Wyrok WSA w Lublinie z dnia 1 marca 2022 r., sygn. II SA/Lu 57/22

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Lublinie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Joanna Cylc – Malec (sprawozdawca) Sędziowie Sędzia NSA Grażyna Pawlos – Janusz Asesor sądowy Brygida Myszyńska - Guziur po rozpoznaniu w trybie uproszczonym w dniu 1 marca 2022 r. sprawy ze skargi K. K. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego z dnia [...] grudnia 2021r., znak: [...] w przedmiocie świadczenia pielęgnacyjnego oddala skargę.

Uzasadnienie

Decyzją z dnia [...]., znak: [...]. [...] Samorządowe Kolegium Odwoławcze po rozpatrzeniu odwołania K. K. reprezentowanego przez ra M. utrzymało w mocy decyzję wydaną Wójta Gminy Z. z dnia [...] roku. znak: [...] orzekającą o odmowie przyznania stronie świadczenia pielęgnacyjnego wnioskowanego na matkę L. K.

W uzasadnieniu decyzji Kolegium wskazało, że w dniu [...] r. do Gminnego Ośrodka Pomocy Społecznej w Z. wpłynął wniosek K. K. o ustalenie prawa do świadczenia pielęgnacyjnego w związku ze sprawowaniem opieki nad niepełnosprawną w stopniu znacznym matką L. K.. Wniosek ten został złożony przez ustanowionego przez stronę pełnomocnika ra M.. Do wniosku załączona została uwierzytelniona kopia orzeczenia Lekarza Rzeczoznawcy KRUS z dnia 9 czerwca 2000 r. nr [...] na podstawie którego uznano, że L. K. jest na stałe niezdolna do pracy w gospodarstwie rolnym oraz niezdolna do samodzielnej egzystencji od 1 czerwca 2000 r. Tym samym zgodnie z art. 21 lit. e ustawy o świadczeniach rodzinnych niepełnosprawna posiada znaczny stopień niepełnosprawności.

Decyzją z dnia [...] r. Nr [...] Wójt Gminy Z. odmówił wnioskodawcy przyznania świadczenia pielęgnacyjnego wskazując jako podstawę art. 17 ust 1 pkt 4 u.ś.r. W uzasadnieniu powyższego rozstrzygnięcia organ I instancji powołał się także na niespełnienie warunku określonego w art. 17 ust. 1b ustawy , wskazując, że niezdolność do samodzielnej egzystencji u L. K. powstała 1 czerwca 2000 r., tj. w wieku 73 lat.

Ponadto organ wskazał, że nie uchylił obowiązującej decyzji ustalającej K. K. prawo do zasiłku dla opiekuna i nie wstrzymał wypłaty tego świadczenia, mając na uwadze sformułowanie wniosku złożonego przez pełnomocnika. Przesłanki te były powodem wydania decyzji odmownej.