Wyrok WSA w Warszawie z dnia 13 marca 2024 r., sygn. II SA/Wa 1530/23

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Joanna Kube, Sędzia WSA Izabela Głowacka-Klimas, Sędzia WSA Ewa Radziszewska-Krupa (spr.), Protokolant referent stażysta Marta Stec, po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 13 marca 2024 r. sprawy ze skargi J. Z. na decyzję Ministra Spraw Wewnętrznych i Administracji z dnia [...] maja 2023 r. nr [...] w przedmiocie odmowy wyłączenia stosowania przepisów ustawy 1. uchyla zaskarżoną decyzję; 2. zasądza od Ministra Spraw Wewnętrznych i Administracji na rzecz skarżącej J. Z. kwotę 480 (słownie: czterysta osiemdziesiąt) złotych, tytułem zwrotu kosztów postępowania.

Uzasadnienie

I. Stan sprawy przedstawia się następująco:

1. Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie wyrokiem z 31 maja 2022r. sygn. akt II SA/Wa 4189/21 uchylił wydaną wobec Skarżącej – J. Z. decyzję Ministra Spraw Wewnętrznych i Administracji (zwany dalej "Ministrem") z [...] października 2021r. nr [...] w przedmiocie odmowy wyłączenia stosowania przepisów oraz zasądził od Ministra na rzecz Skarżącej 480 zł, tytułem zwrotu kosztów postępowania.

Z uzasadnienia ww. orzeczenia wynika m.in., że skarga podlegała uwzględnieniu, bo naruszono art. 153 ustawy z 30 sierpnia 2002r. – Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz.U. z 2022r., poz. 329, zwanej dalej "P.p.s.a.") oraz art. 80 k.p.a., co mogło mieć istotny wpływ na wynik sprawy. W sprawie Minister nie zastosował się w pełni do oceny prawnej i wskazań wyrażonych w wyroku WSA w Warszawie z 19 marca 2019r. sygn. akt II SA/Wa 2262/18. Uchybienie to mogło mieć istotny wpływ na wynik sprawy.

Zdaniem Sądu Minister zastosował się do oceny prawnej i wskazań WSA w Warszawie, przedstawiając swoje stanowisko w zakresie spełnienia przesłanki z art. 8a ust. 1 pkt 1 i 2 ustawy z 18 lutego 1994r. o zaopatrzeniu emerytalnym funkcjonariuszy Policji, Agencji Bezpieczeństwa Wewnętrznego, Agencji Wywiadu, Służby Kontrwywiadu Wojskowego, Służby Wywiadu Wojskowego, Centralnego Biura Antykorupcyjnego, Straży Granicznej, Straży Marszałkowskiej, Służby Ochrony Państwa, Państwowej Straży Pożarnej, Służby Celno-Skarbowej i Służby Więziennej oraz ich rodzin (Dz.U. z 2020r., poz. 723, zwanej dalej "u.z.e.f.") – warunku krótkotrwałej służby przed 31 lipca 1990r. i rzetelnego wykonywania zadań i obowiązków po 12 września 1989r. Sąd - biorąc pod uwagę długość okresu służby na rzecz państwa totalitarnego zarówno w ujęciu bezwzględnym, jak i proporcjonalnym, tj. w porównaniu do całego okresu służby, wynoszącego 21 lat, 5 miesięcy i 12 dni - za trafną uznał dokonaną przez Ministra w zaskarżonej decyzji ocenę w tym zakresie oraz podniósł, że Minister zasadnie przyjął, że służba przez okres 4 miesięcy i 15 dni była służbą krótkotrwałą w rozumieniu art. 8a ust. 1 pkt 1 u.z.e.f. Okres służby, o którym mowa w art. 13b u.z.e.f. wyniósł około 1,7% całego okresu służby. Trafnie też Minister przyjął, że wnioskodawczyni rzetelnie wykonywała zadania i obowiązki po 12 września 1989r.