Interpretacja indywidualna z dnia 18 stycznia 2023 r., Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej, sygn. 0111-KDIB3-3.4012.573.2022.2.MAZ

Możliwości zastosowania stawki VAT 0% właściwej dla eksportu towarów, w przypadku posiadania zestawów dokumentów opisanych we wniosku w pkt 1-3

Interpretacja indywidualna – stanowisko prawidłowe

Szanowni Państwo,

stwierdzam, że Państwa stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego zdarzenia przyszłego, w odniesieniu do zestawów dokumentów wykazanych w pkt 1-3, jest prawidłowe.

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

Państwa wniosek z 7 listopada 2022 r. o wydanie interpretacji indywidualnej, który dotyczy możliwości zastosowania stawki VAT 0% właściwej dla eksportu towarów, w przypadku posiadania zestawów dokumentów opisanych we wniosku w pkt 1-3, wpłynął 16 listopada 2022 r. Uzupełnili go Państwo – w odpowiedzi na wezwanie – pismem z 10 stycznia 2023 r. (wpływ 12 stycznia 2023 r.). Treść wniosku jest następująca:

Opis zdarzenia przyszłego

ABCD Sp. z o.o. (dalej jako: „Spółka” lub „Wnioskodawca”) jest producentem … oraz … . Wyroby Spółki sprzedawane są w kraju, ale także za granicą. Znaczącą część sprzedaży Spółki stanowi sprzedaż eksportowa, w której nabywcami są podmioty mające siedzibę w krajach nienależących do Unii Europejskiej.

Do chwili obecnej Spółka w procesie potwierdzania zasadności stawki 0% w eksporcie towarów gromadziła dokumenty celne: komunikat IE529 (zwolnienie towarów do procedury wywozu) oraz IE599 (potwierdzenie wyprowadzenia towarów).

Analiza stosownych przepisów ustawy o podatku od towarów i usług, przede wszystkim art. 41 ust. 6a, wskazuje, że katalog dokumentów potwierdzających wystąpienie eksportu jest przykładowy, i Spółka będzie mogła używać w przyszłości innych dokumentów, z których w sposób jednoznaczny wynika dokonanie sprzedaży eksportowej i wywóz towaru poza terytorium Unii Europejskiej.

W związku z przedstawionym uprzednio stanem faktycznym Spółka ma poniższe pytanie co do potwierdzania wywozu towarów poza granice Unii Europejskiej (eksportu), przy zastosowaniu poniższych zestawów dokumentów, zdaniem Spółki jednoznacznie potwierdzających wywóz:

  1. WDT (wywozowy dokument towarzyszący), potwierdzenie zapłaty faktury, kopia konosamentu oraz tracking (wydruk z systemu podmiotu świadczącego usługę transportową, pokazujący trasę i miejsce dostawy towaru);

  2. WDT, kopia konosamentu oraz tracking;

  3. WDT wraz z kopią dokumentu celnego potwierdzającego odprawę importową;

  4. każdy inny zestaw powyższych dokumentów oraz dokumentów wyżej niewymienionych, jednoznacznie potwierdzający wywóz towarów z Unii Europejskiej w ramach transakcji sprzedaży eksportowej.

W uzupełnieniu wniosku z 10 stycznia 2023 r., odpowiadając na pytania Organu:

1. Czy z trackingu oraz konosamentu wynika, że miejsce docelowe dostawy towarów jest poza terytorium Unii Europejskiej?

2. Czy przez „odprawę importową” rozumiecie Państwo odprawę dokonaną w kraju docelowym poza terytorium Unii Europejskiej, do którego następuje dostawa towarów Spółki?

Wnioskodawca podał, że:

Ad. 1.Spółka potwierdza, że dokumenty te jednoznacznie wskazują, że miejscem docelowym dostawy towarów jest miejsce położone poza terytorium Unii Europejskiej.

Ad. 2.Spółka potwierdza powyższe rozumienie sformułowania „odprawa importowa” oznaczającego odprawę dokonaną w kraju docelowym, położonym poza terytorium Unii Europejskiej.

Pytanie

Czy powyższe zestawy dokumentów stanowią odpowiednik komunikatu IE599 i będą mogły ten komunikat zastąpić w celu potwierdzania zasadności zastosowania stawki 0% w eksporcie towarów?

