KOMISJA WSPÓLNOT EUROPEJSKICH,

uwzględniając Traktat ustanawiający Wspólnotę Europejską,

uwzględniając rozporządzenie Rady (WE) nr 1784/2003 z dnia 29 września 2003 r. w sprawie wspólnej organizacji rynku zbóż (¹), w szczególności jego art. 9 ust. 2, art. 12 ust. 1 i 4 oraz art. 18, oraz odpowiednie artykuły innych rozporządzeń w sprawie wspólnej organizacji rynków produktów rolnych,

a także mając na uwadze, co następuje:

(1) Rozporządzenie Komisji (WE) nr 1291/2000 z dnia 9 czerwca 2000 r. ustanawiające wspólne szczegółowe zasady stosowania systemu pozwoleń na wywóz i przywóz oraz świadectw o wcześniejszym ustaleniu refundacji dla produktów rolnych (²) zostało kilkakrotnie znacząco zmienione (³). W celu zapewnienia jego jasności i zrozumiałości należy je zatem ujednolicić.

(2) Rozporządzenia Wspólnoty, które wprowadziły pozwolenia na przywóz i wywóz przewidują, że całkowity przywóz do Wspólnoty oraz wywóz podlegają obowiązkowi przedstawienia takiego pozwolenia. Dlatego należy określić zakres tych pozwoleń, z wyraźnym zastrzeżeniem, że nie wymaga się pozwoleń w odniesieniu do działań niestanowiących przywozu lub wywozu w ścisłym znaczeniu.

(3) W przypadku gdy produkty podlegają przepisom w sprawie uszlachetniania czynnego, właściwe organy mogą w niektórych przypadkach zezwolić na dopuszczenie tych produktów do swobodnego obrotu bez poddawania przetworzeniu albo po przetworzeniu. W takich przypadkach, w celu zapewnienia prawidłowego administrowania rynkiem, wymagane jest pozwolenie na przywóz w odniesieniu do produktów, które są dopuszczane do swobodnego obrotu. Jednakże w przypadku gdy produkt dopuszczany do swobodnego obrotu został otrzymany z produktów podstawowych w części przywiezionych z krajów trzecich, a w części nabytych we Wspólnocie, uwzględnia się jedynie produkty podstawowe przywożone z krajów trzecich lub ^otrzymane po przetworzeniu podstawowych produktów z krajów trzecich.

(4) Celem pozwoleń na przywóz i wywóz oraz świadectw o wcześniejszym ustaleniu refundacji jest zapewnienie prawidłowego zarządzania wspólną organizacją rynku. Niektóre działania dotyczą niewielkiej ilości i w celu uproszczenia procedur administracyjnych nie wymaga się w odniesieniu do nich przedstawiania pozwoleń na przywóz lub wywóz ani świadectw o wcześniejszym ustaleniu refundacji.

(5) Pozwolenia na wywóz nie są wymagane w przypadku zaopatrzenia statków i samolotów we Wspólnocie. Ponieważ uzasadnienie jest podobne, przepis ten powinien być również stosowany w odniesieniu do dostaw przeznaczonych dla platform i okrętów wojennych oraz do celów zaopatrzenia w krajach trzecich. Z tych samych względów nie wymaga się pozwoleń w przypadku działań objętych rozporządzeniem Rady (EWG) nr 918/83 z dnia 28 marca 1983 r. ustanawiającym wspólnotowy system zwolnień celnych (⁴).

(6) Z uwagi na praktykę handlu międzynarodowego w odniesieniu do danych produktów lub towarów należy dopuścić pewien margines tolerancji w odniesieniu do ilości produktów przywożonych lub wywożonych w stosunku do ilości wskazanych w pozwoleniu lub świadectwie.

(7) Aby umożliwić równoczesną realizację kilku działań na podstawie tego samego pozwolenia lub świadectwa, należy ustanowić przepis w odniesieniu do wydawania wyciągów z pozwoleń lub świadectw, które powodują takie same skutki jak pozwolenia lub świadectwa, których dotyczą.

(8) Na mocy przepisów wspólnotowych regulujących różne sektory objęte wspólną organizacją rynków rolnych stosuje się pozwolenia na przywóz i wywóz oraz świadectwa o wcześniejszym ustaleniu refundacji w odniesieniu do działań realizowanych we Wspólnocie. Takie uzgodnienie wymaga przyjęcia wspólnych przepisów określających sporządzanie i stosowanie takich pozwoleń i świadectw oraz ustanawiających wspólnotowe formularze i metody współpracy administracyjnej między państwami członkowskimi.

(9) W różnych dziedzinach działalności administracyjnej stosowanie skomputeryzowanych procedur stopniowo zastępuje ręczne wprowadzanie danych. Dlatego powinno być również możliwe stosowanie skomputeryzowanych i elektronicznych procedur przy wydawaniu i stosowaniu pozwoleń i świadectw.

(10) W rozporządzeniach Wspólnoty, które ustanowiły te pozwolenia i świadectwa, przewiduje się, że ich wydanie uzależnione jest od złożenia zabezpieczenia, które gwarantuje wykonanie zobowiązania do przywozu lub wywozu w okresie ważności pozwolenia lub świadectwa. Należy określić moment, w którym zobowiązanie dotyczące przywozu lub wywozu zostaje wykonane.

(11) W przypadku pozwoleń z wcześniejszym ustaleniem refundacji wybór pozwolenia, które zostanie zastosowane, zależy od klasyfikacji taryfowej produktu. W przypadku niektórych mieszanek stawki refundacji nie zależą od klasyfikacji taryfowej produktu, ale od przepisów szczególnych ustanowionych w tym celu. Dlatego gdy składnik, na podstawie którego stosowana refundacja dla mieszanki jest obliczana, nie odpowiada jej klasyfikacji taryfowej, przyjmuje się, że przywożona lub wywożona mieszanka nie powinna kwalifikować się do wcześniejszego wyznaczenia stawki.

(12) Pozwolenia na przywóz są czasami stosowane w celu zarządzania ilościowego importem. Takie zarządzanie jest możliwe jedynie w przypadku, gdy wiedza na temat przywozów realizowanych na podstawie wydanych pozwoleń jest dostępna w stosunkowo krótkim czasie. W takich przypadkach wymóg przedstawienia dowodu poświadczającego, że zastosowano pozwolenia nie jest jedynie w interesie prawidłowego zarządzania, ale staje się istotny dla tego zarządzania ilościowego. Dowód taki dostarcza się w drodze przedstawienia egzemplarza nr 1 pozwolenia i, gdzie stosowne, w drodze przedstawienia wyciągów. Dowody takie można dostarczyć w stosunkowo krótkim terminie. Taki termin powinien być ustalony dla przypadków, gdy w przepisach wspólnotowych dotyczących pozwoleń stosowanych przy zarządzaniu uzgodnieniami ilościowymi zawarto takie odniesienie.

(13) W niektórych przypadkach kwota zabezpieczenia, którą należy wnieść, występując z wnioskiem o wydanie pozwolenia lub świadectwa, może być nieznaczna. W celu zmniejszenia obciążenia administracji w takich przypadkach nie należy wymagać wniesienia zabezpieczenia.

(14) Ponieważ w praktyce osoba stosująca pozwolenie lub świadectwo może nie być jego posiadaczem lub osobą, na której rzecz przeniesione zostały uprawnienia do pozwolenia lub świadectwa, należy, ze względu na pewność prawną i skuteczność administrowania, określić, jakie osoby są uprawnione do stosowania pozwolenia lub świadectwa. W tym celu należy określić niezbędny związek między właścicielem tytularnym a osobą dokonującą zgłoszenia celnego.

(15) Pozwolenie na przywóz lub na wywóz uprawnia do dokonania przywozu lub wywozu i z tego względu należy je przedstawić przy przyjmowaniu zgłoszenia przywozowego lub wywozowego.

(16) W przypadku stosowania uproszczonych procedur można odstąpić od wymogu przedstawiania pozwolenia organom celnym lub pozwolenie można przedstawić w terminie późniejszym. Jednakże importer lub eksporter musi znajdować się w posiadaniu pozwolenia w dniu uznanym za datę przyjęcia zgłoszenia przywozowego lub wywozowego.

(17) W celu uproszczenia w elastyczny sposób można stosować ustanowione przepisy i zezwolić państwom członkowskim na wprowadzenie uproszczonej procedury w odniesieniu do administracyjnego postępowania z pozwoleniami, na mocy której pozwolenia są zachowywane przez organ wydający lub odpowiednio przez agencję płatniczą w przypadku pozwolenia na wywóz z wcześniejszym ustaleniem refundacji.

(18) W celu prawidłowego administrowania w pozwoleniach, świadectwach i wyciągach nie można wprowadzać zmian po ich wydaniu. Jednakże w przypadku wątpliwości dotyczących błędu organu wydającego lub oczywistych nieprawidłowości we wpisach umieszczanych na pozwoleniu, świadectwie lub wyciągu należy ustanowić procedurę, zgodnie z którą nieprawidłowe pozwolenia, świadectwa lub wyciągi wycofuje się i wydaje dokumenty poprawne.

(19) W przypadku gdy produkt objęty jest jednym z systemów uproszczonych, przewidzianych w art. 412–442a rozporządzenia Komisji (EWG) nr 2454/93 z dnia 2 lipca 1993 r. ustanawiającego przepisy w celu wykonania rozporządzenia Rady (EWG) nr 2913/92 ustanawiającego Wspólnotowy Kodeks Celny (⁵) lub w dodatku I tytuł X rozdział I Konwencji z dnia 20 maja 1987 r. w sprawie wspólnej procedury tranzytowej, wówczas w urzędzie celnym punktu granicznego nie dokonuje się żadnych formalności, w przypadku gdy tranzyt rozpoczyna się wewnątrz Wspólnoty i ma zakończyć się poza Wspólnotą. W przypadku gdy stosuje się jedną z tych procedur, należy, w celu uproszczenia postępowania administracyjnego, przyjąć szczególne zasady dotyczące zwalniania zabezpieczenia.

(20) Może się zdarzyć, że w wyniku okoliczności, na które nie ma wpływu strona zainteresowana, dokument stanowiący dowód opuszczenia obszaru celnego Wspólnoty nie może zostać przedstawiony, chociaż produkt opuścił dane terytorium obszaru celnego Wspólnoty lub osiągnął miejsce przeznaczenia w przypadku działań określonych w art. 36 rozporządzenia Komisji (WE) nr 800/1999 z dnia 15 kwietnia 1999 r. ustanawiającego wspólne szczegółowe zasady stosowania systemu refundacji wywozowych do produktów rolnych (⁶). Taka sytuacja może utrudniać handel. W takich okolicznościach inne dokumenty należy uznawać za równoważne.

(21) W rozporządzeniach Wspólnoty wprowadzających pozwolenia i świadectwa przewiduje się, że zabezpieczenie podlega przepadkowi w całości lub w części, jeżeli, w okresie ważności pozwolenia lub świadectwa, przywóz lub wywóz nie został dokonany lub też został dokonany jedynie w części. Należy szczegółowo określić działania, jakie powinny być podejmowane w takich okolicznościach, w szczególności w przypadkach gdy niewykonanie zobowiązań spowodowane zostało siłą wyższą. W takich przypadkach obowiązek przywozu lub wywozu może być uważany za unieważniony lub okres ważności pozwolenia lub świadectwa może zostać przedłużony. Jednakże w celu uniknięcia prawdopodobnych zakłóceń na rynku w każdym przypadku przedłużenie okresu ważności nie powinno przekraczać maksymalnego terminu sześciu miesięcy od upływu pierwotnego terminu okresu ważności.

(22) W celu uproszczenia procedur administracyjnych zabezpieczenie powinno podlegać refundacji w całości, jeżeli całkowita kwota podlegająca przepadkowi jest nieznaczna.

(23) Zwolnienie zabezpieczenia wniesionego przy wydawaniu pozwolenia lub świadectwa uzależnia się od przedstawienia właściwym organom dowodu poświadczającego, że dane towary opuściły obszar celny Wspólnoty w terminie sześćdziesięciu dni, licząc od dnia przyjęcia deklaracji wywozowej.

(24) Może się zdarzyć, że zabezpieczenie zostanie zwolnione z różnych powodów bez faktycznego wykonania obowiązku przywozu lub wywozu. W takich przypadkach należy ponownie wnieść nieprawidłowo zwolnione zabezpieczenie.

(25) W celu pełnego wykorzystania możliwości wywozu produktów rolnych podlegających refundacji należy wprowadzić mechanizm zachęcający podmioty gospodarcze do szybkiego zwracania organowi wydającemu pozwoleń i świadectw, które nie zostały wykorzystane. Zachodzi również potrzeba wprowadzenia mechanizmu zachęcającego podmioty gospodarcze do zwracania organowi wydającemu świadectw bezzwłocznie po upływie terminu ich ważności, tak aby niewykorzystane kwoty mogły zostać, tak szybko jak to możliwe, powtórnie wykorzystane.

(26) Na mocy art. 3 ust. 4 rozporządzenia Rady (EWG, Euratom) nr 1182/71 z dnia 3 czerwca 1971 r. określającego zasady mające zastosowanie do okresów, dat i terminów (⁷), w przypadku gdy ostatni dzień terminu jest dniem ustawowo wolnym od pracy, niedzielą lub sobotą, wówczas termin upływa z upływem ostatniej godziny dnia roboczego następującego po tym dniu. W niektórych przypadkach skutkiem tego przepisu jest przedłużenie okresu stosowania pozwoleń lub świadectw. Taki środek, którego celem jest ułatwienie handlu, nie może powodować zmiany warunków gospodarczych przywozu lub wywozu.

(27) W niektórych sektorach wspólnej organizacji rynków rolnych ustanowiono przepis przewidujący ustalenie okresu do namysłu przed wydawaniem pozwolenia na wywóz. Celem ustalenia takiego okresu jest umożliwienie dokonania oceny sytuacji na rynku oraz zawieszenie, gdzie stosowne, w szczególności w przypadku wystąpienia trudności, nierozpatrzonych jeszcze wniosków, ze skutkiem nieuwzględnienia tych wniosków. Należy określić, że taka możliwość zawieszenia odnosi się również do pozwoleń, o których wydanie występuje się na mocy art. 47 niniejszego rozporządzenia, oraz że z chwilą upływu okresu do namysłu, wniosek o wydanie pozwolenia nie może stać się przedmiotem ponownego zawieszenia.

(28) Na mocy art. 844 ust. 3 rozporządzenia (EWG) nr 2454/93 produkty rolne wywożone na podstawie pozwolenia lub świadectwa o wcześniejszym ustaleniu refundacji mogą kwalifikować się do traktowania jak towary zwrócone tylko w przypadku gdy przestrzegane są reguły wspólnotowe w sprawie pozwoleń i świadectw. Należy ustanowić szczególne zasady stosowania systemu pozwoleń i świadectw dla produktów, które mogą zostać objęte takimi uregulowaniami.

