Interpretacja indywidualna z dnia 17 maja 2024 r., Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej, sygn. 0112-KDIL1-3.4012.135.2024.2.JK

Wygenerowany w systemie raport szczegółowy stanowi dokument, o którym mowa w art. 41 ust. 6 i 6a ustawy, a więc uprawnia – po spełnieniu pozostałych wymogów – do zastosowania przez Państwa 0% stawki VAT dla wywozu towaru poza granice UE.

Interpretacja indywidualna

– stanowisko prawidłowe

Szanowni Państwo,

stwierdzam, że Państwa stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego zdarzenia przyszłego w podatku od towarów i usługjest prawidłowe.

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

14 marca 2024 r. wpłynął Państwa wniosek z 14 marca 2024 r. o wydanie interpretacji indywidualnej, który dotyczy podatku od towarów i usług w zakresie wskazania, czy wygenerowany w systemie „A” raport szczegółowy stanowi dokument, o którym mowa w art. 41 ust. 6 i 6a ustawy, a więc uprawnia Spółkę do zastosowania 0% stawki VAT dla wywozu towaru poza granice UE.

Uzupełnili go Państwo – w odpowiedzi na wezwanie – pismem z 30 kwietnia 2024 r. (wpływ 30 kwietnia 2024 r.).

Treść wniosku jest następująca:

Opis zdarzenia przyszłego

Spółka jest zarejestrowana jako czynny podatnik VAT w Polsce oraz podatnik VAT-EU w Polsce.

Spółka zajmuje się wytwarzaniem (…). Spółka eksportuje swoje produkty do większości krajów świata (nienależących do UE – przede wszystkim USA, Kanada, Chiny, Singapur, UK).

Spółka będzie eksportować wytworzone (…) poza granice Unii Europejskiej za pośrednictwem usługi B, w ramach podpisanej umowy biznesowej w następującym schemacie:

1.Klient spoza Unii Europejskiej (np. z USA) skontaktuje się ze Spółką za pośrednictwem poczty elektronicznej, celem zakupu gotowego bądź wytworzenia (…).

2.Spółka wystawi oraz prześle pocztą elektroniczną Klientowi oferty na produkt, na podstawie których Klient dokona płatności.

3.Spółka wystawi fakturę (faktura eksportowa bądź faktura końcowa rozliczeniowa) ze stawką 0% VAT i wyśle towar za pośrednictwem systemu „A”, w terminie tygodnia od dnia otrzymania płatności końcowej.

4.W raporcie szczegółowym wygenerowanym przez ten elektroniczny system w ciągu miesiąca od wykonania wysyłki widoczne będą następujące statusy:

(…).

Jako, że po wysłaniu przez C przesyłki poza granice kraju dalsze jej doręczenie do klienta końcowego przejmą jej zagraniczni odpowiednicy, ww. komunikaty mogą się różnić, bo nie wszyscy z tych zagranicznych doręczycieli aktualizują status doręczenia paczki. Dlatego w przypadku statusów innych niż „Doręczenie”, a więc wskazanych w pkt b. lub c., Spółka wystąpi do C z reklamacją, a C odpowie, potwierdzając doręczenie do adresata wraz z podaniem daty tego doręczenia, lub poinformuje o zaginięciu przesyłki.

Doprecyzowanie opisu sprawy

W odpowiedzi na pytanie:

Wskazali Państwo:

W odpowiedzi na pytanie:

Wskazali Państwo:

W odpowiedzi na pytanie:

Wskazali Państwo:

Pytanie

Czy wygenerowany w systemie „A” raport szczegółowy stanowi dokument, o którym mowa w art. 41 ust. 6 i 6a ustawy o podatku od towarów i usług, a więc uprawnia – po spełnieniu pozostałych wymogów – do zastosowania przez eksportera (Spółkę) 0% stawki VAT, dla wywozu towaru poza granice UE?

Państwa stanowisko w sprawie

Zdaniem Wnioskodawcy, zgodnie z art. 41 ust. 6 ustawy o podatku od towarów i usług, stawkę podatku 0% stosuje się w eksporcie towarów pod warunkiem, że podatnik przed upływem terminu do złożenia deklaracji podatkowej za dany okres rozliczeniowy otrzymał dokument potwierdzający wywóz towaru poza terytorium Unii Europejskiej.

Natomiast ust. 6a precyzuje, że dokumentem tym jest w szczególności:

a)dokument w formie elektronicznej otrzymany z systemu teleinformatycznego służącego do obsługi zgłoszeń wywozowych albo potwierdzony przez właściwy organ celny wydruk tego dokumentu;

b)dokument w formie elektronicznej pochodzący z systemu teleinformatycznego służącego do obsługi zgłoszeń wywozowych, otrzymany poza tym systemem, jeżeli zapewniona jest jego autentyczność;

c)zgłoszenie wywozowe w formie papierowej złożone poza systemem teleinformatycznym służącym do obsługi zgłoszeń wywozowych albo jego kopia, potwierdzona przez właściwy organ celny.

