Interpretacja indywidualna z dnia 21 marca 2023 r., Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej, sygn. 0112-KDIL1-3.4012.11.2023.2.AKS

Możliwości zastosowania stawki 0% dla eksportu towarów na podstawie posiadanych dokumentów.

Interpretacja indywidualna– stanowisko prawidłowe

Szanowny Panie,

stwierdzam, że Pana stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego stanu faktycznego w podatku od towarów i usług jest prawidłowe.

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

11 stycznia 2023 r. wpłynął Pana wniosek z 11 stycznia 2023 r. o wydanie interpretacji indywidualnej, który dotyczy możliwości zastosowania stawki 0% dla eksportu towarów na podstawie posiadanych dokumentów. Uzupełnił go Pan – w odpowiedzi na wezwanie – pismem z 4 marca 2023 r. (wpływ 4 marca 2023 r.).

Treść wniosku jest następująca:

Opis stanu faktycznego

Działalność rozpoczął Pan 5 stycznia 1998 r.

Jest Pan osobą fizyczną prowadzącą działalność gospodarczą w zakresie według kodów PKD: 49.41.Z, 43.12.Z, 45.20.Z, 45.32.Z, 46.73.Z, 81.29.Z.

Firma jest czynnym podatnikiem VAT, zarejestrowana w Polsce, również dla celów transakcji wewnątrzwspólnotowych.

Zajmuje się Pan sprzedażą oraz przewozem materiałów budowlanych sypkich oraz pracami zmiennymi, głównie na terenie województwa (…). Podsiada Pan na stanie 4 samochody ciężarowe – wywrotki, które są Pana środkami trwałymi.

14 czerwca 2022 r. dokonał Pan sprzedaży środka trwałego – samochodu ciężarowego (…), co poświadczył Pan FV - (...).

Jako, że sprzedaż dotyczyła kraju spoza Unii Europejskiej, wystawił Pan 0% VAT (samochód sprzedany na poczet A). 22 czerwca 2022 r. polski przewoźnik – B, odebrał pojazd z Pana posiadłości, poświadczając to dokumentem CMR.

Przewoźnik ten miał za zadanie przetransportować samochód do (....) (pozycja nr 3 na dokumencie CMR). Kupujący dokonał formalności w niemieckiej Agencji Celnej.

W związku z dokonanym zgłoszeniem, nigeryjski kontrahent przesłał Panu dokument zgłoszenia „(...)”, załadunek samochodu odbył się w (...), skąd drogą morską został przetransportowany poza teren UE.

Jako, że formalności dokonywała Agencja Celna z Niemiec, a nie z Polski, nie ma możliwości otrzymania dokumentu IE-599 – gdyż taki dokument wystawia tylko polska Agencja Celna.

Dokumentem potwierdzającym wywóz (wygenerowany przez niemiecką Agencję Celną – według ich prawa) to Europaische Gemeinschaft MRN o nr (…) – załączony do wniosku – jest to dokument potwierdzający przewóz samochodu poza UE.

W polu nr 17 został określony kraj wywozu – Nigeria. Dokument potwierdzający otrzymał Pan 19 lipca – czyli przed złożeniem deklaracji za miesiąc czerwiec.

Uzupełnienie opisu stanu faktycznego

1.22 czerwca 2022 r. polski przewoźnik B odebrał towar z Pana posiadłości, a następnie dostarczył go bezpośrednio do (...) (pozycja nr 3 dokument CMR). Według zgromadzonych dokumentów udało się ustalić, że towar został dostarczony do Nigerii w nieprzerwanym charakterze (potwierdza to dokument Europaische Gemeinschaft MRN). Pozycja nr 8 wskazuje na odbiorcę A – co oznacza, że towar miał dotrzeć pod adres kupującego.

2.Dokumentami potwierdzającymi zbycie towaru oraz wywóz za granice są:

‒CMR od polskiego przewoźnika,

‒zgłoszenie do niemieckiej Agencji Celnej „(...)”,

‒Europaische Gemeinschaft MRN– jest to niemiecki dokument celny, który Agencja Celna przesłała Panu na dowód wywozu towaru poza granice Unii Europejskiej.