Państwa stanowisko w sprawie

Zdaniem Spółki odpowiedź na każde z pytań postawionych w polu 62 powinna być twierdząca. Zestawy przedmiotowych dokumentów, o ile jednoznacznie potwierdzają wywóz towarów w ramach sprzedaży eksportowej, stanowią wystarczającą podstawę do zastosowania stawki 0% VAT w eksporcie towarów. Nie ma w takim bądź razie konieczności gromadzenia wyłącznie komunikatów IE599, bądź też późniejszego ubiegania się o nie u krajowych organów celnych, posługując się dowodami wywozu, o których mowa w części dotyczącej pytania Spółki.

Dokumentem potwierdzającym wywóz towaru poza terytorium Unii Europejskiej, o którym mowa w ust. 6, zgodnie z art. 41 ust. 6a ustawy o podatku od towarów i usług (dalej jako: „ustawa o VAT”), jest w szczególności:

  1) dokument w formie elektronicznej otrzymany z systemu teleinformatycznego służącego do obsługi zgłoszeń wywozowych albo potwierdzony przez właściwy organ celny wydruk tego dokumentu;

  2) dokument w formie elektronicznej pochodzący z systemu teleinformatycznego służącego do obsługi zgłoszeń wywozowych, otrzymany poza tym systemem, jeżeli zapewniona jest jego autentyczność;

  3) zgłoszenie wywozowe na piśmie utrwalonym w postaci papierowej złożone poza systemem teleinformatycznym służącym do obsługi zgłoszeń wywozowych albo jego kopia potwierdzona przez właściwy organ celny.

Użycie w art. 41 ust. 6a ustawy o VAT sformułowania „w szczególności” oznacza, że przedstawiony katalog dokumentów jest katalogiem otwartym, a wskazane dowody stanowią przykłady dokumentów, którymi podatnik może się posłużyć, aby potwierdzić, iż towary będące przedmiotem eksportu zostały wywiezione poza terytorium Unii Europejskiej. Dokumenty wymienione w tym przepisie ustawy o VAT nie są zatem jedynymi, których posiadanie będzie uprawniało do zastosowania stawki 0% VAT dla eksportu. W szczególności istnieje możliwość zastosowania stawki 0% VAT w eksporcie w przypadku posiadania innych dokumentów niż te wymienione w przedmiotowej regulacji, o ile będą one jednoznacznie potwierdzać fakt wywozu towaru poza terytorium UE.

Powyższe stwierdzenie znajduje potwierdzenie w licznych interpretacjach indywidualnych, których fragmenty Spółka cytuje poniżej:

   - interpretacja indywidualna z 6 sierpnia 2021 r., sygn. 0113-KDIPT1-2.4012.247.2021.3.KT, w której Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej wskazał, że: „Katalog dokumentów wskazany w art. 41 ust. 6a ustawy o VAT jest otwarty, co oznacza, że podatnik dla wykazania eksportu może posłużyć się każdym dokumentem, który jednoznacznie i w sposób niebudzący wątpliwości potwierdza wywóz towarów poza terytorium Unii Europejskiej. Podatnik powinien więc posiadać w swojej dokumentacji dowód wiarygodny, potwierdzający faktyczne dokonanie wywozu towarów poza terytorium Unii Europejskiej, z którego musi wynikać tożsamość towaru będącego przedmiotem dostawy i wywozu”.;

   - interpretacja indywidualna z 24 sierpnia 2021 r., sygn. 0114-KDIP1-2.4012.312.2021.1. RM, w której Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej wskazał: „Zatem, zastosowanie stawki 0% w eksporcie towarów jest możliwe pod warunkiem, że podatnik przed upływem terminu do złożenia deklaracji podatkowej za dany okres rozliczeniowy otrzymał dokument, który jednoznacznie i w sposób niebudzący wątpliwości potwierdza wywóz towarów poza terytorium Unii Europejskiej, a w przypadku eksportu pośredniego dokument, który potwierdza wywóz towarów poza terytorium Unii Europejskiej, i z którego wynika tożsamość towaru będącego przedmiotem dostawy i wywozu”.;

