KOMISJA WSPÓLNOT EUROPEJSKICH,

uwzględniając Traktat ustanawiający Wspólnotę Europejską,

uwzględniając rozporządzenie Rady (WE) nr 479/2008 z dnia 29 kwietnia 2008 r. w sprawie wspólnej organizacji rynku wina, zmieniające rozporządzenia (WE) nr 1493/1999, (WE) nr 1782/2003, (WE) nr 1290/2005 i (WE) nr 3/2008 oraz uchylające rozporządzenia (EWG) nr 2392/86 i (WE) nr 1493/1999 (¹), w szczególności jego artykuły 22, 84, 89, 97, 107, 117, 121 lit. b) i c),

a także mając na uwadze, co następuje:

(1) Rozporządzeniem (WE) nr 479/2008 zmodyfikowano poprzedni system dotyczący sektora wina, określony w rozporządzeniu Rady (WE) nr 1493/1999 z dnia 17 maja 1999 r. w sprawie wspólnej organizacji rynku wina (²), i uchylono to rozporządzenie z dniem 1 sierpnia 2008 r.

(2) Istniejące przepisy wykonawcze obejmujące sektor wina zawarte są w kilku rozporządzeniach, które były często zmieniane. Przepisy te w odniesieniu do mechanizmów rynkowych, handlu z krajami trzecimi, potencjału produkcyjnego oraz kontroli w sektorze wina wymagają zmiany na skutek modyfikacji dokonanych w systemie dotyczącym sektora wina rozporządzeniem (WE) nr 479/2008, jak również w świetle zdobytego doświadczenia. Przyjąć należy szczegółowe przepisy wykonawcze do rozporządzenia (WE) nr 479/2008.

(3) Nowe rozporządzenie powinno więc uchylać i zastępować następujące rozporządzenia Komisji:

- (WE) nr 1227/2000 z dnia 31 maja 2000 r. ustanawiające szczegółowe zasady stosowania rozporządzenia Rady (WE) nr 1493/1999 w sprawie wspólnej organizacji rynku wina, w odniesieniu do potencjału produkcyjnego (³),

- (WE) nr 1623/2000 z dnia 25 lipca 2000 r. ustanawiające szczegółowe zasady wykonywania rozporządzenia (WE) nr 1493/1999 w sprawie wspólnej organizacji rynku wina w odniesieniu do mechanizmów rynkowych (⁴),

- (WE) nr 2729/2000 z dnia 14 grudnia 2000 r. ustanawiające szczegółowe przepisy wykonawcze w sprawie kontroli w sektorze wina (⁵),

- (WE) nr 883/2001 z dnia 24 kwietnia 2001 r. ustanawiające szczegółowe zasady wykonywania rozporządzenia Rady (WE) nr 1493/1999 w odniesieniu do handlu z krajami trzecimi produktami w sektorze wina (⁶).

(4) Tytuł II rozporządzenia (WE) nr 479/2008 zawiera postanowienia dotyczące nowego programu wsparcia, określanego na szczeblu państwa członkowskiego, mającego na celu finansowanie konkretnych środków wsparcia wspomagających sektor wina. Należy wypełnić te ramy przez wprowadzenie przepisów wykonawczych.

(5) Istnieć powinna procedura pierwszego zgłoszenia programu wsparcia. Istnieć powinna także procedura corocznej zmiany programów wsparcia na następny rok tak, aby możliwe było dostosowanie tych programów w celu uwzględnienia wszelkich nowych warunków, których nie można było przewidzieć w momencie przedstawienia programu po raz pierwszy. Wszelkie takie zmiany powinny podlegać określonym ograniczeniom i warunkom, które zapewniałyby zachowanie celów ogólnych zatwierdzonych programów wsparcia.

(6) Na mocy art. 5 ust. 1 rozporządzenia (WE) nr 479/2008 państwa członkowskie mogą podjąć decyzję o opracowaniu programów wsparcia na szczeblu geograficznym uznanym za najwłaściwszy. Ponieważ za zatwierdzanie planów odpowiedzialne są państwa członkowskie, powinny one w tym przypadku określić zasady przedstawiania i zatwierdzania planów oraz minimalną treść wspomnianych planów.

(7) W art. 10 rozporządzenia (WE) nr 479/2008 przewiduje się nowy środek wspierania promocji na rynkach krajów trzecich. Konieczne jest ustanowienie szczegółowych zasad dotyczących tworzenia tego nowego środka.

(8) Dla zapobieżenia jakiemukolwiek niebezpieczeństwu związanemu z zakłócaniem konkurencji opracować należy zasady dotyczące sposobu określania konkretnego pochodzenia produktów podawanego w kampaniach informacyjnych i promocyjnych.

(9) W interesie uzyskania pewności prawnej informacje rozpowszechniane w ramach kampanii promocyjnej powinny być zgodne z prawodawstwem docelowych krajów trzecich.

(10) W celu zapewnienia przestrzegania przepisów wspólnotowych oraz skuteczności wspieranych środków, które mają zostać wprowadzone, należy określić kryteria regulujące selekcję wniosków oraz ich kontrolę przez państwo członkowskie.

(11) W celu zapewnienia skuteczności środków wspólnotowych państwa członkowskie muszą zapewnić, że zatwierdzone kampanie promocyjne są spójne z ich krajowymi i regionalnymi programami promocyjnymi i uzupełniają je. Dla osiągnięcia synergii państwa członkowskie mogą opracowywać wspólne kampanie promocyjne, należy więc opracować przepisy pozwalające na współpracę pomiędzy zaangażowanymi państwami członkowskimi. Pierwszeństwo należy zapewnić mikro-przedsiębiorstwom oraz małym i średnim przedsiębiorstwom, które w większym stopniu potrzebują wsparcia Wspólnoty niż większe przedsiębiorstwa.

(12) Dla uniknięcia podwójnych wypłat w ramach działań promocyjnych finansowanych na mocy rozporządzenia Rady (WE) nr 3/2008 z dnia 17 grudnia 2007 r. w sprawie działań informacyjnych i promocyjnych dotyczących produktów rolnych na rynku wewnętrznym i w krajach trzecich (⁷) lub rozporządzenia Rady (WE) nr 1698/2005 z dnia 20 września 2005 w sprawie wsparcia rozwoju obszarów wiejskich przez Europejski Fundusz Rolny na rzecz Rozwoju Obszarów Wiejskich (EFRROW) (⁸), należy wprowadzić wzajemne wykluczanie.

(13) W art. 11 rozporządzenia (WE) nr 479/2008 przewiduje się środek wsparcia na restrukturyzację i przekształcanie winnic. W szczególności art. 11 ust. 3 akapit drugi wspomnianego rozporządzenia przewiduje, że wsparcie restrukturyzacji i przekształcania winnic nie obejmuje zwykłej odnowy winnic, których naturalny okres eksploatacji ma się ku końcowi.

(14) Ponadto państwa członkowskie mogą przyjąć zasady dotyczące minimalnego rozmiaru działek objętych systemem tak, aby zapewnić, że system ten ma rzeczywisty wpływ na potencjał produkcyjny.

(15) W stosowaniu art. 11 rozporządzenia (WE) nr 479/2008 państwom członkowskim pozostawiono szeroki margines swobody w odniesieniu do określania szczegółowego zakresu i poziomów wsparcia, w tym w szczególności wypłaty kwot zryczałtowanych, ustalania maksymalnych poziomów wsparcia na hektar oraz kształtowania wysokości wsparcia na podstawie obiektywnych kryteriów w ramach ograniczeń ustanowionych w tytule II rozdział I tego rozporządzenia oraz przepisów przyjętych na jego podstawie. Niemniej jednak należy ustanowić wspólne przepisy. W celu ich wykonania i odpowiedniego nadzoru należy zdefiniować środki oraz odpowiednie terminy. Przepisy te powinny także obejmować korzystanie z praw do ponownego sadzenia, które powstają w wyniku karczowania, jeżeli zostały przewidziane w projekcie, w celu umożliwienia przyznania odpowiednio wyższych poziomów wsparcia z uwagi na wyższe koszty z tym związane.

(16) Ze względu na potrzebę weryfikacji, wypłata wsparcia powinna być zwykle dokonywana po wykonaniu określonego działania lub pełnego zestawu działań. Płatność może być jednakże dokonana przed wykonaniem działania lub pełnego zestawu działań pod warunkiem, że wniesiono zabezpieczenie w celu zapewnienia, że działanie zostanie wykonane.

