KOMISJA WSPÓLNOT EUROPEJSKICH,

uwzględniając Traktat ustanawiający Wspólnotę Europejską,

uwzględniając rozporządzenie Rady (WE) nr 3448/93 z dnia 6 grudnia 1993 r. ustanawiające zasady handlu mające zastosowanie do niektórych towarów pochodzących z przetwórstwa produktów rolnych (¹), w szczególności jego art. 8 ust. 3 akapit pierwszy,

a także mając na uwadze, co następuje:

(1) Rozporządzenie Komisji (EWG) nr 3615/92 z dnia 15 grudnia 1992 r. w sprawie ustalenia ilości produktów rolnych, jakie należy brać pod uwagę przy obliczaniu refundacji płatnych w przypadku wywozu towarów określonych w rozporządzeniu Rady (EWG) nr 3035/80 (²), rozporządzeniu Komisji (WE) nr 3223/93 z dnia 25 listopada 1993 r. w sprawie informacji statystycznych odnoszących się do refundacji wywozowych do niektórych produktów rolnych wywożonych w postaci towarów objętych rozporządzeniem Rady (EWG) nr 3035/80 (³), i rozporządzeniu Komisji (WE) nr 1520/2000 z dnia 13 lipca 2000 r. ustanawiające wspólne szczegółowe zasady stosowania systemu przyznawania refundacji wywozowych do niektórych produktów rolnych wywożonych jako towary nieobjęte załącznikiem I do Traktatu oraz kryteria dla ustalania wysokości sum takich refundacji (⁴), odnoszą się do wywozu pewnych produktów rolnych w postaci towarów nieobjętych załącznikiem I do Traktatu. Większość z tych rozporządzeń została w dużym stopniu i wielokrotnie zmieniona. Wszystkie te rozporządzenia powinny zostać zmienione, mając na celu przejrzystość, uproszczenie i skuteczność administracyjną, właściwe jest ich zastąpienie jednym rozporządzeniem.

(2) Rozporządzenia Rady (EWG) nr 2771/75 (⁵), oraz (WE) nr 1255/1999 (⁶), 1260/2001 (⁷), 1784/2003 (⁸) i 1785/2003 (⁹) w sprawie wspólnej organizacji rynków jaj, mleka i przetworów mlecznych, cukru, zbóż i ryżu stanowią, że w zakresie wymaganym dla umożliwienia wywozu danych produktów rolnych w postaci niektórych towarów przetworzonych niewymienionych w załączniku I do Traktatu na podstawie światowych notowań rynkowych lub cen takich produktów, różnica między takimi notowaniami lub cenami a cenami we Wspólnocie może zostać pokryta refundacją wywozową. Przyznawanie refundacji do wszystkich produktów rolnych wywożonych w postaci towarów nieobjętych załącznikiem I do Traktatu powinno podlegać wspólnym regułom.

(3) Refundacje wywozowe powinny być wypłacane za towary uzyskiwane bezpośrednio z produktów podstawowych, z produktów uzyskiwanych wskutek przetwarzania produktów podstawowych oraz z produktów asymilowanych do jednej z tych kategorii. Powinna zostać określona metoda ustalania kwoty refundacji wywozowej w każdym z powyższych przypadków.

(4) Celem zapewnienia prawidłowego stosowania przepisów rozporządzeń w sprawie wspólnej organizacji rynków, odnoszących się do przyznawania refundacji wywozowych, refundacje takie nie powinny być przyznawane dla towarów pochodzących z krajów trzecich i wykorzystywanych przy wytwarzaniu wywożonych towarów, jeżeli były one w swobodnym obrocie w obrębie Wspólnoty.

(5) Rozporządzenie Komisji (WE) nr 800/1999 (¹⁰) ustanowiło wspólne zasady stosowania systemu refundacji wywozowych do produktów rolnych. Sposób, w jaki zasady te mają być stosowane w odniesieniu do towarów nieobjętych załącznikiem I do Traktatu wymaga jednak wyjaśnienia.

(6) Poszanowanie podjętych przez Wspólnotę zobowiązań międzynarodowych oznacza, że refundacje przyznane dla wywozu produktów rolnych wchodzących w skład towarów nieobjętych załącznikiem I do Traktatu nie mogą przewyższać refundacji, należnych w przypadku wywozu tych produktów w stanie nieprzetworzonym. Należy to uwzględnić przy ustalaniu stawek refundacji i tworzeniu zasad w zakresie asymilowania produktów do poszczególnych kategorii.

(7) Rozporządzenie Komisji (EWG) nr 2825/93 z dnia 15 października 1993 r. ustanawiające niektóre szczegółowe zasady stosowania rozporządzenia Rady (EWG) nr 1766/92 w zakresie obliczania i przyznawania dostosowanych refundacji w odniesieniu do zbóż wywożonych w postaci niektórych napojów spirytusowych (¹¹) stanowi, że stawką refundacji wywozowej jest stawka obowiązująca w dniu, w którym zboża objęte zostają dozorem w celu wytwarzania napojów spirytusowych. Zatem objęcie zbóż do produkcji napojów spirytusowych określonych w art. 2 rozporządzenia (WE) nr 2825/93 dozorem celnym powinno być w pewnych okolicznościach uznane, dla potrzeb przyznawania refundacji wywozowych, za równoważne z wywozem.

(8) Napoje spirytusowe są uważane za mniej wrażliwe niż inne towary na ceny produktów rolnych wykorzystywanych do ich wytwarzania. Jednakże Protokół 19 Aktu Przystąpienia Zjednoczonego Królestwa, Irlandii i Danii stanowi, że należy przyjąć niezbędne środki, aby ułatwić wykorzystanie zbóż z terenu Wspólnoty do wytwarzania napojów spirytusowych otrzymywanych ze zbóż.

(9) Skrobia ziemniaczana asymilowana jest do skrobi kukurydzianej dla celów określenia refundacji wywozowych. Jednakże powinno się umożliwić ustalenie szczególnej stawki refundacji dla skrobi ziemniaczanej w sytuacjach rynkowych, gdy jej cena jest znacznie niższa niż cena skrobi kukurydzianej.

(10) W celu zakwalifikowania do refundacji, zużyte produkty rolne oraz w szczególności towary wytworzone z takich produktów muszą z tego powodu zostać wywiezione. Jakikolwiek wyjątek od tej zasady może być dopuszczony jedynie w bardzo ograniczonym zakresie. Jednakże w trakcie procesu wytwarzania wspomnianych towarów producenci mogą ponieść straty surowców, za które ceny wspólnotowe zostały jednak zapłacone, podczas gdy straty producentów prowadzących działalność gospodarczą poza Wspólnotą ograniczone są do światowych cen rynkowych. Ponadto w trakcie procesu wytwarzania niektórych towarów, otrzymywane są produkty uboczne, których wartość zdecydowanie różni się od wartości głównych produktów. W niektórych przypadkach, produkty uboczne mogą być wykorzystane jedynie jako pasza dla zwierząt. Niezbędne jest zatem ustanowienie wspólnych reguł ustalania pojęcia ilości produktów rolnych faktycznie zużytych w procesie wytwarzania towarów wywożonych.

(11) Wiele towarów wytwarzanych przez przedsiębiorstwo na jasno określonych warunkach technicznych i posiadających stałe cechy charakterystyczne i jakość, podlega powszechnie przyjętej strukturze wywozu. Dla uproszczenia formalności wywozowych należy przyjąć dla takich towarów procedurę uproszczoną, według której producent przekazuje właściwym władzom informacje, jakie uważają one za konieczne, dotyczące warunków wytwarzania towarów. W przypadku rejestracji przez właściwe władze ilości produktów rolnych faktycznie zużytych do produkcji towarów wywożonych, należy wprowadzić wymóg corocznego potwierdzania takiej rejestracji, w celu zmniejszenia ryzyka związanego z brakiem informacji o zmianach w tych ilościach.

(12) Wiele produktów rolnych podlega naturalnym i sezonowym zmianom. Zawartość produktów rolnych w wywożonych towarach może dlatego różnić się. Kwota refundacji powinna zatem zostać ustalona na podstawie ilości produktów rolnych faktycznie zużytych do wytworzenia wywożonych towarów. Niemniej jednak, w przypadku niektórych towarów o prostym i stosunkowo stałym składzie, kwotę refundacji, dla uproszczenia procedur administracyjnych, należy ustalić na podstawie stałych ilości produktów rolnych.

(13) Przy ustalaniu stawki refundacji dla produktów podstawowych lub produktów asymilowanych, należy uwzględnić, w stosownych przypadkach, refundacje produkcyjne, pomoc finansową oraz inne środki o skutku równoważnym, zgodnie z odpowiednim rozporządzeniem w sprawie wspólnej organizacji rynku danego produktu.

(14) Niektóre towary o podobnych cechach charakterystycznych mogą być uzyskiwane różnymi technikami i z różnych surowców. Należy żądać od eksporterów określania charakteru surowców i składania deklaracji odnośnie procesów wytwarzania, o ile informacje takie są niezbędne do określenia uprawnienia do otrzymania refundacji lub odpowiedniej stawki refundacji wywozowej.

(15) Podczas obliczania ilości produktów rolnych rzeczywiście zużytych do produkcji towarów właściwe jest uwzględnienie zawartości suchej masy w przypadku skrobi oraz niektórych syropów glukozy i maltodekstryny.

(16) Jeżeli wymaga tego sytuacja w handlu światowym, konkretne wymogi danego rynku lub handlowe umowy międzynarodowe, powinno być możliwe różnicowanie refundacji dla niektórych towarów, w zależności od ich miejsca przeznaczenia.

(17) Rezultatem zarządzania kwotami refundacji, które mogą być przyznawane w ciągu roku budżetowego dla niektórych produktów rolnych wywożonych w postaci towarów nieobjętych załącznikiem I do Traktatu, może być konieczność ustalenia różnych stawek dla wywozu, z wcześniejszym ustaleniem stawki refundacji na podstawie sytuacji na rynku Wspólnoty oraz na rynkach światowych lub bez takiego ustalenia.

(18) Zobowiązania międzynarodowe podjęte przez Wspólnotę ograniczają wysokość refundacji, które mogą zostać przyznane w danym roku budżetowym. Należy umożliwić wywóz towarów nieobjętych załącznikiem I do Traktatu na wcześniej ustalonych warunkach. W szczególności, należy umożliwić uzyskanie zapewnienia, że taki wywóz kwalifikuje się do refundacji zgodnej ze zobowiązaniami Wspólnoty. W przypadku braku takiej możliwości, eksporterzy powinni uzyskać taką informację z wystarczającym wyprzedzeniem. Wydawanie świadectw refundacji stanowi kontynuację wniosków o refundację i gwarantuje ich posiadaczom, że będą mogli korzystać z refundacji w ramach sumy, na którą świadectwo zostało wydane, o ile spełnią oni inne warunki dotyczące refundacji określone zasadami wspólnotowymi. Należy określić środki zarządzania dla systemu świadectw refundacji. W szczególności, należy określić współczynnik redukcji, stosowany w sytuacjach, kiedy wnioski o refundację przewyższają dostępne kwoty. W niektórych okolicznościach, należy wprowadzić przepisy w sprawie zawieszania wydawania świadectw refundacji.

(19) Świadectwa refundacji służą wywiązaniu się ze zobowiązań międzynarodowych Wspólnoty. Umożliwiają one także wcześniejsze ustalenie refundacji, która może zostać przyznana dla produktów rolnych używanych do wytwarzania towarów wywożonych do krajów trzecich. Cel ten różni się, pod niektórymi względami, od celów pozwoleń na wywóz wydawanych na produkty podstawowe wywożone w stanie nieprzetworzonym, które są przedmiotem zobowiązań międzynarodowych dotyczących ograniczeń ilościowych. Dlatego konieczne jest określenie, które z przepisów ogólnych obowiązujących w odniesieniu do pozwoleń i świadectw w zakresie produktów rolnych, ustanowionych obecnie w rozporządzeniu (WE) nr 1291/2000 z dnia 9 czerwca 2000 r. ustanawiającym wspólne szczegółowe zasady stosowania systemu pozwoleń na wywóz i przywóz oraz świadectw refundacji dla produktów rolnych z wcześniejszym ustaleniem (¹²), nie powinny być stosowane w odniesieniu do świadectwa refundacji.

(20) Ponadto należy określić, w jaki sposób niektóre przepisy rozporządzenia (WE) nr 1291/2000 odnoszące się do świadectw z wcześniejszym ustaleniem refundacji wywozowych, co do których składany jest wniosek w związku z zaproszeniem do składania ofert i wydanych w kraju trzecim przywozu, powinny być stosowane odnośnie świadectw refundacji. W większości przypadków, stawki refundacji mają być ustalane lub modyfikowane w czwartki. W celu zmniejszenia ryzyka, że wnioski o wcześniejsze ustalenie stawki będą składane w celach spekulacyjnych, jeżeli wniosek o wcześniejsze ustalenie stawki składany jest w czwartek, wniosek powinien być traktowany tak, jakby został złożony w następnym dniu roboczym.

