Wyrok WSA w Olsztynie z dnia 17 sierpnia 2022 r., sygn. II SA/Ol 488/22

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Olsztynie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Alicja Jaszczak-Sikora (spr.) Sędziowie Sędzia WSA Marzenna Glabas Sędzia WSA Piotr Chybicki po rozpoznaniu w trybie uproszczonym w dniu 17 sierpnia 2022 r. sprawy ze skargi Wojewody Warmińsko-Mazurskiego na uchwałę Rady Gminy Nowe Miasto Lubawskie z dnia 29 marca 2022 r. nr XXXVIII/345/2022 w przedmiocie uchwalenia miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego gminy Nowe Miasto Lubawskie w obrębie geodezyjnym Skarlin stwierdza nieważność zaskarżonej uchwały w całości. WSA/wyr.1a – sentencja wyroku (tryb uproszczony)

Uzasadnienie

W dniu 30 maja 2022 r. Wojewoda Warmińsko-Mazurski zaskarżył do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Olsztynie uchwałę Rady Gminy Nowe Miasto Lubawskie nr XXXVIII/345/2022 z dnia 29 marca 2022 r. w sprawie uchwalenia miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego Gminy Nowe Miasto Lubawskie w obrębie geodezyjnym Skarlin, wnosząc o stwierdzenie jej nieważności w całości. Zaskarżonej uchwale zarzucił naruszenie:

- art. 15 ust. 2 pkt 10 ustawy z dnia 27 marca 2003 r. o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym (Dz.U. z 2022 r. poz. 503, dalej jako: "u.p.z.p.") poprzez nieokreślenie zasad modernizacji, rozbudowy i budowy systemów komunikacji i infrastruktury technicznej;

- § 4 pkt 9 a rozporządzenia Ministra Infrastruktury z dnia 26 sierpnia 2003r. w sprawie wymaganego zakresu projektu miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego (Dz. U. z 2003 nr 164, poz. 1587) poprzez nieokreślenie układu komunikacyjnego i sieci infrastruktury technicznej wraz z ich parametrami oraz klasyfikacją ulic i innych szlaków komunikacyjnych, czym zgodnie z art. 28 u.p.z.p. naruszono w sposób istotny zasady sporządzania planu miejscowego.

Skarżący wniósł o rozpoznanie sprawy w trybie uproszczonym.

W uzasadnieniu skargi pełnomocnik Wojewody argumentował, że przedmiotowy plan obejmuje działkę nr [...] o powierzchni 0,54 ha, na której wydzielono teren ML -przeznaczony pod zabudowę letniskową i teren zieleni naturalnej oznaczony symbolem ZN. Zgodnie z § 14 ust. 2 pkt 1 uchwały, w wyniku podziału nieruchomości dla terenu ML minimalna powierzchnia działki wynosić ma 1000 m2. W § 16 ust. 1 i ust. 2 uchwały dokonano ustaleń w zakresie zasad modernizacji, rozbudowy i budowy systemów komunikacji, określając w ustępie pierwszym powiązanie obszaru planu z układem zewnętrznym za pośrednictwem istniejących dróg wewnętrznych oraz ustanowionych służebności gruntowych natomiast w ustępie drugim wskazano, że obsługa komunikacyjna poszczególnych nieruchomości odbywać się będzie za pośrednictwem ustanowionych służebności gruntowych. Radca prawny podniósł, że miejscowy plan zagospodarowania przestrzennego, będąc normatywnym aktem powszechnie obowiązującym, musi spełniać szereg ustawowych wymogów. Zawarte w nim normy winny zapewnić jednoznaczność w ich odbiorze przez wszystkich, jak również gwarantować wysoki stopień przewidywalności skutków ich realizacji. Skonstatował, że plan miejscowy powinien być tak skonstruowany, aby zapewnić możliwość obsługi komunikacyjnej określonym terenom. Owa "możliwość" oznaczać musi dostateczną "pewność" planowanego układu komunikacji (jego poszczególnych elementów) zapewniających, wymagany - w przypadku działek budowlanych - dostęp do drogi publicznej. W szczególności dostęp taki nie może być uzależniony od późniejszej, niepewnej zgody właścicieli nieruchomości (np. na ustanowienie służebności drogowej), na których ten układ ma być zrealizowany. Zauważono, że z uprawnieniem właściciela działki do posiadania dostępu do drogi publicznej zsynchronizowany jest obowiązek gminy budowy odpowiedniej sieci dróg gminnych. Pełnomocnik wskazał, że zarówno