   - w interpretacji indywidulanej z 25 sierpnia 2021 r., sygn. 0114-KDIP1-2.4012.349. 2021.1.RM, Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej wskazał, że: „W konsekwencji, dokumenty wygenerowane z systemów informatycznych firm transportowych, dokumentujące dostawy i potwierdzenia eksportu do Wielkiej Brytanii, opisane w Wariancie I: 1. „Proof of delivery”, i w Wariancie II: 1. Dowód odbioru, 2. „Proof of export”, w powiązaniu z pozostałymi wskazanymi dokumentami jako podstawa do zlecenia firmom transportowym przewozu, stanowiące potwierdzenie faktu wyprowadzenia towarów poza obszar celny Unii Europejskiej, spełniają wymogi określone w art. 41 ust. 6a ustawy i tym samym, tak zgromadzona dokumentacja przed upływem terminu do złożenia deklaracji podatkowej za dany okres rozliczeniowy, po spełnieniu reszty przesłanek, umożliwia zastosowanie stawki podatku 0% w eksporcie towarów, o których mowa w ust. 4 i 11, zdefiniowanym w art. 2 pkt 8 ustawy”.;

   - w interpretacji indywidualnej z 11 stycznia 2021 r. sygn. 0111-KDIB3-3.4012.603. 2020.1.MAZ, Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej potwierdził, że: „…mając na uwadze przywołane orzeczenia TSUE i NSA należy uznać, że po spełnieniu reszty przesłanek, Wnioskodawca będzie miał prawo do zastosowania stawki opodatkowania 0% przewidzianej dla eksportu towarów, które są wysyłane za pośrednictwem Poczty Polskiej do osób fizycznych zamieszkałych poza terytorium Unii Europejskiej, nieprowadzących działalności gospodarczej, w sytuacji, gdy Spółka posiada dokumenty pochodzące z Elektronicznego Systemu Nadawcy Poczty Polskiej, opatrzone statusem „doręczenie”, a w przypadku statusów: „Przesyłka dotarła do kraju przeznaczenia” lub „Przesyłka wysłana z Polski” pod warunkiem posiadania odpowiedzi z Poczty Polskiej na zgłoszenie reklamacyjne potwierdzające doręczenie przesyłki do adresata wraz podaniem daty doręczenia”.;

   - w interpretacji indywidualnej z 22 lutego 2019 r., sygn. 0112-KDIL1-3.4012.788.2018.2.KB, Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdził, że: „... przedstawione dokumenty elektroniczne Poczty Holenderskiej stanowią potwierdzenie wywozu towarów poza terytorium Unii Europejskiej, a w konsekwencji na podstawie takich dokumentów oraz wystawionej faktury dla odbiorcy spoza Unii oraz posiadanej zapłaty za sprzedany towar (w różnej formie) Wnioskodawca może stosować stawkę 0% dla towarów eksportowanych zgodnie z art. 41 ust. 6 i 6a ustawy, w sytuacji otrzymania potwierdzenia z urzędu pocztowego z Holandii przed terminem złożenia deklaracji podatkowej”.

Dlatego też, co do zasady, w celu zastosowania stawki 0% VAT w stosunku do dokonywanego eksportu towarów, Wnioskodawca gromadzi dokumenty, o których mowa w art. 41 ust. 6a ustawy o VAT. Niezależnie jednak od tego, w przypadku, w którym przed terminem złożenia deklaracji VAT za okres rozliczeniowy, w którym powstał obowiązek podatkowy z tytułu dokonania konkretnego eksportu towarów, Wnioskodawca nie będzie w posiadaniu ww. dokumentów, lecz będzie w posiadaniu innych dokumentów (które łącznie będą potwierdzać wywóz towarów poza granice UE), Wnioskodawca rozważa stosowanie do tego eksportu stawki 0% VAT (tj. stawka 0% VAT zostanie zastosowana w oparciu o dowody, które nie są wymienione w art. 41 ust. 6a ustawy o VAT). Zdaniem Wnioskodawcy będzie to postępowanie prawidłowe.

Ocena stanowiska

Stanowisko, które przedstawili Państwo we wniosku jest prawidłowe.