(21) Należy ustanowić warunki zwalniania zabezpieczeń odnoszących się do świadectw objętych zakresem rozporządzenia Komisji (EWG) nr 2220/85 z dnia 22 lipca 1985 r. ustanawiającego wspólne szczegółowe zasady stosowania systemu zabezpieczeń w odniesieniu do produktów rolnych (¹³). Należy określić obowiązki uznane za zasadnicze, w stosunku do których wnoszone będzie zabezpieczenie, łącznie z dowodami na wypełnienie obowiązków, które należy przedstawić i po przedstawieniu których zabezpieczenie może być zwolnione.

(22) Istnieje duże prawdopodobieństwo, że otrzymywane wnioski o świadectwa będą uwzględniały kwoty większe niż te, które można przyznać. W związku z tym rok budżetowy należy podzielić na okresy, aby świadectwa były dostępne zarówno dla podmiotów gospodarczych, które dokonują wywozu pod koniec roku budżetowego, jak i dla tych, które realizują wywóz na początku roku budżetowego. Współczynnik redukcji należy stosować, w danym przypadku, w odniesieniu do wszystkich kwot wnioskowanych w danym okresie.

(23) W wyniku zobowiązań międzynarodowych podjętych przez Wspólnotę, niektóre rodzaje wywozu nie podlegają ograniczeniom w zakresie wypłacania refundacji. Wywóz taki należy zwolnić ze wszelkich zobowiązań odnośnie przedstawiania świadectwa refundacji.

(24) Większość eksporterów otrzymuje tytułem refundacji mniej niż 75000 EUR rocznie. Ogólnie wywóz ten stanowi jedynie niewielką część łącznej kwoty refundacji przyznawanych dla produktów rolnych wywożonych w postaci towarów nieobjętych załącznikiem I do Traktatu. Należy umożliwić zwolnienie takiego wywozu z wymogu przedstawiania świadectwa. Jednakże w celu zapobiegania nadużyciom należy ograniczyć stosowanie tego zwolnienia do tego Państwa Członkowskiego, w którym eksporter ma swoją siedzibę.

(25) Należy ustalić warunki w odniesieniu do monitorowania, oparte na zasadzie, że eksporter powinien deklarować właściwym władzom, przy każdym wywozie towarów, ilości produktów zużytych do wytworzenia wywożonych towarów. Właściwe władze powinny podjąć wszelkie środki, jakie uznają za niezbędne w celu sprawdzania prawidłowości takich deklaracji.

(26) Władze odpowiedzialne za sprawdzenie deklaracji eksportera mogą nie dysponować wystarczającymi dowodami, umożliwiającymi im uznanie deklaracji w sprawie zużytej ilości, nawet jeżeli dowody te opierają się na analizie chemicznej. Sytuacje takie mogą w szczególności mieć miejsce, kiedy wywożone towary są wytworzone w Państwie Członkowskim innym niż Państwo Członkowskie wywozu. W związku z powyższym, właściwe władze Państwa Członkowskiego wywozu powinny być w stanie uzyskać od innego Państwa Członkowskiego, w razie potrzeby, wszystkie informacje, które władze tego Państwa będą w stanie uzyskać odnośnie warunków wytwarzania takich towarów.

(27) Po konsultacji z właściwymi władzami Państwa Członkowskiego, w którym wytwarzane są towary, podmiotom gospodarczym należy zezwolić na dokonanie uproszczonej deklaracji użytych produktów, w formie zsumowanych ilości tych produktów z zastrzeżeniem, że przechowują oni szczegółowy rejestr zużytych produktów i udostępniają go wspomnianym władzom.

(28) Eksporter nie zawsze może znać dokładne ilości zużytych produktów rolnych, w odniesieniu do których może wnioskować o refundację, w szczególności, jeżeli nie jest producentem. Dlatego też nie zawsze może takie ilości zadeklarować. W związku z tym, zachodzi konieczność zapewnienia alternatywnej metody obliczania refundacji, o którą może wnioskować zainteresowana osoba, ograniczonej do niektórych towarów i opartej na analizie chemicznej tych towarów oraz wykorzystującej sporządzoną w tym celu tabelę.

(29) Rozporządzenie Komisji (WE) nr 2571/97 z dnia 15 grudnia 1997 r. w sprawie sprzedaży masła po obniżonych cenach oraz przyznawania pomocy w odniesieniu do śmietany, masła i koncentratu masła, przeznaczonych do wykorzystania w produkcji ciast, lodów i innych środków spożywczych (¹⁴), stanowi, że masło i śmietana mogą być udostępniane po obniżonych cenach gałęziom przemysłu wytwarzającym niektóre towary. Fakt ten należy uwzględnić przy obliczaniu refundacji na podstawie analizy chemicznej.

(30) Artykuł 21 rozporządzenia (WE) nr 800/1999 stanowi, że nie przyznaje się żadnej refundacji w odniesieniu do produktów, których jakość handlowa nie jest dobra i właściwa w dniu przyjęcia zgłoszenia wywozowego. Aby zagwarantować jednolite stosowanie tej zasady, należy wyjaśnić, że w celu przyznania refundacji dla produktów określonych w art. 1 dyrektywy Rady 92/46/WE z dnia 16 czerwca 1992 r. ustanawiającej przepisy zdrowotne dla produkcji i wprowadzania do obrotu surowego mleka, mleka poddanego obróbce cieplnej i produktów na bazie mleka (¹⁵), lub w art. 1 dyrektywy Rady 89/437/EWG z dnia 20 czerwca 1989 r. w sprawie problemów higienicznych i zdrowotnych wpływających na produkcję i wprowadzanie do obrotu produktów jajecznych (¹⁶), oraz które figurują w załączniku II do niniejszego rozporządzenia, dane produkty muszą być przygotowywane zgodnie z wymogami tych dyrektyw i mają posiadać wymagany znak zdrowotności.

(31) Artykuł 31 ust. 10 rozporządzenia (WE) nr 1255/1999 odczytywany w powiązaniu z art. 31 ust. 12 tego rozporządzenia ogranicza wymóg, że przetwory mleczne objęte refundacją muszą pochodzić ze Wspólnoty, do niektórych towarów o wysokiej zawartości mleka. Należy zatem wprowadzić środki służące wdrażaniu i monitorowaniu tego wymogu.

(32) Artykuł 28 rozporządzenia (WE) nr 800/1999 ogranicza okres, w którym produkty rolne lub towary mogą pozostać objęte wstępnym finansowaniem refundacji, do okresu ważności pozwolenia na wywóz, który jeszcze nie upłynął. Jednakże świadectwa refundacji wydane pod koniec okresu budżetowego mają krótszy okres ważności, który ze względu na zobowiązania międzynarodowe Wspólnoty nie może trwać dłużej niż do dnia 30 września. W celu zapewnienia eksporterom wystarczającej elastyczności, tak aby mogli oni w pełni wykorzystać świadectwa refundacji o krótkim terminie ważności, należy określić szczególne przepisy w odniesieniu do takich świadectw w takim zakresie, w jakim ograniczają one okres, w którym produkty rolne lub towary mogą pozostać objęte wstępnym finansowaniem refundacji, do okresu ważności pozwolenia na wywóz, który jeszcze nie upłynął.

(33) Właściwe jest zapewnienie w całej Wspólnocie jednolitego stosowania przepisów dotyczących przyznawania refundacji dla towarów nieobjętych załącznikiem I do Traktatu. W tym celu, każde Państwo Członkowskie powinno informować pozostałe Państwa Członkowskie za pośrednictwem Komisji o przepisach w zakresie monitorowania, stosowanych na jego terytorium w odniesieniu do różnych rodzajów wywożonych towarów.

(34) Zasadnicze znaczenie ma umożliwienie Komisji skutecznego monitorowania przyjmowanych środków dotyczących przyznawanych refundacji wywozowych. W związku z tym Komisja powinna mieć do dyspozycji pewne informacje statystyczne, przekazywane jej przez właściwe władze Państw Członkowskich. Należy określić format i zakres przekazywanych informacji.

(35) Należy zapewnić odpowiednią ilość czasu na przejście od uzgodnień administracyjnych dla świadectw refundacji regulowanych rozporządzeniem (WE) nr 1520/2000 do uzgodnień administracyjnych zawartych w niniejszym rozporządzeniu. Niniejsze rozporządzenie powinno dlatego mieć zastosowanie do wniosków złożonych od dnia 8 lipca 2005 r. o świadectwa do wykorzystania od dnia 1 października 2005 r.

(36) Środki przyjęte w niniejszym rozporządzeniu są zgodne z opinią Komitetu Zarządzającego ds. horyzontalnych zagadnień dotyczących handlu przetworzonymi produktami rolnymi nieobjętymi załącznikiem I do Traktatu,

PRZYJMUJE NINIEJSZE ROZPORZĄDZENIE:

ROZDZIAŁ I

PRZEDMIOT I DEFINICJE

Artykuł 1

1. Niniejsze rozporządzenie ustanawia zasady wykonania rozporządzenia (WE) nr 3448/93 w odniesieniu do systemu przyznawania refundacji wywozowych, ustanowionego zgodnie z rozporządzeniem (EWG) nr 2771/75, rozporządzeniem (WE) nr 1255/1999, rozporządzeniem (WE) nr 318/2006 (¹⁷) , rozporządzeniem (WE) nr 1784/2003 i rozporządzeniem (WE) nr 1785/2003.

Ma ono zastosowanie do wywozu produktów podstawowych, wymienionych w załączniku I do niniejszego rozporządzenia, zwanych dalej „produktami podstawowymi”, produktów otrzymanych podczas przetwarzania produktów podstawowych, lub produktów asymilowanych do jednej z tych dwóch kategorii zgodnie z art. 3 niniejszego rozporządzenia, kiedy produkty te są wywożone w postaci towarów nieobjętych załącznikiem I do Traktatu, ale są wyszczególnione w jednym z poniższych dokumentów:

a) w załączniku I do rozporządzenia (EWG) nr 2771/75;

b) w załączniku II do rozporządzenia (WE) nr 1255/1999;

c) w załączniku VII do rozporządzenia (WE) nr 318/2006;

d) w załączniku III do rozporządzenia (WE) nr 1784/2003;

e) w załączniku IV do rozporządzenia (WE) nr 1785/2003.

Towary takie, zwane dalej „towarami”, wymienione w załączniku II do niniejszego rozporządzenia.

2. Refundacja wywozowa określona w ust. 1 nie jest przyznawana w odniesieniu do towarów wprowadzanych do swobodnego obrotu zgodnie z art. 24 Traktatu, a następnie ponownie wywożonych.

Nie przyznaje się refundacji w odniesieniu do takich towarów, jeżeli zostaną one wywiezione po przetworzeniu, lub w przypadku, gdy stanowią składnik innych towarów.

3. Z wyjątkiem zbóż, refundacji nie przyznaje się dla produktów używanych do wytwarzania alkoholu zawartego w napojach alkoholowych określonych w załączniku II i objętych kodem CN 2208.

Artykuł 2

1. Dla celów niniejszego rozporządzenia obowiązują poniższe definicje:

1) „okres budżetowy” oznacza okres od dnia 1 października danego roku do dnia 30 września następnego roku;

2) „rok budżetowy” oznacza okres od dnia 16 października danego roku do dnia 15 października następnego roku;

3) „pomoc żywnościowa” oznacza działania związane z udzielaniem pomocy żywnościowej, spełniające warunki ustanowione w art. 10 ust. 4 Porozumienia w sprawie Rolnictwa, zawartego podczas wielostronnych negocjacji handlowych Rundy Urugwajskiej, zwanego dalej „Porozumieniem”;

4) „pozostałości” oznaczają produkty danego procesu wytwarzania, o składzie wyraźnie różnym od składu faktycznie wywożonych towarów, i które nie mogą być wprowadzane do obrotu;

5) „produkty uboczne” oznaczają produkty lub towary uzyskane podczas danego procesu wytwarzania, o składzie lub cechach charakterystycznych różnych od faktycznie wywożonych towarów, i które mogą być wprowadzane do obrotu;

6) „straty” oznaczają ilości produktów lub towarów wynikające z danego procesu wytwarzania, od etapu, na którym produkty rolne wykorzystywane są w stanie nieprzetworzonym do wytwarzania, inne niż ilości towarów, które są faktycznie wywożone, inne niż pozostałości oraz produkty uboczne, i które nie mogą być wprowadzane do obrotu.

