PARLAMENT EUROPEJSKI I RADA UNII EUROPEJSKIEJ,

uwzględniając Traktat o funkcjonowaniu Unii Europejskiej, w szczególności jego art. 207,

uwzględniając wniosek Komisji Europejskiej,

po przekazaniu projektu aktu ustawodawczego parlamentom narodowym,

stanowiąc zgodnie ze zwykłą procedurą ustawodawczą (¹ ),

a także mając na uwadze, co następuje:

(1) Od 1971 r. Wspólnota przyznaje preferencje handlowe krajom rozwijającym się w ramach swojego ogólnego systemu preferencji taryfowych.

(2) Wspólna polityka handlowa Unii kieruje się zasadami ustanowionymi w postanowieniach ogólnych o działaniach zewnętrznych Unii, zawartych w art. 21 Traktatu o Unii Europejskiej (TUE), i służy osiągnięciu celów określonych w tych postanowieniach.

(3) Celem Unii jest określenie wspólnych polityk i prowadzenie wspólnych działań wspierających zrównoważony rozwój gospodarczy, społeczny i środowiskowy krajów rozwijających się, przy czym celem nadrzędnym jest eliminacja ubóstwa.

(4) Wspólna polityka handlowa Unii ma być spójna z polityką Unii w dziedzinie współpracy na rzecz rozwoju i powinna utrwalać cele określone w art. 208 Traktatu o funkcjonowaniu Unii Europejskiej (TFUE), w szczególności likwidację ubóstwa oraz promowanie zrównoważonego rozwoju i dobrych rządów w krajach rozwijających się. Ma ona być zgodna z wymogami Światowej Organizacji Handlu (WTO), w szczególności z decyzją w sprawie zróżnicowanego i bardziej uprzywilejowanego wzajemnego traktowania oraz pełniejszego uczestnictwa krajów rozwijających się z 1979 r. („klauzula dopuszczająca” ), przyjętą na mocy Układu Ogólnego w sprawie Taryf Celnych i Handlu (GATT) w 1979 r., która stanowi, że członkowie WTO mogą przyznać zróżnicowane i korzystniejsze traktowanie krajom rozwijającym się.

(5) Komunikat Komisji z dnia 7 lipca 2004 r. pt. „Kraje rozwijające się, handel międzynarodowy i zrównoważony rozwój: rola Ogólnego Systemu Preferencji Taryfowych (GSP) Wspólnoty na dekadę 2006/2015” określa wytyczne dotyczące wprowadzenia ogólnego systemu preferencji taryfowych na lata 2006–2015.

(6) Rozporządzenie Rady (WE) nr 732/2008 z dnia 22 lipca 2008 r. wprowadzające ogólny system preferencji taryfowych na okres od dnia 1 stycznia 2009 r. (² ), przedłużone rozporządzeniem Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 512/2011 z dnia 11 maja 2011 r. zmieniającym rozporządzenie Rady (WE) nr 732/2008 (³ ), przewiduje stosowanie ogólnego systemu preferencji taryfowych („system”) do dnia 31 grudnia 2013 r. lub do momentu zastosowania systemu na mocy niniejszego rozporządzenia, w zależności od tego, co nastąpi wcześniej. Po tym czasie system powinien obowiązywać przez 10 lat od daty zastosowania preferencji określonych w niniejszym rozporządzeniu, z wyjątkiem szczególnego rozwiązania dotyczącego krajów najsłabiej rozwiniętych, które powinno być dalej stosowane i nie powinno wygasnąć.

(7) Zapewniając preferencyjny dostęp do rynku Unii, w ramach systemu należy wspierać kraje rozwijające się w ich wysiłkach na rzecz ograniczania ubóstwa oraz promowania dobrych rządów i zrównoważonego rozwoju, poprzez udzielanie tym krajom pomocy w zakresie wytwarzania dodatkowych przychodów z handlu międzynarodowego, które kraje te mogą następnie ponownie zainwestować z myślą o własnym rozwoju oraz, dodatkowo, w celu dywersyfikowania swoich gospodarek. Preferencje taryfowe przyznawane w ramach systemu należy ukierunkować na pomoc krajom rozwijającym się, które mają większe potrzeby rozwojowe, handlowe i finansowe.

(8) System składa się z rozwiązania ogólnego i dwóch rozwiązań szczególnych.

(9) Rozwiązanie ogólne powinno być przyznawane wszystkim krajom rozwijającym się, które mają wspólne potrzeby rozwojowe i znajdują się na podobnym etapie rozwoju gospodarczego. Kraje, które zostały sklasyfikowane przez Bank Światowy jako kraje o wysokim dochodzie lub o średnio-wysokim dochodzie, mają poziom dochodu na mieszkańca umożliwiający im osiągnięcie wyższych poziomów dywersyfikacji bez preferencji taryfowych przyznawanych w ramach systemu. Zaliczają się do nich gospodarki, które pomyślnie ukończyły transformację z gospodarek scentralizowanych na rynkowe. Kraje te nie mają takich samych potrzeb rozwojowych, handlowych i finansowych jak pozostałe kraje rozwijające się; nie są one w sytuacji podobnej do tej, w której znajdują się bardziej podatne na zagrożenia kraje rozwijające się, i aby zapobiec nieuzasadnionej dyskryminacji, należy traktować je inaczej. Ponadto korzystanie przez kraje o wysokim lub średnio-wysokim dochodzie z preferencji taryfowych przyznawanych w ramach systemu zwiększa presję konkurencyjną na wywóz z biedniejszych, bardziej podatnych na zagrożenia krajów, a zatem mogłoby spowodować nałożenie nieuzasadnionego obciążenia na te kraje rozwijające się, które są bardziej podatne na zagrożenia. W ramach rozwiązania ogólnego uwzględnia się fakt, że potrzeby rozwojowe, handlowe i finansowe podlegają zmianom, oraz zapewnia się, że rozwiązanie to pozostaje otwarte, jeżeli sytuacja danego kraju ulega zmianie.

Przez wzgląd na spójność nie należy rozszerzać preferencji taryfowych przyznawanych w ramach rozwiązania ogólnego na kraje rozwijające się, które korzystają z zawartej z Unią umowy o preferencyjnym dostępie do rynku, zapewniającej zasadniczo w zakresie całego handlu co najmniej taki sam poziom preferencji taryfowych jak system. Aby zapewnić krajowi korzystającemu i podmiotom gospodarczym czas na dokładne przystosowanie się, rozwiązanie ogólne należy w dalszym ciągu stosować przez dwa lata od daty rozpoczęcia stosowania umowy o preferencyjnym dostępie do rynku, a datę tę należy określić w wykazie krajów korzystających z rozwiązania ogólnego.

(10) Kraje wymienione w załączniku I do rozporządzenia (WE) nr 732/2008 i kraje korzystające z autonomicznego dostępu preferencyjnego do rynku Unii na podstawie rozporządzenia (WE) nr 732/2008, rozporządzenia Rady (WE) nr 55/2008 z dnia 21 stycznia 2008 r. wprowadzającego autonomiczne preferencje handlowe dla Republiki Mołdowy (⁴ ) oraz rozporządzenia Rady (WE) nr 2007/2000 z dnia 18 września 2000 r. wprowadzającego nadzwyczajne środki handlowe dla krajów i terytoriów uczestniczących lub powiązanych z procesem stabilizacji i stowarzyszania Unii Europejskiej (⁵ ) powinny być uznane za kwalifikujące się do systemu. Terytoriów zamorskich stowarzyszonych z Unią Europejską oraz krajów zamorskich i terytoriów krajów, które nie są wymienione w załączniku I do rozporządzenia (WE) nr 732/2008, nie należy uznawać za kwalifikujące się do systemu.

(11) Szczególne rozwiązanie motywacyjne dotyczące zrównoważonego rozwoju i dobrych rządów opiera się na całościowej koncepcji zrównoważonego rozwoju uznanej w międzynarodowych konwencjach i instrumentach, takich jak Deklaracja Organizacji Narodów Zjednoczonych (ONZ) o prawie do rozwoju z 1986 r., Deklaracja z Rio w sprawie środowiska i rozwoju z 1992 r., Deklaracja Międzynarodowej Organizacji Pracy (MOP) dotycząca podstawowych zasad i praw w pracy z 1998 r., deklaracja milenijna Organizacji Narodów Zjednoczonych z 2000 r. i Deklaracja z Johannesburga w sprawie zrównoważonego rozwoju z 2002 r. Dodatkowe preferencje taryfowe przewidziane w ramach szczególnego rozwiązania motywacyjnego dotyczącego zrównoważonego rozwoju i dobrych rządów należy zatem przyznać krajom rozwijającym się, które z powodu braku dywersyfikacji i niewystarczającego udziału w międzynarodowej wymianie handlowej są podatne na zagrożenia, tak aby pomóc im w przyjęciu na siebie dodatkowych obciążeń i obowiązków wiążących się z ratyfikacją i skutecznym wykonywaniem podstawowych konwencji w dziedzinie praw człowieka, praw pracowniczych, ochrony środowiska i dobrych rządów.

(12) Preferencje powinny mieć na celu wspieranie dalszego wzrostu gospodarczego, a tym samym wychodzić naprzeciw potrzebie zrównoważonego rozwoju. W ramach szczególnych rozwiązań motywacyjnych, cła ad valorem dla danych krajów korzystających powinny zostać zawieszone. Cła specyficzne, o ile nie są połączone z cłem ad valorem, powinny także zostać zawieszone.

(13) Kraje, które spełniają kryteria kwalifikowalności w zakresie korzystania ze szczególnego rozwiązania motywacyjnego dotyczącego zrównoważonego rozwoju i dobrych rządów, powinny móc korzystać z dodatkowych preferencji taryfowych, jeżeli po złożeniu przez nie wniosku Komisja ustali, że spełnione są odpowiednie warunki. Składanie wniosków powinno być możliwe począwszy od dnia wejścia w życie niniejszego rozporządzenia. Kraje, które korzystają z preferencji taryfowych systemu na mocy rozporządzenia (WE) nr 732/2008, również powinny złożyć nowy wniosek.

(14) Komisja powinna monitorować stan ratyfikacji podstawowych konwencji międzynarodowych dotyczących praw człowieka i praw pracowniczych, ochrony środowiska i dobrych rządów i ich skutecznego wykonywania, analizując wnioski i zalecenia właściwych organów monitorujących ustanowionych na mocy tych konwencji (właściwe organy monitorujące). Co dwa lata Komisja powinna przedstawić Parlamentowi Europejskiemu i Radzie sprawozdanie dotyczące stanu ratyfikacji odpowiednich konwencji, wypełniania przez kraje korzystające wszelkich zobowiązań w zakresie sprawozdawczości przewidzianych w tych konwencjach oraz wykonania konwencji w praktyce.