(29) Na mocy art. 896 rozporządzenia (EWG) nr 2454/93 towary dopuszczone do swobodnego obrotu na podstawie pozwolenia na przywóz lub świadectwa o wcześniejszym ustaleniu refundacji objęte są systemem zwrotu lub umorzenia należności przywozowych tylko po stwierdzeniu, że właściwe organy podjęły niezbędne działania w celu zlikwidowania skutków dopuszczenia tych towarów do swobodnego obrotu w odniesieniu do pozwolenia lub świadectwa.

(30) W art. 880 rozporządzenia (EWG) nr 2454/93 ustanowiono niektóre szczegółowe zasady stosowania art. 896 tego rozporządzenia, w szczególności stanowiące, że zaświadczenie muszą dostarczyć organy odpowiedzialne za wydawanie pozwoleń i świadectw.

(31) W niniejszym rozporządzeniu powinno ustanowić się wszystkie reguły konieczne do wykonania art. 896 rozporządzenia (EWG) nr 2454/93. W niektórych przypadkach powinno być możliwe zapewnienie zgodności z rozporządzeniem (EWG) nr 2454/93 bez odniesienia do zaświadczenia określonego w jego art. 880.

(32) W przypadku gdy pozwolenia na przywóz używane są do określenia stawki preferencyjnej na przywóz w ramach kontyngentów taryfowych, może pojawić się ryzyko oszustwa polegające na korzystaniu ze sfałszowanych pozwoleń, szczególnie w przypadkach, w których istnieje duża różnica pomiędzy stawką pełną i stawką zredukowaną lub zerową. Aby zapobiec ryzyku oszustwa, należy stworzyć mechanizm kontroli autentyczności przedstawianych pozwoleń.

(33) W przypadku gdy pozwolenie na przywóz obejmujące produkt rolny stosowane jest również do celów zarządzania kontyngentem taryfowym, wobec którego stosowane są uregulowania preferencyjne, wówczas takie uregulowania preferencyjne stosuje się w odniesieniu do importerów na podstawie pozwolenia lub świadectwa, do którego musi być w niektórych przypadkach załączony dokument z kraju trzeciego. W celu uniknięcia przekroczenia kwoty kontyngentu uregulowania preferencyjne stosuje się do ilości, w odniesieniu do której wydane zostało pozwolenie lub świadectwo. Jednakże w celu ułatwienia przywozu powinno dopuszczać się margines tolerancji, przewidziany w art. 7 ust. 4, pod warunkiem równoczesnego zastrzeżenia, że część ilości przekraczająca ilość podaną na pozwoleniu lub świadectwie, ale w granicach tolerancji, nie kwalifikuje się do objęcia uregulowaniami preferencyjnymi i pełne cło płaci się przy przywozie.

(34) Środki przewidziane w niniejszym rozporządzeniu są zgodne z opiniami wszystkich zainteresowanych komitetów zarządzających,

PRZYJMUJE NINIEJSZE ROZPORZĄDZENIE:

ROZDZIAŁ I

ZAKRES ROZPORZĄDZENIA

Artykuł 1

1. Z zastrzeżeniem wyjątków ustanowionych szczególnymi przepisami wspólnotowymi w odniesieniu do niektórych produktów, w szczególności produktów, o których mowa w rozporządzeniu Rady (WE) nr 3448/93 (⁸) i jego przepisach wykonawczych, niniejsze rozporządzenie określa wspólne zasady wprowadzenia w życie systemu pozwoleń na przywóz i wywóz oraz świadectw o wcześniejszym ustaleniu refundacji (zwanych dalej »pozwoleniami« i »świadectwami«) przewidzianych w rozdziale II i III części III rozporządzenia Rady (WE) nr 1234/2007 (⁹) i w rozporządzeniu Rady (WE) nr 1493/1999 (¹⁰) lub ustanowionych w niniejszym rozporządzeniu.

2. Pozwolenia lub świadectwa muszą być przedłożone w odniesieniu do następujących produktów:

a) w przypadku przywozu, jeśli produkty są zgłaszane do swobodnego obrotu:

(i) produkty wymienione w części I załącznika II, przywożone na warunkach innych niż kontyngenty taryfowe, o ile załącznik ten nie stanowi inaczej,

(ii) produkty przywożone w ramach kontyngentów taryfowych administrowanych z zastosowaniem metod innych niż metoda oparta na chronologicznym porządku składania wniosków, według zasady »kto pierwszy, ten lepszy«, zgodnie z art. 308a, art. 308b i art. 308c rozporządzenia (WE) nr 2454/93 (¹¹),

(iii) produkty przywożone w ramach kontyngentów taryfowych administrowanych z zastosowaniem metody opartej na chronologicznym porządku składania wniosków zgodnie z art. 308a, art. 308b i art. 308c rozporządzenia (EWG) nr 2454/93, w szczególności wymienione w części I załącznika II do niniejszego rozporządzenia;

b) w przypadku wywozu:

(i) produkty wymienione w części II załącznika II,

(ii) produkty, o których mowa w art. 162 ust. 1 rozporządzenia (WE) nr 1234/2007, co do których ustalono refundacje wywozowe, w tym w wysokości zerowej lub podatek wywozowy,

(iii) produkty wywożone w ramach kontyngentów lub objęte obowiązkiem przedłożenia pozwolenia na wywóz w celu zakwalifikowania do kontyngentu ustanowionego przez kraj trzeci na przywóz produktów ze Wspólnoty.

3. W przypadku produktów, o których mowa w ust. 2 lit. a) ppkt (i), ust. 2 lit. a) ppkt (iii) i ust. 2 lit. b) ppkt (i) stosuje się kwotę zabezpieczenia i okres ważności określone w załączniku II.

W odniesieniu do produktów, o których mowa w ust. 2 lit. a) ppkt (ii), ust. 2 lit. b) ppkt (ii) i ust. 2 lit. b) ppkt (iii) stosuje się szczególne przepisy wykonawcze w zakresie okresu ważności i kwoty zabezpieczenia określone w przepisach wspólnotowych dotyczących tych produktów.

4. Na potrzeby systemu pozwoleń na wywóz i przywóz oraz świadectw o wcześniejszym ustaleniu refundacji dla produktów rolnych, o którym mowa w ust. 1, w przypadku ustalenia refundacji na produkty nie wymienione w części II załącznika II oraz w przypadku gdy podmiot gospodarczy nie wnioskuje o przyznanie refundacji, przedłożenie pozwolenia lub świadectwa na wywóz wspomnianych produktów nie jest wymagane.

ROZDZIAŁ II

ZAKRES STOSOWANIA POZWOLEŃ I ŚWIADECTW

Artykuł 2

Pozwolenia i świadectwa nie są wymagane i nie muszą być przedstawione w odniesieniu do produktów:

a) które nie są dopuszczane do swobodnego obrotu we Wspólnocie; lub

b) w odniesieniu do których wywóz dokonywany jest:

(i) na mocy procedury celnej zezwalającej na przywóz wolny od odpowiednich opłat celnych lub opłat o skutku równoważnym; lub

(ii) na mocy szczególnych uzgodnień zezwalających na wywóz wolny od pobierania należności wywozowych, jak określono w art. 129 rozporządzenia (EWG) nr 2913/92.

Artykuł 3

1. W przypadku dopuszczenia do swobodnego obrotu produktów objętych uregulowaniami dotyczącymi uszlachetniania czynnego i niezawierających produktów podstawowych określonych w ust. 2 lit. a), wówczas, o ile produkty dopuszczone do swobodnego obrotu podlegają pozwoleniom na przywóz, należy przedstawić takie pozwolenie.

2. W przypadku gdy produkty objęte jakimkolwiek z uregulowań określonych w ust. 1, w skład których wchodzi:

a) jeden lub więcej produktów podstawowych, które zostały objęte warunkami określonymi w art. 23 ust. 2 Traktatu, ale które nie są już objęte tymi warunkami w następstwie włączenia do produktów dopuszczonych do swobodnego obrotu; oraz

b) jeden lub więcej produktów podstawowych, które nie zostały objęte warunkami określonymi w art. 23 ust. 2 Traktatu; dopuszczone są do swobodnego obrotu, wówczas, bez uszczerbku dla art. 7 ust. 1 niniejszego rozporządzenia, przedstawia się pozwolenie na przywóz w odniesieniu do każdego z produktów podstawowych, o których mowa w lit. b) niniejszego ustępu, faktycznie wykorzystanych i będących produktami podlegającymi takim pozwoleniom.

Jednakże nie wymaga się pozwolenia na przywóz w przypadku, gdy produkt faktycznie dopuszczony do swobodnego obrotu nie podlega takiemu pozwoleniu.

3. Pozwolenia na przywóz lub świadectwa przedstawiane przy dopuszczaniu produktu do swobodnego obrotu, jak określono w ust. 1 lub 2, nie mogą określać wcześniejszego ustalenia refundacji.

4. Przy wywozie produktu podlegającego uregulowaniom, o których mowa w ust. 1, oraz zawierającego jeden lub więcej produktów podstawowych określonych w ust. 2 lit. a), pozwolenie na wywóz przedstawia się w odniesieniu do każdego z produktów podstawowych, o ile produkty te podlegają przedstawieniu takiego pozwolenia.

Jednakże z zastrzeżeniem akapitu trzeciego dotyczącego wcześniejszego ustalenia refundacji, pozwolenia na wywóz nie wymaga się w przypadku, gdy faktycznie wywożony produkt nie podlega takiemu pozwoleniu.

Przy wywozie produktów złożonych, które objęte są wyznaczanymi wcześniej refundacjami wywozowymi, na podstawie jednej lub więcej ich części składowych, status celny każdej części składowej jest jedynym elementem uwzględnianym przy stosowaniu systemu pozwoleń i świadectw.

Artykuł 4

1. Pozwolenia nie są wymagane i nie muszą być przedstawiane dla działań:

a) określonych w art. 36, 40, 44 i 45 oraz art. 46 ust. 1 rozporządzenia (WE) nr 800/1999; lub

b) pozbawionych charakteru handlowego; lub

c) określonych w rozporządzeniu (EWG) nr 918/83; lub

d) odnoszących się do ilości nieprzekraczających ilości wymienionych w załączniku II.

Nie naruszając akapitu pierwszego, pozwolenie przedstawia się, jeżeli przywóz lub wywóz dokonywany jest na mocy systemu preferencyjnego przyznanego w ramach pozwolenia.

Państwa członkowskie podejmują środki ostrożności w celu zapobiegania nadużyciom związanych ze stosowaniem niniejszego ustępu, w szczególności jeżeli pojedynczy przywóz lub wywóz objęty jest więcej niż jednym zgłoszeniem przywozowym lub wywozowym, co jest oczywiście nieuzasadnione względami gospodarczymi lub innymi.

2. Dla celów ust. 1 „działania pozbawione charakteru handlowego” oznaczają:

a) przywozy dokonywane przez osoby fizyczne lub, w przypadku przesyłek, przesyłki przeznaczone dla osób fizycznych, spełniające wymogi określone w przepisach wstępnych sekcji II lit. D pkt 2 Nomenklatury Scalonej;

b) wywozy dokonywane przez osoby fizyczne, pod warunkiem że takie działania spełniają, z niezbędnymi zmianami, wymogi określone w lit. a).

3. Państwom członkowskim zezwala się na niewymaganie pozwoleń na wywóz lub pozwoleń na przesyłki produktów lub towarów dokonywanych przez osoby fizyczne lub grupy osób fizycznych w związku z ich bezpłatną dystrybucją w celach pomocy humanitarnej w krajach trzecich, jeżeli spełnione są łącznie następujące warunki:

a) osoby zainteresowane, które chcą korzystać z takiego zwolnienia, nie występują z wnioskiem o udzielenie refundacji;

b) przesyłki te mają charakter sporadyczny, składają się z różnych produktów lub towarów, a ich całkowita masa nie przekracza 30 000 kg na jeden środek transportu; oraz

c) właściwe organy posiadają wystarczające dowody w odniesieniu do miejsca przeznaczenia lub wykorzystania produktów lub towarów oraz właściwej realizacji działania.

W polu 44 zgłoszenia wywozowego dodaje się następującą wskazówkę: „Bez refundacji - art. 4 ust. 3 rozporządzenia (WE) nr 376/2008.”.

Artykuł 5

Pozwolenie lub świadectwo nie są wymagane i nie muszą być przedstawiane przy dopuszczaniu produktów do swobodnego obrotu na mocy tytułu VI rozdział 2 rozporządzenia (EWG) nr 2913/92 dotyczącego traktowania towarów zwróconych.

Artykuł 6

1. Pozwolenie na wywóz nie jest wymagane i nie musi być przedstawiane przy przyjmowaniu zgłoszenia powrotnego wywozu produktów, w odniesieniu do których eksporter dostarcza dowód poświadczający, że korzystna decyzja o zwrocie lub umorzeniu należności przywozowych, wydana została w odniesieniu do tych produktów na mocy tytułu VII rozdział 5 rozporządzenia (EWG) nr 2913/92.

2. Pozwolenie na wywóz musi byś przedstawione, w przypadku gdy przy wywozie produkty podlegają wymogowi przedstawienia pozwolenia na wywóz oraz gdy właściwe organy przyjmują zgłoszenie powrotnego wywozu przed wydaniem decyzji w sprawie wniosku o udzielenie refundacji lub umorzenia należności przywozowych. Nie zezwala się na wcześniejsze wyznaczanie refundacji wywozowej ani opłaty wyrównawczej.

ROZDZIAŁ III

PRZEPISY OGÓLNE

SEKCJA 1

Zakres pozwoleń, świadectw i wyciągów

Artykuł 7

1. Pozwolenie na przywóz lub wywóz upoważnia i zobowiązuje odpowiednio do przywozu lub wywozu określonej ilości danych produktów lub towarów, na podstawie tego pozwolenia i, z wyjątkiem przypadku siły wyższej, w okresie jego ważności.

Zobowiązania, o których mowa w niniejszym ustępie, są zobowiązaniami pierwotnymi w rozumieniu art. 20 rozporządzenia Komisji (EWG) nr 2220/85 (¹²).

2. Pozwolenie na wywóz ustalające wcześniej refundację wywozową zobowiązuje do wywozu określonej ilości danych produktów, na podstawie tego pozwolenia, i, z wyjątkiem przypadku siły wyższej, w okresie jego ważności.

W przypadku gdy wywóz produktów podlega wymogowi przedstawienia pozwolenia na wywóz, wówczas pozwolenie na wywóz wyznaczające wcześniej refundację stanowi o uprawnieniu do wywozu oraz stanowi uprawnienie do otrzymania refundacji.

W przypadku gdy wywóz produktów nie podlega wymogowi przedstawienia pozwolenia na wywóz, wówczas pozwolenie na wywóz wyznaczające wcześniej refundację stanowi wyłącznie uprawnienie do uzyskania refundacji.

Zobowiązania, o których mowa w niniejszym ustępie, są zobowiązaniami pierwotnymi w rozumieniu art. 20 rozporządzenia (EWG) nr 2220/85.

