RADA UNII EUROPEJSKIEJ,

uwzględniając Traktat ustanawiający Europejską Wspólnotę Gospodarczą, w szczególności jego art. 43 i 113,

uwzględniając wniosek Komisji(¹),

uwzględniając opinię Parlamentu Europejskiego(²),

uwzględniając opinię Komitetu Ekonomiczno - Społecznego(³),

a także mając na uwadze, co następuje:

art. 38-47 Traktatu przewidują utworzenie wspólnej polityki rolnej obejmującej produkty rolne wymienione w załączniku II do Traktatu;

niektóre produkty rolne są składnikiem wielu towarów nieobjętych załącznikiem II do Traktatu;

konieczne jest wprowadzenie środków w ramach wspólnej polityki rolnej i ramach wspólnej polityki handlowej, aby wziąć pod uwagę wpływ handlu tymi towarami na cele art. 39 Traktatu, oraz to, jak środki przyjęte celem wykonania art. 43 Traktatu oddziałują na pozycję gospodarczą tych towarów zważywszy na różnicę pomiędzy kosztami związanymi z zaopatrywaniem się w produkty rolne w granicach i poza granicami Wspólnoty, a także różnice cen produktów rolnych;

Traktat ustanawia, że polityka rolna oraz polityka handlowa są polityką Wspólnoty; aby osiągnąć cele Traktatu konieczne jest ustalenie dla niektórych towarów ogólnych i wyczerpujących zasad dotyczących handlu tymi towarami i mających zastosowanie w Państwach Członkowskich;

rozporządzenie Rady (EWG) nr 3033/80 z dnia 11 listopada 1980 r. ustanawiające zasady handlu mające zastosowanie do niektórych towarów pochodzących z przetwórstwa produktów rolnych (⁴), ustala opłaty wyrównawcze dla przywozu niektórych towarów w formie opłaty zawierającej składnik niezmienny, którego zadaniem jest ochrona przemysłu przetwórczego oraz składnik zmienny, którego zadaniem jest wyrównanie różnic pomiędzy cenami stosownych produktów rolnych w Państwach Członkowskich i na rynku światowym;

ogólne podejście zasad wprowadzonych przez rozporządzenie (EWG) nr 30033/80 musi być utrzymane z pewnym, omówionym poniżej rozszerzeniem oraz z pewnymi zmianami; z jednej strony właściwe jest sporządzenie, jeśli chodzi o towary, których zasady obecnie dotyczą, wymienione w załączniku B tabela 1, wykazu produktów rolnych, dla których różnice cen na rynku światowym i w Państwach Członkowskich mogą być wyrównane przy przywozie, a z drugiej strony, musi być możliwe wskazanie wśród tych produktów rolnych produktów podstawowych, dla których różnice te są obecnie odnotowywane, ilości innych produktów rolnych, produktów zasymilowanych lub produktów pochodzących z ich przetwórstwa zamienionych na równoważną ilość podstawowych produktów;

konieczne jest wprowadzenie zmian do zasad mających zastosowanie do handlu tymi towarami, w celu uwzględnienia zmian w umowach Wspólnoty i we wspólnej polityce rolnej;

niektóre towary wchodzące w zakres rozdziałów 1-24 Nomenklatury Scalonej nie są objęte rozporządzeniem (EWG) nr 3033/80; towary te są także uzyskiwane przy użyciu produktów rolnych, które są przedmiotem wspólnej polityki rolnej; opłaty nakładane na przywóz towarów objętych wspólną polityką rolną muszą więc pokryć różnicę cen produktów rolnych użytych do ich produkcji na światowym rynku i rynku wspólnotowym oraz zapewnić ochronę stosownego przemysłu przetwórczego; konieczne jest więc skonsolidowanie zasad dotyczących wszystkich towarów otrzymanych w znacznej części z produktów rolnych;

w ramach zawartych umów, zadaniem Wspólnoty jest ograniczenie takich opłat do wysokości pokrycia, w całości albo w części, różnic w cenach produktów rolnych użytych do produkcji danych towarów; w związku z tym, konieczne jest określenie dla tych towarów takiej części całkowitej opłaty, która pokryje różnicę cen produktów rolnych branych pod uwagę;