(15) Do celów monitorowania i wycofywania preferencji niezbędne są sprawozdania właściwych organów monitorujących. Uzupełnieniem takich sprawozdań mogą być jednak inne źródła informacji, o ile są dokładne i rzetelne. Bez uszczerbku dla pozostałych źródeł, może to obejmować informacje dostarczane przez społeczeństwo obywatelskie, partnerów społecznych, Parlament Europejski i Radę.

(16) W ramach rozwiązania szczególnego dla krajów najsłabiej rozwiniętych należy nadal przyznawać bezcłowy dostęp do rynku Unii w odniesieniu do produktów pochodzących z krajów uznanych przez ONZ za najsłabiej rozwinięte i sklasyfikowanych jako takie, z wyłączeniem handlu bronią. Dla krajów usuniętych przez ONZ z wykazu krajów najsłabiej rozwiniętych należy ustalić okres przejściowy, aby złagodzić ewentualne negatywne skutki spowodowane zniesieniem preferencji taryfowych przyznanych w ramach tego rozwiązania. Preferencje taryfowe przewidziane w ramach rozwiązania szczególnego dla krajów najsłabiej rozwiniętych należy nadal przyznawać tym najsłabiej rozwiniętym krajom, które korzystają z innej zawartej z Unią umowy o preferencyjnym dostępie do rynku.

(17) W celu zapewnienia spójności z postanowieniami umów o partnerstwie gospodarczym (EPA), dotyczącymi dostępu do rynku dla cukru, do dnia 30 września 2015 r. w przypadku przywozu produktów objętych pozycją taryfową 1701 Wspólnej Taryfy Celnej należy wymagać posiadania pozwolenia na przywóz.

(18) W przypadku rozwiązania ogólnego należy zachować rozróżnienie między preferencjami taryfowymi dla produktów niewrażliwych a preferencjami taryfowymi dla produktów wrażliwych w celu uwzględnienia sytuacji sektorów wytwarzających te same produkty w Unii.

(19) Cła Wspólnej Taryfy Celnej na produkty niewrażliwe nadal powinny być zawieszone, natomiast cła na produkty wrażliwe powinny zostać objęte stawkami obniżonymi, aby zapewnić zadowalający poziom wykorzystania, a jednocześnie uwzględnić sytuację w odnośnych sektorach przemysłu Unii.

(20) Takie obniżenie stawki powinno być wystarczająco atrakcyjne, aby zachęcać przedsiębiorstwa handlowe do korzystania z możliwości oferowanych przez system. Cła ad valorem należy zatem zasadniczo obniżyć o stawkę zryczałtowaną wynoszącą 3,5 punktu procentowego w stosunku do stawki celnej dla krajów objętych klauzulą najwyższego uprzywilejowania, natomiast takie cła na materiały i wyroby włókiennicze należy obniżyć o 20 %. Cła specyficzne należy obniżyć o 30 %. Jeżeli określone zostało cło minimalne, takie minimalne cło nie powinno być stosowane.

(21) Cła powinny być całkowicie zawieszone, jeżeli preferencyjne traktowanie w odniesieniu do indywidualnej deklaracji przywozowej skutkuje cłem ad valorem w wysokości nieprzekraczającej 1 % lub cłem specyficznym w wysokości nieprzekraczającej 2 EUR, ponieważ koszt pobrania takiego cła może być wyższy od uzyskanego dochodu.

(22) Znoszenie preferencji powinno opierać się na kryteriach odnoszących się do sekcji i działów Wspólnej Taryfy Celnej. Znoszenie preferencji powinno mieć zastosowanie w odniesieniu do sekcji lub podsekcji, aby zmniejszyć liczbę przypadków, w których znoszeniu preferencji podlegają produkty heterogeniczne. Znoszenie preferencji w odniesieniu do sekcji lub podsekcji (składających się z działów) dla danego kraju korzystającego powinno mieć miejsce wtedy, gdy sekcja ta spełnia kryteria znoszenia preferencji przez trzy kolejne lata, tak by zwiększyć przewidywalność i sprawiedliwość znoszenia preferencji przez wyeliminowanie skutków znacznych i sporadycznych zmian w danych statystycznych dotyczących przywozu. Znoszenia preferencji nie należy stosować w odniesieniu do krajów korzystających ze szczególnego rozwiązania motywacyjnego dotyczącego zrównoważonego rozwoju i dobrych rządów ani do krajów korzystających ze szczególnego rozwiązania dotyczącego krajów najsłabiej rozwiniętych, ponieważ mają one bardzo podobny profil gospodarczy, który sprawia, że są podatne na zagrożenia ze względu na niewielką, niezróżnicowaną bazę eksportową.

(23) Aby korzyści z systemu czerpały wyłącznie te kraje, do których system jest skierowany, zastosowanie powinny mieć preferencje taryfowe przewidziane w niniejszym rozporządzeniu oraz reguły pochodzenia produktów określone w rozporządzeniu Komisji (EWG) nr 2454/93 z dnia 2 lipca 1993 r. ustanawiającym przepisy w celu wykonania rozporządzenia Rady (EWG) nr 2913/92 ustanawiającego Wspólnotowy Kodeks Celny (⁶ ).

(24) Przyczyny czasowego wycofania rozwiązań w ramach systemu powinny obejmować poważne i systematyczne naruszanie zasad określonych w niektórych międzynarodowych konwencjach dotyczących podstawowych praw człowieka i praw pracowniczych, tak aby wspierać cele tych konwencji. Preferencje taryfowe wynikające ze szczególnego rozwiązania motywacyjnego dotyczącego zrównoważonego rozwoju i dobrych rządów należy czasowo wycofać, jeżeli kraj korzystający nie wywiązuje się z podjętego przez siebie zobowiązania do utrzymania ratyfikacji i skutecznego wykonania tych konwencji lub do spełnienia wymogów w zakresie sprawozdawczości nałożonych przez odpowiednie konwencje lub jeżeli kraj korzystający nie współpracuje z Unią w ramach jej procedur monitorowania określonych w niniejszym rozporządzeniu.

(25) Ze względu na sytuację polityczną w Birmie/Mjanmie i na Białorusi należy utrzymać w mocy czasowe wycofanie wszystkich preferencji taryfowych w odniesieniu do przywozu produktów pochodzących z Birmy/Mjanmy lub z Białorusi.

(26) Aby osiągnąć równowagę między potrzebą lepszego ukierunkowania, większej spójności i przejrzystości, z jednej strony, a skuteczniejszym promowaniem zrównoważonego rozwoju i dobrych rządów poprzez jednostronny system preferencji taryfowych, z drugiej strony, należy przekazać Komisji uprawnienia do przyjmowania aktów zgodnie z art. 290 TFUE w zakresie zmian do załączników do niniejszego rozporządzenia i czasowego wycofywania preferencji taryfowych wynikającego z nieprzestrzegania zasad zrównoważonego rozwoju i dobrych rządów oraz w zakresie przepisów proceduralnych dotyczących składania wniosków o przyznawanie preferencji taryfowych w ramach szczególnego rozwiązania motywacyjnego dotyczącego zrównoważonego rozwoju i dobrych rządów, przeprowadzania czasowego wycofania i dochodzeń w sprawie środków ochronnych w celu stworzenia jednolitych i szczegółowych rozwiązań technicznych. Szczególnie ważne jest, aby w czasie prac przygotowawczych Komisja prowadziła stosowne konsultacje, w tym na poziomie ekspertów. Przygotowując i opracowując akty delegowane, Komisja powinna zapewnić jednoczesne, terminowe i odpowiednie przekazywanie stosownych dokumentów Parlamentowi Europejskiemu i Radzie.

(27) Aby zapewnić podmiotom gospodarczym stabilne ramy działalności, należy przekazać Komisji uprawnienie do przyjęcia aktu zgodnie z art. 290 TFUE w zakresie uchylenia w trybie pilnym decyzji o czasowym wycofaniu, zanim ta decyzja o czasowym wycofaniu preferencji taryfowych stanie się skuteczna, w przypadku gdy powody uzasadniające czasowe wycofanie przestają mieć zastosowanie.

(28) W celu zapewnienia jednolitych warunków wykonania niniejszego rozporządzenia należy powierzyć Komisji uprawnienia wykonawcze. Uprawnienia te powinny być wykonywane zgodnie z rozporządzeniem Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 182/2011 z dnia 16 lutego 2011 r. ustanawiającym przepisy i zasady ogólne dotyczące trybu kontroli przez państwa członkowskie wykonywania uprawnień wykonawczych przez Komisję (⁷ ).

(29) W przypadku przyjmowania aktów wykonawczych w sprawie zawieszenia preferencji taryfowych odnośnie do określonych sekcji systemu GSP w stosunku do krajów korzystających oraz w sprawie rozpoczęcia procedury czasowego wycofania należy stosować procedurę doradczą, biorąc pod uwagę charakter i oddziaływanie tych aktów.

(30) W przypadku przyjmowania aktów wykonawczych dotyczących dochodzeń w sprawie środków ochronnych i dotyczących zawieszenia rozwiązań preferencyjnych, jeżeli przywóz może powodować poważne zakłócenia na rynkach Unii, należy stosować procedurę sprawdzającą.

(31) Aby zapewnić integralność oraz prawidłowe funkcjonowanie systemu, jeżeli w należycie uzasadnionych przypadkach dotyczących czasowych wycofań, wynikających z nieprzestrzegania procedur celnych i niedotrzymania zobowiązań związanych z cłami, jest to szczególnie pilnie wymagane, Komisja powinna przyjmować akty wykonawcze mające natychmiastowe zastosowanie.

(32) Aby zapewnić podmiotom gospodarczym stabilne ramy działalności, jeżeli w należycie uzasadnionych przypadkach dotyczących zakończenia lub przedłużenia czasowych wycofań, wynikających z nieprzestrzegania procedur celnych i niedotrzymania zobowiązań związanych z cłami, jest to szczególnie pilnie wymagane, wraz z upływem okresu nieprzekraczającego sześciu miesięcy Komisja powinna przyjmować akty wykonawcze mające natychmiastowe zastosowanie.

(33) Komisja powinna także przyjmować akty wykonawcze mające natychmiastowe zastosowanie, jeżeli – w należycie uzasadnionych przypadkach dotyczących dochodzeń w sprawie środków ochronnych – jest to szczególnie pilnie wymagane w związku z trudnym do naprawienia pogorszeniem się sytuacji gospodarczej lub finansowej producentów z Unii.