(17) Należy ustanowić szczegółowe przepisy dotyczące uczestniczenia w finansowaniu systemu restrukturyzacji i przekształcania. Należy zastosować środki w celu zapewnienia efektywnego wydawania funduszy przeznaczonych na ten system, przewidując przepisy dotyczące w szczególności płatności zaliczkowych.

(18) W art. 12 rozporządzenia (WE) nr 479/2008 przewiduje się nowy środek wsparcia dla zielonych zbiorów. Z uwagi na zasadę pomocniczości, państwa członkowskie należy uczynić odpowiedzialnymi za ustalenia administracyjne dotyczące procedury składania wniosków dotyczących zielonych zbiorów. Państwa członkowskie powinny mieć swobodę określania daty, do której wymagane będzie od producentów zakończenie czynności, tak aby mając na uwadze ograniczenia czasowe i bliskość okresu zbiorów, zapewnić wystarczająco dużo czasu na przeprowadzenie koniecznej kontroli przed dokonaniem wypłat.

(19) Biorąc pod uwagę środki finansowe przewidziane w systemie zielonych zbiorów, należy przewidzieć systematyczną weryfikację na miejscu obszarów objętych systemem po zakończeniu działań. Weryfikacja taka musi potwierdzić przeprowadzenie całkowitego zniszczenia winogron. Powinna także zapewnić, że wymagania fitosanitarne i środowiskowe są należycie przestrzegane. W interesie weryfikacji wypłata premii powinna być dokonana po sprawdzeniu, że zielone zbiory miały miejsce.

(20) Ponadto należy ustalić maksymalne poziomy wsparcia w celu zapewnienia, że nie stanie się ono stałym alternatywnym sposobem zagospodarowywania produktów w miejsce wprowadzania ich do obrotu.

(21) W art. 13 rozporządzenia (WE) nr 479/2008 przewiduje się nowy środek wsparcia dla tworzenia funduszy wspólnego inwestowania. Konieczne jest określenie szczegółowych zasad dotyczących tego nowego środka. Zasady te w maksymalnym możliwym stopniu powinny zapewniać elastyczność i możliwość szybkiego zastosowania w sytuacjach kryzysowych i z uwagi na to powinny pozwalać na podejmowanie decyzji przez same państwa członkowskie i organizacje producentów. Niemniej jednak zasady powinny zapobiegać nadużyciom i określać limity, w tym finansowe. Ponieważ producenci w nowych państwach członkowskich są generalnie zorganizowani w mniejszym stopniu niż producenci w pozostałych państwach członkowskich, w nowych państwach członkowskich należy przewidzieć wyższy pułap wsparcia.

(22) W art. 14 rozporządzenia (WE) nr 479/2008 przewiduje się nowy środek wsparcia dla ubezpieczenia zbiorów. Konieczne jest określenie szczegółowych zasad dotyczących tworzenia tego nowego środka. Zasady te w maksymalnym możliwym stopniu zapewniać powinny elastyczność. Niemniej jednak zasady powinny zapobiegać nadużyciom i określać limity, w tym w finansowe.

(23) W art. 15 rozporządzenia (WE) nr 479/2008 przewiduje się nowy środek wsparcia dla inwestycji materialnych i niematerialnych w przedsiębiorstwie. Konieczne jest określenie szczegółowych zasad dotyczących tworzenia tego nowego środka z zapewnieniem spójności z tym samym środkiem dostępnym w ramach programów rozwoju obszarów wiejskich. Określić należy typy inwestycji kwalifikowalnych, w tym inwestycji w rozwój nowych produktów, procesów i technologii; zdefiniować należy orientacyjne koszty kwalifikowalne.

(24) W art. 16 rozporządzenia (WE) nr 479/2008 przewiduje się środek wsparcia dla destylacji produktów ubocznych. Konieczne jest określenie szczegółowych zasad dotyczących tworzenia tego nowego środka, w szczególności warunków zagospodarowania produktów ubocznych, jak również celu i poziomu maksymalnej wysokości pomocy dla destylacji wytłoków gronowych, wina i winiarskiego osadu drożdżowego.

(25) W art. 17 rozporządzenia (WE) nr 479/2008 przewiduje się przejściowy środek wsparcia dla destylacji alkoholu spożywczego. Konieczne jest określenie szczegółowych zasad dotyczących tworzenia tego nowego środka, w szczególności celu i ewentualnych korekt pomocy.

(26) W art. 18 rozporządzenia (WE) nr 479/2008 przewiduje się przejściowy środek wsparcia dla destylacji w sytuacji kryzysowej. Konieczne jest określenie szczegółowych zasad dotyczących tworzenia tego nowego środka, w szczególności procedury i warunków pomocy, jak również kryteriów, które należy uwzględnić przy określaniu wysokości pomocy.

(27) W art. 19 rozporządzenia (WE) nr 479/2008 przewiduje się przejściowy środek wsparcia dla stosowania moszczu do wzbogacenia. Konieczne jest określenie szczegółowych zasad dotyczących tworzenia tego nowego środka, w szczególności celu i poziomu maksymalnej wysokości pomocy, jak również przewidzenie określonych kontroli produktów wykorzystywanych do podnoszenia stężenia alkoholu.

(28) W celu nadzorowania wykonywania przepisów tytułu II rozporządzenia (WE) nr 479/2008 oraz prawidłowego zarządzania rynkiem bezwzględnie konieczne jest, aby Komisja miała dostęp do stosownych danych odnoszących się do wykonania programów wsparcia. W związku z tym konieczne jest określenie szczegółów informacji, które będą przekazywane w sprawozdaniach oraz ocenach programów wsparcia dla oceny efektywności i skuteczności tych programów.

(29) Ogólne zasady dotyczące dyscypliny budżetowej, w szczególności odnoszące się do niekompletnych lub nieprawidłowo wypełnionych deklaracji państw członkowskich, powinny znajdować zastosowanie jako uzupełnienie szczególnych zasad ustanowionych niniejszym rozporządzeniem.

(30) Dane szczegółowe dotyczące zarządzania finansami w ramach systemu powinny być uregulowane przepisami przyjętymi w celu wykonania rozporządzenia Rady (WE) nr 1290/2005 z dnia 21 czerwca 2005 r. w sprawie finansowania wspólnej polityki rolnej (⁹).

(31) W art. 76 ust. 1 rozporządzenia (WE) nr 497/2008 przewiduje się, że dla soków i moszczu, dla których zastosowanie opłat celnych zależy od ceny importowej produktu, rzeczywista wysokość tej ceny ma być weryfikowana albo w drodze kontroli każdej partii wyrobów, albo przez zastosowanie zryczałtowanej wartości przywozowej. Obecna charakterystyka ustaleń dotyczących przywozu soków winogronowych i moszczu winogronowego na teren Wspólnoty, w szczególności nieregularność takich przywozów, zarówno pod względem wielkości, jak i częstotliwości, nie pozwala na obliczenie reprezentatywnych zryczałtowanych wartości importowych, które odzwierciedlałyby rzeczywistą wysokość ceny importowej. W takich okolicznościach cena ta powinna być weryfikowana w drodze kontroli każdej partii.

(32) Cena importowa, na podstawie której przywożone produkty są klasyfikowane we Wspólnej Taryfie Celnej, powinna być równa sumie ceny FOB tych produktów oraz kosztów ubezpieczenia i transportu do miejsca wprowadzenia na obszar celny Wspólnoty.

(33) W art. 82 ust. 3 rozporządzenia (WE) nr 479/2008 przewiduje się, że produktom przywożonym objętym tym artykułem powinno towarzyszyć świadectwo i sprawozdanie z analizy sporządzone przez organ lub służbę wyznaczoną przez kraj trzeci, z którego wyroby są eksportowane. Określić należy wymagania, jakie spełniać powinno sprawozdanie z analizy.

(34) Dla uproszczenia kontroli należy wprowadzić przepis przewidujący rezygnację ze świadectwa i sprawozdania z analizy w przypadku produktów przywożonych z krajów trzecich w ograniczonej ilości i pakowanych w małe pojemniki.