Uzasadnienie interpretacji indywidualnej

Zgodnie z art. 5 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t.j. Dz.U. z 2022 r., poz. 931, ze zm.; dalej jako: „ustawa” lub „ustawa o VAT”):

W myśl art. 2 pkt 1 ustawy:

Jak stanowi art. 2 pkt 3 ustawy:

Zgodnie z art. 2 pkt 5 ustawy:

W myśl art. 2 pkt 6 ustawy:

Przepis art. 7 ust. 1 ustawy stanowi, że:

Stosownie do art. 2 pkt 8 ustawy:

Ustawodawca, definiując pojęcie eksportu towarów, dokonał rozróżnienia sytuacji, gdy będący przedmiotem wywozu towar jest wywożony przez dostawcę lub na jego rzecz, oraz gdy jest dokonywany przez nabywcę mającego siedzibę poza terytorium kraju lub na jego rzecz. Sytuacja kiedy eksporter lub podmiot przez niego upoważniony sam dokonuje wywozu towarów poza terytorium Unii Europejskiej – stanowi tzw. eksport bezpośredni. Eksport pośredni natomiast ma miejsce wówczas, gdy wywóz towarów poza terytorium Unii Europejskiej, w wykonaniu dostawy towarów, jest dokonywany przez nabywcę mającego siedzibę poza terytorium Polski lub na jego rzecz.

Aby zatem uznać daną czynność za eksport towarów w rozumieniu przepisów ustawy o podatku od towarów i usług, powinny wystąpić łącznie następujące przesłanki:

   -musi mieć miejsce jedna z czynności określonych w art. 7 ustawy;

   -w konsekwencji tej czynności musi nastąpić wywóz towaru z terytorium Rzeczypospolitej Polskiej poza terytorium UE przez dostawcę lub na jego rzecz (eksport bezpośredni), lub przez nabywcę mającego siedzibę poza terytorium kraju lub na jego rzecz (eksport pośredni);

   -wywóz towaru musi być potwierdzony przez organ celny określony w przepisach celnych.

Dwie pierwsze przesłanki mają charakter faktyczny i musi je łączyć bezpośredni związek przyczynowo-skutkowy, tzn. w wykonaniu jednej ze ściśle sprecyzowanych w ustawie czynności (dostawy) towar opuszcza terytorium kraj w celu dostarczenia go do kraju trzeciego, przy czym nabywca tego towaru w wykonaniu tej czynności nabywa prawo do rozporządzania nim jak właściciel (zasadniczo warunek ten ziszcza się przez przeniesienie własności towaru). Ostatnia przesłanka ma charakter formalny i wiąże się z udokumentowanym i legalnym wywozem towarów poza terytorium kraju.

Należy w tym miejscu zauważyć, jak wskazuje art. 5 ust. 1 pkt 2 ustawy, że opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlega eksport towarów. Jednak z uwagi na terytorialny charakter podatku VAT, opodatkowaniu podlegają wyłącznie czynności, których miejscem świadczenia jest terytorium Rzeczpospolitej Polskiej, które w przypadku dostaw towarów wysyłanych lub transportowanych wyznacza art. 22 ust. 1 pkt 1 ustawy.

Zgodnie z art. 22 ust. 1 pkt 1 ustawy:

Tylko zatem wywóz towarów, które w momencie rozpoczęcia wysyłki lub transportu poza terytorium Unii Europejskiej znajdują się na terytorium kraju, stanowi eksport towarów w rozumieniu art. 2 pkt 8 i art. 22 ust. 1 pkt 1 ustawy, podlegający opodatkowaniu w Polsce.

Jak stanowi art. 41 ust. 4 ustawy:

W myśl art. 41 ust. 6 ustawy:

Stosownie do art. 41 ust. 6a ustawy:

Stosownie do art. 41 ust. 11 ustawy:

Wątpliwości Wnioskodawcy dotyczą możliwości zastosowania stawki VAT 0% właściwej dla eksportu towarów, m.in. w przypadku posiadania następujących zestawów dokumentów opisanych we wniosku w pkt 1-3:

  1. WDT (wywozowy dokument towarzyszący), potwierdzenie zapłaty faktury, kopia konosamentu oraz tracking (wydruk z systemu podmiotu świadczącego usługę transportową, pokazujący trasę i miejsce dostawy towaru);