3. W przypadkach określonych w art. 47 oraz w przypadkach, w których wymóg taki przewidują szczególne reguły wspólnotowe dotyczące odpowiedniego sektora, wydanie pozwolenia lub świadectwa zobowiązuje do przywozu z krajów tam wskazanych lub wywozu do nich.

4. Jeżeli ilość przywożonych lub wywożonych towarów jest większa o nie więcej niż 5 % od ilości wskazanej na pozwoleniu lub świadectwie, to uważa się, że przywozu lub wywozu dokonano na mocy pozwolenia lub świadectwa.

5. Jeżeli ilość przywożonych lub wywożonych towarów jest mniejsza o nie więcej niż 5 % od ilości wskazanej na pozwoleniu lub świadectwie, zobowiązanie do przywozu lub wywozu uważa się za wykonane.

6. Dla celów stosowania ust. 4 i 5, jeżeli pozwolenie lub świadectwo zostaje wydane na ilość wyrażoną w liczbie całko-witej, wynik obliczeń, który wynosi 5 %, zaokrągla się, tam gdzie ma to zastosowanie, w górę do liczby całkowitej.

7. W przypadku gdy na mocy art. 3 ust. 4 rozporządzenia (EWG) nr 1182/71 pozwolenie lub świadectwo o wcześniejszym ustaleniu wywozowej opłaty wyrównawczej lub refundacji wywozowej wykorzystywane jest pierwszego dnia roboczego następującego po ostatnim dniu normalnego okresu ważności, wówczas uważa się, że pozwolenie lub świadectwo zostało wykorzystane ostatniego dnia jego normalnego okresu ważności do celów kwot wcześniej wyznaczonych.

8. Bez uszczerbku dla art. 1 ust. 3 okres ważności pozwoleń na przywóz i wywóz oraz świadectw o wcześniejszym ustaleniu refundacji jest określony dla każdego produktu w załączniku II.

Artykuł 8

1. Zobowiązań wynikających z pozwoleń i świadectw nie przenosi się. Uprawnienia wynikające z pozwoleń lub świadectw mogą zostać przeniesione przez właściciela tytularnego w okresie ich ważności. W odniesieniu do jednego pozwolenia lub świadectwa czy wyciągu takiego przeniesienia można dokonać jedynie na rzecz jednego nabywcy praw. Takie przeniesienie odnosi się do ilości jeszcze nieprzydzielonych w danym pozwoleniu, świadectwie lub wyciągu.

2. Osoba, na której rzecz przeniesione zostały uprawnienia, nie może przenieść dalej tych uprawnień, ale może przenieść je z powrotem na właściciela tytularnego. Przeniesienie z powrotem na właściciela tytularnego dotyczy ilości jeszcze nieprzydzielonych w danym pozwoleniu, świadectwie lub wyciągu.

W takich przypadkach w polu 6 pozwolenia lub świadectwa organ wydający umieszcza jeden z wpisów wymienionych w załączniku III część A.

3. W przypadku wniosku o przeniesienie uprawnień przez właściciela tytularnego lub przeniesienie ich z powrotem na rzecz właściciela tytularnego organ wydający lub agencje, które zostały wyznaczone przez każde państwo członkowskie, wpisują na pozwoleniu lub świadectwie lub, gdzie stosowne, wyciągu, następujące informacje:

a) nazwisko i adres osoby, na której rzecz przenosi się uprawnienia, lub wpis określony w ust. 2;

b) datę dokonania tego wpisu, potwierdzoną pieczęcią tego organu lub agencji.

4. Przeniesienie lub przeniesienie z powrotem na właściciela tytularnego staje się skuteczne od dnia dokonania wpisu.

Artykuł 9

Wyciągi z pozwoleń lub świadectw powodują takie same skutki prawne jak pozwolenia lub świadectwa, z których pochodzą, w granicach ilości, na które wyciągi te zostały wydane.

Artykuł 10

Pozwolenia, świadectwa oraz wyciągi wydane, a także wpisy i potwierdzenia dokonane przez organy państwa członkowskiego powodują w każdym z pozostałych państw członkowskich takie same skutki prawne jak dokumenty wydane oraz wpisy i potwierdzenia dokonane przez organy tych państw członkowskich.

Artykuł 11

1. Jeżeli pozwolenie wyznaczające wcześniej refundację wywozową stosowane jest przy wywozie mieszanki, taka mieszanka nie podlega wyznaczonej wcześniej stawce przy wywozie, jeżeli klasyfikacja taryfowa składnika, z uwzględnieniem którego obliczono refundację znajdującą zastosowanie w odniesieniu do mieszanki, nie odpowiada klasyfikacji taryfowej danej mieszanki.

2. W przypadku gdy pozwolenie lub świadectwo o wcześniejszym ustaleniu refundacji wywozowej wykorzystywane jest przy wywozie towarów ujętych w zestawy, wyznaczoną wcześniej stawkę stosuje się tylko do składnika, który umieszcza się pod tą samą pozycją klasyfikacji taryfowej co zestaw.

SEKCJA 2

Wniosek o wydanie pozwolenia lub świadectwa

Artykuł 12

1. Wnioski o wydanie pozwolenia lub świadectwa są przyjmowane, wyłącznie jeżeli są przekazywane lub wnoszone do właściwego organu na formularzach wydrukowanych lub sporządzonych zgodnie z art. 17.

Jednakże właściwy organ może przyjąć pisemny wniosek złożony z wykorzystaniem faksu lub przekazany w formie elektronicznej, pod warunkiem że zawarte są w nim wszystkie informacje, które znalazłyby się na formularzu. Państwa członkowskie mogą wymagać, aby poza wnioskiem przekazanym faksem lub w formie elektronicznej przesłany został lub bezpośrednio doręczony właściwemu organowi wniosek na formularzu wydrukowanym lub sporządzonym zgodnie z art. 17; w takich przypadkach za dzień złożenia wniosku uznaje się dzień otrzymania przez właściwy organ faksu lub wiadomości elektronicznej. Wymóg ten nie ma wpływu na ważność wniosku przesłanego faksem lub w formie elektronicznej.

W przypadku gdy wnioski o wydanie pozwoleń lub świadectw składane są drogą elektroniczną, właściwe organy państwa członkowskiego ustalają zasady zastąpienia odręcznego podpisu inną metodą, która może się opierać na wykorzystaniu kodów.

2. Wniosek o wydanie pozwolenia lub świadectwa może zostać wycofany jedynie w formie listu, faksu lub wiadomości elektronicznej, otrzymanych przez właściwy organ w dniu wniesienia wniosku do godziny 13.00, z wyjątkiem przypadku siły wyższej.

Artykuł 13

1. W polu 16 wniosku o wydanie pozwolenia lub świadectwa o wcześniejszym ustaleniu refundacji wpisuje się dwunastocyfrowy kod produktu pochodzący z nomenklatury produktów rolnych stosowanej do celów refundacji wywozowej.

Jednakże w przypadku gdy stawka refundacji, ustalona zgodnie z procedurą, o której mowa w art. 195 ust. 2 rozporządzenia (WE) nr 1234/2007 i w odpowiednich artykułach innych rozporządzeń w sprawie wspólnych organizacji rynku, jest identyczna dla większej liczby kodów należących do tej samej kategorii, wówczas kody te można umieścić razem na wnioskach o wydanie świadectwa i na samych świadectwach.

2. W przypadku gdy stawka refundacji jest zróżnicowana w zależności od miejsca przeznaczenia, wówczas kraj przeznaczenia lub ewentualnie obszar przeznaczenia musi zostać wskazany w polu 7 zarówno wniosku o wydanie świadectwa, jak i samego świadectwa.

3. Bez uszczerbku dla ust. 1 akapit pierwszy, w przypadku gdy definiuje się grupę produktów, o jakich mowa w art. 4 ust. 2 akapit pierwszy tiret drugie rozporządzenia (WE) nr 800/1999, wówczas kody produktów zaliczanych do grupy mogą zostać umieszczone we wniosku i na samym świadectwie w polu 22 i poprzedza je wpis „grupa produktów określonych w art. 4 ust. 2 rozporządzenia (WE) nr 800/1999”.

Artykuł 14

1. Wnioski zawierające warunki nieprzewidziane w regułach wspólnotowych są odrzucane.

2. Bez uszczerbku dla art. 1 ust. 3 kwota zabezpieczenia stosowana w pozwoleniach i świadectwach na przywóz i wywóz jest określona w załączniku II. Dodatkowa kwota może być stosowana w przypadku nałożenia podatku wywozowego.

Wniosek o wydanie pozwolenia lub świadectwa nie jest przyjmowany, jeżeli do godziny 13 w dniu wniesienia wniosku nie zostało wniesione właściwemu organowi odpowiednie zabezpieczenie.

3. Zabezpieczenie nie jest wymagane w przypadku, gdy całkowita kwota zabezpieczenia dla pozwolenia lub świadectwa nie jest wyższa od 100 EUR lub gdy pozwolenie lub świadectwo wystawiane jest na rzecz agencji interwencyjnej.

4. W przypadku korzystania przez państwa członkowskie z możliwości określonych w art. 5 rozporządzenia (EWG) nr 2220/85 wymaga się, aby zabezpieczenie zostało wniesione przed upływem terminu dwóch miesięcy od dnia wygaśnięcia okresu ważności świadectwa.

5. Nie wymaga się złożenia zabezpieczenia w przypadku pozwoleń na wywóz do krajów trzecich w ramach pozawspólnotowej pomocy żywnościowej przeprowadzanej przez organizacje humanitarne upoważnione do tego przez państwo członkowskie wywozu. Państwo członkowskie niezwłocznie przekazuje Komisji wykaz upoważnionych organizacji humanitarnych.

6. W przypadku gdy stosuje się ust. 3, 4 i 5, stosuje się również z odpowiednimi zmianami art. 4 ust. 1 akapit trzeci.

Artykuł 15

W polu 20 wniosków o wydanie pozwoleń i świadectw o wcześniejszym ustaleniu lub bez ustalenia refundacji, które

wystawiane są dla pomocy żywnościowej w rozumieniu art. 10 ust. 4 porozumienia w sprawie rolnictwa zawartego w ramach wielostronnych negocjacji handlowych Rundy Urugwajskiej, umieszcza się co najmniej jeden z wpisów wymienionych w załączniku III część B niniejszego rozporządzenia.

W polu 7 należy wskazać kraj przeznaczenia. Pozwolenie takie jest ważne tylko w odniesieniu do wywozu, który ma zostać dokonany w ramach pomocy żywnościowej.

Artykuł 16

1. Za dzień wniesienia wniosku o wydanie pozwolenia lub świadectwa uważa się dzień, w którym właściwy organ otrzymał wniosek, pod warunkiem że otrzymał wniosek nie później niż do godziny 13.00, bez względu na to, czy wniosek został bezpośrednio doręczony właściwym organom, czy też przekazany listownie, faksem lub w formie elektronicznej.

2. Wnioski o wydanie pozwolenia lub świadectwa otrzymane przez właściwy organ w sobotę, w niedzielę lub dzień wolny od pracy, lub w dzień roboczy po godzinie 13.00 uważa się za wniesione w pierwszym dniu roboczym następującym po dniu ich faktycznego otrzymania.

3. W przypadku gdy do składania wniosków o wydanie świadectw ustanowiony został termin wyrażony określoną liczbą dni i gdy ostatni dzień tego terminu przypada na sobotę, w niedzielę lub dzień wolny od pracy, wówczas termin ten upływa o godzinie 13.00 pierwszego dnia roboczego następującego po tym dniu.

Jednakże takiego przedłużenia terminu nie uwzględnia się do celów obliczania kwot wyznaczanych na pozwoleniu lub świadectwie lub do określania okresu jego ważności.

4. Terminy określone w niniejszym rozporządzeniu podaje się według czasu lokalnego w Belgii.

Artykuł 17

1. Bez uszczerbku dla art. 12 ust. 1 akapit drugi i art. 18 ust. 1 wnioski o wydanie pozwoleń, świadectw lub wyciągów sporządza się na formularzach zgodnych z wzorami określonymi w załączniku I . Formularze te muszą być wypełnione zgodnie z podanymi tam zaleceniami oraz szczególnymi przepisami wspólnotowymi stosowanymi w odpowiednim sektorze produktów.

2. Formularze pozwoleń i świadectw łączone są w zestawy zawierające w kolejności egzemplarz nr 1, egzemplarz nr 2 i wniosek, a następnie dodatkowe egzemplarze pozwolenia lub świadectwa.

Jednakże państwa członkowskie mogą wymagać, aby wnioskodawcy zamiast zestawów przewidzianych w akapicie pierwszym wypełniali jedynie wnioski.

W przypadku gdy w wyniku stosowania środka wspólnotowego, ilość, na którą wydawane jest pozwolenie lub świadectwo, jest mniejsza od ilości, o którą początkowo wystąpiono z wnioskiem, wnioskowaną ilość i związane z nią kwoty zabezpieczenia należy podawać jedynie na formularzu wniosku.

Formularze wyciągów z pozwoleń lub ze świadectw łączone są w zestawy zawierające w kolejności egzemplarz nr 1 i egzemplarz nr 2.

3. Formularze, łącznie z dodatkowymi stronami, drukowane są na papierze koloru białego, niezawierającym masy ściernej, klejonym do pisania i o minimalnej wadze 40 g/m². Format formularzy wynosi 210 × 297 mm, z dopuszczalną tolerancją między 5 mm mniej a 8 mm więcej; odstępy między wierszami wynoszą 4,24 mm (jedna szósta cala); układ graficzny formularza musi być dokładnie zachowany. Obydwie strony egzemplarza nr 1 oraz pierwsza strona dodatkowej strony, na której muszą znajdować się odliczenia przydzielonej kwoty, pokrywa się giloszem pozwalającym ujawnić fałszerstwo dokonywane środkami mechanicznymi lub chemicznymi. Gilosz jest koloru zielonego w przypadku formularzy dotyczących przywozu oraz koloru sepii w przypadku formularzy dotyczących wywozu.

4. Za druk formularzy odpowiadają państwa członkowskie. Formularze mogą być również drukowane przez drukarnie autoryzowane przez państwo członkowskie, na terytorium którego mają siedzibę. W takim przypadku na każdym formularzu umieszcza się informację o autoryzacji udzielonej przez państwo członkowskie. Na każdym formularzu znajduje się nazwa i adres drukarni lub jej znak identyfikacyjny, jak również, z wyjątkiem formularzy wniosków i dodatkowych stron, indywidualny numer seryjny. Przed numerem umieszcza się następujące litery dla danego państwa członkowskiego wydającego dokument: „AT” dla Austrii, „BE” dla Belgii, „BG” dla Bułgarii, „CZ” dla Republiki Czeskiej, „CY” dla Cypru, „DE” dla Niemiec, „DK” dla Danii, „EE” dla Estonii, „EL” dla Grecji, „ES” dla Hiszpanii, „FI” dla Finlandii, „FR” dla Francji, „HR” dla Chorwacji, „HU” dla Węgier, „IE” dla Irlandii, „IT” dla Włoch, „LU” dla Luksemburga, „LT” dla Litwy, „LV” dla Łotwy, „MT” dla Malty, „NL” dla Niderlandów, „PL” dla Polski, „PT” dla Portugalii, „RO” dla Rumunii, „SE” dla Szwecji, „SI” dla Słowenii, „SK” dla Słowacji i „UK” dla Zjednoczonego Królestwa.

