Interpretacja indywidualna z dnia 12 stycznia 2023 r., Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej, sygn. 0111-KDIB3-3.4012.106.2021.11.JSU

Zwolnienie z opodatkowania na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy o VAT dostawy działek oznaczonych w Miejscowym Planie Zagospodarowania jako tereny gruntów ornych R .

Interpretacja indywidualna po wyroku sądu – stanowisko prawidłowe

Szanowni Państwo:

1)ponownie rozpatruję sprawę Państwa wniosku z 4 marca 2021 r. o wydanie interpretacji indywidualnej – uwzględniam przy tym wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego z (…) r. sygn. akt (…).

2)stwierdzam, że Państwa stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego zdarzenia przyszłego w podatku od towarów i usług jest prawidłowe.

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

Państwa wniosek z 4 marca 2021 r. o wydanie interpretacji indywidualnej, który dotyczy zwolnienia od podatku VAT sprzedaży działek o nr: (…), (…), (…), (…), (…), (…), (…), (…), (…), (…), (…) i (…) na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 9 w związku z zapisami w Miejscowym Planie Zagospodarowania Przestrzennego, wpłynął 9 marca 2021 r. Uzupełnili go Państwo – w odpowiedzi na wezwanie – pismem z 13 maja 2021 r. (wpływ 19 maja 2021 r.). Treść wniosku jest następująca:

Opis zdarzenia przyszłego

Wnioskodawca będący spółką z ograniczoną odpowiedzialnością jest właścicielem działek gruntu, które zgodnie z obowiązującym na tym terenie Miejscowym Planem Zagospodarowania Przestrzennego (dalej „MPZP”) - Uchwała Rady Gminy z (...) r. są oznaczone jako „R”. Zgodnie z MPZP „Tereny rolnicze:

-grunty orne „R”,

-użytki zielone „RZ”,

-tereny produkcji ogrodniczej i sadowniczej „RO”,

-tereny obsługi produkcji w gospodarstwach rybackich „RU”,

-tereny stawów hodowlanych „RRO”,

-tereny gospodarstw agroturystycznych „Ra”.

1.Przeznaczenie terenów:

1)gospodarka rolna prowadzona na gruntach ornych, łąkach, pastwiskach, w sadach i stawach hodowlanych,

2)działalność związana z prowadzeniem gospodarstw agroturystycznych,

a)zgodnie z ustaleniami szczegółowymi § 62 (dotyczy terenów oznaczonych na mapie jako ...).

2.Przeznaczenie dopuszczalne:

1)budynki i urządzenia związane z produkcją rolniczą, nie wymagające zgody na nierolnicze przeznaczenie gruntów rolnych,

2)budynki mieszkalne jednorodzinne budowane w celu poprawy warunków bytowych rodziny, w granicach siedliska zabudowy siedliskowej; (...)

3)utrzymanie istniejących obiektów budowlanych z możliwością wykonywania robót budowlanych oraz zmiany sposobu użytkowania zgodnie z przeznaczeniem terenu,

4)urządzenia niezbędne dla prowadzenia gospodarki rolnej, ogrodniczej, sadowniczej itp., tunele foliowe, szklarnie i obiekty małej architektury,

5)urządzenia nietrwale związane z gruntem służące rekreacji i turystyce sezonowej - letniej i zimowej, niewymagające zgody na zmianę przeznaczenia terenu, jak:

a)pola biwakowe,

b)trasy piesze, rowerowe,

c)urządzone punkty widokowe, wypoczynkowe, przystankowe,

d)plaże na podłożu naturalnym.

6)zalesienia - na terenach oznaczonych na rysunku planu symbolem graficznym oraz innych, zgodnie z aktualnymi przepisami,

7)zieleń naturalna stanowiąca obudowę biologiczną cieków lub miedz,

a)w terenach narażonych na niebezpieczeństwo zalewów powodziowych należy stosować przepisy odrębne,

8)urządzenia komunikacji, infrastruktury technicznej i melioracji, niewymagające zezwolenia na zmianę sposobu użytkowania gruntów rolnych,

9)urządzenia związane z zabezpieczeniem terenów przed skutkami powodzi: wały ochronne, rowy odwadniające, zbiorniki wodne itp.”.

Działki te nie są zabudowane i nie były wydane w ich zakresie warunki zabudowy.

W uzupełnieniu wniosku z 13 maja 2021 r., w odpowiedzi na pytania zadane w wezwaniu Organu z 5 maja 2021 r., Wnioskodawca wskazał, że:

1) i 2) Wnioskodawca tj. Spółka sp. z o.o. jest zainteresowana sprzedażą wszystkich działek objętych KW nr (...).

