Wyrok NSA z dnia 24 sierpnia 2023 r., sygn. II OSK 2757/20

Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący: sędzia NSA Małgorzata Miron Sędziowie: sędzia NSA Robert Sawuła sędzia del. WSA Jan Szuma (spr.) Protokolant: starszy asystent sędziego Tomasz Szpojankowski po rozpoznaniu w dniu 24 sierpnia 2023 r. na rozprawie w Izbie Ogólnoadministracyjnej skargi kasacyjnej P. G. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Kielcach z dnia 8 lipca 2020 r. sygn. akt II SA/Ke 233/20 w sprawie ze skargi P. G. na decyzję Wojewody Świętokrzyskiego z dnia [...] stycznia 2020 r. znak: [...] w przedmiocie zatwierdzenia projektu budowlanego i udzielenia pozwolenia na budowę oddala skargę kasacyjną.

Uzasadnienie

Wyrokiem z dnia 8 lipca 2020 r., sygn. akt II SA/Ke 233/20 Wojewódzki Sąd Administracyjny w Kielcach oddalił skargę P. G. na decyzję Wojewody Świętokrzyskiego z dnia [...] stycznia 2020 r., znak [...] , którą organ ten utrzymał w mocy decyzję Starosty [...] z dnia [...] października 2019 r., znak [...] o odmowie zatwierdzenia projektu budowlanego i udzielenia pozwolenia na budowę budynku inwentarskiego (kurnik [...]) z wewnętrznymi instalacjami: elektryczną, wodno-kanalizacyjną, wentylacyjną oraz towarzyszącą infrastrukturą techniczną i zbiornika na ścieki bytowe na działkach nr [...] , [...] , [...] , [...] , [...] , [...] w [...] , gmina [...].

Skargę kasacyjną od powyższego wyroku wniósł P. G. zarzucając naruszenie:

1. § 3 ust. 2 pkt. 3 rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 9 listopada 2010 r. w sprawie przedsięwzięć mogących znacząco oddziaływać na środowisko (Dz. U. Nr 213, poz. 1397, z późn. zm., na datę zaskarżonej decyzji tekst jednolity Dz. U. z 2016 r. poz. 71 – uw. NSA, dalej "r.ws.p.2010".) w związku z art. 59 ust. 1 oraz art. 71 ust. 1 ustawy z dnia 3 października 2008 r. o udostępnianiu informacji o środowisku i jego ochronie, udziale społeczeństwa w ochronie środowiska oraz o ocenach oddziaływania na środowisko (Dz.U. Nr 199, poz. 1227, z późn. zm.; na datę zaskarżonej decyzji tekst jednolity Dz. U. z 2018 r., poz. 2081 z późn. zm. – uw. NSA, dalej "u.u.i.ś.") oraz w związku z art. 3 pkt. 48 oraz z art. 3 pkt. 6, art. 3 pkt. 31 i art. 3 pkt. 41 ustawy dnia 27 kwietnia 2001 r. Prawo ochrony środowiska (Dz. U. Nr 62, poz. 627 z późn. zm.; na datę zaskarżonej decyzji tekst jednolity Dz. U. z 2019 r., poz. 1396 z późn. zm. – uw. NSA, dalej "P.o.ś.") poprzez ich niewłaściwe zastosowanie polegające na uznaniu, że planowana przez skarżącego inwestycja polegająca na budowie budynku inwentarskiego (kurnik [...]) z wewnętrznymi instalacjami na działkach nr [...] , [...] , [...] , [...] , [...] , [...] położonych w obrębie [...], gmina [...] wraz z pozostałymi planowanymi 9-cioma innymi inwestycjami (polegającymi na budowie, przez pięciu różnych inwestorów, kurników dla kur niosek o obsadach 59 DJP każdy) na nieruchomości w [...] (gmina [...]) stanowiącej własność E. G. położone będą na terenie jednego zakładu, wobec czego należy zsumować ich obsady. P. G. zastrzegł, że takie podejście spowodowało, iż wspólnie inwestycje sklasyfikowano jako przedsięwzięcie mogące zawsze znacząco oddziaływać na środowisku o łącznej obsadzie [...], natomiast skarżący przed złożeniem wniosku o pozwolenie na budowę swojej Inwestycji (kurnik [...]) został zobowiązany uzyskać od Wójta Gminy [...] decyzję o środowiskowych uwarunkowaniach. W ocenie P. G. naruszenie kwestionowanych wyżej regulacji doprowadziło do uznania, że organ odwoławczy niesłusznie odmówił uchylenia decyzji Starosty z dnia [...] października 2019 r. W ustalonym stanie faktycznym nie było podstaw do przyjęcia, że wszystkie wskazane wyżej planowane kurniki (łącznie 10 obiektów) położone będą na terenie jednego zakładu, o którym mowa w § 3 ust. 2 pkt. 3 r.ws.p.2010, bowiem do kurników tych różni inwestorzy posiadać będą różne (niezależne od siebie) tytuły prawne, a w świetle wykładni pojęcia "zakład" zawartego w art. 3 pkt. 48 P.o.ś. (przy uwzględnieniu definicji i wykładni pojęć użytych jako składowe definicji "zakładu", to jest: "instalacja" - art. 3 pkt. 6 P.o.ś., "prowadzący instalację" - art. 3 pkt. 31 P.o.ś. oraz "tytuł prawny" - art. 3 pkt. 41 P.o.ś.) warunkiem uznania tego rodzaju obiektów za zakład jest, aby zarówno prawo do nieruchomości, na których będą one posadowione, jak i prawo do każdego z obiektów z osobna, posiadał ten sam podmiot, gdyż dopiero to implikowałoby możliwość sumowania obsad na podstawie § 3 ust. 2 pkt 3 i § 3 ust. 2 pkt. 3 r.ws.p.2010. P. G. zaznaczył wreszcie, że wskazany tu akt wykonawczy reguluje zasady sumowania oddziaływań (na terenie jednego obiektu lub zakładu) przedsięwzięć mogących potencjalnie znacząco oddziaływać na środowisko, a nie przedsięwzięć mogących zawsze znacząco oddziaływać na środowisko (Wojewódzki Sąd Administracyjny Kielcach, w wyniku zastosowania tego przepisu uznał, iż wszystkie 10 inwestycji stanowić będzie przedsięwzięcie mogące zawsze znacząco oddziaływać na środowisko).