(35) Ze względu na harmonizację, wyjątek od wymogu przedstawiania świadectwa i sprawozdania z analizy dla produktów winiarskich przywożonych na obszar Wspólnoty powinny być zgodne z przepisami celnymi dotyczącymi wyjątków i ustaleń stosujących się do dokumentów towarzyszących partiom produktów winiarskich we Wspólnocie.

(36) Stosowanie procedur skomputeryzowanych stopniowo zastępuje ręczne wprowadzanie danych w różnych obszarach działań administracyjnych. Z tego względu możliwe powinno być zastosowanie skomputeryzowanych i elektronicznych procedur przy wydawaniu i wykorzystywaniu dokumentów V I 1 i V I 2.

(37) Pewne kraje trzecie, po stworzeniu skutecznego systemu kontroli swoich producentów win, wprowadzonego przez organy lub służby tych krajów, o którym mowa w art. 82 ust. 3 rozporządzenia (WE) nr 479/2008, wyraziły zainteresowanie możliwością upoważnienia producentów do samodzielnego wystawiania świadectw i sprawozdań z analizy. Mając na uwadze ułatwienie handlu z tymi krajami trzecimi, właściwe jest upoważnienie zainteresowanych stron do uznawania dokumentów wystawionych przez samych producentów za dokumenty wystawione przez wspomniane organy lub służby krajów trzecich, w sposób podobny do sposobu dopuszczonego obecnie w przypadku win pochodzących z obszaru Wspólnoty, pod warunkiem, że państwa te zawarły ze Wspólnotą zobowiązania obejmujące postanowienia dotyczące bliższej współpracy w zakresie zapobiegania nadużyciom i że utrzymują dobre stosunki handlowe ze Wspólnotą. W takich przypadkach należy zapewnić odpowiednie gwarancje i sprawować odpowiednią kontrolę nad wydawaniem wspomnianych dokumentów.

(38) Wykazy zawierające nazwy i adresy agencji i laboratoriów upoważnionych w krajach trzecich do sporządzania świadectw i sprawozdań z analizy należy podać do publicznej wiadomości tak, aby właściwe organy we Wspólnocie, nadzorujące przywóz produktów winiarskich, mogły przeprowadzić wymagane kontrole.

(39) Dla ułatwienia kontroli przez właściwe organy państw członkowskich, określić należy formę oraz, tam gdzie będzie to konieczne, treść świadectwa i sprawozdania z analizy oraz wymagania dotyczące ich stosowania.

(40) Świadectwo oraz, w stosownych przypadkach, sprawozdanie z analizy dotyczące każdej partii przywożonego produktu należy sprawdzić w celu zapobieżenia nadużyciom. W tym celu dokument (dokumenty) musi (muszą) towarzyszyć każdej partii produktu do chwili umieszczenia jej pod kontrolą Wspólnoty.

(41) W celu uwzględnienia praktyk handlowych, w przypadkach, w których partia wina jest dzielona, właściwe organy powinny być uprawnione do zlecania sporządzenia pod ich nadzorem wyciągów ze świadectw i sprawozdań z analizy, które towarzyszyć będą każdej nowej partii produktu powstałej na skutek podziału.

(42) Z uwagi na potrzebę zapewnienia szybkiej i skutecznej ochrony konsumentów, kluczowe znaczenie ma zapewnienie możliwości zawieszenia wszystkich nowych ustaleń w przypadku nadużycia lub zagrożenia zdrowia konsumentów.

(43) Należy także określić proste przepisy dotyczące dokumentów, które będą sporządzane w przypadku przywozów z innych niż kraj pochodzenia produktu winiarskiego krajów trzecich, w których wyrób nie był w istotny sposób przetwarzany.

(44) Zadanie eksporterów i organów władz należy uprościć przez żądanie włączenia do dokumentu V I 1 oświadczenia, że alkohol dodawany do win likierowych i win wzmocnionych do destylacji jest pochodzenia winnego, bez wymogu składania oddzielnego dokumentu dla złożenia takiego oświadczenia. Z tego samego powodu należy dopuścić, aby dokument V I 1 służył jako świadectwo potwierdzające pochodzenie wymagane dla przywozu win kwalifikujących się do zmniejszenia cła. W przypadku niektórych win nie jest jednak wymagane żadne świadectwo ani sprawozdanie z analizy pod warunkiem przedstawienia świadectwa pochodzenia. Dopuszczone powinno być wykorzystanie dokumentu V I 1 jako świadectwa pochodzenia dla wspomnianych win likierowych, przy czym nie jest wymagane wypełnianie sekcji dotyczącej sprawozdania z analizy.

(45) Przywóz wina w ramach koncesji przewidzianej w umowach z niektórymi krajami trzecimi wymaga przedstawienia atestów wydawanych przez organy urzędowe lub organy uznane urzędowo przez obie umawiające się strony i wpisane na wspólnie sporządzone listy, stwierdzających, że dane wino spełnia warunki otrzymania koncesji.

(46) Państwa członkowskie powinny przesłać do Komisji wykazy organów urzędowych lub uznanych urzędowo, które państwa te proponują jako uprawnione do wydawania wspomnianych wyżej atestów tak, aby Komisja mogła sporządzić odpowiednie wykazy i wymienić je z zainteresowanymi krajami trzecimi. Dla ułatwienia zadania wspomnianych organów wykazy powinny być dostarczone w odpowiedniej postaci i na odpowiednim nośniku.

(47) W art. 85 i 86 rozporządzenia (WE) nr 479/2008 przewiduje się sposób traktowania nielegalnych nasadzeń. Konieczne jest ustanowienie szczegółowych przepisów dotyczących kar nakładanych na producentów, którzy nie przestrzegają nowego obowiązku uregulowania sytuacji prawnej lub wykarczowania dotyczącego winnic nasadzonych bez odpowiedniego prawa do sadzenia przed dniem 1 września 1998 r. oraz przekazywania Komisji przez państwa członkowskie informacji w tym względzie. Bez uszczerbku dla wcześniejszych kar nakładanych przez państwa członkowskie, kara mająca zastosowanie w przypadku nieprzestrzegania obowiązku wykarczowania nielegalnego nasadzenia powinna być na tyle wysoka, aby zachęcać producentów do stosowania się do tego obowiązku. Z tego względu kara powinna być przynajmniej równoważna dwukrotności średniej kwoty premii za karczowanie.

(48) W art. 87 ust. 1 rozporządzenia (WE) nr 479/2008 przewiduje się, że w sytuacji, gdy produkty pochodzące z nielegalnych winnic mogą zostać wprowadzone do obrotu wyłącznie w celu destylacji należy wymagać dowodów braku wprowadzenia do obrotu. W celu wzmocnienia kontroli możliwe sposoby braku wprowadzania do obrotu powinny być ograniczone do trzech przypadków, a mianowicie do dostarczenia do destylacji lub zielonych zbiorów na koszt danego producenta lub do spożycia własnego przez producenta, jeżeli całkowity obszar winnicy producenta nie przekracza 0,1 hektara. Właściwym jest ustalenie terminu ostatecznego dostarczania umów o destylację przewidzianych w tym artykule. Dla umożliwienia skutecznego zorganizowania kontroli producenci dokonujący zielonych zbiorów powinni poinformować właściwe organy o swoich zamiarach w odpowiednim czasie. W interesie lepszej kontroli państwa członkowskie powinny mieć możliwość przewidzenia obowiązku powiadamiania przez producentów z wyprzedzeniem o tym, który z trzech sposobów zapewnienia braku wprowadzania do obrotu zamierzają oni wykorzystać, jak również dalszego ograniczenia producentom wyboru możliwych sposobów zapewnienia braku wprowadzenia do obrotu.

(49) Dla zapewnienia sprawiedliwego i podlegającego kontroli wykorzystania budżetu Wspólnoty należy przewidzieć kary obejmujące konsekwencje finansowe w przypadku państw członkowskich, które nie przestrzegają obowiązków powiadamiania o nielegalnych nasadzeniach.

(50) W art. 91 ust. 1 rozporządzenia (WE) nr 479/2008 przewiduje się przyznawanie prawa do nowego sadzenia w przypadku środków dotyczących konsolidacji gruntów lub środków dotyczących obowiązkowych zakupów w interesie publicznym. Przyznanie praw do nowego sadzenia nie powinno przekraczać praw niezbędnych do obsadzenia obszaru równoważnego 105 % obszaru utraconego przez producentów w wyniku zastosowania tych środków tak, aby uniknąć naruszenia zakazu sadzenia zawartego w art. 90 ust. 1 tego rozporządzenia.