Wszystkie działki wymienione w tej księdze wieczystej są objęte postępowaniem interpretacyjnym. Są to działki o numerach: nr (…), (…), (…), (…), (…), (…), (…), (…), (…), (…), (…) i (…).

Jest to 12 działek objętych tą samą księgą wieczystą.

Działki te mogą być sprzedawane pojedynczo lub po kilka, zależnie od oczekiwań nabywców, w różnym czasie i po różnych wartościach. [Powyższe stanowi odpowiedź na – zawarte w wezwaniu z 5 maja 2021 r. – pytanie Organu: Jednoznaczne wskazanie ile działek ma być przedmiotem postępowania interpretacyjnego oraz podanie numerów działek przeznaczonych na sprzedaż, których dotyczy złożony wniosek o interpretację – przypis Organu]

3)Zgodnie z miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego przyjętym przez Radę Gminy w (...) r. - wszystkie działki (12 działek) objęte niniejszym wnioskiem położone są na terenach oznaczonych w MPZP symbolem „R”. Mają zatem takie samo przeznaczenie - jako tereny rolnicze. Opis przeznaczenia terenów oznaczonych symbolem „R” w MPZP został ujęty w pierwotnej treści wniosku[wniosku z 4 marca 2021 r. - przyp. Organu]. [Powyższe stanowi odpowiedź na – zawarte w wezwaniu z 5 maja 2021 r. – pytanie Organu: W sytuacji gdy wniosek dotyczy więcej niż jednej działki to czy działki te, według Miejscowego Planu Zagospodarowania Przestrzennego, posiadają różne przeznaczenie? Jeśli tak, to należy wskazać to przeznaczenie w odniesieniu do każdej działki odrębnie – przypis Organu]

4)Dwanaście działek objętych niniejszym wnioskiem interpretacyjnym ma takie samo przeznaczenie. [Powyższe stanowi odpowiedź na – zawarte w wezwaniu z 5 maja 2021 r. – pytanie Organu: Jeżeli ww. działki mają różne przeznaczenie to czy w Miejscowym Planie Zagospodarowania Przestrzennego znajdują się linie rozgraniczające tereny o różnym przeznaczeniu? – przypis Organu]

Pytanie

Czy w przypadku sprzedaży ww. działek Wnioskodawca będzie mógł skorzystać ze zwolnienia od podatku VAT na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy o podatku od towarów i usług w związku z zapisami w Miejscowym Planie Zagospodarowania Przestrzennego (MPZP)?

Państwa stanowisko w sprawie

Zdaniem Wnioskodawcy, odpłatna dostawa działek opisanych w Miejscowym Planie Zagospodarowania jako tereny gruntów ornych R – z przeznaczeniem zgodnie z zacytowanym powyżej opisem z właściwego MPZP – winna korzystać ze zwolnienia od opodatkowania podatkiem od towarów i usług w oparciu o treść art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy o podatku od towarów i usług (dalej „u.p.t.u”).

Zgodnie z art. 43 ust. 1 pkt 9 u.p.t.u. zwalnia się od podatku od towarów i usług „9) dostawę terenów niezabudowanych innych niż tereny budowlane”. Natomiast zgodnie z definicją z art. 2 pkt 33) u.p.t.u. przez tereny budowlane – „rozumie się przez to grunty przeznaczone pod zabudowę zgodnie z miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego, a w przypadku braku takiego planu – zgodnie z decyzją o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu, o których mowa w przepisach o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym”.

Z obu ww. regulacji wynika, że zwolnienie z podatku VAT odnosi się do dostawy 1) gruntów niezabudowanych, oraz 2) nie przeznaczonych pod zabudowę zgodnie z MPZP.

W przekonaniu Wnioskodawcy spełnia on wszystkie warunki po temu aby dostawa działek rolnych, których pozostaje właścicielem była zwolniona od podatku od towarów i usług.

Działki należące do Wnioskodawcy nie są działkami zabudowanymi. Natomiast zgodnie z MPZP ww. tereny stanowią grunty orne oznaczone „R”. Podstawowe przeznaczenie ww. gruntów stanowi gospodarka rolna prowadzona na gruntach ornych, łąkach, pastwiskach, w sadach i stawach hodowlanych. Literalnie zatem rzecz ujmują ww. grunty nie są przeznaczone pod zabudowę a jedynie pod uprawy rolnicze na gruntach ornych, pastwiskach, łąkach czy pod stawy hodowlane. Jedyna dopuszczalna zabudowa na ww. obszarze także musi być podporządkowana podstawowemu przeznaczeniu gruntów tj. uprawom rolnym i prowadzeniu gospodarstwa rolnego.