Przy wystawianiu na pozwoleniach lub świadectwach i wyciągach może zostać umieszczony numer wystawienia, który przyznaje organ wydający.

5. Wnioski, pozwolenia i świadectwa oraz wyciągi wypełnia się na maszynie lub komputerowo. Są one drukowane i wypełniane w jednym z języków urzędowych Wspólnoty, określonym przez właściwy organ wydającego państwa członkowskiego. Jednakże państwa członkowskie mogą zezwolić na wypełnianie wniosków pismem odręcznym, tuszem i drukowanymi literami.

6. Odciski pieczęci organów wydających i organów przydzielających umieszcza się za pomocą metalowej pieczęci, najlepiej wykonanej ze stali. Jednakże pieczęć organów wydających może zostać zastąpiona suchą pieczęcią składającą się z liter i cyfr, perforowaną.

7. Właściwe organy zainteresowanych państw członkowskich mogą zażądać, w miarę potrzeby, tłumaczenia pozwoleń lub świadectw oraz wyciągów z tych świadectw na język urzędowy danego państwa członkowskiego.

Artykuł 18

1. Bez uszczerbku dla art. 17 pozwolenia i świadectwa mogą być wydawane i stosowane z wykorzystaniem systemów komputerowych, zgodnie ze szczegółowymi zasadami przewidzianymi przez właściwe organy. Są one dalej zwane „pozwoleniami i świadectwami elektronicznymi”.

Treść pozwoleń i świadectw elektronicznych musi być identyczna z treścią pozwoleń i świadectw wystawionych na papierze.

2. W przypadku gdy tytularni właściciele lub osoby, na których rzecz przeniesione zostały uprawnienia do pozwolenia lub świadectwa, potrzebują wykorzystać formę elektroniczną pozwolenia lub świadectwa w państwie członkowskim, które nie jest włączone do komputerowego systemu wydawania pozwoleń i świadectw, wówczas występują oni z wnioskiem o wydanie wyciągu.

Wyciągi takie wydawane są bezzwłocznie i bez dodatkowych kosztów, w postaci przewidzianej w art. 17.

W państwach członkowskich włączonych do komputerowego systemu wydawania pozwoleń i świadectw, wyciągi takie stosuje się w postaci wyciągów na papierze.

Artykuł 19

1. W przypadku gdy kwoty wynikające z przeliczenia na walutę krajową sum wyrażonych w euro, które mają zostać wpisane na pozwoleniach lub świadectwach, zawierają więcej niż dwie cyfry po przecinku, podaje się jedynie dwie pierwsze cyfry. W tym wypadku, jeżeli trzecia cyfra po przecinku jest równa lub wyższa od pięciu, drugą cyfrę zaokrągla się w górę, natomiast, jeżeli trzecia cyfra jest niższa od pięciu, drugą cyfrę pozostawia się niezmienioną.

2. Jednakże w przypadku gdy sumy wyrażone w euro przelicza się na funty szterlingi, wskazane w ust. 1 odniesienie do pierwszych dwóch cyfr po przecinku zastępuje się odniesieniem do pierwszych czterech cyfr po przecinku. W tym wypadku, jeżeli piąta cyfra jest równa lub wyższa od pięciu, czwartą cyfrę zaokrągla się w górę, natomiast, jeżeli piąta cyfra jest niższa od pięciu, czwartą cyfrę pozostawia się niezmienioną.

Artykuł 20

1. Bez uszczerbku dla art. 18 dotyczącego pozwoleń i świadectw elektronicznych, pozwolenia i świadectwa wystawia się w co najmniej dwóch egzemplarzach, z których pierwszy, zwany „egzemplarzem posiadacza” i oznaczony „nr 1”, jest bezzwłocznie wydawany wnioskodawcy, a drugi, zwany „egzemplarzem dla organu wydającego” i oznaczony „nr 2”, zachowuje organ wydający.

2. W przypadku gdy pozwolenie lub świadectwo wydawane jest na mniejszą ilość towarów niż podana we wniosku, organ wydający wskazuje:

a) w polach 17 i 18, ilość, dla której wydane zostało pozwolenie lub świadectwo;

b) w polu 11, kwotę odpowiedniego zabezpieczenia.

Zabezpieczenie wniesione dla ilości, na które nie wydano pozwolenia lub świadectwa, zostaje niezwłocznie zwolnione.

Artykuł 21

1. Na wniosek właściciela tytularnego pozwolenia lub świadectwa lub osoby, na której rzecz przeniesione zostały uprawnienia do pozwolenia lub świadectwa, i po przedstawieniu egzemplarza nr 1 dokumentu organ wydający lub agencje wyznaczone przez każde państwo członkowskie mogą wydać wyciągi z danego dokumentu.

Wyciągi sporządza się w co najmniej dwóch egzemplarzach, z których pierwszy, zwany „egzemplarzem posiadacza” i oznaczony „nr 1”, dostarcza się lub odsyła wnioskodawcy, a drugi, zwany „egzemplarzem dla organu wydającego” i oznaczony „nr 2”, zachowuje organ wydający.

Organ wydający wyciąg wpisuje na egzemplarzu nr 1 pozwolenia lub świadectwa ilość, na którą wyciąg został wydany, powiększoną o margines błędu. W tym wypadku obok ilości wpisanej na egzemplarzu nr 1 pozwolenia lub świadectwa umieszcza się wyraz „wyciąg”.

2. Z wyciągu z pozwolenia lub świadectwa nie można sporządzić dalszego wyciągu.

3. Właściciel tytularny zwraca organowi wydającemu egzemplarz nr 1 wyciągu, który został wykorzystany lub utracił ważność, wraz z egzemplarzem nr 1 pozwolenia lub świadectwa, którego dotyczy, w celu wprowadzenia przez ten organ korekty do wpisów dokonanych na egzemplarzu nr 1 pozwolenia lub świadectwa na podstawie wpisów umieszczonych na egzemplarzu nr 1 wyciągu.

Artykuł 22

1. Do celów określenia okresu ich ważności uznaje się, że pozwolenia lub świadectwa zostały wydane w dniu wniesienia wniosku. Dzień ten wlicza się do okresu ważności pozwolenia lub świadectwa. Jednakże pozwolenia lub świadectwa mogą zostać zastosowane dopiero po ich faktycznym wydaniu.

2. Można postanowić, że pozwolenie lub świadectwo jest ważne od dnia jego faktycznego wydania. W takim wypadku dzień faktycznego wydania wlicza się do okresu ważności pozwolenia lub świadectwa.

SEKCJA 3

Stosowanie pozwoleń i świadectw

Artykuł 23

1. Egzemplarz nr 1 pozwolenia lub świadectwa przedstawia się w urzędzie celnym, który przyjął:

a) zgłoszenie o dopuszczenie do swobodnego obrotu, w przypadku pozwolenia na przywóz;

b) zgłoszenie dotyczące wywozu, w przypadku pozwolenia na wywóz lub świadectwa o wcześniejszym wyznaczeniu refundacji.

Bez uszczerbku dla art. 2 ust. 1 lit. i) rozporządzenia (WE) nr 800/1999 zgłoszenie celne musi zostać dokonane przez właściciela tytularnego lub, gdzie stosowne, osobę, na której rzecz dokonano przeniesienia uprawnień do pozwolenia lub świadectwa, lub ich przedstawiciela w rozumieniu art. 5 ust. 2 rozporządzenia (EWG) nr 2913/92.

2. Egzemplarz nr 1 pozwolenia lub świadectwa przedstawia się lub przechowuje do dyspozycji organów celnych przy przyjmowaniu zgłoszenia określonego w ust. 1.

3. Po dokonaniu wpisu i poświadczeniu przez urząd określony w ust. 1 egzemplarz nr 1 pozwolenia lub świadectwa zwracany jest zainteresowanej stronie. Jednakże państwa członkowskie mogą nakazać lub dopuścić, aby zainteresowane strony dokonały wpisu na pozwoleniu lub świadectwie. We wszystkich przypadkach wpis taki jest sprawdzany i poświadczany przez właściwy urząd.

4. W przypadku gdy ilość przywiezionych lub wywiezionych towarów nie odpowiada ilości wpisanej na pozwoleniu lub świadectwie, wpis ten należy sprostować w taki sposób, aby uwzględniona została ilość towarów faktycznie przywiezionych lub wywiezionych w granicach ilości, dla której wydane zostało pozwolenie lub świadectwo.

Artykuł 24

1. Nie naruszając przepisów art. 23, państwo członkowskie może zezwolić, aby pozwolenie lub świadectwo:

a) zostało złożone organowi wydającemu lub organowi odpowiedzialnemu za wypłacanie refundacji;

b) było przechowywane w bazie danych organu wydającego lub organu odpowiedzialnego za wypłacanie refundacji, w przypadkach gdy stosuje się art. 18.

2. Państwo członkowskie ustala przypadki stosowania ust. 1 i warunki, jakie muszą spełnić zainteresowane strony w celu uzyskania możliwości korzystania z procedury ustanowionej w tym ustępie. Ponadto przepisy przyjmowane przez to państwo członkowskie muszą zapewniać równość traktowania wszystkich świadectw wydanych we Wspólnocie.

3. Państwo członkowskie wyznacza organ właściwy do dokonywania wpisów i poświadczania pozwoleń i świadectw.

Przydział, jego potwierdzenie oraz poświadczenie umieszczone na pozwoleniu lub świadectwie uznaje się jednak za dokonane również w przypadku, gdy:

a) dokument szczegółowo wykazujący wywiezione ilości towarów sporządzono komputerowo; dokument taki musi zostać załączony do pozwolenia lub świadectwa i razem z nim włączony do akt;

b) wywiezione ilości towarów zostały wprowadzone do urzędowej elektronicznej bazy danych należącej do danego państwa członkowskiego i istnieje odsyłacz od tej informacji do pozwolenia w formie elektronicznej; państwo członkowskie może archiwizować te informacje w formie papierowej wersji dokumentów elektronicznych.

Datę dokonania wpisu uznaje się za datę przyjęcia zgłoszenia, o którym mowa w art. 23 ust. 1.

4. Przy przyjmowaniu zgłoszenia celnego zainteresowane strony muszą wskazać na dokumencie zgłoszenia, że stosuje się przepisy niniejszego artykułu oraz podać numer używanego pozwolenia lub świadectwa.

5. W przypadku pozwolenia lub świadectwa, które zezwala na przywóz lub wywóz, zwolnienie towaru może zostać udzielone jedynie, gdy urząd celny określony w art. 23 ust. 1, otrzymał od właściwego organu informację, że pozwolenie lub świadectwo wskazane na dokumencie celnym jest ważne dla danego produktu i zostało przyznane.

6. W przypadku gdy produkty wywożone nie podlegają wymogowi przedstawienia pozwolenia na wywóz, ale dla którego refundacja wyznaczona została z wykorzystaniem świadectwa wywozowego o wcześniejszym ustaleniu refundacji, jeżeli wskutek błędu dokument wykorzystywany przy wywozie w celu uzyskania refundacji nie zawiera żadnego wpisu odwołującego się do przepisów niniejszego artykułu lub numeru pozwolenia lub świadectwa lub jeżeli informacja jest błędna, działanie można zatwierdzić pod warunkiem spełnienia następujących wymogów:

a) pozwolenie na wywóz o wcześniejszym ustaleniu refundacji dla danego produktu, ważne w dniu przyjęcia zgłoszenia, jest w posiadaniu organu odpowiedzialnego za wypłacanie refundacji;

b) właściwym organom udostępnia się wystarczające dowody które umożliwiają ustalenie związku między ilością wywożonych towarów a pozwoleniem lub świadectwem odnoszącym się do wywozu.

Artykuł 25

1. Wpisów umieszczonych na pozwoleniach, świadectwach i wyciągach nie można zmieniać po ich wydaniu.

2. W przypadku zaistnienia wątpliwości w odniesieniu do ścisłości wpisów umieszczonych na pozwoleniu, świadectwie lub wyciągu, z inicjatywy zainteresowanej strony lub właściwych organów zainteresowanego państwa członkowskiego takie pozwolenie, świadectwo lub wyciąg zwraca się organowi wydającemu.

Jeżeli organ wydający stwierdza konieczność dokonania korekty wówczas wycofuje wyciąg lub pozwolenie lub świadectwo, jak również wcześniej wydane wyciągi i bezzwłocznie wydaje poprawiony wyciąg albo poprawione pozwolenie lub świadectwo i poprawione wyciągi z tych pozwoleń lub świadectw. Na nowe dokumenty z umieszczonym wpisem „świadectwo (pozwolenie) poprawione dnia ...” lub „wyciąg poprawiony dnia ...” przenosi się wcześniej dokonane wpisy.

W przypadku gdy organ wydający nie stwierdza potrzeby wprowadzania poprawek na pozwoleniu, świadectwie lub wyciągu, umieszcza na nim potwierdzenie „sprawdzono dnia ... zgodnie z art. 25 rozporządzenia (WE) nr 376/2008” i umieszcza swoją pieczęć.

Artykuł 26

1. Na żądanie organu wydającego właściciel tytularny musi zwrócić pozwolenie, świadectwo oraz wyciągi.

2. W przypadku gdy dany dokument jest zwracany lub zatrzymywany zgodnie z niniejszym artykułem lub art. 25, właściwe organy krajowe, na żądanie, wydają stronie zainteresowanej pokwitowanie.

Artykuł 27

W przypadku gdy nie wystarcza miejsca przeznaczonego na wpisy na pozwoleniach, świadectwach lub wyciągach, organy dokonujące wpisu mogą dołączyć do nich jedną lub kilka dodatkowych kartek zawierających pola przeznaczone na wpisy jak pokazano na drugiej stronie egzemplarza nr 1 pozwoleń, świadectw lub wyciągów. Organy dokonujące wpisu umieszczają swoją pieczęć w połowie na pozwoleniu, świadectwie lub wyciągu, a w połowie na dodatkowej stronie, a w przypadku większej liczby dodatkowych stron w taki sposób, że połowa pieczęci znajduje się na każdej z kolejnych stron.

Artykuł 28

1. W przypadku zaistnienia wątpliwości, co do autentyczności pozwolenia, świadectwa lub wyciągu lub umieszczonych na nim wpisów i poświadczeń, właściwe organy krajowe odsyłają zainteresowanym organom, do celów kontroli, kwestionowany dokument lub jego fotokopię.

W tym samym celu dokument może również zostać odesłany w drodze kontroli wyrywkowej; w takim przypadku przesyła się tylko fotokopię dokumentu.

2. W przypadku gdy właściwe organy krajowe odsyłają kwestionowany dokument zgodnie z ust. 1, wydają one pokwitowanie, na żądanie strony zainteresowanej.

