Wyrok WSA w Olsztynie z dnia 28 lipca 2022 r., sygn. I SA/Ol 318/22
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Olsztynie w składzie następującym: Przewodnicząca sędzia WSA Renata Kantecka Sędziowie sędzia WSA Andrzej Brzuzy asesor WSA Anna Janowska (sprawozdawca) po rozpoznaniu w trybie uproszczonym w dniu 28 lipca 2022 r. na posiedzeniu niejawnym sprawy ze skargi B. D. na decyzję Zakładu Ubezpieczeń Społecznych z dnia 23 marca 2022 r. nr UP – 233/2022 w przedmiocie odmowy umorzenia należności z tytułu składek uchyla zaskarżoną decyzję.
Uzasadnienie
B. D. (dalej jako: "skarżąca", "strona", "wnioskodawczyni") wniosła do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Olsztynie skargę na decyzję Zakładu Ubezpieczeń Społecznych (dalej także: "ZUS", "Zakład", "organ") z 23 marca 2022 r. w przedmiocie odmowy umorzenia należności z tytułu składek.
Z przedstawionych Sądowi wraz ze skargą akt administracyjnych sprawy wynika, że decyzją z 1 czerwca 2021 r. Zakład Ubezpieczeń Społecznych odmówił stronie umorzenia należności z tytułu składek osoby ubezpieczonej będącej równocześnie płatnikiem tych składek w łącznej kwocie 56.844,40 zł, w tym na ubezpieczenie społeczne za marzec 2009 r. - czerwiec 2012 r. oraz na Fundusz Pracy za lipiec 2009 r. - czerwiec 2012 r. Decyzja ta została utrzymana w mocy decyzją z 28 lipca 2021 r.
Wyrokiem z 3 listopada 2021 r., sygn. akt I SA/OI 626/21, Wojewódzki Sąd Administracyjny w Olsztynie uchylił decyzję z 28 lipca 2021 r., wskazując na brak
w aktach sprawy dokumentów źródłowych dotyczących podjętych czynności, które zawiesiły bieg terminu przedawnienia należności z tytułu składek. Ponadto, zdaniem Sądu, organ nie wskazał, w jaki sposób i w oparciu, o jakie dokumenty ustalił kwotę należności. W ocenie Sądu, organ nie rozważył również, z czego wynikały rozbieżności w ustaleniach dotyczących wysokości dochodów i wydatków
w gospodarstwie domowym skarżącej. ZUS nie dokonał też ustaleń w kwestii, czy zamieszkujący ze stroną pełnoletni syn strony prowadzi samodzielne gospodarstwo domowe. Zdaniem Sądu, porównanie zdolności płatniczych strony z kwotą całkowitego zadłużenia było czynnością niezbędną i pozwalającą określić, jaka jest realna możliwość bieżącej obsługi zobowiązań przez skarżącą.