Z MPZP wynika bowiem, że dopuszczalne przeznaczenie ww. gruntów obejmuje wprawdzie budynki i urządzenia ale nie dowolne a jedynie takie, które są związane z produkcją rolniczą i które nie będą wymagać zgody na nierolnicze przeznaczenie gruntów rolnych.

Do tego możliwe jest ewentualne przeznaczenie ww. gruntów na budynki jednorodzinne dla budowane dla poprawy warunków bytowych rodziny w ramach zabudowy siedliskowej.

Wskazać trzeba że „siedlisko”, „działka siedliskowa” nie mają definicji legalnej w przepisach prawa ale za działki siedliskowe uznaje się działki pod budynkami wchodzącymi w skład gospodarstwa rolnego. Tak np. NSA w wyroku z dnia 2 lutego 2016 r. sygn. I OSK 417/15. W orzeczeniu WSA w Krakowie z dnia 11 lipca 2013 r. sygn. II SA/Kr 583/13, Sąd ten wskazał, przy tym że: „Zgodnie z uchwałą Sądu Najwyższego z 15 grudnia 1969 r. III CZP 12/69, OSN 1970/3/39, za działkę siedliskową uważa się działkę pod budynkami wchodzącymi w skład gospodarstwa rolnego. Samo siedlisko nie jest jeszcze gospodarstwem rolnym, stanowi bowiem tylko zaplecze i bazę gospodarstwa rolnego (uchwala Sądu Najwyższego z 13 czerwca 1984 r., III CZP 22/84, OSN 1985 Nr 1, poz. 8). W ślad za orzecznictwem Sądu Najwyższego przyjęło się, iż działka siedliskowa to wydzielony obszar gospodarstwa rolnego przeznaczony na utworzenie siedliska (dom mieszkalny, budynki inwentarskie i budowle rolnicze oraz podwórko) zabezpieczające działalność rolniczą. Działka siedliskowa może być wydzielona z jednej lub kilku działek ewidencyjnych wchodzących w skład danego gospodarstwa rolnego (wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Lublinie z 30 stycznia 2009 r., sygn. SA/Lu 777/08)”, w innym wyroku NSA tj. w wyroku z dnia 8.11.2017 r. sygn. II OSK 2860/16 wskazano, że „Zgodnie z poglądem wyrażonym przez NSA w wyroku z dnia 24 października 2012 r., sygn. akt II OSK 1173/11, siedliskiem jest działka gruntu, na której znajdują się, a więc istnieją, użytkowane zabudowania, w szczególności budynek mieszkalny, zabudowania gospodarcze budynki rolnicze czy też sam budynek mieszkalny. Jest to wydzielony obszar gospodarstwa rolnego przeznaczony pod zabudowania zabezpieczające działalność rolniczą. Istniejącym siedliskiem rolnym jest miejsce stanowiące zaplecze gospodarstwa, zabudowane budynkiem mieszkalnym oraz innymi budynkami gospodarczymi i rolnymi, czy też samymi zabudowaniami gospodarczymi i inwentarskimi, służące do racjonalnego prowadzenia gospodarstwa. Siedliskiem nie są natomiast same grunty, nawet wykorzystywane rolniczo”.

Jak wynika z zacytowanego orzecznictwa sądowego siedlisko, czy działka siedliskowa nie jest dowolną działką ale jest to działka wiązana ściśle z terenem gospodarstwa rolnego gdzie mogą się znajdować m.in. budynki mieszkalne, lecz również i inne ale dedykowane produkcji rolnej.

Wnioskodawca w ślad za treścią MPZP przyjmuje zatem, że w podstawowym zakresie ww. grunty mogą być wykorzystywane wyłącznie na cele stricte rolnicze, a jedynie ewentualnie dodatkowo mogą być tam budowane budynki lecz również z przeznaczeniem i powiązane z gospodarką rolną typu: stodoła, obora itp. Dopuszczalna jest także budowa w ramach zabudowy siedliskowej, budynków mieszkalnych na terenie gospodarstwa rolnego ściśle powiązanych z tym gospodarstwem.

