Wynagradzanie pracowników samorządowych
Rozdział I. Zasady ogólne
1. Przepisy powszechnego prawa pracy i regulacje szczególne mające zastosowanie do wynagradzania pracowników samorządowych
Pracownicy samorządowi stanowią bardzo liczną grupę pracowników administracji publicznej. Zgodnie z art. 2 ustawy z 21 listopada 2008 r. o pracownikach samorządowych (j.t. Dz.U. z 2016 r. poz. 902 ze zm.) pracownicy samorządowi zatrudnieni są:
1) w urzędach marszałkowskich oraz wojewódzkich samorządowych jednostkach organizacyjnych;
2) w starostwach powiatowych oraz powiatowych jednostkach organizacyjnych;
3) w urzędach gmin, jednostkach pomocniczych gmin, gminnych jednostkach budżetowych i samorządowych zakładach budżetowych;
4) w biurach (ich odpowiednikach) związków jednostek samorządu terytorialnego oraz samorządowych zakładów budżetowych utworzonych przez te związki;
5) w biurach (ich odpowiednikach) jednostek administracyjnych jednostek samorządu terytorialnego.
Ustawa o pracownikach samorządowych reguluje status prawny tych pracowników, zasady ich zatrudniania, prawa i obowiązki oraz zasady wynagradzania.
Ustawa o pracownikach samorządowych nie jest jednakże regulacją kompleksowo normującą wszystkie zagadnienia. Poza jej zakresem znajdują się znacząca część indywidualnego prawa pracy oraz regulacje dotyczące zbiorowego i procesowego prawa pracy. Źródłem przepisów w zakresie zatrudnienia, w tym wynagradzania, są też m.in. przepisy Kodeksu pracy. Zgodnie z art. 43 ustawy o pracownikach samorządowych, w sprawach w niej nieuregulowanych stosuje się odpowiednio przepisy Kodeksu pracy. Znajdują tu zatem zastosowanie przede wszystkim ogólne zasady prawa pracy z działu pierwszego rozdziału drugiego Kodeksu pracy, w szczególności:
● zasada, iż państwo określa minimalną wysokość wynagrodzenia za pracę - wynikająca z art. 10 § 2 k.p.;
● zasada swobody nawiązania stosunku pracy - wynikająca z art. 11 k.p.;
● zasada równości pracowników - wynikająca z art. 112 k.p.;
● zakaz dyskryminacji w zatrudnieniu - wynikający z art. 11 k.p.;