Ww. regulacja art. 41 ust. 6 posługuje się sformułowaniem „w szczególności”, co oznacza, że wskazany katalog dokumentów nie jest katalogiem zamkniętym. Stąd też podatnicy mogą dokumentować wywóz towarów także innymi dowodami, byleby wynikało z nich, że eksportowany towar opuścił terytorium Unii Europejskiej.

1.Jak wskazał w wyroku z 23 czerwca 2016 r. Wojewódzki Sąd Administracyjny w Łodzi, dodanie do art. 41 ustawy o VAT ustępu 6a miało zakończyć spory podatników z organami podatkowymi w zakresie dokumentowania eksportu. Zatem nie tylko wygenerowany z systemu dokument celny IE-599 czy też karta Jednolitego Dokumentu Administracyjnego (SAD) może być jedynym dokumentem potwierdzającym eksport poza UE, szczególnie, że część państw doręczenia towaru może takiego dokumentu nie stosować.

2.W wyroku z 25 kwietnia 2013 r., sygn. akt I FSK 828/12, dotyczącym dokumentowania eksportu pośredniego, NSA wskazał jednoznacznie, iż celem sformułowania określonych przez państwo członkowskie wymagań formalnych dla skorzystania ze stawki 0% w przypadku pośredniego eksportu towarów jest udowodnienie przez podatnika, że spełnione zostały warunki merytoryczne eksportu, głównie w zakresie wywozu towarów poza terytorium Unii Europejskiej. Jeżeli jednak okoliczność ta zostanie wykazana innymi dowodami, w tym ustalona w sposób bezsporny w ramach toczącego się postępowania podatkowego, organy podatkowe nie mogą takiej okoliczności pomijać, stosując do takiego wywozu stawkę jak dla obrotu krajowego, gdyż takie działanie nie tylko narusza zasadę neutralności, lecz jest nieadekwatne do poczynionych przez organy podatkowe ustaleń faktycznych i w konsekwencji przybiera formę sankcji podatkowej, a nie opodatkowania faktycznej czynności podlegającej VAT.

Sąd w swoim wyroku podkreślił, że celem sformułowania określonych przez państwo członkowskie wymagań formalnych dla skorzystania ze stawki 0% w przypadku eksportu towarów jest udowodnienie przez podatnika, że spełnione zostały warunki merytoryczne eksportu, głównie w zakresie wywozu towarów poza terytorium Unii Europejskiej. Czynności bowiem powinny być opodatkowane z uwzględnieniem ich obiektywnych cech (wyroki w sprawie Optigen, Kittel, Recolta Recycling).

W sytuacji zatem, gdy dostawa spełnia bezspornie przesłanki eksportu towarów, przewidziane w art. 2 pkt 8 u.p.t.u., to zasada neutralności podatkowej wymaga, by zwolnienie od podatku VAT (stawka 0%) zostało przyznane w razie spełnienia przesłanek merytorycznych, nawet jeśli przez podatnika nie zostały spełnione pewne wymagania formalne. Inaczej byłoby jedynie w przypadku, gdyby naruszenie tych wymagań formalnych uniemożliwiło przedstawienie przekonującego dowodu spełnienia przesłanek merytorycznych.

Posiłkując się powyższym, NSA w wyroku z 10 września 2014 r., sygn. akt I FSK 1304/13 w sprawie udowodnienia eksportu, orzekł, że celem art. 41 ust. 11 ustawy, jest udowodnienie przez podatnika, że spełnione zostały warunki eksportu. Dla udowodnienia, że eksport miał miejsce, wystarczy dowolny dokument, a niekoniecznie pieczęć urzędu celnego na karcie SAD. Przyjęcie, że tylko karta SAD jest dokumentem uprawniającym do skorzystania z preferencyjnej stawki VAT, naruszałoby zasadę neutralności.