(51) W art. 91 ust. 1 rozporządzenia (WE) nr 479/2008 przewiduje się także przyznawanie praw do nowego sadzenia w przypadku upraw doświadczalnych i szkółek szczepów. Obszary obsadzone z wykorzystaniem takich przyznanych praw do nowego sadzenia powinny być wykorzystywane jedynie do wskazanych celów, a produkty sektora winiarskiego wyprodukowane z winogron pochodzących z takich obszarów nie powinny być wprowadzane do obrotu. Należy zezwolić na kontynuację obecnie prowadzonych upraw doświadczalnych i szkółek szczepów, z zastrzeżeniem obowiązujących zasad.

(52) W art. 91 ust. 1 rozporządzenia (WE) nr 479/2008 przewiduje się także przyznawanie praw do nowego sadzenia w przypadku obszarów, z których wyprodukowane wino lub produkty winiarskie przeznaczone są wyłącznie do spożycia przez rodzinę plantatora wino-rośli. Mogłoby to jednakże prowadzić do nakładania nadmiernych obciążeń administracyjnych z uwagi na dużą liczbę takich przypadków w niektórych państwach członkowskich. Państwom członkowskim należy w związku z tym zezwolić na dopuszczenie istnienia takich obszarów, nawet jeżeli w odniesieniu do nich nie przyznano żadnych praw do sadzenia, pod warunkiem, że w celu zapobieżenia zakłóceniom równowagi rynkowej obszary te będą niewielkie, a plantator wino-rośli nie zajmuje się produkcją wina na skalę handlową. Omawiane obszary i producenci powinni podlegać odpowiedniemu monitoringowi i sankcjom, w tym takim jak wykarczowanie takich obszarów w przypadkach nieprzestrzegania przepisów.

(53) Nie należy przyznawać żadnych praw do ponownego sadzenia w odniesieniu do obszarów, które zostały przymusowo wykarczowane z powodu naruszenia wymogów rozporządzenia (WE) nr 479/2008. Nie należy także przyznawać żadnych praw do ponownego sadzenia w odniesieniu do wykarczowanych obszarów, w odniesieniu do których prawa do nowego sadzenia zostały przyznane na cele inne niż produkcja wina do celów handlowych.

(54) W art. 92 ust. 2 rozporządzenia (WE) nr 479/2008 przewiduje się przyznawanie praw do ponownego sadzenia producentom, którzy zobowiązali się do wykarczowania w przyszłości obszaru obsadzonego winoroślą. Prawa takie powinny być przyznane tylko wówczas, gdy dany producent nie posiada praw do sadzenia wystarczających dla obsadzenia obszaru odpowiadającego obszarowi, jaki zamierza wykarczować. Przyznawaniu praw do ponownego sadzenia na podstawie takiego zobowiązania powinno towarzyszyć złożenie zabezpieczenia celem zapewnienia, że zobowiązanie do wykarczowania zostanie wykonane. W celu uniknięcia zakłóceń równowagi rynkowej w okresie współistnienia obszaru nowo obsadzonego i obszaru przeznaczonego do wykarczowania jedynie jeden taki obszar powinien być dopuszczony do produkcji wina, które będzie wprowadzane do obrotu.

(55) W art. 93 rozporządzenia (WE) nr 479/2008 przewiduje się stworzenie lub utrzymanie krajowych i/lub regionalnych rezerw w celu usprawnienia zarządzania potencjałem produkcyjnym. W celu uniknięcia zakłóceń równowagi rynkowej, przenoszenie praw do sadzenia za pośrednictwem systemu rezerw nie powinno prowadzić do ogólnego wzrostu potencjału produkcyjnego na terytorium państw członkowskich. Podobny zakaz zwiększania potencjału produkcyjnego został już przewidziany w przypadku przenoszenia praw między gospodarstwami w art. 92 ust. 5 tego rozporządzenia. W takich sytuacjach państwa członkowskie mogą zastosować współ-czynnik redukcji w odniesieniu do przenoszenia praw.

(56) W art. 93 ust. 5 rozporządzenia (WE) nr 479/2008 przewiduje się, że państwa członkowskie nie muszą wprowadzać systemu rezerw, jeżeli mogą wykazać, iż na całym ich terytorium istnieje skuteczny system zarządzania prawami do sadzenia. W tej sytuacji państwo członkowskie może przewidzieć wprowadzenie systemu rezerw na części swego terytorium i innego skutecznego systemu w innych częściach swego terytorium. Państwa członkowskie zamierzające skorzystać z tej możliwości na podstawie tego artykułu powinny być w stanie udowodnić, że taki system istnieje i powinny wykazać potrzebę odstępstw od przepisów tytułu V rozdziału I tego rozporządzenia.

(57) W art. 90 ust. 6 rozporządzenia (WE) nr 479/2008 przewiduje się, że państwa członkowskie mogą podjąć decyzję o utrzymaniu zakazu sadzenia odmian winorośli najdłużej do dnia 31 grudnia 2018 r. Właściwe jest, aby przewidzieć, że państwa członkowskie zamierzające skorzystać z tej możliwości powiadamiają o tym Komisję we właściwym czasie.

(58) W art. 100 rozporządzenia (WE) 479/2008 przewiduje się, że premie za karczowanie mogą być przyznawane jedynie dla obszarów, które są dobrze utrzymane. Aby umożliwić organom sprawdzenie, czy obszar jest właściwie utrzymywany, oprócz obowiązkowych kontroli na miejscu przewidzieć należy przedstawienie dowodów na produkcję danej winnicy. Dowodem takim powinny być deklaracje zbiorów z poprzednich lat lub, w przypadku braku deklaracji z należycie uzasadnionych przyczyn, inne środki przewidziane przez państwa członkowskie dla tego celu, których wiarygodność musi być dokładnie zweryfikowana przez państwa członkowskie.

(59) Zgodnie z art. 104 ust. 4 rozporządzenia (WE) nr 479/2008 państwa członkowskie mogą wyłączyć winnice położone na obszarach górskich i na zboczach o dużym nachyleniu z programu karczowania. Wyłączenie to powinno obejmować tarasy utworzone ze względu na duże nachylenie zbocza, które nadmiernie utrudniłoby uprawę prowadzoną bez tworzenia tarasów lub powodowałoby poważne problemy związane z erozją. Właściwym jest ustanowienie kryteriów dla obszarów, które mogą być przedmiotem takiego wyłączenia, w oparciu o ogólnie przyjęte standardy zawodowe. Ponadto, zgodnie z art. 104 ust. 5 i 6 tego rozporządzenia, państwa członkowskie mogą także wyłączyć obszary w oparciu o kryteria środowiskowe, zaś Grecja może wyłączyć obszary obsadzone winoroślą na wyspach Morza Egejskiego oraz na greckich Wyspach Jońskich z wyjątkiem Krety i Eubei. Wyłączenia takie muszą być zasadne i należy o nich regularnie informować Komisję.

(60) Mając na uwadze doświadczenia zdobyte podczas stosowania poprzedniego środka, polegającego na całkowitym zaprzestaniu produkcji, zachować należy system skali dla premii. Nowa skala dla premii za karczowanie jest powiązana ze skalą dla premii obowiązującą w ramach programu przed wejściem w życie rozporządzenia (WE) nr 479/2008, z dodaniem do niej + 20 % w roku 2009, + 10 % w roku 2010 i 0 % w roku 2011.

(61) Z uwagi na zasadę pomocniczości, państwa członkowskie należy uczynić odpowiedzialnymi za ustalenia administracyjne dotyczące procedury składania wniosków o przyznanie premii za karczowanie. Państwa członkowskie powinny mieć swobodę ustalenia daty, do której będą wymagały od producentów zakończenia karczowania tak, aby zapewnić wystarczający czas na przeprowadzenie niezbędnej kontroli przed dokonaniem wypłat, co ma nastąpić do 15 października.

