Wyrok NSA z dnia 26 maja 2022 r., sygn. III FSK 2835/21

Rada gminy lub zgromadzenie związku międzygminnego nie ma prawnie zagwarantowanego uprawnienia do zróżnicowania stawki opłaty za gospodarowanie odpadami komunalnymi ustalanej metodą 'od gospodarstwa domowego' w zależności od liczby zamieszkujących członków gospodarstwa, na podstawie obowiązujących przepisów ustawy o utrzymaniu czystości i porządku w gminach w wersji po nowelizacji wprowadzonej z dniem 1 lutego 2015 roku.

Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący Sędzia NSA Tomasz Zborzyński (sprawozdawca), Sędzia NSA Dominik Gajewski, Sędzia WSA (del.) Jacek Pruszyński, po rozpoznaniu w dniu 26 maja 2022 r. na posiedzeniu niejawnym w Izbie Finansowej skargi kasacyjnej Zgromadzenia E. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Kielcach z dnia 17 września 2020 r. sygn. akt I SA/Ke 228/20 w sprawie ze skargi A. C. na uchwałę Zgromadzeniea E. z dnia 2 sierpnia 2019 r. nr VI/38/2019 w przedmiocie opłaty za gospodarowanie odpadami komunalnymi oddala skargę kasacyjną.

Uzasadnienie

Sygnatura akt III FSK 2835/21

U z a s a d n i e n i e

Zaskarżonym wyrokiem Wojewódzki Sąd Administracyjny w Kielcach uwzględnił skargę A. C. i stwierdził nieważność § 1, § 2 oraz § 3 uchwały Zgromadzenia E. z dnia 2.08.2019 r. nr VI/38/2019 w przedmiocie gospodarowania odpadami komunalnymi.

W wywiedzionej od powyższego wyroku skardze kasacyjnej Zgromadzenie E. na podstawie art. 174 pkt 1 i 2 ustawy z dnia 30.08.2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. z 2019r., poz. 2325, dalej: P.p.s.a.) zarzuciło naruszenie:

I. Przepisów prawa materialnego, tj.

1. art. 6k ust. 1 w związku z art. 6j ust. 1, 2 i 2a ustawy z dnia 13.09.1996 r. o utrzymaniu czystości i porządku w gminach (Dz.U. z 2019 r., poz. 2010; dalej: u.c.p.g.) oraz w związku z Preambułą i art. 2, art. 7 i art. 32 Konstytucji Rzeczypospolitej Polskiej, poprzez ich błędna wykładnię, polegającą na odstąpieniu od zastosowania wykładni celowościowej i wadliwe przeprowadzenie wykładni systemowej, a w rezultacie niewłaściwe ich zastosowanie, poprzez uznanie że przepis art. 6j ust. 2a u.c.p.g. nie ma zastosowania w zakresie przesłanki "liczba mieszkańców zamieszkujących nieruchomość" w przypadku wyboru metody ustalenia opłaty za gospodarowanie odpadami komunalnymi "od gospodarstwa domowego" na podstawie art. 6j ust. 2 u.c.p.g. oraz że Zgromadzenie Związku nie było władne do zróżnicowania stawki za gospodarowanie odpadami w zależności od liczby członków gospodarstwa domowego;