7. Przemysław Czarnek

minister edukacji i nauki

Przejął stery połączonych resortów i popłynął. Wśród licznych zasług jedna dostała jego nazwisko: przegłosowane właśnie lex Czarnek „da rodzicom wpływ na to, czego na terenie szkoły dowiedzą się ich dzieci”, a w praktyce kuratorom możliwość zablokowania niechcianych treści (prawa człowieka, uświadomienie seksualne czy równościowe). A zasługi dla szkolnictwa wyższego? Choćby trzykrotne w ciągu roku zmiany na liście czasopism, dzięki którym pieniądze za dokonania naukowe trafią do ulubieńców ministra. Albo umożliwienie studiów lekarskich na innych uczelniach niż medyczne. Siły przebicia brakuje mu tylko w jednej sprawie - środków z budżetu na podwyżki wynagrodzeń dla oświaty i szkolnictwa wyższego nie może wyprosić.