(62) Dla umożliwienia efektywnego wykorzystania środków finansowych zarezerwowanych na karczowanie, państwa członkowskie powinny przewidzieć system, który pozwala zweryfikować, czy wnioski o przyznanie premii są zasadne, w tym, jeżeli będzie to właściwe, pisemne zobowiązanie producenta na wypadek wycofania wniosku bez należycie uzasadnionej przyczyny. Państwa członkowskie powinny mieć możliwość zapewnienia, że dany producent pokryje koszty poniesione w związku z rozpatrzeniem wniosku.

(63) W interesie weryfikacji wypłata premii powinna być dokonywana tylko po przeprowadzeniu karczowania.

(64) W art. 104 ust. 1 rozporządzenia (WE) nr 479/2008 przewiduje się możliwość odrzucenia przez państwa członkowskie wszelkich kolejnych wniosków w ramach programu karczowania na swoim terytorium lub w określonym regionie, jeżeli skumulowany obszar poddany karczowaniu osiągnie, odpowiednio, 8 % lub 10 %. Właściwe jest żądanie od państw członkowskich, aby powiadamiały Komisję o takiej decyzji.

(65) W celu nadzorowania wykonywania przepisów tytułów 11 i V rozporządzenia (WE) nr 479/2008 oraz prawidłowego zarządzania rynkiem bezwzględnie konieczne jest, aby Komisja otrzymywała odpowiednie dane dotyczące potencjału produkcyjnego. W związku z tym konieczne jest określenie szczegółów informacji, które mają być zawarte w wykazie, o którym mowa w art. 109 tego rozporządzenia.

(66) W celu stworzenia bardziej jednolitej podstawy dla wypłat wsparcia na restrukturyzację i przekształcanie winnic, na zielone zbiory oraz premii za karczowanie, właściwym jest zdefiniowanie, na poziomie Wspólnoty, zasad dotyczących pomiaru obszarów, a mianowicie w celu określenia, co odpowiada obszarowi obsadzonemu winoroślą.

(67) Należy określić środki dla kontroli koniecznych w celu zapewnienia właściwego stosowania rozporządzenia (WE) nr 479/2008 oraz niniejszego rozporządzenia oraz właściwe sankcje dla wykrytych nieprawidłowości. Środki te powinny obejmować zarówno konkretne kontrole i sankcje wprowadzone na szczeblu Wspólnoty, jak również dodatkowe kontrole i sankcje krajowe. Kontrole i sankcje powinny być odstraszające, skuteczne i stosowne.

(68) Wszelkie kontrole dotyczące potencjału produkcyjnego powinny być oparte przede wszystkim na rejestrze winnic.

(69) Mając na uwadze istotność kontroli potencjału produkcyjnego oraz środków finansowych przeznaczonych na program karczowania, należy przewidzieć systematyczną weryfikację obszarów na miejscu zarówno przed, jak i po karczowaniu. Jednakże w przypadku państw członkowskich dysponujących wiarygodnym narzędziem graficznym i aktualnymi informacjami dotyczącymi danego obszaru możliwe powinno być przeprowadzenie kontroli przed karczowaniem na drodze administracyjnej. W przypadku kontroli po karczowaniu do sprawdzenia, czy winorośl została rzeczywiście wykarczowana, możliwe jest wykorzystanie teledetekcji i w związku z tym dla tego etapu kontroli (ex post) wykorzystanie teledetekcji powinno być dopuszczone. Z uwagi na trudności związane z obliczaniem obszaru przy wykorzystaniu teledetekcji metoda ta powinna być dopuszczona tylko w przypadkach karczowania całych działek winnic lub w przypadkach, gdy rozdzielczość urządzeń do teledetekcji jest równa lub lepsza niż 1 m². W każdym przypadku należy przeprowadzić przynajmniej kontrolę na miejscu albo przed karczowaniem, albo po karczowaniu.

(70) Dla jednolitego stosowania przepisów w sektorze wina powinny zostać przyjęte zasady mające na celu z jednej strony określenie procedur kontrolnych już obowiązujących na szczeblu krajowym i wspólnotowym, a z drugiej strony zapewniające bezpośrednią współpracę między organami odpowiedzialnymi za kontrole w sektorze wina.

(71) Powinny zostać wprowadzone zasady określające sposób, w jaki organy krajowe i Komisja udzielać sobie będą wzajemnego wsparcia w zapewnianiu właściwego stosowania zasad dotyczących sektora wina. Zasady takie nie powinny utrudniać stosowania konkretnych postanowień dotyczących wydatków wspólnotowych, przestępstw lub krajowych kar administracyjnych.

(72) Państwa członkowskie powinny zapewnić skuteczność pracy organów odpowiedzialnych za kontrole w sektorze wina. W tym celu powinny one wyznaczyć organ odpowiedzialny za komunikację między nimi a Komisją. Istotne jest również, by operacje kontroli były koordynowane między właściwymi władzami we wszystkich państwach członkowskich, w których kontrole w sektorze wina zostały rozdzielone między kilka właściwych organów.

(73) Aby pomóc w ujednoliconym stosowaniu zasad w całej Wspólnocie, państwa członkowskie powinny podjąć niezbędne kroki dla zapewnienia, że personel właściwych organów będzie wyposażony we właściwe kompetencje w zakresie prowadzenia dochodzeń dla zagwarantowania przestrzegania zasad.

(74) Współzależność rynków sektora wina znajduje swoje odbicie w ewolucji handlu między państwami członkowskimi, w szczególności w stałym wzroście liczby firm międzynarodowych działających w tym sektorze oraz w możliwościach oferowanych przez zasady zarządzania sektorem w zakresie prowadzenia operacji, objętych lub nieobjętych pomocą, bądź ich przenoszenia do lokalizacji innej niż ta, z której produkt pochodzi. Taka sytuacja wymaga większej harmonizacji metod kontroli i bliższej współpracy między poszczególnymi organami odpowiedzialnymi za kontrole.

(75) W celu skutecznej współpracy między państwami członkowskimi w zakresie stosowania zasad w sektorze wina właściwe organy państw członkowskich powinny być w stanie na żądanie komunikować się z właściwymi organami innego państwa członkowskiego. Określone muszą zostać zasady regulujące tę komunikację i pomoc.

(76) Z uwagi na złożony charakter niektórych kwestii i pilną potrzebę ich rozstrzygnięcia niezwykle istotne jest, by upoważnieni przedstawiciele wyznaczeni przez właściwy organ występujący z prośbą o pomoc mogli w porozumieniu z innym właściwym organem uczestniczyć w prowadzeniu dochodzenia.

(77) W przypadku poważnego zagrożenia nadużyciem lub nadużycia dotyczącego jednego lub kilku państw członkowskich, dane organy muszą być w stanie automatycznie wdrożyć procedurę pomocy dobrowolnej.

(78) Z uwagi na charakter informacji wymienianych w ramach niniejszego rozporządzenia informacje te muszą być objęte tajemnicą służbową.

(79) Rozporządzenie (WE) nr 2729/2000 ustanawia bank danych analiz we Wspólnym Centrum Badawczym (WCB) w celu wzmocnienia harmonizacji kontroli analitycznych na całym terytorium Wspólnoty oraz gromadzenia próbek do analizy i sprawozdań z analizy z państw członkowskich.

(80) Zastosowanie referencyjnych metod analizy izotopowej zapewni skuteczniejsze kontrole wzbogacania produktów winiarskich lub wykrycie dodawania wody do takich produktów, a zastosowanie łącznie z wynikami analiz innych parametrów izotopowych takich produktów może pomóc w zweryfikowaniu zgodności pochodzenia z pochodzeniem wskazanym w nazwie. W celu ułatwienia interpretacji wyników takich analiz należy umożliwić porównanie tych wyników z wynikami otrzymanymi poprzednio z wykorzystaniem tych samych metod do analizy produktów o podobnych cechach, o potwierdzonym pochodzeniu i produkcji.

(81) Analiza izotopowa wina i produktów winopochodnych przeprowadzana jest przy zastosowaniu referencyjnych metod analizy, o których mowa w art. 31 rozporządzenia (WE) nr 479/2008.

(82) W celu ułatwienia interpretacji wyników otrzymanych z takich analiz przeprowadzonych w laboratoriach Wspólnoty wyposażonych do tego celu oraz zagwarantowania porównywalności wyników otrzymanych w takich laboratoriach, należy ustalić jednolite zasady pobierania próbek winogron oraz winifikacji i przechowywania takich próbek.