dla podstawowych produktów, o których mowa, pokrycie różnicy cen na światowym rynku i rynku wspólnotowym przybiera formę opłat rolnych; konieczne jest utrzymanie ścisłych powiązań pomiędzy obliczaniem części związanej z rolnictwem w opłacie mającej zastosowanie do towarów a tej mającej zastosowanie do podstawowych produktów przywożonych w niezmienionym stanie;

aby uniknąć niepotrzebnych formalności administracyjnych, nieznaczne kwoty nie powinny być stosowane i Państwa Członkowskie powinny uzyskać zgodę na wstrzymanie się od regulowania kwot związanych z daną transakcją, tam gdzie saldo kwot nie jest znaczące;

wdrożenie umów preferencyjnych nie powinno komplikować procedur mających zastosowanie w handlu z państwami trzecimi; dlatego zasady wykonawcze muszą zapewnić, że towary deklarowane na wywóz w ramach umów preferencyjnych nie są wywożone zgodnie z zasadami ogólnymi i na odwrót;

należy ustanowić zasady dotyczące refundacji eksportowych dla niektórych produktów rolnych używanych przy produkcji towarów nieobjętych załącznikiem II Traktatu, aby uniknąć karania producentów tych towarów z powodu cen, które są zobowiązani stosować w odniesieniu do swoich dostaw w następstwie wspólnej polityki rolnej; te refundacje mogą pokryć jedynie różnicę pomiędzy ceną produktu rolnego, odpowiednio, na rynku wspólnotowym i rynku światowym; zasady te należy ustalić jako część wspólnej organizacji danych rynków;

art. 13 rozporządzenia Rady (EWG) nr 1766/92 z dnia 30 czerwca 1992 r. w sprawie wspólnej organizacji rynku zbóż(⁵), a także odpowiednie artykuły niektórych innych rozporządzeń dotyczących wspólnej organizacji rynków produktów rolnych przewidują przyznawanie takich refundacji; należy przyjąć zasady wykonawcze w ramach procedury komitetu zarządzającego określonej w art. 23 rozporządzenia (EWG) nr 1766/92 oraz odpowiednich artykułów innych rozporządzeń; kwoty refundacji powinny być ustalone w ramach tej samej procedury, według której ustalane są kwoty refundacji za produkty rolne wywożone w niezmienionym stanie; zasady wykonawcze dla wspomnianej procedury muszą być ustalone uwzględniając przede wszystkim proces wytwarzania tych towarów; zasady wykonawcze powinny być odpowiednio ustanowione na takiej samej zasadzie;

może okazać się, że mechanizm ochrony rolnej przewidziany przez niniejsze rozporządzenie ma braki, które mogą wyjść na jaw w szczególnych okolicznościach; ryzyko może także powstać w kontekście umów preferencyjnych; celem uniknięcia takich przypadków, które naraziłyby rynek Wspólnoty na niemożność obrony przed zakłóceniami, jakie mogłyby w związku z tym powstać, właściwe jest przewidzenie możliwości niezwłocznego podejmowania wszelkich koniecznych środków;

rozporządzenie Rady (EWG) nr 2913/92 z dnia 12 października 1992 r. ustanawiające Wspólnotowy Kodeks Celny(⁶) powinno mieć zastosowanie do handlu objętego niniejszym rozporządzeniem;

rozróżnienie pomiędzy produktami rolnymi objętymi załącznikiem II Traktatu a towarami nieobjętymi tym załącznikiem jest kryterium specyficznym dla Wspólnoty opartym na sytuacji rolnictwa oraz przemysłu rolno-spożywczego w Państwach Członkowskich; sytuacja w niektórych państwach trzecich, z którymi Wspólnota zawiera umowy może być zupełnie inna; dlatego też w takich umowach należy przewidzieć możliwość rozszerzenia ogólnych zasad mających zastosowanie do przetworzonych produktów rolnych, które nie zostały objęte załącznikiem II Traktatu, mutatis mutandis, na niektóre produkty rolne objęte załącznikiem II Traktatu;

rozporządzenie wymaga szczegółowych zasad wykonawczych; właściwe jest ustalenie tych zasad po konsultacji z komitetem zarządzającym, w który reprezentowane są Państwa Członkowskie; zasady te powinny obejmować, w szczególności, zasady dotyczące ustalania ilości podstawowych produktów, które zostały użyte do produkcji towarów objętych rozporządzeniem (EWG) nr 3033/80 oraz wymienionych w załączniku B tabela 1 niniejszego rozporządzenia, które zastępuje rozporządzenie Rady (EWG) nr 3034/80 z dnia 11 listopada 1990 r. ustanawiające ilość podstawowych produktów, które zostały użyte do produkcji towarów objętych rozporządzeniem (EWG) nr 3033/80(⁷),