3.W dokumencie zawarte zostały dane pojazdu, tj. nr VIN, masa pojazdu oraz wartość (zgodnie z Fakturą VAT), co jednoznacznie wskazuje, że ten właśnie dokument dotyczy zbytego pojazdu.

Pytanie

Czy na podstawie zgromadzonych dokumentów może Pan wykazać transakcję 0% VAT?

Pana stanowisko w sprawie (ostatecznie wyrażone w piśmie z 4 marca 2023 r.)

Według zgromadzonych dokumentów, uważa Pan, iż stawka 0% jest prawidłowo ustalona, ponieważ jak wskazują artykuły ustawy o VAT – art. 41 ust. 6, dokumenty potwierdzające zbycie otrzymał Pan 19 lipca 2022 r., czyli przed upływem terminu złożenia deklaracji za miesiąc czerwiec 2022 r. Ponadto, zgłoszenie wywozowe otrzymał Pan z niemieckiego systemu teleinformatycznego służącego do obsługi zgłoszeń wywozowych przez właściwy według ich prawa organ celny (artykuły ustawy o VAT – art. 41 ust. 6a). Posiada Pan również zgłoszenie w systemie Celno-Skarbowym i ma Pan nadany nr EORI, który uprawnia Pana jako firmę do prowadzenia wymiany z krajami poza unijnymi. Ustawa obowiązuje od 1 lipca 2009 r. Numer EORI to skrót od angielskich słów Economic Operators Registration and Identyfication.

Ocena stanowiska

Stanowisko, które przedstawił Pan we wniosku jest prawidłowe.

Uzasadnienie interpretacji indywidualnej

Zgodnie z art. 5 ust. 1 ustawy z 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t. j. Dz. U. z 2022 r. poz. 931 ze zm.), zwanej dalej ustawą:

W myśl art. 2 pkt 1 ustawy:

Jak stanowi art. 2 pkt 3 ustawy:

Zgodnie z art. 2 pkt 5 ustawy:

W myśl art. 2 pkt 6 ustawy:

Przepis art. 7 ust. 1 ustawy stanowi, że:

Stosownie do art. 2 pkt 8 ustawy:

Ustawodawca, definiując pojęcie eksportu towarów, dokonał rozróżnienia sytuacji, gdy będący przedmiotem wywozu towar jest wywożony przez dostawcę lub na jego rzecz, oraz gdy jest dokonywany przez nabywcę mającego siedzibę poza terytorium kraju lub na jego rzecz. Sytuacja kiedy eksporter lub podmiot przez niego upoważniony sam dokonuje wywozu towarów poza terytorium Unii Europejskiej – stanowi tzw. eksport bezpośredni. Eksport pośredni natomiast ma miejsce wówczas, gdy wywóz towarów poza terytorium Unii Europejskiej, w wykonaniu dostawy towarów, jest dokonywany przez nabywcę mającego siedzibę poza terytorium Polski lub na jego rzecz.

Aby zatem uznać daną czynność za eksport towarów w rozumieniu przepisów ustawy o podatku od towarów i usług, powinny wystąpić łącznie następujące przesłanki:

-musi mieć miejsce jedna z czynności określonych w art. 7 ustawy;

-w konsekwencji tej czynności musi nastąpić wywóz towaru z terytorium Rzeczypospolitej Polskiej poza terytorium UE przez dostawcę lub na jego rzecz (eksport bezpośredni), lub przez nabywcę mającego siedzibę poza terytorium kraju lub na jego rzecz (eksport pośredni);

-wywóz towaru musi być potwierdzony przez organ celny określony w przepisach celnych.

Dwie pierwsze przesłanki mają charakter faktyczny i musi je łączyć bezpośredni związek przyczynowo-skutkowy, tzn. w wykonaniu jednej ze ściśle sprecyzowanych w ustawie czynności (dostawy) towar opuszcza terytorium kraju w celu dostarczenia go do kraju trzeciego, przy czym nabywca tego towaru w wykonaniu tej czynności nabywa prawo do rozporządzania nim jak właściciel (zasadniczo warunek ten ziszcza się przez przeniesienie własności towaru). Ostatnia przesłanka ma charakter formalny i wiąże się z udokumentowanym i legalnym wywozem towarów poza terytorium kraju.

