Interpretacja indywidualna z dnia 13 czerwca 2024 r., Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej, sygn. 0113-KDIPT1-1.4012.835.2020.15.MSU

Prawo do skorzystania z ulgi na złe długi.

Interpretacja indywidualna po wyroku sądu – stanowisko prawidłowe

Szanowna Pani:

1)ponownie rozpatruję sprawę Pani wniosku z 2 listopada 2020 r. (data wpływu 4 listopada 2020 r.) o wydanie interpretacji indywidualnej w zakresie prawa do skorzystania z ulgi na złe długi dotyczące faktur A oraz B – uwzględniam przy tym prawomocny wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu z 1 grudnia 2022 r., sygn. akt I SA/Wr 633/21; i

2)stwierdzam, że Pani stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego stanu faktycznego w ww. zakresie w podatku od towarów i usług jest prawidłowe.

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

4 listopada 2020 r. wpłynął Pani wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej, który dotyczy podatku od towarów i usług w zakresie prawa do skorzystania z ulgi na złe długi dotyczące faktur A oraz B.

Uzupełniła go Pani pismem z 28 grudnia 2020 r. (data wpływu 29 grudnia 2020 r.).

Treść wniosku jest następująca:

Opis stanu faktycznego

Wnioskodawczyni na podstawie obowiązujących przepisów nie dokonała korekty podstawy opodatkowania i podatku należnego w trybie art. 89a ustawy o podatku od towarów i usług, tj.:

1)wystawiła fakturę dokumentującą sprzedaż usługi transportowej, tj. A z dnia 09.08.2017 r. z terminem ……., podatek VAT …. Kontrahent nie uregulował ww. płatności. Sprzedaż została przez Wnioskodawczynię zadeklarowana w deklaracji VAT-7 za sierpień 2017 r. Wnioskodawczyni nie dokonała na podstawie art. 89a ust. 1 i 1a korekty podstawy opodatkowania oraz podatku należnego za luty 2018 r. z tytułu ww. świadczenia usług, mimo że nieściągalność wierzytelności została uprawdopodobniona, gdyż na dzień poprzedzający dzień złożenia deklaracji VAT-7 za luty 2018 r., w której mogłaby dokonać korekty, kontrahent nie był czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług, ponieważ został z urzędu wykreślony z rejestru podatników VAT na podstawie art. 96 ust. 9a pkt 2 ustawy o VAT, a tym samym nie z winy Wnioskodawczyni nie zostały spełnione warunki, o których mowa w art. 89a ust. 2 pkt 3 lit. a) ww. ustawy. Wierzytelność nie została w żaden sposób uregulowana ani zbyta. W związku z brakiem korekty zgodnej z obowiązującymi przepisami doszło do sytuacji, że od daty wystawienia faktury upłynęło więcej niż 2 lata (art. 89a ust. 2 pkt 5 ustawy o VAT).

2)wystawiła fakturę dokumentującą sprzedaż usługi transportowej, tj. B z dnia 17.04.2020 r. z terminem płatności ... r. dla podmiotu Sp. z o.o. o wartości netto …., podatek VAT …. Kontrahent nie uregulował ww. płatności. Sprzedaż została przez Wnioskodawczynię zadeklarowana w deklaracji VAT-7 za kwiecień 2020 r. Wnioskodawczyni nie dokonała na podstawie art. 89a ust. 1 i 1a korekty podstawy opodatkowania oraz podatku należnego za wrzesień 2020 r. z tytułu ww. świadczenia usług, mimo że nieściągalność wierzytelności została uprawdopodobniona, gdyż na dzień poprzedzający dzień złożenia deklaracji VAT-7 za wrzesień 2020 r., w której mogłaby dokonać korekty, kontrahent nie był czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług, ponieważ został z urzędu wykreślony z rejestru podatników VAT na podstawie art. 96 ust. 9 pkt 2 ustawy o VAT, a tym samym nie z winy Wnioskodawczyni nie zostały spełnione warunki, o których mowa w art. 89a ust. 2 pkt 3 lit. a) ww. ustawy. Wierzytelność nie została w żaden sposób uregulowana ani zbyta.