PRZYJMUJE NINIEJSZE ROZPORZĄDZENIE:

Artykuł 1

1. Niniejsze rozporządzenie ustanawia zasady handlu mające zastosowanie do niektórych towarów określonych w ust. 2 tiret trzecie:

a) do produkcji których użyto jeden lub więcej produktów rolnych, nieprzetworzonych lub po przetworzeniu lub

b) które, zgodnie z art. 13 ust. 2, uważane są za wyprodukowane z produktów rolnych lub

c) które są zaklasyfikowane w ramach tego samego (ośmiocyfrowego) kodu Nomenklatury Scalonej jak towary określone w lit. a) i b).

2. Do celów niniejszego rozporządzenia przyjmuje się następujące definicje:

- „produkty rolne” oznacza produkty objęte załącznikiem II Traktatu,

- „podstawowe produkty” oznacza niektóre produkty rolne objęte załącznikiem A niniejszego rozporządzenia lub zasymilowane do tych produktów lub pochodzące z przetwórstwa, dla których ustalane są różnice pomiędzy cenami na wspólnotowymi rynki i cenami na rynku światowym. Te różnice cen są uważane za reprezentacyjne dla różnicy cen dla wszystkich kwalifikujących się produktów.

Jednakże:

(i) w przypadku kiedy umowa preferencyjna przewiduje wyrównanie różnic cen produktów rolnych innych niż te wymienione w załączniku A, dodatkowe produkty podstawowe mogą być włączone razem z produktami kwalifikującymi się na mocy tej umowy,

(ii) w przypadku kiedy umowa preferencyjna zawarta ze szczególnym regionem przewiduje specjalną metodę wyrównywania, różnica pomiędzy cenami na rynku wspólnotowymi i cenami na rynku światowym może być zastąpiona przez różnicę określoną w tej umowie;

- „towary” oznacza produkty nieobjęte załącznikiem II Traktatu, a wymienione w załączniku B niniejszego rozporządzenia, wyprodukowane w całości albo w części z produktów rolnych.

3. Niniejsze rozporządzenie może mieć zastosowanie również do niektórych produktów rolnych w ramach handlu preferencyjnego.

W takim wypadku, wykaz tych produktów rolnych podlegających zasadom dotyczącym obrotu towarami zostanie sporządzony w danej umowie.

TYTUŁ I

ZASADY HANDLU

ROZDZIAŁ 1

Przywóz

Artykuł 2

1. Przy przywozie do Wspólnoty, towary wymienione w załączniku B podlegają opłacie; przy ustaleniu wysokości tej opłaty bierze się pod uwagę:

a) warunki produkcji tych towarów i ich obrotu;

b) różnicę pomiędzy cenami na rynku wspólnotowym produktów rolnych uważanych za użyte do ich produkcji oraz

- ceny przywozu z państw trzecich, jeżeli koszt całkowity podstawowych produktów, o których mowa jest wyższy we Wspólnocie lub

- jeżeli zostanie tak ustalone przez umowę preferencyjną, ceny produktów rolnych w niektórych państwach trzecich.

2. Dla towarów wymienionych w załączniku B tabela 1, opłata określona w ust. 1 składa się z:

- cła ad valorem, które jest stałym składnikiem opłaty, w celu uwzględnienia warunków produkcji i obrotu towarami;

- „składnika rolnego” celem wyrównania różnicy cen, określonej w ust. 1 lit. b).

Składnik rolny może uwzględniać jedynie różnicę cen produktów rolnych, określonych w załączniku A, produktów zasymilowanych lub produktów pochodzących z ich przetwórstwa.