Należy w tym miejscu zauważyć, jak wskazuje art. 5 ust. 1 pkt 2 ustawy, że opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlega eksport towarów. Jednak z uwagi na terytorialny charakter podatku VAT, opodatkowaniu podlegają wyłącznie czynności, których miejscem świadczenia jest terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, które w przypadku dostaw towarów wysyłanych lub transportowanych wyznacza art. 22 ust. 1 pkt 1 ustawy.

Zgodnie z art. 22 ust. 1 pkt 1 ustawy:

Tylko zatem wywóz towarów, które w momencie rozpoczęcia wysyłki lub transportu poza terytorium Unii Europejskiej znajdują się na terytorium kraju, stanowi eksport towarów w rozumieniu art. 2 pkt 8 i art. 22 ust. 1 pkt 1 ustawy, podlegający opodatkowaniu w Polsce.

Jak stanowi art. 41 ust. 4 ustawy:

W myśl art. 41 ust. 6 ustawy:

Stosownie do art. 41 ust. 6a ustawy:

Zgodnie z art. 41 ust. 7 ustawy:

Jak stanowi art. 41 ust. 8 ustawy:

W myśl art. 41 ust. 9 ustawy:

Stosownie do art. 41 ust. 11 ustawy:

Zatem, zastosowanie stawki 0% w eksporcie towarów jest możliwe pod warunkiem, że podatnik przed upływem terminu do złożenia deklaracji podatkowej za dany okres rozliczeniowy otrzymał dokument, który jednoznacznie i w sposób niebudzący wątpliwości potwierdza wywóz towarów poza terytorium Unii Europejskiej, a w przypadku eksportu pośredniego dokument, który potwierdza wywóz towarów poza terytorium Unii Europejskiej, i z którego wynika tożsamość towaru będącego przedmiotem dostawy i wywozu.

Z opisu sprawy wynika, że jest Pan osobą fizyczną prowadzącą działalność gospodarczą. Firma jest czynnym podatnikiem VAT, zarejestrowana w Polsce, również dla celów transakcji wewnątrzwspólnotowych. Zajmuje się Pan sprzedażą oraz przewozem materiałów budowlanych sypkich oraz pracami zmiennymi, głównie na terenie województwa (…). Podsiada Pan na stanie 4 samochody ciężarowe – wywrotki, które są Pana środkami trwałymi. 14 czerwca 2022 r. dokonał Pan sprzedaży środka trwałego – samochodu ciężarowego (…), co poświadczył Pan FV. Jako, że sprzedaż dotyczyła kraju spoza Unii Europejskiej wystawił Pan 0% VAT (samochód sprzedany na poczet A). 22 czerwca 2022 r. polski przewoźnik – B, odebrał pojazd z Pana posiadłości, poświadczając to dokumentem CMR. Przewoźnik ten miał za zadanie przetransportować samochód do (...) (pozycja nr 3 na dokumencie CMR). Kupujący dokonał formalności w niemieckiej Agencji Celnej. W związku z dokonanym zgłoszeniem, nigeryjski kontrahent przesłał Panu dokument zgłoszenia „(...)”, załadunek samochodu odbył się w (...), skąd drogą morską został przetransportowany poza teren UE. Jako, że formalności dokonywała Agencja Celna z Niemiec, a nie z Polski, nie ma możliwości otrzymania dokumentu IE-599 – gdyż taki dokument wystawia tylko polska Agencja Celna. Dokumentem potwierdzającym wywóz (wygenerowany przez niemiecką Agencję Celną – według ich prawa) to Europaische Gemeinschaft MRN o nr (…) – jest to dokument potwierdzający przewóz samochodu poza UE. W polu nr 17 został określony kraj wywozu – Nigeria. Dokument potwierdzający otrzymał Pan 19 lipca – czyli przed złożeniem deklaracji za miesiąc czerwiec. Według zgromadzonych dokumentów udało się ustalić, że towar został dostarczony do Nigerii w nieprzerwanym charakterze. Dokumentami potwierdzającymi zbycie towaru oraz wywóz za granice są:

‒CMR od polskiego przewoźnika,

‒zgłoszenie do niemieckiej Agencji Celnej „(...)”,

‒Europaische Gemeinschaft MRN – jest to niemiecki dokument celny, który Agencja Celna przesłała Panu na dowód wywozu towaru poza granice Unii Europejskiej.

