Wyrok WSA w Kielcach z dnia 15 lutego 2024 r., sygn. I SA/Ke 12/24

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Kielcach w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Magdalena Chraniuk-Stępniak Sędziowie Sędzia WSA Agnieszka Banach Asesor WSA Andrzej Mącznik (spr.) Protokolant Starszy inspektor sądowy Anna Szyszka po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 15 lutego 2024 r. sprawy ze skargi M. Z. na decyzję Dyrektora Izby Administracji Skarbowej w Kielcach z dnia 6 listopada 2023 r. nr 2601-IOV-2.4103.22.2022 w przedmiocie podatku od towarów i usług za miesiące od stycznia do czerwca 2016 r. oraz październik 2016 r. 1. uchyla zaskarżoną decyzję i poprzedzającą ją decyzję organu I instancji; 2. zasądza od Dyrektora Izby Administracji Skarbowej w Kielcach na rzecz M. Z. kwotę 1017 (jeden tysiąc siedemnaście) złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania sądowego.

Uzasadnienie

Przedmiotem zaskarżenia jest decyzja Dyrektora Izby Administracji Skarbowej w Kielcach (dyrektor, organ) z 6 listopada 2023 r. nr 2601-IOV-2.4103.22.2022 utrzymująca w mocy decyzję Naczelnika Urzędu Skarbowego w Opatowie z 22 marca 2022 r. nr 2607-SPV.4103.7.2020 (SZD), 2607-SPV.4103.53.2019 (B.A.) określającą M. Z. (strona, skarżąca) zobowiązanie podatkowe w podatku od towarów i usług za okres od stycznia do czerwca 2016 r. i październik 2016 r.

Z uzasadnienia zaskarżonej decyzji wynika, że dyrektor rozpoznawał tę sprawę ponownie. Decyzją z 14 kwietnia 2021 r. nr 2601-IOV-2.4103.64.2020 uchylił bowiem decyzję Naczelnika Urzędu Skarbowego w Opatowie z 29 października 2020 r. nr 2607-SPV.4103.7.2020, 2607-SPV.4103.53.2019 w sprawie określenia zobowiązania podatkowego w podatku od towarów i usług za okres od stycznia do czerwca 2016 r. i październik 2016 r. Zdaniem organu w badanej sprawie w oparciu o zgromadzony materiał dowodowy nie można było w sposób jednoznaczny stwierdzić, że prowadzone przez stronę ewidencje dostaw oraz nabyć za wskazany okres są nierzetelne. Akta sprawy nie zawierały znacznej części dokumentów źródłowych, które posłużyły organowi pierwszej instancji za podstawę wydania decyzji. Ponadto z akt sprawy wynikało, że istnieje duże prawdopodobieństwo, że wyjaśnień do protokołu z 11 marca 2019 r. spisanego w toku kontroli w zakresie podatku dochodowego, jak również wszelkich czynności w toku kontroli w zakresie VAT, nie składała i nie dokonywała strona, lecz jej mąż L. Z., bez stosownego upoważnienia. To na tych wyjaśnieniach i ustaleniach w głównej mierze oparł się organ pierwszej instancji, zarówno w toku kontroli w zakresie podatku VAT, jak i w toku prowadzonego postępowania podatkowego i w decyzji. Dlatego dyrektor zaznaczył, że kwestię tę należy bezsprzecznie w pierwszej kolejności wyjaśnić i rzetelnie zweryfikować. Zalecił organowi pierwszej instancji, aby w toku ponownego rozpatrywania sprawy miał również na względzie ustalenia stwierdzone w toku prowadzonej kontroli w zakresie podatku dochodowego od osób fizycznych za 2016 r. Odnosząc się do przyjęcia przez organ podatkowy pierwszej instancji średniej ceny na kilometr w usługach transportowych w wysokości 3,50 zł/km organ ten zauważył, że organ pierwszej instancji nie uwzględnił i nie zweryfikował w tym zakresie wyjaśnień strony zawartych w zastrzeżeniach z 21 lutego 2020 r. do protokołu z kontroli podatkowej, w których wskazała ona, że ze zleceń transportowych wynika, że średnia za przejechany 1 km wynosi około 2,80 zł. W złożonym odwołaniu strona podkreśliła, iż nadal jest w posiadaniu dokumentów "zleceń", których kontrolująca nie chciała od niej przyjąć, gdy składała je jako dowody w sprawie.