Może on przybrać formę składnika zmiennego ustalonego zgodnie z warunkami określonymi w art. 3 lub składnika stałego ustalonego zgodnie z warunkami określonymi w art. 5.

3. Dla towarów wymienionych w załączniku B tabela 2, składnik rolny składa się z cła albo określonej kwoty ustanowionej na jednostkę miary.

Jeżeli przewidują to umowy preferencyjne, składnik rolny można zastąpić jedną z form określonych w ust. 2.

4. Z zastrzeżeniem art. 10, zakazane jest nakładanie opłaty celnej lub opłaty mającej równoważny skutek, innej niż opłata określona w ust. 1.

Artykuł 3

1. Komisja ustali składnik zmienny dla każdego z towarów wymienionych w załączniku B tabela 1.

Składnik zmienny ustala się na podstawie ilości podstawowych produktów ustalonych na mocy art. 13 ust. 2 uważanych za używane w produkcji danych towarów oraz różnic pomiędzy cenami określonymi w ust. 2.

Wykaz podstawowych produktów, na które ilości produktów rolnych muszą być zamienione ustala się zgodnie z art. 13 ust. 1.

2. Dla każdego z podstawowych produktów Komisja:

- ustanowi różnicę pomiędzy:

a) średnią ceną progową stosowaną w trakcie okresu odniesienia, dla którego ustala się składniki zmienne oraz

b) średnią ceną CIF (wyłączając specjalne ceny CIF) lub, jeżeli to stosowne, ceny nie podlegające obciążeniom granicznym używane do ustalenia opłaty wyrównawczej w trakcie okresu poprzedzającego okres dla którego składnik zmienny został ustalony;

- albo, w przypadku izoglukozy, przyjmie średnią opłatę wyrównawczą określoną w art. 16 ust. 6 rozporządzenia (EWG) nr 1785/81(⁸) stosowaną podczas okresu poprzedzającego okres, dla którego składniki zostały określone.

3. Okres określony w ust. 2 wynosi jeden kwartał. Może być on podzielony na dwa podokresy jednego i dwóch miesięcy, jeśli dany kwartał przypada na przełom dwóch lat kalendarzowych lub dwóch lat obrotowych, lub może być, w ramach umowy preferencyjnej, dłuższy niż jeden kwartał.

Do celów wyliczania cen CIF, cen niepodlegających obciążeniom granicznym lub opłat wyrównawczych, nie bierze się pod uwagę danych liczbowych z ostatnich 20 dni okresu poprzedzającego okres, dla którego składnik został ustalony.

4. Jeśli jedna z liczb wykorzystanych do obliczenia różnicy cen określonej w ust. 2 nie jest dostępna dla jednego lub większej ilości podstawowych produktów, Komisja zastąpi brakującą liczbę odpowiadającą liczbą dla najbliższego dostępnego okresu, poprawioną, jeżeli to stosowne, poprzez miesięczne stopniowanie płatności lub zgodnie z innymi znanymi szczegółami mającymi wpływ na porównanie brakującej liczby oraz liczby, która wybrano, aby ją zastąpiła.

Kiedy brakująca liczba zostanie ustalona, Komisja może ustalić poprawione składniki zmienne jeśli, z powodu zastosowania poprzedniego akapitu, handel jest poważnie zakłócony lub grożą mu poważne zakłócenia.

Artykuł 4

1. Jeśli Wspólna Taryfa Celna określa maksymalną opłatę, opłata przewidziana w art. 2 ust. 2 nie może przekroczyć tej maksymalnej wysokości.

Jeśli maksymalna opłata może być stosowana tylko w szczególnych warunkach, warunki te zostaną ustalone zgodnie z procedurą ustanowioną w art. 11 ust. 1 rozporządzenia Rady (EWG) nr 2658/87 z dnia 23 lipca 1987 r. w sprawie prawie nomenklatury taryfowej i statystycznej oraz w sprawie Wspólnej Taryfy Celnej(⁹).

2. Jeśli do maksymalnej opłaty włączone jest dodatkowe cło na różne gatunki cukru, określone jako sacharoza (AD S/Z) lub mąki (AD F/M), takie dodatkowe cło jest obliczane przez potraktowanie cukru lub mąki jako jednego produktu rolnego.

Ilość cukru lub mąki ustala się na warunkach określonych w art. 13 ust. 1.

