RADA UNII EUROPEJSKIEJ,

uwzględniając Traktat o funkcjonowaniu Unii Europejskiej, w szczególności jego art. 43 ust. 3,

uwzględniając wniosek Komisji Europejskiej,

a także mając na uwadze, co następuje:

(1) Zgodnie z art. 43 ust. 3 Traktatu Rada, na wniosek Komisji, przyjmuje środki dotyczące ustalania i przydziału wielkości dopuszczalnych połowów.

(2) Rozporządzenie Rady (WE) nr 2371/2002 z dnia 20 grudnia 2002 r. w sprawie ochrony i zrównoważonej eksploatacji zasobów rybołówstwa w ramach wspólnej polityki rybołówstwa (¹) wymaga, by środki regulujące dostęp do wód i zasobów oraz zrównoważoną działalność połowową ustalono w oparciu o dostępne opinie naukowe, techniczne i gospodarcze, a w szczególności sprawozdania przygotowane przez Komitet Naukowo-Techniczny i Ekonomiczny ds. Rybołówstwa (STECF).

(3) Obowiązkiem Rady jest przyjęcie środków w zakresie ustalania i przydziału uprawnień do połowów w podziale na łowiska lub grupy łowisk, w tym, w stosownych przypadkach, pewnych związanych z nimi funkcjonalnie warunków. Uprawnienia do połowów należy rozdzielić między państwa członkowskie w taki sposób, żeby zapewnić każdemu państwu członkowskiemu względną stabilność działalności połowowej dla każdego stada lub łowiska oraz z należytym uwzględnieniem celów wspólnej polityki rybołówstwa ustanowionych w rozporządzeniu (WE) nr 2371/2002.

(4) W przypadku gdy całkowity dopuszczalny połów (TAC) przydziela się tylko jednemu państwu członkowskiemu, należy upoważnić to państwo członkowskie zgodnie z art. 2 ust. 1 Traktatu do ustalenia poziomu tego TAC. Należy ustanowić przepisy w celu zadbania o to, by przy ustalaniu poziomu TAC zainteresowane państwo członkowskie działało w sposób w pełni zgodny z zasadami i przepisami wspólnej polityki rybołówstwa oraz by zapewniało eksploatację przedmiotowego stada na poziomie pozwalającym z jak największym prawdopodobieństwem na osiągnięcie maksymalnego podtrzymywalnego połowu w okresie począwszy od 2015 roku, w tym poprzez podjęcie niezbędnych środków w celu zbierania stosownych danych, oceny przedmiotowego stada i ustalenia poziomu maksymalnego podtrzymywalnego połowu tego stada.

(5) TAC należy ustalać na podstawie dostępnych opinii naukowych, z uwzględnieniem aspektów biologicznych i społeczno-gospodarczych, zapewniając sprawiedliwe traktowanie sektorów rybołówstwa, a także w świetle opinii wyrażanych podczas konsultacji z zainteresowanymi stronami, w szczególności podczas spotkań z Komitetem Doradczym ds. Rybołówstwa i Akwakultury oraz odpowiednimi regionalnymi komitetami doradczymi.

(6) W odniesieniu do stad objętych szczegółowymi planami wieloletnimi TAC należy ustalać zgodnie z przepisami, które zostały określone w tych planach. W związku z powyższym TAC dla stad morszczuka, homarca, soli w Zatoce Biskajskiej, zachodniej części kanału La Manche i w Morzu Północnym, gładzicy w Morzu Północnym, śledzia występującego przy zachodnim wybrzeżu Szkocji oraz dorsza w Kattegat, Morzu Północnym, Skagerrak, wschodniej części kanału La Manche, wodach na zachód od Szkocji i w Morzu Irlandzkim należy ustanowić zgodnie z przepisami rozporządzenia Rady (WE) nr 811/2004 z dnia 21 kwietnia 2004 r. ustanawiającego środki dla odnowy zasobów morszczuka północnego (²), rozporządzenia Rady (WE) nr 2166/2005 z dnia 20 grudnia 2005 r. ustanawiającego środki służące odnowieniu zasobów morszczuka nowozelandzkiego i homarca w Morzu Kantabryjskim i u zachodnich wybrzeży Półwyspu Iberyjskiego (³), rozporządzenia Rady (WE) nr 388/2006 z dnia 23 lutego 2006 r. ustanawiającego wieloletni plan zrównoważonej eksploatacji zasobów soli w Zatoce Biskajskiej (⁴), rozporządzenia Rady (WE) nr 509/2007 z dnia 7 maja 2007 r. ustanawiającego wieloletni plan zrównoważonej eksploatacji zasobów soli w zachodniej części kanału La Manche (⁵), rozporządzenia Rady (WE) nr 676/2007 z dnia 11 czerwca 2007 r. ustanawiającego wieloletni plan zarządzania połowami gładzicy i soli w Morzu Północnym (⁶), rozporządzenia Rady (WE) nr 1300/2008 z dnia 18 grudnia 2008 r. ustanawiającego wieloletni plan dotyczący zasobów śledzia występujących przy zachodnim wybrzeżu Szkocji oraz połowów tych zasobów (⁷), rozporządzenia Rady (WE) nr 1342/2008 z dnia 18 grudnia 2008 r. ustanawiającego długoterminowy plan w zakresie zasobów dorsza i połowów tych zasobów (⁸) oraz rozporządzenia Rady (WE) nr 302/2009 z dnia 6 kwietnia 2009 r. dotyczącego wieloletniego planu odbudowy zasobów tuńczyka błękitnopłetwego we wschodnim Atlantyku i w Morzu Śródziemnym (⁹).

(7) Zgodnie z art. 2 rozporządzenia Rady (WE) nr 847/96 z dnia 6 maja 1996 r. wprowadzającego dodatkowe, ustalane z roku na rok, warunki zarządzania ogólnym dopuszczalnym połowem (TAC) i kwotami (¹⁰) powinny zostać określone stada, które podlegają różnym środkom w nim ustanowionym.

(8) W przypadku niektórych gatunków, takich jak pewne gatunki rekina, nawet ograniczona działalność połowowa mogłaby stanowić poważne zagrożenie dla ich ochrony. Uprawnienia do połowów takich gatunków powinny zatem być w pełni ograniczone poprzez ogólny zakaz połowów tych gatunków.

(9) Połowów homarca dokonuje się w ramach połowów mieszanych gatunków dennych wraz z szeregiem innych gatunków. W obszarze na zachód od Irlandii znanym jako Porcupine Bank zachodzi pilna potrzeba jak największego ograniczenia połowów homarca. Należy zatem ograniczyć uprawnienia do połowów na tym obszarze tylko do połowów gatunków pelagicznych, podczas których nie dokonuje się połowów homarca.

(10) Z uwagi na rozwój sytuacji w ostatnim czasie, jeśli chodzi o połowy kaproszowatych w podobszarach ICES VI, VII i VIII, a także w celu zapewnienia zrównoważonego zarządzania tym stadem, należy wprowadzić dla tego stada limit połowowy.

(11) Konieczne jest ustalenie pułapów nakładu połowowego na 2011 r. zgodnie z art. 8 rozporządzenia (WE) nr 2166/2005, art. 5 rozporządzenia (WE) nr 509/2007, art. 9 rozporządzenia (WE) nr 676/2007, art. 11 i 12 rozporządzenia (WE) nr 1342/2008 oraz art. 5 i 9 rozporządzenia (WE) nr 302/2009, z uwzględnieniem rozporządzenia Rady (WE) nr 754/2009 z dnia 27 lipca 2009 r. wyłączającego niektóre grupy statków z systemu nakładu połowowego ustanowionego w rozdziale III rozporządzenia (WE) nr 1342/2008 (¹¹).

(12) Na mocy rozporządzenia (WE) nr 754/2009 ze stosowania systemu nakładu połowowego ustalonego w art. 11 rozporządzenia (WE) nr 1342/2008 wyłączona jest grupa francuskich statków. Na podstawie informacji przekazanych przez Francję w roku 2010 wyłączenie tej grupy statków z systemu nakładu połowowego nie stanowi już ograniczenia obciążeń administracyjnych. Jeden z warunków wyłączenia nie jest już zatem spełniony. Należy zatem ponownie uwzględnić tę grupę francuskich statków w wyżej wymienionym systemie nakładu połowowego. Ponieważ okres zarządzania połowami ustalony w załączniku IIA do rozporządzenia (UE) nr 53/2010 (¹²) przestaje obowiązywać w dniu 31 stycznia 2011 r., to ponowne uwzględnienie powinno mieć zastosowanie od dnia 1 lutego 2011 r.

(13) Zgodnie z opinią ICES należy utrzymać i zweryfikować system zarządzania dobijakami w wodach UE rejonów ICES IIa i IIIa oraz podobszaru ICES IV.

(14) W świetle najnowszej opinii naukowej przedstawionej przez ICES i zgodnie z międzynarodowymi zobowiązaniami przyjętymi w ramach Konwencji o przyszłej wielostronnej współpracy w rybołówstwie na północnowschodnim Atlantyku (NEAFC) należy ograniczyć nakład połowowy w odniesieniu do pewnych gatunków głębinowych.

(15) Zgodnie z procedurą przewidzianą w umowach lub protokołach w sprawie stosunków w dziedzinie rybołówstwa z Norwegią (¹³), Wyspami Owczymi (¹⁴) i Grenlandią (¹⁵) Unia prowadziła konsultacje z tymi partnerami w sprawie praw połowowych. Konsultacje z Wyspami Owczymi jeszcze się nie skończyły i oczekuje się, że uzgodnienia z tym partnerem na rok 2011 zostaną sfinalizowane na początku 2011 r. Aby uniknąć przerwania unijnej działalności połowowej, a jednocześnie uwzględnić niezbędną elastyczność potrzebną do sfinalizowania tych uzgodnień na początku 2011 r., Unia powinna ustanowić uprawnienia do połowów w odniesieniu do stad objętych umową z Wyspami Owczymi w formie tymczasowej.

(16) Unia jest umawiającą się stroną wielu organizacji ds. rybołówstwa i uczestniczy w innych organizacjach jako podmiot współpracujący niebędący stroną. Ponadto na mocy Aktu przystąpienia z 2003 r., od dnia przystąpienia Rzeczpospolitej Polskiej do Unii Europejskiej Unia zarządza umowami w sprawie połowów zawartymi uprzednio przez Polskę, takimi jak Konwencja o ochronie i zarządzaniu zasobami mintaja w centralnej części Morza Beringa. Wspomniane organizacje ds. rybołówstwa zaleciły wprowadzenie na 2011 r. szeregu środków, obejmujących uprawnienia do połowów w odniesieniu do statków UE. Te uprawnienia do połowów powinny zostać wprowadzone do prawa Unii.

(17) Na dorocznym posiedzeniu w 2010 r. Międzyamerykańska Komisja ds. Tuńczyka Tropikalnego (IATTC) nie osiągnęła porozumienia w zakresie przyjęcia środków ochronnych dla tuńczyka żółtopłetwego, opastuna oraz tuńczyka bonito. Jednakże większość umawiających się stron, w tym Unia, uznała, że konieczna jest regulacja uprawnień do połowów tych trzech stad, aby zapewnić zrównoważone zarządzanie nimi. Unia powinna zatem przyjąć środki w tym zakresie.

(18) Na dorocznym posiedzeniu w 2010 r. Międzynarodowa Komisja ds. Ochrony Tuńczyka Atlantyckiego (ICCAT) przyjęła tabele wskazujące na niedostateczne wykorzystanie oraz nadmierne wykorzystanie uprawnień do połowów umawiających się stron ICCAT. W tym kontekście ICCAT przyjęła decyzję stwierdzającą, że w roku 2009 Unia niedostatecznie wykorzystała swoją kwotę w odniesieniu do zasobów włócznika północnego i włócznika południowego, opastuna i północnego tuńczyka białego. Przestrzeganie dostosowań kwot unijnych ustanowionych przez ICCAT wymaga podziału uprawnień do połowów będących rezultatem niedostatecznie wykorzystanych kwot; należy go dokonać na podstawie odpowiedniego udziału każdego z państw członkowskich w niedostatecznym wykorzystaniu, bez zmiany klucza podziału ustanowionego w niniejszym rozporządzeniu dotyczącym rocznego przydziału TAC. Na tym samym spotkaniu został zmieniony plan odbudowy zasobów tuńczyka błękitnopłetwego. ICCAT przyjęła ponadto zalecenie w sprawie ochrony alopiasa, młotowatych i żarłacza białopłetwego. Wprowadzenia tych środków do prawa Unii jest niezbędne do tego, by przyczynić się do ochrony stad ryb.

(19) Na dorocznym posiedzeniu w 2010 r. Komisja ds. Tuńczyka na Oceanie Indyjskim (IOTC) dokonała przeglądu łącznej zdolności połowowej flot poławiających tuńczyki tropikalne w latach 2006–2008 oraz włócznika i tuńczyka białego w latach 2007– 2008. IOTC zatwierdziła również wprowadzenie planów rozwoju flot. Ponadto IOTC zatwierdziła rezolucję dotyczącą ochrony alopiasów (rodzina Alopiidae) poławianych w związku z połowami w obszarze jej kompetencji.