(34) Komisja powinna składać Parlamentowi Europejskiemu i Radzie regularne sprawozdania na podstawie niniejszego rozporządzenia dotyczące wyników systemu. Pięć lat po wejściu w życie rozporządzenia Komisja powinna przedstawić Parlamentowi Europejskiemu i Radzie sprawozdanie na temat stosowania niniejszego rozporządzenia i ocenić potrzebę dokonania przeglądu systemu, w tym szczególnego rozwiązania motywacyjnego dotyczącego zrównoważonego rozwoju i dobrych rządów, oraz przepisów dotyczących czasowego wycofywania preferencji taryfowych, biorąc pod uwagę walkę z terroryzmem oraz obszar standardów międzynarodowych w zakresie przejrzystości i wymiany informacji w kwestiach podatkowych. W swoim sprawozdaniu Komisja powinna uwzględnić wpływ na potrzeby rozwojowe, handlowe i finansowe krajów korzystających. Sprawozdanie to powinno także zawierać szczegółową analizę oddziaływania niniejszego rozporządzenia na wymianę handlową i na wpływy taryfowe Unii, ze szczególnym uwzględnieniem konsekwencji dla krajów korzystających. W stosownych przypadkach należy również ocenić zgodność z przepisami sanitarnymi i fitosanitarnymi Unii. Sprawozdanie powinno również obejmować analizę wpływu systemu na aspekty zrównoważonego rozwoju i przywóz biopaliw.

(35) Należy zatem uchylić rozporządzenie (WE) nr 732/2008,

PRZYJMUJĄ NINIEJSZE ROZPORZĄDZENIE:

ROZDZIAŁ I

PRZEPISY OGÓLNE

Artykuł 1

1. Ogólny system preferencji taryfowych („system”) stosuje się zgodnie z niniejszym rozporządzeniem.

2. Niniejsze rozporządzenie przewiduje następujące preferencje taryfowe w ramach systemu:

a) rozwiązanie ogólne;

b) szczególne rozwiązanie motywacyjne dotyczące zrównoważonego rozwoju i dobrych rządów (GSP+); oraz

c) szczególne rozwiązanie dotyczące krajów najsłabiej rozwiniętych (wszystko oprócz broni) (EBA))

Artykuł 2

Do celów niniejszego rozporządzenia:

a) „GSP” oznacza ogólny system preferencji, w ramach którego Unia zapewnia preferencyjny dostęp do swego rynku w ramach jakiegokolwiek rozwiązania preferencyjnego, o którym mowa w art. 1 ust. 2;

b) „kraje” oznaczają kraje i terytoria posiadające administrację celną;

c) „ kraje kwalifikujące się” oznaczają wszystkie kraje rozwijające się wymienione w załączniku I;

d) „kraje korzystające z systemu GSP” oznaczają kraje korzystające z rozwiązania ogólnego wymienione w załączniku II;

e) „kraje korzystające z systemu GSP+” oznaczają kraje korzystające ze szczególnego rozwiązania motywacyjnego dotyczącego zrównoważonego rozwoju i dobrych rządów wymienione w załączniku III;

f) „kraje korzystające z EBA” oznaczają kraje korzystające ze szczególnego rozwiązania dotyczącego krajów najsłabiej rozwiniętych wymienione w załączniku IV;

g) „cła określone we Wspólnej Taryfie Celnej” oznaczają cła wyszczególnione w części drugiej załącznika I do rozporządzenia Rady (EWG) nr 2658/87 z dnia 23 lipca 1987 r. w sprawie nomenklatury taryfowej i statystycznej oraz w sprawie Wspólnej Taryfy Celnej (⁸ ) z wyjątkiem ceł ustanowionych w ramach kontyngentów taryfowych;

h) „sekcja” oznacza którąkolwiek z sekcji Wspólnej Taryfy Celnej ustanowionych w rozporządzeniu (EWG) nr 2658/87;

i) „dział” oznacza którykolwiek z działów Wspólnej Taryfy Celnej ustanowionych w rozporządzeniu (EWG) nr 2658/87;

j) „sekcja systemu GSP” oznacza sekcję wymienioną w załączniku V i ustanowioną na podstawie sekcji i działów Wspólnej Taryfy Celnej;

k) „umowa o preferencyjnym dostępie do rynku” oznacza preferencyjny dostęp do rynku Unii uzyskany w ramach umowy handlowej stosowanej tymczasowo lub będącej w mocy albo w ramach preferencji autonomicznych przyznanych przez Unię;

l) „ skuteczne wykonanie” oznacza pełną realizację wszystkich zobowiązań podjętych na mocy międzynarodowych konwencji wymienionych w załączniku VIII i zapewnienie w ten sposób spełnienia wszystkich zasad, celów i praw w nich zagwarantowanych.

Artykuł 3

1. W załączniku I ustanawia się wykaz krajów kwalifikujących się.

2. Komisja jest uprawniona do przyjmowania aktów delegowanych zgodnie z art. 36, aby dokonywać zmian załącznika I w celu uwzględnienia zmian statusu międzynarodowego lub klasyfikacji krajów.

3. Komisja powiadamia zainteresowany kraj kwalifikujący się o wszelkich istotnych zmianach jego statusu w ramach systemu.

ROZDZIAŁ II

ROZWIĄZANIE OGÓLNE

Artykuł 4

1. Kraj kwalifikujący się korzysta z preferencji taryfowych przewidzianych w ramach rozwiązania ogólnego, o którym mowa w art. 1 ust. 2 lit. a), chyba że:

a) został sklasyfikowany przez Bank Światowy jako kraj o wysokim dochodzie lub o średnio-wysokim dochodzie przez trzy kolejne lata bezpośrednio poprzedzające aktualizację wykazu krajów korzystających; lub

b) korzysta z umowy o preferencyjnym dostępie do rynku, która zasadniczo w zakresie całego handlu zapewnia taki sam poziom preferencji taryfowych jak przedmiotowy system lub lepszy.

2. Ust. 1 lit. a) i b) nie mają zastosowania do krajów najsłabiej rozwiniętych.

3. Bez uszczerbku dla ust. 1 lit. b), ust. 1 lit. a) nie stosuje się do dnia 21 listopada 2014 r. w przypadku krajów, które przed dniem 20 listopada 2012 r. parafowały dwustronną umowę z Unią o preferencyjnym dostępie do rynku, która przewiduje takie same preferencje jak w przypadku systemu, lub lepsze, zasadniczo w zakresie do całego handlu, lecz która nie jest jeszcze stosowana.

Artykuł 5

1. W załączniku II ustanawia się wykaz krajów korzystających z systemu GSP, spełniających kryteria określone w art. 4.

2. Komisja dokonuje przeglądu załącznika II do dnia 1 stycznia każdego roku po wejściu w życie niniejszego rozporządzenia. Aby zapewnić krajowi korzystającemu z systemu GSP i podmiotom gospodarczym czas na dokładne przystosowanie się do zmiany statusu danego kraju w ramach systemu:

a) decyzja o usunięciu z wykazu krajów korzystających z systemu GSP danego kraju korzystającego zgodnie z ust. 3 niniejszego artykułu i na podstawie art. 4 ust. 1 lit. a) ma zastosowanie po upływie roku od daty wejścia w życie tej decyzji;

b) decyzja o usunięciu z wykazu krajów korzystających z systemu GSP danego kraju korzystającego zgodnie z ust. 3 niniejszego artykułu i na podstawie art. 4 ust. 1 lit. b) ma zastosowanie po upływie dwóch lat od daty rozpoczęcia stosowania umowy o preferencyjnym dostępie do rynku.

3. Do celów ust. 1 i 2 niniejszego artykułu Komisja jest uprawniona do przyjmowania aktów delegowanych zgodnie z art. 36, aby dokonywać zmian załącznika II na podstawie kryteriów określonych w art. 4.

4. Komisja powiadamia zainteresowany kraj korzystający z systemu GSP o wszelkich zmianach jego statusu w ramach systemu.

Artykuł 6

1. W załączniku V wymienione są produkty objęte rozwiązaniem ogólnym, o którym mowa w art. 1 ust. 2 lit. a).

2. Komisja jest uprawniona do przyjmowania aktów delegowanych zgodnie z art. 36, aby dokonywać zmian załącznika V w celu uwzględnienia modyfikacji koniecznych ze względu na zmiany wprowadzane do Nomenklatury scalonej.

Artykuł 7

1. Cła określone we Wspólnej Taryfie Celnej na produkty wymienione w załączniku V jako produkty niewrażliwe zawiesza się całkowicie z wyjątkiem ceł na składniki rolne.

2. Cła ad valorem określone we Wspólnej Taryfie Celnej na produkty wymienione w załączniku V jako produkty wrażliwe obniża się o 3,5 punktu procentowego. Dla produktów z sekcji S-11a i S-11b załącznika V systemu GSP obniżka ta wynosi 20 %.

3. W przypadku gdy preferencyjne stawki celne obliczone zgodnie z art. 6 rozporządzenia (WE) nr 732/2008 w odniesieniu do ceł ad valorem określonych we Wspólnej Taryfie Celnej mających zastosowanie na dzień wejścia w życie niniejszego rozporządzenia przewidują obniżenie o ponad 3,5 punktu procentowego taryf celnych na produkty, o których mowa w ust. 2 niniejszego artykułu, wówczas stosuje się te preferencyjne stawki celne.

4. Określone we Wspólnej Taryfie Celnej cła specyficzne na produkty wymienione w załączniku V jako produkty wrażliwe, inne niż cła minimalne lub maksymalne, obniża się o 30 %.

5. Jeżeli cła określone we Wspólnej Taryfie Celnej na produkty wymienione w załączniku V jako produkty wrażliwe obejmują cła ad valorem i cła specyficzne, cła specyficzne nie zostają obniżone.

6. Jeżeli cła obniżone zgodnie z ust. 2 i 4 określają cło maksymalne, to cło maksymalne nie zostaje obniżone. Jeżeli te cła określają cło minimalne, to cło minimalne nie ma zastosowania.

Artykuł 8

1. Preferencje taryfowe, o których mowa w art. 7, zawiesza się w stosunku do produktów zawartych w sekcji systemu GSP pochodzących z kraju korzystającego z systemu GSP, jeżeli średnia wartość przywozu Unii takich produktów z danego kraju korzystającego z systemu GSP przez trzy kolejne lata przekracza progi wymienione w załączniku VI. Progi oblicza się jako odsetek całkowitej wartości przywozu do Unii tego samego produktu ze wszystkich krajów korzystających z systemu GSP.

2. Przed zastosowaniem preferencji taryfowych przewidzianych w niniejszym rozporządzeniu Komisja przyjmuje akt wykonawczy ustanawiający, zgodnie z procedurą doradczą, o której mowa w art. 39 ust. 2, wykaz sekcji systemu GSP, w odniesieniu do których zawiesza się preferencje taryfowe, o których mowa w art. 7, w stosunku do krajów korzystających z systemu GSP. Ten akt wykonawczy ma zastosowanie od dnia 1 stycznia 2014 r.