W dokumencie zawarte zostały dane pojazdu, tj. nr VIN, masa pojazdu oraz wartość (zgodnie z Fakturą VAT), co jednoznacznie wskazuje, że ten właśnie dokument dotyczy zbytego pojazdu.

Wątpliwości Wnioskodawcy w analizowanej sprawie dotyczą wskazania, czy na podstawie zgromadzonych dokumentów może wykazać transakcję 0% VAT dla eksportu towarów.

Odnosząc się do przedstawionych wątpliwości należy wskazać, że z powołanego art. 2 pkt 8 ustawy wynika, że o eksporcie towarów można mówić wówczas, gdy wywóz towarów poza terytorium Unii Europejskiej jest potwierdzony przez właściwy organ celny określony w przepisach celnych.

W kwestii eksportu towarów wypowiedział się Naczelny Sąd Administracyjny w uchwale z dnia 25 czerwca 2012 r., sygn. akt I FPS 3/12 orzekając, że: „(…) Dla zastosowania przez podatnika stawki 0% w Polsce z tytułu eksportu towaru konieczne jest, aby miejscem dostawy tej czynności była Polska, co wymaga wykazania, że wywóz tego towaru poza obszar Unii Europejskiej następuje – stosownie do art. 22 ust. 1 pkt 1 u.p.t.u. – w ramach transportu, który rozpoczął się na terytorium Polski, w wykonaniu czynności określonej w art. 7 ustawy. Zgłoszenie towaru do procedury wywozu towarów, o której mowa w art. 161 Wspólnotowego Kodeksu Celnego, w krajowym urzędzie celnym należy traktować jako niewątpliwy dowód rozpoczęcia takiego transportu na terytorium Polski, niemający jednak charakteru wyłącznego”.

W powyższej uchwale stwierdzono również: „(…) w sytuacji gdy eksport towarów, w rozumieniu art. 2 pkt 8 i art. 22 ust. 1 pkt 1 u.p.t.u. (art. 146 w zw. z art. 32 Dyrektywy 2006/112/WE), stanowi wywóz towarów poza terytorium Wspólnoty, które w momencie rozpoczęcia wysyłki lub transportu poza terytorium Wspólnoty znajdują się na terytorium kraju, oznacza to, że wywóz tych towarów z kraju poza obszar Unii Europejskiej powinien nastąpić w ramach transportu (wysyłki) zasadniczo o nieprzerwanym charakterze. Dla przybliżenia charakteru takiego transportu przydatne może być sięgnięcie do normy art. 83 ust. 3 pkt 1 lit. a) u.p.t.u., stanowiącej, że przez usługi transportu międzynarodowego rozumie się przewóz lub inny sposób przemieszczania towarów z miejsca wyjazdu (nadania) na terytorium kraju do miejsca przyjazdu (przeznaczenia) poza terytorium Unii Europejskiej. W sytuacji gdy transport towaru z Polski zostanie przerwany na terytorium innego kraju unijnego i ponownie podjęty w okolicznościach wskazujących, że miejscem jego rozpoczęcia, w celu wywozu towarów poza terytorium Unii Europejskiej, jest tenże inny kraj unijny, brak podstaw do stwierdzenia, że eksport tych towarów nastąpił z terytorium Polski. Oznacza to, że w przypadku gdy towar jest transportowany (wysyłany, przemieszczany) z Polski do innego państwa członkowskiego z pominięciem procedury wywozu i tam rozładowany i magazynowany (składowany poza składem celnym), po czym dopiero z tego kraju transportowany (wysyłany) – po zgłoszeniu w nim tegoż towaru do wywozu poza terytorium Unii Europejskiej – nie ma podstaw do stwierdzenia, że wywóz tego towaru poza terytorium Wspólnoty nastąpił z terytorium Polski, gdyż miejscem świadczenia takiej dostawy eksportowej, w rozumieniu art. 22 ust. 1 pkt 1 u.p.t.u. (art. 32 Dyrektywy 2006/112/WE), nie jest w takiej sytuacji Polska, lecz tenże kraj unijny, w którym znajdują się eksportowane towary w momencie rozpoczęcia wysyłki lub transportu towarów do nabywcy poza terytorium Unii Europejskiej. Nie są zatem w tym przypadku spełnione przesłanki do stwierdzenia eksportu takiego towaru w Polsce, a tym samym do stosowania z tego tytułu stawki 0%”.