Artykuł 29

1. W miarę potrzeby, dla prawidłowego stosowania niniejszego rozporządzenia, właściwe organy państw członkowskich wymieniają informacje w sprawie pozwoleń, świadectw i wyciągów, jak również informacje o nieprawidłowościach i naruszeniach ich dotyczących.

2. Państwa członkowskie, z chwilą, gdy uzyskają odpowiednie informacje, powiadamiają Komisję o nieprawidłowościach i naruszeniach dotyczących niniejszego rozporządzenia.

3. Państwa członkowskie przekazują Komisji nazwy i adresy organów wydających pozwolenia, świadectwa i wyciągi, pobierających opłaty wywozowe oraz wypłacających refundacje wywozowe. Komisja publikuje te informacje w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej.

4. Państwa członkowskie przesyłają również Komisji odciski urzędowych pieczęci i, gdzie stosowne, odciski suchych pieczęci organów upoważnionych. Komisja niezwłocznie powiadamia o tym pozostałe państwa członkowskie.

SEKCJA 4

Zwolnienie zabezpieczenia

Artykuł 30

W odniesieniu do okresu ważności pozwoleń i świadectw:

a) uważa się, że obowiązek przywozu został spełniony oraz prawo do dokonania przywozu na podstawie pozwolenia lub świadectwa uważa się za wykonane w dniu przyjęcia zgłoszenia określonego w art. 23 ust. 1 lit. a), pod warunkiem faktycznego dopuszczenia produktu do swobodnego obrotu;

b) uważa się, że obowiązek wywozu został spełniony oraz prawo do dokonania wywozu na podstawie pozwolenia lub świadectwa uważa się za wykonane w dniu przyjęcia zgłoszenia określonego w art. 23 ust. 1 lit. b).

Artykuł 31

Spełnienie wymogu podstawowego potwierdza się przedstawiając dowód:

a) w przypadku przywozu, przyjęcia zgłoszenia określonego w art. 23 ust. 1 lit. a), dotyczącego danego produktu;

b) w przypadku wywozu, przyjęcia zgłoszenia określonego w art. 23 ust. 1 lit. b), dotyczącego danego produktu, a ponadto:

(i) w przypadku wywozu lub dostaw uznawanych za wywóz w rozumieniu art. 36 rozporządzenia (WE) nr 800/1999 przedstawia się dowód poświadczający, że w terminie sześćdziesięciu dni od dnia przyjęcia zgłoszenia, z wyjątkiem przypadku siły wyższej, produkt osiągnął miejsce przeznaczenia w przypadku dostaw uznawanych za wywóz albo, w pozostałych przypadkach, opuścił obszar celny Wspólnoty. Dla celów niniejszego rozporządzenia uznaje się, że opuściły obszar celny Wspólnoty dostawy produktów przeznaczonych wyłącznie do konsumpcji na pokładzie platform wiertniczych lub eksploatacyjnych, łącznie z konstrukcjami pomocniczymi świadczącymi usługi pomocnicze w takich działaniach, znajdujących się na obszarze europejskiego szelfu kontynentalnego lub na obszarze szelfu kontynentalnego w pozaeuropejskiej części Wspólnoty, ale poza trzymilową strefą mierzoną od linii podstawowej służącej do pomiaru szerokości morza terytorialnego państwa członkowskiego;

(ii) w przypadku gdy produkty zostały objęte procedurą magazynowania żywności, przewidzianą w art. 40 rozporządzenia (WE) nr 800/1999, przedstawia się dowody poświadczające, że w terminie trzydziestu dni od dnia przyjęcia zgłoszenia o objęciu daną procedurą i z wyjątkiem przypadku siły wyższej, produkty zostały umieszczone w magazynie żywności.

Jednakże po upłynięciu terminu sześćdziesięciu dni określonego w akapicie pierwszym lit. b) ppkt (i) lub terminu trzydziestu dni określonego w akapicie pierwszym lit. b) ppkt (ii) zabezpieczenie jest zwalniane zgodnie z art. 23 ust. 2 rozporządzenia (EWG) nr 2220/85.

Zabezpieczenie nie ulega przepadkowi na podstawie przepisów akapitu drugiego w przypadku ilości, dla których refundacja jest zmniejszana zgodnie z art. 50 ust. 1 rozporządzenia (WE) nr 800/1999 w związku z niezachowaniem terminów określonych w art. 7 ust. 1 i art. 40 ust. 1 tego rozporządzenia.

Artykuł 32

1. Dowody wymagane na mocy art. 31 dostarcza się w następujący sposób:

a) w przypadkach określonych w art. 31 lit. a), przedstawiając egzemplarz nr 1 pozwolenia lub świadectwa i, gdzie stosowne, egzemplarz nr 1 wyciągu z pozwoleń i świadectw, poświadczone jak przewidziano w art. 23 lub art. 24;

b) w przypadkach określonych w art. 31 lit. b) oraz z zastrzeżeniem ust. 2 niniejszego artykułu, przedstawiając egzemplarz nr 1 pozwolenia lub świadectwa i, gdzie stosowne, egzemplarz nr 1 wyciągu z pozwoleń lub świadectw, poświadczone jak przewidziano w art. 23 lub art. 24.

2. Ponadto w przypadku wywozu ze Wspólnoty lub dostawy do miejsca przeznaczenia w rozumieniu art. 36 rozporządzenia (WE) nr 800/1999, lub objęcia produktów uregulowaniami przewidzianymi w art. 40 tego rozporządzenia, wymagane jest przedstawienie dodatkowego dowodu.

Taki dodatkowy dowód dostarcza się w następujący sposób:

a) w przypadku gdy następujące działania mają miejsce na terytorium państwa członkowskiego, taki dodatkowy dowód określany jest przez zainteresowane państwo członkowskie, w którym:

(i) wystawione zostało pozwolenie lub świadectwo;

(ii) przyjęte zostało zgłoszenie określone w art. 23 ust. 1 lit. b) niniejszego rozporządzenia; oraz

(iii) produkt:

- opuścił obszar celny Wspólnoty. Dla celów niniejszego rozporządzenia uznaje się, że opuściły obszar celny Wspólnoty dostawy produktów przeznaczonych wyłącznie do konsumpcji na pokładzie platform wiertniczych lub eksploatacyjnych, łącznie z konstrukcjami pomocniczymi świadczącymi usługi pomocnicze w takich działaniach, znajdujących się na obszarze europejskiego szelfu kontynentalnego lub na obszarze szelfu kontynentalnego w pozaeuropejskiej części Wspólnoty, ale poza trzy-milową strefą mierzoną od linii podstawowej służącej do pomiaru szerokości morza terytorialnego państwa członkowskiego,

- dostarczony zostaje do jednego z miejsc przeznaczenia wymienionych w art. 36 rozporządzenia (WE) nr 800/1999, lub

- umieszczony zostaje w składzie żywności na mocy art. 40 rozporządzenia (WE) nr 800/1999;

b) w pozostałych przypadkach dodatkowy dowód należy dostarczyć:

(i) przedstawiając egzemplarz kontrolny T5, o którym mowa w art. 912a rozporządzenia (EWG) nr 2454/93, lub uwierzytelniony odpis lub fotokopię takiego egzemplarza kontrolnego T5; lub

(ii) wydane przez agencję odpowiedzialną za wypłacanie refundacji zaświadczenie potwierdzające, że spełnione zostały warunki określone w art. 31 lit. b) niniejszego rozporządzenia; lub

(iii) równoważny dowód, jak określono w ust. 4 niniejszego artykułu.

W przypadku gdy egzemplarz kontrolny T5 ma na celu wyłącznie umożliwienie zwolnienia zabezpieczenia, w polu 106 egzemplarza kontrolnego T5 umieszcza się jeden z wpisów wymienionych w załączniku III część C niniejszego rozporządzenia.

Jednakże jeżeli stosuje się wyciąg z pozwolenia lub świadectwa, pozwolenie lub świadectwo zastępcze lub wyciąg zastępczy, wpis taki zawiera również numer oryginału pozwolenia lub świadectwa oraz nazwę i adres organu wydającego.

Dokumenty, o których mowa w lit. b) ppkt (i) oraz (ii), przesyłane są do organu wydającego drogą urzędową.

3. W przypadku gdy po przyjęciu zgłoszenia wywozowego określonego w art. 23 ust. 1 lit. b) produkt zostaje objęty jedną z procedur uproszczonych przewidzianych w art. 412-442a rozporządzenia (EWG) nr 2454/93 lub w tytule X rozdział I dodatku I do Konwencji z dnia 20 maja 1987 r. o wspólnej procedurze tranzytowej w przewozie do miejsca przeznaczenia lub dostawie dla odbiorcy spoza obszaru celnego Wspólnoty, wówczas egzemplarz kontrolny T5 wymagany na mocy ust. 2 lit. b) niniejszego artykułu odsyła się drogą urzędową organowi wydającemu. W pozycji „Uwagi” pola „ J" egzemplarza kontrolnego T5 umieszcza się jeden z wpisów wymienionych w załączniku III część D niniejszego rozporządzenia.

W przypadku określonym w akapicie pierwszym urząd wyjścia może wyrazić zgodę na zmianę umowy przewozu, tak aby przewóz kończył się we Wspólnocie, jedynie gdy zostanie ustalone, że:

a) zabezpieczenie zostało ponownie wniesione, w przypadku gdy zostało już zwolnione; lub

b) właściwy organ podjął wszelkie niezbędne działania, aby zabezpieczenie za dany produkt nie zostało zwolnione.

W przypadku gdy zabezpieczenie zostało zwolnione, a produkt nie został wywieziony, państwa członkowskie podejmują właściwe działania.

4. W przypadku gdy egzemplarz kontrolny T5, o którym mowa w ust. 2 lit. b), nie mógł zostać przedstawiony w terminie trzech miesięcy od dnia jego wydania ze względu na okoliczności, na które nie miała wpływu strona zainteresowana, może ona wystąpić do właściwego organu z wnioskiem, aby przyjął on jako równoważne inne dokumenty, uzasadniając ten wniosek i załączając dokumenty towarzyszące.

Dokumenty towarzyszące, które należy przedstawić wraz z wnioskiem, to dokumenty określone w art. 49 ust. 3 akapit drugi rozporządzenia (WE) nr 800/1999.

Artykuł 33

Dla celów art. 37 rozporządzenia (WE) nr 800/1999 za dzień przyjęcia zgłoszenia, o którym mowa w art. 23 ust. 1 lit. b) niniejszego rozporządzenia, uważa się ostatni dzień miesiąca.

Artykuł 34

1. Na wniosek właściciela tytularnego państwa członkowskie mogą zwalniać zabezpieczenie w ratach proporcjonalnie do ilości produktów, w odniesieniu do których przedstawiono dowody określone w art. 31, o ile przedstawiono dowód, że towary w ilości równej co najmniej 5 % ilości wskazanej na pozwoleniu lub świadectwie zostały przywiezione lub wywiezione.

2. Z zastrzeżeniem stosowania art. 39, 40 i 47, w przypadku gdy obowiązek przywozu lub wywozu nie został spełniony, zabezpieczenie podlega przepadkowi w kwocie równej różnicy między:

a) 95 % ilości wskazanej na pozwoleniu lub świadectwie; a

b) ilością faktycznie przywiezioną lub wywiezioną.

Jeżeli świadectwo wydane zostało dla ilości wyrażonej w liczbie całkowitej, wynik obliczenia 95 % zostaje, gdzie stosowne, zaokrąglony w dół do liczby całkowitej.

Jednakże jeżeli ilość przywiezionych lub wywiezionych towarów wynosi mniej niż 5 % ilości wskazanej na pozwoleniu lub świadectwie, zabezpieczenie podlega przepadkowi w całości.

Ponadto jeżeli całkowita kwota zabezpieczenia, która może podlegać przepadkowi, jest mniejsza lub równa 100 EUR w odniesieniu do danego pozwolenia lub świadectwa, zainteresowane państwo członkowskie w całości zwalnia zabezpieczenie.

W przypadku gdy zabezpieczenie zostało nieprawidłowo zwolnione w całości lub w części, wówczas musi zostać ponownie wniesione organowi wydającemu pozwolenie lub świadectwo, w wysokości proporcjonalnej do odpowiednich ilości towarów.

Jednakże ponowne wniesienie zabezpieczenia może być nakazane wyłącznie w okresie czterech lat od dnia zwolnienia zabezpieczenia, o ile przedsiębiorca działał w dobrej wierze.

3. W odniesieniu do pozwolenia na wywóz wcześniej wyznaczającego refundację:

a) w przypadku gdy pozwolenie lub wyciąg z pozwolenia zostaje zwrócony organowi wydającemu w okresie pierwszych dwóch trzecich okresu jego ważności, kwotę zabezpieczenia, która podlega przepadkowi, pomniejsza się o 40 %. W tym celu jakakolwiek część dnia liczy się jako cały dzień;

b) w przypadku gdy pozwolenie lub wyciąg z pozwolenia zostaje zwrócony organowi wydającemu w okresie ostatniej jednej trzeciej okresu jego ważności lub w miesiącu następującym po wygaśnięciu jego ważności, kwotę zabezpieczenia, która podlega przepadkowi, pomniejsza się o 25 %.

Akapit pierwszy stosuje się tylko do pozwoleń i wyciągów z pozwoleń zwróconych organowi wydającemu w ciągu roku GATT, na który wydano pozwolenia, i o ile zostaną one zwrócone wcześniej niż trzydzieści dni przed zakończeniem tego roku.

Akapit pierwszy stosuje się, o ile nie zostaje on czasowo zawieszony. Jeżeli refundacja dla określonych produktów zostaje podwyższona, Komisja, stanowiąc zgodnie z procedurą, o której mowa w art. 195 ust. 2 rozporządzenia (WE) nr 1234/2007 albo w odpowiednich artykułach innych rozporządzeń w sprawie wspólnej organizacji rynków, może zawiesić stosowanie przepisów akapitu pierwszego w odniesieniu do pozwoleń, o wydanie których wnioskowano przed zwiększeniem refundacji i których nie zwrócono organowi wystawiającemu do dnia poprzedzającego zwiększenie.

Pozwolenia złożone na mocy art. 24 niniejszego rozporządzenia uważa się za zwrócone organowi wystawiającemu w dniu, w którym organ ten otrzymuje od posiadacza pozwolenia wniosek w sprawie zwolnienia zabezpieczenia.

4. Dowód, o którym mowa w art. 32 ust. 1, należy dostarczyć w terminie dwóch miesięcy od daty wygaśnięcia ważności pozwolenia lub świadectwa, chyba że jest to niemożliwe z powodu działania siły wyższej.

5. Dowód opuszczenia obszaru celnego lub dostawy do miejsca przeznaczenia w rozumieniu art. 36 rozporządzenia (WE) nr 800/1999 lub dowód objęcia produktów uregulowaniami przewidzianymi w art. 40 tego rozporządzenia, jak określono w art. 32 ust. 2 niniejszego rozporządzenia, należy przedstawić w terminie dwunastu miesięcy od dnia wygaśnięcia ważności pozwolenia lub świadectwa, chyba że jest to niemożliwe z powodu działania siły wyższej.