Jak wynika przy tym z orzecznictwa sądowego:

a)„Stosownie do art. 15 ust. 2 pkt 1 ustawy z dnia 27 marca 2003 r. o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym (Dz.U. z 2015 r. poz. 199 ze zm.), w miejscowym planie określa się obowiązkowo przeznaczenie terenów oraz linie rozgraniczające tereny o różnym przeznaczeniu lub różnych zasadach zagospodarowania. W orzecznictwie sądowym za dopuszczalne uznaje się określenie w planach zagospodarowania przestrzennego, z uwagi na brak takiego zakazu oraz specyfikę danych terenów, czy też preferencje społeczności lokalnej, mieszanego przeznaczenia terenów z funkcją podstawową i uzupełniającą, aczkolwiek jedynie, gdy funkcje te nie różnią się od siebie w sposób zasadniczy i wzajemnie się nie wykluczają, a wręcz uzupełniają (por. wyrok NSA z dnia 13 grudnia 2006 r., sygn. akt II OSK 1278/06). Uzasadnione jest więc zapatrywanie, że decydujące znaczenie dla określenia przeznaczenia gruntu pod zabudowę względnie w innym celu (nie pod zabudowę), ma określenie w planie zagospodarowania przestrzennego przeznaczenia podstawowego terenu. Natomiast funkcje dodatkowe wynikające z jego przeznaczenia dopuszczalnego (o charakterze pomocniczym), służą jedynie uzupełnieniu zasadniczego sposobu zagospodarowania danego terenu, ale go nie zmieniają, co zasadnie stwierdził Sąd pierwszej instancji w zaskarżonym wyroku” - z wyroku NSA z dnia 30 stycznia 2019 r. sygn. I FSK 1829/16,

b)Analogiczne stanowisko przyjął także NSA w wyroku z dnia 19.10.2018 r. sygn. 1992/16 „Uprawniony jest więc wniosek, że to właśnie zapisane w miejscowym planie zagospodarowania przestrzennego podstawowe przeznaczenie danego gruntu ma decydujące znaczenie dla określenia przeznaczenia tego gruntu. Dodatkowe funkcje przypisane do gruntu poprzez określenie jego przeznaczenia uznanego za dopuszczalne (pomocnicze), służą jedynie uzupełnieniu zasadniczego sposobu zagospodarowania danego terenu, ale go nie zmieniają. Tak też prawidłowo przyjął Sąd pierwszej instancji. Brak jest legalnej definicji pojęcia „grunty przeznaczone pod zabudowę”, co słusznie podkreślił WSA. Zdaniem Naczelnego Sądu Administracyjnego nie może jednak budzić wątpliwości, że samo to pojęcie jednoznacznie wskazuje na określony cel, w jakim dane grunty winny być wykorzystane (zagospodarowane). Celem tym (przeznaczeniem) musi być zabudowanie gruntu, np. budynkami mieszkalnymi lub usługowymi, czy też budowlami, nie zaś jego wykorzystanie w inny sposób”. Na takie samo stanowisko wskazał NSA w innych jeszcze wyrokach np. w wyroku z dnia 6 lipca 2017 r., sygn. akt I FSK 1883/15, z dnia 9 czerwca 2017 r., sygn. akt I FSK 1650/15 oraz z dnia 15 października 2014 r., sygn. akt I FSK 1115/13.

c)W ww. wyroku z 19.10.2018 r. NSA zawarł także bardzo słuszną uwagę, zgodnie z którą: „Podkreślając zaś, iż „z żadnego przepisu nie wynika, że przeznaczenie danej działki należy ograniczyć wyłącznie do jej podstawowego zakresu”, Minister Finansów nie bierze pod uwagę tego, że nie ma też przepisu, który za tereny przeznaczone pod zabudowę nakazywałby uznać każdy grunt, na którym w świetle planu zagospodarowania przestrzennego możliwe jest zlokalizowanie jakiegokolwiek obiektu budowlanego. Tymczasem wykładnia prezentowana przez Ministra Finansów, na której skutki praktyczne zwrócił uwagę również Sąd pierwszej instancji, umożliwiałaby uznanie za tereny budowlane wszelkich terenów, na których w ramach dopuszczalnego (nie zaś podstawowego) przeznaczenia, przewidziano umieszczenie jakiegokolwiek obiektu budowlanego. Uprawniony jest wniosek, że definiując pojęcie terenów budowlanych ustawodawca odwołał się do zapisów planów zagospodarowania przestrzennego, ponieważ przede wszystkim wskazują one podstawowe przeznaczenie danego terenu, które należy zatem uznać za istotne dla oceny prawa do skorzystania ze zwolnienia z art. 43 ust. 1 pkt 9 u.p.t.u. Jeżeli bowiem na danym obszarze miałyby się znaleźć się obiekty o przeznaczeniu innym niż podstawowe, obszarowi właściwemu dla tych obiektów nadaje się inne przeznaczenie”.

