Wyrok WSA w Olsztynie z dnia 24 kwietnia 2024 r., sygn. I SA/Ol 101/24

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Olsztynie w składzie następującym: Przewodniczący sędzia WSA Przemysław Krzykowski (sprawozdawca) Sędziowie sędzia WSA Piotr Chybicki sędzia WSA Katarzyna Matczak Protokolant starszy referent Elżbieta Parda po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 24 kwietnia 2024 r. sprawy ze skargi W. Spółka z ograniczoną odpowiedzialnością z siedzibą w W. na decyzję Dyrektora Izby Administracji Skarbowej w Olsztynie z dnia 10 stycznia 2024 r., nr 2801-IOV-1.603.13.2023 w przedmiocie odmowy uchylenia, po wznowieniu postępowania, decyzji ostatecznej w sprawie podatku od towarów i usług za okres od maja 2016 r. do maja 2017 r. oddala skargę.

Uzasadnienie

Zaskarżoną do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Olsztynie decyzją wydaną w stosunku do W. Spółka z ograniczoną odpowiedzialnością z siedzibą w W. (dalej jako strona, spółka, skarżąca) z 10 stycznia 2024 r. Dyrektor Izby Administracji Skarbowej w Olsztynie (dalej jako organ odwoławczy, Dyrektor) utrzymał w mocy własną decyzję z 25 października 2023 r. odmawiającą uchylenia ostatecznej decyzji Dyrektora Izby Administracji Skarbowej w Olsztynie z 24 czerwca 2021 r., którą utrzymano w mocy decyzję Naczelnika Urzędu Skarbowego w Szczytnie (dalej jako Naczelnik) z 24 marca 2021 r. określającą w podatku od towarów i usług: nadwyżkę podatku naliczonego nad należnym do przeniesienia na następny okres rozliczeniowy za miesiące od maja 2016 r. do maja 2017 r., wysokość zobowiązania podatkowego za maj 2017 r., o którym mowa w art. 108 ustawy o VAT w kwocie 2.530.000 zł oraz ustalającą dodatkowe zobowiązanie podatkowe, o którym mowa w art. 89b ust. 6 ustawy o VAT - w kwocie 219 zł.

W uzasadnieniu decyzji wskazano, że Naczelnik, w wyniku przeprowadzonego wobec strony postępowania podatkowego w zakresie podatku od towarów i usług za poszczególne miesiące od maja 2016 r. do maja 2017 r., wydał decyzję z 24 marca 2021 r., w przedmiocie podatku od towarów i usług za miesiące od maja 2016 r. do maja 2017 r. Istotna w sprawie jest okoliczność, że za poprzedni okres tj. za kwiecień 2016 r., Dyrektor Urzędu Kontroli Skarbowej w Olsztynie (dalej jako Dyrektor UKS) wydał na rzecz strony decyzję z 16 stycznia 2017 r., w której określił za kwiecień 2016 r. kwotę nadwyżki podatku naliczonego nad należnym do zwrotu na rachunek bankowy podatnika w wysokości 817 zł - zamiast zadeklarowanej przez Spółkę kwoty do zwrotu na rachunek bankowy w wysokości 2.438.817 zł. W decyzji tej uznał, że Spółka zawyżyła podatek naliczony o kwotę 2.438.000,00 zł poprzez odliczenie podatku z faktury VAT nr [...] z 28.04.2016 r. (dalej jako faktura), wystawionej przez W1. sp. z o.o., mającej dokumentować nabycie nieruchomości położonej w miejscowości Z. Organ kontroli ustalił, że poprzez stworzenie mechanizmu powiązań kapitałowo-osobowych, umów cywilnoprawnych, w tym zbycia, nabycia i cesji wierzytelności, transakcja ta została dokonana z nadużyciem prawa w celu uzyskania nienależnej korzyści podatkowej w postaci zwrotu podatku naliczonego, który w rzeczywistości nie został zapłacony do Skarbu Państwa na wcześniejszym etapie obrotu. W świetle dokonanych ustaleń organ kontroli uznał, że strona nie miała prawa do odliczenia podatku naliczonego w kwocie 2.438.000,00 zł, zawartego w ww. fakturze, wynikającego z art. 86 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług, na podstawie art. 88 ust. 3a pkt 4 lit. c tej ustawy. Stwierdzono, że zakwestionowana transakcja zakupu nieruchomości w Z. miała charakter rzeczywisty, lecz ustalony w trakcie postępowania ciąg kilku transakcji sprzedaży przedmiotowej nieruchomości bez regulowania płatności w pieniądzu oraz kompleks umów sprzedaży wierzytelności i cesji dokonanych przez powiązane podmioty został ukształtowany celowo w taki sposób, aby po stronie Spółki osiągnąć korzystny rezultat podatkowy w postaci uzyskania zwrotu nadwyżki podatku naliczonego - co stanowiło nadużycie prawa.