Świadczenia pozapłacowe przyznawane pracownikom w czasie epidemii COVID-19 – zasady rozliczania

Epidemia COVID-19 wpłynęła negatywnie na kondycję finansową znacznej części polskich pracodawców. Mimo to wiele podmiotów zatrudniających nadal oferuje swoim pracownikom świadczenia (bonusy) pozapłacowe. Spora część tych świadczeń ma na celu przede wszystkim zadbać o stan zdrowia pracowników oraz zminimalizować ryzyko transmisji koronawirusa na terenie zakładu pracy. W konsekwencji zniwelowanie niepożądanych absencji pracowników jest obecnie często kluczowe dla utrzymania działalności.

Do najbardziej popularnych świadczeń o charakterze pozawynagrodzeniowym w czasie epidemii należy zaliczyć m.in.:

• pakiety medyczne i grupowe ubezpieczenie na życie,
• finansowanie dojazdów do pracy,
• zwrot kosztów zakupu i używania przez pracowników własnego sprzętu przy pracy świadczonej zdalnie,
• świadczenia na podnoszenie kwalifikacji i umiejętności pracowników,
• szczepienia przeciw grypie,
• zapomogi dla zatrudnionych.

W niniejszym opracowaniu zostały omówione świadczenia najczęściej przyznawane pracownikom w czasie epidemii oraz wynikające z tego skutki składkowo-podatkowe.

Świadczenia pozapłacowe w regulaminie wynagradzania

Pracodawca zobowiązany do ustalenia regulaminu wynagradzania, a więc podmiot zatrudniający:

• co najmniej 50 pracowników nieobjętych zakładowym układem zbiorowym pracy ani ponadzakładowym układem zbiorowym pracy lub
• co najmniej 20 i mniej niż 50 pracowników, nieobjętych zakładowym układem zbiorowym pracy ani ponadzakładowym układem zbiorowym pracy, jeżeli zakładowa organizacja związkowa wystąpi z wnioskiem o jego ustalenie,

wprowadza do tego regulaminu świadczenia pozapłacowe i warunki nabywania do nich prawa. Jeżeli pracodawca jest objęty działaniem organizacji związkowej, kwestie związane z tymi świadczeniami ustala ze związkiem.

Regulamin wynagradzania może też mieć pracodawca zatrudniający mniej niż 50 pracowników nieobjętych zakładowym układem zbiorowym pracy czy ponadzakładowym układem zbiorowym pracy. W przypadku braku regulacji wewnątrzzakładowych prawo do świadczeń pozapłacowych powinno zostać zagwarantowane pracownikom w umowie o pracę.