(20) Podczas trzeciego międzynarodowego posiedzenia dotyczącego utworzenia regionalnej organizacji ds. zarządzania rybołówstwem (RFMO) na pełnym morzu Południowego Pacyfiku (SPRFMO), zorganizowanego w maju 2007 r., przyjęto środki przejściowe, w tym uprawnienia do połowów, służące uregulowaniu połowów pelagicznych oraz połowów dennych na Południowym Pacyfiku do czasu utworzenia takiej organizacji. Te przejściowe środki zostały poddane przeglądowi podczas 8. międzynarodowych konsultacji dotyczących powołania SPRFMO w listopadzie 2009 r. i mają zostać poddane kolejnemu przeglądowi podczas nadchodzącej 2. przygotowawczej konferencji Komisji SPRFMO w styczniu 2011 r. Zgodnie z porozumieniem osiągniętym przez uczestników te środki przejściowe są dobrowolne i nie są prawnie wiążące na mocy prawa międzynarodowego. Niemniej jednak wskazane jest, w świetle odnośnych przepisów Porozumienia Narodów Zjednoczonych w sprawie zasobów rybnych, by wprowadzić te środki do prawa Unii.

(21) Na dorocznym posiedzeniu w 2010 r. Organizacja Rybołówstwa Południowo-Wschodniego Atlantyku (SEAFO) przyjęła limity połowowe dla czterech stad ryb w obszarze konwencji SEAFO. Należy wprowadzić te limity połowowe do prawa Unii.

(22) Zgodnie z art. 291 Traktatu środki niezbędne dla ustalenia limitów połowowych niektórych stad żyjących krótko powinny być przyjęte zgodnie z decyzją Rady 1999/468/WE z dnia 28 czerwca 1999 r. ustanawiającą warunki wykonywania uprawnień wykonawczych przyznanych Komisji (⁴) z uwagi na pilność sprawy.

(23) Niektóre środki międzynarodowe ustanawiające lub ograniczające uprawnienia do połowów w Unii są przyjmowane przez stosowne regionalne organizacje ds. rybołówstwa pod koniec roku i mają zastosowanie przed wejściem w życie niniejszego rozporządzenia. Niezbędne jest zatem, aby przepisy wprowadzające te środki do prawa Unii miały zastosowanie z mocą wsteczną. W szczególności, z uwagi na to, że pewne uprawnienia do połowów w odniesieniu do obszaru konwencji CCAMLR są ustalone na okres rozpoczynający się w dniu 1 grudnia 2010 r., odpowiednie przepisy niniejszego rozporządzenia powinny mieć zastosowanie od tej daty. Takie wsteczne zastosowanie nie naruszałoby zasady uzasadnionych oczekiwań, ponieważ członkowie CCAMLR nie mogą dokonywać połowów w obszarze konwencji bez upoważnienia.

(24) Korzystanie z uprawnień do połowów ustanowionych w niniejszym rozporządzeniu podlega przepisom rozporządzenia Rady (WE) nr 1224/2009 z dnia 20 listopada 2009 r. ustanawiającego wspólnotowy system kontroli w celu zapewnienia przestrzegania przepisów wspólnej polityki rybołówstwa (⁴), a w szczególności jego art. 33 i 34 dotyczącym ewidencji połowów i nakładu połowowego oraz przekazywania danych dotyczących wyczerpania uprawnień do połowów. Należy zatem ustalić kody, które będą stosowane przez państwa członkowskie podczas przesyłania Komisji danych dotyczących wyładunków stad objętych zakresem niniejszego rozporządzenia.

(25) Aby uniknąć przerwania działalności połowowej i zapewnić rybakom unijnym środki do życia, niniejsze rozporządzenie powinno mieć zastosowanie od dnia 1 stycznia 2011 r., z wyjątkiem przepisów dotyczących nakładów połowowych, które powinny mieć zastosowanie od dnia 1 lutego 2011 r., oraz szczegółowych przepisów dotyczących określonych regionów, które to przepisy powinny mieć szczególną datę stosowania wskazaną w motywie 23. W związku z pilnym charakterem niniejsze rozporządzenie powinno wejść w życie natychmiast po jego opublikowaniu.

(26) Uprawnienia do połowów należy stosować w pełnej zgodności z obowiązującym prawodawstwem Unii,

PRZYJMUJE NINIEJSZE ROZPORZĄDZENIE:

TYTUŁ I

ZAKRES STOSOWANIA I DEFINICJE

Artykuł 1

Przedmiot

Niniejsze rozporządzenie ustanawia następujące uprawnienia do połowów:

a) na rok 2011 – limity połowowe dla niektórych stad ryb i grup stad ryb;

b) na okres od dnia 1 lutego 2011 r. do dnia 31 stycznia 2012 r. – pewne ograniczenia nakładu połowowego;

c) na okresy wyznaczone w art. 20, 21 i 22 oraz w załącznikach IE i V – uprawnienia do połowów dla niektórych stad obszaru Konwencji o zachowaniu żywych zasobów morskich Antarktyki (CCAMLR);

d) na okresy wyznaczone w art. 28 – uprawnienia do połowów dla niektórych stad na obszarze Międzyamerykańskiej Komisji ds. Tuńczyka Tropikalnego (IATTC); oraz

e) dodatkowe uprawnienia do połowów makreli wynikające z kwot nieodłowionych w roku 2010.

Artykuł 2

Zakres stosowania

O ile nie przewidziano inaczej, niniejsze rozporządzenie stosuje się do:

a) statków UE; oraz

b) statków państw trzecich na wodach UE.

Artykuł 3

Definicje

Do celów niniejszego rozporządzenia stosuje się następujące definicje:

a) „statek UE” oznacza statek rybacki pływający pod banderą państwa członkowskiego i zarejestrowany w Unii;

b) „statek państwa trzeciego” oznacza statek rybacki pływający pod banderą państwa trzeciego i zarejestrowany w państwie trzecim;

c) „wody UE” oznaczają wody podlegające suwerenności lub jurysdykcji państw członkowskich, z wyjątkiem wód sąsiadujących z terytoriami wymienionymi w załączniku II do Traktatu;

d) „całkowity dopuszczalny połów” (TAC) oznacza ilość ryb, która może zostać odłowiona i wyładowana co roku w ramach każdego stada;

e) „kwota” oznacza część TAC przydzieloną Unii, państwu członkowskiemu lub państwu trzeciemu;

f) „wody międzynarodowe” oznaczają wody niepodlegające suwerenności ani jurysdykcji jakiegokolwiek państwa;

g) „rozmiar oczek sieci” oznacza rozmiar oczek sieci określony zgodnie z rozporządzeniem (WE) nr 517/2008 (¹⁸);

h) „unijny rejestr floty rybackiej” oznacza rejestr utworzony przez Komisję zgodnie z art. 15 ust. 3 rozporządzenia (WE) nr 2371/2002;

i) „dziennik połowowy” oznacza dziennik, o którym mowa w art. 14 rozporządzenia (WE) nr 1224/2009.

Artykuł 4

Obszary połowowe

Do celów niniejszego rozporządzenia stosuje się następujące definicje obszarów:

a) obszary ICES (Międzynarodowa Rada Badań Morza) – zgodnie z definicją w rozporządzeniu (WE) nr 218/2009 (¹⁹);

b) „cieśnina Skagerrak” oznacza obszar ograniczony od zachodu linią biegnącą od latarni morskiej Hantsholm do latarni morskiej Lindesnes oraz od południa linią biegnącą od latarni morskiej Skagen do latarni morskiej Tistlarna, a stamtąd do najbliżej położonego punktu na wybrzeżu Szwecji;

c) „cieśnina Kattegat” oznacza obszar ograniczony od północy linią biegnącą od latarni morskiej Skagen do latarni morskiej Tistlarna, a stamtąd do najbliżej położonego punktu na wybrzeżu Szwecji, a od południa ograniczony linią biegnącą od Hasenøre do Gnibens Spids, od Korshage do Spodsbjerg oraz od Gilbjerg Hoved do Kullen;

d) „VII (Porcupine Bank – jednostka 16)” oznacza obszar ograniczony loksodromami łączącymi kolejno następujące pozycje:

– 53° 30' N 15° 00' W,

– 53° 30' N 11° 00' W,

– 51° 30' N 11° 00' W,

– 51° 30' N 13° 00' W,

– 51° 00' N 13° 00' W,

– 51° 00' N 15° 00' W,

– 53° 30' N 15° 00' W;

e) „zatoka Kadyksu” oznacza część rejonu ICES IXa na wschód od 7° 23' 48'' W;

f) strefy CECAF (środkowowschodni Atlantyk lub główna strefa połowowa FAO 34) – zgodnie z definicją w rozporządzeniu (WE) nr 216/2009 (²⁰);

g) strefy NAFO (Organizacja Rybołówstwa Północno-Zachodniego Atlantyku) – zgodnie z definicją w rozporządzeniu (WE) nr 217/2009 (²¹);

h) obszar konwencji SEAFO (Organizacja ds. Rybołówstwa Południowo-Wschodniego Atlantyku) – zgodnie z definicją w Konwencji w sprawie ochrony i zarządzania zasobami połowowymi w południowo-wschodnim Oceanie Atlantyckim (²²);

i) obszar konwencji ICCAT (Międzynarodowa Komisja ds. Ochrony Tuńczyka Atlantyckiego) – zgodnie z definicją w Międzynarodowej konwencji o ochronie tuńczyka atlantyckiego (²³);

j) obszar konwencji CCAMLR (Konwencja o zachowaniu żywych zasobów morskich Antarktyki) – zgodnie z definicją w rozporządzeniu (WE) nr 601/2004 (²⁴);

k) obszar konwencji IATTC (Międzyamerykańska Komisja ds. Tuńczyka Tropikalnego) – zgodnie z definicją w Konwencji o wzmocnieniu Międzyamerykańskiej Komisji ds. Tuńczyka Tropikalnego ustanowionej Konwencją pomiędzy Stanami Zjednoczonymi Ameryki a Republiką Kostaryki z 1949 r. (²⁵);

l) obszar IOTC (Komisja ds. Tuńczyka na Oceanie Indyjskim) – zgodnie z definicją w Umowie o utworzeniu Komisji ds. Tuńczyka na Oceanie Indyjskim (²⁶);

m) „obszar konwencji SPRFMO” (regionalna organizacja ds. zarządzania rybołówstwem na Południowym Pacyfiku) oznacza obszar pełnomorski na południe od 10° N, na północ od obszaru konwencji CCAMLR, na wschód od obszaru konwencji SIOFA zgodnie z definicją w Porozumieniu w sprawie połowów na południowym obszarze Oceanu Indyjskiego (¹⁸) oraz na zachód od obszarów połowowych znajdujących się pod jurysdykcją państw Ameryki Południowej;

n) obszar konwencji WCPFC (Komisja ds. Rybołówstwa na Zachodnim i Środkowym Pacyfiku) – zgodnie z definicją w Konwencji o ochronie i zarządzaniu zasobami ryb masowo migrujących w zachodnim i środkowym Pacyfiku (¹⁹);

o) „obszar pełnomorski Morza Beringa” oznacza obszar pełnomorski Morza Beringa leżący poza obszarem 200 mil morskich od linii podstawowych, od których mierzy się szerokość wód terytorialnych państw nadbrzeżnych leżących nad Morzem Beringa.

TYTUŁ II

UPRAWNIENIA DO POŁOWÓW DLA STATKÓW UE

ROZDZIAŁ I

Przepisy ogólne

Artykuł 5

TAC i przydziały

1. TAC dla statków UE na wodach UE lub na niektórych wodach nienależących do UE oraz podział tych TAC między państwa członkowskie, a także, w stosownych przypadkach, związane z nimi funkcjonalnie warunki, określono w załączniku I.

2. Niniejszym zezwala się statkom UE na dokonywanie połowów w granicach TAC określonych w załączniku I w wodach, na których jurysdykcję w zakresie rybołówstwa sprawują Wyspy Owcze, Grenlandia, Islandia i Norwegia, oraz w wodach obszaru połowowego wokół Jan Mayen, z zastrzeżeniem warunków określonych w art. 15 i w załączniku III do niniejszego rozporządzenia oraz w rozporządzeniu (WE) nr 1006/2008 (²⁰) i jego przepisach wykonawczych.

3. Komisja ustala TAC dla gromadnika na wodach Grenlandii podobszarów ICES V i XIV dostępnych Unii na podstawie TAC i przydziału dla Unii ustalonego przez Grenlandię zgodnie z Umową partnerską w sprawie połowów między Wspólnotą Europejską, z jednej strony, a rządem Danii i Rządem Lokalnym Grenlandii, z drugiej strony, i protokołem do tej umowy.

4. W świetle informacji naukowych zebranych w pierwszej połowie 2011 r. TAC ustalone w załączniku I dla następujących stad mogą zostać zmienione przez Komisję zgodnie z procedurą, o której mowa w art. 30 ust. 2 rozporządzenia (WE) nr 2371/2002:

a) dobijaki w wodach UE rejonów ICES IIa i IIIa oraz podobszaru ICES IV zgodnie z załącznikiem IID do niniejszego rozporządzenia;

b) [1] stado okowiela i związane z nim przyłowy w wodach podobszaru ICES IIIa oraz w wodach UE obszaru ICES IIa i podobszaru ICES IV oraz stado szprota w wodach UE obszaru ICES IIa i podobszaru ICES IV.

Artykuł 6

Szczególne przepisy w sprawie pewnych TAC

1. Pewne TAC w załączniku IA, oznaczone przypisem zawierającym odesłanie do niniejszego artykułu, są określane przez dane państwo członkowskie – na podstawie danych zebranych i ocenionych przez to państwo członkowskie – na poziomie, który:

a) jest spójny z zasadami i przepisami wspólnej polityki rybołówstwa, a w szczególności z zasadą zrównoważonej eksploatacji stada; oraz

b) z dużym prawdopodobieństwem doprowadzi do eksploatacji stada zgodnej z maksymalnym podtrzymywalnym połowem począwszy od 2015 r.