Stanowisko NSA, zgodnie z którym dokumenty inne niż celne mogą uprawniać podatnika do zastosowania stawki 0% VAT w transakcjach eksportowych, znalazło również akceptację Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej (dalej: Dyrektor KIS). Potwierdzają to liczne interpretacje indywidualne, w tym z dnia:

‒21 marca 2023 r., sygn. (0112-KDIL1-3.4012.11.2023.2.AKS),

‒16 lutego 2023 r., sygn. (0112-KDIL1-3.4012.545.2022.2.AKS),

‒27 stycznia 2023 r., sygn. (0112-KDIL1-3.4012.530.2022.JK),

‒26 stycznia 2023 r., sygn. (0111-KDIB3-3.4012.618.2022.2.MPU),

‒18 stycznia 2023 r., sygn. (0111-KDIB3-3.4012.573.2022.2.MAZ),

‒11 stycznia 2023 r., sygn. (0111-KDIB3-3.4012.616.2022.2.AM),

‒5 stycznia 2023 r., sygn. (0112-KDIL1-3.4012.500.2022.1.MR),

‒2 stycznia 2023 r., sygn. (0114-KDIP1-2.4012.515.2022.2.RM),

‒2 grudnia 2022 r., sygn. (0112-KDIL1-3.4012.461.2022.1.AKS),

‒2 listopada 2022 r., sygn. (0114-KDIP1-2.4012.455.2022.1.GK),

‒20 lipca 2022 r., sygn. (0113-KDIPT1-2.4012.386.2022.JS).

Powyższe rozstrzygnięcia, potwierdzają, że katalog zawarty w art. 41 ust. 6a ustawy o VAT ma charakter przykładowy oraz, że warunkiem skorzystania ze stawki 0% VAT w transakcjach eksportowych jest posiadanie dokumentu, który w sposób jednoznaczny udowadnia, że wysyłane towary opuściły terytorium UE. Interpretacje wskazują również, że taki dokument nie musi być wydany bezpośrednio przez organ celny.

W interpretacji indywidualnej z 2 stycznia 2023 r. (0114-KDIP1-2.4012.515.2022. 2.RM), Dyrektor KIS stwierdził m.in., że: „w przypadku, gdy pomimo faktycznego wywozu towarów poza terytorium UE dokonanego w ramach eksportu towarów, o którym mowa w art. 2 pkt 8 ustawy, nie posiadają Państwo/nie będą Państwo posiadać komunikatu IE-599, ale posiadają Państwo/będą Państwo posiadać fakturę i co najmniej jeden inny wiarygodny dokument potwierdzający wywóz towarów poza terytorium UE wskazany we wniosku w pkt 1-9 mają Państwo/będą Państwo mieli prawo do opodatkowania eksportu towarów stawką VAT w wysokości 0%”.

3.Analogiczne stanowisko jest prezentowane także w szeregu rozstrzygnięć wojewódzkich sądów administracyjnych.

Przykładowo, w ocenie WSA w Gliwicach w wyroku z 23 lutego 2021 r., sygn. akt I SA/GI 1459/20, katalog dokumentów wskazany w art. 41 ust. 6a u.p.t.u. jest katalogiem otwartym, co oznacza, że podatnik dla wykazania eksportu może posłużyć się każdym dokumentem, który jednoznacznie i w sposób niebudzący wątpliwości potwierdza wywóz towarów poza terytorium Unii Europejskiej. Podatnik powinien więc posiadać w swojej dokumentacji dowód wiarygodny, potwierdzający faktyczne dokonanie wywozu towarów poza terytorium Unii Europejskiej, z którego musi wynikać tożsamość towaru będącego przedmiotem dostawy i wywozu. Analogiczne stanowisko zostało również zaprezentowane przez WSA w Rzeszowie w wyroku z dnia 24 czerwca 2021 r., sygn. akt I SA/Rz 385/21.

4.W ocenie Spółki, dla prawa zastosowania stawki VAT 0% w eksporcie kluczowe jest spełnienie przesłanki materialnoprawnej, tj. faktyczne wywiezienie towarów będących przedmiotem eksportu poza terytorium UE.

Jak wskazał Trybunał Sprawiedliwości UE w wyroku z 28 marca 2019 r., sygn. akt C-275/18 Milan Vinś przeciwko Odvolaci finanćni reditelstvi, brak poszanowania formalnego wymogu objęcia towarów przeznaczonych do wywozu procedurą wywozu nie może prowadzić do tego, że eksporter traci prawo do zwolnienia w eksporcie, o ile zostało wykazane faktyczne wyprowadzenie danych towarów z terytorium Unii. (...) art. 146 ust. 1 lit. a) w związku z art. 131 dyrektywy VAT należy interpretować w ten sposób, że sprzeciwia się on temu, aby przepis prawa krajowego uzależniał zwolnienie z VAT przewidziane dla towarów przeznaczonych do wywozu poza terytorium Unii od przesłanki, aby towary te zostały objęte procedurą celną wywozu, w sytuacji, w której jest bezsporne, że zostały spełnione materialnoprawne przesłanki zwolnienia, w tym w szczególności przesłanka faktycznego wyprowadzenia danych towarów z terytorium Unii”.