3. Komisja co trzy lata dokonuje przeglądu wykazu, o którym mowa w ust. 2 niniejszego artykułu, i przyjmuje akt wykonawczy, zgodnie z procedurą doradczą, o której mowa w art. 39 ust. 2, celem zawieszenia lub ponownego ustanowienia preferencji taryfowych, o których mowa w art. 7. Ten akt wykonawczy ma zastosowanie od dnia 1 stycznia roku następującego po jego wejściu w życie.

4. Wykaz, o którym mowa w ust. 2 i 3 niniejszego artykułu, ustanawia się na podstawie danych dostępnych na dzień 1 września roku, w którym przeprowadza się przegląd, i dwóch lat poprzedzających rok, w którym przeprowadza się przegląd. W wykazie uwzględnia się przywóz z krajów korzystających z systemu GSP wymienionych w załączniku II mającym zastosowanie w tym czasie. Nie uwzględnia się jednak wartości przywozu z krajów korzystających z systemu GSP, którym w dniu rozpoczęcia stosowania zawieszenia nie przysługują już preferencje taryfowe przewidziane w art. 4 ust. 1 lit. b).

5. Komisja powiadamia zainteresowany kraj o akcie wykonawczym przyjętym zgodnie z ust. 2 i 3.

6. W przypadku zmiany załącznika II zgodnie z kryteriami określonymi w art. 4 Komisja jest uprawniona do przyjmowania aktów delegowanych zgodnie z art. 36, aby dokonać zmiany załącznika VI w celu dostosowania warunków wymienionych w tym załączniku tak, by zachować proporcjonalnie taki sam poziom sekcji produktów objętych znoszeniem preferencji jak ten określony w ust. 1 niniejszego artykułu.

ROZDZIAŁ III

SZCZEGÓLNE ROZWIĄZANIE MOTYWACYJNE DOTYCZĄCE ZRÓWNOWAŻONEGO ROZWOJU I DOBRYCH RZĄDÓW

Artykuł 9

1. Kraj korzystający z systemu GSP może korzystać z preferencji taryfowych przewidzianych w ramach szczególnego rozwiązania motywacyjnego dotyczącego zrównoważonego rozwoju i dobrych rządów, o którym mowa w art. 1 ust. 2 lit. b), jeżeli kraj ten:

a) jest uznawany za podatny na zagrożenia ze względu na brak dywersyfikacji i niewystarczający udział w międzynarodowej wymianie handlowej, zgodnie z definicją zawartą w załączniku VII;

b) ratyfikował wszystkie konwencje wymienione w załączniku VIII („odpowiednie konwencje” ), a w najnowszych dostępnych wnioskach organów monitorujących na mocy tych konwencji („właściwe organy monitorujące”) nie stwierdzono poważnego naruszenia skutecznego wykonania którejkolwiek z tych konwencji;

c) w odniesieniu do żadnej z odpowiednich konwencji nie złożył zastrzeżenia, zakazanego przez którąkolwiek z tych konwencji lub które do celów niniejszego artykułu uznawane jest za niezgodne z przedmiotem i celem konwencji.

Do celów niniejszego artykułu zastrzeżeń nie uznaje się za niezgodne z przedmiotem i celem konwencji, chyba że:

(i) stwierdzono to w toku procedury ustanowionej specjalnie w tym celu na mocy konwencji; lub

(ii) w przypadku braku takiej procedury, Unia, jeśli jest stroną konwencji, lub kwalifikowana większość państw członkowskich będących stronami konwencji, zgodnie z ich odnośnymi kompetencjami ustanowionymi w Traktatach, wniosła sprzeciw wobec zastrzeżenia, uzasadniając to niezgodnością zastrzeżenia z przedmiotem i celem tej konwencji i opowiedziała się przeciwko wejściu konwencji w życie w stosunkach między nimi a państwem wnoszącym zastrzeżenie, zgodnie z przepisami Konwencji wiedeńskiej o prawie traktatów;

d) podejmuje wiążące zobowiązanie do utrzymania ratyfikacji odpowiednich konwencji i zapewnienia ich skutecznego wykonania;

e) bez zastrzeżeń akceptuje wymogi w zakresie sprawozdawczości nałożone każdą konwencją i podejmuje wiążące zobowiązanie do akceptacji regularnego monitorowania i przeglądu wykonania konwencji w tym kraju zgodnie z postanowieniami odpowiednich konwencji; oraz

f) podejmuje wiążące zobowiązanie do uczestnictwa w procedurze monitorowania, o której mowa w art. 13, i do współpracy w ramach tej procedury.

2. W przypadku zmiany załącznika II Komisja jest uprawniona do przyjmowania aktów delegowanych zgodnie z art. 36, aby dokonać zmiany załącznika VII w celu przeprowadzenia przeglądu progów podatności na zagrożenia, wymienionych w załączniku VII ust. 1 lit. b), z myślą o zachowaniu proporcjonalnie tego samego poziomu progu podatności na zagrożenia jak ten obliczony zgodnie z załącznikiem VII.

Artykuł 10

1. Szczególne rozwiązanie motywacyjne dotyczące zrównoważonego rozwoju i dobrych rządów przyznaje się, jeżeli spełnione są następujące warunki:

a) kraj korzystający z systemu GSP złożył wniosek o jego przyznanie; oraz

b) przy rozpatrywaniu wniosku wykazano, że kraj składający wniosek spełnia warunki ustanowione w art. 9 ust. 1.

2. Kraj składający wniosek przedkłada Komisji pisemny wniosek. Wniosek zawiera wyczerpujące informacje dotyczące ratyfikacji odpowiednich konwencji i obejmuje wiążące zobowiązania, o których mowa w art. 9 ust. 1 lit. d), e) i f).

3. Po otrzymaniu wniosku Komisja powiadamia o tym fakcie Parlament Europejski i Radę.

4. Po rozpatrzeniu wniosku Komisja jest uprawniona do przyjmowania aktów delegowanych, zgodnie z art. 36, aby dokonywać ustanowienia lub zmian załącznika III w celu przyznania danemu krajowi składającemu wniosek udziału w szczególnym rozwiązaniu motywacyjnym dotyczącym zrównoważonego rozwoju i dobrych rządów, przez dodanie tego kraju do wykazu krajów korzystających z systemu GSP+.

5. Jeżeli kraj korzystający z systemu GSP+ przestaje spełniać warunki, o których mowa w art. 9 ust. 1 lit. a) lub c), lub wycofuje się z któregokolwiek z wiążących go zobowiązań, o których mowa w art. 9 ust. 1 lit. d), e) i f), Komisja jest uprawniona do przyjęcia aktu delegowanego, zgodnie z art. 36, aby dokonać zmiany załącznika III w celu usunięcia tego kraju z wykazu krajów korzystających z systemu GSP+.

6. Komisja powiadamia kraj składający wniosek o decyzji podjętej zgodnie z ust. 4 i 5 niniejszego artykułu po dokonaniu zmiany załącznika III i opublikowaniu go w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej. W przypadku przyznania danemu krajowi składającemu wniosek udziału w szczególnym rozwiązaniu motywacyjnym kraj ten zostaje powiadomiony o dacie wejścia w życie odpowiedniego aktu delegowanego.

7. Komisja jest uprawniona do przyjmowania aktów delegowanych zgodnie z art. 36 w celu ustanowienia przepisów dotyczących procedury przyznawania szczególnego rozwiązania motywacyjnego dotyczącego zrównoważonego rozwoju i dobrych rządów, w szczególności w odniesieniu do terminów i składania oraz rozpatrywania wniosków.

Artykuł 11

1. W załączniku IX wymieniono produkty objęte szczególnym rozwiązaniem motywacyjnym dotyczącym zrównoważonego rozwoju i dobrych rządów.

2. Komisja jest uprawniona do przyjmowania aktów delegowanych zgodnie z art. 36, aby dokonywać zmian załącznika IX w celu uwzględniania zmian wprowadzanych do Nomenklatury scalonej wpływających na produkty wymienione w tym załączniku.

Artykuł 12

1. Zawiesza się cła ad valorem określone we Wspólnej Taryfie Celnej na wszystkie produkty wymienione w załączniku IX, które pochodzą z kraju korzystającego z systemu GSP+.

2. Cła specyficzne określone we Wspólnej Taryfie Celnej na produkty, o których mowa w ust. 1, zostają całkowicie zawieszone, z wyjątkiem produktów, w odniesieniu do których określone we Wspólnej Taryfie Celnej cła obejmują cła ad valorem. W przypadku produktów objętych kodem Nomenklatury scalonej 1704 10 90 cło specyficzne ogranicza się do 16 % wartości celnej.

Artykuł 13

1. Od daty przyznania preferencji taryfowych przewidzianych w ramach szczególnego rozwiązania motywacyjnego dotyczącego zrównoważonego rozwoju i dobrych rządów Komisja śledzi stan ratyfikacji odpowiednich konwencji i monitoruje ich skuteczne wykonanie oraz współpracę z właściwymi organami monitorującymi, analizując wnioski i zalecenia tych organów monitorujących.

2. W tym kontekście kraj korzystający z GSP+ współpracuje z Komisją i udziela wszystkich informacji koniecznych do oceny przestrzegania przez ten kraj wiążących zobowiązań, o których mowa w art. 9 ust. 1 lit. d), e) i f), oraz jego sytuacji względem art. 9 ust. 1 lit. c).

Artykuł 14

1. Najpóźniej do dnia 1 stycznia 2016 r., a następnie co dwa lata Komisja przedstawia Parlamentowi Europejskiemu i Radzie sprawozdanie dotyczące stanu ratyfikacji odpowiednich konwencji, wypełniania przez kraje korzystające z systemu GSP+ wszelkich zobowiązań w zakresie sprawozdawczości przewidzianych w tych konwencjach oraz stanu skutecznego ich wykonania.

2. Sprawozdanie to zawiera:

a) wnioski lub zalecenia wszystkich właściwych organów monitorujących w odniesieniu do każdego kraju korzystającego z systemu GSP+; oraz

b) wnioski Komisji w kwestii tego, czy każdy kraj korzystający z systemu GSP+ przestrzega wiążących go zobowiązań dotyczących wywiązania się z obowiązków w zakresie sprawozdawczości, współpracy z właściwymi organami monitorującymi zgodnie z odpowiednimi konwencjami oraz zapewnienia skutecznego ich wykonania.

Sprawozdanie może zawierać wszelkie informacje, które Komisja uzna za właściwe.

3. Przy formułowaniu swoich wniosków dotyczących skutecznego wykonania odpowiednich konwencji Komisja dokonuje oceny wniosków i zaleceń przedstawionych przez właściwe organy monitorujące oraz – bez uszczerbku dla innych źródeł – oceny informacji dostarczonych przez osoby trzecie, w tym społeczeństwo obywatelskie, partnerów społecznych, Parlament Europejski lub Radę.