(83) Wobec laboratoriów wyznaczonych przez państwa członkowskie do przeprowadzania analizy izotopowej próbek z przeznaczeniem do banku danych należy zastosować system uznanych norm jakości w celu zagwarantowania jakości i porównywalności danych analitycznych.

(84) Analiza izotopowa jest metodą analityczną wykorzystywaną do kontroli i zwalczania nadużyć w sektorze wina, wymagającą bardzo specjalistycznej wiedzy naukowej i urządzeń technicznych. Większość państw członkowskich, które przystąpiły do Wspólnoty w roku 2004 lub 2007, nie posiada urządzeń pozwalających na korzystanie z tej metody. W celu zapewnienia jednolitego stosowania procedur kontrolnych Wspólne Centrum Badawcze powinno przeprowadzać analizy dla tych państw członkowskich do czasu, gdy państwa te będą posiadać odpowiednie urządzenia oraz wiedzę umożliwiającą samodzielne przeprowadzanie takiej analizy.

(85) Analiza izotopowa produktów sektora wina oraz interpretacja wyników to procedury delikatne, zatem w celu umożliwienia jednolitej interpretacji takich wyników analitycznych bank danych WCB powinien być dostępny dla laboratoriów urzędowych stosujących tę metodę analityczną, a także, na żądanie, dla innych organów urzędowych państw członkowskich, z poszanowaniem zasad ochrony danych.

(86) Rozporządzenie (WE) nr 2729/2000 zawiera zasady pobierania próbek w celu ich wysyłania do urzędowego laboratorium w innym państwie członkowskim oraz wspólne zasady pobierania próbek, które mają być analizowane metodami izotopowymi. Zasady te powinny zostać przejęte, a pobieranie próbek dla wspólnotowego banku danych powinno być uważane za przypadek pobierania próbek produktu sektora wina w ramach systemu bezpośredniej komunikacji między organami.

(87) W celu zagwarantowania obiektywnego charakteru kontroli, urzędnicy właściwego organu państwa członkowskiego muszą mieć możliwość zwrócenia się do właściwego organu w innym państwie członkowskim o pobranie próbek. Urzędnik występujący z taką prośbą musi mieć dostęp do pobranych próbek i musi być w stanie wskazać laboratorium, w którym mają być one zbadane.

(88) Należy opracować szczegółowe zasady urzędowego pobierania próbek w ramach współpracy między właściwymi organami państw członkowskich, a także zasady wykorzystywania takich próbek. Zasady te powinny gwarantować reprezentatywność oraz możliwość weryfikowania wyników urzędowych analiz w całej Wspólnocie.

(89) W celu uproszczenia zarządzania wydatkami związanymi z pobieraniem i wysyłaniem próbek, ich analizą i badaniami organoleptycznymi oraz korzystaniem z usług eksperta należy ustanowić zasadę, że wydatki takie pokrywa organ zamawiający pobieranie próbek lub usługi eksperta.

(90) Należy określić moc wiążącą wyników kontroli przeprowadzonych zgodnie z niniejszym rozporządzeniem.

(91) W celu zagwarantowania sprawnego funkcjonowania kontroli i pobierania próbek winogron w winnicach należy przyjąć przepisy mające na celu powstrzymanie zainteresowanych stron przed zakłócaniem dotyczących ich kontroli oraz zobowiązanie tych stron do ułatwiania pobierania próbek i przekazywania informacji wymaganych zgodnie z niniejszym rozporządzeniem.

(92) Należy ustanowić przepisy dotyczące rodzaju, formatu i sposobów przekazywania informacji niezbędnych do wykonywania niniejszego rozporządzenia. Powinny one obejmować przekazywanie informacji do Komisji przez państwa członkowskie.

(93) Dla zapewnienia sprawiedliwego i podlegającego kontroli wykorzystania budżetu Wspólnoty należy przewidzieć kary obejmujące konsekwencje finansowe w przypadku państw członkowskich, które nie przestrzegają obowiązków związanych z przekazywaniem informacji.

(94) Informacje konieczne dla weryfikacji i kontroli wykonywania postanowień niniejszego rozporządzenia powinny być przechowywane przez państwa członkowskie na wypadek kontroli przez odpowiedni okres.

(95) Wypłaty realizowane na mocy tytułów II i V rozporządzenia (WE) nr 479/2008 powinny być dokonywane w całości na rzecz beneficjentów. W celu uniknięcia nieuzasadnionego obciążenia administracyjnego państwa członkowskie powinny mieć możliwość wypłaty wsparcia ubezpieczeniowego producentom za pośrednictwem towarzystw ubezpieczeniowych zgodnie z określonymi warunkami.

(96) Należy ustanowić przepisy pozwalające na rozwiązywanie przypadków wystąpienia oczywistej pomyłki, siły wyższej i innych nadzwyczajnych okoliczności dla zapewnienia sprawiedliwego traktowania producentów. Należy przewidzieć zasady dotyczące stworzonych sztucznie sytuacji w celu uniemożliwienia uzyskiwania jakichkolwiek korzyści z takich sytuacji.

(97) Należy ustanowić przepisy pozwalające na płynne przejście od poprzedniego systemu do nowego systemu określonego w niniejszym rozporządzeniu oraz wdrożenie przepisów przejściowych określonych w art. 128 rozporządzenia (WE) nr 479/2008.

(98) Komitet Zarządzający ds. Wspólnej Organizacji Rynków Rolnych nie wydał opinii w terminie ustalonym przez jego przewodniczącego,

PRZYJMUJE NINIEJSZE ROZPORZĄDZENIE:

TYTUŁ I

PRZEPISY WSTĘPNE

Artykuł 1

[1] (skreślony).

TYTUŁ II

PROGRAMY WSPARCIA

ROZDZIAŁ I

Procedura przedstawiania programów

Artykuł 2

(skreślony).

Artykuł 3

(skreślony).

ROZDZIAŁ II

Środki kwalifikowalne

Sekcja 1

Promocja

Podsekcja 1

Promocja w państwach trzecich

Artykuł 4

(skreślony).

Artykuł 5

(skreślony).

Artykuł 5a

(skreślony).

Podsekcja 2

Promocja w państwach członkowskich

Artykuł 5b

(skreślony).

Artykuł 5c

(skreślony).

Artykuł 5d

(skreślony).

Artykuł 5e

(skreślony).

Artykuł 5f

(skreślony).

Artykuł 5fa

(skreślony).

Podsekcja 3

Wspólne przepisy

Artykuł 5g

(skreślony).

Sekcja 2

Restrukturyzacja i przekształcanie winnic

Artykuł 6

(skreślony).

Artykuł 6a

(skreślony).

Artykuł 7

(skreślony).

Artykuł 8

(skreślony).

Artykuł 9

(skreślony).

Artykuł 10

(skreślony).

Artykuł 10a

(skreślony).

Sekcja 3

Zielone zbiory

Artykuł 11

(skreślony).

Artykuł 12

(skreślony).

Artykuł 13

(skreślony).

Artykuł 14

(skreślony).

Sekcja 4

Fundusze wspólnego inwestowania

Artykuł 15

(skreślony).

Sekcja 5

Ubezpieczenie zbiorów

Artykuł 16

(skreślony).

Sekcja 6

Inwestycje

Artykuł 17

(skreślony).

Artykuł 18

(skreślony).

Artykuł 19

(skreślony).

Artykuł 20

(skreślony).

Sekcja 6a

Innowacje

Artykuł 20a

(skreślony).

Artykuł 20b

(skreślony).

Artykuł 20c

(skreślony).

Sekcja 7

Zagospodarowywanie produktów ubocznych

Artykuł 21

[2] (skreślony).

Artykuł 22

[3] (skreślony).

Artykuł 23

[4] (skreślony).

Artykuł 24

(skreślony).

Artykuł 25

(skreślony).

Artykuł 25a

(skreślony).

Sekcja 8

Destylacja alkoholu spożywczego

Artykuł 26

(skreślony).

Artykuł 27

(skreślony).

Sekcja 9

Destylacja w sytuacji kryzysowej

Artykuł 28

(skreślony).

Artykuł 29

(skreślony).

Artykuł 30

(skreślony).

Artykuł 31

(skreślony).

Sekcja 10

Stosowanie zagęszczonego moszczu winogronowego

Artykuł 32

(skreślony).

Artykuł 33

(skreślony).

Artykuł 34

(skreślony).