5.Ponadto podkreślić należy, że na przykładowy charakter katalogu dowodów określonych w art. 41 ust. 6a Ustawy VAT, wskazuje jednoznacznie treść uzasadnienia do ustawy z dnia 7 grudnia 2012 r. o zmianie ustawy o podatku od towarów i usług oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. z 2013 r. poz. 35), która wprowadziła ten przepis do ustawy o VAT.

6.Polskie sądy administracyjne bardzo często w swoich wyrokach bazują na powyższych wskazaniach TSUE. Tytułem przykładu, NSA w wyroku z dnia 21 lipca 2020 r., sygn. akt I FSK 2005/17 stwierdził, że w świetle cytowanego szeroko orzeczenia TSUE, dla zastosowania stawki VAT 0% w eksporcie kluczowy jest fakt wywozu poza terytorium UE (przesłanka materialna), a nie zgromadzenie określonych dokumentów w konkretnej procedurze (przesłanka formalna).

W konsekwencji, nie można odmówić podatnikowi prawa do zastosowania stawki 0% VAT wyłącznie na tej podstawie, że nie posiada on określonego dokumentu potwierdzającego eksport towarów poza UE, jeśli eksport ten faktycznie nastąpił, która to okoliczność jak wskazano wyżej nie była przez organy kwestionowana. Zbieżne stanowisko przedstawił NSA w wyroku z dnia 21 lipca 2020 r., sygn. akt I FSK 2022/17.

Mając powyższe na uwadze, wskazać trzeba, że zarówno w ocenie TSUE, jak i NSA, prawo do zastosowania stawki VAT 0% w ramach eksportu uzależnione jest zasadniczo od wywozu towaru będącego przedmiotem transakcji poza terytorium UE. Niespełnienie przez podatnika wymogów formalnych wynikających z przepisów prawa krajowego nie może naruszać w tym zakresie zasady neutralności podatku VAT i zasady opodatkowania w miejscu konsumpcji. Ustawa nie określa, jaką formę ma mieć dokument przewozowy. Podatnik może stosować i przedstawiać różne formy dokumentów na potwierdzenie nietransakcyjnych przemieszczeń towarów, o ile z ich treści wynika, że towar faktycznie został wywieziony z Polski.

Podsumowując, w ocenie Spółki, będzie Ona uprawniona do zastosowania stawki 0% VAT przewidzianej w art. 41 ust. 6 ustawy o VAT, w odniesieniu do eksportu towarów w przypadku posiadania przez Spółkę faktury sprzedaży oraz ww. raportu szczegółowego (potwierdzającego doręczenie towaru poza granicami UE) z systemu „A” (będącej jednoosobową spółką Skarbu Państwa).

Ocena stanowiska

Stanowisko, które przedstawili Państwo we wniosku jest prawidłowe.

Uzasadnienie interpretacji indywidualnej

Zgodnie z przepisem art. 5 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t. j. Dz. U. z 2024 r. poz. 361), zwanej dalej „ustawą”:

Według art. 2 pkt 1 ustawy:

Na mocy art. 2 pkt 3 ustawy:

Natomiast jak stanowi art. 2 pkt 5 ustawy:

Na mocy art. 7 ust. 1 ustawy:

W myśl art. 2 pkt 6 ustawy:

Stosownie do art. 2 pkt 8 ustawy:

Ustawodawca, definiując pojęcie eksportu towarów, dokonał rozróżnienia sytuacji, gdy będący przedmiotem wywozu towar jest wywożony przez dostawcę lub na jego rzecz, oraz gdy jest dokonywany przez nabywcę mającego siedzibę poza terytorium kraju lub na jego rzecz. Sytuacja kiedy eksporter lub podmiot przez niego upoważniony sam dokonuje wywozu towarów poza terytorium Unii Europejskiej – stanowi tzw. eksport bezpośredni. Eksport pośredni natomiast ma miejsce wówczas, gdy wywóz towarów poza terytorium Unii Europejskiej, w wykonaniu dostawy towarów, jest dokonywany przez nabywcę mającego siedzibę poza terytorium Polski lub na jego rzecz.

W myśl przepisu art. 41 ust. 4 ustawy:

Jednakże zgodnie z art. 41 ust. 6 ustawy:

Na podstawie art. 41 ust. 6a ustawy:

W myśl art. 41 ust. 7 ustawy:

Stosownie do art. 41 ust. 8 ustawy:

Jak stanowi art. 41 ust. 9 ustawy:

Przepis art. 41 ust. 11 ustawy stwierdza natomiast, że:

Aby zatem uznać daną czynność za eksport towarów w rozumieniu przepisów ustawy o podatku od towarów i usług, powinny wystąpić łącznie następujące przesłanki:

–ma miejsce dostawa towarów wysyłanych lub transportowanych z terytorium kraju poza terytorium Unii Europejskiej przez dostawcę lub na jego rzecz (eksport bezpośredni) lub przez nabywcę mającego siedzibę poza terytorium kraju, lub na jego rzecz (eksport pośredni),

–wywóz towaru poza terytorium Unii Europejskiej musi zostać potwierdzony przez właściwy organ celny określony w przepisach celnych.