d)Z innego wyroku wynika, że: „Możliwość zrealizowania na danym terenie jakiejkolwiek budowli, a zwłaszcza jakiegokolwiek obiektu małej architektury nie przesądza jeszcze o zakwalifikowaniu danego obszaru jako terenu budowlanego, gdyż w przedmiotowej sprawie obejmuje on wyłącznie tereny lasów i zadrzewień. O charakterze terenu, jako terenu budowlanego w rozumieniu art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t.j. Dz.U. z 2016 r. poz. 710) można mówić jedynie w sytuacji, gdy możliwość zabudowy ma dla terenu podstawowe, dominujące znaczenie. Natomiast nie jest istotna możliwość zabudowy, jeśli ma ona charakter uzupełniający w stosunku do podstawowego przeznaczenia terenu” - z wyroku WSA w Gliwicach z dnia 16.04.2016 sygn. III SA/GI 204/16.

e)Analogiczne wnioski, tj. że istotne jest podstawowe przeznaczenie gruntu płyną także z lektury interpretacji z dnia 13.01.2014 r. sygn. IPPP2/443-1157/13-5/BH gdzie wskazano, że: „W innej z indywidualnych interpretacji z dnia 6 marca 2012 r. sygn. IPPP2/443-1353/11-2/IZ Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie, uznał, że dojdzie do dostawy terenu niezabudowanego, mimo że „z wypisu z Miejscowego Planu Zagospodarowania Przestrzennego z dnia 13 lipca 2010 r. („MPZP”) wynika, że dla terenu upraw rolnych 1R, przeznaczenie podstawowe to uprawy rolnicze, przeznaczenie dopuszczalne to obiekty i sieci infrastruktury technicznej funkcji lokalnych i ponadlokalnych”. W uzasadnieniu do interpretacji Dyrektor wprost stwierdził, że „mając zatem na uwadze przedstawione przez Wnioskodawcę zdarzenie przyszłe oraz obowiązujące w tym zakresie przepisy prawne, stwierdzić należy, że niezabudowana działka zgodnie z miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego w części, gdzie znajdują się tereny leśne Ls oraz tereny rolne 1R będzie korzystała ze zwolnienia na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 9”. W analogiczny sposób co wyżej wypowiedział się ten sam organ podatkowy w interpretacji z dnia 1 marca 2012 r. sygn. IPPP2/443-1342/11-2/IZ.

Wobec powyższego Wnioskodawca stoi na stanowisku, że niezależnie od faktu, iż zgodnie z MPZP dopuszczalna jest na terenach rolnych przeznaczonych na funkcję rolniczą lokalizacja m.in. nowej zabudowy zagrodowej oraz dróg dojazdowych, to Działka będzie korzystać ze zwolnienia na mocy przepisu art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy o VAT. Wpływ na takie stanowisko ma przeznaczenie Działki na funkcje rolnicze, jak również stanowiska organów podatkowych i NSA, które jednoznacznie potwierdzają, że wybudowanie na gruntach niezabudowanych sieci czy też dróg dojazdowych nie wpłynie na klasyfikację nieruchomości jako gruntu niezabudowanego”.

Jak zatem wynika ze wskazanego orzecznictwa sądowego oraz interpretacji podatkowych dla zastosowania zwolnienia z VAT na podstawie art. 43 ust. 1 pkt. 9 u.p.t.u. zasadnicze znaczenie ma podstawowe przeznaczenie gruntu w Miejscowym Planie Zagospodarowania Przestrzennego.

Dalsze dopuszczalne przeznaczenie gruntu może jedynie być traktowane jako uzupełnienie podstawowego przeznaczenia ale nie może go zmieniać.

W analizowanym stanie faktycznym podstawowe przeznaczenie działek Wnioskodawcy to wykorzystywanie na cele stricte rolnicze, jako grunty orne. W tym ujęciu zupełnie drugorzędne znaczenie ma pozostałe przeznaczenie. Przy czym zabudowa na gruntach Wnioskodawcy oznaczonych „R” w ramach tego ewentualnego pozostałego przeznaczenia nie może być w żadnym razie dowolna tj. zwykła mieszkaniowa czy usługowa ale musi być podporządkowana zasadniczemu przeznaczeniu gruntu tj. na cele rolnicze. Wchodzić mogą zatem w grę budynki gospodarskie czy budynki w ramach gospodarstwa rolnego przeznaczone na zamieszkanie osób prowadzących takie gospodarstwo.

Przyjęcie założenia, że jako grunt niezbudowany może być sprzedany tylko taki grunt, co do którego MPZP milczy w ogóle na temat jakiejkolwiek zabudowy, prowadziłoby do wniosku, że ww. przepis art. 43 ust. 1 pkt. 9 u.p.t.u. pozostaje praktycznie martwy. W tym ujęciu jako opodatkowana musiałaby być praktycznie każda dostawa gruntu, dla którego MPZP przewiduje jakąkolwiek zabudowę nawet w postaci obiektów małej architektury czy np. urządzeń infrastruktury technicznej. To z kolei wypaczałoby logiczny sens tego przepisu.