Jeśli ilości cukru lub mąki rzeczywiście wykorzystane, jak przewidziano w art. 13 ust. 1, nie są znane, ilości te są określane na takich samych zasadach, jakie są stosowane celem określenia składników rolnych.

3. Komisja określi dla każdego okresu, określonego w art. 3 ust. 3:

a) wysokość dodatkowego cła obliczoną zgodnie ust. 2 niniejszego artykułu;

b) różnice cen stosowane do dodatkowego cła, określane zgodnie z art. 3 ust. 2.

Artykuł 5

1. Jeżeli opłaty wyrównawcze mające zastosowanie do przywozu podstawowych produktów, określonych w załączniku A, są zastąpione przez ustalone kwoty, składnik zmienny stosowany do towarów wymienionych w załączniku B tabela 1 obliczany jest na podstawie tych kwot.

2. Dla każdego podstawowego produktu, który bierze się pod uwagę przy obliczaniu składników rolnych opłat, kwota określona, kiedy stosowany jest art. 3 ust. 2, zostaje zastąpiona kwotą stosowaną do produktów podstawowych uważanych za użyte.

3. Data, od której określone kwoty stosowane do przywozu produktów podstawowych są brane pod uwagę przy określaniu składnika rolnego opłat zostanie określona zgodnie z procedurą ustanowioną w art. 16.

Artykuł 6

1. Do celów określenia składnika rolnego w przypadku handlu w ramach umów preferencyjnych z państwami, które spełniają wymogi ustawodawstwa Wspólnoty dla przetworzonych produktów rolnych:

a) ilości użytych produktów rolnych, jako określono zgodnie z art. 13 ust. 2 mogą być zastąpione przez ilości rzeczywiście użyte do produkcji przywożonych towarów jeśli Wspólnota zawarła umowy o współpracy celnej obejmujące określenie takich ilości; w takim przypadku współczynniki zamiany mogą być ustalone biorąc pod uwagę odpowiednie definicje stron dotyczące podstawowych produktów celem umożliwienia ich bezpośredniego porównania.

b) różnica cen, określona w art. 3 ust. 2 może być zastąpiona przez system bezpośredniego wyrównywania różnic w cenach produktów rolnych na terenie Wspólnoty oraz danego regionu albo przez bezpośrednie wyrównywanie w stosunku do wspólnie określonej ceny ustalonej dla danego regionu;

c) Jeżeli zastosowanie lit. b) ma, jeśli chodzi o różnice, niewielki wpływ na objęte nim towary, ta zasada może być zastąpiona przez system zryczałtowanych kwot albo stawek.

2. Składniki rolne, określone w ust. 1 mogą być stosowane dla okresu innego od okresu przyznanego dla handlu nie-preferencyjnego.

3. Cła ad valorem odpowiadające składnikowi rolnemu opłaty za towary wymienione w załączniku B tabela 2, mogą być zastąpione przez inny składnik rolny, jeśli przewidziano to w umowach preferencyjnych.

4. Szczegółowe zasady stosowania ust. 1-3 przyjmowane są zgodnie z procedurą ustaloną w art. 16, jeśli dana umowa preferencyjna określa:

- ceny produktów rolnych przyjęte w umowie;

- okres, dla którego ustala się składniki rolne;

- wszystkie towary i produkty rolne podlegające zasadom umowy.

Każdy składnik albo składniki nieustalone w danej umowie zostaną przyjęte przez Radę zgodnie z procedurą ustanowioną w art. 113 Traktatu.

5. Inne zasady wykonawcze konieczne do ustanowienia zasad preferencyjnych są określane zgodnie z procedurą ustanowioną w art. 16.

Zasady wykonawcze w szczególności obejmą:

- wypełnienie i obieg dokumentów niezbędnych do przyznania tych zasad,

- środki niezbędne do uniknięcia zakłóceń w handlu.

Artykuł 7

Jeśli umowa preferencyjna przewiduje zmniejszenie lub stopniowe znoszenie części opłaty, określonej w art. 2 ust. 1 lit. a), w przypadku towarów wymienionych w załączniku B tabela 1 będzie nim składnik niezmienny. W przypadku innych towarów objętych umową, ta część opłaty będzie otrzymana poprzez odjęcie z całkowitej opłaty składnika rolnego określonego w umowie, chyba że umowa przewiduje określenie tej części innymi sposobami.

