Wyrok WSA w Lublinie z dnia 3 stycznia 2024 r., sygn. II SA/Lu 1119/23

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Lublinie w składzie następującym: Przewodniczący: Asesor sądowy Maciej Gapski (sprawozdawca) po rozpoznaniu na posiedzeniu niejawnym w dniu 3 stycznia 2024 r. sprawy ze sprzeciwu L. S. i J. S. od decyzji Wojewody Lubelskiego z dnia 8 listopada 2023 r., znak: GN-Z.7534.1.7.2023.IMP w przedmiocie ustalenia i wypłaty odszkodowania za grunt przejęty pod drogę oddala sprzeciw.

Uzasadnienie

Wojewoda (dalej jako: Wojewoda lub organ) decyzją z dnia 8 listopada 2023 r. znak: GN-Z.7534.1.7.2023.IMP po rozpatrzeniu odwołania J. S. i L. S. (dalej jako: skarżący) od decyzji Starosty Hrubieszowskiego z dnia 27 czerwca 2023 r. znak: GKK.6830.2.2022 w sprawie ustalenia wysokości odszkodowania z tytułu przejścia prawa własności nieruchomości oznaczonej jako działki nr: [...] o pow. 0,4909 ha, [...] o pow. 0,2719 ha oraz [...] o pow. 0,0057 ha, położonej w obrębie 0260 – [...], Gmina D. na rzecz Gminy D., na podstawie art. 138 § 2 ustawy z dnia 14 czerwca 1960 r. Kodeks postępowania administracyjnego (Dz. U. 2023 r., poz. 775, dalej jako: k.p.a.), uchyliło zaskarżoną decyzję w całości i przekazało sprawę do ponownego rozpatrzenia organowi pierwszej instancji.

W uzasadnieniu decyzji Wojewody podniesiono, że w przedmiotowej sprawie Starosta Hrubieszowski ustalił wysokości odszkodowania za grunty należące do J. i L. małżonków S. przeznaczone na realizację inwestycji drogowej, których własność przeszła na rzecz Gminy D., na łączną kwotę 84 530,00 zł. Podstawą ustalenia wysokości odszkodowania był operat szacunkowy sporządzony przez S. Ś. z dnia 15 lipca 2022 r. Organ odwoławczy podkreślił, że w sprawie odwołujący przedstawili dwa kontroperaty: z dnia 9 września 2022 r. W. G. oraz z dnia 23 września 2022 r. M. B.. Pierwszy z nich wycenił wartość działek skarżących na kwotę 263 126,00 zł (152 931,00 zł wartość gruntów, 110 195,00 zł wartość składników budowlanych), drugi na kwotę 316 638,00 zł (112 039,00 zł wartość gruntów, 204 599,00 zł wartość nakładów). Zdaniem organu odwoławczego wszystkie trzy operaty stanowią dowody określające wartość wywłaszczonej nieruchomości, a określone w nich rozbieżne wartości nieruchomości wymagają weryfikacji. Wojewoda podkreślił, że ocena występujących w operatach rozbieżności wymaga wiedzy specjalistycznej, dlatego też organ I instancji powinien podjąć działania określone w art. 157 ust. 4 ustawy o gospodarce nieruchomościami (Dz. U. z 2023 poz. 344, dalej jako u.g.n.), to jest spowodować sporządzenie oceny tych operatów przez organizację zawodową rzeczoznawców majątkowych. Organ odwoławczy uznał, że decyzja Starosty Hrubieszowskiego wydana została z naruszeniem przepisy postępowania w tym w szczególności art. 7, 77 § 1, 80, 107 § 3 k.p.a. w stopni dającym podstawę do wydania decyzji kastatoryjnej. Wojewoda wskazał, iż zakres koniecznego do przeprowadzenia postępowania wyjaśniającego uniemożliwia zastosowanie art. 136 § 1 k.p.a., gdyż naruszałoby to wynikającą z art. 15 k.p.a. zasadę dwuinstancyjności. W konkluzji organ odwoławczy nakazał prawidłowo ustalić wartość wywłaszczonej nieruchomości poprzez zastosowanie działań określonych w art. 157 u.g.n., czyli zewnętrzną weryfikację prawidłowości sporządzonych w sprawie operatów szacunkowych. Dodatkowo Wojewoda podkreślił, że uznaje za niezasadny zarzut naruszenia art. 18 ust. 1 ustawy z dnia 10 kwietnia 2003 r. o szczególnych zasadach przygotowania i realizacji inwestycji w zakresie dróg publicznych (tj. Dz. U. z 2023, poz. 162, dalej jako specustawa drogowa) polegający na jego niezastosowaniu i ustaleniu odszkodowania za wywłaszczenie nieruchomości zabudowanej drogą bez uwzględniania wartości uzbrojenia w urządzenia infrastruktury technicznej. W tym zakresie organ wyjaśnił, iż strony nie wykazała, aby ponosiły jakiekolwiek nakłady na budowę infrastruktury w szczególności elektrycznej i instalacji wodnej.