W związku z powyższym w przekonaniu Wnioskodawcy planowana przez niego dostawa niezabudowanych działek gruntu oznaczonych w MPZP symbolem „R” - grunt orne, powinna korzystać ze zwolnienia z podatku VAT w oparciu o art. 43 ust. 1 pkt. 9 u.p.t.u.

W uzupełnieniu wniosku z 13 maja 2021 r. Wnioskodawca wskazał, że:

Ze względu na tożsame przeznaczenie (tereny rolne objęte symbolem „R”) odpłatna dostawa wszystkich 12 działek objętych księgą wieczystą nr (...) powinna korzystać ze zwolnienia od podatku od towarów i usług na podstawie art. 43 ust. 1 pkt. 9) ustawy.

W zakresie uzasadnienia swojego stanowiska, wnioskodawca podtrzymuje swój pogląd wyrażony we wniosku głównym [wniosku z 4 marca 2021 r. - przyp. Organu], który to pogląd ma zastosowanie do każdej z 12 działek samodzielnie.

Interpretacja indywidualna

Rozpatrzyłem Państwa wniosek – (…) r. wydałem interpretację indywidualną znak (…), w której uznałem Państwa stanowisko za nieprawidłowe.

Interpretację doręczono Państwu (…) r.

Skarga na interpretację indywidualną

(…) r. wnieśli Państwo skargę na tę interpretację do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego. Skarga wpłynęła do mnie (…) r.

Wnieśli Państwo o:

1.uchylenie skarżonej interpretacji indywidualnej, w całości, oraz

2.zasądzenie kosztów postępowania w tym kosztów zastępstwa procesowego według norm przepisanych.

Niezależnie od powyższego Skarżąca wniosła o dopuszczenie i przeprowadzenie dowodu z dowodu z dokumentu w postaci: Uchwały Rady Gminy z dnia (…) roku w sprawie miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego gminy (dostępnej w sieci internet).

Postępowanie przed sądem administracyjnym

Wojewódzki Sąd Administracyjny uchylił skarżoną interpretację – wyrokiem z (…) r. sygn. akt (…).

Wniosłem skargę kasacyjną od tego wyroku do Naczelnego Sądu Administracyjnego.

Naczelny Sąd Administracyjny – wyrokiem z (…) r. sygn. akt (…) oddalił skargę kasacyjną.

Wyrok, który uchylił interpretację indywidualną stał się prawomocny od (…) r.

Ponowne rozpatrzenie wniosku – wykonanie wyroku  

Zgodnie z art. 153 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t. j. Dz. U. z 2022 r. poz. 329 ze zm.):

Wykonuję obowiązek, który wynika z tego przepisu, tj.:

•uwzględniam ocenę prawną i wskazania dotyczące postępowania, które wyraził Wojewódzki Sąd Administracyjny w ww. wyroku;

•ponownie rozpatruję Państwa wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej – stwierdzam, że stanowisko, które przedstawili Państwo we wniosku jest prawidłowe.

Uzasadnienie interpretacji indywidualnej

Na wstępie należy zaznaczyć, że niniejsza interpretacja została wydana w oparciu o stan prawny obowiązujący w dniu wydania uchylonej interpretacji tj. (…) r.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz.U. z 2021 r. poz. 685, ze zm.), zwanej dalej ustawą:

Stosownie do art. 2 pkt 6 ustawy:

Zgodnie z art. 2 pkt 22 ustawy:

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy,

Należy zauważyć, że dostawa towarów rozumiana jako przeniesienie prawa do rozporządzania towarem jak właściciel obejmuje każdą czynność polegającą na przeniesieniu dobra materialnego przez stronę, która przyznaje drugiej stronie prawo do faktycznego dysponowania nim, jakby była właścicielem tego dobra.

Należy więc przyjąć, że na podstawie definicji zawartej w art. 2 pkt 6 ustawy, zbycie nieruchomości gruntowej, traktowane jest jako czynność odpłatnej dostawy towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy.

Przechodząc do kwestii możliwości objęcia sprzedaży przedmiotowych działek zwolnieniem z podatku VAT należy zauważyć, że zakres i zasady zwolnienia od podatku dostaw towarów lub świadczenia usług zostały określone m.in. w art. 43 ustawy.