2. Do dnia 28 lutego 2011 r. dane państwo członkowskie poinformuje Komisję o poziomie przyjętym zgodnie z ust. 1 oraz o środkach, które zamierza podjąć, aby spełnić wymogi tego przepisu. W świetle tych informacji oraz jeżeli warunki określone w art. 7 rozporządzenia (WE) nr 2371/2002 zostaną spełnione, Komisja może podjąć decyzję o środkach nadzwyczajnych.

Artykuł 7

Dodatkowy przydział dla statków uczestniczących w testach dotyczących w pełni udokumentowanych połowów

1. W odniesieniu do pewnych stad wymienionych w załączniku IA i oznaczonych przypisem zawierającym odesłanie do niniejszego artykułu dane państwo członkowskie może – na warunkach określonych w ust. 2 niniejszego artykułu – przyznać statkom uczestniczącym w testach dotyczących w pełni udokumentowanych połowów dodatkowe przydziały w ramach ogólnego limitu określonego w załączniku IA jako udział procentowy w kwocie przydzielonej temu państwu członkowskiemu.

2. Państwo członkowskie może przyznać dodatkowy przydział statkom wyłącznie wtedy, gdy spełnione są następujące warunki:

a) dany statek wykorzystuje kamery telewizji przemysłowej (CCTV) wraz z systemem czujników, które rejestrują całość działalności połowowej i działalności związanej z przetwarzaniem na pokładzie;

b) wielkość dodatkowego przydziału przyznanego danemu statkowi, który uczestniczy we w pełni udokumentowanych połowach, nie przekracza 75 % odrzutów przewidywanych dla danego typu statku i w żadnym wypadku nie stanowi więcej niż 30-procentowy wzrost przydziału dla tego statku;

c) wszystkie połowy danego stada przez ten statek są odliczane od jego przydziału.

3. Jeżeli państwo członkowskie stwierdzi, że statek uczestniczący w testach dotyczących w pełni udokumentowanych połowów nie spełnia warunków określonych w ust. 2 niniejszego artykułu, wówczas to państwo członkowskie niezwłocznie cofa dodatkowy przydział przyznany temu statkowi i wyklucza go z dalszego uczestnictwa w tych testach do końca roku 2011.

4. Państwo członkowskie zamierzające stosować ust. 1, 2 i 3, przekazuje Komisji, przed przyznaniem dodatkowego przydziału, następujące informacje:

– wykaz statków uczestniczących w testach oraz specyfikacje zdalnych elektronicznych urządzeń monitorowania zainstalowanych na pokładzie;

– zdolności, rodzaj i specyfikację narzędzi połowowych używanych przez te statki;

– szacowane wskaźniki odrzutów dla tych typów statków; oraz

– wielkość połowów stada podlegającą odpowiedniemu TAC dokonaną przez te statki w roku 2010.

Artykuł 8

Gatunki objęte zakazem połowów

1. Statkom UE zabrania się połowów, zatrzymywania na burcie, przeładowywania lub wyładowywania następujących gatunków:

a) długoszpar (Cetorhinus maximus) i żarłacz biały (Carcharodon carcharias) we wszystkich wodach UE i wodach nienależących do UE;

b) raszpla zwyczajna (Squatina squatina) we wszystkich wodach UE;

c) raja gładka (Dipturus batis) w wodach UE rejonu ICES IIa i podobszarów ICES III, IV, VI, VII, VIII, IX i X;

d) raja bruzdowana (Raja undulata) i raja siwa (Rostroraja alba) w wodach UE podobszarów ICES VI, VII, VIII, IX i X;

e) [2] żarłacz śledziowy (Lamna nasus) we wszystkich wodach, o ile w załączniku IA nie określono inaczej; oraz

f) rochowate (Rhinobatidae) w wodach UE podobszarów ICES I, II, III, IV, V, VI, VII, VIII, IX, X i XII.

2. Osobniki gatunków, o których mowa w ust. 1, należy bezzwłocznie uwolnić możliwie nieokaleczone.

Artykuł 9

Przepisy szczególne dotyczące przydziałów

1. Przydział uprawnień do połowów dla państw członkowskich określony w niniejszym rozporządzeniu powstaje bez uszczerbku dla:

a) wymian dokonanych na mocy art. 20 ust. 5 rozporządzenia (WE) nr 2371/2002;

b) ponownych przydziałów dokonywanych na mocy art. 37 rozporządzenia (WE) nr 1224/2009 lub na mocy art. 10 ust. 4 rozporządzenia (WE) nr 1006/2008;

c) dodatkowych wyładunków dozwolonych na mocy art. 3 rozporządzenia (WE) nr 847/96;

d) ilości zatrzymanych zgodnie z art. 4 rozporządzenia (WE) nr 847/96;

e) odliczeń dokonywanych na mocy art. 37, 105, 106 i 107 rozporządzenia (WE) nr 1224/2009.

2. Jeżeli w załączniku I do niniejszego rozporządzenia nie stwierdzono inaczej, art. 3 rozporządzenia (WE) nr 847/96 stosuje się do stad, wobec których obowiązuje TAC przezornościowy, a art. 3 ust. 2 i 3 oraz art. 4 tego rozporządzenia – do stad, wobec których obowiązuje TAC analityczny.

Artykuł 10

Ograniczenia nakładu połowowego

Od dnia 1 lutego 2011 r. do dnia 31 stycznia 2012 r. środki dotyczące nakładu połowowego określone w:

a) załączniku IIA – stosuje się do zarządzania niektórymi stadami w cieśninie Kattegat, cieśninie Skagerrak i w części rejonu ICES IIIa poza cieśninami Skagerrak i Kattegat, w podobszarze ICES IV i rejonach ICES VIa, VIIa i VIId oraz w wodach UE rejonów ICES IIa i Vb;

b) załączniku IIB – stosuje się do odbudowy stad morszczuka i homarca w rejonach ICES VIIIc i IXa, z wyjątkiem Zatoki Kadyksu;

c) załączniku IIC – stosuje się do zarządzania stadem soli w rejonie ICES VIIe.

Artykuł 11

Limity połowowe i ograniczenia nakładu połowowego przy połowach głębinowych

1. W odniesieniu do halibuta niebieskiego stosuje się przepisy art. 3 rozporządzenia (WE) nr 2347/2002 (³⁰). Połów, zatrzymywanie na burcie, przeładunek i wyładunek halibuta niebieskiego podlega warunkom, o których mowa w tym artykule.

2. Państwa członkowskie dbają o to, by poziomy nakładu połowowego na 2011 rok, mierzone w kilowatodniach spędzonych poza portem, dla statków posiadających pozwolenia na połowy dalekomorskie, o których mowa w art. 3 rozporządzenia (WE) nr 2347/2002, nie przekraczały 65 % średniego rocznego nakładu połowowego wykorzystanego przez statki danego państwa członkowskiego w 2003 roku podczas rejsów, w trakcie których statki te były w posiadaniu pozwolenia na połowy dalekomorskie lub w trakcie których złowiono gatunki głębinowe wymienione w załączniku I i II do tego rozporządzenia. Niniejszy ustęp stosuje się jedynie do rejsów połowowych, podczas których złowiono ponad 100 kg gatunków głębinowych innych niż argentyna.

Artykuł 12

Warunki wyładunku połowów i przyłowów

Ryby pochodzące ze stad, dla których ustalono TAC, są zatrzymywane na burcie lub wyładowywane wyłącznie wtedy, gdy:

a) połowów dokonały statki państwa członkowskiego posiadającego określoną kwotę, która nie została wyczerpana; lub

b) połowy stanowią część kwoty UE, której nie przydzielono państwom członkowskim w ramach kwot i która nie została wyczerpana.

Artykuł 13

Ograniczenia stosowania niektórych uprawnień do połowów

1. Uprawnienia do połowów ustalone w załączniku I dla brosmy, dorsza, smuklicy, żabnicowatych, plamiaka, witlinka, morszczuka, molwy niebieskiej, molwy, homarca, gładzicy, rdzawca, czarniaka, rajowatych, soli i kolenia w podobszarze ICES VII lub odpowiednich rejonach są w okresie od dnia 1 maja do dnia 31 lipca 2011 r. w Porcupine Bank ograniczone w postaci zakazu połowów lub zatrzymywania na burcie tych gatunków. Stosowne wpisy w załączniku I oznacza się poprzez odesłanie do niniejszego artykułu.

2. Do celów niniejszego artykułu Porcupine Bank obejmuje obszar ograniczony loksodromami łączącymi kolejno następujące pozycje:

3. W ramach odstępstwa od ust. 1 niniejszego artykułu, tranzyt przez Porcupine Bank, gdy posiada się na burcie gatunki, o których mowa w tym ustępie, jest dozwolony zgodnie z art. 50 ust. 3, 4 i 5 rozporządzenia (WE) nr 1224/2009.

Artykuł 14

Przekazywanie danych

Państwa członkowskie, przesyłając Komisji zgodnie z art. 33 i 34 rozporządzenia (WE) nr 1224/2009 dane odnoszące się do wyładunków ilości złowionych stad, stosują kody stad określone w załączniku I do niniejszego rozporządzenia.

ROZDZIAŁ II

Upoważnienia do połowów na wodach państw trzecich

Artykuł 15

Upoważnienia do połowów

1. Maksymalną liczbę upoważnień do połowów dla statków UE poławiających w wodach państwa trzeciego określono w załączniku III.

2. W przypadku gdy jedno z państw członkowskich przekazuje kwotę innemu państwu członkowskiemu (swap) w odniesieniu do obszarów połowowych określonych w załączniku III, na podstawie art. 20 ust. 5 rozporządzenia (WE) nr 2371/2002, taki transfer obejmuje transfer odpowiednich upoważnień do połowów i jest zgłaszany Komisji. Nie można jednak przekroczyć całkowitej liczby upoważnień do połowów dla każdego obszaru połowowego, określonej w załączniku III.

ROZDZIAŁ III

Uprawnienia do połowów w wodach regionalnych organizacji ds. rybołówstwa

Sekcja 1

Obszar konwencji ICCAT

Artykuł 16

Ograniczenia połowów oraz możliwości chowu, hodowli i tuczu tuńczyka błękitnopłetwego

1. Ogranicza się liczbę unijnych kliprów tuńczykowych oraz statków do połowu wędami holowanymi upoważnionych do czynnych połowów tuńczyka błękitnopłetwego o wielkości od 8 kg/75 cm do 30 kg/115 cm we wschodnim Atlantyku zgodnie z pkt 1 załącznika IV.

2. Ogranicza się liczbę unijnych łodzi uprawiających tradycyjne rybołówstwo przybrzeżne upoważnionych do czynnych połowów w Morzu Śródziemnym tuńczyka błękitnopłetwego o wielkości od 8 kg/75 cm do 30 kg/115 cm zgodnie z pkt 2 załącznika IV.

3. Ogranicza się liczbę statków UE dokonujących połowów tuńczyka błękitnopłetwego w Morzu Adriatyckim do celów hodowlanych upoważnionych do aktywnych połowów tuńczyka błękitnopłetwego o wielkości od 8 kg/75 cm do 30 kg/115 cm zgodnie z pkt 3 załącznika IV.

4. Liczbę statków upoważnionych do poławiania, zatrzymywania na burcie, dokonywania przeładunku, transportu lub wyładunku tuńczyka błękitnopłetwego we wschodnim Atlantyku i w Morzu Śródziemnym oraz ich całkowitą zdolność połowową wyrażoną jako pojemność brutto ogranicza się zgodnie z pkt 4 załącznika IV.

5. Liczbę tonarów służących do połowów tuńczyka błękitnopłetwego we wschodnim Atlantyku i w Morzu Śródziemnym ogranicza się zgodnie z pkt 5 załącznika IV.

6. Możliwości w zakresie chowu, hodowli i tuczu tuńczyka błękitnopłetwego oraz maksymalną wprowadzaną ilość złowionego dzikiego tuńczyka błękitnopłetwego rozdzielaną między miejsca hodowli we wschodnim Atlantyku i w Morzu Śródziemnym ogranicza się zgodnie z pkt 6 załącznika IV.

Artykuł 17

Dodatkowe warunki dotyczące kwoty tuńczyka błękitnopłetwego przydzielonej w załączniku ID

Oprócz okresu zakazu połowów określonego w art. 7 ust. 2 rozporządzenia (WE) nr 302/2009 w okresie od dnia 15 kwietnia do dnia 15 maja 2011 r. zakazuje się połowów tuńczyka błękitnopłetwego okrężnicami we wschodnim Atlantyku i w Morzu Śródziemnym.

Artykuł 18

Połowy rekreacyjne i sportowe

Państwa członkowskie przydzielają, ze swoich kwot przydzielonych w załączniku ID, szczególną kwotę tuńczyka błękitnopłetwego z przeznaczeniem na połowy rekreacyjne i sportowe.

Artykuł 19

Rekiny

1. Zabrania się zatrzymywania na burcie, przeładunku lub wyładunku części lub całej tuszy alopiasa (Alopias superciliosus) we wszelkich połowach.

2. Zabrania się dokonywania ukierunkowanych połowów gatunków alopiasa rodzaju Alopias.

3. Zabrania się zatrzymywania na burcie, przeładunku lub wyładunku części lub całej tuszy rekinów z rodziny młotowatych – Sphyrnidae (z wyjątkiem gatunku Sphyrna tiburo) w związku z połowami w obszarze konwencji ICCAT.