Pytanie

Czy w świetle przepisów dyrektywy VAT Wnioskodawczyni może dokonać korekty podatku podstawy opodatkowania i podatku należnego wynikającego z ww. faktur VAT, poprzez złożenie korekt deklaracji VAT odpowiednio za luty 2018 r. i za wrzesień 2020 r.?

Pani stanowisko w sprawie

Pani zdaniem tak, gdyż pozwalają na to przepisy dyrektywy VAT, mówiące o zasadzie neutralności podatku VAT.

W dniu 15 października 2020 r. Trybunał Sprawiedliwości Unii Europejskiej (dalej: TSUE), wydał wyrok w polskiej sprawie C-335/19 dotyczącej kryteriów ulgi na złe długi w VAT. TSUE uznał, że przepisy ustawy o VAT, przewidujące szereg wyłączeń z możliwości zastosowania ulgi na złe długi są niezgodne ze wspólnotowymi regulacjami. Naruszają zasadę neutralności – w opisanych wyżej przypadkach to państwo pozbawiło Wnioskodawczynię możliwości skorygowania podstawy opodatkowania i podatku należnego, raz poprzez stworzenie takich, a nie innych przepisów prawa (bezwzględny obowiązek korekty podatku naliczonego przez nabywcę, a obwarowana różnymi warunkami możliwość korekty przez dostawcę), a dwa wykreślając z urzędu kontrahentów z rejestrów podatników VAT, przy uzależnieniu możliwości korekty od warunku bycia kontrahenta czynnym podatnikiem VAT.

TSUE stwierdził, że formalności, jakie winien spełnić przedsiębiorca, powinny się ograniczyć do wykazania, że zapłata nie zostanie otrzymana. TSUE stwierdził wprost, że niezgodne z zasadami unijnymi jest uzależnienie możliwości korekty w ramach ulgi na złe długi od tego, by w dniu dostawy towaru lub świadczenia usług, a także w dniu poprzedzającym dzień złożenia korekty deklaracji podatkowej mającej na celu skorzystanie z tego obniżenia, dłużnik był zarejestrowany jako podatnik VAT, zaś wierzyciel był w dniu poprzedzającym dzień złożenia korekty deklaracji podatkowej nadal zarejestrowany jako podatnik VAT.

Reasumując, opisane warunki ulgi na złe długi są niezgodne z art. 90 dyrektywy VAT, co oznacza, że Wnioskodawczyni może skorygować ww. transakcje, w sposób wskazany w pytaniu.

Interpretacja indywidualna

Rozpatrzyłem Pani wniosek – 29 kwietnia 2021 r. wydałem interpretację indywidualną znak 0113-KDIPT1-1.4012.835.2020.1.MSU, w której uznałem Pani stanowisko za:

-nieprawidłowe – w zakresie prawa do skorzystania z ulgi na złe długi w stosunku do faktury A

-prawidłowe – w zakresie prawa do skorzystania z ulgi na złe długi w stosunku do faktury B.

Interpretację doręczono Pani 11 maja 2021 r.

Skarga na interpretację indywidualną

29 maja 2021 r. wniosła Pani skargę do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu. Skarga wpłynęła do mnie 29 maja 2021 r.

Wniosła Pani o:

-uwzględnienie skargi oraz uchylenie interpretacji indywidualnej z 29 kwietnia 2021 r. o numerze 0113-KDIPT1-1.4012.835.2020.1.MSU w części, w której uznano stanowisko za nieprawidłowe,

-zasądzenie kosztów postępowania, w tym kosztów zastępstwa procesowego, od Organu na Pani rzecz według norm przepisanych.

Postępowanie przed sądami administracyjnymi

Wojewódzki Sąd Administracyjny we Wrocławiu uchylił skarżoną interpretację w części, w jakiej uznano stanowisko za nieprawidłowe – wyrokiem z 1 grudnia 2022 r. sygn. akt I SA/Wr 633/21.

Wniosłem skargę kasacyjną od tego wyroku do Naczelnego Sądu Administracyjnego.

Następnie 1 lutego 2024 r. wycofałem ww. skargę kasacyjną.

Naczelny Sąd Administracyjny – postanowieniem z 12 lutego 2024 r. sygn. akt I FSK 895/23 umorzył postępowanie kasacyjne.