Niespełnienie jakiejkolwiek z wymienionych wyżej przesłanek powoduje, że nie dochodzi do eksportu towarów w rozumieniu przepisów ustawy.

Z kolei aby możliwe było opodatkowanie eksportu towarów stawką podatku w wysokości 0%, konieczne jest spełnienie warunku dotyczącego otrzymania przez podmiot potwierdzenia wywozu towarów przez organ celny określony w przepisach celnych. Spełnienie tego warunku ma gwarantować, że faktycznie wystąpił eksport towarów w myśl art. 2 pkt 8 ustawy skutkujący wywozem towarów z terytorium Polski. Otrzymanie odpowiedniego dokumentu „urzędowego” zapobiegnie sprzedaży towarów, która to sprzedaż mogłaby być faktycznie nieopodatkowana w sytuacji braku wywozu towarów i zastosowania preferencyjnej stawki 0%.

Z opisu sprawy wynika, że są Państwo zarejestrowani jako czynny podatnik VAT w Polsce oraz podatnik VAT-EU w Polsce.

Zajmują się Państwo się wytwarzaniem (…). Eksportują Państwo swoje produkty do większości krajów świata (nienależących do UE – przede wszystkim USA, Kanada, Chiny, Singapur, UK). Będą Państwo eksportować wytworzone (…) poza granice Unii Europejskiej za pośrednictwem usługi B, w ramach podpisanej umowy biznesowej w następującym schemacie:

1.Klient spoza Unii Europejskiej (np. z USA) skontaktuje się z Państwem za pośrednictwem poczty elektronicznej, celem zakupu gotowego bądź wytworzenia (…).

2.Wystawią oraz prześlą Państwo pocztą elektroniczną Klientowi oferty na produkt, na podstawie których Klient dokona płatności.

3.Wystawią Państwo fakturę (faktura eksportowa bądź faktura końcowa rozliczeniowa) ze stawką 0% VAT i wyśle towar za pośrednictwem systemu „A”, w terminie tygodnia od dnia otrzymania płatności końcowej.

4.W raporcie szczegółowym wygenerowanym przez ten elektroniczny system w ciągu miesiąca od wykonania wysyłki widoczne będą następujące statusy:

(…).

Jako, że po wysłaniu przez C przesyłki poza granice kraju dalsze jej doręczenie do klienta końcowego przejmą jej zagraniczni odpowiednicy, ww. komunikaty mogą się różnić, bo nie wszyscy z tych zagranicznych doręczycieli aktualizują status doręczenia paczki. Dlatego w przypadku statusów innych niż „Doręczenie”, a więc wskazanych w pkt b. lub c., wystąpią Państwo do C z reklamacją, a C odpowie, potwierdzając doręczenie do adresata wraz z podaniem daty tego doręczenia, lub poinformuje o zaginięciu przesyłki.

Wywóz towarów, o których mowa we wniosku, następuje w ramach transportu o nieprzerwanym charakterze, tj. od momentu rozpoczęcia transportu do chwili wywozu tego towaru poza terytorium Unii Europejskiej nie występują przerwy niezwiązane bezpośrednio z organizacją transportu do miejsca docelowego. Towar przekażą Państwo przewoźnikowi (C), która od momentu otrzymania towaru zajmuje się całym transportem, aż do docelowego adresu klienta (tzw. doręczenie „pod drzwi”).

Dokumenty, które będą Państwo posiadali dotyczące transakcji objętych wnioskiem będą potwierdzać w sposób jednoznaczny wywóz towarów z Polski poza terytorium Unii Europejskiej, oraz będą potwierdzać w sposób jednoznaczny doręczenie towarów do klienta.

Na dokumentach od C będzie informacja, że towar został „doręczony”, wraz z dokładnym adresem nadawcy, miejscem nadania, dokładnym adresem odbiorcy, zawartością przesyłki, opisem przesyłki, wartością towaru, numerem faktury.

Każdorazowo będą Państwo w posiadaniu ww. dokumentów (dowodów), przed upływem terminu do złożenia deklaracji podatkowej za dany okres rozliczeniowy.