4. Zabrania się zatrzymywania na burcie, przeładunku lub wyładunku części lub całej tuszy żarłacza białopłetwego (Carcharhinus longimanus) złowionego we wszelkich połowach.

Sekcja 2

Obszar konwencji CCAMLR

Artykuł 20

Zakazy oraz ograniczenia połowowe

1. Ukierunkowane połowy gatunków określonych w części A załącznika V są zakazane w obszarach oraz w okresach wskazanych w tym załączniku.

2. W odniesieniu do nowych połowów i zwiadów rybackich TAC oraz ograniczenia przyłowów określone w części B załącznika V stosuje się w podobszarach wskazanych w tej części.

Artykuł 21

Zwiady rybackie

1. Tylko te państwa członkowskie, które są członkami Komisji CCAMLR, mogą w okresie połowu 2011 uczestniczyć w zwiadach rybackich przy użyciu takli w odniesieniu do Dissostichus spp. na podobszarach FAO 88.1 i 88.2 oraz w rejonach 58.4.1 i 58.4.2 poza obszarami podlegającymi jurysdykcji krajowej. Jeżeli takie państwo członkowskie zamierza uczestniczyć w tego typu połowach, powiadamia o tym Sekretariat CCAMLR zgodnie z art. 7 i 7a rozporządzenia (WE) nr 601/2004, a w każdym razie nie później niż w dniu 24 lipca 2011 r.

2. W odniesieniu do podobszarów FAO 88.1 i 88.2 oraz rejonów 58.4.1 i 58.4.2 TAC oraz ograniczenia przyłowów przypadające na podobszar i rejon, a także ich rozdział między małe obszary badawcze (SSRU) w ramach każdego z nich, określono w części B załącznika V. Połowy na jakimkolwiek małym obszarze badawczym wstrzymuje się, jeśli zgłoszony połów osiąga określony TAC, a odnośny mały obszar badawczy zamyka się dla połowów na pozostałą część okresu.

3. Połowy odbywają się na możliwie jak największym obszarze geograficznym i batymetrycznym w celu uzyskania informacji niezbędnych do ustalenia możliwości prowadzenia połowów oraz w celu uniknięcia nadmiernego skoncentrowania połowów i nakładu połowowego. Jednakże połowy w podobszarach FAO 88.1 oraz 88.2, a także w rejonach 58.4.1 i 58.4.2 są zabronione na głębokości mniejszej niż 550 m.

Artykuł 22

Połowy kryla w okresie połowu 2011/2012

1. Tylko te państwa członkowskie, które są członkami Komisji CCAMLR, mogą w okresie połowu 2011/2012 poławiać kryla (Euphausia superba) w obszarze konwencji CCAMLR. Jeżeli takie państwo członkowskie zamierza poławiać kryla w obszarze konwencji CCAMLR, powiadamia Sekretariat CCAMLR zgodnie z art. 5a rozporządzenia (WE) nr 601/2004, oraz Komisję, a w każdym razie nie później niż w dniu 1 czerwca 2011 r.:

a) o swym zamiarze poławiania kryla – przy użyciu formularza przedstawionego w części C załącznika V;

b) o konfiguracji sieci – przy użyciu formularza przedstawionego w części D załącznika V.

2. Powiadomienie, o którym mowa w ust. 1 niniejszego artykułu, zawiera informacje przewidziane w art. 3 rozporządzenia (WE) nr 601/2004, w odniesieniu do każdego statku, któremu państwo członkowskie zamierza zezwolić na uczestnictwo w połowach kryla.

3. Państwa członkowskie zamierzające poławiać kryla w obszarze konwencji CCAMLR powiadamiają wyłącznie o upoważnionych statkach pływających pod ich banderą w momencie powiadomienia.

4. Państwa członkowskie są uprawnione do zezwolenia na uczestnictwo w połowach kryla innemu statkowi niż statek zgłoszony do Sekretariatu CCAMLR zgodnie z ust. 1, 2 i 3 niniejszego artykułu, jeśli upoważniony statek nie może w nich uczestniczyć z uzasadnionych przyczyn operacyjnych lub z powodu siły wyższej. W takiej sytuacji zainteresowane państwo członkowskie bezzwłocznie informuje Sekretariat CCAMLR i Komisję, dostarczając:

a) wszystkie szczegółowe informacje dotyczące statku zastępującego (statków zastępujących), w tym informacje przewidziane w art. 3 rozporządzenia (WE) nr 601/2004;

b) wyczerpujące podanie powodów uzasadniających zastąpienie i wszelkie odpowiednie dokumenty potwierdzające lub odniesienia.

5. Państwa członkowskie nie zezwalają na połowy kryla statkom znajdującym się w którymkolwiek wykazie CCAMLR dotyczącym statków prowadzących połowy NNN.

Sekcja 3

Obszar IOTC

Artykuł 23

Ograniczenia zdolności połowowej statków poławiających w obszarze IOTC

1. Maksymalna liczba statków UE poławiających tuńczyki tropikalne w obszarze IOTC oraz odpowiadająca im zdolność połowowa wyrażona w pojemności brutto są określone w pkt 1 załącznika VI.

2. Maksymalna liczba statków UE poławiających włócznika (Xiphias gladius) oraz tuńczyka białego (Thunnus alalunga) w obszarze IOTC oraz odpowiadająca im zdolność połowowa wyrażona w pojemności brutto są określone w pkt 2 załącznika VI.

3. Państwa członkowskie mogą dokonać ponownego przydziału statków przypisanych do jednego z dwóch rodzajów połowów, o których mowa w ust. 1 i 2, przypisując je do drugiego rodzaju połowu, pod warunkiem że mogą udowodnić Komisji, że taka zmiana nie doprowadzi do zwiększenia nakładu połowowego w odniesieniu do przedmiotowych stad ryb.

4. Państwa członkowskie dopilnowują, by w przypadku propozycji transferu zdolności połowowej do ich floty statki objęte transferem figurowały w rejestrze statków IOTC lub w rejestrze statków innej regionalnej organizacji ds. rybołówstwa zajmującej się połowami tuńczyka. Zabrania się dokonywania transferu statków figurujących w wykazie statków dokonujących nielegalnych, nieudokumentowanych i nieuregulowanych połowów (statków NNN) jakiejkolwiek regionalnej organizacji ds. rybołówstwa.

5. W celu uwzględnienia realizacji planów rozwoju przedstawionych IOTC państwa członkowskie mogą zwiększyć swoje zdolności połowowe ponad pułapy, o których mowa w ust. 1 i 2, jedynie w ramach ograniczeń przedstawionych w tych planach rozwoju.

Artykuł 24

Rekiny

1. Zabrania się zatrzymywania na burcie, przeładunku lub wyładunku części lub całej tuszy alopiasa wszystkich gatunków rodziny Alopiidae w odniesieniu do każdego łowiska.

2. Osobniki gatunków, o których mowa w ust. 1, należy bezzwłocznie uwolnić możliwie nieokaleczone.

Sekcja 4

Obszar konwencji SPRFMO

Artykuł 25

Połowy gatunków pelagicznych – ograniczenia zdolności połowowej

Państwa członkowskie, które aktywnie prowadziły połowy gatunków pelagicznych w obszarze konwencji SPRFMO w 2007, 2008 lub 2009 r., ograniczają całkowitą pojemność brutto statków pływających pod ich banderą i prowadzących w 2011 r. połowy gatunków pelagicznych do poziomów wynoszących ogółem 78 610 pojemności brutto w tym obszarze, w taki sposób, aby zapewnić zrównoważoną eksploatację zasobów gatunków pelagicznych na Południowym Pacyfiku.

Artykuł 26

Połowy gatunków pelagicznych – TAC

1. Jedynie te państwa członkowskie, które aktywnie prowadziły połowy gatunków pelagicznych w obszarze konwencji SPRFMO w 2007, 2008 lub 2009 r., o których mowa w art. 25, mogą dokonywać połowów gatunków pelagicznych w tym obszarze, zgodnie z TAC określonymi w załączniku IJ.

2. Państwa członkowskie podają Komisji co miesiąc nazwy i cechy charakterystyczne, w tym pojemność brutto, statków prowadzących połowy, o których mowa w niniejszym artykule.

3. W celu monitorowania połowów, o których mowa w niniejszym artykule, państwa członkowskie przesyłają Komisji – najpóźniej piętnastego dnia następnego miesiąca – w celu przekazania ich Tymczasowemu Sekretariatowi SPRFMO, zapisy z systemów monitorowania statków (VMS), miesięczne raporty połowowe oraz, jeżeli są dostępne, zawinięcia do portu.

Artykuł 27

Połowy denne

Państwa członkowskie, o których mowa w art. 25, ograniczają nakład połowowy lub połowy w odniesieniu do połowów dennych w obszarze konwencji SPRFMO do średnich rocznych poziomów w okresie od dnia 1 stycznia 2002 r. do dnia 31 grudnia 2006 r. pod względem liczby statków rybackich i innych parametrów, które odzwierciedlają poziom połowów, nakład połowowy i zdolność połowową, oraz wyłącznie do tych części obszaru konwencji SPRFMO, w których połowy denne miały miejsce w poprzednim okresie połowu.

Sekcja 5

Obszar konwencji IATTC

Artykuł 28

Połowy przy użyciu okrężnic

1. Połowy tuńczyka żółtopłetwego (Thunnus albacares), opastuna (Thunnus obesus) oraz tuńczyka bonito (Katsuwonus pelamis) dokonywane przez statki łowiące za pomocą okrężnic są zabronione:

a) albo od dnia 29 lipca do dnia 28 września 2011 r., albo od dnia 18 listopada 2011 r. do dnia 18 stycznia 2012 r. w obszarze wyznaczonym przez następujące granice:

– linie brzegowe Ameryk od strony Oceanu Spokojnego,

– 150° długości geograficznej zachodniej,

– 40° szerokości geograficznej północnej,

– 40° szerokości geograficznej południowej;

b) od dnia 29 września do dnia 29 października 2011 r. w obszarze wyznaczonym przez następujące granice:

– 96° długości geograficznej zachodniej,

– 110° długości geograficznej zachodniej,

– 4° szerokości geograficznej północnej,

– 3° szerokości geograficznej południowej.

2. Przed dniem 1 kwietnia 2011 r. zainteresowane państwa członkowskie zgłaszają Komisji wybrany okres zamknięcia, o którym mowa w ust. 1 lit. a). Wszystkie statki rybackie zainteresowanego państwa członkowskiego poławiające okrężnicą wstrzymują połowy okrężnicą na obszarach określonych w ust. 1 w wybranym okresie.

3. Połowy tuńczyka dokonywane przez statki łowiące za pomocą okrężnic w obszarze konwencji IATTC są zatrzymywane na burcie, a następnie całość złowionego tuńczyka żółtopłetwego, opastuna i tuńczyka bonito zostaje wyładowana, z wyjątkiem ryb uznanych za nienadające się do spożycia przez ludzi z powodów innych niż ich rozmiar. Jedyny wyjątek stanowi ostatnia część rejsu, gdy na statku może nie być już wystarczająco dużo miejsca, aby pomieścić cały połów tuńczyka złowiony podczas tego rejsu.

Sekcja 6

Obszar konwencji SEAFO

Artykuł 29

Środki na rzecz ochrony rekinów głębinowych

Zakazuje się ukierunkowanych połowów następujących rekinów głębinowych w obszarze konwencji SEAFO:

– rajowate (Rajidae),

– koleń (Squalus acanthias),

– z gatunku Etmopterus bigelowi,

– z gatunku Etmopterus brachyurus,

– koleń długopłetwy (Etmopterus princeps),

– kolczak smukły (Etmopterus pusillus),

– z gatunku Apristurus manis,

– z gatunku Scymnodon squamulosus,

– oraz rekiny głębinowe z nadrzędu Selachimorpha.

Sekcja 7

Obszar konwencji WCPFC

Artykuł 30

Ograniczenia nakładu połowowego dla opastuna, tuńczyka żółtopłetwego, tuńczyka bonito i tuńczyka białego z południowego Pacyfiku

Państwa członkowskie zapewniają, aby całkowity nakład połowowy dla opastuna (Thunnus obesus), tuńczyka żółtopłetwego (Thunnus albacares), tuńczyka bonito (Katsuwonus pelamis) i tuńczyka białego z południowego Pacyfiku (Thunnus alalunga) w obszarze konwencji WCPFC był ograniczony do nakładu połowowego ustanowionego w umowach o partnerstwie w sprawie połowów zawartych między Unią a państwami nadbrzeżnymi tego regionu.

Artykuł 31

Obszar zamknięty dla połowów przy pomocy urządzeń powodujących koncentrację ryb (FAD)

1. W części obszaru konwencji WCPFC między 20°N a 20°S między godz. 00:00 dnia 1 lipca 2011 r. a godz. 24:00 dnia 30 września 2011 r. zabrania się działalności połowowej statkom łowiącym za pomocą okrężnic korzystającym z urządzeń do sztucznej koncentracji ryb (FAD). W tym okresie statki łowiące za pomocą okrężnic mogą prowadzić operacje połowowe w tej części obszaru konwencji WCPFC jedynie wtedy, gdy na ich pokładzie przebywa obserwator kontrolujący, czy dany statek w żadnym momencie:

a) nie stosuje urządzenia FAD ani podobnego urządzenia elektronicznego ani nie obsługuje takiego urządzenia;

b) nie prowadzi połowów w ławicach przy pomocy urządzeń FAD.