Wyrok, który uchylił interpretację indywidualną, stał się prawomocny od 12 lutego 2024 r. (data wpływu do Organu – 22 marca 2024 r.).

Ponowne rozpatrzenie wniosku – wykonanie wyroku

Zgodnie z art. 153 ustawy z 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 1634 ze zm.):

Wykonuję obowiązek, który wynika z tego przepisu, tj.:

•uwzględniam ocenę prawną i wskazania dotyczące postępowania, które wyraził Wojewódzki Sąd Administracyjny we Wrocławiu w ww. wyroku;

•ponownie rozpatruję Pani wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej – stwierdzam, że stanowisko, które przedstawiła Pani we wniosku, jest prawidłowe.

Uzasadnienie interpretacji indywidualnej

Niniejszą interpretację oparto na przepisach prawa podatkowego obowiązujących w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym, bowiem niniejsza interpretacja stanowi ponowne rozstrzygnięcie tej samej sprawy w wyniku prawomocnego wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu z 1 grudnia 2022 r., sygn. akt I SA/Wr 633/21.

Zasady rozliczenia podatku w odniesieniu do nieściągalnych wierzytelności zostały określone w przepisach art. 89a i art. 89b ustawy z 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2021 r., poz. 685 z późn. zm.), zwanej dalej „ustawą”.

I tak, stosownie do treści art. 89a ust. 1 ustawy:

Natomiast, w myśl art. 89a ust. 1a ustawy obowiązującego do dnia 31 grudnia 2018r.:

Na podstawie art. 89a ust. 2 ustawy:

Na mocy art. 89a ust. 3 ustawy:

Zgodnie z art. 89a ust. 4 ustawy:

Natomiast art. 89a ust. 5 ustawy stanowi, że:

Zgodnie z art. 89a ust. 8 ustawy:

Stosownie do art. 89b ust. 1 ustawy, w brzmieniu obowiązującym do 31 grudnia 2018 r.:

W myśl art. 89b ust. 1a ustawy w brzmieniu obowiązującym do 31 grudnia 2018 r.:

Zgodnie z art. 89b ust. 2 ustawy w brzmieniu obowiązującym do 31 grudnia 2018 r.:

Wskazania wymaga, iż od dnia 1 stycznia 2019 r., uległy zmianie przepisy art. 89a ust. 1a, art. 89b ust. 1-2 ustawy.

Natomiast zgodnie z przepisem przejściowym zawartym w art. 46 ustawy z 9 listopada 2018 r. o zmianie niektórych ustaw w celu wprowadzenia uproszczeń dla przedsiębiorców w prawie podatkowym i gospodarczym (Dz. U. 2018r., poz. 2244):

I tak, zgodnie z obowiązującym od 1 stycznia 2019 r. art. 89a ust. 1a ustawy:

Natomiast, w myśl obowiązującego od 1 stycznia 2019 r. art. 89b ust. 1 ustawy:

Z kolei zgodnie z art. 89b ust. 1a ustawy, obowiązującym od 1 stycznia 2019 r.:

Nowe brzmienie art. 89b ust. 1b ustawy, obowiązujące od 1 stycznia 2019 r. stanowi, iż:

Zgodnie z obowiązującym od 1 stycznia 2019 r. art. 89b ust. 2 ustawy:

Z powołanych przepisów ustawy wynika, że wierzyciel może dokonać korekty podstawy opodatkowania i podatku należnego wyłącznie w rozliczeniu za okres, w którym nieściągalność wierzytelności uznaje się za uprawdopodobnioną. Oznacza to, że wierzyciel dokonując korekty musi dokonać jej w konkretnej deklaracji, tj. w deklaracji za okres, w którym upłynął 90. lub 150. dzień od terminu płatności wierzytelności określonego w umowie lub na fakturze. Przy czym składając tę deklarację musi spełnić wszystkie warunki uprawniające go do dokonania takiej korekty.

Jeżeli wierzyciel nie skorzysta z przysługującego mu prawa do dokonania korekty w ww. terminie, może dokonać stosownej korekty w terminie późniejszym, jednak musi „wrócić” do deklaracji za okres, w którym upłynął 90. lub 150. dzień od umownego terminu płatności, przy czym składając korektę tej deklaracji musi spełnić wszystkie warunki uprawniające go do dokonania takiej korekty.

