Wyrok SN z dnia 26 lutego 2020 r., sygn. I UK 58/19

Karta paliwowa z określonym limitem tankowania stanowi świadczenie, które zgodnie z art. 12 ust. 1 ustawy o PIT stanowi przychód pracownika, którego nie obejmuje wyłączenie z § 2 ust. 1 pkt 26 rozporządzenia z dnia 18 grudnia 1998 r. Karta paliwowa daje każdemu z pracowników możliwość zakupu paliwa za stałą kwotę i może być dowolnie przez niego wykorzystywana. Tym samym stanowi instrument dostępu do określonych środków pieniężnych, które mogą być dowolnie wykorzystywane przez pracowników.

Teza od Redakcji

Sąd Najwyższy w składzie:

SSN Romualda Spyt (przewodniczący)

SSN Jolanta Frańczak (sprawozdawca)

‎SSN Krzysztof Staryk

w sprawie z odwołania S. Spółki Akcyjnej w R. ‎przeciwko Zakładowi Ubezpieczeń Społecznych Oddziałowi w L. ‎o wydanie pisemnej interpretacji, ‎po rozpoznaniu na posiedzeniu niejawnym w Izbie Pracy i Ubezpieczeń Społecznych w dniu 26 lutego 2020 r., skargi kasacyjnej S. Spółki Akcyjnej w R. od wyroku Sądu Apelacyjnego w (…) z dnia 12 czerwca 2018 r., sygn. akt III AUa (…),

1. oddala skargę kasacyjną,

2. zasądza od wnioskodawcy na rzecz organu rentowego kwotę 240 zł (dwieście czterdzieści) tytułem zwrotu kosztów postępowania kasacyjnego.

Uzasadnienie

Sąd Okręgowy w G. Ośrodek Zamiejscowy w R. wyrokiem z dnia 28 listopada 2017 r. oddalił odwołanie S. S.A. w R. (dalej wnioskodawca lub Spółka) od decyzji Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddział w L. z dnia 8 maja 2017 r., uznającej za nieprawidłowe stanowisko przedstawione we wniosku Spółki z dnia 19 kwietnia 2017 r. w sprawie nieuwzględnienia w podstawie wymiaru składek na ubezpieczenia społeczne udostępnianych pracownikom, za częściową odpłatnością, imiennych kart paliwowych z określonym limitem tankowania.

W sprawie tej ustalono, że wnioskodawca prowadzący działalność gospodarczą złożył wniosek o wydanie pisemnej interpretacji w trybie art. 10 ustawy z dnia 2 lipca 2004 r. o swobodzie działalności gospodarczej (obecnie jednolity tekst: Dz.U. z 2017 r., poz. 2168 ze zm.). Według tego wniosku Spółka rozważa udostępnienie swoim pracownikom skorzystania z bezpłatnych lub częściowo odpłatnych przejazdów środkami lokomocji, co zostałoby uregulowane w regulaminie wynagradzania w ten sposób, że dopuszczone zostanie kilka form udostępnienia pracownikom możliwości korzystania z bezpłatnych/częściowo odpłatnych przejazdów, w tym w formie imiennych kart paliwowych z określonym limitem tankowania, który będzie ustalony z uwzględnieniem odległości przejazdu z miejsca zamieszkania do miejsca pracy oraz częściowego pokrywania kosztów przejazdu, za częściową (symboliczną) odpłatnością. Sama wartość świadczenia z tytułu udostępniania pracownikom możliwości korzystania z bezpłatnych lub częściowo odpłatnych przejazdów środkami lokomocji będzie odpowiadała wartości rzeczywiście lub częściowo uzyskanych korzyści i zostanie opodatkowana na podstawie odpowiednich przepisów ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (obecnie jednolity tekst: Dz.U. z 2019 r., poz. 1387 ze zm., dalej jako ustawa podatkowa). Na tym tle wnioskodawca zadał więc pytanie, czy przychód uzyskany przez pracownika, który będzie korzystał z karty paliwowej na zasadach opisanych powyżej, powiększy podstawę obliczania składek na ubezpieczenie społeczne tego pracownika. Zdaniem wnioskodawcy, przychód pracownika wynikający z korzystania z bezpłatnych lub częściowo odpłatnych przejazdów środkami lokomocji nie będzie powiększał podstawy obliczania składek na ubezpieczenie społeczne, gdyż znajdzie tutaj zastosowanie § 2 ust. 1 pkt 26 rozporządzenia Ministra i Polityki Socjalnej z dnia 18 grudnia 1998 r. w sprawie szczegółowych zasad ustalania podstawy wymiaru składek na ubezpieczenia emerytalne i rentowe (obecnie jednolity tekst: Dz.U. z 2017 r., poz. 1949, dalej jako rozporządzenie z dnia 18 grudnia 1998 r.). Organ rentowy w zaskarżonej decyzji nie podzielił stanowiska wnioskodawcy, wskazując, że imienna karta paliwowa z określonym limitem tankowania, który będzie ustalony z uwzględnieniem odległości przejazdu z miejsca zamieszkania do miejsca pracy oraz częściowego pokrycia kosztów przejazdu, stanowi rodzaj karty płatniczej zasilanej do określonej wartości (limitu tankowania). A zatem nie można jej utożsamiać z bonem czy talonem uprawniającym do wymiany na usługę czy towar, tj. z formą niepieniężnego zakupu po cenach niższych niż detaliczne lub formę usług, przysparzającą pracownikowi korzyść materialną. Należy raczej uznać ją za świadczenie pieniężne z uwagi na to, że stanowi instrument dostępu do określonych wartości pieniężnych (limitu tankowania określonego przez wnioskodawcę), co finalnie umożliwia regulowanie zobowiązań pieniężnych, takich jak płatność za towary lub usługi, w tym przypadku za paliwo.