  2. WDT (wywozowy dokument towarzyszący), kopia konosamentu oraz tracking;

  3. WDT (wywozowy dokument towarzyszący) wraz z kopią dokumentu celnego potwierdzającego odprawę importową.

Należy zauważyć, iż art. 5 ust. 1 pkt 2 ustawy przewiduje, że opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlega eksport towarów. Jednak z uwagi na terytorialny charakter podatku VAT, opodatkowaniu podlegają wyłącznie czynności, których miejscem świadczenia jest terytorium Rzeczpospolitej Polskiej, które w przypadku dostaw towarów wysyłanych lub transportowanych wyznacza art. 22 ust. 1 pkt 1 ustawy. Tylko zatem wywóz towarów, które w momencie rozpoczęcia wysyłki lub transportu poza terytorium Unii Europejskiej znajdują się na terytorium kraju, stanowi eksport towarów w rozumieniu art. 2 pkt 8 i art. 22 ust. 1 pkt 1 ustawy, podlegający opodatkowaniu w Polsce.

Z powyższego wynika, że zgłoszenie towaru do procedury wywozu towarów mających być przedmiotem eksportu nie musi nastąpić w krajowym urzędzie celnym oraz towar podlegający eksportowi nie musi opuścić terytorium Unii Europejskiej za pośrednictwem krajowego granicznego urzędu celnego, gdyż może to nastąpić przez każdy unijny urząd celny. Niezbędnym jest jednak, aby transport (wysyłka) tego towaru, przed opuszczeniem terytorium Unii Europejskiej, rozpoczął się na terytorium Polski oraz istotne jest, aby ten transport miał nieprzerwany charakter. Przy czym nie chodzi tutaj o aspekt fizyczny tego transportu, czyli o to aby transportu dokonywał np. tylko jeden podmiot (np. spedytor) czy też towar nie mógł być przeładowany, czy chwilowo składowany. Istotne jest, aby przeznaczeniem nadanego towaru było tylko jego wywiezienie z terytorium Unii Europejskiej.

Aby możliwe było uznanie danej czynności za eksport towarów i jej opodatkowanie stawką w wysokości 0%, konieczne jest spełnienie warunku dotyczącego potwierdzenia wywozu towarów przez organ celny określony w przepisach celnych. Spełnienie tego warunku ma gwarantować, że faktycznie nastąpi wywóz towarów, i że bez ich powrotnego przywozu nie będą one przedmiotem dostawy na terytorium kraju, która poprzez zastosowanie stawki 0% byłaby faktycznie nieopodatkowana.

Katalog dokumentów wskazany w art. 41 ust. 6a ustawy jest otwarty, co oznacza, że podatnik dla wykazania eksportu może posłużyć się każdym dokumentem, który jednoznacznie i w sposób niebudzący wątpliwości potwierdza wywóz towarów poza terytorium Unii Europejskiej. Podatnik powinien więc posiadać w swojej dokumentacji dowód wiarygodny, potwierdzający faktyczne dokonanie wywozu towarów poza terytorium Unii Europejskiej, z którego musi wynikać tożsamość towaru będącego przedmiotem dostawy i wywozu. Ponadto konieczne jest, aby wywóz ten nastąpił w ramach transportu (wysyłki) zasadniczo o nieprzerwanym charakterze.

W przedstawionych okolicznościach zdarzenia przyszłego Wnioskodawca podał, że Spółka sprzedaje towary nabywcom z siedzibą w krajach nienależących do Unii Europejskiej. Do chwili obecnej Spółka, w procesie potwierdzania zasadności stosowania stawki 0% w eksporcie towarów, gromadziła dokumenty celne: komunikat IE529 (zwolnienie towarów do procedury wywozu) oraz IE599 (potwierdzenie wyprowadzenia towarów). Spółka chciałaby mieć możliwość potwierdzania wywozu towarów poza granice Unii Europejskiej (eksportu), przy zastosowaniu m.in. następujących zestawów dokumentów:

  1. WDT (wywozowy dokument towarzyszący), potwierdzenie zapłaty faktury, kopia konosamentu oraz tracking (wydruk z systemu podmiotu świadczącego usługę transportową, pokazujący trasę i miejsce dostawy towaru);