2. Jeśli umowa preferencyjna przewiduje zmniejszenie składnika rolnego opłaty, szczegółowe zasady określania i zarządzania tymi zmniejszonymi składnikami rolnymi zostaną przyjęte zgodnie z procedurą określoną w art. 16, pod warunkiem, że umowa określa:

- produkty kwalifikujące się to tego zmniejszenia,

- ilości towarów lub wartość kwot, których to zmniejszenie dotyczy lub metody obliczania tych ilości lub wartości,

- zmniejszenie składnika rolnego dla każdego produktu podstawowego, którego to dotyczy.

Jakikolwiek składnik lub składniki nieokreślone w danej umowie zostaną przyjęte przez Radę zgodnie z procedurą ustanowioną w art. 113 Traktatu.

ROZDZIAŁ 2

Wywóz

Artykuł 8

1. Przy wywozie towarów, produkty rolne, które zostały użyte i które spełniają warunki określone w art. 9 ust. 2 Traktatu mogą kwalifikować się do refundacji określonych zgodnie z rozporządzeniami w sprawie wspólnej organizacji rynku w danych sektorach.

Nie przyznaje się refundacji eksportowych na produkty rolne należące do towarów nieobjętych wspólną organizacją rynku przewidującą refundacje eksportowe na produkty wywożone w formie takich towarów.

2. Wykaz produktów kwalifikujących się do refundacji jest ustalany z uwzględnieniem:

- wpływu różnicy pomiędzy cenami na rynku wspólnotowym a cenami na rynku światowym produktów rolnych użytych do ich produkcji,

- potrzeby pokrycia tej różnicy w całości albo w części, aby umożliwić wywóz produktów rolnych użytych w danych towarach.

Wykaz zostanie sporządzony zgodnie z rozporządzeniami w sprawie wspólnej organizacji rynków rolnych.

3. Wspólne zasady wykonawcze dotyczące zasad refundacji, określonych w niniejszym artykule zostaną przyjęte zgodnie z procedurą ustanowioną w art. 16.

Kwoty refundacji ustala się zgodnie z procedurą, jaka jest stosowana przy przyznawaniu refundacji na dane produkty rolne, kiedy są wywożone w nieprzetworzonej formie.

4. Jeśli zasady określone w art. 6 ust. 1 lit. b) dotyczące bezpośredniego wyrównywania są ustalone w ramach umowy preferencyjnej, kwoty płacone przy wywozie do państwa lub państw, których umowa dotyczy, są określane wspólnie i na tej samej podstawie, jak składnik rolny opłaty na warunkach określonych w umowie.

Kwoty te ustala się zgodnie z procedurą ustanowioną w art. 16. Zasady wykonawcze, które stosownie do niniejszego ustępu mogą być niezbędne, w szczególności środki zapewniające, że towary deklarowane do wywozu na zasadach preferencyjnych nie są w rzeczywistości wywożone w ramach nie-preferencyjnej umowy lub na odwrót, są przyjmowane na podstawie tej samej procedury.

Jeśli konieczne są metody badania użytych produktów rolnych, zostaną wykorzystane metody określone dla danych produktów rolnych w przypadku refundacji eksportowych przy wywozie do państw trzecich.

Artykuł 9

Jeśli, zgodnie z rozporządzeniem w sprawie wspólnej organizacji określonego rynku, stosuje się opłaty wyrównawcze lub inne środki przy wywozie produktu rolnego wymienionego w załączniku A, można przedsięwziąć, zgodnie z procedurą określoną w art. 16, biorąc pod uwagę specyficzny interes przemysłu przetwórczego, stosowne środki w odniesieniu do niektórych towarów, których wywóz może przeszkodzić w osiągnięciu celu w danym sektorze rolnym, z powodu wysokiej zawartości w nich danego produktu rolnego, a także ich ewentualnego zastosowania.

