Wyrok WSA we Wrocławiu z dnia 8 lutego 2024 r., sygn. III SA/Wr 122/23

Wojewódzki Sąd Administracyjny we Wrocławiu w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Anetta Chołuj, Sędziowie Sędzia WSA Asesor WSA Kamila Paszowska - Wojnar, Dominik Dymitruk (sprawozdawca), Protokolant Z-ca Kierownika Sekretariatu Wydziału III Monika Tarasiewicz, po rozpoznaniu w Wydziale III na rozprawie w dniu 8 lutego 2024 r. sprawy ze skargi Z. Sp. z o.o. z siedzibą w J. na uchwałę Powiatu Legnickiego z dnia 26 stycznia 2023 r. nr XLVII/295/2023 w przedmiocie odmowy wyrażenia zgody na rozwiązanie z radnym stosunku pracy I. stwierdza, że zaskarżona uchwała została wydana z naruszeniem prawa; II. zasądza od Powiatu Legnickiego na rzecz strony skarżącej kwotę 797 (siedemset dziewięćdziesiąt siedem) złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania.

Uzasadnienie

Przedmiotem skargi Z. w K. Spółka z ograniczoną odpowiedzialnością z siedzibą w J. (dalej: pracodawca, skarżąca) jest uchwała nr XLVII/295/2023 Rady Powiatu Legnickiego z dnia 26 stycznia 2023 r. w sprawie niewyrażenia zgody na rozwiązanie stosunku pracy z radną Powiatu Legnickiego (dalej także jako: uchwała).

Pracodawca, pismem z dnia 19 grudnia 2022 r., zwrócił się Rady Powiatu Legnickiego (dalej: Rada Powiatu, organ) z wnioskiem o wyrażenie zgody na rozwiązanie stosunku pracy z radną Rady Powiatu D. G.

W uzasadnieniu przedmiotowego wniosku, podnosząc, że podstawą planowanego rozwiązania stosunku pracy z radną nie są zdarzenia związane z wykonywaniem przez nią mandatu radnego, skarżąca wskazała, iż radna, jako jedyna spośród pracowników administracyjnych, nie sygnowała umowy o zachowaniu poufności, mając dostęp do danych klientów pracodawcy, w tym danych wrażliwych. Skarżąca uznała tego rodzaju zachowanie radnej za naruszenie podstawowych obowiązków pracowniczych. Dalej wskazała również, że w niedługim czasie po odmowie podpisania wskazanej umowy, została poinformowana przez jednego z mieszkańców o podjętej przez radną próbie kontaktu z nim, będąc przekonanym, iż radna pozyskała jego numer telefonu z zasobów pracodawcy. Skarżąca argumentowała także, że radna nie stosuje się do zapisów regulaminu organizacyjnego pracodawcy, ignorując regulacje związane z podległością służbową, wskazują na tę okoliczność fakt pominięcia przez radną drogi służbowej wydając polecenie służbowe konserwatorowi sieci wodno-kanalizacyjnej, do czego nie była uprawniona. Powyższe pracodawca zakwalifikował jako naruszenie art. 100 § 2 pkt 2 Kodeksu pracy. W dalszej kolejności skarżąca wskazała, że radna, będąc na zwolnieniu lekarskim, pojawiła się w siedzibie pracodawcy, wchodząc do gabinetu prezesa bez zapowiedzi, po opuszczeniu którego pozostawiła urządzenie do odczytu wodomierzy i wystawiania faktur w sekretariacie. Pracodawca zarzucił, że radna nie zadbała o protokolarne przekazanie urządzenia, a pomimo próśb nie udzieliła ona informacji w przedmiocie wykonanych już odczytów oraz odczytów brakujących. Odmówiła ona także przeprowadzenia instruktarzu w zakresie obsługi urządzenia pracownikowi, który miał ją zastępować. Wskazane zachowania radnej zostały przez pracodawcę zakwalifikowane jako naruszenie art. 100 § 2 pkt 4 Kodeksu pracy. Skarżąca wyjaśniła ponadto, że zachowanie radnej polegające na wtargnięciu do gabinetu prezesa, zachowując się przy tym w sposób arogancki, nie było jednostkowe. Końcowo pracodawca wskazał, że radna publicznie (na portalu społecznościowym Facebook) oskarża skarżącą o niesatysfakcjonujące warunki pracy, natomiast w miejscu pracy zachowuje się w sposób arogancki w stosunku do innych pracowników administracyjnych.