2. Wszystkie statki prowadzące połowy przy użyciu okrężnic w części obszaru konwencji WCPFC, o której mowa w ust. 1, zatrzymują na burcie i wyładowują lub przeładowują wszystkie złowione opastuny, tuńczyki żółtopłetwe i tuńczyki bonito.

3. Ust. 2 nie ma zastosowania w następujących przypadkach:

a) w ostatniej części rejsu, jeżeli na statku nie ma już wystarczająco dużo miejsca, aby pomieścić wszystkie ryby;

b) jeżeli ryby nie nadają się do spożycia przez ludzi z powodów innych niż rozmiar; lub

c) jeżeli wystąpi poważna awaria urządzeń do zamrażania.

Artykuł 32

Obszary zamknięte dla połowów przy użyciu okrężnic

W następujących obszarach pełnomorskich zabrania się prowadzenia połowów opastuna oraz tuńczyka żółtopłetwego przez statki łowiące za pomocą okrężnic:

a) wody międzynarodowe położone w granicach wyłącznych stref ekonomicznych (WSE) Indonezji, Palau, Mikronezji i Papui-Nowej Gwinei;

b) wody międzynarodowe położone w granicach WSE Mikronezji, Wysp Marshalla, Nauru, Kiribati, Tuvalu, Fidżi, Wysp Salomona i Papui-Nowej Gwinei.

Artykuł 33

Ograniczenia liczby statków UE upoważnionych do połowów włócznika

Maksymalna liczba statków UE upoważnionych do połowów włócznika (Xiphias gladius) w obszarach na południe od 20° S w obszarze konwencji WCPFC określona jest w załączniku VII.

Sekcja 8

Morze Beringa

Artykuł 34

Zakaz połowów w obszarach pełnomorskich Morza Beringa

Zakazuje się połowów mintaja (Theragra chalcogramma) w obszarach pełnomorskich Morza Beringa.

TYTUŁ III

UPRAWNIENIA DO POŁOWÓW DLA STATKÓW PAŃSTW TRZECICH POŁAWIAJĄCYCH NA WODACH UE

Artykuł 35

TAC

Statkom rybackim pływającym pod banderą Norwegii oraz statkom rybackim zarejestrowanym na Wyspach Owczych zezwala się na dokonywanie połowów na wodach UE w granicach TAC określonych w załączniku I do niniejszego rozporządzenia i z zastrzeżeniem warunków określonych w niniejszym tytule i w rozdziale III rozporządzenia (WE) nr 1006/2008.

Artykuł 36

Upoważnienia do połowów

1. Maksymalną liczbę upoważnień do połowów dla statków państw trzecich poławiających w wodach UE określono w załączniku VIII.

2. Ryby ze stad, w odniesieniu do których ustalono TAC, nie są zatrzymywane na burcie ani wyładowywane, chyba że połowów dokonały statki rybackie państwa trzeciego posiadającego kwotę połowową, która nie została wyczerpana.

Artykuł 37

Gatunki objęte zakazem połowów

1. [3] Statkom państw trzecich zabrania się połowów, zatrzymywania na burcie, przeładowywania oraz wyładowywania następujących gatunków:

a) długoszpar (Cetorhinus maximus) i żarłacz biały (Carcharodon carcharias) we wszystkich wodach UE;

b) raszpla zwyczajna (Squatina squatina) we wszystkich wodach UE;

c) raja gładka (Dipturus batis) w wodach UE obszaru ICES IIa oraz podobszarów ICES III, IV, VI, VII, VIII, IX i X;

d) raja bruzdowana (Raja undulata) i raja siwa (Rostroraja alba) w wodach UE podobszarów ICES VI, VII, VIII, IX i X;

e) żarłacz śledziowy (Lamna nasus) we wszystkich wodach UE; oraz

f) rochowate (Rhinobatidae) w wodach UE podobszarów I, II, III, IV, V, VI, VII, VIII, IX, X oraz XII.

2. Osobniki gatunków, o których mowa w ust. 1, należy bezzwłocznie uwolnić możliwie nieokaleczone.

TYTUŁ IV

PRZEPISY KOŃCOWE

Artykuł 38

Zmiana w rozporządzeniu (WE) nr 754/2009

Uchyla się art. 1 lit. h) rozporządzenia (WE) nr 754/2009.

Artykuł 39

Wejście w życie i stosowanie

Niniejsze rozporządzenie wchodzi w życie następnego dnia po jego opublikowaniu w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej.

Niniejsze rozporządzenie stosuje się od dnia 1 stycznia 2011 r.

Art. 38 stosuje się jednak od dnia 1 lutego 2011 r.

W przypadkach gdy uprawnienia do połowów w odniesieniu do obszaru konwencji CCAMLR są ustanowione dla okresów rozpoczynających się przed dniem 1 stycznia 2011 r., art. 20, 21 i 22 oraz załączniki IE i V stosuje się ze skutkiem od daty rozpoczęcia odpowiednich okresów stosowania tych uprawnień do połowów.

Niniejsze rozporządzenie wiąże w całości i jest bezpośrednio stosowane we wszystkich państwach członkowskich.

Sporządzono w Brukseli dnia 18 stycznia 2011 r.

ZAŁĄCZNIK I

TAC MAJĄCE ZASTOSOWANIE DO STATKÓW UE W OBSZARACH, GDZIE OBOWIĄZUJĄ TAC, ORAZ DO STATKÓW PAŃSTW TRZECICH W WODACH UE, W PODZIALE NA GATUNKI I OBSZARY (W TONACH WAGI W RELACJI PEŁNEJ, Z WYJĄTKIEM PRZYPADKÓW, W KTÓRYCH OKREŚLONO INACZEJ) [4]

Treść w formacie HTML tutaj

ZAŁĄCZNIK IIA

NAKŁAD POŁOWOWY STATKÓW W KONTEKŚCIE ZARZĄDZANIA NIEKTÓRYMI STADAMI W REJONACH ICES IIIa, VIa, VIIa, VIId, PODOBSZARZE ICES IV ORAZ W WODACH UE REJONÓW ICES IIa ORAZ Vb [5]

1. Zakres stosowania

1.1. Niniejszy załącznik stosuje się do statków UE posiadających na pokładzie lub stosujących którekolwiek z narzędzi połowowych wymienionych w pkt 1 załącznika I do rozporządzenia (WE) nr 1342/2008 oraz przebywających w którymkolwiek z obszarów geograficznych wymienionych w pkt 2 wspomnianego załącznika.

1.2. Niniejszego załącznika nie stosuje się do statków o długości całkowitej poniżej 10 m. Statki te nie są objęte wymogiem posiadania specjalnego zezwolenia połowowego wydanego zgodnie z art. 7 rozporządzenia (WE) nr 1627/94. Odnośne państwa członkowskie oceniają nakład połowowy tych statków w podziale na grupy nakładu, do których się zaliczają, przy użyciu odpowiednich metod pobierania próbek. W ciągu 2011 r. Komisja zwróci się o opinię naukową w celu oceny wykorzystania nakładu tych statków, pod kątem włączenia ich w przyszłości do systemu zarządzania nakładem.

2. Narzędzia regulowane i obszary geograficzne

Do celów niniejszego załącznika stosuje się regulowane narzędzia połowowe, o których mowa w pkt 1 załącznika I do rozporządzenia (WE) nr 1342/2008 oraz obszary geograficzne, o których mowa w pkt 2 wspomnianego załącznika.

3. Maksymalny dopuszczalny nakład połowowy

3.1. Maksymalny dopuszczalny nakład połowowy, o którym mowa w art. 12 ust. 1 rozporządzenia (WE) nr 1342/2008 oraz w art. 9 ust. 2 rozporządzenia (WE) nr 676/2007, na okres zarządzania obejmujący 2011 r., tj. od dnia 1 lutego 2011 r. do dnia 31 stycznia 2012 r., dla każdej grupy nakładu połowowego w podziale na państwa członkowskie określono w dodatku 1 do niniejszego załącznika.

3.2. Maksymalne poziomy rocznego nakładu połowowego ustanowione zgodnie z rozporządzeniem (WE) nr 1954/2003 (¹) nie mają wpływu na maksymalny dopuszczalny nakład połowowy ustanowiony w niniejszym załączniku.

4. Zobowiązania państw członkowskich

4.1. Państwa członkowskie zarządzają maksymalnym dopuszczalnym nakładem połowowym, zgodnie z warunkami ustanowionymi w art. 9 rozporządzenia (WE) nr 676/2007, art. 4 i art. 13-17 rozporządzenia (WE) nr 1342/2008 oraz art. 26-35 rozporządzenia (WE) nr 1224/2009.

4.2. W odniesieniu do statków objętych zakresem niniejszego załącznika zastosowanie ma art. 28 rozporządzenia (WE) nr 1224/2009. Obszar geograficzny, o którym mowa w tym artykule, należy rozumieć – do celów gospodarowania zasobami dorsza – jako każdy z obszarów geograficznych wymienionych w pkt 2 niniejszego załącznika, a do celów gospodarowania zasobami soli i gładzicy – jako podobszar ICES IV.

5. Przydział nakładu połowowego

5.1. Jeżeli państwo członkowskie uzna to za stosowne w celu wzmocnienia zrównoważonego wdrażania niniejszego systemu zarządzania nakładem połowowym, nie zezwala ono na połowy w żadnym obszarze geograficznym, do którego ma zastosowanie niniejszy załącznik, prowadzone za pomocą narzędzi regulowanych przez jakiekolwiek jego statki, które nigdy nie prowadziły takiej działalności połowowej, chyba że dopilnuje, aby równoważna zdolność mierzona w kilowatach nie była wykorzystywana do połowów w regulowanym obszarze.

5.2. Państwo członkowskie może ustanowić okresy zarządzania w celu przydziału całości lub części maksymalnego dopuszczalnego nakładu połowowego poszczególnym statkom lub grupom statków. W takim przypadku liczba dni lub godzin, w ciągu których statek może przebywać w danym obszarze w danym okresie zarządzania, ustalana jest przez zainteresowane państwo członkowskie według jego uznania. Podczas każdego takiego okresu zarządzania państwo członkowskie może przesuwać nakłady między poszczególnymi statkami lub grupami statków.

5.3. W przypadku gdy państwo członkowskie zezwala statkom na przebywanie w obszarze w ujęciu godzinowym, nadal mierzy wykorzystanie dni zgodnie z warunkami określonymi w pkt 4 niniejszego załącznika. Na wezwanie Komisji państwo członkowskie wykazuje środki ostrożności wprowadzone w celu zapobieżenia nadmiernemu wykorzystaniu nakładu połowowego w obszarze w wyniku zakończenia przez statek pobytu w obszarze przed upływem 24-godzinnego okresu.

6. Przekazywanie odpowiednich danych

6.1. Nie naruszając przepisów art. 33 i 34 rozporządzenia (WE) nr 1224/2009, państwa członkowskie na wezwanie Komisji przekazują jej dane dotyczące nakładu połowowego wykorzystanego przez ich statki rybackie w poprzednim miesiącu oraz wcześniejszych miesiącach, przy użyciu formatu sprawozdania zamieszczonego w dodatku 2.

6.2. Dane przesyła się na odpowiedni adres poczty elektronicznej, który Komisja podaje państwom członkowskim. Po wprowadzeniu przekazywania danych do systemu wymiany danych dotyczących rybołówstwa (lub innego przyszłego systemu danych ustanowionego przez Komisję) państwa członkowskie przekazują dane do systemu do piętnastego dnia każdego miesiąca, określając nakład wykorzystany do końca poprzedniego miesiąca. Komisja powiadamia państwa członkowskie o terminie, od którego system będzie wykorzystywany do przekazywania danych, co najmniej dwa miesiące przed pierwszym wiążącym terminem przekazania danych. Pierwsza deklaracja dotycząca nakładu połowowego przesłana do systemu dotyczy nakładu połowowego wykorzystanego od dnia 1 lutego 2011 r. Na wezwanie Komisji państwa członkowskie przekazują jej dane dotyczące nakładu połowowego wykorzystanego przez ich statki rybackie w styczniu 2011 r.

Dodatek 1 do załącznika IIA

Maksymalny dopuszczalny nakład połowowy w kilowatodniach

Dodatek 2 do załącznika IIA

Tabela II

Format sprawozdania

Tabela III

Format danych

ZAŁĄCZNIK IIB

NAKŁAD POŁOWOWY STATKÓW W KONTEKŚCIE ODNOWIENIA PEWNYCH POŁUDNIOWYCH STAD MORSZCZUKA I STAD HOMARCA W REJONACH ICES VIIIc ORAZ IXa Z WYJĄTKIEM ZATOKI KADYKSU

1. Zakres stosowania

Niniejszy załącznik stosuje się do statków UE o długości całkowitej równej co najmniej 10 metrów, posiadających na pokładzie lub stosujących włoki, niewody duńskie lub podobne narzędzia połowowe o rozmiarze oczek sieci równym co najmniej 32 mm, sieci skrzelowe o rozmiarze oczek sieci równym co najmniej 60 mm lub takle denne oraz przebywających w rejonach ICES VIIIc oraz IXa z wyjątkiem Zatoki Kadyksu.