TYTUŁ II

PRZEPISY OGÓLNE

Artykuł 10

Jeśli istnieje niebezpieczeństwo, że zmniejszenie składnika rolnego mającego zastosowanie w przywozie towarów w ramach umowy preferencyjnej może prowadzić do zakłóceń na danych rynkach rolnych lub rynkach towarów, klauzule ochronne stosowane w przywozie danych produktów rolnych są stosowane także do towarów wymienionych w załączniku B.

Do celów oceny danych zakłóceń bierze się pod uwagę cechy charakterystyczne towarów obecnie przywożonych w ramach zasad preferencyjnych w porównaniu z cechami charakterystycznymi towarów tradycyjnie przywożonych przed wprowadzeniem tych zasad.

Artykuł 11

Ilość produktów rolnych objętych rozporządzeniami w sprawie wspólnej organizacji rynków, które nie podlegają opłatom wyrównawczym lub opłatom mającym skutek równoważny do opłat celnych, do celów lub w następstwie wywozu tych towarów, jest określana zgodnie z rozporządzeniem (EWG) nr 2913/92.

Ilość produktów dopuszczonych w ramach wewnętrznych ustaleń dotyczących przetwórstwa, i w związku z tym niepodlegających opłacie przewidzianej w art. 2, do celów lub w następstwie wywozu innych towarów obejmuje te produkty, które rzeczywiście wykorzystano w produkcji towarów.

Artykuł 12

1. Rada, działając zgodnie z procedurą ustanowioną w art. 113 Traktatu, może wnieść zmiany do załącznika B tabela 1.

2. Zmiany do załącznika B tabela 2, celem przystosowania jej do umów zawartych przez Wspólnotę, mogą być wniesione zgodnie z procedurą ustanowioną w art. 16.

3. Komisja przystosuje załączniki niniejszego rozporządzenia do wszelkich zmian Nomenklatury Scalonej celem utrzymania w niezmienionej formie obowiązujących zasad przed wprowadzeniem tych zmian.

Artykuł 13

1. Celem określenia składnika rolnego w opłacie, zostanie ustalony, zgodnie z procedurą ustanowioną w art. 16, wykaz podstawowych produktów dla handlu nie-preferencyjnego.

Podstawowe produkty zostaną wybrane na podstawie ich znaczenia w handlu międzynarodowym, a także reprezentatywnego charakteru poziomów cen dla wszystkich innych produktów rolnych, które brane są pod uwagę.

Ilość innych produktów rolnych uważanych za używane zostanie zamieniona, jeżeli to stosowne, na równoważne ilości podstawowych produktów, uwzględniając współczynniki równoważności przyjęte przez Radę w ramach wspólnej polityki rolnej.

2. Ilości podstawowych produktów uważanych za użyte w produkcji towarów, określonych w niniejszym rozporządzeniu, lub jeżeli to stosowne, produktów rolnych w następstwie zasad handlu ustanowionych w niniejszym rozporządzeniu, jeżeli skład tych towarów lub produktów nie został określony, zostanie przyjęta zgodnie z procedurą ustanowioną w art. 16.

3. Bez uszczerbku dla asymilacji przyjętych przez Radę w ramach wspólnej polityki rolnej, niektóre produkty rolne mogą być traktowane jako produkty podstawowe, zgodnie z procedurą ustanowioną w art. 16, do celów ustalenia warunków porównywania cen.

4. Cechy charakterystyczne podstawowych produktów niezbędne do ustalenia warunków porównywania cen zostaną określone zgodnie z procedurą ustanowioną w art. 16.

Artykuł 14

1. Próg albo progi, poniżej których kwoty ustalone zgodnie z art. 3 ust. 2 zostaną ustalone na zero mogą być ustalone zgodnie z procedurą ustanowioną w art. 16. Niezastosowanie kwot ustalonych zgodnie z art. 3 ust. 2 może podlegać specjalnym warunkom, zgodnie z tą samą procedurą, co pozwoli na uniknięcie tworzenia sztucznych obrotów handlowych.

2. Próg, poniżej którego Państwa Członkowskie mogą zaniechać stosowania kwot, które mają być przyznane albo nałożone na mocy niniejszego rozporządzenia, w związku z daną transakcją ekonomiczną, może być określony zgodnie z procedurą ustanowioną w art. 16 jeśli bilans tych kwot jest niższy od progu.