Z powyższego nie wynika, że podlegający eksportowi towar musi opuścić terytorium Unii Europejskiej za pośrednictwem krajowego granicznego urzędu celnego, gdyż może to nastąpić poprzez każdy unijny urząd celny, lecz niezbędnym jest, aby transport (wysyłka) tego towaru, przed opuszczeniem terytorium Unii Europejskiej, rozpoczął się na terytorium Polski oraz istotne jest, aby transport miał nieprzerwany charakter. Przy czym nie chodzi tutaj o aspekt fizyczny tego transportu, czyli o to aby transportu dokonywał np. tylko jeden podmiot (np. spedytor) czy też towar nie mógł być przeładowany, czy chwilowo składowany. Istotne jest, aby przeznaczeniem nadanego towaru było tylko jego wywiezienie z terytorium Unii Europejskiej.

W analizowanej sprawie, w wyniku dokonanej przez Wnioskodawcę dostawy, nastąpił wywóz towaru z terytorium kraju poza terytorium Unii Europejskiej (do Nigerii). Samochód ciężarowy został odebrany z Pana posiadłości przez polskiego przewoźnika, przewieziony do (...), skąd drogą morską został przetransportowany poza teren UE. Kupujący dokonał formalności w niemieckiej Agencji Celnej.

Z powołanych wyżej przepisów wynika, że dla uznania danej transakcji za eksport towarów niezbędnym jest, aby transport (wysyłka) tych towarów przed opuszczeniem terytorium Unii Europejskiej, rozpoczął się na terytorium Polski oraz istotne jest, aby transport miał nieprzerwany charakter. Przy czym, nie chodzi tutaj o aspekt fizyczny tego transportu, czyli o to aby towar nie mógł być np. przeładowany czy chwilowo składowany. Istotne jest, aby przeznaczeniem nadanego towaru było tylko jego wywiezienie z terytorium Unii Europejskiej.

W analizowanej sprawie wywóz samochodu ciężarowego nastąpił z terytorium Polski bezpośrednio poza terytorium Unii Europejskiej w ramach transportu o nieprzerwanym charakterze, bowiem – jak wskazał Wnioskodawca – według zgromadzonych dokumentów udało się ustalić, że towar został dostarczony do Nigerii w nieprzerwanym charakterze.

W związku z powyższym, należy stwierdzić, że opisana transakcja dostawy samochodu ciężarowego spełnia warunek podstawowy do uznania jej za eksport towarów, o którym mowa w art. 2 pkt 8 lit. a ustawy, bowiem w konsekwencji dostawy dokonanej przez Wnioskodawcę na rzecz nabywcy z Nigerii, nastąpił wywóz towaru z terytorium Polski poza terytorium Unii Europejskiej.

Jednak, aby eksport towarów opodatkowany był stawką podatku w wysokości 0%, konieczne jest spełnienie również warunku dotyczącego potwierdzenia wywozu towarów poza terytorium Unii Europejskiej.

Zgodnie z art. 41 ust. 6 ustawy, możliwość zastosowania stawki 0% do eksportu towarów uwarunkowana jest posiadaniem, przed upływem terminu do złożenia deklaracji podatkowej za dany okres rozliczeniowy, dokumentu potwierdzającego wywóz towarów poza terytorium Unii Europejskiej.

Zatem, aby Wnioskodawca mógł opodatkować sprzedaż stanowiącą eksport towarów stawką podatku w wysokości 0% – musi posiadać dokument, który w sposób jednoznaczny potwierdza, że wysyłane towary opuściły terytorium Unii Europejskiej. Przykładowy katalog takich dokumentów wymieniony został w art. 41 ust. 6a ustawy. Przy tym zauważyć należy, że nie jest to katalog zamknięty, na co wskazuje użyty w tym przepisie zwrot „w szczególności”.