2. Definicje

Do celów niniejszego załącznika:

a) grupa narzędzi” oznacza grupę włoków, niewodów duńskich lub podobnych narzędzi o rozmiarze oczek sieci równym co najmniej 32 mm, sieci skrzelowych o rozmiarze oczek sieci równym co najmniej 60 mm oraz takli dennych;

b) „narzędzie regulowane” oznacza dowolną z dwóch kategorii narzędzi należących do grupy narzędzi;

c) „ obszar” oznacza rejony ICES VIIIc oraz IXa z wyjątkiem Zatoki Kadyksu;

d) „okres zarządzania obejmujący 2011 r.” oznacza okres od dnia 1 lutego 2011 r. do dnia 31 stycznia 2012 r.;

e) „warunki szczególne” oznaczają warunki szczególne, o których mowa w pkt 5.2. niniejszego załącznika.

3. Statki objęte ograniczeniami nakładu połowowego

3.1. Państwo członkowskie nie zezwala na połowy przy użyciu narzędzia regulowanego na danym obszarze realizowane przez swoje statki, które zgodnie z dokumentacją nie prowadziły działalności połowowej w latach 2002-2010 na tym obszarze, z wyjątkiem zapisu o działalności połowowej prowadzonej w wyniku przekazania dni pomiędzy statkami rybackimi, chyba że państwo to zapewni zakaz połowów na tym obszarze realizowanych przez statki o równoważnej mocy mierzonej w kilowatach.

3.2. Statek pływający pod banderą państwa członkowskiego nieposiadającego kWot w tym obszarze nie ma zezwolenia na dokonywanie połowów w tym obszarze przy użyciu narzędzi regulowanych, chyba że statkowi temu przyznano kWotę po transferze dopuszczonym zgodnie z art. 20 ust. 5 rozporządzenia (WE) nr 2371/2002 oraz przyznano dni przebywania na morzu zgodnie z pkt 10 lub 11 niniejszego załącznika.

4. Zobowiązania ogólne i ograniczenia działalności

4.1. Państwa członkowskie zarządzają maksymalnym dopuszczalnym nakładem połowowym, zgodnie z warunkami ustanowionymi w art. 8 rozporządzenia (WE) nr 2166/2005 oraz art. 26-35 rozporządzenia (WE) nr 1224/2009.

4.2. Nie naruszając przepisów art. 29 rozporządzenia (WE) nr 1224/2009, każde państwo członkowskie dopilnowuje, aby pływające pod jego banderą statki UE posiadające na pokładzie jakiekolwiek narzędzia regulowane, przebywały w przedmiotowym obszarze przez liczbę dni nie większą niż określono w pkt 5 niniejszego załącznika.

4.3. W odniesieniu do statków objętych zakresem niniejszego załącznika zastosowanie ma art. 28 rozporządzenia (WE) nr 1224/2009. Obszar geograficzny, o którym mowa w niniejszym artykule, należy rozumieć jako obszar określony w pkt 2 niniejszego załącznika.

LICZBA DNI PRZEBYWANIA NA OBSZARZE PRZYZNANA STATKOM UE

5. Maksymalna liczba dni

5.1. W tabeli I podana jest maksymalna liczba dni na morzu, w okresie zarządzania obejmującym 2011 r., w odniesieniu do których państwo członkowskie może wydać zezwolenie na przebywanie w danym obszarze statkowi pływającemu pod jego banderą i posiadającemu na pokładzie jakiekolwiek narzędzie regulowane.

5.2. Do celów ustalenia maksymalnej liczby dni na morzu, w ciągu których statek UE może przebywać w granicach danego obszaru zgodnie z zezwoleniem wydanym przez państwo członkowskie bandery, zgodnie z tabelą I mają zastosowanie następujące warunki szczególne:

a) całkowity wyładunek morszczuka zrealizowany przez statek w roku 2008 lub 2009 wyniósł mniej niż 5 ton lub mniej niż 3 % całkowitych wyładunków w wadze w relacji pełnej; oraz

b) całkowity wyładunek homarca zrealizowany przez statek w roku 2008 lub 2009 wyniósł mniej niż 2,5 tony zgodnie z wyładunkami w wadze w relacji pełnej.

5.3. Warunki szczególne, o których mowa w pkt 5.2., można objąć transferem z jednego statku na inny statek lub inne statki, zastępujący lub zastępujące go we flocie, pod warunkiem że stosowane narzędzia połowowe są równoważne i że w żadnym roku działalności zarejestrowane wyładunki morszczuka oraz homarca nie przekroczyły wartości określonych w pkt 5.2.

5.4. Państwo członkowskie może zarządzać przydziałami nakładu połowowego według systemu opartego na kilowatodniach. W ramach tego systemu państwo członkowskie może wydać zezwolenie dowolnemu zainteresowanemu statkowi w odniesieniu do dowolnego narzędzia regulowanego i warunków szczególnych określonych w tabeli I na przebywanie w obszarze przez maksymalną liczbę dni różną od liczby określonej w przedmiotowej tabeli pod warunkiem przestrzegania ogólnej liczby kilowatodni przewidzianych dla danego narzędzia regulowanego i warunków szczególnych, o których mowa w pkt 5.2.

Ogólna liczba kilowatodni odpowiada sumie wszystkich indywidualnych nakładów połowowych przyznanych statkom pływającym pod banderą danego państwa członkowskiego i spełniającym wymogi dotyczące narzędzi regulowanych oraz, w stosownych przypadkach, warunków szczególnych. Indywidualne nakłady połowowe oblicza się w kilowatodniach, mnożąc moc silnika każdego ze statków przez liczbę dni na morzu, jaką mógłby on wykorzystać zgodnie z tabelą I, gdyby nie stosowano przepisów zawartych w niniejszym punkcie. Jeżeli zgodnie z tabelą I liczba dni nie jest ograniczona, statek mógłby wykorzystać liczbę dni odpowiadającą 360.

5.5. Państwo członkowskie pragnące skorzystać z systemu, o którym mowa w pkt 5.4. przedkłada Komisji wniosek wraz ze sprawozdaniami w formie elektronicznej, zawierającymi dla grupy narzędzi i warunków szczególnych określonych w tabeli I szczegółowe obliczenia w oparciu o:

– wykaz statków uprawnionych do prowadzenia połowów, w którym wskazane są numery unijnego rejestru floty rybackiej (CFR) oraz moc silników poszczególnych statków,

– bazy historyczne z lat 2008 i 2009 dla tych statków odpowiadające składowi połowów określonemu w warunkach szczególnych, o których mowa w pkt 5.2. lit. a) lub b), jeśli statki te spełniają takie warunki szczególne;

– liczbę dni na morzu, w ciągu których każdy ze statków mógłby prowadzić połowy zgodnie z tabelą I, oraz liczbę dni na morzu, do jakiej każdy ze statków byłby uprawniony przy zastosowaniu pkt 5.4.

Na podstawie takiego opisu Komisja może zezwolić państwu członkowskiemu na skorzystanie z systemu, o którym mowa w pkt 5.4.

6. Okresy zarządzania

6.1. Państwo członkowskie może podzielić dni przebywania w obszarze podane w tabeli I na okresy zarządzania trwające jeden miesiąc kalendarzowy lub większą ich liczbę.

6.2. Liczba dni lub godzin, w ciągu których statek może przebywać w obszarze w danym okresie zarządzania, ustalana jest przez dane państwo członkowskie.

W przypadku gdy państwo członkowskie zezwala statkom na przebywanie w obszarze w ujęciu godzinowym, nadal mierzy ono wykorzystanie dni zgodnie z pkt 4.1. Na wezwanie Komisji państwo członkowskie wykazuje środki ostrożności wprowadzone w celu zapobieżenia nadmiernemu wykorzystaniu dni w obszarze w wyniku zakończenia przez statek pobytu w obszarze przed upływem 24-godzinnego okresu.

7. Przydział dodatkowych dni za trwałe zaprzestanie działalności połowowej

7.1. Komisja może przydzielić państwom członkowskim dodatkową liczbę dni na morzu, podczas których – zgodnie z zezwoleniem wydanym przez dane państwo członkowskie bandery – statek może przebywać w danym obszarze, posiadając jednocześnie na pokładzie którekolwiek z narzędzi regulowanych, na podstawie trwałego zaprzestania działalności połowowej w okresie od dnia 1 lutego 2010 r. do dnia 31 stycznia 2011 r. zgodnie z art. 7 rozporządzenia (WE) nr 2792/1999 (²) lub zgodnie z art. 23 rozporządzenia (WE) nr 1198/2006 (³) lub w wyniku innych okoliczności należycie uzasadnionych przez państwa członkowskie. Uwzględniony może również zostać każdy statek, który może wykazać trwałe zaprzestanie działalności połowowej na danym obszarze.

Nakład połowowy wycofanych statków stosujących dane narzędzia wykorzystany w 2003 r. i mierzony w kilowatodniach dzieli się przez nakład połowowy wykorzystany przez wszystkie statki stosujące te narzędzia w 2003 r. Dodatkowa liczba dni na morzu jest następnie obliczana przez pomnożenie tego wyniku przez liczbę dni, które zostałyby przydzielone zgodnie z tabelą I. Jeśli w wyniku obliczeń otrzymano dni niepełne, są one zaokrąglane do najbliższego pełnego dnia.

Przepisy niniejszego punktu nie mają zastosowania w przypadku, gdy statek został zastąpiony zgodnie z pkt 3 lub pkt 5.3. niniejszego załącznika lub gdy fakt wycofania został wykorzystany w poprzednich latach w celu uzyskania dodatkowych dni na morzu.

7.2. Państwa członkowskie pragnące skorzystać z przydziałów, o których mowa w pkt 7.1., przedkładają Komisji wniosek wraz ze sprawozdaniami w formie elektronicznej, zawierającymi dla grupy narzędzi i warunków szczególnych określonych w tabeli I szczegółowe obliczenia w oparciu o:

– wykaz statków wycofanych, w którym wskazane są numery unijnego rejestru floty rybackiej (CFR) oraz moc silników poszczególnych statków,

– działalność połowową prowadzoną przez te statki w 2003 r. przedstawianą jako liczbę dni na morzu zgodnie z grupą narzędzi połowowych i, w razie potrzeby, zgodnie z warunkami szczególnymi.

7.3. Na podstawie takiego wniosku Komisja może zmienić liczbę dni określoną w pkt 5.1. w odniesieniu do tego państwa członkowskiego, zgodnie z procedurą, o której mowa w art. 30 ust. 2 rozporządzenia (WE) nr 2371/2002.

7.4. W okresie zarządzania obejmującym 2011 r. państwo członkowskie może przyznać tę liczbę dodatkowych dni na morzu wszystkim lub niektórym statkom pozostającym w składzie floty i upoważnionym do stosowania narzędzi regulowanych. Przydział dodatkowych dni wynikający z wycofania statku, który korzystał z warunku szczególnego, o którym mowa w pkt 5.2. lit. a) lub b), na korzyść statku, który nadal prowadzi działalność i nie korzysta z warunku szczególnego, jest niedozwolony.

7.5. Wszelka dodatkowa liczba dni wynikająca z trwałego zaprzestania działalności połowowej przyznana przez Komisję dla okresu zarządzania obejmującego 2010 r. jest uwzględniona w maksymalnej liczbie dni na państwo członkowskie podanej w tabeli I i jest przyznawana według grup narzędzi w tabeli I oraz podlega dostosowaniu pułapów dni na morzu wynikających z niniejszego rozporządzenia dla okresu zarządzania obejmującego 2011 r.

7.6. W drodze odstępstwa od pkt 7.1., 7.2. i 7.3. Komisja może wyjątkowo przyznać państwu członkowskiemu dodatkowe dni w okresie zarządzania obejmującym 2011 r. na podstawie trwałego zaprzestania działalności połowowej w okresie od dnia 1 lutego 2004 r. do dnia 31 stycznia 2010 r., w odniesieniu do którego nie złożono wcześniej wniosku o przyznanie dodatkowych dni.

8. Przydział dodatkowych dni za zwiększenie obecności obserwatorów naukowych

8.1. Komisja może przydzielić państwom członkowskim dodatkowe trzy dni, w ciągu których statek może przebywać w obszarze i posiadać na pokładzie dowolne narzędzie regulowane, na podstawie programu zwiększenia obecności obserwatorów naukowych uzgodnionego w porozumieniu z naukowcami i sektorem rybnym. Program taki skupia się w szczególności na ilości odrzutów i składzie połowów oraz wykracza poza wymogi dotyczące zbierania danych, określone w rozporządzeniu Rady (WE) nr 199/2008 z dnia 25 lutego 2008 r. w sprawie ustanowienia wspólnotowych ram gromadzenia danych, zarządzania nimi i ich wykorzystywania w sektorze rybołówstwa oraz w sprawie wspierania doradztwa naukowego w zakresie wspólnej polityki rybołówstwa (⁴) oraz jego przepisach wykonawczych w odniesieniu do programów krajowych.

Obserwatorzy naukowi są niezależni od właściciela i kapitana statku oraz wszystkich członków załogi.

8.2. Państwa członkowskie pragnące skorzystać z przydziałów, o których mowa w pkt 8.1., przedkładają Komisji do zatwierdzenia opis swojego programu zwiększenia obecności obserwatorów naukowych.

8.3. Na podstawie takiego opisu i po konsultacji ze STECF Komisja może zmienić liczbę dni określoną w pkt 5.1. w odniesieniu do tego państwa członkowskiego i statków, obszaru oraz narzędzia objętych programem zwiększenia obecności obserwatorów naukowych, zgodnie z procedurą ustanowioną w art. 30 ust. 2 rozporządzenia (WE) nr 2371/2002.

