Wyrok WSA w Poznaniu z dnia 17 grudnia 2013 r., sygn. II SA/Po 1043/13

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Poznaniu w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Barbara Drzazga Sędziowie Sędzia WSA Wiesława Batorowicz (spr.) Sędzia WSA Maria Kwiecińska Protokolant st.sekr.sąd. Mariola Kaczmarek po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 17 grudnia 2013 r. sprawy ze skargi I. K. na decyzję Samorządowego kolegium Odwoławczego w Koninie z dnia [...] sierpnia 2013 r. Nr [...] w przedmiocie świadczenia pielęgnacyjnego; I. uchyla zaskarżoną decyzją oraz poprzedzającą ją decyzję Burmistrza K. z dnia [...] 2013 r. nr [...], II. określa, że zaskarżona decyzja nie może być wykonana.

Uzasadnienie

Decyzją z dnia [...] 2013 r. nr [...] Burmistrz K. na podstawie art. 17 pkt 1 i 5 ustawy z dnia 28 listopada 2003 r. o świadczeniach rodzinnych (Dz.U. z 2006 r. nr 139, poz. 992 ze zm.) odmówił I. K. prawa do świadczenia pielęgnacyjnego na syna J. K. Jako powód odmowy organ wskazał brak spełnienia warunku z art. 17 ust. 1 w zw. z art. 3 pkt 22 ustawy o świadczeniach rodzinnych.

W uzasadnieniu organ wyjaśnił, że w dniu [...] czerwca 2013 r. skarżąca zwróciła się o przyznanie przedmiotowego świadczenia w związku z opieką nad synem J. K. Organ ustalił, że wnioskodawczyni wraz z mężem R. K. prowadzi gospodarstwo rolne i z tego tytułu jest ubezpieczona w KRUS. Z uwagi na posiadanie i prowadzenie gospodarstwa rolnego organ I instancji stwierdził niespełnienie przesłanki z art. 17 ust. 1 ustawy oświadczeniach rodzinnych, dotyczącej niepodejmowania lub rezygnacji z zatrudnienia lub innej pracy zarobkowej.

W odwołaniu od decyzji I. K., podniosła, że nie jest właścicielką ani współwłaścicielką gospodarstwa rolnego o powierzchni [...] ha, gdyż wyłącznym właścicielem jest jej mąż R. K., a z chwilą zameldowania się w domu męża została zgodnie z ustawą objęta obowiązkowym ubezpieczeniem. Nie posiada tego gospodarstwa i nigdy w nim nie pracowała, zaś z uwagi na chorobę syna i opiekę nad nim nie mogła podjąć pracy zarobkowej. Decyzję odmowną organu I instancji uznała za krzywdzącą i niezgodną z prawem.