6. (skreślony).

7. (skreślony).

8. Właściwe organy mogą odstąpić od wymogu dostarczenia dowodów, o których mowa w ust. 4 i 5, jeżeli już posiadają niezbędne informacje.

9. Jeżeli wspólnotowe przepisy przewidują, w odniesieniu do niniejszego ustępu, że obowiązek zostaje spełniony po przedstawieniu dowodu poświadczającego, że produkt osiągnął określone miejsce przeznaczenia, dowód taki należy przedstawić zgodnie z art. 16 rozporządzenia (WE) nr 800/1999, a jego nieprzedstawienie powoduje przepadek zabezpieczenia wniesionego dla pozwolenia lub świadectwa proporcjonalnie do odpowiedniej ilości.

Dowód taki należy również przedstawić w terminie dwunastu miesięcy od dnia wygaśnięcia ważności pozwolenia lub świadectwa. Jednakże w przypadku gdy dokumenty wymagane na mocy art. 16 rozporządzenia (WE) nr 800/1999 nie mogą zostać przedstawione w terminie, chociaż eksporter działał z zachowaniem należytej staranności w celu ich otrzymania w terminie, może on uzyskać dodatkowy termin na przedstawienie tych dokumentów.

10. W przypadku pozwoleń na przywóz, w odniesieniu do których, zgodnie z przepisami wspólnotowymi, przepis niniejszego ustępu znajduje zastosowanie, nie naruszając ust. 4–8, dowód wykorzystania pozwolenia, jak określono w art. 32 ust. 1 lit. a), należy przedstawić w terminie czterdziestu pięciu dni od dnia wygaśnięci ważności pozwolenia, chyba że jest to niemożliwe z powodu działania siły wyższej.

W przypadku gdy dowód wykorzystania pozwolenia, jak określono w art. 32 ust. 1 lit. a), jest przedstawiony po upływie przewidzianego terminu:

a) w przypadku gdy pozwolenie zostało wykorzystane, z uwzględnieniem dolnego marginesu błędu, w terminie jego ważności, 15 % całkowitej kwoty zabezpieczenia określonego na świadectwie podlega przepadkowi w drodze odliczenia stawki ryczałtowej;

b) w przypadku gdy pozwolenie zostało częściowo wykorzystane w terminie jego ważności, zabezpieczenie podlega przepadkowi w kwocie równej:

(i) różnicy między 95 % ilości podanej na pozwoleniu a ilością towarów faktycznie przywiezionych; plus

(ii) 15 % kwoty zabezpieczenia pozostałego po odliczeniu stawki ryczałtowej dokonanym zgodnie z ppkt (i); plus

(iii) 3 % kwoty zabezpieczenia pozostałej po odliczeniu dokonanym na mocy ppkt (i) oraz (ii), za każdy dzień po upływie terminu przedstawienia dowodu.

SEKCJA 5

Utrata pozwoleń i świadectw

Artykuł 35

1. Niniejszy artykuł stosuje się w przypadku, gdy wcześniej wyznaczona refundacja wywozowa wynosi więcej niż zero oraz odpowiednie pozwolenie, świadectwo lub wyciąg zostało utracone.

2. Z zastrzeżeniem akapitu drugiego, organ wydający pozwolenie lub świadectwo, na wniosek posiadacza lub na wniosek osoby, na której rzecz dokonano przeniesienia uprawnień do pozwolenia lub świadectwa, wydaje pozwolenia lub świadectwo zastępcze, lub wyciąg zastępczy.

Właściwe organy państwa członkowskiego mogą odmówić wydania pozwolenia lub świadectwa zastępczego lub wyciągu zastępczego, jeżeli:

a) osoba wnioskodawcy nie gwarantuje osiągnięcia celów niniejszego artykułu; w każdym państwie członkowskim kompetencja ta jest wykonywana zgodnie z zasadami stosowanymi w tym państwie członkowskim dotyczącymi równego traktowania wnioskodawców oraz wolnością handlu i przemysłu;

b) wnioskodawca nie wykazał, że podjął odpowiednie środki ostrożności, w celu niedopuszczenia do utraty pozwolenia, świadectwa lub wyciągu.

3. Refundację ustaloną w ramach procedury przetargowej uważa się za refundację wyznaczoną wcześniej.

4. Pozwolenie, świadectwo zastępcze lub wyciąg zastępczy zawiera informacje i wpisy znajdujące się na dokumencie, który zastąpił. Dokument taki wydaje się dla ilości towaru, która powiększona o dopuszczalny margines błędu jest równa ilości do wykorzystania wskazanej na utraconym dokumencie. W przypadku gdy informacje będące w posiadaniu organu wydającego wskazują, że podana przez wnioskodawcę ilość do wykorzystania jest zawyżona, dokonuje się odpowiedniego jej obniżenia, bez uszczerbku dla ust. 2 akapit drugi.

W polu ²² pozwolenia, świadectwa lub wyciągu zastępczego należy umieścić, podkreślony kolorem czerwonym, jeden z wpisów wymienionych w załączniku III część E.

5. W przypadku utraty pozwolenia lub świadectwa zastępczego, lub wyciągu zastępczego nie wydaje się kolejnego pozwolenia, świadectwa lub wyciągu zastępczego.

6. Wydanie pozwolenia, świadectwa lub wyciągu zastępczego uzależnione jest od złożenia zabezpieczenia. Wysokość kwoty takiego zabezpieczenia jest obliczana w wyniku pomnożenia:

a) stawki wcześniej wyznaczonej refundacji lub, gdzie stosowne, najwyższej stawki refundacji obejmującej dane przeznaczenie, powiększonej o 20 %; przez

b) ilość, dla której wydane zostało pozwolenie lub świadectwo zastępcze lub wyciąg zastępczy, powiększoną o dopuszczalny margines błędu.

Kwota, o którą podwyższa się zabezpieczenie, nie może być niższa od 3 EUR na 100 kg wagi netto. Zabezpieczenie zostaje wniesione organowi, który wydał oryginał pozwolenia lub świadectwa.

7. W przypadku gdy ilość produktów wywożonych na podstawie pozwolenia lub świadectwa oraz pozwolenia lub świadectwa zastępczego, albo na podstawie wyciągu oraz wyciągu zastępczego jest większa od ilości produktów, która mogłaby zostać wywieziona na podstawie oryginału pozwolenia, świadectwa lub wyciągu, zabezpieczenie określone w ust. 6, odpowiadające nadwyżce ilości, podlega przepadkowi, natomiast refundację w związku z tym uważa się za odzyskaną.

8. Ponadto w przypadkach gdy stosuje się ust. 7 oraz w przypadku gdy w dniu przyjęcia zgłoszenia określonego w art. 23 ust. 1 lit. b) stosuje się wywozową opłatę wyrównawczą, wówczas pobiera się stosowaną w tym dniu wywozową opłatę wyrównawczą.

Nadwyżka:

a) ustalana jest zgodnie z ust. 7;

b) jest ilością, w odniesieniu do której zgłoszenie zostało ostatnio przyjęte na podstawie oryginału pozwolenia lub świadectwa, wyciągu z oryginału pozwolenia lub świadectwa, pozwolenia lub świadectwa zastępczego lub wyciągu zastęp-czego. W przypadku gdy ilość towarów w ostatnim wywozie jest mniejsza od nadwyżki, uwzględnia się, aż do wyczerpania nadwyżki, bezpośrednio poprzednie wywozy.

Artykuł 3 ust. 1 rozporządzenia Komisji (EWG) nr 120/89 (¹³) nie ma zastosowania w przypadkach określonych w niniejszym ustępie.

9. O ile zabezpieczenie określone w ust. 6 nie podlega przepadkowi na mocy ust. 7, jest ono zwalniane w terminie piętnastu miesięcy od dnia wygaśnięcia okresu ważności pozwolenia lub świadectwa.

10. W przypadku odnalezienia utraconego pozwolenia, świadectwa lub wyciągu, dokument ten nie może już zostać wykorzystany i musi być zwrócony organowi, który wydał pozwolenie, świadectwo lub wyciąg zastępczy. W tym przypadku, jeżeli podana na oryginale pozwolenia, świadectwa lub wyciągu ilość do wykorzystania jest wyższa lub równa ilości, na którą wydane zostało pozwolenie lub świadectwo zastępcze lub wyciąg zastępczy, powiększonej o dopuszczalny margines błędu, zabezpieczenie określone w ust. 6 zostaje niezwłocznie zwolnione.

Jednakże jeżeli ilość do wykorzystania jest większa, wyciąg wydaje się, na wniosek strony zainteresowanej, w odniesieniu do ilości, która powiększona o dopuszczalny margines błędu, jest równa ilości pozostałej do wykorzystania.

11. Właściwe organy państw członkowskich wzajemnie przekazują sobie informacje potrzebne do stosowania niniejszego artykułu.

W przypadku gdy organy te przekazują informacje z wykorzystaniem egzemplarza kontrolnego T5, określonego w art. 912 lit. a) rozporządzenia (EWG) nr 2454/93, wystawionego dla udowodnienia, że towary opuściły obszar celny Wspólnoty, numer oryginału pozwolenia lub świadectwa należy wpisać w polu 105 egzemplarza kontrolnego T5. W przypadku gdy stosuje się wyciąg z pozwolenia lub świadectwa, pozwolenie lub świadectwo zastępcze lub wyciąg zastępczy, numer oryginału pozwolenia lub świadectwa należy wpisać w polu 106 egzemplarza kontrolnego T5.

Artykuł 36

1. Z wyjątkiem przypadków określonych w ust. 2 właściwy organ odmawia wydania pozwolenia lub świadectwa zastęp-czego lub wyciągu zastępczego, jeżeli wydawanie pozwolenia lub świadectwa dla danego produktu jest zawieszone lub jeżeli pozwolenie lub świadectwo wydawane jest w ramach kwot ilościowych.

2. W przypadku gdy posiadacz lub osoba, na której rzecz przeniesiono uprawnienia do pozwolenia na przywóz lub wywóz lub świadectwa o wcześniejszym ustaleniu refundacji, przedstawia, zgodnie z wymogami właściwych organów, dowód poświadczający, że zarówno pozwolenia lub świadectwo lub wyciąg nie zostało w całości lub w części wykorzystane oraz że nie będzie go można dalej wykorzystać, w szczególności ze względu na to, że zostało całkowicie lub częściowo zniszczone, wówczas organ, który wydał oryginał pozwolenia lub świadectwa, wydaje pozwolenie lub świadectwo zastępcze lub wyciąg zastępczy dla ilości towarów, która, w miarę potrzeby powiększona o dopuszczalny margines błędu, jest równa ilości do wykorzystania. W tym wypadku stosuje się art. 35 ust. 4 zdanie pierwsze.

Artykuł 37

Wystawiając pozwolenia, świadectwa lub wyciągi zastępcze, państwa członkowskie niezwłocznie powiadamiają Komisję o:

a) numerze porządkowym wydanych pozwoleń, świadectw lub wyciągów zastępczych oraz numerze porządkowym zastąpionych pozwoleń, świadectw lub wyciągów zgodnie z art. 35 i 36;

b) rodzaju i ilości towarów objętych wystawionymi dokumentami oraz stawce wcześniej wyznaczonych refundacji wywozowych lub wywozowych opłat wyrównawczych.

Komisja przekazuje powyższe informacje pozostałym państwom członkowskim.

Artykuł 38

1. W przypadku utraty pozwolenia lub świadectwa lub wyciągu ze świadectwa, i o ile dokumenty te zostały wykorzystane w całości lub w części, organy wydające mogą, w drodze wyjątku, wydać stronie zainteresowanej duplikat tych dokumentów, w taki sam sposób sporządzony i poświadczony jak oryginały, jak również oznaczony w sposób widoczny, na każdym egzemplarzu, „duplikat”.

2. Duplikatów nie można używać do celów przywozu lub wywozu.

3. Duplikat przedstawia się w urzędach celnych, w których przyjęte zostało, na podstawie utraconego pozwolenia, świadectwa lub wyciągu, zgłoszenie, określone w art. 23, lub innemu właściwemu organowi wskazanemu przez państwo członkowskie, na którego terytorium znajduje się siedziba urzędów.

4. Właściwy organ dokonuje odpowiedniego wpisu i poświadcza duplikat.

5. Do celów zwolnienia zabezpieczenia w ten sposób odnotowany duplikat zastępuje utracony egzemplarz nr 1 pozwolenia, świadectwa lub wyciągu.

SEKCJA 6

Siła wyższa

Artykuł 39

1. W przypadku gdy przywóz lub wywóz nie może zostać dokonany w okresie ważności pozwolenia lub świadectwa z powodu wydarzenia, które według przedsiębiorcy stanowi przypadek siły wyższej, właściciel tytularny zwraca się do właściwego organu wydającego państwa członkowskiego z wnioskiem o przedłużenie okresu ważności pozwolenia lub świadectwa albo o jego unieważnienie. W terminie sześciu miesięcy od dnia wygaśnięcia okresu ważności pozwolenia lub świadectwa przedsiębiorca przedstawia dowód potwierdzający zaistnienie okoliczności, które uważa za przypadek działania siły wyższej.

W przypadku gdy podmioty nie mogą przedstawić takich dowodów w terminie, chociaż działały z zachowaniem należytej staranności w celu ich otrzymania i przedstawienia, mogą mieć wskazany dodatkowy termin.

2. Wnioski o przedłużenie okresu ważności pozwolenia lub świadectwa złożone po upływie terminu trzydziestu dni od dnia wygaśnięcia ich ważności są odrzucane.

3. Jeżeli okoliczności uważane za stanowiące przypadek siły wyższej odnoszą się do kraju wywozu lub pochodzenia, w przypadku przywozu, albo odnoszą się do kraju przywozu, w przypadku wywozu, mogą one zostać uznane za stanowiące przypadek siły wyższej jedynie wówczas, gdy organ wydający lub inny organ urzędowy tego państwa członkowskiego został powiadomiony o państwach, których to dotyczy, na piśmie i w odpowiednim czasie.

Powiadomienie kraju wywozu lub kraju przywozu uznaje się za dokonane w odpowiednim czasie, jeżeli w chwili powiadomienia wnioskodawca nie mógł jeszcze przewidzieć, że zajdą okoliczności uważane za stanowiące przypadek siły wyższej.

4. Właściwe organy, o których mowa w ust. 1, decydują czy okoliczności stanowią przypadek siły wyższej.

Artykuł 40

1. W przypadku gdy okoliczności stanowią przypadek siły wyższej, właściwy organ państwa członkowskiego, które wydało pozwolenia lub świadectwo podejmuje decyzję unieważniającą obowiązek przywozu lub wywozu przy jednoczesnym zwolnieniu zabezpieczenia albo decyzję o przedłużeniu okresu ważności pozwolenia lub świadectwa o taki termin, z uwzględnieniem wszystkich okoliczności danego przypadku, jaki może być uważany za niezbędny. Takie przedłużenie okresu ważności nie może przekraczać okresu sześciu miesięcy od dnia wygaśnięcia pierwotnego okresu ważności pozwolenia lub świadectwa. Takie przedłużenie może zostać dokonane po wygaśnięciu ważności pozwolenia lub świadectwa.