8.4. Jeśli program zwiększenia obecności obserwatorów naukowych przedstawiony przez państwo członkowskie został w przeszłości zatwierdzony przez Komisję i państwo członkowskie zamierza stosować go bez zmian, państwo członkowskie powiadamia Komisję o kontynuowaniu programu w terminie czterech tygodni przed rozpoczęciem okresu stosowania programu.

9. Warunki szczególne dotyczące przydziału dni

9.1. W przypadku przydzielenia statkowi, który spełnia warunki szczególne, nieograniczonej liczby dni wyładunki zrealizowane przez ten statek w okresie zarządzania obejmującym 2011 r. nie przekraczają 5 ton lub 3 % wszystkich wyładunków określonych wagą w relacji pełnej w przypadku morszczuka i 2,5 tony wagi w relacji pełnej w przypadku homarca.

9.2. Jeżeli którykolwiek z tych warunków nie zostanie spełniony przez dany statek, statek ten traci ze skutkiem natychmiastowym uprawnienia do przydziału dni związanych z danym warunkiem szczególnym.

Tabela I

Maksymalna liczba dni w roku, w trakcie których statek może przebywać w obszarze w zależności od narzędzia połowowego

WYMIANY PRZYDZIAŁÓW NAKŁADU POŁOWOWEGO

10. Transfer dni między statkami pływającymi pod banderą jednego państwa członkowskiego

10.1. Państwo członkowskie może zezwolić dowolnemu statkowi rybackiemu pływającemu pod jego banderą na transfer dni przebywania w obszarze, do których został uprawniony, na rzecz innego statku pływającego pod jego banderą w tym obszarze, pod warunkiem że iloczyn dni otrzymanych przez statek i mocy jego silnika wyrażonej w kilowatach (kilowatodniach) jest równy co najwyżej iloczynowi dni przekazanych przez statek przekazujący i mocy silnika tego statku wyrażonej w kilowatach. Moc silników statków wyrażona w kilowatach jest równa mocy odnotowanej dla każdego statku w unijnym rejestrze floty rybackiej.

10.2. Całkowita liczba dni przebywania na obszarze przekazana na podstawie pkt 10.1. pomnożona przez moc silnika statku przekazującego wyrażoną w kilowatach nie jest wyższa niż średnia roczna liczba dni wykazana w bazie historycznej statku przekazującego na tym samym obszarze, zweryfikowana zgodnie z dziennikiem połowowym w latach 2008 i 2009, pomnożona przez moc silnika tego statku wyrażoną w kilowatach.

10.3. Transfer dni przeprowadzony w sposób opisany w pkt 10.1. jest dozwolony tylko między statkami prowadzącymi działania przy użyciu dowolnego narzędzia regulowanego oraz w tym samym okresie zarządzania.

10.4. Transfer dni jest dozwolony wyłącznie w przypadku statków korzystających z przydziału dni połowowych bez warunków szczególnych.

10.5. Na wezwanie Komisji państwa członkowskie przekazują informacje dotyczące dokonanych transferów. Formaty arkusza kalkulacyjnego służącego do zbierania i przekazywania informacji, o których mowa w niniejszym punkcie, mogą zostać przyjęte zgodnie z procedurą, o której mowa w art. 30 ust. 2 rozporządzenia (WE) nr 2371/2002.

11. Transfer dni między statkami rybackimi pływającymi pod banderą różnych państw członkowskich

Państwa członkowskie mogą zezwolić na transfer dni przebywania na obszarze w tym samym okresie zarządzania i na tym samym obszarze pomiędzy statkami rybackimi pływającymi pod banderą tych państw, pod warunkiem że stosuje się odpowiednio pkt 3.1., 3.2. i 10. W przypadku gdy państwa członkowskie podejmują decyzję o zezwoleniu na taki transfer, przed jego dokonaniem przekazują Komisji szczegółowe informacje na jego temat, w tym liczbę przekazywanych dni, nakład połowowy oraz, w stosownych przypadkach, związane z tym kWoty połowowe.

OBOWIĄZKI W ZAKRESIE SPRAWOZDAWCZOŚCI

12. Zbieranie odpowiednich danych

Na podstawie informacji wykorzystywanych do celów zarządzania przydziałami dni połowowych, w czasie których statki przebywają w obszarze, o którym mowa w niniejszym załączniku, państwa członkowskie gromadzą w ujęciu kWartalnym informacje o całkowitym nakładzie połowowym wykorzystanym w tym obszarze przy użyciu narzędzi ciągnionych i narzędzi biernych oraz nakładzie wykorzystanym przez statki stosujące w obszarze różne rodzaje narzędzi i mocy silników tych statków w kW.

13. Przekazywanie odpowiednich danych

Na wezwanie Komisji państwa członkowskie udostępniają jej arkusz kalkulacyjny zawierający dane, o których mowa w pkt 12, w formacie określonym w tabelach II oraz III, przesyłając go na odpowiedni adres poczty elektronicznej, który Komisja podaje państwom członkowskim. Na wezwanie Komisji państwa członkowskie przesyłają jej szczegółowe informacje na temat przyznanego i wykorzystanego nakładu w całym okresie zarządzania obejmującym lata 2010 i 2011 lub jego częściach z wykorzystaniem formatu danych określonego w tabelach IV oraz V.

Tabela II

Format sprawozdań dotyczących rocznych zestawień kilowatodni

Tabela III

Format danych w rocznych zestawieniach kilowatodni

Tabela IV

Format sprawozdań dotyczących informacji na temat statków

Tabela V

Format danych dotyczących statków

ZAŁĄCZNIK IIC

NAKŁAD POŁOWOWY DLA STATKÓW W KONTEKŚCIE ZARZĄDZANIA STADEM SOLI W ZACHODNIEJ CZĘŚCI KANAŁU LA MANCHE W REJONIE ICES VIIe

PRZEPISY OGÓLNE

1. Zakres stosowania

1.1. Niniejszy załącznik ma zastosowanie do statków UE o długości całkowitej równej co najmniej 10 metrów, mających na pokładzie lub stosujących którekolwiek z narzędzi, o których mowa w pkt 2, oraz przebywających w rejonie ICES VIIe. Do celów niniejszego załącznika odesłanie do okresu zarządzania obejmującego 2011 r. oznacza okres od dnia 1 lutego 2011 r. do dnia 31 stycznia 2012 r.

1.2. Statki poławiające sieciami biernymi o rozmiarze oczek sieci równym co najmniej 120 mm oraz o bazie historycznej wynoszącej zgodnie z dziennikiem połowowym w 2004 r. mniej niż 300 kg soli w relacji pełnej są zwolnione z przepisów niniejszego załącznika, pod warunkiem że:

a) statki takie połowią mniej niż 300 kg soli w relacji pełnej w okresie zarządzania obejmującym 2011 r.;

b) statki te nie dokonują żadnych przeładunków ryb na morzu na inne statki; oraz

c) każde zainteresowane państwo członkowskie przedstawi Komisji do dnia 31 lipca 2011 r. oraz do dnia 31 stycznia 2012 r. sprawozdanie dotyczące bazy historycznej połowów soli dokonanych przez te statki w 2004 r. oraz połowów soli w 2011 r.

Jeżeli dowolny z powyższych warunków nie zostanie spełniony, odnośne statki zostają ze skutkiem natychmiastowym pozbawione zwolnienia z przepisów niniejszego załącznika.

2. Narzędzie połowowe

Do celów niniejszego załącznika stosuje się następujące grupy narzędzi połowowych:

a) włoki rozprzowe o rozmiarze oczek sieci co najmniej 80 mm;

b) sieci bierne łącznie z sieciami skrzelowymi, drygawicami i sieciami oplątującymi o rozmiarze oczek sieci równym lub mniejszym niż 220 mm.

3. Zobowiązania ogólne i ograniczenia działalności

3.1. Państwa członkowskie zarządzają maksymalnym dopuszczalnym nakładem połowowym zgodnie z art. 26-35 rozporządzenia (WE) nr 1224/2009.

3.2. W odniesieniu do statków objętych zakresem niniejszego załącznika zastosowanie ma art. 28 rozporządzenia (WE) nr 1224/2009. Obszar geograficzny, o którym mowa w tym artykule, należy rozumieć jako rejon ICES VIIe.

WPROWADZANIE OGRANICZEŃ NAKŁADU POŁOWOWEGO

4. Statki objęte ograniczeniami nakładu połowowego

4.1. Statki stosujące narzędzia połowowe wymienione w pkt 2 i dokonujące połowów w obszarach wymienionych w pkt 1 muszą posiadać specjalne zezwolenie połowowe wydane zgodnie z art. 7 rozporządzenia (WE) nr 1627/94.

4.2. Państwo członkowskie zabrania dokonywania połowów z wykorzystaniem narzędzi połowowych należących do grupy narzędzi połowowych określonej w pkt 2 na obszarze przez jakiekolwiek statki pływające pod jego banderą, które według dokumentacji nie prowadziły takiej działalności połowowej w latach 2002-2010 na tym obszarze, chyba że państwo to zapewni zakaz dokonywania połowów na regulowanym obszarze przez statki o równoważnej mocy mierzonej w kilowatach.

4.3. Statek, który posiada bazę historyczną stosowania narzędzia należącego do grupy narzędzi połowowych określonej w pkt 2, może jednak zostać upoważniony do stosowania innego narzędzia połowowego pod warunkiem, że liczba dni przypisana temu ostatniemu narzędziu jest co najmniej równa liczbie dni przypisanych pierwszemu narzędziu.

4.4. Statek pływający pod banderą państwa członkowskiego nieposiadającego kWot w obszarze określonym w pkt 1 nie ma zezwolenia na dokonywanie połowów w tym obszarze przy użyciu narzędzia należącego do grupy narzędzi połowowych określonej w pkt 2, chyba że statkowi temu przyznano kWotę po transferze dozwolonym zgodnie z art. 20 ust. 5 rozporządzenia (WE) nr 2371/2002 oraz przyznano mu dni przebywania na morzu zgodnie z pkt 10 lub 11 niniejszego załącznika.

5. Ograniczenia działalności

Każde państwo członkowskie dopilnowuje, aby statki rybackie posiadające na pokładzie jakiekolwiek grupy narzędzi połowowych, o których mowa w pkt 2, pływające pod jego banderą oraz zarejestrowane w Unii, przebywały w obszarze przez liczbę dni nie większą niż określono w pkt 6.

LICZBA DNI PRZEBYWANIA NA OBSZARZE PRZYZNANA STATKOM UE

6. Maksymalna liczba dni

6.1. W okresie zarządzania obejmującym 2011 r. maksymalna liczba dni na morzu, w odniesieniu do których państwo członkowskie może wydać statkowi pływającemu pod jego banderą zezwolenie na przebywanie w danym obszarze, posiadając na pokładzie i wykorzystując jakiekolwiek z narzędzi połowowych, o których mowa w pkt 2, jest wskazana w tabeli I.

6.2. W okresie zarządzania obejmującym 2011 r. państwa członkowskie mogą zarządzać swoim przydziałem nakładu połowowego według systemu opartego na kilowatodniach. Zgodnie z tym systemem państwo członkowskie może wydać zezwolenie jakiemukolwiek zainteresowanemu statkowi w odniesieniu do którejkolwiek z grup narzędzi określonych w tabeli I na przebywanie w obszarze w ciągu maksymalnej liczby dni, różnej od liczby określonej w tej tabeli, pod warunkiem że ogólna liczba kilowatodni odpowiadających danej grupie nie ulega zmianie.

Dla poszczególnych grup narzędzi połowowych ogólna liczba kilowatodni odpowiada sumie wszystkich indywidualnych nakładów połowowych przyznanych statkom pływającym pod banderą danego państwa członkowskiego i upoważnionym do stosowania danej grupy narzędzi. Indywidualne nakłady połowowe oblicza się w kilowatodniach, mnożąc moc silnika każdego ze statków przez liczbę dni na morzu, jaką mógłby on wykorzystać zgodnie z tabelą I, gdyby nie stosowano przepisów zawartych w niniejszym punkcie.

6.3. Państwo członkowskie pragnące skorzystać z systemu, o którym mowa w pkt 6.2. przedkłada Komisji wniosek wraz ze sprawozdaniami w formie elektronicznej, zawierającymi dla każdej grupy narzędzi połowowych szczegółowe obliczenia w oparciu o:

– wykaz statków uprawnionych do prowadzenia połowów, w którym wskazane są numery unijnego rejestru floty rybackiej (CFR) oraz moc silników poszczególnych statków,

– liczbę dni na morzu, w ciągu których każdy ze statków mógłby prowadzić połowy zgodnie z tabelą I, oraz liczbę dni na morzu, do jakiej każdy ze statków byłby uprawniony przy zastosowaniu pkt 6.2.

Na podstawie takiego opisu Komisja może zezwolić państwu członkowskiemu na skorzystanie z systemu, o którym mowa w pkt 6.2.

7. Okresy zarządzania

7.1. Państwo członkowskie może podzielić dni przebywania w obszarze podane w tabeli I na okresy zarządzania trwające jeden miesiąc kalendarzowy lub większą ich liczbę.

7.2. Liczba dni lub godzin, w ciągu których statek może przebywać w obszarze w danym okresie zarządzania, ustalana jest przez dane państwo członkowskie.

W przypadku gdy państwo członkowskie zezwala statkom na przebywanie w obszarze w ujęciu godzinowym, nadal mierzy ono wykorzystanie dni zgodnie z pkt 3. Na wezwanie Komisji państwo członkowskie wykazuje środki ostrożności wprowadzone w celu zapobieżenia nadmiernemu wykorzystaniu liczby dni w obszarze w wyniku zakończenia przez statek pobytu w obszarze, które nie pokrywa się z końcem 24-godzinnego okresu.

