Wyszukaj po identyfikatorze keyboard_arrow_down
Wyszukiwanie po identyfikatorze Zamknij close
ZAMKNIJ close
account_circle Jesteś zalogowany jako:
ZAMKNIJ close
Powiadomienia
keyboard_arrow_up keyboard_arrow_down znajdź
removeA addA insert_drive_fileWEksportuj printDrukuj assignment add Do schowka
insert_drive_file

Orzeczenie

TEMATY:
TEMATY:

Wyrok SN z dnia 18 lipca 2019 r., sygn. I CSK 340/18

Brak uzgodnień stron umowy nienazwanej co do obowiązków w zakresie pokrycia kosztów naprawy uzasadnia w tej kwestii zastosowanie art. 230 k.c., który stanowi m.in., że przepisy dotyczące roszczeń samoistnego posiadacza o zwrot nakładów na rzecz, stosuje się odpowiednio do stosunku między właścicielem rzeczy, a posiadaczem zależnym, o ile z przepisów regulujących ten stosunek nie wynika co innego. Zgodnie zatem z art. 230 k.c. w zw. z art. 226 § 1 k.c. posiadacz zależny w dobrej wierze może żądać zwrotu nakładów koniecznych o tyle, o ile nie mają pokrycia w korzyściach, które uzyskał z rzeczy.

Teza od Redakcji

Sąd Najwyższy w składzie:

SSN Władysław Pawlak (przewodniczący, sprawozdawca)

SSN Wojciech Katner

‎SSN Monika Koba

w sprawie z powództwa J. sp. z o.o. w B. przeciwko D. S.A. w W. o zapłatę, ‎po rozpoznaniu na posiedzeniu niejawnym w Izbie Cywilnej w dniu 18 lipca 2019 r., ‎skargi kasacyjnej strony powodowej od wyroku Sądu Apelacyjnego w (…) z dnia 17 sierpnia 2017 r., sygn. akt I ACa (…),

uchyla zaskarżony wyrok w części zmieniającej wyrok Sądu Okręgowego w W. (punkt pierwszy) oraz rozstrzygającej o kosztach postępowania apelacyjnego (punkt trzeci) i w tym zakresie przekazuje sprawę Sądowi Apelacyjnemu w (…) do ponownego rozpoznania oraz orzeczenia o kosztach postępowania kasacyjnego.

Uzasadnienie

Wyrokiem z dnia 30 grudnia 2015 r. Sąd Okręgowy w W. zasądził od strony pozwanej D. S.A. w W. na rzecz strony powodowej J. sp. z o.o. w B. kwotę 100 515,84 zł z ustawowymi odsetkami od kwoty 95 858,25 zł od dnia 3 lipca 2012 r. do dnia zapłaty i od kwoty 4 657,59 zł od dnia 19 sierpnia 2012 r. do dnia zapłaty, a w pozostałej części powództwo w odniesieniu do roszczenia odsetkowego oddalił.

Sąd pierwszej instancji ustalił m.in., że na przełomie 2010 i 2011 r. pomiędzy stronami doszło do zawarcia w formie ustnej umowy, na podstawie której strona pozwana oddała stronie powodowej do korzystania maszyny specjalistyczne w postaci: giętarki numerycznej M., typ Megalus 76 S E nr (…), linii do szlifowania K. składającej się z wibratora VM 800 EDLSR MPR nr (…), suszarki VM 500 nr (…), wirówki/oczyszczalni W. (…) + ZM 03FL nr (…), czterech przecinarek tarczowych P. 450 GS nr (…), nr (…), nr (…) i nr (…), za wynagrodzeniem w kwocie 10 000 zł netto miesięcznie, począwszy od stycznia 2011 r. Strona powodowa była zainteresowana leasingiem, ewentualnie zakupem tych maszyn i strony umówiły się, że do czasu zawarcia umowy leasingu lub sprzedaży strona powodowa będzie płaciła wynagrodzenie w powyższej kwocie.

close POTRZEBUJESZ POMOCY?
Konsultanci pracują od poniedziałku do piątku w godzinach 8:00 - 17:00