2. Decyzja podjęta przez właściwy organ może być inna od decyzji, o którą wnioskuje właściciel tytularny pozwolenia lub świadectwa.

W przypadku gdy właściciel tytularny występuje z wnioskiem o unieważnienie świadectwa wyznaczającego wcześniej refundację, nawet jeżeli wniosek taki przedstawił po upływie terminu trzydziestu dni od dnia wygaśnięcia okresu ważności świadectwa, właściwy organ może przedłużyć okres ważności świadectwa, jeżeli wyznaczona wcześniej stawka, wraz z możliwymi korektami, jest niższa od stawki obowiązującej w tym dniu dla kwot, które mają zostać wypłacone, lub wyższa od stawki obowiązującej w tym dniu dla kwot, które mają zostać pobrane.

3. Decyzja o unieważnieniu lub przedłużeniu okresu ważności dotyczy jedynie ilości produktów, która nie została przywieziona lub wywieziona na skutek przypadku siły wyższej.

4. W przypadku przedłużenia okresu ważności świadectwa organ wydający poświadcza świadectwo i wyciągi oraz wprowadza niezbędne zmiany.

5. Nie naruszając przepisów art. 8 ust. 1, w przypadku przedłużenia okresu ważności świadectwa wcześniej wyznaczającego refundację uprawnienia wynikające ze świadectwa nie podlegają przenoszeniu. Jednakże w przypadku gdy uzasadniają to okoliczności danej sprawy, można zezwolić na dokonanie takiego przeniesienia, o ile w tym samym czasie przedstawiony został wniosek o przedłużenie okresu ważności.

6. Państwa członkowskie powiadamiają Komisję o uznanych przez nie przypadkach siły wyższej podając następujące informacje: rodzaj danego produktu wraz z kodem CN, rodzaj operacji (przywóz lub wywóz), ilości, których dotyczy powiadomienie, oraz, stosownie do poszczególnych przypadków, unieważnienie pozwolenia lub przedłużenie okresu ważności pozwolenia ze wskazaniem okresu jego ważności.

Komisja przekazuje powyższe informacje pozostałym państwom członkowskim.

Artykuł 41

1. Jeżeli w następstwie przypadku siły wyższej przedsiębiorca wystąpił z wnioskiem o przedłużenie okresu ważności pozwolenia o ustalonej z góry kwocie opłaty lub refundacji wywozowej i jeżeli właściwy organ nie podjął jeszcze decyzji w sprawie tego wniosku, przedsiębiorca może zwrócić się do tego organu o wydanie drugiego pozwolenia. Drugie pozwolenie wydawane jest na warunkach obowiązujących w chwili wystąpienia z wnioskiem, z wyjątkiem sytuacji, gdy:

a) jest ono wydane w odniesieniu do ilości nieprzekraczającej niewykorzystane ilości z pierwszego pozwolenia, o którego przedłużenie okresu ważności wystąpiono;

b) pole 20 pozwolenia zawiera jeden z wpisów wymienionych w załączniku III, część F.

2. W przypadku gdy właściwy organ wydał decyzję o przedłużeniu okresu ważności pierwszego świadectwa:

a) na pierwszym świadectwie wpisuje się ilość, w odniesieniu do której wykorzystane zostało drugie świadectwo, pod warunkiem że:

(i) wykorzystał je podmiot uprawniony do korzystania z pierwszego świadectwa; oraz

(ii) świadectwo zostało wykorzystane w przedłużonym okresie ważności;

b) zwalnia się zabezpieczenie drugiego świadectwa odnoszące się do ilości wymienionej w lit. a);

c) gdzie stosowne, organ, który wydał świadectwa, powiadamia właściwy organ państwa członkowskiego gdzie zostało wykorzystane drugie świadectwo, w celu dokonania korekty pobranej lub wypłaconej kwoty.

3. W przypadku gdy właściwy organ stwierdza, że nie wystąpił przypadek siły wyższej lub, jeżeli na mocy art. 40 podejmuje decyzję unieważniającą pierwsze świadectwo, wówczas prawa i zobowiązania wynikające z drugiego świadectwa są zachowane.

ROZDZIAŁ IV

PRZEPISY SZCZEGÓLNE

Artykuł 42

1. Produkty objęte systemem pozwoleń na wywóz lub produkty kwalifikujące się do objęcia systemem wcześniejszego wyznaczania refundacji lub innych kwot stosowanych w wywozie mogą być traktowane jako towary zwrócone na mocy tytułu VI rozdział 2 rozporządzenia (EWG) nr 2913/92 jedynie w przypadku, gdy przestrzegane są następujące przepisy:

a) jeżeli wywóz dokonany został bez pozwolenia na wywóz lub świadectwa o wcześniejszym ustaleniu refundacji lub opłat, wówczas w przypadku gdy zastosowano dokument informacyjny INF 3, jak przewidziano w art. 850 rozporządzenia (EWG) nr 2454/93, w polu A tego dokumentu musi znajdować się jeden z wpisów wymienionych w załączniku III część G do niniejszego rozporządzenia;

b) stosuje się artykuł 43, jeżeli wywóz dokonany został z zastosowaniem pozwolenia na wywóz lub świadectwa o wcześniejszym ustaleniu refundacji.

2. Jeśli towary zwrócone podlegają powrotnemu przywozowi:

a) przez urząd celny znajdujący się w państwie członkowskim innym niż państwo członkowskie wywozu, dowód poświadczający zgodność postępowania z art. 43 ust. 1 lit. a) lub b) dostarcza się przedstawiając dokument informacyjny INF 3 przewidziany w art. 850 rozporządzenia (EWG) nr 2454/93;

b) przez urząd celny znajdujący się w tym samym państwie członkowskim, dowód poświadczający zgodność postępowania ust. 1 lit. a) lub art. 43 ust. 1 lit. a) lub b) dostarcza się zgodnie z procedurą ustaloną przez właściwe organy danego państwa członkowskiego.

3. Ustępu 1 lit. a) nie stosuje się w przypadkach przewidzianych w art. 844 ust. 2 lit. b) rozporządzenia (EWG) nr 2454/93.

Artykuł 43

1. Jeżeli zobowiązanie wywozu nie zostało wykonane, w przypadkach określonych w art. 42 państwa członkowskie podejmują następujące środki:

a) w przypadku gdy wywozu dokonano na podstawie pozwolenia na wywóz lub świadectwa o wcześniejszym ustaleniu refundacji i gdy okres ważności takiego pozwolenia lub świadectwa nie wygasł do dnia, w którym zainteresowana strona oświadczyła o zamiarze korzystania z przepisów art. 42 dotyczących towarów zwróconych:

(i) unieważniają wpis dokonany na pozwoleniu lub świadectwie odnoszącym się do danego wywozu;

(ii) zabezpieczenie dotyczące pozwolenia lub świadectwa nie może zostać zwolnione ze względu na dokonanie wywozu lub, jeżeli zabezpieczenie zostało zwolnione, musi zostać ponownie wniesione do organu, który wydał pozwolenie lub świadectwo, w wysokości proporcjonalnej do odpowiedniej ilości towarów; oraz

(iii) pozwolenie na wywóz lub świadectwo o wcześniejszym ustaleniu refundacji zostaje zwrócone właścicielowi tytularnemu;

b) w przypadku gdy wywozu dokonano na podstawie pozwolenia na wywóz lub świadectwa o wcześniejszym ustaleniu refundacji i gdy okres ważności pozwolenia lub świadectwa wygasł do dnia, w którym zainteresowana strona oświadczyła o zamiarze korzystania z przepisów art. 42 dotyczących zwróconych towarów:

(i) w przypadku gdy zabezpieczenie dotyczące pozwolenia lub świadectwa nie zostało zwolnione ze względu na dokonanie wywozu, zabezpieczenie podlega przepadkowi, z zastrzeżeniem zasad mających zastosowanie w danym przypadku;

(ii) jeżeli zabezpieczenie zostało zwolnione, właściciel tytularny pozwolenia lub świadectwa ponownie wnosi do organu, który wydał pozwolenie lub świadectwo, ponowne zabezpieczenie w odniesieniu do odpowiedniej ilości towarów oraz takie zabezpieczenie podlega przepadkowi, z zastrzeżeniem zasad mających zastosowanie w danym przypadku.

2. Ustępu 1 nie stosuje się, jeżeli towary zostały zwrócone z powodu przypadku siły wyższej oraz w przypadkach określonych w art. 844 ust. 2 lit. b) rozporządzenia (EWG) nr 2454/93.

Artykuł 44

1. Jeżeli zabezpieczenie odnoszące się do pozwolenia lub świadectwa wykorzystanego przy wywozie produktów, które zostały powrotnie przywiezione na mocy systemu dotyczącego towarów zwróconych, podlega przepadkowi na podstawie art. 43, wówczas na wniosek zainteresowanych stron jest ono zwolnione, w przypadku gdy po dokonaniu powrotnego przywozu produktów nastąpił wywóz produktów równoważnych objętych tą samą podpozycją Nomenklatury Scalonej.

2. Wywóz:

a) musi być objęty zgłoszeniem, które zostało przyjęte:

(i) w terminie dwudziestu dni od dnia przyjęcia zgłoszenia powrotnego przywozu towarów zwróconych; oraz

(ii) na podstawie nowego pozwolenia na wywóz, jeżeli do dnia przyjęcia zgłoszenia wywozowego produktów równoważnych upłynął okres ważności pierwotnego pozwolenia na wywóz;

b) musi dotyczyć produktów:

(i) takiej samej ilości; oraz

(ii) przeznaczonych dla tego samego odbiorcy, który został wskazany przy pierwszym wywozie, z wyjątkiem przypadków określonych w art. 844 ust. 2 lit. c) lub d) rozporządzenia (EWG) nr 2454/93.

Eksporter musi dostarczyć urzędowi celnemu wywozu wszystkie niezbędne informacje na temat właściwości produktu i miejsca jego przeznaczenia.

3. Zabezpieczenie zostaje zwolnione po przedstawieniu organowi, który wydał pozwolenie lub świadectwo, dowodu poświadczającego, że spełnione zostały warunki ustanowione w niniejszym artykule. Dowód taki stanowią następujące dokumenty:

a) zgłoszenie wywozowe produktów równoważnych, jego kopia lub fotokopia, odpowiednio poświadczone przez właściwe organy i opatrzone jednym z wpisów wymienionych w załączniku III część H; potwierdzenie musi zostać uwierzytelnione pieczęcią właściwego urzędu celnego, umieszczoną bezpośrednio na danym dokumencie;

b) z wyjątkiem przypadku siły wyższej, dokument poświadczający, że w terminie sześćdziesięciu dni od dnia przyjęcia zgłoszenia wywozowego produkty opuściły obszar celny Wspólnoty.

Artykuł 45

1. Z zastrzeżeniem ust. 4 niniejszego artykułu dla celów art. 896 rozporządzenia (EWG) nr 2454/93, organ, który wydał pozwolenie lub świadectwo, dostarcza potwierdzenia, że podjęto środki mające na celu ewentualne zlikwidowanie skutków działania dopuszczenia towarów do swobodnego obrotu.

Importer informuje organy, które wydały pozwolenie lub świadectwo, o:

a) nazwie i adresie organu celnego, który podjął decyzję określoną w art. 877 ust. 1 rozporządzenia (EWG) nr 2454/93, któremu należy przesłać potwierdzenie;

b) ilości i rodzaju danych produktów, dacie przywozu oraz numerze danego pozwolenia lub świadectwa.

W przypadku gdy pozwolenie lub świadectwo nie zostało zwrócone organowi wydającemu, importer przekazuje je temu organowi.

Przed wysłaniem potwierdzenia, o którym mowa w akapicie pierwszym, organ, który wydał pozwolenie lub świadectwo, musi zagwarantować, że:

a) zabezpieczenie odnoszące się do danej ilości nie zostało zwolnione i nie zostanie zwolnione; lub

b) jeżeli zabezpieczenie zostało zwolnione, zostało ono ponownie wniesione w odniesieniu do danej ilości.

Jednakże zabezpieczenia nie składa się ponownie w odniesieniu do ilości towarów przekraczających ilość, dla której zobowiązanie przywozu uważa się za wykonane.

Pozwolenie lub świadectwo zwraca się stronie zainteresowanej.

2. W przypadku odmowy zwrotu lub umorzenia należności przywozowych, organ celny podejmujący decyzję powiadamia o tym organy, które wydały pozwolenie lub świadectwo. Zabezpieczenie dotyczące danej ilości zostaje zwolnione.

3. W przypadku udzielenia zwrotu lub umorzenia należności przywozowych, wpis na pozwoleniu lub świadectwie danej ilości zostaje unieważniony, nawet jeżeli upłynął termin ważności pozwolenia lub świadectwa. Jeżeli ważność pozwolenia lub świadectwa wygasła, strona zainteresowana zwraca je organowi wydającemu. Zabezpieczenie dotyczące danej ilości podlega przepadkowi z zastrzeżeniem zasad mających zastosowanie w danym przypadku.

4. Ustępów 1 i 2 nie stosuje się w przypadku, gdy:

a) z powodu działania siły wyższej, produkty muszą zostać powrotnie wywiezione, zniszczone lub umieszczone w składzie celnym lub w strefie wolnocłowej; lub

b) produkty znajdują się w sytuacji określonej w art. 900 ust. 1 lit. n) tiret drugie rozporządzenia (EWG) nr 2454/93; lub

c) jeżeli w chwili wniesienia wniosku o udzielenie zwrotu lub umorzenie należności, pozwolenie lub świadectwo, na którym została wpisana przywieziona ilość towarów, nie zostało jeszcze zwrócone stronie zainteresowanej.

5. Ustępu 3 zdanie pierwsze:

a) nie stosuje się w przypadkach określonych w ust. 4 lit. b);

b) w przypadku określonym w ust. 4 lit. a) stosuje się wyłącznie na wniosek strony zainteresowanej.

Artykuł 46

1. W przypadku gdy skutki dopuszczenia do swobodnego obrotu zostały zlikwidowane oraz zabezpieczenie dotyczące pozwolenia lub świadectwa podlega przepadkowi na mocy art. 45, wówczas na wniosek strony zainteresowanej zabezpieczenie zostaje zwolnione, jeżeli spełnione są warunki wymienione w ust. 2 niniejszego artykułu.

2. Strona zainteresowana musi udowodnić, zgodnie z wymogami właściwych organów, że w terminie dwóch miesięcy od dnia dokonania pierwszego przywozu, taka sama ilość produktów równoważnych objętych tą samą podpozycją Nomenklatury Scalonej została przywieziona z tego samego kraju wywozu i od tego samego dostawcy w celu zastąpienia produktów, w stosunku do których zastosowano przepisy art. 238 rozporządzenia (EWG) nr 2913/92.