Dokumenty te wystawiane są na żądanie przez system teleinformatyczny C, a przewidywany czas realizacji usługi wynosi dla przesyłek wysyłanych poza terytorium Unii Europejskiej od 6 dni roboczych np. do USA, Korei Południowej, Zjednoczonych Emiratów Arabskich do maksymalnie 9 dni roboczych np. do Wybrzeże Kości Słoniowej, Tadżykistan, Surinam, Gwinea, Dominikana.

Państwa wątpliwości dotyczą wskazania, czy wygenerowany w systemie „A” raport szczegółowy stanowi dokument, o którym mowa w art. 41 ust. 6 i 6a ustawy, a więc uprawnia – po spełnieniu pozostałych wymogów – do zastosowania przez eksportera (Państwa) 0% stawki VAT, dla wywozu towaru poza granice UE.

Odnosząc się do kwestii objętych zakresem postawionego pytania należy wskazać, że zgodnie z art. 41 ust. 6 ustawy, możliwość zastosowania stawki 0% do eksportu towarów uwarunkowana jest posiadaniem, przed upływem terminu do złożenia deklaracji podatkowej za dany okres rozliczeniowy, dokumentu potwierdzającego wywóz towarów poza terytorium Unii Europejskiej. Zatem, aby mógł Pan opodatkować sprzedaż stanowiącą eksport towarów stawką podatku w wysokości 0% - musi/będzie Pan musiał posiadać dokument, który w sposób jednoznaczny potwierdza, że wysyłane towary opuściły terytorium Unii Europejskiej. Przykładowy katalog takich dokumentów wymieniony został w art. 41 ust. 6a ustawy. Przy tym, zauważyć należy, że nie jest to katalog zamknięty, na co wskazuje użyty w tym przepisie zwrot „w szczególności”.

Niemniej jednak, pomimo tego, że katalog dokumentów wymienionych w art. 41 ust. 6a ustawy ma charakter otwarty, nie można przyjąć, że mogą to być inne dowody niż dokumenty „urzędowe”, w których właściwe organy celne (polskie lub z innych państw członkowskich UE) potwierdziły wywóz towarów poza terytorium UE.

W tym miejscu wskazać należy, że co do zasady zgłoszenia wywozowe towarów z obszaru celnego UE składane są w formie elektronicznej z wykorzystaniem Automatycznego Systemu Eksportu (AES). Zgłoszenie celne (wywozowe) w postaci komunikatu IE 515 jest składane przez zgłaszającego do właściwego urzędu wywozu. Z kolei urząd wyprowadzenia, tj. urząd celny graniczny, przez który towar opuszcza obszar celny Unii Europejskiej niezwłocznie po tym, jak towar opuścił obszar celny UE przesyła do urzędu wywozu (urzędu, w którym zostało złożone zgłoszenie celne) komunikat IE 518 zawierający wyniki kontroli przeprowadzonej w urzędzie wyprowadzenia. Po otrzymaniu przez urząd wywozu komunikatu IE 518 system AES generuje automatycznie komunikat IE 599 i przesyła go zgłaszającemu. Komunikat IE 599 jest dokumentem celnym potwierdzającym, także dla celów podatkowych, wywóz towarów poza terytorium UE przez wskazanego w zgłoszeniu wywozowym eksportera.

Należy dodatkowo zaznaczyć, że komunikat IE 599 może być wydany nie tylko przez administrację celną krajową, ale także przez inne unijne organy celne, jeśli odprawa celna wywozowa (eksportowa) miała miejsce na terenie innego państwa członkowskiego.

Zatem, dokumentem potwierdzającym wywóz towarów poza terytorium UE jest:

–elektroniczny komunikat IE 599 otrzymany w systemie AES,

–wydruk ww. komunikatu potwierdzony przez właściwy organ celny,

–elektroniczny komunikat IE 599 otrzymany poza systemem AES, jeżeli jego autentyczność jest zapewniona.

Dokumentem, o którym mowa w art. 41 ust. 6a ustawy uprawniającym do zastosowania stawki 0% przy eksporcie będzie również zgłoszenie wywozowe w formie papierowej złożone poza systemem teleinformatycznym lub kopia takiego zgłoszenia potwierdzona przez właściwy urząd celny. We wszystkich ww. przypadkach są to dokumenty o charakterze „urzędowym” wygenerowane w systemie AES lub potwierdzone przez właściwy urząd celny.

Z powyższego wynika więc, że pomimo tego, że katalog dokumentów wymienionych w art. 41 ust. 6a ustawy jest katalogiem otwartym, nie można zastosować stawki VAT w wysokości 0% względem eksportu towarów na podstawie dowodów innych niż dokumenty „urzędowe”, w których właściwe organy celne (polskie lub z innych państw członkowskich UE) potwierdziły wywóz towarów poza terytorium UE.