2. Dla celów ust. 1 pkt 4, 5 i 6 produkty uzyskane podczas danego procesu wytwarzania, o składzie wyraźnie różnym od towarów faktycznie wywożonych, sprzedawane za opłatą pokrywającą wyłącznie koszty poniesione w związku z ich zbytem, nie są uznawane za wprowadzone do obrotu.

Dla celów ust. 1 pkt 6 produkty lub towary uzyskane podczas danego procesu wytwarzania oraz które można zbyć, odpłatnie lub nieodpłatnie, wyłącznie jako pasze dla zwierząt, wliczane są do strat.

Artykuł 3

1. Skrobia ziemniaczana objęta kodem CN 11081300, wyprodukowana bezpośrednio z ziemniaków, z wyłączeniem podproduktów, asymilowana jest do produktu uzyskanego w wyniku przetwarzania kukurydzy.

2. Serwatka objęta kodami CN 04041048 – 04041062, (dalej jako „Grupa Produktów 1”), niezagęszczona, nawet mrożona, asymilowana jest do serwatki w proszku wymienionej w załączniku I.

3. Poniższe produkty zwane dalej „Grupą Produktów 2” są asymilowane do mleka w proszku o zawartości tłuszczu do 1,5 % wymienionego w Załączniku I.

a) mleko i przetwory mleczne objęte kodami CN 04031011, 04039051 i 04049021, niezagęszczone ani niezawierające dodatku cukru lub innych środków słodzących, nawet mrożone, o zawartości tłuszczu mlecznego nieprzekraczającej 0,1 % masy;

b) mleko i przetwory mleczne objęte kodami CN 04031011, 04039011 i 04049021, w proszku, granulkach albo w innej stałej postaci, niezawierające dodatku cukru lub innych środków słodzących, nawet mrożone, o zawartości tłuszczu mlecznego wynoszącej do 1,5 % masy.

4. Poniższe produkty, zwane dalej „Grupą Produktów 3”, są asymilowane do mleka w proszku, o zawartości tłuszczu do 26 %, wymienionego w Załączniku I:

a) mleko, śmietana i przetwory mleczne objęte kodami CN 04031011, 04031013, 04039051, 04039053, 04049021 i 04049023, niezagęszczone ani niezawierające dodatku cukru lub innych środków słodzących, nawet mrożone o zawartości tłuszczu mlecznego przekraczającej 0,1 % w masie, ale nieprzekraczającej 6 %;

b) mleko, śmietana i przetwory mleczne objęte kodami CN 04031011, 04031013, 04031019, 04039013, 04039019, 04049023 i 04049029, w proszku, granulkach albo w innej stałej postaci, niezawierające dodatku cukru lub innych środków słodzących, nawet mrożone o zawartości tłuszczu mlecznego przekraczającej 1,5 % w masie, ale niższej niż 45 %.

5. Poniższe produkty są asymilowane do Grupy Produktów 6:

a) mleko, śmietana i przetwory mleczne objęte kodami CN 04031019, 04039059, 04049023 i 04049029, niezagęszczone ani niezawierające dodatku cukru lub innych środków słodzących o zawartości tłuszczu mlecznego przekraczającej 6 % masy;

b) mleko, śmietana i przetwory mleczne objęte kodami CN 04031019, 04039019 i 04049029, w proszku, granulkach albo w innej stałej postaci, niezawierające dodatku cukru lub innych środków słodzących o zawartości tłuszczu mlecznego nie mniejszej niż 45 % masy;

c) masło i inne tłuszcze mleka o zawartości tłuszczu mlecznego innej niż 82 %, ale nie mniejszej niż 62 % w masie, objęte kodami CN 040510, 04052090, 04059010, 04059090.

6. Mleko, śmietana i przetwory mleczne, objęte kodami CN 04031011 do 04031019, 04039051 do 04039059 i 04049021 do 04049029, zagęszczone, inne niż w proszku, granulkach lub innej stałej postaci, niezawierające dodatku cukru lub innych środków słodzących, są, w odniesieniu do beztłuszczowej części zawartości suchej masy, asymilowane do Grupy Produktów 2. Część tłuszczu mlecznego w takim produkcie jest asymilowana do Grupy Produktów 6.

Pierwszy akapit ma zastosowanie także do sera i twarogu.

7. Ryż łuskany objęty kodem CN 100620 oraz ryż półbielony objęty kodami CN 10063021 do 10063048 są asymilowane do ryżu całkowicie bielonego objętego kodami CN 10063061 do 10063098.

8. Poniższe produkty są asymilowane do cukru białego, oznaczonego kodem CN 17019910, jeżeli spełniają warunki kwalifikujące do refundacji ustanowione w rozporządzeniu (WE) nr 318/2006 i rozporządzeniu Komisji (WE) nr 2135/95 (¹⁸), w przypadku, gdy są wywożone w stanie nieprzetworzonym:

a) surowy cukier buraczany lub trzcinowy, objęty kodem CN 17011190 lub kodem CN 17011290 i zawierający w stanie suchym przynajmniej 92 % masy sacharozy, określonej metodą polarymetryczną;

b) cukier objęty kodami CN 17019100 lub 17019990;

c) produkty określone w art. 1 ust. 1 lit. d) rozporządzenia (WE) nr 318/2006, z wyłączeniem mieszanek otrzymanych częściowo przy wykorzystaniu produktów objętych rozporządzeniem (WE) nr 1784/2003;

d) produkty określone w art. 1 ust. 1 lit. f) i g) rozporządzenia (WE) nr 318/2006, z wyłączeniem mieszanek otrzymanych częściowo przy wykorzystaniu produktów objętych rozporządzeniem (WE) nr 1784/2003.

Artykuł 4

Oprócz przepisów niniejszego rozporządzenia ma zastosowanie rozporządzenie (WE) nr 800/1999.

ROZDZIAŁ II

REFUNDACJE WYWOZOWE

SEKCJA 1

Metoda obliczania

Artykuł 5

1. Wysokość refundacji przyznanej dla ilości ustalonej zgodnie z sekcją 2, dla każdego z produktów podstawowych wywożonych w postaci towarów tego samego rodzaju, uzyskuje się poprzez pomnożenie tej ilości przez stawkę refundacji do produktu podstawowego, obliczoną na jednostkę wagi zgodnie z sekcją 3.

2. W przypadku gdy według art. 15 ust. 2 ustalane są różne stawki refundacji dla poszczególnych produktów podstawowych, kwotę dla każdej ilości produktu podstawowego o różnych stawkach refundacji oblicza się oddzielnie.

3. W przypadku zużycia towarów do wytwarzania towarów wywożonych, stawka refundacji uwzględniona przy obliczeniu kwoty mającej zastosowanie do każdego produktu podstawowego, do produktów powstałych wskutek przetworzenia produktu podstawowego, albo do produktów asymilowanych do jednej z tych dwóch kategorii zgodnie z art. 3, które zostały zużyte do produkcji wywożonych towarów, jest stawką stosowaną w przypadku wywozu towarów w stanie nieprzetworzonym.

SEKCJA 2

Ilość referencyjna

Artykuł 6

W odniesieniu do towarów, ilość każdego produktu podstawowego, jaka ma zostać uwzględniona przy obliczaniu kwoty refundacji, (dalej jako „ilość referencyjna”, ustala się zgodnie z art. 7, 8 i 9, z wyjątkiem przypadków, w których istnieje odniesienie do załącznika III albo przypadków, w których stosuje się przepisy art. 51 akapit drugi.

Artykuł 7

W przypadku zastosowania produktu podstawowego, nieprzetworzonego, lub produktu asymilowanego, ilość referencyjna jest ilością rzeczywiście zużytą w produkcji towarów wywożonych, z uwzględnieniem współczynników przeliczeniowych przewidzianych w załączniku VII.

Artykuł 8

W przypadku zużycia produktu objętego przepisami art. 1 rozporządzenia (WE) nr 1784/2003 albo rozporządzeniem (WE) nr 1785/2003, ilość referencyjna jest ilością faktycznie zużytą do wytworzenia wywożonych towarów, dostosowaną do ilości produktu podstawowego przez zastosowanie współczynników wymienionych w załączniku V do niniejszego rozporządzenia, jeżeli występuje któryś z poniższych warunków:

a) produkt został uzyskany w wyniku przetworzenia produktu podstawowego albo produktu asymilowanego do danego produktu podstawowego;

b) produkt został asymilowany do produktu uzyskanego w wyniku przetworzenia produktu podstawowego;

c) produkt został uzyskany w wyniku przetworzenia produktu asymilowanego do produktu uzyskanego w wyniku przetworzenia produktu podstawowego.

Niemniej jednak, w przypadku spirytusu zbożowego zawartego w napojach alkoholowych objętych kodem CN 2208, ilość referencyjna wynosi 3,4 kg jęczmienia na % obj. alkoholu powstałego ze zbóż, na hektolitr wywożonego napoju alkoholowego.

Artykuł 9

Z zastrzeżeniem art. 11, w przypadku zużycia któregokolwiek z poniższych produktów, ilość referencyjna dla każdego z odnośnych produktów podstawowych, jest równa ilości ustalonej przez właściwe władze zgodnie z art. 49:

a) produkt nieobjęty załącznikiem I do Traktatu, który został uzyskany w wyniku przetwarzania produktu określonego w art. 7 lub 8 niniejszego rozporządzenia;

b) produkt uzyskany z mieszanki lub w wyniku przetworzenia kilku produktów określonych w art. 7 lub 8 albo produktów określonych w lit. a) niniejszego akapitu.

Ilość referencyjna jest określana na podstawie ilości produktu rzeczywiście zużytej w produkcji wywożonych towarów. Do celów obliczania tej ilości stosuje się współczynniki przeliczeniowe określone w załączniku VII lub w zależności od przypadku, szczególne zasady obliczania, wskaźniki równoważności oraz współczynniki określone w art. 8.

Niemniej jednak, w przypadku spirytusu zbożowego zawartego w napojach alkoholowych objętych kodem CN 2208, ilość referencyjna wynosi 3,4 kg jęczmienia na % obj. alkoholu powstałego ze zbóż, na hektolitr wywożonego napoju alkoholowego.

Artykuł 10

Dla celów art. od 6 do 9, produkty zużyte w stanie nieprzetworzonym do wytworzenia towarów wywożonych uważa się za faktycznie zużyte. Jeśli podczas jednego z etapów wytwarzania takich towarów, produkt podstawowy jest przetwarzany na inny, jeszcze bardziej przetworzony produkt podstawowy używany na dalszym etapie, za faktycznie zużyty produkt uważa się tylko ten drugi produkt podstawowy.

Ilości produktów faktycznie zużytych w rozumieniu akapitu pierwszego ustala się dla każdego z wywożonych towarów.

Niemniej jednak, w przypadku regularnego wywozu towarów produkowanych przez poszczególne przedsiębiorstwa według ściśle określonych warunków technicznych oraz posiadających stałe cechy charakterystyczne i jakość, za zgodą właściwych władz, ilości można ustalić na podstawie wzoru produkcyjnego dla danych towarów lub na podstawie średnich ilości produktu, zużytych w określonym czasie do wytworzenia danej ilości przedmiotowych towarów. Ustalone w ten sposób ilości produktów pozostają podstawą obliczeń do czasu zmiany warunków wytwarzania przedmiotowych towarów.

Z wyjątkiem przypadku formalnego zezwolenia wydanego przez właściwe władze, ustalone w ten sposób ilości produktów potwierdza się przynajmniej raz w roku.

Artykuł 11

W odniesieniu do towarów wymienionych w załączniku III, ilość referencyjna w kilogramach produktu podstawowego na 100 kg towarów jest przedstawiona w wymienionym załączniku w odniesieniu do każdego z tych towarów.

Jednakże, w przypadku świeżego ciasta makaronowego, ilości produktów podstawowych podane w załączniku III zostają zmniejszone do ilości równoważnej suchemu ciastu makaronowemu, mnożąc przedmiotowe ilości przez procentową zawartość suchego ekstraktu ciasta makaronowego i dzieląc przez 88.

Jeżeli dane towary zostały wytworzone częściowo z produktów, odnośnie których płatność refundacji wywozowych podlega regulacjom wymienionym w art. 1 ust. 1, a częściowo z innych produktów, odpowiednia ilość referencyjna dla tych pierwszych produktów jest określana zgodnie z art. 6 do 10.

Artykuł 12

1. W celu określenia ilości faktycznie zużytych produktów rolnych, zastosowanie mają ust. 2 i 3.

2. Wszystkie produkty rolne zużyte w rozumieniu art. 10 oraz które uprawniają do refundacji, ale które zanikają w toku normalnego procesu produkcyjnego (na przykład w postaci pary lub dymu, lub w wyniku przemiany w pył lub popiół nienadające się do wykorzystania), kwalifikują się do refundacji w odniesieniu do wszystkich zużytych ilości.