Artykuł 47

1. Niniejszy artykuł stosuje się do pozwoleń wyznaczających wcześniej refundacje wywozowe, o których udzielenie występuje się w związku z zaproszeniem do składania ofert ogłoszonym w kraju trzecim przywozu.

Wyrażenie „zaproszenie do składania ofert” należy rozumieć jako otwarte wezwanie organów administracji publicznej krajów trzecich lub międzynarodowych instytucji publicznych do wnoszenia w określonym terminie ofert przetargowych, o których przyjęciu decydują te organy lub instytucje.

Dla celów niniejszego artykułu, siły zbrojne określone w art. 36 ust. 1 lit. c) rozporządzenia (WE) nr 800/1999 uważa się za kraj przywozu.

2. Eksporter, który złożył lub zamierza złożyć ofertę prze-targową w odpowiedzi na zaproszenie do składania ofert określonych w ust. 1, może, pod warunkiem spełnienia warunków określonych w ust. 3, wystąpić z wnioskiem o pozwolenie, które zostanie wydane z zastrzeżeniem uzyskania zamówienia.

3. Niniejszy artykuł stosuje się, wyłącznie, jeżeli w zaproszeniu do składania ofert podane są następujące informacje:

a) kraj trzeci przywozu i organ występujący z zaproszeniem do składania ofert;

b) końcowy termin składania ofert;

c) określona ilość produktów objętych zaproszeniem do składania ofert.

Występując z wnioskiem o wydanie świadectwa, zainteresowana strona powiadamia organ wydający o tych szczegółowych danych.

Wniosków o wydanie pozwolenia nie można składać wcześniej niż piętnaście dni przed końcowym terminem składania ofert i wniosek musi zostać wniesiony do godziny 13.00 dnia, w którym upływa ten termin.

Ilości, o które występuje się z wnioskiem o wydanie pozwolenia, nie mogą być większe od ilości podanej w zaproszeniu do składania ofert. Nie uwzględnia się marginesu błędu ani opcji przewidzianych w zaproszeniu do składania ofert.

Państwa członkowskie niezwłocznie przekazują Komisji informacje, o których mowa w akapicie pierwszym.

4. Nie naruszając przepisów art. 14 ust. 2, wniesienie zabezpieczenie nie jest wymagane w czasie składania wniosku o wydanie pozwolenia.

5. Z wyjątkiem przypadku siły wyższej, wnioskodawca w terminie dwudziestu jeden dni od końcowego terminu składania ofert powiadamia organ wydający, listem lub faksem, które muszą zostać doręczone organowi wydającemu przed upływem terminu dwudziestu jeden dni, o tym, że:

a) jemu samemu udzielono zamówienia;

b) nie udzielono mu zamówienia;

c) nie wniósł swojej oferty;

d) z powodów od niego niezależnych, nie może znać w terminie rezultatu zaproszenia do składania ofert.

6. Nie przyjmuje się wniosków o wydanie pozwoleń, jeżeli w czasie potrzebnym na wydanie pozwoleń na niektóre produkty przyjęto szczególny środek, który uniemożliwia wydawanie pozwoleń.

Żaden szczególny środek przyjęty po upływie wymienionego terminu nie może stanowić przeszkody dla wydania pozwoleń w odniesieniu do danego zaproszenia do składania ofert, jeżeli wnioskodawca spełnił następujące warunki:

a) informacje określone w ust. 3 akapit pierwszy potwierdzone zostały właściwymi dokumentami;

b) wnioskodawca przedstawił dowód na to, że udzielono mu zamówienia;

c) wniesione zostało zabezpieczenie wymagane dla wydania pozwolenia; oraz

d) wnioskodawca przedstawił zamówienie; lub

e) jeżeli brak zamówienia jest uzasadniony, wnioskodawca przedstawił dokumenty potwierdzające zobowiązania przyjęte z drugą umawiającą się stroną lub stronami, włącznie z wystawionym przez ich bank potwierdzeniem otwarcia przez instytucję finansową nabywcy nieodwołalnej akredytywy dotyczącej uzgodnionej dostawy.

Pozwolenia wydawane są tylko na kraj określony w ust. 3 akapit pierwszy lit. a). W pozwoleniu wymienia się zaproszenie do składania ofert.

Całkowita ilość towarów, na którą wydawane są pozwolenia, jest równa całkowitej ilości towarów, dla której udzielono wnioskodawcy zamówienia i na którą przedstawił on zamówienie lub dokumenty określone w akapicie drugim lit. e) niniejszego ustępu. Ilość ta nie może być większa od ilości określonej we wniosku.

Ponadto w przypadku gdy występuje się o wydanie większej ilości pozwoleń, ilości, dla których wydawane są pozwolenia, nie mogą być większe od ilości, o które pierwotnie występowano z wnioskiem w odniesieniu do każdego pozwolenia.

Do celów określenia okresu ważności pozwolenia stosuje się przepis art. 22 ust. 1.

Nie można wydać pozwolenia w odniesieniu do ilości, dla której wnioskodawca nie otrzymał zamówienia lub nie spełnił jednego z warunków określonych w drugim akapicie niniejszego ustpu w lit. a), b), c), d) lub a), b), c), e).

Właściciel pozwolenia jest w pierwszej kolejności zobowiązany do zwrócenia każdej nienależnie wypłaconej refundacji w przypadku stwierdzenia, że pozwolenie zostało wydane na podstawie zamówienia lub zobowiązania, o których mowa w drugim akapicie lit. e) niniejszego ustępu, nieodpowiadających zaproszeniu do składania ofert otwartemu przez kraj trzeci.

7. W przypadkach, o których mowa w ust. 5 lit. b), c) i d), nie wydaje się pozwolenia w związku z wnioskiem, o którym mowa w ust. 3.

8. Jeżeli wnioskodawca nie spełnia wymogów ust. 5, nie wydaje się pozwolenia.

Jednakże jeżeli wnioskodawca przedstawi organowi wydającemu dowód poświadczający, że końcowy termin składania ofert został odroczony:

a) o nie więcej niż dziesięć dni, wniosek pozostaje ważny, a termin dwudziestu jeden dni na przekazanie informacji określonych w ust. 5 rozpoczyna się od dnia nowego końcowego terminu składania ofert;

b) o więcej niż dziesięć dni, wniosek traci ważność.

9. Do zwalniania zabezpieczenia stosuje się następujące warunki:

a) jeżeli oferent, którego oferta została przyjęta, wykaże, zgodnie z wymogami właściwego organu, że z powodów od niego niezależnych i niestanowiących przypadku siły wyższej, instytucja, która wystąpiła z zaproszeniem do składania ofert, unieważniła zamówienie, właściwy organ zwalnia zabezpieczenie w przypadku gdy wcześniej wyznaczona stawka refundacji jest wyższa lub równa stawce refundacji obowiązującej ostatniego dnia ważności pozwolenia;

b) jeżeli oferent, którego oferta została przyjęta, wykaże, zgodnie z wymogami właściwego organu, że z powodów od niego niezależnych i niestanowiących przypadku siły wyższej, instytucja, która wystąpiła z zaproszeniem do składnia ofert, zobowiązała go do przyjęcia zmian w zamówieniu, właściwy organ może:

- w przypadku gdy wcześniej wyznaczona stawka refundacji jest wyższa lub równa stawce obowiązującej ostatniego dnia ważności pozwolenia, zwolnić zabezpieczenie w kwocie odpowiadającej ilości towarów, które nie zostały jeszcze wywiezione,

- w przypadku gdy wcześniej wyznaczona stawka refundacji jest niższa lub równa stawce obowiązującej ostatniego dnia ważności pozwolenia, przedłużyć okres ważności pozwolenia o niezbędny okres.

Jednakże jeżeli przepisy szczególne dotyczące niektórych produktów przewidują, że okres ważności pozwolenia wydanego z zastosowaniem przepisów niniejszego artykułu może być dłuższy od zwykłego okresu ważności takiego pozwolenia, a oferent, którego oferta została przyjęta, znajduje się w sytuacji określonej w akapicie pierwszym tiret pierwsze, organ wydający może przedłużyć okres ważności pozwolenia, pod warunkiem że nie przekroczy on maksymalnego terminu ważności dopuszczonego na mocy tych przepisów;

c) jeżeli oferent, którego oferta została przyjęta, przedstawi dowód, że w zaproszeniu do składania ofert lub zamówieniu udzielonemu w wyniku rozstrzygnięcia przetargu przewidziany jest margines błędu lub opcja ponad 5 %, a instytucja, która wystąpiła z zaproszeniem do składania ofert, skorzysta z tej klauzuli, obowiązek wywozu uważa się za wykonany, jeżeli wywieziona ilość jest nie więcej niż o 10 % mniejsza od ilości, w odniesieniu do której wydano pozwolenie, pod warunkiem że wcześniej wyznaczona stawka refundacji jest wyższa lub równa stawce refundacji obowiązującej ostatniego dnia ważności pozwolenia. W tym przypadku określoną w art. 34 ust. 2 stawkę 95 % zastępuje się stawką 90 %;

d) przy porównaniu wcześniej wyznaczonej stawki refundacji ze stawką obowiązującą ostatniego dnia ważności pozwolenia uwzględnia się, gdzie stosowne, inne kwoty przewidziane zgodnie z regułami wspólnotowymi.

10. W szczególnych przypadkach, zgodnie z procedurą, o której mowa w art. 195 ust. 2 rozporządzenia (WE) nr 1234/2007, mogą zostać ustanowione wyjątki od przepisów ust. 1–9 lub, gdzie właściwe, od przepisów odpowiednich artykułów innych rozporządzeń dotyczących wspólnej organizacji rynków.

Artykuł 48

1. W przypadku gdy dokonanie przywozu produktu podlega wymogowi przedstawienia pozwolenia na przywóz oraz gdy pozwolenie to wykorzystywane jest również w celu ustalenia objęcia produktu systemem preferencyjnym, przywiezione ilości, które w granicach marginesu błędu przekraczają ilości podane w pozwoleniu na przywóz, nie podlegają systemowi preferencyjnemu.

Z wyjątkiem przypadków, w których przepisy dotyczące poszczególnych sektorów przewidują szczególny wpis, w polu 24 pozwolenia lub świadectwa umieszcza się jeden z wpisów wymienionych w załączniku III część I.

2. W przypadku gdy świadectwo określone w ust. 1 jest ponadto wykorzystywane do zarządzania kontyngentem taryfowym Wspólnoty, termin ważności świadectwa nie może przekraczać terminu stosowania kontyngentu.

3. W przypadku gdy dany produkt nie może zostać przywieziony w ilości wykraczającej poza kwotę kontyngentu lub gdy wydanie pozwolenia na przywóz dla danego produktu podlega specjalnym warunkom, pozwolenie na przywóz nie zawiera tolerancji przewidującej nadwyżkę ilościową.

W polu 19 świadectwa umieszcza się cyfrę „0” (zero).

4. W przypadku gdy przywóz produktów nie podlega przedstawieniu pozwolenia na przywóz i gdy pozwolenie na przywóz służy zarządzaniu systemami preferencyjnymi dotyczącymi tego produktu, pozwolenie na przywóz nie przewiduje żadnej tolerancji ilościowej.

W polu 19 świadectwa umieszcza się cyfrę „0” (zero).

5. Urząd celny, który przyjmuje oświadczenie o dopuszczeniu do swobodnego obrotu, zachowuje kopię przedstawionego pozwolenia lub wyciągu, które uprawnia do korzystania z systemu preferencyjnego. Na podstawie analizy ryzyka kopie przynajmniej 1 % przedstawianych pozwoleń, a co najmniej dwa pozwolenia w roku z każdego urzędu celnego, należy przesłać do organu wydającego, który widnieje na pozwoleniu, w celu kontroli autentyczności. Niniejszego ustępu nie stosuje się do pozwoleń wydawanych w formacie

elektronicznym ani do pozwoleń, dla których przepisy wspólnotowe przewidują inny sposób kontroli.

Artykuł 48a

Powiadomienia, o których mowa w art. 14 ust. 5, art. 29 ust. 2, 3 i 4, art. 37, art. 40 ust. 6 oraz art. 47 ust. 3 niniejszego rozporządzenia, przesyła się do Komisji zgodnie z rozporządzeniem Komisji (WE) nr 792/2009 (¹⁴).

ROZDZIAŁ V

PRZEPISY KOŃCOWE

Artykuł 49

Rozporządzenie (WE) nr 1291/2000 traci moc.

Odesłania do uchylonego rozporządzenia należy odczytywać jako odesłania do niniejszego rozporządzenia, zgodnie z tabelą korelacji w załączniku IV.

Artykuł 50

Niniejsze rozporządzenie wchodzi w życie dwudziestego dnia po jego opublikowaniu w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej.

Niniejsze rozporządzenie wiąże w całości i jest bezpośrednio stosowane we wszystkich państwach członkowskich.

Sporządzono w Brukseli, dnia 23 kwietnia 2008 r.

ZAŁĄCZNIK I

POZWOLENIE NA PRZYWÓZ

POZWOLENIE NA WYWÓZ LUB ŚWIADECTWO O WCZEŚNIEJSZYM USTALENIU REFUNDACJI

ZAŁĄCZNIK III

WPISY DO WNIOSKÓW

ZAŁĄCZNIK IV

Uchylone rozporządzenie i wykaz jego kolejnych zmian

Rozporządzenie Komisji (WE) nr 1291/2000 (Dz.U. L 152 z 24.6.2000, s. 1)
Rozporządzenie (WE) nr 2299/2001 (Dz.U. L 308 z 27.11.2001, s. 19)	Wyłącznie art. 2
Rozporządzenie (WE) nr 325/2003 (Dz.U. L 47 z 21.2.2003, s. 21)
Rozporządzenie (WE) nr 322/2004 (Dz.U. L 58 z 26.2.2004, s. 3)
Rozporządzenie (WE) nr 636/2004 (Dz.U. L 100 z 6.4.2004, s. 25)
Rozporządzenie (WE) nr 1741/2004 (Dz.U. L 311 z 8.10.2004, s. 17)
Rozporządzenie (WE) nr 1856/2005 (Dz.U. L 297 z 15.11.2005, s. 7)
Rozporządzenie (WE) nr 410/2006 (Dz.U. L 71 z 10.3.2006, s. 7)
Rozporządzenie (WE) nr 1713/2006 (Dz.U. L 321 z 21.11.2006, s. 11)	Wyłącznie art. 8
Rozporządzenie (WE) nr 1847/2006 (Dz.U. L 355 z 15.12.2006, s. 21)	Wyłącznie art. 4 i załącznik IV
Rozporządzenie (WE) nr 1913/2006 (Dz.U. L 365 z 21.12.2006, s. 52)	Wyłącznie art. 23
Rozporządzenie (WE) nr 1423/2007 (Dz.U. L 317 z 5.12.2007, s. 36)

ZAŁĄCZNIK V

Tabela korelacji