Prawo do skorzystania przez wierzyciela z odliczenia nieściągalnej wierzytelności (czy to „na bieżąco”, czy też poprzez złożenie deklaracji korygującej) wygasa po dwóch latach, licząc od końca roku, w którym została wystawiona faktura dokumentująca nieuregulowaną wierzytelność, a warunki, że wierzyciel i dłużnik są podatnikami zarejestrowanymi jako podatnicy VAT czynni oraz dłużnik nie jest w trakcie postępowania restrukturyzacyjnego, upadłościowego lub w trakcie likwidacji, muszą być spełnione zarówno na dzień poprzedzający dzień złożenia rozliczenia za okres, w którym nieściągalność wierzytelności została uprawdopodobniona, w którym podatnik dokonuje korekty podstawy opodatkowania i podatku należnego, jak również na dzień poprzedzający dzień złożenia deklaracji korygującej.

Na wierzycielu spoczywa także obowiązek zawiadomienia właściwego dla siebie urzędu skarbowego o dokonanej korekcie wraz ze wskazaniem jej kwoty oraz danych dłużnika.

Z przedstawionego opisu sprawy wynika, że wystawiła Pani faktury dokumentujące sprzedaż usług transportowych, tj.:

-A z dnia 09.08.2017 r. z terminem płatności ... dla podmiotu Sp. z o.o. Sp. k., o wartości netto …, podatek VAT ….

-B z dnia 17.04.2020 r. z terminem płatności... r. dla podmiotu Sp. z o.o. o wartości netto …., podatek VAT …..

Kontrahenci nie uregulowali ww. płatności. Nieściągalność wierzytelności została uprawdopodobniona. Kontrahenci nie byli czynnymi podatnikami podatku od towarów i usług, ponieważ zostali z urzędu wykreśleni z rejestru podatników VAT na podstawie art. 96 ust. 9 pkt 2 oraz art. 96 ust. 9a pkt 2 ustawy. Wierzytelności nie zostały w żaden sposób uregulowane ani zbyte. W przypadku faktury A od daty jej wystawienia upłynęło więcej niż 2 lata.

Mając na uwadze ww. okoliczności sprawy wskazania wymaga, że uprawdopodobnienie nieściągalności wierzytelności wynikającej z faktury nr A nastąpiło w miesiącu lutym 2018 r., licząc 150 dni od daty terminu płatności tej faktury, tj. od...r., natomiast uprawdopodobnienie nieściągalności wierzytelności wynikającej z faktury nr B nastąpiła w miesiącu wrześniu 2020 r., licząc 90 dni od daty terminu płatności tej faktury, tj. od ... r.

W związku z powyższym, zgodnie z przepisami ustawy, podatnik - wierzyciel może skorygować podstawę opodatkowania i podatek należny z tytułu dostawy towarów lub świadczenia usług na terytorium kraju w przypadku wierzytelności, których nieściągalność została uprawdopodobniona, o czym stanowi art. 89a ust. 1 ustawy. Natomiast nieściągalność wierzytelności - stosownie do treści art. 89a ust. 1a ustawy - uważa się za uprawdopodobnioną w przypadku, gdy wierzytelność nie została uregulowana lub zbyta w jakiejkolwiek formie w ciągu 90 dni (a w stanie prawnym obowiązującym do końca 2018 r. w ciągu 150 dni) od dnia upływu terminu jej płatności określonego w umowie lub na fakturze. Na gruncie polskich przepisów skorzystanie przez wierzyciela z możliwości dokonania korekty w trybie art. 89a ust. 1 ustawy o VAT wiąże się z łącznym spełnieniem warunków określonych w art. 89a ust. 2 pkt 1, pkt 3 lit. a i b oraz pkt 5 ustawy.

Kierując się ww. przepisami ustawy stwierdzenia wymaga, że w okolicznościach przedstawionych w opisie sprawy, Pani jako wierzyciel nie jest uprawniona do dokonania korekty podatku należnego na podstawie art. 89a ust. 1 ustawy z tytułu nieuregulowanych przez kontrahentów wierzytelności, których nieściągalność została uznana za uprawdopodobnioną. W analizowanej sprawie nie zostały bowiem łącznie spełnione przesłanki wynikające z art. 89a ust. 2 ustawy.