  2. WDT (wywozowy dokument towarzyszący), kopia konosamentu oraz tracking;

  3. WDT (wywozowy dokument towarzyszący) wraz z kopią dokumentu celnego potwierdzającego odprawę importową.

W uzupełnieniu wniosku Spółka potwierdziła, że dokumenty wymienione w opisie zdarzenia jako trecking (wydruk z systemu podmiotu świadczącego usługę transportową, pokazujący trasę i miejsce dostawy towaru) oraz konosament jednoznacznie wskazują, że miejscem docelowym dostawy towarów jest miejsce położone poza terytorium Unii Europejskiej. Ponadto użyte we wniosku sformułowanie „odprawa importowa” oznacza, w rozumieniu Spółki, odprawę dokonaną w kraju docelowym, położonym poza terytorium Unii Europejskiej.

Z opisu zdarzenia przyszłego wynika, że Spółka posiada w każdym ze wskazanych zestawów w pkt 1-3 wywozowy dokument towarzyszący. Należy zauważy, że Wywozowy Dokument Towarzyszący (EAD - export accompanying document) nie jest dokumentem potwierdzającym wywóz towarów za granicę. Instrukcja w zakresie obsługi w Systemie AES, przeznaczona dla podmiotów składających do Systemu zgłoszenia wywozowe (https://puesc.gov.pl/ documents/20123/603192559/Instrukcja+w+zakresie+obs%C5%82ugi+w+Systemie+AES+dla+ u%C5%BCytkownik%C3%B3w+zewn%C4%99trznych+wersja+1.0.pdf/d9ec514f-327f-5d8a-237a-728934ddc6d5?t=1648623503397) wskazuje, że: „Dokument EAD jest wykorzystywany na potrzeby poinformowania UWA [urząd wyprowadzenia – przypis Organu] o numerze MRN [numer ewidencyjny operacji wywozowej – przypis Organu] zgłoszenia, o ile poinformowanie nie nastąpiło w innej formie. Może on także ułatwić obsługą zgłoszenia w UWA w przypadku wystąpienia awarii Systemu jak też może stanowić dowód w postępowaniu poszukiwawczym (art. 335 RW). Organ celny nie może żądać przedstawienia EAD. Wyjątek dotyczy obowiązku przedstawienia EAD w UWA przy wyprowadzeniu towaru partiami (patrz Sekcja C pkt 3.4 Instrukcji).

Uwaga: Zapisy niniejszej Instrukcji powołujące się na dokument EAD należy stosować tylko w przypadku gdy zgłaszający decyduje się na korzystanie z tego dokumentu”.

Kluczowe jest zatem posiadanie przez Wnioskodawcę dokumentów, które w sposób jednoznaczny potwierdzą, że nastąpiło wyprowadzenie towarów poza terytorium Unii Europejskiej. W zestawach dokumentów, wymienionych w pkt 1 i 2 zawartych w opisie zdarzenia przyszłego, Spółka podała, że będzie posiadała kopię konosamentu oraz tracking (wydruk z systemu podmiotu świadczącego usługę transportową, pokazujący trasę i miejsce dostawy towaru). Dokumenty te mają potwierdzać, że miejsce docelowe dostawy towarów jest położone poza terytorium Unii Europejskiej. Z kolei w zestawie dokumentów wymienionym w pkt 3 Spółka podała, że będzie posiadała kopię dokumentu celnego potwierdzającego odprawę importową. Przy tym przez odprawę importową Spółka rozumie odprawę dokonaną w kraju docelowym, położonym poza terytorium Unii Europejskiej. Nie będą to wprawdzie dokumenty literalnie wymienione w art. 41 ust. 6a ustawy, co jednak nie stanowi przeszkody do przyjęcia, że Wnioskodawca będzie spełniał przesłankę w zakresie udokumentowania wywozu towaru poza terytorium Unii Europejskiej. W konsekwencji pozwala to na uznanie, że w przedstawionym opisie zdarzenia przyszłego będzie dochodziło do eksportu towarów do kontrahentów spoza Unii Europejskiej, udokumentowanego zestawami dokumentów wymienionych w pkt 1-3 zawartych w opisie zdarzenia przyszłego.

