Wyrok WSA we Wrocławiu z dnia 26 maja 2022 r., sygn. I SA/Wr 933/21

Wojewódzki Sąd Administracyjny we Wrocławiu w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Dagmara Dominik-Ogińska, Sędziowie Sędzia WSA Tadeusz Haberka (sprawozdawca), Sędzia WSA Dagmara Stankiewicz-Rajchman, , Protokolant: Starszy specjalista Agnieszka Dąbrowska, , po rozpoznaniu w Wydziale I na rozprawie 26 maja 2022 r. sprawy ze skargi A. sp. z o.o. zs. we W. na decyzję Dyrektora Izby Administracji Skarbowej we Wrocławiu z 15 lipca 2021 r. znak 0201-IOA.4103.38.2021 w przedmiocie odmowy stwierdzenia nadpłaty i zwrotu podatku za m-ce VII, VIII, X, XI 2015 r. i I, II, IV, VII, VIII 2016 r. I. uchyla zaskarżoną decyzję w całości oraz poprzedzającą ją decyzję Naczelnika Dolnośląskiego Urzędu Skarbowego we Wrocławiu z 9 kwietnia 2021 r. znak 0271-SPP-3.4103.11.2021; II. zasądza od Dyrektora Izby Administracji Skarbowej we Wrocławiu na rzecz strony skarżącej kwotę 4 512 (cztery tysiące pięćset dwanaście) złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania.

Uzasadnienie

Przedmiotem skargi A sp. z o.o. z siedzibą w W. (dalej: strona, skarżąca, spółka) jest decyzja Dyrektora Izby Administracji Skarbowej we Wrocławiu (dalej: DIAS, organ odwoławczy) z 15 lipca 2021 r. znak [...], utrzymująca w mocy decyzję Naczelnika Dolnośląskiego Urzędu Skarbowego we Wrocławiu (dalej: organ I instancji) z 9 kwietnia 2021 r. znak [...] o odmowie stwierdzenia spółce nadpłaty w podatku od towarów i usług za lipiec, sierpień, październik i listopada 2015 r. oraz za styczeń, luty, kwiecień, lipiec i sierpień 2016 r.

Postępowanie przed organami.

Jak wynika z akt sprawy, 30 grudnia 2020 r. spółka wniosła na podstawie art. 75 § 1 w zw. z art 74 oraz art. 78 § 5 pkt 1 ustawy z 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz.U. z 2020 r., poz. 1325, ze zm.; dalej: o.p.), w związku z wyrokiem Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej (dalej: Trybunał, TSUE) z 15 października 2020 r. w sprawie C-335/19 o zwrot nadpłaty w podatku od towarów i usług za okresy: lipiec, sierpień, październik, listopad 2015 r. oraz styczeń, luty, kwiecień, lipiec i sierpień 2016 r., w kwocie 29 803 zł wraz należnymi odsetkami. Strona podniosła, że na dzień złożenia wniosku oraz w okresach, których on dotyczy była czynnym podatnikiem podatku VAT, składała za poszczególne miesiące 2015 r. i 2016 r. deklaracje VAT-7, zaś ustalając wysokość podstawy opodatkowania VAT, stosowała regulacje art. 89a ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz.U. z 2020 r., poz. 106, ze zm.; dalej: uVAT) w brzmieniu obowiązującym na dzień złożenia tych deklaracji. Strona nie korygowała podstawy opodatkowania oraz kwoty podatku należnego w odniesieniu do wierzytelności nieściągalnych przysługujących jej wobec tych podmiotów, które w dniu dostawy towarów lub świadczenia usług oraz w dniu poprzedzającym złożenie deklaracji mającej na celu skorzystanie z tzw. ulgi na złe długi, nie byli czynnymi podatnikami VAT lub byli w trakcie postępowania restrukturyzacyjnego, upadłościowego lub likwidacji. Jak wskazała spółka, zgodnie z ww. wyrokiem TSUE, artykuł 90 dyrektywy Rady nr 2006/112/WE z 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz.U.UE.L. z 2006 r. nr 347/1; dalej: dyrektywa VAT) należy interpretować w ten sposób, że stoi on na przeszkodzie przepisom krajowym, które uzależniają obniżenie podstawy opodatkowania podatkiem od wartości dodanej (VAT) od warunku, by w dniu dostawy towaru lub świadczenia usług, a także w dniu poprzedzającym dzień złożenia korekty deklaracji podatkowej mającej na celu skorzystanie z tego obniżenia, dłużnik był zarejestrowany jako podatnik VAT i nie był w trakcie postępowania upadłościowego lub w trakcie likwidacji, zaś wierzyciel był w dniu poprzedzającym dzień złożenia korekty deklaracji podatkowej nadal zarejestrowany jako podatnik VAT. Zdaniem strony, w orzeczeniu nie odniesiono się do warunku by dłużnik nie był w trakcie postępowania restrukturyzacyjnego, ponieważ oceniane było brzmienie przepisu sprzed 1 stycznia 2016 r., w którym ten wymógł nie był jeszcze dodany. Nie jest prawidłowym wymagać, aby dłużnik nie był w trakcie postępowania upadłościowego lub w trakcie likwidacji. Z tego samego powodu nie należy stawiać warunku by dłużnik nie był w trakcie restrukturyzacji. Strona odwołała się także do treści art. 89a ust. 2 pkt 5 uVAT, orzecznictwa sądowoadministracyjnego oraz orzecznictwa TSUE oraz wskazała, że można dochodzić zwrotu nadpłaty w przypadku, gdy państwo członkowskie pobrało podatki z naruszeniem przepisów prawa Unii. Podmiotom prawa przysługuje wówczas uprawnienie do zwrotu nie tylko nienależnie pobranego podatku, ale też kwot zapłaconych na rzecz tego państwa lub zatrzymanych przez to państwo w bezpośrednim związku z tym podatkiem (odsetek).