W tym miejscu należy zauważyć, że definicja „towarów w przesyłce pocztowej” zawarta jest w art. 1 pkt 24 rozporządzenia delegowanego Komisji (UE) 2015/2446 z 28 lipca 2015 r. uzupełniającego rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 952/2013 w odniesieniu do szczegółowych zasad dotyczących niektórych przepisów unijnego kodeksu celnego (Dz. U. UE L 343 z 29 grudnia 2015 r. str. 1 ze zm.; dalej jako: „rozporządzenie delegowane”).

Zgodnie ze wskazanym przepisem:

Z kolei w art. 1 pkt 25 rozporządzenia delegowanego wskazano, że:

W analizowanej sprawie, będą Państwo eksportować (…) poza granice Unii Europejskiej za pośrednictwem usługi B.

Uzasadnione w tym miejscu będzie odwołanie się do wyroku Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej z 28 marca 2019 r., w sprawie C-275/18, który stwierdził, że: „(…) art. 146 ust. 1 lit. a) w związku z art. 131 dyrektywy VAT należy interpretować w ten sposób, że sprzeciwia się on temu, aby przepis prawa krajowego uzależniał zwolnienie z VAT przewidziane dla towarów przeznaczonych do wywozu poza terytorium Unii od przesłanki, aby towary te zostały objęte procedurą celną wywozu, w sytuacji, w której jest bezsporne, że zostały spełnione materialnoprawne przesłanki zwolnienia, w tym w szczególności przesłanka faktycznego wyprowadzenia danych towarów z terytorium Unii”.

Należy jednak wskazać, że ww. wyrok zapadł w okolicznościach, w których podmiot wysyłał przedmioty kolekcjonerskie poza terytorium Unii Europejskiej pocztą i był w stanie wykazać ten fakt za pomocą dokumentów wydanych przez służby pocztowe. W takich okolicznościach TSUE stwierdził, że „(...) brak poszanowania formalnego wymogu objęcia towarów przeznaczonych do wywozu procedurą wywozu nie może prowadzić do tego, że eksporter traci prawo do zwolnienia w eksporcie, o ile zostało wykazane faktyczne wyprowadzenie danych towarów z terytorium Unii” (pkt 38 wyroku).

Do powyższego orzeczenia TSUE odwołał się Naczelny Sąd Administracyjny w powołanym również przez Panią wyroku z 21 lipca 2020 r., sygn. akt I FSK 2005/17. Sprawa będąca przedmiotem rozstrzygnięcia NSA także dotyczyła podatnika, który dokonując sprzedaży za pośrednictwem poczty poza terytorium Unii Europejskiej, nie dopełnił wymagań formalnych w postaci zgłoszeń celnych wywozowych i w związku z tym nie posiadał dokumentów potwierdzających wywóz towarów poza terytorium Unii Europejskiej.

Podkreślić należy, że w sprawie będącej przedmiotem ww. rozstrzygnięcia ani organy podatkowe, ani sąd I instancji nie zakwestionowały samego faktu wywozu towarów poza obszar UE. Jedynym powodem odmowy prawa do zastosowania stawki 0% była okoliczność braku dokonywania przez podatnika zgłoszeń celnych wywozowych, a w konsekwencji braku dokumentów potwierdzających wywóz towarów poza terytorium UE przez właściwy urząd celny.

Należy również podkreślić, że zarówno wyrok TSUE C-275/18 jak również wyrok NSA sygn. akt I FSK 2005/17 zapadły w szczególnych okolicznościach związanych z wywozem towarów poza terytorium UE, który był wykonywany przez operatora pocztowego, tj. podmiotu uprawnionego do wykonywania działalności pocztowej na podstawie odrębnych przepisów. Zinstytucjonalizowany charakter działalności ww. podmiotów pozwala więc na przyjęcie, że dokumenty wygenerowane przez operatora pocztowego, także w jego systemie elektronicznym mają przymiot dokumentu „urzędowego”, a tym samym jeżeli potwierdzają wywóz towarów poza terytorium UE mogą stanowić dokument, o którym mowa w art. 41 ust. 6a ustawy.

W analizowanej sprawie eksportują Państwo wytworzone (…) do większości krajów świata nienależących do UE za pośrednictwem usługi B. Wyślą państwo towar za pośrednictwem systemu „A”, w terminie tygodnia od dnia otrzymania płatności końcowej. W raporcie szczegółowym wygenerowanym przez ten elektroniczny system w ciągu miesiąca od wykonania wysyłki widoczne będą następujące statusy:

(…).