W kwestii spełnienia przesłanek z art. 89a ust. 2 pkt 3 ustawy w odniesieniu do ww. faktur A i B zauważenia wymaga, że Kontrahenci (dłużnicy) nie byli czynnymi podatnikami podatku od towarów i usług, ponieważ zostali z urzędu wykreśleni z rejestru podatników VAT na podstawie art. 96 ust. 9 pkt 2 oraz art. 96 ust. 9a pkt 2 ustawy. Zatem Pani kontrahenci nie byli czynnymi podatnikami podatku VAT na dzień poprzedzający dzień złożenia deklaracji VAT-7 za okresy: luty 2018 r. oraz wrzesień 2020 r. (tj. za okresy uprawdopodobnienia nieściągalności wierzytelności wynikających z ww. faktur).

W konsekwencji - tak jak wskazano wyżej - w oparciu o polskie przepisy ustawy nie będzie Pani uprawniona do skorzystania z „ulgi na złe długi”.

Niemniej jednak we własnym stanowisku, powołała się Pani na wyrok TSUE z 15 października 2020 r. w sprawie C-335/19, uznając że wyrok ten stanowi potwierdzenie Pani stanowiska, zgodnie z którym w okolicznościach przedstawionych w opisie sprawy ma Pani prawo do obniżenia podstawy opodatkowania o niezapłacone przez dłużnika należności, nawet jeżeli dłużnik ten nie jest już czynnym podatnikiem VAT.

Odnosząc się do kwestii będącej przedmiotem wniosku, wskazania wymaga, że stosownie do art. 90 (1) Dyrektywy Rady 2006/112/WE z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej, (dalej nazwana Dyrektywą 112):

Przepisy Dyrektywy 112 określają w sposób ogólny podstawę opodatkowania, nie wskazując szczegółowych zasad lub ograniczeń dla państw członkowskich w celu jego implementacji, w tym dotyczących korygowania tej podstawy. Przepis art. 90 Dyrektywy 112 daje bowiem prawo do obniżania podstawy opodatkowania na warunkach określonych przez poszczególne państwa członkowskie.

Z dniem przystąpienia do Unii Europejskiej z mocy art. 249 Traktatu o Unii Europejskiej oraz art. 91 ust. 1 i 3 Konstytucji RP przepisy prawa wspólnotowego mają moc obowiązującą w polskim porządku prawnym. Jednak podkreślenia wymaga, iż zasada ta nie ma charakteru bezwzględnego. Ma ona bowiem zastosowanie jedynie w odniesieniu do sytuacji, gdy przepis prawa unijnego nie został wprowadzony do polskiego prawa, pomimo istnienia takiego obowiązku lub gdy został wprowadzony w sposób wadliwy. W rozpoznawanej sprawie z taką sytuacją nie mamy do czynienia.

„Ulga na złe długi” została wprowadzona do polskiego systemu prawnego w ustawie z 21 kwietnia 2005 r. o zmianie ustawy o podatku od towarów i usług oraz o zmianie niektórych innych ustaw (Dz. U. Nr 90, poz. 756). W wyniku tej nowelizacji w ustawie o podatku od towarów i usług dodano przepis art. 89a, z którego wynika, że podatnik ma możliwość dokonania korekty podatku należnego z tytułu dostawy towarów lub świadczenia usług na terytorium kraju, która uzależniona jest jednak od łącznego spełnienia szczegółowo określonych warunków. Dopiero spełnienie kumulatywne wszystkich przesłanek wynikających z art. 89a ust. 1 i ust. 2 ustawy uprawnia podatnika do skorygowania podatku należnego.