ROZDZIAŁ III

Sprawozdawczość, ocena i przepisy ogólne

Artykuł 35

(skreślony).

Artykuł 36

(skreślony).

Artykuł 37

(skreślony).

Artykuł 37a

(skreślony).

Artykuł 37b

(skreślony).

TYTUŁ III

HANDEL Z KRAJAMI TRZECIMI

ROZDZIAŁ I

Uzgodnienia w zakresie cen wejścia dla soku winogronowego i moszczu

Artykuł 38

[5] (skreślony).

Artykuł 39

[6] (skreślony).

ROZDZIAŁ II

[7] (skreślony).

Sekcja 1

[8] (skreślona).

Artykuł 40

[9] (skreślony).

Artykuł 41

[10] (skreślony).

Artykuł 42

[11] (skreślony).

Sekcja 2

[12] (skreślona).

Artykuł 43

[13] (skreślony).

Artykuł 44

[14] (skreślony).

Artykuł 45

[15] (skreślony).

Artykuł 45a

[16] (skreślony).

Artykuł 46

[17] (skreślony).

Artykuł 47

[18] (skreślony).

Artykuł 48

[19] (skreślony).

Artykuł 49

[20] (skreślony).

Artykuł 50

[21] (skreślony).

Artykuł 51

[22] (skreślony).

ROZDZIAŁ III

[23] (skreślony).

Artykuł 52

[24] (skreślony).

ROZDZIAŁ IV

[25] (skreślony).

Artykuł 53

[26] (skreślony).

Artykuł 54

[27] (skreślony).

TYTUŁ IV

POTENCJAŁ PRODUKCYJNY

ROZDZIAŁ I

Nielegalne nasadzenia

Artykuł 55

Kary w przypadku nieprzestrzegania obowiązku karczowania

1. Kary, o których mowa w art. 85 ust. 3 i art. 86 ust. 4 akapit drugi rozporządzenia (WE) nr 479/2008, są ustalane w taki sposób, aby zapewnić odpowiednie sankcje dla podmiotów naruszających odnośne przepisy.

Bez uszczerbku dla ewentualnych wcześniejszych kar nałożonych przez państwa członkowskie, państwa członkowskie ustalają kary, o których mowa w art. 85 ust. 3 i art. 86 ust. 4 akapit drugi rozporządzenia (WE) nr 479/2008, na podstawie następujących zasad:

a) podstawowa nakładana kara wynosi przynajmniej 12 000 EUR/ha,

b) państwa członkowskie mogą zwiększyć karę w oparciu o wartość handlową win wytwarzanych w odnośnych winnicach.

2. Państwa członkowskie nakładają karę, o której mowa w art. 85 ust. 3 rozporządzenia (WE) nr 479/2008:

a) za nielegalne nasadzenia istniejące w momencie wejścia w życie niniejszego rozporządzenia po raz pierwszy w dniu 1 stycznia 2009 r.;

b) za nielegalne nasadzenia od momentu po wejściu w życie niniejszego rozporządzenia po raz pierwszy ze skutkiem na dzień danego nasadzenia.

Kara nakładana jest ponownie co 12 miesięcy, licząc od tych dat i aż do wypełnienia obowiązku karczowania, zgodnie z kryteriami ustanowionymi w ust. 1 niniejszego artykułu.

3. Państwa członkowskie nakładają karę, o której mowa w art. 86 ust. 4 akapit drugi rozporządzenia (WE) nr 479/2008, po raz pierwszy w dniu 1 lipca 2010 r. za nieprzestrzeganie obowiązku karczowania, a następnie co 12 miesięcy aż do wypełnienia obowiązku zgodnie z kryteriami określonymi w ust. 1 niniejszego artykułu.

4. Państwa członkowskie zatrzymują kary pobrane na podstawie niniejszego artykułu.

Artykuł 56

Kary w przypadku nieprzestrzegania zakazu obrotu

1. Kary, o których mowa w art. 87 ust. 2 rozporządzenia (WE) nr 479/2008, są ustalane w taki sposób, aby zapewnić odpowiednie sankcje dla podmiotów naruszających odnośne przepisy.

2. Kary, o których mowa w ust. 1, są nakładane, jeżeli producent posiada winnicę o powierzchni ponad 0,1 ha oraz, zależnie od danego przypadku:

a) nie przedkłada umowy o destylację w terminie wskazanym w art. 57 ust. 1 akapit drugi lub umowy te nie obejmują całej rozpatrywanej produkcji, zadeklarowanej w deklaracji zbiorów lub produkcji; lub

b) nie informuje właściwego organu o planowanych zielonych zbiorach w terminie wskazanym w art. 57 ust. 1 akapit trzeci lub nie przeprowadza zielonych zbiorów w sposób zadowalający.

3. Państwa członkowskie nakładają kary, o których mowa w ust. 1:

a) w przypadku nieprzedłożenia umowy o destylację – jeden miesiąc po upływie terminu określonego w art. 57 ust. 1 akapit drugi;

b) w przypadku nieprzestrzegania zasad dotyczących zielonych zbiorów – w dniu 1 września danego roku kalendarzowego.

4. Państwa członkowskie zatrzymują kary pobrane na podstawie niniejszego artykułu.

Artykuł 57

Brak wprowadzenia do obrotu lub destylacja

1. W przypadku art. 87 ust. 1 rozporządzenia (WE) nr 479/2008, winogrona lub produkty wytworzone z winogron mogą być przeznaczone jedynie do następujących celów:

a) destylacja na wyłączny koszt producenta;

b) zielone zbiory zgodnie z definicją podaną w art. 12 ust. 1 rozporządzenia (WE) nr 479/2008 przeprowadzone na koszt danego producenta;

c) spożycie własne – ta możliwość jest dopuszczalna jedynie wtedy, gdy obszar winnicy producenta nie przekracza 0,1 ha.

W przypadku destylacji przewidzianej w ust. 1 lit. a):

- producenci przedkładają umowę o destylację przewidzianą w art. 87 ust. 1 rozporządzenia (WE) nr 479/2008 do końca roku winiarskiego, w którym wytworzone były produkty;

- produkty wytworzone przed uregulowaniem sytuacji prawnej winnicy zgodnie z art. 86 ust. 1 rozporządzenia (WE) nr 479/2008 podlegają obowiązkowi destylacji.

W przypadku zielonych zbiorów przewidzianych w ust. 1 lit. b) producenci z wyprzedzeniem informują właściwy organ o swoim zamiarze przed datą ustaloną przez państwa członkowskie zgodnie z art. 12 ust. 1 lit. b). Państwa członkowskie kontrolują zielone zbiory zgodnie z art. 12 ust. 1 lit. d) niniejszego rozporządzenia.

2. Bez uszczerbku dla ust. 1, w celu ułatwienia kontroli, państwa członkowskie mogą przewidzieć nałożenie na producentów obowiązku informowania właściwego organu państwa członkowskiego przed datą ustaloną przez państwa członkowskie zgodnie z art. 12 ust. 1 lit. b) o tym, którą z możliwości wskazanych w ust. 1 akapit pierwszy lit. a) do c) niniejszego artykułu mają zamiar wybrać.

Państwa członkowskie mogą także ograniczyć wybór producentów tylko do jednej lub dwóch możliwości wskazanych w ust. 1 akapit pierwszy lit. a) do c).

3. W przypadku, gdy dany producent posiada winnice, z których produkty mogą być wprowadzane do obrotu, właściwe organy odpowiedzialne są za zapewnienie, aby produkty pochodzące z nielegalnych nasadzeń nie były dodawane do wprowadzanych do obrotu produktów z innych winnic.

Artykuł 58

Przekazywanie informacji

1. Państwa członkowskie powiadamiają Komisję do dnia 1 marca każdego roku o obszarach, w odniesieniu do których zapłacono karę, oraz o wysokości kary rzeczywiście nałożonej, w formie określonej w tabeli 1 załącznika XIII. Ponadto państwa członkowskie powiadamiają Komisję o swoim prawodawstwie dotyczącym tych kar.

Taki obowiązek przestaje mieć zastosowanie w odniesieniu do tych państw członkowskich, w których wykarczowano już wszystkie nielegalne nasadzenia.