Artykuł 15

1. Szczególne rozwiązanie motywacyjne dotyczące zrównoważonego rozwoju i dobrych rządów zostaje czasowo wycofane w stosunku do wszystkich lub niektórych produktów pochodzących z kraju korzystającego z systemu GSP+, jeżeli kraj korzystający nie przestrzega w praktyce wiążących zobowiązań, o których mowa w art. 9 ust. 1 lit. d), e) i f), lub GSP+ złożył zastrzeżenie, które jest zakazane przez którąkolwiek z odpowiednich konwencji lub które jest niezgodne z przedmiotem i celem tej konwencji, jak przewidziano w art. 9 ust. 1 lit. c).

2. Na kraju korzystającym z systemu GSP+ spoczywa ciężar dowodu w odniesieniu do wypełniania przez ten kraj obowiązków wynikających z wiążących zobowiązań, o których mowa w art. 9 ust. 1 lit. d), e) i f), oraz w odniesieniu do sytuacji tego kraju, o której mowa w art. 9 ust. 1 lit. c).

3. Jeżeli na podstawie wniosków przedstawionych w sprawozdaniu, o którym mowa w art. 14, albo na podstawie dostępnych dowodów, Komisja ma uzasadnione wątpliwości, czy dany kraj korzystający z systemu GSP+ dotrzymuje wiążących go zobowiązań wymienionych w art. 9 ust. 1 lit. d), e) i f) lub złożył zastrzeżenie, które jest zakazane przez którąkolwiek z odpowiednich konwencji lub które jest niezgodne z przedmiotem i celem tej konwencji, jak przewidziano w art. 9 ust. 1 lit. c), zgodnie z procedurą doradczą, o której mowa w art. 39 ust. 2, przyjmuje akt wykonawczy o wszczęciu procedury czasowego wycofania preferencji taryfowych przewidzianych w ramach szczególnego rozwiązania motywacyjnego dotyczącego zrównoważonego rozwoju i dobrych rządów. Komisja powiadamia o tym fakcie Parlament Europejski i Radę.

4. Komisja publikuje zawiadomienie w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej oraz powiadamia o tym fakcie zainteresowany kraj korzystający z systemu GSP+. W zawiadomieniu tym:

a) przedstawia się powody uzasadnionych wątpliwości w kwestii dotrzymywania przez kraj korzystający z systemu GSP+ podjętych przez niego wiążących zobowiązań, o których mowa w art. 9 ust. 1 lit. d), e), i f), lub w kwestii istnienia zastrzeżenia, zakazanego przez którąkolwiek z odpowiednich konwencji lub które jest niezgodne z jej przedmiotem i celem, jak ustanowiono w art. 9 ust. 1 lit. c), co może podawać w wątpliwość prawo tego kraju do dalszego korzystania z preferencji taryfowych przewidzianych w ramach szczególnego rozwiązania motywacyjnego dotyczącego zrównoważonego rozwoju i dobrych rządów; oraz

b) określa się termin na złożenie uwag przez kraj korzystający z systemu GSP+, który to termin nie może przekraczać sześciu miesięcy, licząc od daty publikacji zawiadomienia.

5. Komisja zapewnia zainteresowanemu krajowi korzystającemu wszelkie możliwości współpracy w okresie, o którym mowa w ust. 4 lit. b).

6. Komisja stara się uzyskać wszelkie informacje, jakie uzna za niezbędne, w tym między innymi wnioski i zalecenia właściwych organów monitorujących. Przy formułowaniu swoich wniosków Komisja ocenia wszystkie istotne informacje.

7. W terminie trzech miesięcy od zakończenia okresu wskazanego w zawiadomieniu Komisja podejmuje decyzję o:

a) zakończeniu procedury czasowego wycofania; lub

b) czasowym wycofaniu preferencji taryfowych przewidzianych w ramach szczególnego rozwiązania motywacyjnego dotyczącego zrównoważonego rozwoju i dobrych rządów.

8. Jeżeli Komisja uzna, że ustalenia nie uzasadniają zastosowania czasowego wycofania, przyjmuje akt wykonawczy o zakończeniu procedury czasowego wycofania zgodnie z procedurą doradczą, o której mowa w art. 39 ust. 2. Ten akt wykonawczy opiera się między innymi na otrzymanych dowodach.

9. Jeżeli Komisja uznaje, że ustalenia uzasadniają zastosowanie czasowego wycofania z powodów, o których mowa w ust. 1 niniejszego artykułu, jest uprawniona do przyjęcia aktów delegowanych zgodnie z art. 36, aby dokonać zmiany załącznika III w celu czasowego wycofania preferencji taryfowych przewidzianych na mocy szczególnego rozwiązania motywacyjnego dotyczącego zrównoważonego rozwoju i dobrych rządów, o których mowa w art. 1 ust. 2 lit. b).

10. Jeżeli Komisja decyduje o czasowym wycofaniu, taki akt delegowany staje się skuteczny sześć miesięcy po jego przyjęciu.

11. Jeżeli powody uzasadniające zastosowanie czasowego wycofania przestają mieć zastosowanie zanim akt delegowany, o którym mowa w ust. 9 niniejszego artykułu, stanie się skuteczny, Komisja jest uprawniona do uchylenia przyjętego aktu delegowanego o czasowym wycofaniu preferencji taryfowych w trybie pilnym, o którym mowa w art. 37.

12. Komisja jest uprawniona do przyjmowania aktów delegowanych zgodnie z art. 36 w celu ustanawiania zasad dotyczących procedury czasowego wycofania szczególnego rozwiązania motywacyjnego dotyczącego zrównoważonego rozwoju i dobrych rządów, w szczególności w odniesieniu do terminów, praw przysługujących stronom, poufności oraz przeglądu.

Artykuł 16

Jeżeli Komisja stwierdza, że powody uzasadniające zastosowanie czasowego wycofania preferencji taryfowych, o których mowa w art. 15 ust. 1, przestają mieć zastosowanie, jest uprawniona do przyjmowania aktów delegowanych zgodnie z art. 36, aby dokonywać zmian załącznika III w celu przywrócenia preferencji taryfowych przewidzianych w ramach szczególnego rozwiązania motywacyjnego dotyczącego zrównoważonego rozwoju i dobrych rządów.

ROZDZIAŁ IV

SZCZEGÓLNE ROZWIĄZANIE DOTYCZĄCE KRAJÓW NAJSŁABIEJ ROZWINIĘTYCH

Artykuł 17

1. Kwalifikujący się kraj korzysta z preferencji taryfowych przewidzianych w ramach szczególnego rozwiązania dotyczącego krajów najsłabiej rozwiniętych, o którym mowa w art. 1 ust. 2 lit. c), jeżeli kraj ten jest uznany przez ONZ za jeden z krajów najsłabiej rozwiniętych.

2. Komisja stale dokonuje przeglądu wykazu krajów korzystających z EBA, w oparciu o najnowsze dostępne dane. Jeżeli kraj korzystający z EBA przestaje spełniać warunki, o których mowa w ust. 1 niniejszego artykułu, Komisja jest uprawniona do przyjmowania aktów delegowanych zgodnie z art. 36, aby dokonać zmiany załącznika IV w celu usunięcia tego kraju z wykazu krajów korzystających z EBA po upływie trzyletniego okresu przejściowego rozpoczynającego się z dniem wejścia w życie danego aktu delegowanego.

3. Do czasu uznania przez ONZ kraju, który niedawno uzyskał niepodległość, za jeden z krajów najsłabiej rozwiniętych, Komisja jest uprawniona do przyjmowania aktów delegowanych zgodnie z art. 36, aby dokonać zmiany załącznika IV na zasadzie środka przejściowego w celu włączenia takiego kraju do wykazu krajów korzystających z EBA.

Jeżeli taki kraj, który niedawno uzyskał niepodległość, nie zostaje uznany przez ONZ za jeden z krajów najsłabiej rozwiniętych przy pierwszym możliwym przeglądzie kategorii krajów najsłabiej rozwiniętych, Komisja jest upoważniona do natychmiastowego przyjęcia aktów delegowanych zgodnie z art. 36, po to by dokonać zmiany załącznika IV w celu usunięcia takiego kraju z tego załącznika, bez przyznawania okresu przejściowego, o którym w ust. 2 niniejszego artykułu.

4. Komisja powiadamia zainteresowany kraj korzystający z EBA o wszelkich zmianach jego statusu w ramach systemu.

Artykuł 18

1. Zawiesza się całkowicie cła określone we Wspólnej Taryfie Celnej nakładane na wszystkie produkty pochodzące z kraju korzystającego z EBA wymienione w działach 1–97 Nomenklatury scalonej, z wyjątkiem produktów wymienionych w dziale 93.

2. Od dnia 1 stycznia 2014 r. do dnia 30 września 2015 r. w przypadku przywozu produktów objętych pozycją taryfową 1701 Wspólnej Taryfy Celnej wymaga się pozwolenia na przywóz.

3. Zgodnie z procedurą sprawdzającą, o której mowa w art. 39 ust. 3, Komisja przyjmuje szczegółowe zasady wykonania przepisów, o których mowa w ust. 2 niniejszego artykułu, zgodnie z procedurą wskazaną w art. 195 rozporządzenia Rady (WE) nr 1234/2007 z dnia 22 października 2007 r. ustanawiającego wspólną organizację rynków rolnych oraz przepisy szczegółowe dotyczące niektórych produktów rolnych (rozporządzenie o jednolitej wspólnej organizacji rynku) (⁹ ).

ROZDZIAŁ V

PRZEPISY DOTYCZĄCE CZASOWEGO WYCOFANIA WSPÓLNE DLA WSZYSTKICH ROZWIĄZAŃ

Artykuł 19

1. Rozwiązania preferencyjne, o których mowa w art. 1 ust. 2, mogą zostać tymczasowo wycofane w stosunku do wszystkich lub niektórych produktów pochodzących z kraju korzystającego z następujących powodów:

a) poważne i systematyczne naruszanie zasad ustanowionych w konwencjach wymienionych w załączniku VIII część A;

b) wywóz towarów wykonanych przez więźniów;

c) poważne braki w systemie kontroli celnej wywozu lub tranzytu narkotyków (nielegalnych substancji lub ich prekursorów) lub nieprzestrzeganie międzynarodowych konwencji dotyczących zwalczania terroryzmu i prania pieniędzy;

d) poważne i stosowane systematycznie nieuczciwe praktyki handlowe, w tym takie, które wpływają na dostawy surowców, mające niekorzystny wpływ na przemysł Unii i w stosunku do których kraj korzystający nie podjął działań. W stosunku do nieuczciwych praktyk handlowych, które są zabronione lub podlegają zaskarżeniu na mocy porozumień WTO, stosowanie niniejszego artykułu opiera się na wcześniejszym orzeczeniu wydanym przez właściwy organ WTO;

e) poważne i systematyczne naruszanie celów przyjętych przez regionalne organizacje ds. rybołówstwa lub jakichkolwiek porozumień międzynarodowych, w których Unia Europejska jest stroną, dotyczących ochrony zasobów rybnych i gospodarowania tymi zasobami.