3. Ilość towarów, które nie są faktycznie wywiezione, nie kwalifikuje się do refundacji w odniesieniu do faktycznie zużytych ilości produktów rolnych, bez uszczerbku dla przepisów art. 13 ust. 1.

Jeżeli towary te mają taki sam skład, jak towary faktycznie wywożone, można zastosować proporcjonalne zmniejszenie ilości produktów rolnych faktycznie zużytych do wytwarzania tych ostatnich.

Artykuł 13

1. Na zasadzie odstępstwa od art. 12 ust. 3, straty wynoszące 2 % masy lub mniejsze, właściwe dla produkcji towarów, mogą nie być uwzględniane.

Próg 2 % jest wyliczony proporcjonalnie do wagi zużytej suchej masy wszystkich zużytych surowców po odjęciu ilości określonych w art. 12 ust. 2, w odniesieniu do wagi suchej masy towarów faktycznie wywożonych, lub inną metodą obliczania właściwą dla warunków wytwarzania towarów.

2. W przypadku gdy straty właściwe dla wytwarzania przekraczają 2 %, nadwyżka strat nie kwalifikuje do refundacji w odniesieniu do faktycznie zużytych ilości produktów rolnych. Właściwe władze Państw Członkowskich mogą jednak uznać uzasadnione wyższe straty. Państwa Członkowskie powiadamiają Komisję o takich przypadkach oraz o przyczynach, dla których wyższe straty zostały uznane.

3. Ilości produktów rolnych faktycznie zużytych wchodzących w skład pozostałości są uwzględniane przy przyznawaniu refundacji.

4. W przypadku uzyskania produktów ubocznych, ilości produktów rolnych faktycznie zużytych przypisywane są odpowiednio do towaru wywożonego i do produktów ubocznych.

SEKCJA 3

Stawki refundacji

Artykuł 14

Ustalenie stawki refundacji, jak podano w art. 13 ust. 3 rozporządzenia (WE) nr 1784/2003 oraz odpowiednich przepisach innych rozporządzeń określonych w art. 1 ust. 1 niniejszego rozporządzenia, odbywa się każdego miesiąca dla 100 kg produktów podstawowych.

Na zasadzie odstępstwa od przepisów ustępu pierwszego:

a) dla produktów podstawowych wymienionych w załączniku I do niniejszego rozporządzenia, refundacje mogą być ustalane według innego harmonogramu, zgodnie z procedurą, o której mowa w art. 16 ust. 2 rozporządzenia (WE) nr 3448/93;

b) stawkę refundacji do jaj drobiowych w skorupkach, świeżych lub konserwowanych, oraz jaj bez skorupek i żółtek jaj, nadających się do spożycia przez ludzi, świeżych, suszonych albo inaczej konserwowanych, niesłodzonych, ustala się na taki sam okres jak okres uwzględniany przy ustalaniu refundacji dla tych produktów, wywożonych w stanie nieprzetworzonym.

Artykuł 15

1. Stawkę refundacji ustala się w szczególności w odniesieniu do:

a) średniego kosztu ponoszonego przez przemysł przetwórczy w związku z pozyskaniem produktów podstawowych na rynku Wspólnoty oraz cen na rynku światowym;

b) poziomu refundacji wywozowej dla przetworzonych produktów rolnych objętych załącznikiem I do Traktatu, które są wytwarzane w podobnych warunkach;

c) konieczności zapewnienia równych warunków konkurencji zakładom przemysłowym wykorzystującym produkty Wspólnoty oraz tym, które wykorzystują produkty z krajów trzecich według przepisów regulujących uszlachetnienia czynne;

d) tendencji w wydatkach z jednej strony oraz tendencji cenowych we Wspólnocie i na rynku światowym z drugiej strony;

e) zgodności z limitami wynikającymi z umów zawartych zgodnie z art. 300 Traktatu.

2. Przy ustalaniu stawek refundacji należy uwzględnić, w stosownych przypadkach, refundacje produkcyjne, pomoc finansową oraz inne środki o skutku równoważnym, stosowane we wszystkich Państwach Członkowskich w odniesieniu do produktów podstawowych lub produktów asymilowanych, zgodnie z rozporządzeniem w sprawie wspólnej organizacji rynku danych produktów.

3. Obniżoną stawkę stosuje się w odniesieniu do wywozu towarów objętych kodem CN 35051050 w przypadku, gdy refundacja produkcyjna stosowana wobec produktów podstawowych, zużywanych podczas zakładanego okresu produkcji danych towarów, na mocy rozporządzenia Komisji (EWG) nr 1722/93 (¹⁹). Obniżoną stawkę ustala się zgodnie z art. 14 niniejszego rozporządzenia.

Artykuł 16

W przypadku skrobi ziemniaczanej objętej kodem CN 11081300, stawkę refundacji ustala się oddzielnie, w równoważniku kukurydzy, zgodnie z procedurą ustanowioną w art. 25 ust. 2 rozporządzenia (WE) nr 1784/2003, przez zastosowanie kryteriów określonych w art. 15 ust. 1 niniejszego rozporządzenia. Ilości zużytej skrobi ziemniaczanej przelicza się na równoważne ilości kukurydzy zgodnie z art. 8 niniejszego rozporządzenia.

W przypadku mieszanek D-glucitolu (sorbitolu) objętych kodami CN 290544 i 382460, gdy zainteresowana strona nie dokona zgłoszenia określonego w art. 49 z podaniem informacji wymaganych na mocy art. 52 ust. 1 lit. d) lub w przypadku, gdy nie załączy ona do zgłoszenia wystarczającej dokumentacji dowodowej, stawka refundacji dla tych mieszanek jest taka sama, jak dla produktu podstawowego, do którego stosuje się najniższą stawkę refundacji.

Artykuł 17

Refundacja dla skrobi objętej kodem CN 11081100 do 11081990, albo dla produktów wymienionych w załączniku I do rozporządzenia (WE) nr 1784/2003 powstałych z przetworzenia takich skrobi, przyznawana jest jedynie w przypadku przedstawienia przez dostawcę deklaracji poświadczającej, że przedmiotowe produkty zostały wyprodukowane bezpośrednio ze zbóż, ziemniaków lub ryżu, z wykluczeniem zastosowania podproduktów uzyskanych podczas produkcji innych produktów rolnych lub towarów.

Deklarację stosuje się, do czasu jej odwołania, w odniesieniu do wszystkich dostaw od tego samego producenta. Sprawdza się ją zgodnie z art. 49.

Artykuł 18

1. W przypadku, gdy zawartość suchej masy skrobi ziemniaczanej asymilowanej do skrobi kukurydzianej na mocy art. 3 ust. 1 wynosi 80 % albo więcej, stawką refundacji wywozowej jest stawka ustanowiona zgodnie z art. 14. Jeżeli zawartość suchej masy jest niższa niż 80 %, stawką refundacji jest stawka ustanowiona zgodnie z art. 14 i pomnożona przez 1/80 część faktycznej zawartości procentowej suchej masy.

Dla wszystkich innych rodzajów skrobi o zawartości suchej masy 87 % lub większej, stawką refundacji wywozowej jest stawka ustanowiona zgodnie z art. 14. Jeżeli zawartość suchej masy jest niższa niż 87 %, stawką refundacji jest stawka ustanowiona zgodnie z art. 14, pomnożona przez 1/87 część faktycznej zawartości procentowej suchej masy.

Jeżeli zawartość suchej masy glukozy albo syropów maltodekstrynowych objętych kodami CN 17023059, 17023099, 17024090, 17029050 lub 21069055 wynosi 78 % lub więcej, stawką refundacji jest stawka ustanowiona zgodnie z art. 14. Jeżeli zawartość suchej masy takich syropów jest niższa niż 78 %, stawką refundacji jest stawka ustanowiona zgodnie z art. 14, pomnożona przez 1/78 część faktycznej zawartości procentowej suchej masy.

2. Do celów ust. 1 zawartość suchej masy skrobi ustala się z zastosowaniem metody określonej w załączniku IV do rozporządzenia Komisji (WE) nr 824/2000 (²⁰); zawartość suchej masy glukozy albo syropów maltodekstrynowych ustala się z zastosowaniem metody 2 określonej w załączniku II do dyrektywy Komisji 79/796/EWG (²¹) albo innej odpowiedniej metody analitycznej dającej przynajmniej takie same gwarancje.

3. W przypadku dokonywania zgłoszenia określonego w art. 49, wnioskodawca deklaruje zużytą zawartość suchej masy skrobi, glukozy albo syropów maltodekstrynowych.

Artykuł 19

1. Refundacje w odniesieniu do wywozu w stanie nieprzetworzonym kazeiny objętej kodem CN 3501 10, kazeinianów objętych kodem CN 3501 90 90 lub albuminy jaja kurzego objętej kodami CN 3502 11 90 i 3502 19 90 mogą zostać zróżnicowane w zależności od miejsca przeznaczenia:

a) w przypadku gdy wymaga tego sytuacja na świecie w odniesieniu do handlu tymi towarami; lub

b) w przypadku szczególnych wymogów niektórych rynków.

2. Stawka refundacji do towarów objętych kodami CN 19021100, 190219 i 19024010 może być zróżnicowana w zależności od miejsca przeznaczenia.

3. Refundacja może być zróżnicowana w zależności od tego, czy została wcześniej ustalona, zgodnie z art. 29, czy też nie.

Artykuł 20

1. Stawką refundacji jest stawka obowiązująca w dniu wywozu towarów, z wyjątkiem następujących przypadków:

a) wniosek został złożony zgodnie z art. 29 dla wcześniejszego ustalenia stawki refundacji;

b) wniosek został złożony zgodnie z art. 41 ust. 2, a stawkę refundacji ustalono z wyprzedzeniem w dniu złożenia wniosku o świadectwo refundacji.

2. W przypadku stosowania systemu wcześniejszego ustalania stawki refundacji, stawka obowiązująca w dniu złożenia wniosku o wcześniejsze ustalenie stosowana jest w odniesieniu do towarów wywożonych w terminie późniejszym, w trakcie okresu ważności świadectwa refundacji, zgodnie z przepisami art. 39 ust. 2 akapit drugi. Jednakże wnioski o wcześniejsze ustalenie stawki złożone w czwartek są traktowane tak, jakby zostały złożone w następnym dniu roboczym.

Stawkę refundacji dostosowuje się według tych samych zasad, jakie mają zastosowanie do wcześniejszego ustalania refundacji w przypadku produktów podstawowych wywożonych w stanie nieprzetworzonym, lecz z wykorzystaniem współczynników przeliczeniowych określonych w załączniku V dla przetworzonych produktów zbożowych i ryżowych.

3. Wyciągi ze świadectw refundacji, w rozumieniu rozporządzenia (WE) nr 1291/2000, nie są przedmiotem wcześniejszego ustalania stawki, niezależnie od świadectw, z których zostały wydane.

Artykuł 21

Jeżeli wywożone towary zostały wymienione w art. 4 ust. 1 rozporządzenia (WE) nr 2571/97, stawka refundacji dla przetworów mlecznych jest stawką obowiązującą w przypadku przetworów mlecznych po obniżonej cenie, chyba że eksporter przedstawi dowody, że przedmiotowe towary nie zawierają przetworów mlecznych po obniżonej cenie.

ROZDZIAŁ III

ŚWIADECTWA REFUNDACJI

SEKCJA 1

Przepisy ogólne

Artykuł 22

1. Państwa Członkowskie wydają każdemu wnioskodawcy, bez względu na jego miejsce prowadzenia działalności we Wspólnocie, świadectwa refundacji, które są ważne na terenie całej Wspólnoty.

Świadectwa refundacji gwarantują wypłatę refundacji z zastrzeżeniem, że spełnione zostaną warunki określone w rozdziale V. Mogą one zawierać wcześniejsze ustalenie stawek refundacji. Świadectwa są ważne tylko na jeden okres budżetowy.

2. Przyznanie refundacji wywozowych dla wywozu produktów podstawowych w postaci towarów objętych załącznikiem II lub zbóż poddanych kontroli celnej do produkcji napojów spirytusowych określonych w art. 2 rozporządzenia (EWG) nr 2825/93 uwarunkowane jest okazaniem świadectwa refundacji wydanego zgodnie z art. 24 niniejszego rozporządzenia.

Przepisów pierwszego akapitu nie stosuje się w odniesieniu do dostaw określonych w art. 4 ust. 1 tiret trzecie i w art. 36 ust. 1, 40 ust. 1, 44 ust. 1, oraz w art. 46 ust. 1 rozporządzenia (WE) nr 800/1999 lub w odniesieniu do wywozu określonego w rozdziale IV niniejszego rozporządzenia.