Zgodnie z art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy:

Zwolnienie od podatku określone w art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy, dotyczy wszystkich towarów – zarówno nieruchomości, jak i ruchomości – przy nabyciu (imporcie lub wytworzeniu) których nie przysługiwało podatnikowi prawo do odliczenia podatku VAT i wykorzystywanych wyłącznie na cele działalności zwolnionej od podatku VAT.

W myśl art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy:

Na podstawie art. 2 pkt 33 ustawy:

Powyższe uregulowanie oznacza, że generalnie opodatkowane podatkiem VAT są dostawy, których przedmiotem są nieruchomości gruntowe zabudowane i niezabudowane, przy czym w przypadku tych ostatnich opodatkowane są wyłącznie te, których przedmiotem są tereny budowlane. Pozostałe natomiast dostawy gruntów niezabudowanych, będących gruntami leśnymi, rolnymi itp., niebędących terenami budowlanymi – są zwolnione od podatku VAT.

Ustawa z dnia 27 marca 2003 r. o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym (t. j. Dz.U. z 2021 r. poz. 741), reguluje zasady kształtowania polityki przestrzennej przez jednostki samorządu terytorialnego i organy administracji rządowej.

Przepis art. 1 ust. 1 pkt 2 ww. ustawy:

Natomiast art. 4 ust. 1 ustawy o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym stanowi, że:

W myśl art. 4 ust. 2 ustawy o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym:

Zgodnie z art. 15 ust. 2 pkt 1 ustawy o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym:

O przeznaczeniu nieruchomości stanowią zatem akty prawa miejscowego. Miejscowy plan zagospodarowania przestrzennego – jako źródło prawa miejscowego, a w przypadku jego braku decyzja o warunkach zabudowy – jako akt indywidualny prawa administracyjnego.

W tym miejscu warto wyjaśnić, że stosownie do treści wyroku Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej z dnia 28 marca 1996 r. w sprawie C-468/93 Gemeente Emmen – „teren budowlany” oznacza każdy nieuzbrojony lub uzbrojony teren uznany przez państwa członkowskie za teren z przeznaczeniem pod zabudowę.

Zatem także w świetle orzeczeń Trybunału Sprawiedliwości za teren budowlany uznać można jedynie taki, który regulacjami prawa krajowego został przeznaczony pod zabudowę.

Z powyższych przepisów wynika, że przeznaczenie określonego gruntu należy oceniać wyłącznie w oparciu o istniejący miejscowy plan zagospodarowania przestrzennego oraz wydane decyzje o warunkach zabudowy nieruchomości.

Jak zauważył WSA w wyroku z (…) r. sygn. akt (…):

„W orzecznictwie sądowym za dopuszczalne uznaje się określenie w planach zagospodarowania przestrzennego, z uwagi na brak takiego zakazu oraz specyfikę danych terenów, czy też preferencje lokalnej społeczności, mieszanego przeznaczenia terenów z funkcją podstawową i uzupełniającą, aczkolwiek jedynie gdy funkcje te nie różnią się od siebie w sposób zasadniczy i wzajemnie się nie wykluczają, a wręcz uzupełniają (por. wyrok Naczelnego Sądu Administracyjnego z 13 grudnia 2006 r. sygn. akt I OSK 1278/06).

Uprawniony jest więc wniosek, że to właśnie zapisane w miejscowym planie zagospodarowania przestrzennego podstawowe przeznaczenie danego gruntu ma decydujące znaczenie dla określenia przeznaczenia tego gruntu. Dodatkowe funkcje przypisane do gruntu poprzez określenie jego przeznaczenia uznanego za dopuszczalne (pomocnicze), służą jedynie uzupełnieniu zasadniczego sposobu zagospodarowania danego terenu, ale go nie zmieniają”.

Ze złożonego wniosku wynika, że Spółka jest właścicielem 12 działek gruntu o nr: (…), (…), (…), (…), (…), (…), (…), (…), (…), (…), (…) i (…), które zgodnie z obowiązującym na tym terenie Miejscowym Planem Zagospodarowania Przestrzennego są oznaczone jako „R”. Zgodnie z MPZP tereny rolnicze:

-grunty orne „R”,

-użytki zielone „RZ”,

-tereny produkcji ogrodniczej i sadowniczej „RO”,

-tereny obsługi produkcji w gospodarstwach rybackich „RU”,

-tereny stawów hodowlanych „RRO”,

-tereny gospodarstw agroturystycznych „Ra”.

1.Przeznaczenie terenów:

1)gospodarka rolna prowadzona na gruntach ornych, łąkach, pastwiskach, w sadach i stawach hodowlanych,

2)działalność związana z prowadzeniem gospodarstw agroturystycznych,

a)zgodnie z ustaleniami szczegółowymi § 62 (dotyczy terenów oznaczonych na mapie jako ...).