W tym miejscu wskazać należy, że w wyroku z 28 marca 2019 r., w sprawie C-275/18 dotyczącej podatnika, który wysyłał pocztą poza terytorium Unii Europejskiej przedmioty kolekcjonerskie Trybunał Sprawiedliwości Unii Europejskiej wskazał, że: „(…) w okolicznościach takich jak w postępowaniu głównym brak poszanowania formalnego wymogu objęcia towarów przeznaczonych do wywozu procedurą wywozu nie może prowadzić do tego, że eksporter traci prawo do zwolnienia w eksporcie, o ile zostało wykazane faktyczne wyprowadzenie danych towarów z terytorium Unii” (pkt 38 wyroku).

Natomiast odpowiadając na pytanie prejudycjalne, TSUE stwierdził, że: „(…) art. 146 ust. 1 lit. a) w związku z art. 131 dyrektywy VAT należy interpretować w ten sposób, że sprzeciwia się on temu, aby przepis prawa krajowego uzależniał zwolnienie z VAT przewidziane dla towarów przeznaczonych do wywozu poza terytorium Unii od przesłanki, aby towary te zostały objęte procedurą celną wywozu, w sytuacji, w której jest bezsporne, że zostały spełnione materialnoprawne przesłanki zwolnienia, w tym w szczególności przesłanka faktycznego wyprowadzenia danych towarów z terytorium Unii”.

Do wskazanego orzeczenia TSUE odwołał się również Naczelny Sąd Administracyjny w wyroku z 21 lipca 2020 r., sygn. akt I FSK 2005/17. Sprawa będąca przedmiotem rozstrzygnięcia NSA dotyczyła podatnika, który dokonując sprzedaży za pośrednictwem Poczty Polskiej poza terytorium Unii Europejskiej, nie dopełnił wymagań formalnych w postaci zgłoszeń celnych wywozowych i w związku z tym nie posiadał dokumentów potwierdzających wywóz towarów poza terytorium Unii Europejskiej. We wskazanym wyroku NSA stwierdził: „Przenosząc te rozważania TSUE na grunt niniejszej sprawy wskazać trzeba, co zaznaczono już wyżej, że organy uznały za bezsporne dokonywanie dostaw przez skarżącego na rzecz osób fizycznych spoza terytorium UE. W żadnym miejscu zaskarżonych decyzji nie ma mowy o tym, by organy kwestionowały faktyczny wywóz towarów poza obszar Unii. Jedynym powodem odmowy zastosowania do nich stawki 0% była okoliczność braku dokonywania przez podatnika zgłoszeń celnych wywozowych, a co za tym idzie braku dokumentów potwierdzających wywóz towarów poza terytorium UE przez właściwy urząd celny. W ocenie organu odwoławczego »(...) dla uznania – na gruncie przepisów ustawy o podatku od towarów i usług – danej dostawy towarów za eksport i w konsekwencji zastosowania stawki podatku 0% niezbędne jest potwierdzenie przez urząd celny określony w przepisach celnych wywozu towarów poza terytorium Unii Europejskiej i posiadanie przez Podatnika takiego potwierdzenia«. W istocie więc organy nie kwestionowały wypełnienia wymogów materialnych eksportu, w tym wypadku faktycznego wyprowadzenia towarów z terytorium Unii, ale niedochowanie przez podatnika warunków formalnych (brak zgłoszenia do procedury celnej wywozu i brak stosownych dokumentów). Tymczasem, w świetle cytowanego szeroko wyżej orzeczenia TSUE, dla zastosowania stawki VAT 0% w eksporcie kluczowy jest fakt wywozu poza terytorium UE (przesłanka materialna), a nie zgromadzenie określonych dokumentów w konkretnej procedurze (przesłanka formalna).

W konsekwencji, nie można odmówić podatnikowi prawa do zastosowania stawki 0% VAT wyłącznie na tej podstawie, że nie posiada on określonego dokumentu potwierdzającego eksport towarów poza UE, jeśli eksport ten faktycznie nastąpił, która to okoliczność jak wskazano wyżej nie była przez organy kwestionowana. (…) W tym miejscu przypomnieć również należy, że w orzecznictwie sądów krajowych już wcześniej podkreślano, że jeśli okoliczność wywozu poza UE zostanie wykazana innymi dowodami, w tym ustalona w sposób bezsporny w ramach toczącego się postępowania podatkowego, organy podatkowe nie mogą takiej okoliczności pomijać, stosując do takiego wywozu stawkę jak dla obrotu krajowego, gdyż takie działanie nie tylko narusza zasadę neutralności, lecz jest nieadekwatne do poczynionych przez organy podatkowe ustaleń faktycznych i w konsekwencji przybiera formę sankcji podatkowej, a nie opodatkowania faktycznej czynności podlegającej VAT (por. wyroki NSA: z dnia 10 września 2014 r., sygn. akt I FSK 1304/13, z dnia 25 kwietnia 2013 r., sygn. akt I FSK 828/12, czy z dnia 20 grudnia 2017 r., sygn. akt I FSK 825/17)”.