3. Przyznanie refundacji według systemu wcześniejszego ustalania przewidzianego w art. 20 ust. 2 uwarunkowane jest okazaniem świadectwa refundacji zawierającego informację o wcześniejszym ustaleniu stawek refundacji.

Artykuł 23

1. Rozporządzenie (WE) nr 1291/2000 ma zastosowanie do świadectw refundacji określonych w niniejszym rozporządzeniu.

2. Przepisy rozporządzenia (WE) nr 1291/2000 w sprawie praw i obowiązków wynikających z świadectw refundacji denominowanych w ilościach, mają zastosowanie mutatis mutandis do praw i obowiązków wynikających ze świadectw refundacji określonych w niniejszym rozporządzeniu dla kwot denominowanych w EUR, uwzględniając przepisy zawarte w załączniku VI do niniejszego rozporządzenia.

3. W drodze odstępstwa od ust. 1 i 2 niniejszego artykułu, art. 8 ust. 2 i ust. 4, art. 9, 12 i 14, art. 18 ust. 1, art. 21, 24, 32, 33 i 35, art. 36 ust. 5 oraz art. 42, 46, 47 i 50 rozporządzenia (WE) nr 1291/2000 nie mają zastosowania do świadectw refundacji określonych w niniejszym rozporządzeniu.

4. Dla celów art. 40 i 41 rozporządzenia (WE) nr 1291/2000, świadectwa ważne do dnia 30 września nie mogą być przedłużone. W takich przypadkach świadectwa zostają anulowane dla wszystkich kwot, na które nie zostały złożone wnioski z powodu siły wyższej, a odnośne zabezpieczenie zostaje zwolnione.

Artykuł 24

1. Wniosek o świadectwo refundacji oraz samo świadectwo refundacji sporządza się w oparciu o wzór przedstawiony w załączniku I do rozporządzenia (WE) nr 1291/2000, a kwotę wyraża w EUR.

Dokumenty te wypełnia się zgodnie z instrukcjami podanymi w załączniku VI do niniejszego rozporządzenia.

2. Jeżeli wnioskodawca nie zamierza dokonywać wywozu z Państwa Członkowskiego innego niż to, w którym składa wniosek o świadectwo refundacji, właściwe władze mogą je zatrzymać, w szczególności w formie pliku komputerowego. W takim przypadku właściwe władze informują wnioskodawcę, iż jego wniosek został zarejestrowany oraz udzielają mu informacji określonych w egzemplarzu posiadacza świadectwa refundacji, zwanego dalej „egzemplarzem nr 1”. Egzemplarza dla organu wydającego (zwanego dalej „egzemplarzem nr 2”) nie wydaje się.

Właściwe władze natomiast rejestrują wszystkie informacje ze świadectw refundacji określone w sekcjach III i IV załącznika VI oraz kwoty wnioskowane na podstawie danego świadectwa.

Artykuł 25

Przyznanie refundacji dla zbóż objętych kontrolą celną w związku z wytwarzaniem napojów spirytusowych określonych w art. 2 rozporządzenia (EWG) nr 2825/93 jest uwarunkowane okazaniem świadectwa refundacji wydanego zgodnie z art. 24 niniejszego rozporządzenia.

Dla potrzeb stosowania art. 22 zboża takie zostają uznane za wywiezione.

Artykuł 26

Bez uszczerbku dla art. 27, świadectwa refundacji są niezbywalne.

Artykuł 27

1. Obowiązki wynikające ze świadectw są niezbywalne. Prawa wynikające ze świadectw mogą być przenoszone przez ich posiadacza tytularnego w trakcie całego okresu ważności, pod warunkiem że prawa wynikające z każdego świadectwa lub jego wyciągu przenosi się na tylko jednego beneficjenta. Takie przeniesienie praw odnosi się do kwot jeszcze nieprzydzielonych dla danego świadectwa lub jego wyciągu.

2. Beneficjenci nie mogą przenosić nabytych praw na inne osoby, ale mogą przenieść je z powrotem na posiadacza tytularnego. Przeniesienie z powrotem na posiadacza tytularnego dotyczy ilości jeszcze nieprzydzielonych dla danego świadectwa lub jego wyciągu.

W takich przypadkach organ wydający umieszcza w rubryce 6 świadectwa jeden z wpisów określonych w załączniku VIII.

Artykuł 28

1. W przypadku wniosku o przeniesienie praw przez posiadacza tytularnego lub w przypadku przeniesienia zwrotnego na posiadacza tytularnego, organ wydający lub agencja/agencje wyznaczone przez każde Państwo Członkowskie wprowadzają poniższe informacje do świadectwa lub, jeżeli to właściwe, do jego wyciągu:

a) nazwisko i adres beneficjenta, zgodnie z art. 27 ust. 1 lub wpisem określonym w art. 27 ust. 3;

b) datę przeniesienia lub przeniesienia zwrotnego na posiadacza tytularnego, potwierdzoną pieczęcią właściwego organu lub agencji.

2. Przeniesienie praw przez lub przeniesienie zwrotne na posiadacza tytularnego wchodzi w życie z datą wpisu określonego w ust. 1 lit. b).

Artykuł 29

Wnioski o wcześniejsze ustalenie stawek refundacji dotyczą wszystkich stosowanych stawek refundacji.

Wniosek o wcześniejsze ustalenie stawki refundacji może zostać złożony w momencie składania wniosku o świadectwo refundacji albo w każdym czasie po dniu, w którym świadectwo refundacji zostało przyznane.

Wnioski o wcześniejsze ustalenie stawki refundacji zostają przygotowane zgodnie z sekcją II załącznika VI, wykorzystując formularz określony w załączniku I do rozporządzenia (WE) nr 1291/2000. Wcześniejszego ustalenia nie stosuje się do wywozu dokonanego przed dniem złożenia wniosku.

Wnioski o wcześniejsze ustalenie stawki refundacji złożone w czwartek są traktowane tak, jakby zostały złożone w następnym dniu roboczym.

Artykuł 30

Posiadacz świadectwa refundacji może zwrócić się o wydanie wyciągu ze świadectwa sporządzonego w postaci ustalonej w załączniku I do rozporządzenia (WE) nr 1291/2000. Wniosek zawiera informacje podane w punkcie 3 sekcji II załącznika VI do niniejszego rozporządzenia.

Kwotę, na jaką składany jest wniosek o wyciąg, odnotowuje się na oryginale świadectwa.

Artykuł 31

1. Wydanie świadectwa refundacji zobowiązuje jego posiadacza do złożenia wniosku o refundacje równe kwocie, na jaką wydane zostało świadectwo, w odniesieniu do towarów wywożonych podczas okresu ważności świadectwa refundacji. Celem zagwarantowania wywiązania się z tego obowiązku wnosi się zabezpieczenie określone w art. 43.

2. Obowiązki określone w ust. 1 są obowiązkami pierwotnymi w rozumieniu art. 20 ust. 2 rozporządzenia (EWG) nr 2220/85.

Obowiązki pierwotne uważa się za wypełnione, jeżeli eksporter przekaże specjalny wniosek dotyczący towarów wywożonych w okresie ważności świadectwa refundacji zgodnie z warunkami ustanowionymi w art. 32 niniejszego rozporządzenia oraz w sekcji V załącznika VI.

W przypadku, gdy specjalny wniosek nie jest zgłoszeniem wywozowym, zostaje złożony w terminie trzech miesięcy od daty wygaśnięcia ważności świadectwa refundacji, którego numer został podany w specjalnym wniosku, z wyjątkiem przypadku siły wyższej.

Jeżeli termin trzech miesięcy wymieniony w akapicie trzecim nie zostanie dotrzymany, obowiązek wymieniony w pierwszym zdaniu ust. 1 nie może być uznany za dopełniony. Zabezpieczenie przewidziane w art. 43 dla danej kwoty ulega w związku z tym przepadkowi.

3. Dowód na spełnienie obowiązku pierwotnego zostaje dostarczony właściwym władzom w postaci przedstawienia egzemplarza nr 1 świadectwa refundacji, właściwie oznaczonego zgodnie z art. 32 ust. 2. Przedmiotowe dowody przedstawia się do końca dziewiątego miesiąca po wygaśnięciu okresu ważności świadectwa refundacji. Zabezpieczenie przewidziane w art. 43 ulega przepadkowi, proporcjonalnie do kwoty, w odniesieniu do której eksporter nie przedstawił wymaganego dowodu przed upływem określonego terminu.

Artykuł 32

1. Każdy eksporter wypełnia specjalny wniosek o wypłatę w rozumieniu art. 49 ust. 1 rozporządzenia (WE) nr 800/1999. Zostaje on przedstawiony organowi odpowiedzialnemu za wypłaty, łącznie z odpowiednimi świadectwami, poza przypadkiem rejestracji świadectw w rozumieniu art. 24 ust. 2 niniejszego rozporządzenia.

Właściwe władze mogą uznać, że specjalny wniosek nie jest dokumentem dotyczącym wypłaty refundacji określonym w art. 49 ust. 2 rozporządzenia (WE) nr 800/1999.

Właściwe władze mogą uznać specjalny wniosek za zgłoszenie wywozowe w rozumieniu art. 5 ust. 1 rozporządzenia (WE) nr 800/1999. W tym przypadku, datą otrzymania specjalnego wniosku przez władze odpowiedzialne za wypłaty określone w ust. 2 niniejszego artykułu jest data otrzymania przez te władze zgłoszenia wywozowego. We wszystkich innych przypadkach, specjalny wniosek zawiera szczegółowe dane dotyczące zgłoszenia wywozowego.

2. Władze odpowiedzialne za wypłaty ustalają wnioskowaną kwotę na podstawie informacji zamieszczonych w specjalnym wniosku, przyjmując za wyłączną podstawę ilość i charakter wywożonego produktu podstawowego (produktów podstawowych) oraz obowiązującą stawkę refundacji (stawki). Wszystkie te informacje trzeba zamieścić lub wyraźnie określić w zgłoszeniu wywozowym.

Władze odpowiedzialne za wypłaty odznaczają przedmiotową kwotę na świadectwie refundacji w terminie trzech miesięcy od daty otrzymania specjalnego wniosku.

Świadectwa oznacza się na odwrotnej stronie egzemplarza nr 1; rubryki 28, 29 i 30, zamiast ilości zawierają kwoty wyrażone w EUR.

Akapit czwarty stosuje się mutatis mutandis do świadectw przechowywanych w formie elektronicznej.

3. Po przypisaniu, jeżeli świadectwo refundacji nie jest zarejestrowane, egzemplarz nr 1 świadectwa zwraca się posiadaczowi lub na życzenie eksportera, przechowywany jest on przez władze dokonujące wypłaty.

4. Zabezpieczenie zatrzymane w odniesieniu do kwoty, do której przypisano świadectwo refundacji dla wywożonych towarów może zostać zwolnione albo przeniesione na poczet gwarancji wypłaty zaliczki refundacji zgodnie z rozdziałem 2 rozporządzenia nr 800/1999.

Artykuł 33

O świadectwa refundacji wydane dla pojedynczego okresu budżetowego można się ubiegać oddzielnie, w sześciu transzach. Wnioski o przyznanie świadectw mogą być składane najpóźniej do dnia:

a) 7 września dla świadectw do wykorzystania od dnia 1 października;

b) 7 listopada dla świadectw do wykorzystania od dnia 1 grudnia;

c) 7 stycznia dla świadectw do wykorzystania od dnia 1 lutego;

d) 7 marca dla świadectw do wykorzystania od dnia 1 kwietnia;

e) 7 maja dla świadectw do wykorzystania od dnia 1 czerwca;

f) 7 lipca dla świadectw do wykorzystania od dnia 1 sierpnia.

Podmioty mogą składać wnioski o przyznanie świadectwa refundacji tylko dla transzy właściwej dla najbliższej daty zamknięcia, jak podano w akapicie pierwszym lit. a) do f), po dacie złożenia wniosku.

Artykuł 34

Ostateczne terminy przekazywania Komisji informacji przez Państwa Członkowskie w sprawie wniosków o świadectwa podano poniżej:

a) 14 września dla świadectw określonych w art. 33 akapit pierwszy lit. a);

b) 14 listopada dla świadectw określonych w art. 33 akapit pierwszy lit. b);

c) 14 stycznia dla świadectw określonych w art. 33 akapit pierwszy lit. c);

d) 14 marca dla świadectw określonych w art. 33 akapit pierwszy lit. d);

e) 14 maja dla świadectw określonych w art. 33 akapit pierwszy lit. e);

f) 14 lipca dla świadectw określonych w art. 33 akapit pierwszy lit. f).