Artykuł 15

Komisję wspomaga, w sprawach horyzontalnych kwestii dotyczących handlu przetworzonymi produktami rolnymi niewymienionymi w załączniku II, komitet zarządzający, zwany dalej „komitetem”, złożony z przedstawicieli Państw Członkowskich, któremu przewodniczy przedstawiciel Komisji.

Artykuł 16

W przypadkach, kiedy dokonuje się odwołania do procedury określonej w niniejszym artykule, stosuje się następujące przepisy. Przedstawiciel Komisji przedstawi komitetowi projekt środków, które należy podjąć. Komisja wyda opinię o projekcie w terminie, który może określić przewodniczący stosownie do pilności sprawy. Opinia będzie wydana większością określoną w art. 148 ust. 2 Traktatu w przypadku decyzji, którą Rada ma przyjąć na wniosek Komisji. Głosy przedstawicieli Państw Członkowskich w komitecie ważone są w sposób określony w niniejszym artykule. Przewodniczący nie bierze udziału w głosowaniu.

Komisja przyjmie środki, które stosuje bezzwłocznie. Jednakże, jeśli środki te nie są zgodne z opinią komitetu, zostaną one niezwłocznie przedstawione przez Komisję Radzie. W takim przypadku, Komisja może odroczyć stosowanie środków, o których zadecydowała, na czas do jednego miesiąca licząc od dnia przedstawienia ich Radzie.

Rada, stanowiąc kwalifikowaną większością głosów, może podjąć inną decyzję w czasie jednego miesiąca.

Artykuł 17

Komitet może zbadać każdą inną sprawę przekazaną mu przez jego przewodniczącego, z inicjatywy samego przewodniczącego lub na wniosek Państwa Członkowskiego.

Artykuł 18

Zgodnie z procedurą określoną w art. 16:

- kwoty wynikające z zastosowania niniejszego rozporządzenia mogą być zmienione podczas każdego trzymiesięcznego okresu, w którym:

- próg cenowy został zmieniony lub

- zwroty produkcyjne lub pomoc mająca zastosowanie we wszystkich Państwach Członkowskich są wprowadzane, zmieniane lub likwidowane;

- można podjąć środki w celu dostosowania przepisów niniejszego rozporządzenia do wszystkich technicznych poprawek, które mogą być wniesione do stosownych rozporządzeń w sprawach produktów rolnych.

Artykuł 19

Metody jakościowej i ilościowej analizy towarów, a także inne techniczne przepisy konieczne do ich wskazania lub określenia ich składu zostaną przyjęte zgodnie z procedurą ustanowioną w art. 10 rozporządzenia (EWG) nr 2658/87.

Artykuł 20

Państwa Członkowskie przekażą Komisji informacje niezbędne do wprowadzenia w życie niniejszego rozporządzenia, z jednej strony, w sprawie przywozu, wywozu, a nawet, jeżeli to stosowne, produkcji towarów, oraz, z drugiej strony, w sprawie przyjętych administracyjnych środków wykonawczych. Szczegółowe zasady przekazywania tych informacji zostaną określone zgodnie z procedurą ustanowioną w art. 16.

Artykuł 21

Rozporządzenie (EWG) nr 3033/80 traci moc z dniem 1 stycznia 1994 r. Odniesienia do rozporządzenia (EWG) nr 3033/80 są uważane za odniesienia do niniejszego rozporządzenia.

Rozporządzenie (EWG) nr 3034/80 traci moc z dniem wejścia w życie rozporządzenia przyjętego na mocy z art. 13.

Artykuł 22

1. Niniejsze rozporządzenie wchodzi w życie siódmego dnia po jego opublikowaniu w Dzienniku Urzędowym Wspólnot Europejskich.

Niniejsze rozporządzenie stosuje się od dnia 1 stycznia 1994 r.

2. Zastosowanie niniejszego rozporządzenia do kazein objętych kodem CN 3501 10 oraz do kazeinianów i ich pochodnych objętych kodem CN 3501 90 90 jest odroczone do czasu podjęcia przez Radę dalszych decyzji.

Niniejsze rozporządzenie wiąże w całości i jest bezpośrednio stosowane we wszystkich Państwach Członkowskich.

Sporządzono w Brukseli, dnia 6 grudnia 1993 r.