W analizowanej sprawie, dokonał Pan sprzedaży samochodu ciężarowego na poczet kontrahenta z Nigerii. Polski przewoźnik przetransportował towar do (...), poświadczając to dokumentem CMR. Kupujący dokonał formalności w niemieckiej Agencji Celnej. W związku z dokonanym zgłoszeniem przesłał Panu dokument „(...)”. Ponadto, posiada Pan dokument celny – Europaische Gemeinshcaft MRN – który Agencja Celna przesłała Panu na dowód wywozu towaru poza granice Unii Europejskiej. W dokumencie zawarte zostały dane pojazdu, tj. nr VIN, masa pojazdu oraz wartość, co jednoznacznie wskazuje, że ten właśnie dokument dotyczy zbytego pojazdu. Dokument ten otrzymał Pan przed upływem terminu do złożenia deklaracji.

Jak wynika zatem z opisu stanu faktycznego, Wnioskodawca posiada dokumenty, potwierdzające wywóz samochodu ciężarowego poza terytorium Unii Europejskiej. Nie są to wprawdzie dokumenty literalnie wymienione w art. 41 ust. 6a ustawy, co jednak nie stanowi przeszkody w uznaniu, że spełniona została przesłanka w zakresie udokumentowania wywozu, pozwalająca na uznanie, że w analizowanej sprawie doszło do eksportu towaru do nabywcy poza terytorium Unii Europejskiej.

W związku z powyższym, dokonując wysyłki towaru do kontrahenta z Nigerii, Wnioskodawca jest uprawniony, na podstawie posiadanych ww. dokumentów, zastosować stawkę podatku 0%, właściwą dla eksportu towarów.

Tym samym, mając na uwadze powołane orzeczenia TSUE oraz NSA, należy uznać, że w przypadku, gdy przed upływem terminu do złożenia deklaracji podatkowej za dany okres rozliczeniowy Wnioskodawca dysponuje wskazanymi wyżej dokumentami, to ma prawo opodatkować dokonaną dostawę towarów z zastosowaniem stawki podatku VAT w wysokości 0%.

W związku z powyższym, na podstawie zgromadzonych dokumentów, tj. CMR, zgłoszenia celnego „(...)” oraz dokumentu celnego Europaische Gemeinshcaft MRN potwierdzającego wywóz towaru poza granice Unii Europejskiej, Wnioskodawca ma prawo zastosować stawkę podatku 0% przewidzianą dla eksportu towarów.

Tym samym stanowisko Wnioskodawcyjest prawidłowe.

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego, który Pan przedstawił i stanu prawnego, który obowiązywał w dacie zaistnienia zdarzenia.

Jednocześnie należy zauważyć, że zgodnie z art. 14b § 3 Ordynacji podatkowej, składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego. Organ jest ściśle związany przedstawionym we wniosku stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego). Zainteresowany ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego). Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie z opisem stanu faktycznego podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, wydana interpretacja traci swą aktualność.

Jednocześnie nadmienia się, że zgodnie z art. 14b § 3 Ordynacji podatkowej, wyczerpujący opis stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego) winien wynikać wyłącznie z wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej, a nie z dołączonych do niego dokumentów. W związku z tym załączone przez Wnioskodawcę do wniosku dokumenty nie były przedmiotem merytorycznej analizy.

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

·Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2022 r. poz. 2651 ze zm.). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli: Pana sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego i zastosuje się Pan do interpretacji.

·Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Ma Pan prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego. Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 259; dalej jako „PPSA”).

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

• w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo
• w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2022 r. poz. 2651 ze zm.).