Wyrok NSA z dnia 21 lipca 2020 r., sygn. I FSK 2022/17

Podatek od towarów i usług

Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący Sędzia NSA Małgorzata Niezgódka - Medek, Sędzia NSA Adam Bącal, Sędzia del. WSA Agnieszka Jakimowicz (sprawozdawca), Protokolant Marek Wojtasiewicz, po rozpoznaniu w dniu 21 lipca 2020 r. na rozprawie w Izbie Finansowej skargi kasacyjnej M. W. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Rzeszowie z dnia 12 września 2017 r. sygn. akt I SA/Rz 441/17 w sprawach ze skarg M. W. na decyzje Dyrektora Izby Administracji Skarbowej w Rzeszowie z dnia 15 maja 2017 r. od nr [...] do nr [...] w przedmiocie podatku od towarów i usług za marzec, kwiecień, maj, czerwiec, lipiec, sierpień 2015 r. 1) uchyla zaskarżony wyrok w całości, 2) uchyla decyzje Dyrektora Izby Administracji Skarbowej w Rzeszowie z dnia 15 maja 2017 r. od nr [...] do nr [...] oraz poprzedzające je decyzje organu podatkowego pierwszej instancji, 3) zasądza od Dyrektora Izby Administracji Skarbowej w Rzeszowie na rzecz M. W. kwotę 6.433 (słownie: sześć tysięcy czterysta trzydzieści trzy) złote tytułem zwrotu kosztów postępowania za obie instancje.

Uzasadnienie

Zaskarżonym wyrokiem z dnia 12 września 2017 r., sygn. akt I SA/Rz 441/17 Wojewódzki Sąd Administracyjny w Rzeszowie oddalił skargi M. W. na decyzje Dyrektora Izby Administracji Skarbowej w Rzeszowie z dnia 15 maja 2017 r. od nr [...] do nr [...] w przedmiocie podatku od towarów i usług za poszczególne miesiące od marca 2015 r. do sierpnia 2015 r.

Z uzasadnienia przedmiotowego orzeczenia wynika, że w toku kontroli podatkowej Naczelnik Urzędu Skarbowego w R. ustalił, że podatnik w dniu 19 września 2014 r. utracił prawo do zwolnienia, o którym mowa w art. 113 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t.j. Dz. U. z 2011 r., nr 177, poz. 1054 z późn. zm.), w związku z przekroczeniem granicznej kwoty sprzedaży wynoszącej 150.000 zł, jednakże nie zarejestrował się jako podatnik VAT czynny. Organ stanął bowiem na stanowisku, że do wartości sprzedaży, o której mowa w tym przepisie powinien doliczyć obrót ze sprzedaży wysyłkowej z terytorium kraju, jako podlegającą opodatkowaniu na terytorium kraju, zgodnie z zasadami przewidzianymi w art. 23 ust. 2 ustawy o podatku od towarów i usług, w wyniku czego uznał, że do podatnika nie ma zastosowania art. 113 ust. 2 wskazanej ustawy. Ponadto organ stwierdził, że podatnik dokonując sprzedaży za pośrednictwem Poczty Polskiej poza terytorium Unii Europejskiej, nie dopełnił wymagań formalnych w postaci zgłoszeń celnych wywozowych i nie posiada w związku z tym dokumentów potwierdzających wywóz towarów poza terytorium Unii Europejskiej. Sprzedaż taka nie stanowi zatem eksportu towarów w rozumieniu art. 2 ust. 8 ustawy o podatku od towarów i usług, a zatem podatnik nie miał prawa do zastosowania stawki podatku 0%.