Regulamin wynagradzania tworzą obowiązkowo pracodawcy zatrudniający co najmniej 50 pracowników. Postanowienia regulaminu wynagradzania nie mogą być mniej korzystne niż przepisy Kodeksu pracy oraz innych ustaw i aktów wykonawczych.
Pracodawca różnicuje wynagrodzenie zatrudnionych przez siebie osób, wypłacając wyższe tym, które mają u niego dłuższy staż pracy. Czy takie postępowanie jest dopuszczalne?
Obniżenie wymiaru zatrudnienia pracownika w trakcie miesiąca zwykle powoduje proporcjonalne zmniejszenie wynagrodzenia ustalonego w stawce miesięcznej. Pracodawca powinien wówczas skalkulować wynagrodzenie za okres sprzed i po zmianie wielkości etatu. Należy zatem ustalić płacę za czas od początku miesiąca do dnia zmiany etatu. Następnie wyznacza się wynagrodzenie za przepracowane godziny od dnia zmiany
Pracodawca, który w trakcie zatrudnienia chce zmienić pracownikowi warunki wynagradzania, może to zrobić na kilka sposobów. Jednym z nich jest zawieszenie warunków zatrudnienia.
Pracodawca może w umowie o pracę zawrzeć zakaz ujawniania wysokości otrzymywanego przez pracownika wynagrodzenia. Rozpowszechnienie takich informacji może stanowić współprzyczynę wypowiedzenia umowy o pracę.
Regulamin wynagradzania jest jednym z podstawowych aktów prawa wewnątrzzakładowego regulujący wszelkie kwestie dotyczące wynagrodzeń pracowników. W swojej treści regulamin powinien zawierać przepisy szczegółowe dotyczące prawa pracowników do określonych składników wynagrodzenia oraz zasady ich przyznawania i wypłaty.
Pracodawca, którego pracownik uczestniczy w realizacji zadań związanych z udziałem w NSR, może otrzymać zwrot kosztów poniesionych w związku z koniecznością zastąpienia nieobecnego pracownika. Rekompensata obejmuje m.in. koszty związane z obowiązkiem przeszkolenia nowego pracownika.
Pracodawca może przyznać podwyżkę wynagrodzenia z mocą wsteczną. Oznacza to konieczność ponownego przeliczenia wypłaconych wynagrodzeń, a także niektórych dodatkowych składników wynagrodzenia, np. dodatku z tytułu pracy w godzinach nadliczbowych.