2.Przeznaczenie dopuszczalne:

1)budynki i urządzenia związane z produkcją rolniczą, nie wymagające zgody na nierolnicze przeznaczenie gruntów rolnych,

2)budynki mieszkalne jednorodzinne budowane w celu poprawy warunków bytowych rodziny, w granicach siedliska zabudowy siedliskowej; (...)

3)utrzymanie istniejących obiektów budowlanych z możliwością wykonywania robót budowlanych oraz zmiany sposobu użytkowania zgodnie z przeznaczeniem terenu.

4)urządzenia niezbędne dla prowadzenia gospodarki rolnej, ogrodniczej, sadowniczej itp., tunele foliowe, szklarnie i obiekty małej architektury,

5)urządzenia nietrwale związane z gruntem służące rekreacji i turystyce sezonowej - letniej i zimowej, nie wymagające zgody na zmianę przeznaczenia terenu, jak:

a)pola biwakowe,

b)trasy piesze, rowerowe,

c)urządzone punkty widokowe, wypoczynkowe, przystankowe,

d)plaże na podłożu naturalnym.

6)zalesienia - na terenach oznaczonych na rysunku planu symbolem graficznym oraz innych, zgodnie z aktualnymi przepisami,

7)zieleń naturalna stanowiąca obudowę biologiczną cieków lub miedz,

a)w terenach narażonych na niebezpieczeństwo zalewów powodziowych należy stosować przepisy odrębne,

8)urządzenia komunikacji, infrastruktury technicznej i melioracji, nie wymagające zezwolenia na zmianę sposobu użytkowania gruntów rolnych,

9)urządzenia związane z zabezpieczeniem terenów przed skutkami powodzi: wały ochronne, rowy odwadniające, zbiorniki wodne itp.”.

Działki te nie są zabudowane i nie były wydane w ich zakresie warunki zabudowy.

Państwa wątpliwości dotyczą określenia czy w przypadku sprzedaży działek Spółka będzie mogła skorzystać ze zwolnienia na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy o podatku od towarów i usług w związku z zapisami w Miejscowym Planie Zagospodarowania Przestrzennego.

Analiza wyżej powołanych przepisów ustawy o podatku od towarów i usług wskazuje jednoznacznie, że zwolnienie od podatku VAT obejmuje zbycie nieruchomości niezabudowanych (gruntów) wyłącznie w sytuacji, gdy nie są one przeznaczone pod zabudowę. Elementem, który determinuje możliwość skorzystania ze zwolnienia od podatku VAT przy zbyciu gruntów jest przeznaczenie gruntu na cele inne niż budowlane.

Jak wcześniej wskazano, elementem, który determinuje możliwość skorzystania ze zwolnienia od podatku VAT przy zbyciu gruntów jest przeznaczenie gruntu na cele inne niż budowlane.

Uwzględniając treść wyżej powołanych przepisów w kontekście treści złożonego wniosku, z którego wynika, że zgodnie z podstawowym przeznaczeniem wynikającym z miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego niezabudowane działki oznaczone są jako tereny rolnicze, stwierdzić należy, że grunt ten nie stanowi gruntu przeznaczonego pod zabudowę, zatem należy go uznać za teren niezabudowany inny niż teren budowlany w rozumieniu art. 2 pkt 33 ustawy.

W związku z tym, że działki nr: (…), (…), (…), (…), (…), (…), (…), (…), (…), (…), (…) i (…), dla których miejscowy plan zagospodarowania przestrzennego, zgodnie z jego podstawowym przeznaczeniem,nie przewiduje możliwości zabudowy, nie stanowią terenu budowlanego, ich dostawa będzie korzystała ze zwolnienia od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy.

Zatem, Państwa stanowisko w myśl którego,dostawa 12 działek o nr: (…), (…), (…), (…), (…), (…), (…), (…), (…), (…), (…) i (…) – oznaczonych w Miejscowym Planie Zagospodarowania jako tereny gruntów ornych R – winna korzystać ze zwolnienia od opodatkowania w oparciu o treść art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy o podatku od towarów i usług jest prawidłowe.

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego, które Państwo przedstawili i stanu prawnego, który obowiązywał w dacie wydania uchylonej interpretacji.

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

- Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2022 r. poz. 2651 ze zm.). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli: Państwa sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego i zastosują się Państwo do interpretacji.

- Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Mają Państwo prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego. Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t. j. Dz. U. z 2022 r. poz. 329 ze zm.; dalej jako „PPSA”).

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

- w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo

- w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2022 r. poz. 2651 ze zm.).