Artykuł 35

1. Łączną kwotę, na jaką mogą opiewać wydane świadectwa refundacji dla każdego okresu budżetowego, określa się zgodnie z ust. 2.

2. Od kwoty stanowiącej maksymalną kwotę refundacji, określoną zgodnie z art. 9 ust. 2 Porozumienia, odejmuje się następujące elementy:

a) kwotę przekraczającą maksymalną kwotę oraz niesłusznie przyznaną w poprzednim roku budżetowym;

b) kwotę zarezerwowaną na pokrycie refundacji wywozu określonego w rozdziale IV niniejszego rozporządzenia;

c) kwoty, dla których świadectwa refundacji ważne podczas danego okresu budżetowego zostały wydane.

Kwotę, w odniesieniu do której wydane świadectwa, określone w art. 45, zostały zwrócone, dodaje się do liczby otrzymanej zgodnie z akapitem pierwszym niniejszego ustępu.

Otrzymana kwota jest powiększona o niewykorzystaną kwotę zarezerwowaną na pokrycie refundacji dla wywozu określonego w rozdziale IV.

W przypadku wątpliwości odnośnie jakichkolwiek kwot określonych w akapicie pierwszym lit. a) do c), zostają one uwzględnione podczas określania kwoty końcowej.

Artykuł 36

Łączna kwota, na jaką mogą zostać wydane świadectwa na każdy z okresów określonych w art. 33, wynosi:

a) 30 % kwoty wyliczonej zgodnie z art. 35, jak ustalono dnia 14 września, w przypadku transzy określonej w art. 33 akapit pierwszy lit. a);

b) 27 % kwoty wyliczonej zgodnie z art. 35, jak ustalono dnia 14 listopada, w przypadku transzy określonej w art. 33 akapit pierwszy lit. b);

c) 32 % kwoty wyliczonej zgodnie z art. 35, jak ustalono dnia 14 stycznia, w przypadku transzy określonej w art. 33 akapit pierwszy lit. c);

d) 44 % kwoty wyliczonej zgodnie z art. 35, jak ustalono dnia 14 marca, w przypadku transzy określonej w art. 33 akapit pierwszy lit. d);

e) 67 % kwoty wyliczonej zgodnie z art. 35, jak ustalono dnia 14 maja, w przypadku transzy określonej w art. 33 akapit pierwszy lit. e);

f) 100 % kwoty wyliczonej zgodnie z art. 35, jak ustalono dnia 14 lipca, w przypadku transzy określonej w art. 33 akapit pierwszy lit. f).

Artykuł 37

1. W przypadku, gdy łączna kwota odpowiadająca wnioskom otrzymanym w każdym z odnośnych okresów przekracza kwotę maksymalną określoną w art. 35, Komisja ustanawia współczynnik redukcji, stosowany do wszystkich wniosków złożonych przed odpowiednią datą określoną w art. 33, celem dostosowania przedmiotowej kwoty do kwoty maksymalnej określonej w art. 35.

Komisja publikuje przedmiotowy współczynnik w Dzienniku Urzędowym Wspólnot Europejskich w terminie pięciu dni roboczych od daty określonej w art. 34.

2. Jeżeli Komisja ustanawia współczynnik redukcji, świadectwa są wydawane na wnioskowane kwoty, pomnożone przez 1 minus współczynnik redukcji wymieniony w ust. 1 niniejszego artykułu lub w art. 38 ust. 3 lit. a).

Jednakże, dla transzy określonej w art. 33 akapit pierwszy lit. f), wnioskodawcy mogą wycofać swoje wnioski w ciągu pięciu dni roboczych od opublikowania wartości współczynnika redukcji w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej.

3. Państwa Członkowskie powiadamiają Komisję do dnia 1 sierpnia o kwotach, na jakie opiewają wnioski o przyznanie świadectw refundacji, które zostały wycofane zgodnie z drugim akapitem ust. 2.

Artykuł 38

1. Jeżeli kwoty określone zgodnie z art. 35 pozostają dostępne, Komisja może, poprzez publikację w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej, najpóźniej dnia 10 sierpnia, upoważnić do składania wniosków o przyznanie świadectw refundacji od najbliższego poniedziałku, dla towarów, które zostaną wywiezione przed dniem 1 października.

W przypadku takiej publikacji zastosowanie mają przepisy ust. 2 i 3.

2. Państwa Członkowskie informują Komisję o wnioskach złożonych w ciągu tygodnia w następny wtorek. Odpowiednie świadectwa mogą być wydawane od następnego poniedziałku po powiadomieniu Komisji, o ile Komisja nie wyda odmiennych instrukcji.

3. Jeżeli ogólna kwota, której dotyczą wnioski otrzymane w danym tygodniu składania wniosków, przewyższa kwotę dostępną na mocy ust. 1, Komisja podejmuje jeden lub więcej z następujących kroków:

a) stosuje współczynnik redukcji do wniosków o wydanie świadectw refundacji, złożonych w danym tygodniu składania wniosków, o których Państwa Członkowskie poinformowały Komisję i na które nie zostały jeszcze wydane świadectwa refundacji;

b) instruuje Państwa Członkowskie, aby te odrzucały wnioski złożone w danym tygodniu, o których nie powiadomiły jeszcze Komisji;

c) zawiesza przyjmowanie wniosków o świadectwa refundacji.

4. Jakiekolwiek rozporządzenie podjęte na mocy ust. 3 zostaje opublikowane w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej w ciągu czterech dni od otrzymania powiadomienia o złożonych wnioskach, zgodnie z ust. 2.

Artykuł 38a

1. Jeżeli po dacie zamknięcia składania wniosków o wydanie świadectw refundacji dla danej transzy, o której mowa w art. 33 akapit pierwszy lit. a)–f), nie opublikowano na mocy art. 37 ust. 2 współczynnika redukcji, podmioty gospodarcze mogą składać wnioski o wydanie świadectwa refundacji na dowolną pozostałą kwotę dostępną dla danej transzy, w odniesieniu do której nie składano jeszcze wniosków.

Wnioski należy składać najpóźniej do kolejnej daty zamknięcia ustanowionej w art. 33 akapit pierwszy lit. a)–f).

2. Państwa członkowskie powiadamiają Komisję o wnioskach złożonych w ciągu tygodnia w następny poniedziałek. Odpowiednie świadectwa mogą być wydawane od środy następującej po powiadomieniu Komisji, o ile Komisja nie wyda odmiennych instrukcji.

3. Jeżeli ogólna kwota, której dotyczą wnioski otrzymane w danym tygodniu składania wniosków, przewyższa kwotę dostępną, o której mowa w ust. 1, Komisja podejmuje jeden lub więcej z następujących kroków:

a) stosuje współczynnik redukcji do wniosków o wydanie świadectw refundacji, złożonych w danym tygodniu składania wniosków, o których państwa członkowskie poinformowały Komisję i na które nie zostały jeszcze wydane świadectwa refundacji;

b) instruuje państwa członkowskie, aby te odrzucały wnioski złożone w danym tygodniu, o których nie powiadomiły jeszcze Komisji;

c) zawiesza składanie wniosków o wydanie świadectwa refundacji.

Artykuł 39

1. Świadectwa refundacji są ważne od daty wydania zgodnie z art. 23 ust. 1 rozporządzenia (WE) nr 1291/2000.

2. Z zastrzeżeniem akapitu drugiego świadectwa refundacji zachowują ważność do ostatniego dnia piątego miesiąca następującego po miesiącu, w którym złożono wniosek o wydanie świadectwa, lub do ostatniego dnia okresu budżetowego, w zależności od tego, która data jest wcześniejsza. [1]

Świadectwa refundacji, o których mowa w art. 40, zachowują ważność do ostatniego dnia piątego miesiąca następującego po miesiącu, w którym złożono wniosek o wydanie świadectwa.

Jeżeli stawki refundacji zostały ustalone wcześniej zgodnie z art. 29, stawki te obowiązują do ostatniego dnia okresu ważności świadectwa.

Artykuł 40

Rozporządzenie Komisji (WE) nr 2298/2001 (²²) stosuje się do wniosków o przyznanie świadectw refundacji oraz świadectw refundacji wydanych dla wywozu towarów, będących częścią międzynarodowych operacji pomocy żywnościowej, w rozumieniu art. 10 ust. 4 Porozumienia.

Artykuł 41

1. Dla celów art. 49 rozporządzenia (WE) nr 1291/2000, zastosowanie mają przepisy zawarte w ust. 2 do 11 niniejszego artykułu.

2. Od dnia 1 października każdego okresu budżetowego wnioski o świadectwa w związku z zaproszeniem do składania ofert wydanym w kraju trzecim przywozu, ustalające refundacje wywozowe z wyprzedzeniem w dniu złożenia wniosku, mogą być przygotowywane zgodnie z niniejszym artykułem, poza okresami ustalonymi w art. 33 i 38, jeżeli suma kwot odnoszących się do pojedynczego zaproszenia do składania ofert, na które jeden lub więcej eksporterów przygotowało jeden lub więcej wniosków o przyznanie świadectw refundacji, i na które nie wydano jeszcze świadectw, nie przekracza 2 mln EUR.

Jednakże limit ten może zostać podniesiony do 4 mln EUR, jeżeli żaden ze współczynników redukcji opublikowanych od początku okresu budżetowego i określonych w art. 37 ust. 1 nie przekracza 50 %.

3. Kwota, na którą opiewają wnioski o przyznanie świadectw, nie może przekroczyć ilości podanej w zaproszeniu do składania ofert, pomnożonej przez odpowiednią(e) stawkę(i) refundacji, ustaloną(e) z wyprzedzeniem w dniu złożenia wniosku. Nie uwzględnia się tolerancji lub opcji zamieszczonych w zaproszeniu do składania ofert.

4. Poza informacjami określonymi w art. 49 ust. 10 rozporządzenia (WE) nr 1291/2000, Państwa Członkowskie niezwłocznie przekazują Komisji informacje o kwotach, w odniesieniu do których ma zastosowanie każde świadectwo oraz o dacie i godzinie złożenia każdego wniosku.

5. Jeżeli kwoty zgłoszone zgodnie z ust. 4, po dodaniu do kwot, w odniesieniu do których jeden lub więcej wniosków o przyznanie świadectwa zostało złożonych, w ramach tego samego zaproszenia do składania ofert, przekraczają obowiązujący limit określony w ust. 2, Komisja powiadamia Państwa Członkowskie w ciągu dwóch dni roboczych od otrzymania dodatkowych informacji określonych w ust. 4, że świadectwo refundacji nie zostaje wydane danemu podmiotowi gospodarczemu.

6. Komisja może zawiesić stosowanie ust. 2, jeżeli skumulowana suma kwot świadectw refundacji, które mogą zostać wydane zgodnie z art. 49 rozporządzenia (WE) nr 1291/2000, przekracza w danym okresie budżetowym kwotę 4 mln EUR. Decyzja o takim zawieszeniu zostaje opublikowana w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej.

7. W drodze wyjątku od art. 39 ust. 1 i 2 niniejszego rozporządzenia, świadectwa wydane zgodnie z art. 49 rozporządzenia (WE) nr 1291/2000 są ważne od daty wydania w rozumieniu art. 23 ust 2 rozporządzenia (WE) nr 1291/2000. Świadectwa refundacji są ważne do końca ósmego miesiąca po miesiącu, w którym zostały wydane, lub do dnia 30 września, w zależności od tego, która data jest wcześniejsza. Stawki ustalone wcześniej obowiązują do ostatniego dnia ważności świadectwa.

8. Jeżeli właściwe władze stwierdzą spełnienie przesłanek, zgodnie z art. 49 ust. 9 lit. a) rozporządzenia (WE) nr 1291/2000, że organ, który wystąpił z zaproszeniem do składania unieważnił zamówienie z powodów niezależnych od zwycięski oferent i niestanowiących przypadku siły wyższej, zwalniają zabezpieczenia w przypadkach, kiedy wcześniej ustalona stawka refundacji dla produktów podstawowych odpowiadająca największej refundacji, w porównaniu z innymi zużytymi produktami podstawowymi, jest wyższa niż lub równa stawce refundacji obowiązującej w ostatnim dniu ważności świadectwa.

9. Jeżeli właściwe władze stwierdzą spełnienie przesłanek, zgodnie z art. 49 ust. 9 lit. b) rozporządzenia (WE) nr 1291/2000, że organ, który wystąpił z zaproszeniem do składnia ofert zobowiązał zwycięski oferent do przyjęcia zmian w zamówieniu z powodów niezależnych od niego i niestanowiących przypadku siły wyższej, mogą przedłużyć ważność świadectwa oraz okres czasu podczas którego ma zastosowanie stawka refundacji wcześniej ustalona do dnia 30 września.