Natomiast należy zauważyć, że zestawy dokumentów wymienione w pkt 1-3 nie stanowią odpowiednika komunikatu IE599, ale są innymi niż ten komunikat dokumentami, niewymienionymi w art. 41 ust. 6a ustawy, mającymi potwierdzać wywóz towarów poza terytorium Unii Europejskiej.

Reasumując – w przypadku dostawy towarów do kontrahentów spoza Unii Europejskiej Spółka będzie uprawniona, na podstawie posiadanych zestawów dokumentów (zgromadzonych w trzech wariantach, przedstawionych w opisie zdarzenia przyszłego w pkt 1-3), do zastosowania stawki podatku 0%, właściwej dla eksportu towarów.

Tym samym – oceniając całościowo – stanowisko Wnioskodawcy w zakresie zestawów dokumentów opisanych we wniosku w pkt 1-3 należy uznać za prawidłowe.

W zakresie zestawu dokumentów, którego dotyczy pkt 4 wskazany w opisie zdarzenia przyszłego, wydane zostanie odrębne rozstrzygnięcie.

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Organ zastrzega, że interpretację wydano przy założeniu wynikającym z opisu sprawy, że dowody wskazane w we wniosku, które Spółka uzyska w przyszłości, będą jednoznacznie potwierdzać fakt wywozu towarów będących przedmiotem transakcji eksportu poza terytorium UE. Rozstrzygnięcie, czy dokumenty, którymi będzie dysponować Wnioskodawca, rzeczywiście potwierdzają dokonanie wywozu towarów poza terytorium Unii Europejskiej, może być stwierdzone ostatecznie jedynie w toku postępowania podatkowego, kontroli podatkowej, bądź kontroli celno-skarbowej, przeprowadzonej przez właściwy organ podatkowy, a nie w postępowaniu dotyczącym wydania interpretacji indywidualnej.

Organ informuje, że wydana interpretacja dotyczy tylko sprawy będącej przedmiotem wniosku (zadanego pytania) Wnioskodawcy, w odniesieniu do opisanego zdarzenia przyszłego. Zauważyć bowiem należy, że to wyłącznie Wnioskodawca, w treści składanego wniosku, kształtuje jego zakres przedmiotowy. Zatem kwestie, które nie zostały objęte pytaniem wskazanym we wniosku, nie mogą być rozpatrzone – zgodnie z art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej.

Odnosząc się do faktu, że na poparcie własnej argumentacji Wnioskodawca powołał się na funkcjonujące w obrocie prawnym interpretacje indywidualne, Organ pragnie zauważyć, że zostały one wydana w indywidualnych sprawach i odnoszą się wyłącznie do okoliczności przedstawionych w inicjujących tę sprawę wnioskach. Podkreślenia w tym miejscu bowiem wymaga, że interpretacje przepisów prawa podatkowego wydawane są w indywidualnych sprawach podatników i niewątpliwie kształtują sytuację prawną tych podmiotów w wyniku rozstrzygnięć, dotyczących konkretnych stanów faktycznych/zdarzeń przyszłych. Interpretacje indywidualne nie mają mocy prawa powszechnie obowiązującego, co oznacza, że należy je traktować indywidualnie (por. prawomocny wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Łodzi z dnia 27 marca 2015 r., sygn. akt III SA/Łd 109/15).

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Zgodnie z art. 14b § 3 Ordynacji podatkowej, składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego. Organ podatkowy jest ściśle związany przedstawionym we wniosku stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego). Zainteresowany ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu sprawy. Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, o ile rzeczywisty stan sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy lub stanu prawnego, udzielona odpowiedź traci swą aktualność. Równocześnie w przypadku, gdy w toku postępowania podatkowego, kontroli podatkowej, bądź kontroli celno-skarbowej zostanie określony odmienny stan sprawy, interpretacja nie wywoła w tym zakresie skutków prawnych.

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

      Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t.j. Dz.U. z 2022 r., poz. 2651, ze zm.). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli: Państwa sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem stanów faktycznych i zdarzeń przyszłych i zastosują się Państwo do interpretacji.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

        Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Mają Państwo prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego. Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t.j. Dz. U. z 2022 r., poz. 329, ze zm.; dalej jako: „PPSA”).

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

-w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo

-w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t.j. Dz.U. z 2022 r., poz. 2651, ze zm.).