Trybunał Konstytucyjny w składzie:

Wojciech Hermeliński – przewodniczący,

Maria Gintowt-Jankowicz,

Mirosław Granat,

Teresa Liszcz,

Małgorzata Pyziak-Szafnicka – sprawozdawca,

protokolant: Grażyna Szałygo,

po rozpoznaniu, z udziałem wnioskodawcy oraz Sejmu i Prokuratora Generalnego, na rozprawie w dniu 8 lipca 2014 r., wniosku Prezydenta Konfederacji Lewiatan z siedzibą w Warszawie o zbadanie zgodności art. 12 ust. 1 w związku z art. 11 ust. 1 oraz art. 12 ust. 3 w związku z art. 11 ust. 2–2b ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2012 r. poz. 361, ze zm.) w zakresie, w jakim przewidują opodatkowanie wszelkich świadczeń:

– które pracownik może potencjalnie otrzymać w związku z pozostawaniem w stosunku pracy,

– które są ściśle związane z działalnością gospodarczą prowadzoną przez pracodawcę,

– których wartości nie da się obliczyć w zgodzie z metodologią wskazaną w powołanej ustawie,

z art. 2 i art. 217 Konstytucji Rzeczypospolitej Polskiej,

orzeka:

Art. 12 ust. 1 w związku z art. 11 ust. 1 oraz art. 12 ust. 3 w związku z art. 11 ust. 2–2b ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2012 r. poz. 361, 362, 596, 769, 1278, 1342, 1448, 1529 i 1540, z 2013 r. poz. 888, 1036, 1287, 1304, 1387 i 1717 oraz z 2014 r. poz. 223, 312, 567 i 598), rozumiane w ten sposób, że „inne nieodpłatne świadczenie” oznacza wyłącznie przysporzenie majątkowe o indywidualnie określonej wartości, otrzymane przez pracownika, są zgodne z art. 2 w związku z art. 217 Konstytucji Rzeczypospolitej Polskiej.