Zasady gromadzenia i udostępniania dowodów przez organy podatkowe - Wyrok NSA z dnia 19 kwietnia 2024 r., sygn. I FSK 477/20

Organ podatkowy nie ma obowiązku włączania do materiału dowodowego wszystkich dowodów z innych postępowań podatkowych dotyczących kontrahentów podatnika czy też z postępowań karnych. Powinien on włączyć tylko te materiały, które są istotne dla wyniku sprawy, a po ich włączeniu zapewnić stronie dostęp do nich, przy jednoczesnym przestrzeganiu zasad tajemnicy skarbowej.

Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący Sędzia NSA Sylwester Marciniak (spr.), Sędzia NSA Marek Olejnik, Sędzia WSA (del.) Dominik Mączyński, Protokolant Krzysztof Zaleski, po rozpoznaniu w dniu 19 kwietnia 2024 r. na rozprawie w Izbie Finansowej skargi A. sp. z o.o. w W. o wznowienie postępowania zakończonego prawomocnym wyrokiem Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 22 czerwca 2017 r., sygn. akt I FSK 2075/15 oddalającym skargę kasacyjną A. sp. z o.o. w W. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gdańsku z dnia 7 lipca 2015 r., sygn. akt I SA/Gd 1159/14 w sprawie ze skargi A. sp. z o.o. w W. na decyzję Dyrektora Izby Skarbowej w Gdańsku z dnia 7 lipca 2014 r., nr PT-2/4407-2/14/11 w przedmiocie podatku od towarów i usług za grudzień 2009 r. oddala skargę o wznowienie postępowania.

Uzasadnienie

1. Wyrok, którego dotyczy skarga o wznowienie postępowania

1.1. W wyroku z dnia 22 czerwca 2017 r., I FSK 2075/15, Naczelny Sąd Administracyjny oddalił skargę kasacyjną B. sp. z o.o. w W. (dalej: spółka lub skarżąca) od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gdańsku (dalej sąd pierwszej instancji) z dnia 7 lipca 2015 r., sygn. akt I SA/Gd 1159/14, w sprawie ze skargi spółki na decyzję Dyrektora Izby Skarbowej w Gdańsku (dalej: organ odwoławczy) z dnia 7 lipca 2014 r. w przedmiocie podatku od towarów i usług za grudzień 2009 r.

1.2. Z uzasadnienia powyższego wyroku wynika, że przyczyną zakwestionowania rozliczeń skarżącej w VAT było przede wszystkim uznanie przez organy, że odliczyła ona podatek naliczony z faktur, które nie dokumentowały rzeczywistego nabycia od ich wystawców towaru (tj. cebuli przemysłowej, rzekomo nabywanej od pierwszego kontrahenta) i usług (tj. przygotowania surowca do przerobu i przerób cebuli przez przetwórnię, czyli drugiego z kontrahentów), a więc nie dawały prawa do odliczenia podatku naliczonego z uwagi na treść art. 88 ust. 3a pkt 4 lit. a ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz.U. nr 54, poz. 535 ze zm., dalej: u.p.t.u.). Zdaniem organów podatkowych w rzeczywistości dochodziło do sprzedaży gotowego produktu (cebuli mrożonej), co było w ramach zorganizowanego procederu wyłudzenia VAT fikcyjnie rozdzielane na transakcje sprzedaży surowca i usług przerobu surowca.