2. Z wyjątkiem przypadków wskazanych w odpowiednich tabelach załącznika XIII do niniejszego rozporządzenia, informacje przekazywane zgodnie z art. 85c ust. 3, art. 188a ust. 1 i art. 188a ust. 2 rozporządzenia (WE) nr 1234/2007 dotyczą poprzedniego roku winiarskiego.

Coroczne informacje przekazywane są w formach określonych w tabelach 3 i 7 załącznika XIII do niniejszego rozporządzenia.

3. Państwa członkowskie mogą podjąć decyzję o tym, czy przy przekazywaniu informacji, o których mowa w ust. 1 i 2, podawać szczegóły dotyczące regionów.

Artykuł 59

Zmniejszenia nakładane na państwa członkowskie

W przypadku, gdy państwa członkowskie nie przekazują żadnych tabel w odpowiednich terminach, z wyjątkiem tabeli 2, o której mowa w art. 58, w formie określonej w załączniku XIII do niniejszego rozporządzenia, zawierającej informacje określone w art. 85 ust. 4, art. 86 ust. 5 i art. 87 ust. 3 rozporządzenia (WE) nr 479/2008, odpowiednio wypełnione, alokacja środków wsparcia, o których mowa w art. 7 rozporządzenia (WE) nr 479/2008, dla tych krajów może zostać zmniejszona zgodnie z art. 89 lit. a) rozporządzenia (WE) nr 479/2008. Komisja może zadecydować, zależnie od zakresu niewypełniania obowiązków, o odebraniu kwoty wynoszącej do 1 % alokacji środków wsparcia dla danego państwa członkowskiego za każdy miesiąc opóźnienia, począwszy od rozpoczęcia roku winiarskiego następującego po roku, w którym należało przekazać informacje.

ROZDZIAŁ II

Przejściowy zakaz sadzenia winorośli

Artykuł 60

(skreślony).

Artykuł 61

Obowiązki państw członkowskich w zakresie powiadamiania o prawach do nowego sadzenia

Do dnia 1 marca 2016 r. państwa członkowskie przekazują Komisji następujące informacje w odniesieniu do okresu od dnia 1 sierpnia 2014 r. do dnia 31 grudnia 2015 r.:

a) całkowita powierzchnia obszarów, dla których przyznano prawa do nowego sadzenia zgodnie z art. 60 ust. 1, 2 i 3; oraz

b) całkowita powierzchnia obszarów, dla których łącznie przyznano prawa do nowego sadzenia zgodnie z art. 85h rozporządzenia (WE) nr 1234/2007; w przypadku gdy państwo członkowskie korzysta z odstępstwa przewidzianego w art. 60 ust. 6 niniejszego rozporządzenia, przekazuje ono informacje o szacunkowej powierzchni danego obszaru, oparte na wynikach przeprowadzonego monitoringu.

Informacje te przekazywane są w formie określonej w tabeli 8 załącznika XIII do niniejszego rozporządzenia.

Państwa członkowskie mogą podjąć decyzję o tym, czy przekazywać szczegółowe informacje dotyczące regionów.

Artykuł 62

(skreślony).

Artykuł 63

(skreślony).

Artykuł 64

(skreślony).

Artykuł 65

Rezerwy praw do sadzenia

1. (skreślony).

2. (skreślony).

3. (skreślony).

4. (skreślony).

5. W formie określonej w tabeli 9 do załącznika XIII państwa członkowskie do dnia 1 marca 2016 r. informują Komisję, w odniesieniu do okresu od dnia 1 sierpnia 2014 r. do dnia 31 grudnia 2015 r.:

a) o prawach do sadzenia przekazanych do rezerwy;

b) o prawach do sadzenia udzielonych z rezerwy, za opłatą lub bez opłaty.

Artykuł 66

(skreślony).

ROZDZIAŁ III

System karczowania

Artykuł 67

(skreślony).

Artykuł 68

(skreślony).

Artykuł 69

(skreślony).

Artykuł 70

(skreślony).

Artykuł 71

(skreślony).

Artykuł 72

(skreślony).

Artykuł 73

(skreślony).

ROZDZIAŁ IV

Wykaz i pomiar obszaru obsadzonego

Artykuł 74

[28] (skreślony).

Artykuł 75

(skreślony).

TYTUŁ V

KONTROLE W SEKTORZE WINA

ROZDZIAŁ I

Zasady kontrolowania

Artykuł 76

(skreślony).

Artykuł 77

(skreślony).

Artykuł 78

(skreślony).

Artykuł 79

(skreślony).

Artykuł 80

(skreślony).

Artykuł 81

(skreślony).

Artykuł 82

(skreślony).

Artykuł 83

[29] (skreślony).

ROZDZIAŁ II

[30] (skreślony).

Artykuł 84

[31] (skreślony).

Artykuł 85

[32] (skreślony).

Artykuł 86

[33] (skreślony).

ROZDZIAŁ III

[34] (skreślony).

Artykuł 87

[35] (skreślony).

Artykuł 88

[36] (skreślony).

Artykuł 89

[37] (skreślony).

Artykuł 90

[38] (skreślony).

Artykuł 91

[39] (skreślony).

ROZDZIAŁ IV

[40] (skreślony).

Artykuł 92

[41] (skreślony).

Artykuł 93

[42] (skreślony).

ROZDZIAŁ V

[43] (skreślony).

Artykuł 94

[44] (skreślony).

Artykuł 95

[45] (skreślony).

Artykuł 95a

[46] (skreślony).

TYTUŁ VI

PRZEPISY OGÓLNE, PRZEJŚCIOWE I KOŃCOWE

Artykuł 96

(skreślony).

Artykuł 97

(skreślony).

Artykuł 98

[47] (skreślony).

Artykuł 99

[48] (skreślony).

Artykuł 100

[49] (skreślony).

Artykuł 101

[50] (skreślony).

Artykuł 102

[51] (skreślony).

Artykuł 103

Uchylenia i odesłania

1. Rozporządzenia (WE) nr 1227/2000, (WE) nr 1623/2000, (WE) nr 2729/2000 i (WE) nr 883/2001 tracą moc.

Jednakże,

a) odnośne przepisy ustanowione w rozporządzeniach (WE) nr 1227/2000 i (WE) nr 1623/2000 stosują się nadal o tyle, o ile środki kwalifikowalne zgodnie z rozporządzeniem (WE) nr 1493/1999 zostały rozpoczęte lub podjęte przed dniem 1 sierpnia 2008 r.;

b) Tabelę 9 w załączniku do rozporządzenia (WE) nr 1227/2000 stosuje się nadal, o ile rozporządzenie w sprawie wykonania rozporządzenia w sprawie oznaczeń na etykietach i prezentacji win, które ma być przyjęte na podstawie art. 63 rozporządzenia (WE) nr 479/2008, nie stanowi inaczej;

c) załącznik I do rozporządzenia (WE) nr 1623/2000 pozostaje w mocy do dnia 31 lipca 2012 r.

2. Odesłania do rozporządzeń uchylonych zgodnie z ust. 1 należy rozumieć jako odesłania do niniejszego rozporządzenia i odczytywać zgodnie z tabelą korelacji zamieszczoną w załączniku XXII.

Artykuł 104

Wejście w życie

Niniejsze rozporządzenie wchodzi w życie trzeciego dnia po jego opublikowaniu w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej.

Niniejsze rozporządzenie stosuje się od dnia 1 sierpnia 2008 r.

Jednakże art. 2 oraz rozdział III tytułu IV stosują się od dnia 30 czerwca 2008 r.

Niniejsze rozporządzenie wiąże w całości i jest bezpośrednio stosowane we wszystkich państwach członkowskich.

Sporządzono w Brukseli, dnia 27 czerwca 2008 r.

ZAŁĄCZNIK IX

(skreślony) [52]

ZAŁĄCZNIK X

(skreślony) [53]

ZAŁĄCZNIK XI

(skreślony) [54]

ZAŁĄCZNIK XII

(skreślony) [55]

ZAŁĄCZNIK XIII

(skreślony) [56]

ZAŁĄCZNIK XVI

(skreślony) [57]

ZAŁĄCZNIK XVII

(skreślony) [58]

ZAŁĄCZNIK XVIII

(skreślony) [59]

ZAŁĄCZNIK XIX

(skreślony) [60]

ZAŁĄCZNIK XX

(skreślony) [61]

ZAŁĄCZNIK XXI

(skreślony) [62]