Jako, że po wysłaniu przez C przesyłki poza granice kraju dalsze jej doręczenie do klienta końcowego przejmą jej zagraniczni odpowiednicy, ww. komunikaty mogą się różnić, bo nie wszyscy z tych zagranicznych doręczycieli aktualizują status doręczenia paczki. Dlatego w przypadku statusów innych niż „Doręczenie”, wystąpią Państwo do C z reklamacją, a C odpowie, potwierdzając doręczenie do adresata wraz z podaniem daty tego doręczenia, lub poinformuje o zaginięciu przesyłki.

Dokumenty, które będą Państwo posiadali dotyczące transakcji objętych wnioskiem będą potwierdzać w sposób jednoznaczny wywóz towarów z Polski poza terytorium Unii Europejskiej, oraz będą potwierdzać w sposób jednoznaczny doręczenie towarów do klienta.

Na dokumentach od C będzie informacja, że towar został „doręczony”, wraz z dokładnym adresem nadawcy, miejscem nadania, dokładnym adresem odbiorcy, zawartością przesyłki, opisem przesyłki, wartością towaru, numerem faktury.

Odnosząc przedstawiony opis sprawy do wskazanych regulacji należy zauważyć, że – jak wynika z treści wniosku – z posiadanych przez Pana dokumentów jednoznacznie wynika, że nastąpił wywóz towarów z Polski poza terytorium Unii Europejskiej oraz doręczenie towarów do klienta.

Wobec powyższego należy stwierdzić, że posiadane przez Państwa dokumenty wskazane we wniosku, nie są dokumentami, które zostały literalnie wymienione w art. 41 ust. 6a ustawy. Są to natomiast dokumenty „urzędowe”, o których mowa w art. 41 ust. 6 ustawy, tj. dokumenty potwierdzające wywóz towaru poza terytorium Unii Europejskiej za pośrednictwem operatora C (podmiotu uprawnionego na podstawie odrębnych przepisów do wykonywania działalności C) i uprawniające Państwa – po spełnieniu pozostałych przesłanek – do opodatkowania dokonywanych transakcji stawką 0%, przewidzianą dla eksportu towarów.

Wskazali Państwo również, że każdorazowo będą Państwo w posiadaniu ww. dokumentów (dowodów), przed upływem terminu do złożenia deklaracji podatkowej za dany okres rozliczeniowy. Dokumenty te wystawiane są na żądanie przez system teleinformatyczny C.

W związku z powyższym, dokonując wysyłki (…) do Klientów z krajów nienależących do UE za pośrednictwem usługi B, mając na uwadze powołane orzeczenia TSUE oraz NSA, należy uznać, że będą Państwo uprawnieni, na podstawie posiadanych ww. dokumentów zastosować stawkę podatku 0%, właściwą dla eksportu towarów, na podstawie art. 41 ust. 4 ustawy.

Podsumowując, wygenerowany w systemie „A” raport szczegółowy stanowi dokument, o którym mowa w art. 41 ust. 6 i 6a ustawy, a więc uprawnia Państwa – po spełnieniu pozostałych wymogów – do zastosowania przez Państwa 0% stawki VAT, dla wywozu towaru poza granice UE.

Tym samym Państwa stanowisko jest prawidłowe.

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego, które Państwo przedstawili i stanu prawnego, który obowiązuje w dniu wydania interpretacji.

Organ zastrzega, że rozstrzygnięcie czy dokumenty, którymi będzie dysponować podatnik, rzeczywiście potwierdzają dokonanie wywozu towarów poza terytorium Unii Europejskiej, może być stwierdzone ostatecznie jedynie w toku postępowania podatkowego, kontroli podatkowej, bądź kontroli celno-skarbowej, przeprowadzonej przez właściwy organ podatkowy, a nie w postępowaniu dotyczącym wydania interpretacji indywidualnej.

Zgodnie z art. 14b § 3 Ordynacji podatkowej:

Jestem ściśle związany przedstawionym we wniosku stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego). Państwo ponoszą ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego). Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie z opisem stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego) podanym przez Państwa w złożonym wniosku. Zatem, wydając przedmiotową interpretację oparłem się na wynikającym z treści wniosku opisie zdarzenia przyszłego. W przypadku, gdy w toku postępowania podatkowego, kontroli podatkowej, bądź celno-skarbowej zostanie określony odmienny stan sprawy, interpretacja nie wywoła w tym zakresie skutków prawnych. Ponadto, w sytuacji zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego w opisie sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

·Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 2383 ze zm.). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli: Państwa sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem zdarzenia przyszłego i zastosują się Państwo do interpretacji.

·Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

·Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Mają Państwo prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego. Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 1634 ze zm.; dalej jako „PPSA”).

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

·w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Warszawska 5, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo

·w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 2383 ze zm.).