Odnosząc się do warunków określonych przez przepisy krajowe do celów skorzystania z prawa do obniżenia podatku, które muszą zostać dochowane przez podatników a w szczególności warunku, zgodnie z którym dłużnik nie może być w trakcie postępowania upadłościowego lub w trakcie likwidacji oraz warunku, zgodnie z którym wierzyciel i dłużnik muszą być podatnikami VAT, należy przywołać wyrok TSUE z 15 października 2020 r. w sprawie C-335/19 Reduction de la base d’imposition. Zdaniem TSUE, w pierwszej kolejności, jeśli chodzi o warunek uzależniający obniżenie podstawy opodatkowania VAT od okoliczności, aby dłużnik był zarejestrowany jako podatnik VAT w dniu dostawy towarów lub świadczenia usług, należy uznać, że taki warunek nie może być uzasadniony koniecznością uwzględnienia niepewności co do ostatecznego charakteru niewywiązania się z płatności. Okoliczność, czy dłużnik jest podatnikiem VAT w dniu dostawy towarów lub świadczenia usług, nie pozwala bowiem sama w sobie na rozstrzygnięcie, czy istnieje ryzyko, iż wierzytelność nie zostanie odzyskana. Jest tak tym bardziej, że - jak podnosi Komisja Europejska w uwagach na piśmie - towary mogą być dostarczone i usługi świadczone na rzecz osób, które nie są podatnikami VAT, takich jak podmioty zwolnione z VAT lub konsumenci, co nie ma wpływu na obowiązek poboru przez wierzyciela VAT na rzecz państwa i prawo tego wierzyciela do dokonania korekty podstawy opodatkowania a posteriori. W drugiej kolejności, jeśli chodzi o warunek uzależniający obniżenie podstawy opodatkowania VAT od okoliczności, aby dłużnik nadal był zarejestrowany jako podatnik VAT w dniu poprzedzającym złożenie korekty deklaracji podatkowej, należy podkreślić, oprócz okoliczności przypomnianej w poprzednim punkcie niniejszego wyroku, zgodnie z którą dłużnik niekoniecznie jest podatnikiem, że w pkt 28 wyroku z 8 maja 2019 r., A-PACK CZ (C-127/18, EU:C:2019:377) Trybunał orzekł, iż art. 90 dyrektywy 2006/112 stoi na przeszkodzie przepisom krajowym, które przewidują, że podatnik nie może dokonać korekty podstawy opodatkowania VAT w przypadku całkowitego lub częściowego niewywiązania się z płatności przez dłużnika kwoty należnej z tytułu transakcji podlegającej VAT, jeżeli dłużnik ten nie jest już podatnikiem VAT. W trzeciej kolejności, jeśli chodzi o warunek uzależniający obniżenie podstawy opodatkowania VAT od okoliczności, aby wierzyciel nadal był zarejestrowany jako podatnik VAT w dniu poprzedzającym złożenie korekty deklaracji podatkowej, należy uznać, że warunek ten nie jest uzasadniony koniecznością uwzględnienia niepewności co do ostatecznego charakteru niewywiązania się z płatności. Ponieważ istnienie długu i obowiązek jego spłaty przez dłużnika nie zależą od zachowania statusu podatnika przez wierzyciela, okoliczność, czy wierzyciel jest podatnikiem VAT w dniu poprzedzającym dzień złożenia korekty deklaracji podatkowej, nie pozwala sama w sobie uznać, że wierzytelność może nie zostać odzyskana.

Zatem – jak podkreślił TSUE - artykuł 90 dyrektywy Rady 2006/112/WE z 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej należy interpretować w ten sposób, że stoi on na przeszkodzie przepisom krajowym, które uzależniają obniżenie podstawy opodatkowania podatkiem od wartości dodanej (VAT) od warunku, by w dniu dostawy towaru lub świadczenia usług, a także w dniu poprzedzającym dzień złożenia korekty deklaracji podatkowej mającej na celu skorzystanie z tego obniżenia dłużnik był zarejestrowany jako podatnik VAT i nie był w trakcie postępowania upadłościowego lub w trakcie likwidacji, zaś wierzyciel był w dniu poprzedzającym dzień złożenia korekty deklaracji podatkowej nadal zarejestrowany jako podatnik VAT.

Trybunał Sprawiedliwości w ww. wyroku z 15 października 2020 r. uznał za niezgodne z przepisami wspólnotowymi polskie przepisy krajowe, które uzależniają obniżenie podstawy opodatkowania VAT od warunku, by w dniu dostawy towaru lub świadczenia usług, a także w dniu poprzedzającym dzień złożenia korekty deklaracji podatkowej mającej na celu skorzystanie z tego obniżenia, dłużnik był zarejestrowany jako podatnik VAT i nie był w trakcie postępowania upadłościowego lub w trakcie likwidacji, zaś wierzyciel był w dniu poprzedzającym dzień złożenia korekty deklaracji podatkowej nadal zarejestrowany jako podatnik VAT.