8. Przydział dodatkowych dni za trwałe zaprzestanie działalności połowowej

8.1. Komisja może przydzielić państwom członkowskim dodatkową liczbę dni na morzu, podczas których – zgodnie z zezwoleniem wydanym przez dane państwo członkowskie bandery – statek może przebywać w danym obszarze geograficznym, posiadając na pokładzie którekolwiek z narzędzi, o których mowa w pkt 2, na podstawie trwałego zaprzestania działalności połowowej w okresie od dnia 1 stycznia 2004 r. zgodnie z art. 7 rozporządzenia (WE) nr 2792/1999 lub zgodnie z art. 23 rozporządzenia (WE) nr 1198/2006 lub zgodnie z rozporządzeniem (WE) nr 744/2008 (⁵) lub w wyniku innych okoliczności należycie uzasadnionych przez państwa członkowskie.

Nakład połowowy wycofanych statków stosujących dane narzędzie wykorzystany w 2003 r. i mierzony w kilowatodniach dzieli się przez nakład połowowy wykorzystany przez wszystkie statki stosujące to narzędzie w tym samym roku. Dodatkowa liczba dni na morzu jest następnie obliczana przez pomnożenie tego ilorazu przez liczbę dni, które zostałyby przydzielone zgodnie z tabelą I. Jeśli w wyniku obliczeń otrzymano dni niepełne, są one zaokrąglane do najbliższego pełnego dnia.

Przepisy niniejszego punktu nie mają zastosowania w przypadku, gdy statek został zastąpiony zgodnie z pkt 4.2. lub gdy fakt wycofania został wykorzystany w poprzednich latach w celu uzyskania dodatkowych dni na morzu.

8.2. Państwa członkowskie pragnące skorzystać z przydziałów, o których mowa w pkt 8.1., przedkładają Komisji wniosek wraz ze sprawozdaniami w formie elektronicznej, zawierającymi dla każdej grupy narzędzi połowowych szczegółowe obliczenia w oparciu o:

– wykaz statków wycofanych, w którym wskazane są numery unijnego rejestru floty rybackiej (CFR) oraz moc silników poszczególnych statków,

– działalność połowową prowadzoną przez te statki w 2003 r. wyrażoną w liczbie dni na morzu z podziałem na odpowiednie grupy narzędzi połowowych.

8.3. Na podstawie takiego wniosku Komisja może zmienić liczbę dni określoną w pkt 6.2. w odniesieniu do tego państwa członkowskiego zgodnie z procedurą, o której mowa w art. 30 ust. 2 rozporządzenia (WE) nr 2371/2002.

8.4. W okresie zarządzania obejmującym 2011 r. państwo członkowskie może przyznać tę liczbę dodatkowych dni na morzu wszystkim lub niektórym statkom pozostającym w składzie floty i upoważnionym do stosowania danej grupy narzędzi połowowych.

8.5. W odniesieniu do okresu zarządzania obejmującego 2011 r. państwo członkowskie nie może przyznać wcześniej przyznanych przez Komisję dodatkowych dni na morzu wynikających z trwałego zaprzestania działalności połowowej, chyba że Komisja podjęła decyzję o ponownej ocenie liczby dodatkowych dni w oparciu o obowiązujące grupy narzędzi i ograniczenia dotyczące dni na morzu. Na wniosek państwa członkowskiego dotyczący ponownej oceny liczby dodatkowych dni, dopuszcza się tymczasowe przyznanie przez państwo członkowskie 50% dodatkowych dni, do czasu podjęcia decyzji przez Komisję.

9. Przydział dodatkowych dni za zwiększenie obecności obserwatorów naukowych

9.1. Komisja może przydzielić państwom członkowskim dodatkowe trzy dni między dniem 1 lutego 2011 r. a dniem 31 stycznia 2012 r., w ciągu których statek może przebywać w obszarze i posiadać na pokładzie dowolne z grup narzędzi połowowych, o których mowa w pkt 2, na podstawie programu zwiększenia obecności obserwatorów naukowych uzgodnionego w porozumieniu z naukowcami i sektorem rybnym. Program taki powinien się skupiać w szczególności na ilości odrzutów i składzie połowów oraz wykraczać poza wymogi dotyczące zbierania danych określone w rozporządzeniu (WE) nr 199/2008 oraz rozporządzeniu (WE) nr 665/2008 (⁶) w odniesieniu do programów krajowych.

Obserwatorzy są niezależni od właściciela i kapitana statku rybackiego oraz wszystkich członków załogi.

9.2. Państwa członkowskie pragnące skorzystać z przydziałów, o których mowa w pkt 9.1., przedkładają Komisji do zatwierdzenia opis swojego programu zwiększenia obecności obserwatorów naukowych.

9.3. Na podstawie takiego opisu i po konsultacji ze STECF Komisja może zmienić liczbę dni określoną w pkt 6.1. w odniesieniu do tego państwa członkowskiego i statków, obszaru oraz narzędzia objętych programem zwiększenia obecności obserwatorów naukowych, zgodnie z procedurą ustanowioną w art. 30 ust. 2 rozporządzenia (WE) nr 2371/2002.

9.4. Jeśli program zwiększenia obecności obserwatorów naukowych, przedstawiony przez państwo członkowskie, został w przeszłości zatwierdzony przez Komisję i państwo członkowskie zamierza stosować go bez zmian, państwo członkowskie jedynie powiadamia Komisję o kontynuowaniu programu w terminie czterech tygodni przed rozpoczęciem okresu obowiązywania programu.

Tabela I

Maksymalna liczba dni w roku, w trakcie których statek może przebywać w obszarze w zależności od grupy narzędzi

WYMIANY PRZYDZIAŁÓW NAKŁADU POŁOWOWEGO

10. Transfer dni między statkami rybackimi pływającymi pod banderą jednego państwa członkowskiego

10.1. Państwo członkowskie może zezwolić dowolnemu statkowi rybackiemu pływającemu pod jego banderą na transfer dni przebywania w obszarze, do których został uprawniony, na rzecz innego statku pływającego pod jego banderą w tym obszarze, pod warunkiem że iloczyn dni otrzymanych przez statek i mocy jego silnika wyrażonej w kilowatach (kilowatodni) jest równy co najwyżej iloczynowi dni przekazanych przez statek przekazujący i mocy silnika tego statku wyrażonej w kilowatach. Moc silników statków wyrażona w kilowatach jest równa mocy odnotowanej dla każdego statku w unijnym rejestrze floty rybackiej.

10.2. Całkowita liczba dni przebywania w obszarze pomnożona przez moc silnika statku przekazującego wyrażoną w kilowatach nie jest wyższa niż średnia roczna liczba dni wykazana w bazie historycznej statku przekazującego na tym obszarze, zweryfikowana zgodnie z dziennikiem połowowym w latach 2001, 2002, 2003, 2004 i 2005, pomnożona przez moc silnika tego statku wyrażoną w kilowatach.

10.3. Transfer dni przeprowadzony w sposób opisany w pkt 10.1 jest dozwolony tylko między statkami prowadzącymi działania przy użyciu narzędzi tej samej grupy, o których mowa w pkt 2, oraz w tym samym okresie zarządzania.

10.4. Na wezwanie Komisji państwa członkowskie przekazują sprawozdania dotyczące dokonanych transferów. Szczegółowy format arkusza kalkulacyjnego służącego do udostępniania tych sprawozdań Komisji może zostać przyjęty zgodnie z procedurą, o której mowa w art. 30 ust. 2 rozporządzenia (WE) nr 2371/2002.

11. Transfer dni między statkami rybackimi pływającymi pod banderą różnych państw członkowskich

Państwa członkowskie mogą zezwolić na transfer dni przebywania na obszarze w tym samym okresie zarządzania i na tym samym obszarze pomiędzy statkami rybackimi pływającymi pod banderą tych państw, pod warunkiem że stosuje się odpowiednio pkt 4.2., 4.4., 6 i 10. W przypadku gdy państwa członkowskie podejmują decyzję o zezwoleniu na taki transfer, warunkiem wstępnym przed jego dokonaniem jest przekazanie Komisji szczegółowych informacji na jego temat, w tym liczby przekazywanych dni, nakładu połowowego oraz, w odpowiednich przypadkach, związanych z tym kWot, zgodnie z ustaleniami między państwami członkowskimi.

OBOWIĄZKI W ZAKRESIE SPRAWOZDAWCZOŚCI

12. Zbieranie odpowiednich danych

Na podstawie informacji wykorzystywanych do celów zarządzania przydziałami dni połowowych, w czasie których statki przebywają w obszarze, o którym mowa w niniejszym załączniku, państwa członkowskie gromadzą, w zestawieniu kWartalnym, informacje o całkowitym nakładzie połowowym wykorzystanym w tym obszarze przy użyciu narzędzi ciągnionych i narzędzi biernych oraz nakładzie wykorzystanym przez statki stosujące w obszarze, którego dotyczy niniejszy załącznik, różne rodzaje narzędzi.

13. Przekazywanie odpowiednich danych

Na wezwanie Komisji państwa członkowskie udostępniają jej arkusz kalkulacyjny zawierający dane, o których mowa w pkt 12, w formacie określonym w tabelach II oraz III, przesyłając go na odpowiedni adres poczty elektronicznej, który Komisja podaje państwom członkowskim. Na wezwanie Komisji państwa członkowskie przesyłają jej szczegółowe informacje na temat przyznanego i wykorzystanego nakładu w całym okresie zarządzania obejmującym lata 2010 i 2011 lub jego częściach z wykorzystaniem formatu określonego w tabelach IV oraz V.

Tabela II

Format sprawozdań dotyczących rocznych zestawień kilowatodni

Tabela III

Format danych w rocznych zestawieniach kilowatodni

Tabela IV

Format sprawozdań dotyczących informacji na temat statków

Tabela V

Format danych dotyczących statków

ZAŁĄCZNIK IID

UPRAWNIENIA DO POŁOWÓW DLA STATKÓW POŁAWIAJĄCYCH DOBIJAKI W REJONACH ICES IIA, IIIA ORAZ W PODOBSZARZE ICES IV

1. Warunki określone w niniejszym załączniku stosuje się do statków UE dokonujących połowów w wodach UE rejonów ICES IIa, IIIa oraz podobszaru ICES IV przy użyciu włoka dennego, niewodu lub podobnych narzędzi ciągnionych o rozmiarze oczek sieci poniżej 16 mm.

2. Warunki określone w niniejszym załączniku stosuje się do statków państw trzecich uprawnionych do połowów dobijaków w wodach UE w podobszarze ICES IV – o ile nie postanowiono inaczej – lub w wyniku konsultacji między Unią a Norwegią, zgodnie z tekstem uzgodnionego protokołu Unii Europejskiej i Norwegii.

3. Do celów niniejszego załącznika obszary zarządzania dobijakami są przedstawione w poniższej tabeli i dodatku do niniejszego załącznika:

4. W oparciu o opinię ICES i STECF w sprawie uprawnień do połowów dobijaków w poszczególnych obszarach zarządzania dobijakami określonych w pkt 3 Komisja będzie starać się zweryfikować do dnia 1 marca 2011 roku TAC i kWoty oraz specjalne warunki dotyczące dobijaków w wodach UE rejonów ICES IIa i IIIa oraz obszaru ICES IV, określone w załączniku I.

5. Połowy przemysłowe włokiem dennym, niewodem lub podobnymi narzędziami ciągnionymi o rozmiarze oczek sieci wynoszącym mniej niż 16 mm są zabronione od dnia 1 stycznia do dnia 31 marca 2011 r. oraz od dnia 1 sierpnia do dnia 31 grudnia 2011 r.

Dodatek 1 do załącznika IID

Obszary zarządzania dobijakami

(¹) Rozporządzenie Rady (WE) nr 1954/2003 z dnia 4 listopada 2003 r. w sprawie zarządzania nakładem połowowym, odnoszącego się do niektórych obszarów i zasobów połowowych Wspólnoty (Dz.U. L 289 z 7.11.2003, s. 1).

(²) Rozporządzenie Rady (WE) nr 2792/99 z dnia 17 grudnia 1999 roku ustanawiające szczegółowe zasady i uzgodnienia dotyczące pomocy strukturalnej Wspólnoty w sektorze rybołówstwa (Dz.U. L 337 z 30.12.1999, s. 10).

(³) Rozporządzenie Rady (WE) nr 1198/2006 z dnia 27 lipca 2006 r. w sprawie Europejskiego Funduszu Rybackiego (Dz.U. L 223 z 15.8.2006, s. 1).

(⁴) Dz.U. L 60 z 5.3.2008, s. 1.

(⁵) Rozporządzenie Rady (WE) nr 744/2008 z dnia 24 lipca 2008 r. ustanawiające tymczasowe szczególne działanie mające na celu wspieranie restrukturyzacji flot rybackich Wspólnoty Europejskiej dotkniętych kryzysem gospodarczym (Dz.U. L 202 z 31.7.2008, s. 1).

(⁶) Rozporządzenie Komisji (WE) nr 665/2008 z dnia 14 lipca 2008 r. ustanawiające szczegółowe zasady stosowania rozporządzenia Rady (WE) nr 199/2008 w sprawie ustanowienia wspólnotowych ram gromadzenia danych, zarządzania nimi i ich wykorzystywania w sektorze rybołówstwa oraz w sprawie wspierania doradztwa naukowego w zakresie wspólnej polityki rybołówstwa (Dz.U. L 186 z 15.7.2008, s. 3).