drogowego (drogi powiatowej) ul[...] w rej. Nr [...] w W. w dniach od 2 stycznia do 25 stycznia 2019 r. bez zezwolenia w zarządcy drogi.

SKO w W. decyzją z dnia [...] czerwca 2019 r., nr [...], uchyliło decyzję Prezydenta [...] z dnia [...] kwietnia 2019 r. nr [...] i przekazało sprawę do ponownego rozpatrzenia. Nakazało organowi I instancji ponowne wykazanie przesłanek faktycznoprawnych uznania skarżących za strony postępowania. Organ odwoławczy podkreślił przy tym, iż skarżący są współwłaścicielami spornego pawilonu. Nadto SKO wskazało na konieczność zbadania sprawy pod kątem ewentualnego występowania przesłanek, o których mowa w art. 38 ust. 1 ustawy z dnia 21 marca 1985 r. o drogach publicznych (t.j. Dz. U. z 2018 r. poz. 2068, ze zm. zwanej dalej u.d.p.). Niezbędne zdaniem organu będzie także ustalenie, czy strony posiadają wiążącą umowę z zarządcą drogi.