Z uwagi na to, że Trybunał w wyroku C-335/19 orzekł o niezgodności przepisu art. 89a ust. 2 pkt 1 i pkt 3 polskiej ustawy o VAT z przepisami prawa unijnego (tj. z art. 90 Dyrektywy 2006/112/WE), to do czasu zmiany ww. przepisów krajowych podatnicy mogą zastosować obowiązujące w tym zakresie normy prawa krajowego albo bezpośrednio zastosować przepisy Dyrektywy (tym bardziej, że Trybunał w przedmiotowym wyroku potwierdził, że przepis art. 90 Dyrektywy charakteryzuje się bezpośrednią skutecznością). Zatem podatnik - wierzyciel ma możliwość dokonania wyboru, które z przepisów (unijne czy krajowe) zastosuje w odniesieniu do możliwości skorzystania z „ulgi na złe długi”, natomiast organy podatkowe są zobowiązane respektować rozstrzygnięcie Trybunału zawarte w wyroku w sprawie C-335/19 (natomiast same nie mogą powoływać się bezpośrednio na przepisy Dyrektywy 2006/112/WE wobec podatnika w tym zakresie).

Analizując powyższe orzeczenie zauważyć należy, iż skorzystanie z prawa do korekty podatku w trybie przewidzianym w art. 89a ust. 1 ustawy nie może być uzależnione od spełnienia przez podatnika warunków określonych w art. 89a ust. 2 pkt 3 lit. a i b ustawy.

Tym samym w analizowanej sprawie - jeżeli chce Pani skorzystać z ww. wyroku TSUE i zastosuje w kwestii „ulgi na złe długi” bezpośrednio przepisy Dyrektywy 2006/112/WE – to wówczas jest uprawniona do obniżenia podstawy opodatkowania i podatku należnego z tytułu nieściągalnych wierzytelności, o których mowa we wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej w odniesieniu do faktury B z dnia 17.04.2020 r. dokumentującej wierzytelność, dla której nie upłynęły dwa lata, licząc od końca roku, w którym faktura ta została wystawiona. Korekty podstawy opodatkowania i podatku VAT wynikającego z faktury B, może Pani dokonać w rozliczeniu za miesiąc, w którym wierzytelność ta została uprawdopodobniona, tj. za wrzesień 2020 r.

Natomiast odnośnie faktury A z 09.08.2017 r., dokumentującej wierzytelność, dla której od daty wystawienia faktury upłynęło więcej niż 2 lata, podkreślenia wymaga, że w wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu z 1 grudnia 2022 r. sygn. akt I SA/Wr 633/21 zapadłym w analizowanej sprawie Sąd wskazał, że:

Jednocześnie Wojewódzki Sąd Administracyjny we Wrocławiu zauważył, że:

WSA we Wrocławiu uznał, że:

Ponadto WSA we Wrocławiu wskazał, że:

Dalej WSA we Wrocławiu podkreślił, że:

Reasumując, Sąd stanął na stanowisku, że:

Mając na uwadze okoliczności sprawy oraz wydany w niniejszej sprawie wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu z 1 grudnia 2022 r. sygn. akt I SA/Wr 633/21 stwierdzam, że ma Pani prawo do skorzystania z ulgi na złe długi również w odniesieniu do faktury A z dnia 09.08.2017 r.  Korekty podstawy opodatkowania i podatku VAT wynikającego z faktury A, może Pani dokonać w rozliczeniu za miesiąc, w którym wierzytelność ta została uprawdopodobniona, tj. za luty 2018 r.

Tym samym Pani stanowisko jest prawidłowe.

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego, który Pani przedstawiła i stanu prawnego, który obowiązywał w dacie zaistnienia zdarzenia.

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

·Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 2383 ze zm.). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli Pani sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego oraz zastosuje się Pani do interpretacji.

·Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

·Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Ma Pani prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego. Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 1634 ze zm.; dalej jako „PPSA”).

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

·w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Warszawska 5, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo

·w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 2383 ze zm.).