Wyrok SN z dnia 5 lipca 2023 r., sygn. I USKP 7/23

Wymaganą i niezbędną przesłanką przyznania świadczenia rehabilitacyjnego jest dalsze, nieprzerwane występowanie niezdolności do pracy po wyczerpaniu okresu zasiłkowego. Stan zdrowia pracownika (ubezpieczonego) uniemożliwia mu więc podjęcie pracy, ale jednocześnie daje podstawę do przyjęcia, że rehabilitacja prowadzona w okresie pobierania świadczenia rehabilitacyjnego, umożliwi mu w pełnym zakresie powrót do pracy. Nie można tym samym uznać spełnienia warunków do nabycia (przyznania) prawa do świadczenia rehabilitacyjnego w przypadku, gdy po wyczerpaniu okresu pobierania zasiłku chorobowego pracownik nie jest nadal niezdolny do pracy, czyli następuje przerwa w tej niezdolności do pracy, ponieważ pracownik odzyskuje ją i zostaje dopuszczony do pracy na podstawie odpowiedniego zaświadczenia lekarza.

Sąd Najwyższy w składzie:

Prezes SN Piotr Prusinowski (przewodniczący) ‎

SSN Józef Iwulski (sprawozdawca) 

‎SSN Halina Kiryło

w sprawie z odwołania J. K. ‎przeciwko Zakładowi Ubezpieczeń Społecznych Oddziałowi w Tarnowie ‎o świadczenie rehabilitacyjne, ‎po rozpoznaniu na posiedzeniu niejawnym w Izbie Pracy i Ubezpieczeń ‎Społecznych w dniu 5 lipca 2023 r., ‎skargi kasacyjnej ubezpieczonego od wyroku Sądu Okręgowego - Sądu Pracy ‎i Ubezpieczeń Społecznych w Tarnowie ‎z dnia 17 listopada 2021 r., sygn. akt IV Ua 26/21,

oddala skargę kasacyjną.

Uzasadnienie

Decyzją z dnia 28 grudnia 2020 r. Zakład Ubezpieczeń Społecznych, Oddział w Tarnowie na podstawie art. 18 i 19 ustawy z dnia 25 czerwca 1999 r. o świadczeniach pieniężnych z ubezpieczenia społecznego w razie choroby i macierzyństwa (jednolity tekst: Dz.U. z 2020 r., poz. 870; aktualnie jednolity tekst: Dz.U. z 2022 r., poz. 1732 ze zm.; dalej jako ustawa zasiłkowa), przyznał J.K. prawo do świadczenia rehabilitacyjnego za okres od 14 sierpnia 2020 r. do 11 listopada 2020 r. w wysokości 90% podstawy wymiaru, zaś od 12 listopada 2020 r. do 9 lutego 2021 r. w wysokości 75% podstawy wymiaru.