2. Rozwiązania preferencyjne przewidziane w niniejszym rozporządzeniu nie zostają wycofane na mocy ust. 1 lit. d) w odniesieniu do produktów, które podlegają środkom antydumpingowym lub wyrównawczym na mocy rozporządzenia Rady (WE) nr 597/2009 z dnia 11 czerwca 2009 r. w sprawie ochrony przed przywozem towarów subsydiowanych z krajów niebędących członkami Wspólnoty Europejskiej (¹⁰ ) lub rozporządzenia Rady (WE) nr 1225/2009 z dnia 30 listopada 2009 r. w sprawie ochrony przed przywozem produktów po cenach dumpingowych z krajów niebędących członkami Wspólnoty Europejskiej (¹¹ ), z powodów uzasadniających te środki.

3. Jeżeli Komisja uznaje, że istnieją wystarczające podstawy uzasadniające zastosowanie czasowego wycofania preferencji taryfowych przewidzianych w ramach jakiegokolwiek rozwiązania preferencyjnego, o którym mowa w art. 1 ust. 2, w oparciu o powody wymienione w ust. 1 niniejszego artykułu, przyjmuje akt wykonawczy o wszczęciu procedury czasowego wycofania zgodnie z procedurą doradczą, o której mowa w art. 39 ust. 2. Komisja informuje Parlament Europejski i Radę o tym akcie wykonawczym.

4. Komisja publikuje zawiadomienie w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej, w którym ogłasza wszczęcie procedury czasowego wycofania, oraz powiadamia o tym fakcie zainteresowany kraj korzystający. W zawiadomieniu tym:

a) przedstawia się wystarczające podstawy do przyjęcia aktu wykonawczego o wszczęciu procedury czasowego wycofania, o której mowa w ust. 3; oraz

b) stwierdza się, że Komisja będzie monitorować i oceniać sytuację w danym kraju korzystającym przez okres sześciu miesięcy od dnia publikacji zawiadomienia.

5. Komisja zapewnia zainteresowanemu krajowi korzystającemu wszelkie możliwości współpracy w okresie monitorowania i przeprowadzania oceny.

6. Komisja stara się uzyskać wszelkie informacje, jakie uzna za niezbędne, w tym w stosownych przypadkach między innymi dostępne oceny, uwagi, decyzje, zalecenia i wnioski właściwych organów monitorujących. Przy formułowaniu swoich wniosków Komisja ocenia wszystkie istotne informacje.

7. W terminie trzech miesięcy od zakończenia okresu wskazanego w ust. 4 lit. b) Komisja przedstawia zainteresowanemu krajowi korzystającemu sprawozdanie zawierające ustalenia i wnioski. Kraj korzystający ma prawo do przedstawienia swoich uwag do sprawozdania. Termin na złożenie uwag nie przekracza jednego miesiąca.

8. W terminie sześciu miesięcy od zakończenia okresu, o którym mowa w ust. 4 lit. b), Komisja podejmuje decyzję o:

a) zakończeniu procedury czasowego wycofania; lub

b) czasowym wycofaniu preferencji taryfowych przewidzianych w ramach rozwiązań preferencyjnych, o których mowa w art. 1 ust. 2.

9. Jeżeli Komisja uznaje, że ustalenia nie uzasadniają zastosowania czasowego wycofania, przyjmuje akt wykonawczy o zakończeniu procedury tymczasowego wycofania zgodnie z procedurą doradczą określoną w art. 39 ust. 2.

10. Jeżeli Komisja uznaje, że ustalenia uzasadniają zastosowanie czasowego wycofania z powodów wskazanych w ust. 1 niniejszego artykułu, jest uprawniona do przyjmowania aktów delegowanych zgodnie z art. 36, aby dokonywać zmian załączników II, III lub IV, w zależności od tego, który z nich ma zastosowanie, w celu czasowego wycofania preferencji taryfowych w ramach rozwiązań preferencyjnych, o których mowa w art. 1 ust. 2.

11. W obu przypadkach, o których mowa w ust. 9 i 10, przyjęty akt opiera się między innymi na otrzymanych dowodach.

12. Jeżeli Komisja decyduje o czasowym wycofaniu, taki akt delegowany staje się skuteczny sześć miesięcy po jego przyjęciu.

13. Jeżeli powody uzasadniające zastosowanie czasowego wycofania przestają mieć zastosowanie, zanim akt delegowany, o którym mowa w ust. 10 niniejszego artykułu, stanie się skuteczny, Komisja jest uprawniona do uchylenia przyjętego aktu o czasowym wycofaniu preferencji taryfowych w trybie pilnym, o którym mowa w art. 37.

14. Komisja jest uprawniona do przyjmowania aktów delegowanych zgodnie z art. 36 w celu ustanawiania zasad dotyczących procedury czasowego wycofania wszystkich rozwiązań, w szczególności w odniesieniu do terminów, praw przysługujących stronom, poufności oraz przeglądu.

Artykuł 20

Jeżeli Komisja stwierdza, że powody uzasadniające zastosowanie czasowego wycofania preferencji taryfowych, o których mowa w art. 19 ust. 1, przestają mieć zastosowanie, jest uprawniona do przyjmowania aktów delegowanych zgodnie z art. 36, aby dokonywać zmian załącznika II, III lub IV, w zależności od tego, który z nich ma zastosowanie, w celu przywrócenia preferencji taryfowych przewidzianych w ramach rozwiązań preferencyjnych, o których mowa w art. 1 ust. 2.

Artykuł 21

1. Rozwiązania preferencyjne przewidziane w niniejszym rozporządzeniu mogą zostać czasowo wycofane w odniesieniu do wszystkich lub niektórych produktów pochodzących z kraju korzystającego w przypadku nadużyć finansowych, nieprawidłowości lub systematycznego braku zgodności lub niemożności zapewnienia zgodności z regułami pochodzenia produktów i związanymi z tym procedurami lub niemożności zapewnienia współpracy administracyjnej wymaganej do wprowadzenia w życie rozwiązań preferencyjnych, o których mowa w art. 1 ust. 2, i kontroli ich przestrzegania.

2. Współpraca administracyjna, o której mowa w ust. 1, wymaga między innymi, aby kraj korzystający:

a) przekazywał Komisji i aktualizował informacje niezbędne do stosowania reguł pochodzenia i ich kontroli;

b) wspomagał Unię poprzez dokonywanie na wniosek organów celnych państw członkowskich późniejszych weryfikacji pochodzenia towarów i przekazywanie ich wyników Komisji we właściwym czasie;

c) wspomagał Unię przez zezwolenie Komisji na prowadzenie w tym kraju – w koordynacji i ścisłej współpracy z właściwymi organami państw członkowskich – działań Unii w ramach współpracy administracyjnej i dochodzeniowej w celu weryfikacji autentyczności dokumentów lub dokładności informacji istotnych dla przyznania rozwiązania preferencyjnego, o którym mowa w art. 1 ust. 2;

d) prowadził lub organizował odpowiednie dochodzenia w celu wskazania naruszeń reguł pochodzenia i przeciwdziałania tym naruszeniom;

e) przestrzegał reguł pochodzenia lub zapewnił zgodność z nimi w odniesieniu do kumulacji regionalnej w rozumieniu rozporządzenia (EWG) nr 2454/93, jeżeli dany kraj z niej korzysta; oraz

f) wspomagał Unię przy weryfikacji działań, w odniesieniu do których można domniemywać istnienia nadużyć finansowych, przy czym można domniemywać, że występuje nadużycie finansowe, jeżeli przywóz produktów w ramach rozwiązań preferencyjnych przewidzianych w niniejszym rozporządzeniu znacznie przekracza zwyczajowe poziomy wywozu z kraju korzystającego.

3. Jeżeli Komisja uznaje, że istnieją wystarczające dowody uzasadniające zastosowanie czasowego wycofania z powodów wskazanych w ust. 1 i 2 niniejszego artykułu, podejmuje w trybie pilnym, o którym mowa w art. 39 ust. 4, decyzję o czasowym wycofaniu preferencji taryfowych w ramach rozwiązań preferencyjnych, o których mowa w art. 1 ust. 2, w odniesieniu do wszystkich lub niektórych produktów pochodzących z kraju korzystającego.

4. Przed podjęciem takiej decyzji Komisja publikuje zawiadomienie w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej, stwierdzając, że istnieją podstawy do uzasadnionych wątpliwości co do zgodności z ust. 1 i 2, które to wątpliwości mogą stawiać pod znakiem zapytania prawo kraju korzystającego do dalszego czerpania korzyści przyznanych na podstawie niniejszego rozporządzenia.

5. Komisja informuje dany kraj korzystający o każdej decyzji podjętej zgodnie z ust. 3, zanim stanie się skuteczna.

6. Okres czasowego wycofania nie przekracza sześciu miesięcy. Najpóźniej wraz z zakończeniem tego okresu Komisja w trybie pilnym, o którym mowa w art. 39 ust. 4, podejmuje decyzję o zakończeniu czasowego wycofania lub o przedłużeniu okresu czasowego wycofania.

7. Państwa członkowskie przekazują Komisji wszelkie istotne informacje, które mogą uzasadniać czasowe wycofanie preferencji taryfowych lub przedłużenie czasowego wycofania.

ROZDZIAŁ VI

PRZEPISY DOTYCZĄCE ŚRODKÓW OCHRONNYCH I NADZORU

SEKCJA I

Ogólne środki ochronne

Artykuł 22

1. Jeżeli produkt pochodzący z kraju korzystającego z któregokolwiek z rozwiązań preferencyjnych, o których mowa w art. 1 ust. 2, jest przywożony w ilości lub po cenie, które powodują lub mogą powodować poważne trudności dla unijnych producentów podobnych lub bezpośrednio konkurujących produktów, zwykłe cła określone we Wspólnej Taryfie Celnej na ten produkt mogą zostać ponownie wprowadzone.

2. Do celów niniejszego rozdziału „produkt podobny” oznacza produkt, który jest identyczny, tj. taki, który przypomina pod każdym względem rozpatrywany produkt, lub, w przypadku braku takiego produktu, inny produkt, który wprawdzie nie przypomina rozpatrywanego produktu pod każdym względem, lecz którego właściwości ściśle odpowiadają jego właściwościom.

3. Do celów niniejszego rozdziału „zainteresowane strony” oznaczają strony biorące udział w produkcji, dystrybucji lub sprzedaży przywożonych towarów, o których mowa w ust. 1, oraz podobnych lub bezpośrednio konkurujących produktów.