10. Jeżeli zwycięski oferent przedstawi odpowiedni dowód, zgodnie z art. 49 ust. 9 lit. c) rozporządzenia (WE) nr 1291/2000, że w zaproszeniu do składania ofert lub zamówieniu udzielonemu w wyniku rozstrzygnięcia przetargu przewidziany jest margines błędu lub opcja ponad 5 % organ, który wystąpił z zaproszeniem do składania ofert skorzysta z tej klauzuli, obowiązek wywozu zostaje uznany za dopełniony, jeżeli ilość wywiezionych towarów jest maksymalnie 10 % mniejsza od ilości odpowiadającej kwocie, na jaką wydane zostało świadectwo.

Akapit pierwszy stosuje się, pod warunkiem, że ustalona wcześniej stawka refundacji dla produktów podstawowych, odpowiadająca największej refundacji, w porównaniu z innymi zużytymi produktami podstawowymi, jest wyższa lub równa stawce refundacji obowiązującej w ostatnim dniu ważności świadectwa. W takich przypadkach stawka 95 %, wymieniona w art. 44 ust. 4 niniejszego rozporządzenia, zostaje zastąpiona stawką 90 %.

11. Dla celów niniejszego artykułu, limit czasowy 21 dni, określony w art. 49 ust. 5 rozporządzenia (WE) nr 1291/2000, zostaje wydłużony do 44 dni.

Artykuł 42

Bez uszczerbku dla art. 10 rozporządzenia (WE) nr 1291/2000, można sporządzać wyciągi, zachowujące ważność na całym terytorium Wspólnoty, ze świadectw zarejestrowanych jako ważne w jednym Państwie Członkowskim.

SEKCJA 2

Zabezpieczenia

Artykuł 43

Wnioski o przyznanie świadectw refundacji, z wyjątkiem wniosków odnoszących się do operacji pomocy żywnościowej, określonej w art. 40, są ważne tylko po wniesieniu zabezpieczenia w wysokości 15 % wnioskowanej kwoty, zgodnie z warunkami ustanowionymi w art. 15 rozporządzenia (WE) nr 1291/2000.

Zabezpieczenie zostaje zwolnione zgodnie z warunkami ustanowionymi w art. 44 niniejszego rozporządzenia.

Artykuł 44

1. Jeżeli na podstawie art. 37 ust. 2 lub art. 38 ust. 3 lit. a) stosowany jest współczynnik redukcji, część zabezpieczenia, równa kwocie wniesionego zabezpieczenia pomnożonej przez współczynnik redukcji, zostaje niezwłocznie zwolniona.

2. Jeżeli wnioskodawca wycofa swój wniosek o przyznanie świadectwa, zgodnie z art. 37 ust. 2, zwolnione zostaje 80 % początkowej kwoty zabezpieczenia.

3. Zabezpieczenie zostaje zwolnione w całości po zawnioskowaniu przez posiadacza świadectwa o refundację o łącznej wysokości sięgającej 95 % kwoty, na którą zostało wydane świadectwo. Na wniosek posiadacza tytularnego Państwo Członkowskie może zwolnić zabezpieczenie w ratach, proporcjonalnie do kwot, w odniesieniu do których warunki określone w art. 31 ust. 2 i ust. 3 zostały spełnione, pod warunkiem że posiadacz przedstawi dowód potwierdzający zawnioskowanie przez niego o kwotę równą przynajmniej 5 % kwoty wskazanej na świadectwie.

4. Jeżeli wnioski zostały złożone o świadectwa w odniesieniu do wysokości poniżej 95 % kwoty, na jaką świadectwo zostało wydane, część zabezpieczenia, równa 15 % różnicy między 95 % kwoty, na którą wydane zostało świadectwo, a kwotą rzeczywiście wykorzystanej refundacji, ulega przepadkowi.

Jeżeli kwota, w odniesieniu do której warunki określone w art. 31 ust. 2 i ust. 3 zostały spełnione, jest niższa niż 5 % kwoty wskazanej na świadectwie, całość zabezpieczenia ulega przepadkowi.

Jeżeli łączna kwota zabezpieczenia ulegająca przepadkowi wynosi 100 EUR lub mniej dla danego świadectwa, Państwo Członkowskie zwalnia zabezpieczenie w całości.

Artykuł 45

1. Jeżeli świadectwo lub jego wyciąg zostają zwrócone organowi wydającemu w terminie odpowiadającym pierwszym dwóm trzecim okresu ważności, odpowiednia kwota zabezpieczenia ulegająca przepadkowi zostaje zmniejszona o 40 %, a dla potrzeb wyliczenia takiego okresu każda część dnia jest traktowana jako jeden cały dzień.

Jeżeli świadectwo lub jego wyciąg zostają zwrócone organowi wydającemu w czasie równym ostatniej jednej trzeciej jego okresu ważności lub w ciągu miesiąca od daty jego wygaśnięcia, odpowiednia kwota zabezpieczenia ulegająca przepadkowi zostaje zmniejszona o 25 %.

2. Przepisy ust. 1 mają zastosowanie tylko do świadectw i ich wyciągów zwróconych organom wydającym w czasie trwania okresu budżetowego, w odniesieniu do którego świadectwa te zostały wydane, pod warunkiem że zostaną zwrócone nie później niż dnia 31 sierpnia w tym okresie budżetowym.

ROZDZIAŁ IV

WYWÓZ NIEOBJĘTY ŚWIADECTWAMI

Artykuł 46

Dla każdego okresu budżetowego od dnia 1 października 2004 r., wywóz nie objęty świadectwami kwalifikuje się do wypłaty refundacji w ramach limitu określonego rezerwą łączną w wysokości 40 mln EUR na każdy rok budżetowy.

Artykuł 47

1. Artykułu 46 nie stosuje się do wywozu będącego częścią międzynarodowej pomocy żywnościowej w rozumieniu art. 10 ust. 4 Porozumienia, ani do dostaw określonych w art. 4 ust. 1 akapit drugi tiret trzecie i w art. 36 ust. 1, 40 ust. 1, 44 ust. 1 i 46 ust. 1 rozporządzenia (WE) nr 800/1999.

2. Artykuł 46 stosuje się do wywozu, w przypadku którego wnioski składane przez podmiot na warunkach określonych w art. 32 ust. 1 w trakcie roku budżetowego, łącznie ze wnioskiem o przedmiotowy wywóz, nie powodują wypłaty kwoty przekraczającej 100 000 EUR.

Jeżeli specjalny wniosek zostanie uznany przez właściwe władze za zgłoszenie celne, w rozumieniu art. 5 ust. 1 rozporządzenia (WE) nr 800/1999, data złożenia wniosku może, za zgodą właściwych władz, być datą przyjęcia przez władze celne przedmiotowego zgłoszenia wywozowego.

3. Artykuł 46 ma zastosowanie tylko w Państwie Członkowskim, w którym podmiot ma swoją siedzibę.

Artykuł 48

Państwa Członkowskie informują Komisję, nie później niż piątego dnia każdego miesiąca, o kwotach refundacji przyznanych na podstawie art. 46 od szesnastego dnia miesiąca do końca poprzedniego miesiąca, i nie później niż dwudziestego dnia każdego miesiąca o kwotach refundacji przyznanych na podstawie art. 46 od pierwszego do piętnastego dnia tego miesiąca. Jeżeli to właściwe, Państwa Członkowskie informują Komisję o nieprzyznaniu żadnych refundacji w tych dniach.

Ze względu na zobowiązania międzynarodowe Wspólnoty, Komisja może zawiesić stosowanie art. 46 do wywozu nieobjętego świadectwem refundacji, na maksymalny okres 20 dni roboczych, jeżeli suma kwot, o których Państwa Członkowskie poinformowały Komisję, osiąga 30 mln EUR.

W tych samych okolicznościach, Komisja może, zgodnie z art. 8 ust. 3 rozporządzenia (WE) nr 3448/93, zawiesić stosowanie art. 46 niniejszego rozporządzenia do wywozu nieobjętego świadectwem refundacji, na okres przekraczający 20 dni roboczych.

ROZDZIAŁ V

OBOWIĄZKI EKSPORTERA

Artykuł 49

1. Jeżeli towary mają zostać wywiezione, zainteresowana strona deklaruje ilości produktów podstawowych, produktów uzyskanych w wyniku ich przetworzenia albo produktów asymilowanych do jednej z tych dwóch kategorii zgodnie z art. 3, które zostały faktycznie zużyte, w rozumieniu art. 10, do wytworzenia tych towarów, w odniesieniu do których wnioskowana jest refundacja, albo w inny sposób odnieść się do tego składu, jeżeli został on określony zgodnie z art. 10 akapit trzeci.

2. Jeżeli towary zostały zużyte do produkcji towarów, które mają zostać wywiezione, deklaracja strony zainteresowanej zawiera ilość faktycznie zużytych towarów oraz charakter i ilość każdego z produktów podstawowych, produktów uzyskanych w wyniku ich przetworzenia i/albo produktów asymilowanych do jednej z tych dwóch kategorii zgodnie z art. 3, z których uzyskano dane towary.

Zainteresowana strona, na poparcie swej deklaracji, zobowiązana jest dostarczyć właściwym władzom wszystkie dokumenty i informacje, jakie te władze uznają za stosowne.

Właściwe władze sprawdzają prawidłowość przedstawionych im deklaracji za pomocą odpowiednich środków.

3. Na wniosek właściwych władz Państwa Członkowskiego, na którego terytorium przeprowadzane są formalności celne związane z wywozem, właściwe władze drugiego Państwa Członkowskiego przekazują im bezpośrednio wszystkie informacje, które są w stanie uzyskać, aby umożliwić sprawdzenie deklaracji sporządzonej przez zainteresowaną stronę.

Artykuł 50

Na zasadzie odstępstwa od art. 49, oraz po konsultacji z właściwymi władzami, deklaracja zużytych produktów i/lub towarów można zastąpić zbiorczą deklaracją ilości zużytych produktów albo odniesieniem do deklaracji dotyczącej tych ilości, jeżeli zostały one już ustalone na mocy art. 10 akapit trzeci oraz pod warunkiem że producent przekazuje do dyspozycji władz wszelkie informacje konieczne do sprawdzenia deklaracji.

Artykuł 51

Eksporter, który nie złoży deklaracji określonej w art. 49 albo nie dostarczy zadowalających informacji na poparcie swej deklaracji, nie jest uprawniony do refundacji.

Niemniej jednak, jeżeli towary te są wymienione w kolumnach 1 i 2 załącznika IV, na wniosek strony przyznaje się jej refundację. Charakter i ilość produktów podstawowych, uwzględniane przy obliczaniu takiej refundacji, określa się na podstawie analizy towarów przeznaczonych do wywozu oraz zgodnie z tabelą przeliczeniową zamieszczoną w załączniku IV. Właściwe władze podejmują decyzję dotyczącą warunków przeprowadzenia analizy i informacji, jakie przedstawia się na poparcie takiego wniosku.

Koszt takiej analizy ponosi eksporter.

Artykuł 52

1. Artykuł 49 nie ma zastosowania do ilości produktów rolnych określonych zgodnie z załącznikiem III, z wyjątkiem:

a) ilości produktów określonych w art. 49 ust. 1. wywożonych w postaci towarów otrzymanych częściowo z produktów, odnośnie do których wypłata refundacji wywozowej nie jest objęta przepisami wymienionymi w art. 1 ust. 1 zgodnie z warunkami ustanowionymi w art. 11 akapit 3;

b) ilości jaj i produktów jajecznych wywożonych w formie ciasta makaronowego, objętego kodem CN 19021100;

c) ilości suchej masy świeżego ciasta makaronowego, jak w art. 11 akapit 2;

d) charakteru produktów podstawowych faktycznie zużytych do produkcji D-glucitolu (sorbitolu), oznaczonego kodami CN 290544 i 382460, oraz, w razie potrzeby, proporcji D-glucitolu (sorbitolu) otrzymanego z produktów skrobiowych i sacharozy;

e) ilości kazeiny wywożonej w postaci towarów objętych kodem CN 35019090;

f) stopnia Plato piwa wytworzonego ze słodu objętego kodem CN 22029010;

g) ilości jęczmienia niebrowarnego zaakceptowanych przez właściwe władze.

Opis towarów podany w zgłoszeniu wywozowym i wniosku o przyznanie refundacji odnośnie towarów wymienionych w załączniku III uwzględnia nazewnictwo podane w tym załączniku.

2. W przypadku analizy towarów dla celów art. 49, 50, 51 lub ust. 1 lub 3 niniejszego artykułu, stosuje się metody analizy określone w rozporządzeniu Komisji (EWG) nr 4056/87 (²³) lub w razie ich braku, metody mające zastosowanie w odniesieniu do klasyfikacji Wspólnej Taryfy Celnej towarów podobnych, które są przywożone do Wspólnoty.