4. Komisja jest uprawniona do przyjmowania aktów delegowanych zgodnie z art. 36 w celu ustanawiania przepisów dotyczących procedury przyjmowania ogólnych środków ochronnych, w szczególności w odniesieniu do terminów, praw przysługujących stronom, poufności, weryfikacji, wizyt oraz przeglądu.

Artykuł 23

Uważa się, że poważne trudności występują, jeżeli sytuacja gospodarcza lub finansowa producentów unijnych ulega pogorszeniu. Analizując, czy występują takie poważne trudności, Komisja bierze pod uwagę między innymi następujące czynniki dotyczące producentów unijnych, o ile informacje takie są dostępne:

a) udział w rynku;

b) produkcja;

c) zapasy;

d) moce produkcyjne;

e) bankructwa;

f) rentowność;

g) poziom wykorzystania mocy produkcyjnych;

h) zatrudnienie;

i) przywóz;

j) ceny.

Artykuł 24

1. Komisja bada, czy należy ponownie wprowadzić zwykłe cła określone we Wspólnej Taryfie Celnej, w przypadku gdy istnieją wystarczające dowody prima facie wskazujące na fakt, że spełnione są warunki przewidziane w art. 22 ust. 1.

2. Dochodzenie wszczyna się na wniosek państwa członkowskiego, jakiejkolwiek osoby prawnej lub jakiegokolwiek stowarzyszenia nieposiadającego osobowości prawnej działających w imieniu producentów unijnych lub z własnej inicjatywy Komisji, jeżeli Komisja może wyraźnie stwierdzić, że istnieją wystarczające dowody prima facie, określone w oparciu o czynniki, o których mowa w art. 23, uzasadniające wszczęcie dochodzenia. Wniosek o wszczęcie dochodzenia zawiera dowody świadczące o tym, że spełnione są warunki zastosowania środka ochronnego określonego w art. 22 ust. 1. Wniosek przedkładany jest Komisji. Komisja w możliwym zakresie bada dokładność i adekwatność materiału dowodowego przedstawionego we wniosku w celu ustalenia, czy istnieją wystarczające dowody prima facie uzasadniające wszczęcie dochodzenia.

3. Jeżeli oczywiste jest, że istnieją wystarczające dowody prima facie uzasadniające wszczęcie dochodzenia, Komisja publikuje zawiadomienie w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej. Wszczęcie dochodzenia następuje w terminie jednego miesiąca od otrzymania wniosku zgodnie z ust. 2. W przypadku wszczęcia dochodzenia zawiadomienie zawiera wszystkie niezbędne szczegóły dotyczące procedury i terminów, w tym odwołania do Rzecznika Praw Stron DG ds. Handlu w ramach Komisji Europejskiej.

4. Dochodzenie wraz z czynnościami proceduralnymi, o których mowa w art. 25, 26 i 27, zostaje zakończone w terminie 12 miesięcy od daty jego wszczęcia.

Artykuł 25

W przypadkach należycie uzasadnionych pilną potrzebą związaną z trudnym do naprawienia pogorszeniem sytuacji gospodarczej lub finansowej producentów unijnych i gdy opóźnienie mogłoby spowodować trudną do naprawienia szkodę, Komisja jest uprawniona do przyjmowania aktów wykonawczych mających natychmiastowe zastosowanie w trybie pilnym, o którym mowa w art. 39 ust. 4, w celu ponownego wprowadzenia zwykłych ceł określonych we Wspólnej Taryfie Celnej na okres do 12 miesięcy.

Artykuł 26

Jeżeli z ostatecznych ustaleń wynika, że warunki ustanowione w art. 22 ust. 1 są spełnione, Komisja przyjmuje akt wykonawczy w celu ponownego wprowadzenia ceł określonych we Wspólnej Taryfie Celnej zgodnie z procedurą sprawdzającą, o której mowa w art. 39 ust. 3. Ten akt wykonawczy wchodzi w życie w terminie jednego miesiąca od daty jego opublikowania w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej.

Artykuł 27

Jeżeli z ostatecznych ustaleń wynika, że warunki ustanowione w art. 22 ust. 1 nie są spełnione, Komisja przyjmuje akt wykonawczy kończący dochodzenie oraz postępowanie zgodnie z procedurą sprawdzającą, o której mowa w art. 39 ust. 3. Ten akt wykonawczy zostaje opublikowany w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej. Jeżeli żaden akt wykonawczy nie zostanie opublikowany w okresie, o którym mowa w art. 24 ust. 4, dochodzenie uznaje się za zakończone, a wszelkie pilne środki zapobiegawcze automatycznie wygasają. Wszelkie cła wynikające ze Wspólnej Taryfy Celnej pobrane w rezultacie zastosowania tych środków tymczasowych są zwracane.

Artykuł 28

Cła określone we Wspólne Taryfie Celnej są wprowadzane ponownie na taki okres, jaki jest konieczny, aby przeciwdziałać pogarszaniu się sytuacji gospodarczej i finansowej producentów unijnych, lub dopóty dopóki utrzymuje się zagrożenie wystąpienia takiego pogorszenia. Okres ponownego wprowadzenia nie przekracza trzech lat, chyba że zostanie przedłużony w należycie uzasadnionych okolicznościach.

SEKCJA II

Środki ochronne w sektorze włókienniczym, rolnym oraz w sektorze gospodarki rybnej

Artykuł 29

1. Bez uszczerbku dla sekcji I niniejszego rozdziału, Komisja z własnej inicjatywy oraz zgodnie z procedurą doradczą, o której mowa w art. 39 ust. 2, z dniem 1 stycznia każdego roku przyjmuje akt wykonawczy w celu zniesienia preferencji taryfowych wskazanych w art. 7 i 12 w odniesieniu do produktów z sekcji S-11a i S-11b załącznika V systemu GSP lub produktów objętych kodami Nomenklatury scalonej 2207 10 00, 2207 20 00, 2909 19 10, 3814 00 90, 3820 00 00 oraz 3824 90 97, jeżeli przywóz takich produktów, wymienionych odpowiednio w załącznikach V lub IX, w zależności od tego, który z nich ma zastosowanie, pochodzi z kraju korzystającego oraz w sumie:

a) ilościowo zwiększył się o co najmniej 13,5 % (pod względem wielkości) w porównaniu z poprzednim rokiem kalendarzowym; lub

b) w odniesieniu do produktów z sekcji S-11a i S-11b załącznika V systemu GSP przekroczył wskazany w załączniku VI pkt 2 poziom wartości unijnego przywozu produktów z sekcji S-11a i S-11b załącznika V systemu GSP ze wszystkich krajów i terytoriów wymienionych w załączniku II w dowolnym okresie 12 miesięcy.

2. Przepisy ust. 1 niniejszego artykułu nie mają zastosowania do krajów korzystających z EBA ani do krajów, dla których udział przywozu do Unii stosownych produktów, o których mowa w art. 29 ust. 1, nie przekracza 6 % całkowitego przywozu do Unii tych samych produktów wymienionych w załącznikach V lub IX, w zależności od tego, który z nich ma zastosowanie.

3. Zniesienie preferencji taryfowych staje się skuteczne dwa miesiące po opublikowaniu w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej aktu Komisji w tej sprawie.

Artykuł 30

Bez uszczerbku dla sekcji I niniejszego rozdziału, jeżeli przywóz produktów wymienionych w załączniku I do TFUE powoduje bądź może powodować poważne zakłócenia na rynkach Unii, w szczególności w jednym regionie najbardziej oddalonym lub w większej liczbie takich regionów, lub powoduje bądź może powodować zakłócenia mechanizmów regulacyjnych tych rynków, Komisja na wniosek państwa członkowskiego lub z własnej inicjatywy przyjmuje akt wykonawczy w celu zawieszenia rozwiązań preferencyjnych w odniesieniu do danych produktów zgodnie z procedurą sprawdzającą, o której mowa w art. 39 ust. 3, po przeprowadzeniu konsultacji z komitetem ds. odpowiedniej wspólnej organizacji rynku w dziedzinie rolnictwa lub rybołówstwa.

Artykuł 31

Komisja w jak najkrótszym terminie informuje dany kraj korzystający o każdej decyzji podjętej zgodnie z art. 29 lub 30, zanim stanie się ona skuteczna.

SEKCJA III

Nadzór w sektorze rolnym i w sektorze gospodarki rybnej

Artykuł 32

1. Bez uszczerbku dla sekcji I niniejszego rozdziału produkty z działów 1–24 Wspólnej Taryfy Celnej określonej w rozporządzeniu (EWG) nr 2658/87, pochodzące z krajów korzystających, mogą podlegać specjalnemu mechanizmowi nadzoru w celu zapobieżenia zakłóceniom na rynkach Unii. Komisja z własnej inicjatywy lub na wniosek państwa członkowskiego, po przeprowadzeniu konsultacji z komitetem ds. odpowiedniej wspólnej organizacji rynków w dziedzinie rolnictwa lub rybołówstwa, przyjmuje akt wykonawczy zgodnie z procedurą sprawdzającą, o której mowa w art. 39 ust. 3, w sprawie stosowania tego specjalnego mechanizmu nadzoru oraz określa produkty, co do których ten mechanizm nadzoru ma być stosowany.

2. W przypadku gdy sekcja I niniejszego rozdziału ma zastosowanie do produktów z działów 1–24 Wspólnej Taryfy Celnej określonej w rozporządzeniu (EWG) nr 2658/87, pochodzących z krajów korzystających, okres, o którym mowa w art. 24 ust. 4 niniejszego rozporządzenia, zostaje skrócony do dwóch miesięcy:

a) jeżeli dany kraj korzystający nie przestrzega reguł pochodzenia lub nie zapewnia współpracy administracyjnej, o której mowa w art. 21; lub

b) jeżeli przywóz produktów z działów 1–24 Wspólnej Taryfy Celnej określonej w rozporządzeniu (EWG) nr 2658/87 w ramach rozwiązań preferencyjnych przyznanych na mocy niniejszego rozporządzenia znacząco przekracza zwyczajowe poziomy wywozu z danego kraju korzystającego.

ROZDZIAŁ VII

PRZEPISY WSPÓLNE

Artykuł 33

1. Korzyści z preferencji taryfowych przysługują w odniesieniu do produktów, których dotyczy wniosek o przyznanie preferencji taryfowych, pochodzących z kraju korzystającego.

2. Do celów rozwiązań preferencyjnych, o których mowa w art. 1 ust. 2 niniejszego rozporządzenia, reguły pochodzenia dotyczące definiowania pojęcia produktów pochodzących, procedury oraz związane z nimi metody współpracy administracyjnej zostały ustanowione w rozporządzeniu (EWG) nr 2454/93.

Artykuł 34

1. Jeżeli cło ad valorem dla indywidualnej deklaracji przywozowej jest obniżone zgodnie z niniejszym rozporządzeniem do stawki nieprzekraczającej 1 %, cło takie zostaje całkowicie zawieszone.

2. Jeżeli stawka cła specyficznego dla indywidualnej deklaracji przywozowej jest obniżona zgodnie z niniejszym rozporządzeniem do kwoty nieprzekraczającej 2 EUR w odniesieniu do poszczególnych kwot w euro, to cło zostaje całkowicie zawieszone.

3. Z zastrzeżeniem ust. 1 i 2, ostateczna preferencyjna stawka celna obliczona zgodnie z niniejszym rozporządzeniem zostaje zaokrąglona w dół do pierwszego miejsca po przecinku.

Artykuł 35

1. Do celów niniejszego rozporządzenia wykorzystuje się statystyki Komisji (Eurostatu) dotyczące handlu zagranicznego.

2. Państwa członkowskie przesyłają do Komisji (Eurostatu) swoje dane statystyczne dotyczące produktów objętych procedurą celną zezwalającą na dopuszczenie do swobodnego obrotu w ramach preferencji taryfowych, zgodnie z rozporządzeniem Parlamentu Europejskiego i Rady (WE) nr 471/2009 z dnia 6 maja 2009 r. w sprawie statystyk Wspólnoty dotyczących handlu zagranicznego z państwami trzecimi (¹² ). Dane te, przedstawione wraz z odniesieniem do kodów Nomenklatury scalonej i w stosownych przypadkach do kodów TARIC, wskazują – z podziałem na kraje pochodzenia – wartości, ilości i wszelkie jednostki uzupełniające wymagane zgodnie z definicjami zawartymi w tym rozporządzeniu. Zgodnie z art. 8 ust. 1 tego rozporządzenia państwa członkowskie przekazują te dane statystyczne nie później niż 40 dni po zakończeniu każdego miesięcznego okresu referencyjnego. Aby udostępnić informacje i zwiększyć przejrzystość, Komisja zapewnia również regularne udostępnianie w publicznej bazie danych istotnych danych statystycznych w odniesieniu do sekcji systemu GSP.

3. Zgodnie z art. 308d rozporządzenia Komisji (EWG) nr 2454/93 państwa członkowskie przesyłają Komisji na jej wniosek szczegółowe dane dotyczące ilości i wartości produktów dopuszczonych w poprzednich miesiącach do swobodnego obrotu w ramach preferencji taryfowych. Dane te obejmują produkty, o których mowa w ust. 4 niniejszego artykułu.

4. Komisja w ścisłej współpracy z państwami członkowskimi monitoruje przywóz produktów objętych kodami Nomenklatury scalonej 0603, 0803 90 10, 1006, 1604 14, 1604 19 31, 1604 19 39, 1604 20 70, 1701, 1704, 1806 10 30, 1806 10 90, 2002 90, 2103 20, 2106 90 59, 2106 90 98, 6403, 2207 10 00, 2207 20 00, 2909 19 10, 3814 00 90, 3820 00 00 i 3824 90 97 w celu ustalenia, czy spełnione zostały warunki, o których mowa w art. 22, 29 i 30.

Artykuł 36

1. Powierzenie Komisji uprawnień do przyjęcia aktów delegowanych podlega warunkom określonym w niniejszym artykule.

2. Uprawnienia do przyjęcia aktów delegowanych, o których mowa w art. 3, 5, 6, 8, 9, 10, 11, 15, 16, 17, 19, 20 i 22, powierza się Komisji na czas nieokreślony od dnia 20 listopada 2012 r.

3. Przekazanie uprawnień, o którym mowa w art. 3, 5, 6, 8, 9, 10, 11, 15, 16, 17, 19, 20 lub 22, może zostać w dowolnym momencie odwołane przez Parlament Europejski lub przez Radę. Decyzja o odwołaniu kończy przekazanie określonych w niej uprawnień. Decyzja o odwołaniu staje się skuteczna od następnego dnia po jej opublikowaniu w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej lub w określonym w tej decyzji późniejszym terminie. Nie wpływa ona na ważność jakichkolwiek już obowiązujących aktów delegowanych.

4. Niezwłocznie po przyjęciu aktu delegowanego Komisja przekazuje go równocześnie Parlamentowi Europejskiemu i Radzie.

5. Akt delegowany przyjęty na podstawie art. 3, 5, 6, 8, 9, 10, 11, 15, 16, 17, 19, 20 lub 22 wchodzi w życie tylko, jeśli Parlament Europejki albo Rada nie wyraziły sprzeciwu w terminie dwóch miesięcy od przekazania tego aktu Parlamentowi Europejskiemu i Radzie lub jeśli, przed upływem tego terminu, zarówno Parlament Europejski, jak i Rada poinformowały Komisję, że nie wniosą sprzeciwu. Termin ten przedłuża się o dwa miesiące z inicjatywy Parlamentu Europejskiego lub Rady.

Artykuł 37

1. Akty delegowane przyjęte w trybie niniejszego artykułu wchodzą w życie niezwłocznie i mają zastosowanie, dopóki nie zostanie wyrażony sprzeciw zgodnie z ust. 2. Przekazując akt delegowany Parlamentowi Europejskiemu i Radzie, podaje się powody zastosowania trybu pilnego.

2. Parlament Europejski albo Rada mogą wyrazić sprzeciw wobec aktu delegowanego zgodnie z procedurą, o której mowa w art. 36 ust. 5. W takim przypadku Komisja uchyla akt niezwłocznie po doręczeniu przez Parlament Europejski lub Radę decyzji o sprzeciwie.

Artykuł 38

1. Informacje uzyskane zgodnie z niniejszym rozporządzeniem są wykorzystywane wyłącznie do celów, w jakich o nie wystąpiono.

2. Jakiekolwiek informacje o charakterze poufnym lub przekazane z zastrzeżeniem poufności otrzymane zgodnie z niniejszym rozporządzeniem nie są ujawniane bez wyraźnej zgody osoby dostarczyciela informacji.

3. W każdym wniosku o zastrzeżenie poufności podaje się powody, dla których informacje te są poufne. Jeżeli jednak osoba dostarczająca informacji nie wyraża zgody na ich podanie do wiadomości publicznej ani nie zezwala na ich ujawnienie w zarysie lub formie streszczenia oraz jeżeli okaże się, że wniosek o zachowanie poufności jest nieuzasadniony, informacji tych można nie uwzględniać.

4. Informacje są uważane za poufne w każdym przypadku, gdy ich ujawnienie może mieć znacząco negatywne skutki dla osoby dostarczającej informacje lub dla źródła tych informacji.

5. Przepisy ust. 1–4 nie wyłączają możliwości powoływania się przez organy Unii na informacje ogólne oraz w szczególności na powody będące podstawą decyzji podjętych zgodnie z niniejszym rozporządzeniem. Organy te uwzględniają jednak uzasadnione interesy danych osób fizycznych i prawnych, aby nie ujawniać ich tajemnic handlowych.

Artykuł 39

1. Komisja jest wspierana przez Komitet ds. Preferencji Ogólnych ustanowiony na mocy rozporządzenia (WE) nr 732/2008. Komitet ten jest komitetem w rozumieniu rozporządzenia (UE) nr 182/2011. Komitet może badać wszelkie sprawy odnoszące się do stosowania niniejszego rozporządzenia zgłaszane przez Komisję lub na wniosek państwa członkowskiego.

2. W przypadku odesłania do niniejszego ustępu stosuje się art. 4 rozporządzenia (UE) nr 182/2011.

3. W przypadku odesłania do niniejszego ustępu stosuje się art. 5 rozporządzenia (UE) nr 182/2011.

4. W przypadku odesłania do niniejszego ustępu stosuje się art. 8 rozporządzenia (UE) nr 182/2011 w związku z jego art. 5.

Artykuł 40

Najpóźniej do dnia 1 stycznia 2016 r., a następnie co dwa lata Komisja przedstawia Parlamentowi Europejskiemu i Radzie sprawozdanie dotyczące skutków systemu, obejmujące ostatnie dwa lata oraz wszystkie rozwiązania preferencyjne, o których mowa w art. 1 ust. 2.

Najpóźniej do dnia 21 listopada 2017 r. Komisja przedstawia Parlamentowi Europejskiemu i Radzie sprawozdanie dotyczące stosowania niniejszego rozporządzenia. Takiemu sprawozdaniu może, odpowiednio, towarzyszyć wniosek legislacyjny.

Artykuł 41

Rozporządzenie (WE) nr 732/2008 traci moc ze skutkiem od dnia 1 stycznia 2014 r.

Odesłania do uchylonego rozporządzenia traktuje się jako odesłania do niniejszego rozporządzenia zgodnie z tabelą korelacji ustanowioną w załączniku X.

ROZDZIAŁ VIII

PRZEPISY KOŃCOWE

Artykuł 42

1. Każda procedura w zakresie dochodzenia lub czasowego wycofania rozpoczęta i niezakończona na mocy rozporządzenia (WE) nr 732/2008 zostaje ponownie automatycznie rozpoczęta na mocy niniejszego rozporządzenia, z wyjątkiem procedur odnoszących się do krajów korzystających ze szczególnego rozwiązania motywacyjnego dotyczącego zrównoważonego rozwoju i dobrych rządów na mocy tego rozporządzenia, jeżeli dane dochodzenie dotyczy wyłącznie korzyści przyznanych w ramach szczególnego rozwiązania motywacyjnego dotyczącego zrównoważonego rozwoju i dobrych rządów. Dochodzenie to zostaje jednak ponownie automatycznie rozpoczęte, jeżeli ten sam kraj korzystający złoży wniosek o przyznanie udziału w szczególnym rozwiązaniu motywacyjnym na mocy niniejszego rozporządzenia przed dniem 1 stycznia 2015 r.

2. W każdym ponownie rozpoczętym dochodzeniu uwzględnia się informacje uzyskane w trakcie dochodzenia rozpoczętego i niezakończonego na mocy rozporządzenia (WE) nr 732/2008.

Artykuł 43

1. Niniejsze rozporządzenie wchodzi w życie dwudziestego dnia po jego opublikowaniu w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej.

2. Niniejsze rozporządzenie stosuje się od dnia 20 listopada 2012 r.

Jednakże preferencje taryfowe w ramach rozwiązań preferencyjnych, o których mowa w art. 1 ust. 2, mają zastosowanie od dnia 1 stycznia 2014 r.

3. System ma zastosowanie do dnia 31 grudnia 2027 r. [1] Ta data wygaśnięcia nie ma jednak zastosowania do szczególnego rozwiązania dotyczącego krajów najsłabiej rozwiniętych, ani – w zakresie, w jakim stosowane są w związku z tym szczególnym rozwiązaniem – do wszelkich innych przepisów niniejszego rozporządzenia.

Niniejsze rozporządzenie wiąże w całości i jest bezpośrednio stosowane we wszystkich państwach członkowskich.

Sporządzono w Strasburgu dnia 25 października 2012 r.