3. Na dokumencie poświadczającym wywóz wyszczególnia się ilości towarów wywożonych oraz ilości produktów określonych w art. 49 ust. 1 lub zamieścić odniesienie do składu określonego zgodnie z art. 10 akapit trzeci. Jednakże w przypadku, gdy stosuje się art. 51 akapit drugi, te drugie ilości zastępuje się ilościami produktów podstawowych wymienionych w kolumnie 4 załącznika IV, odpowiednio do wyników analizy wywożonych towarów.

4. Aby refundacja dla towarów oznaczonych kodami CN 04031051 do 04031099, 04039071 do 04039099, 04052010, 04052030, 21050099, 35021190 oraz 35021990 została przyznana, towary te spełniają wymogi określone w rozporządzeniu (WE) nr 852/2004 Parlamentu Europejskiego i Rady (²⁴) i w rozporządzeniu (WE) nr 853/2004 Parlamentu Europejskiego i Rady (²⁵), w szczególności zaś wymóg przygotowania ich w zatwierdzonym zakładzie i ich zgodności z wymogiem posiadania znaku zdrowotności, określonym w sekcji A załącznika II do rozporządzenia (WE) nr 853/2004.

5. Dla celów art. 49 i 50, każde Państwo Członkowskie informuje Komisję o kontrolach przeprowadzanych na jego terytorium, odnośnie różnych rodzajów wywożonych towarów. Komisja informuje z kolei o tym pozostałe Państwa Członkowskie.

Artykuł 53

1. Zgodnie z art. 49 i 50, dla towarów oznaczonych kodami CN 04052010, 04052030, 18069060 do 18069090, 1901 lub 21069098, o wysokiej procentowej zawartości przetworów mlecznych oznaczonych kodami CN 04021019, 04022119, 0405 lub 0406, zainteresowana strona przedstawia deklarację stwierdzającą, że żaden z przetworów mlecznych nie został wwieziony z kraju trzeciego, lub specyfikację ilości przetworów mlecznych wwiezionych z krajów trzecich.

2. Dla celów ust. 1, sformułowanie „o wysokiej procentowej zawartości” oznacza zawartość 51 lub więcej kilogramów przetworów mlecznych określonych w ust. 1 na 100 kilogramów wywiezionych towarów.

3. W przypadku złożenia wniosku o określenie ilości zgodnie z art. 10 akapit trzeci, właściwe władze mogą zaakceptować jakiekolwiek zaświadczenie przedstawione przez zainteresowaną stronę, potwierdzające, że przetwory mleczne określone w ust. 1, które zostały przywiezione z krajów trzecich, nie będą stosowane.

4. Deklaracja sporządzona zgodnie z ust. 1 lub świadectwo sporządzone zgodnie z ust. 3 może być zaakceptowane przez właściwe władze o ile będą pewne, że cena zapłacona za przetwory mleczne określone w ust. 1 zawarte w towarach wywożonych jest równa lub zbliżona do ceny przeważającej na rynku Wspólnoty, dla równoważnego produktu. Porównując ceny uwzględnia się datę zakupu przetworu mlecznego.

ROZDZIAŁ VI

WYPŁATA REFUNDACJI

Artykuł 54

1. W przypadku wywozu zrealizowanego między dniem 1 października a dniem 15 października każdego roku, refundacja nie zostaje wypłacona przed dniem 16 października.

W przypadku wywozu realizowanego na podstawie świadectwa refundacji wydanego na dany okres budżetowy, oraz jeżeli Komisja uzna, że występuje niebezpieczeństwo niewypełnienia przez Wspólnotę jej zobowiązań międzynarodowych, wypłaty refundacji zaplanowane po zakończeniu tego okresu nie są realizowane przed dniem 16 października. W tym przypadku, termin określony w art. 49 ust. 8 rozporządzenia (WE) nr 800/1999 może zostać czasowo wydłużony do trzech miesięcy i 15 dni w drodze rozporządzenia, które ma zostać opublikowane przed dniem 20 września w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej.

2. W drodze odstępstwa od art. 28 ust. 6 rozporządzenia (WE) nr 800/1999, w przypadku świadectw refundacji wydawanych od dnia 1 czerwca dla towarów, które mają być wywiezione przed dniem 1 października, produkty podstawowe wymienione w załączniku I do niniejszego rozporządzenia mogą pozostać pod dozorem celnym, mając na względzie ich przetworzenie w ciągu trzech miesięcy od daty akceptacji deklaracji płatności.

W drodze odstępstwa od przepisów art. 29 ust. 5 rozporządzenia (WE) nr 800/1999, w przypadku świadectw refundacji wydawanych do użytku od dnia 1 czerwca dla towarów, które mają być wywiezione przed dniem 1 października, towary mogą być przechowywane pod procedurą składu celnego lub w wolnym obszarze celnym, przez trzy miesiące od daty akceptacji deklaracji płatności.

3. Dla towarów wymienionych w załączniku II do niniejszego rozporządzenia i w drodze odstępstwa od art. 17 rozporządzenia (WE) nr 800/1999 kwotę ustanowioną w art. 17 ust. 1 lit. a) ppkt (ii) rozporządzenia (WE) nr 800/1999 stosuje się niezależnie od kraju lub terytorium przeznaczenia, do którego towary są wywożone:

a) w przypadku towarów, które są pakowane z przeznaczeniem do sprzedaży detalicznej konsumentom w bezpośrednich opakowaniach, których zawartość netto nie przekracza 2,5 kg lub w pojemnikach zawierających nie więcej niż 2 litry, opatrzonych etykietowaniem w rozumieniu art. 1 ust. 3 lit. a) dyrektywy 2000/13/WE Parlamentu Europejskiego i Rady (²⁶) wymieniającym importera w kraju przeznaczenia, lub którego tekst jest w języku urzędowym kraju przeznaczenia lub w języku łatwo zrozumiałym w tym kraju;

b) w przypadkach, w których konkretny eksporter w okresie 2 lat poprzedzających datę złożenia wniosku o zezwolenie, o którym mowa w ust. 4, przynajmniej 12 razy wywoził towary o zawartości nie więcej niż 90 % masy dowolnego poszczególnego produktu podstawowego, względem którego refundacja podlega wypłacie, posiadające ten sam 8-cyfrowy kod CN i tego samego odbiorcę lub odbiorców.

4. W przypadkach przewidzianych w ust. 3 państwo członkowskie może, na wniosek, udzielić formalnego zezwolenia zwalniającego danego eksportera z obowiązku dostarczania dokumentów wymaganych na mocy art. 16 rozporządzenia nr 800/1999, innych niż dokument przewozowy.

Zezwolenie, o którym mowa w akapicie pierwszym, jest ważne, o ile nie zostanie cofnięte, przez okres nie dłuższy niż dwa lata i jest odnawialne. Państwa członkowskie mogą cofnąć zezwolenie, według własnego uznania, i w szczególności wycofują je bezzwłocznie, kiedy mają rozsądne podstawy, aby podejrzewać, że eksporter nie przestrzegał warunków konkretnego zezwolenia.

Zwolnienia udzielone zgodnie z akapitem pierwszym należy uznawać za czynniki ryzyka, które mają być uwzględnione dla celów art. 2 ust. 1 rozporządzenia (EWG) nr 4045/89.

Eksporterzy korzystający ze zwolnienia podają numer zezwolenia na jednolitym dokumencie administracyjnym i na szczególnym wniosku o wypłatę, o których mowa w art. 32 tego rozporządzenia.

5. Nie naruszając ust. 4, w przypadkach przewidzianych w ust. 3 lit. b) państwa członkowskie mogą zwolnić danego eksportera z obowiązku dostarczenia dokumentów przewozowych dla wszystkich wywozów objętych zezwoleniem, jeżeli od danego eksportera wymaga się, aby dostarczył dokumenty przewozowe, w liczbie nie mniejszej niż 10 % liczby zgłoszeń wywozowych lub jeden rocznie, w zależności od tego, która z tych liczb jest większa, które zostaną wybrane przez państwa członkowskie przy zastosowaniu kryteriów ustanowionych w rozporządzeniu (WE) nr 3122/94.

6. W przypadku towarów wymienionych w załączniku II do niniejszego rozporządzenia, jeżeli zgłoszenie wywozowe zostało przyjęte nie później niż dnia 30 września 2007 r. i względem którego eksporter nie jest w stanie dostarczyć dowodu, o którym mowa w art. 16 ust. 1 rozporządzenia (WE) nr 800/1999, towary uznaje się za przywiezione do kraju trzeciego na podstawie przedstawienia kopii dokumentu przewozowego oraz jednego z dokumentów wymienionych w art. 16 ust. 2 rozporządzenia nr 800/1999 lub dokumentu bankowego, wydanego przez zatwierdzonych pośredników mających siedzibę we Wspólnocie, które zaświadczają, że zapłata za dany wywóz została dokonana na konto eksportera otwarte u tego pośrednika, lub dowodu zapłaty.

Do celów stosowania art. 20 rozporządzenia (WE) nr 800/1999 państwa członkowskie biorą pod uwagę przepisy zawarte w akapicie pierwszym.

ROZDZIAŁ VII

OBOWIĄZEK INFORMOWANIA

Artykuł 55

1. Państwa Członkowskie informują Komisję, do 10 dnia każdego miesiąca, o:

a) kwotach, na jakie opiewały zwrócone świadectwa refundacji w poprzednim miesiącu, zgodnie z art. 45 ust. 1;

b) kwotach, na jakie opiewały świadectwa refundacji do zapłacenia w poprzednim miesiącu, co do których nie zostały wypełnione obowiązki wymienione w art. 31 ust. 1 zgodnie z art. 31 ust. 2 lub ust. 3;

c) świadectwach refundacji wydanych w poprzednim miesiącu, określonych w art. 40;

d) świadectwach refundacji wydanych w poprzednim miesiącu, zgodnie z art. 49 rozporządzenia (WE) nr 1291/2000.

Kwoty wymienione w lit. b) pierwszego akapitu są różnicowane, w zależności od okresu budżetowego, do którego odnoszą się świadectwa refundacji.

2. Co roku do dnia 1 listopada Państwa Członkowskie powiadamiają Komisję o ogólnej kwocie przypisanej przed dniem 1 października tego roku do świadectw refundacji wydanych w okresie budżetowym kończącym się dnia 30 września poprzedniego roku kalendarzowego.

Artykuł 56

1. Najpóźniej do końca miesiąca następującego po każdym miesiącu kalendarzowym, Państwa Członkowskie przekazują Komisji, za pośrednictwem zabezpieczonego sieciowego Systemu Wymiany Danych (DEX), informacje statystyczne dotyczące towarów objętych niniejszym rozporządzeniem, dla których przyznane zostały w poprzednim miesiącu refundacje wywozowe, w rozbiciu na ośmiocyfrowe kody CN, obejmujące:

a) ilości takich towarów, wyrażone w tonach lub innych podanych jednostkach miary;

b) kwoty, wyrażone w EUR lub walucie krajowej, refundacji wywozowych przyznanych za poprzedni miesiąc dla wszystkich wymienionych podstawowych produktów rolnych;

c) ilości, wyrażone w tonach, każdego z podstawowych produktów rolnych, dla których przyznano refundacje.

2. Przed dniem 1 stycznia każdego roku, Państwa Członkowskie powiadamiają Komisję o łącznych kwotach refundacji, które zostały przez nie faktycznie przyznane do dnia 30 września poprzedniego roku, dla towarów wywiezionych w poprzednich okresach budżetowych, a które nie zostały wcześniej przekazane, z podaniem odnośnych okresów.

3. Dla celów ust. 1 i ust. 2, wykaz przyznanych refundacji obejmuje zaliczki. Zwroty bezpodstawnie wypłaconych refundacji są odnotowywane osobno.

ROZDZIAŁ VIII

PRZEPISY KOŃCOWE

Artykuł 57

Rozporządzenia (EWG) nr 3615/92, (WE) nr 3223/93 i (WE) nr 1520/2000 zostają niniejszym uchylone.

Wszelkie odesłania do uchylonych rozporządzeń są rozumiane jako odesłania do niniejszego rozporządzenia, i odczytywane zgodnie z tabelą korelacji w załączniku IX.

Artykuł 58

[2] Niniejsze rozporządzenie wchodzi w życie trzeciego dnia po jego opublikowaniu w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej.

Niniejsze rozporządzenie będzie miało zastosowanie do wniosków złożonych od dnia 8 lipca 2005 r. o świadectwa do wykorzystania od dnia 1 października 2005 r.

Niniejsze rozporządzenie wiąże w całości i jest bezpośrednio stosowane we wszystkich Państwach Członkowskich.

Sporządzono w Brukseli, dnia 30 czerwca 2005 r.