Interpretacja indywidualna z dnia 4 stycznia 2023 r., Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej, sygn. 0114-KDIP1-2.4012.546.2022.1.GK

Zastosowanie stawki podatku VAT w wysokości 0% dla wysyłki towaru do osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej, mających miejsce zamieszkania na terytorium krajów trzecich (poza terytorium Unii Europejskiej), w sytuacji posiadania dokumentów potwierdzających wywóz towarów poza terytorium Unii Europejskiej oraz prawa do zastosowania stawki podatku w wysokości 0% do wartości całej transakcji związanej z eksportem obejmującej koszty wysyłki, tj koszty pakowania i transportu.

Interpretacja indywidualna – stanowisko prawidłowe

Szanowni Państwo,

stwierdzam, że Państwa stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego stanu faktycznego w podatku od towarów i usług jest prawidłowe.

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

9 listopada 2022 r. wpłynął za pośrednictwem ePuap Państwa wniosek z 9 listopada 2022 r. o wydanie interpretacji indywidualnej, który dotyczy zastosowania stawki podatku VAT w wysokości 0% dla wysyłki towaru do osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej, mających miejsce zamieszkania na terytorium krajów trzecich (poza terytorium Unii Europejskiej), w sytuacji posiadania dokumentów potwierdzających wywóz towarów poza terytorium Unii Europejskiej oraz prawa do zastosowania stawki podatku w wysokości 0% do wartości całej transakcji związanej z eksportem obejmującej koszty wysyłki, tj. koszty pakowania i transportu. Treść wniosku jest następująca:

Opis stanu faktycznego

Macie Państwo siedzibą w (...) jesteście zarejestrowani jako czynny podatnik VAT i składacie miesięczne pliki JPK_VAT z deklaracją. Wiodącym przedmiotem Państwa działania według Polskiej Klasyfikacji Działalności (PKD) jest produkcja olejów i pozostałych tłuszczów płynnych sklasyfikowana pod numerem 10.41.Z. W ramach prowadzonej działalności dokonujecie Państwo również sprzedaży detalicznej m.in. olejów kosmetycznych, olejków eterycznych, zdrowej żywności (w tym: octów, zakwasów, soków, masła, miodów, ziaren, oliw oraz olejów) oraz różnego rodzaju akcesoriów, prowadzonej za pośrednictwem Państwa sklepu internetowego i sklasyfikowanej pod numerem PKD: 47.91.Z.

W tym zakresie dokonujecie Państwo sprzedaży towarów głównie na rzecz osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej, mających miejsce zamieszkania zarówno w Polsce, jak i poza terytorium kraju (w tym na terytorium krajów trzecich). Zakupów w Państwa sklepie można dokonywać za pośrednictwem witryny internetowej znajdującej się pod adresem: (...) (dalej: „Sklep Internetowy”).

Zamówiony towar dostarczany jest nabywcom zagranicznym za pośrednictwem wyspecjalizowanych firm kurierskich: (...) oraz (...). Wysyłka towarów w każdym przypadku organizowana jest przez Państwa. W przypadku wysyłek zagranicznych, przykładowa transakcja przebiega w następujący sposób:

1.Klient (osoba fizyczna) składa zamówienie poprzez sklep internetowy oraz je opłaca (przedpłata jest niezbędna do realizacji tego typu zamówień);

2.Po otrzymaniu płatności, wystawiacie Państwo fakturę VAT, stosując krajową stawkę podatku VAT;

3.Przesyłka z zamówionymi towarami rejestrowana jest poprzez system firmy kurierskiej i wysyłana zagraniczną przesyłką kurierską z numerem monitorującym.

Macie Państwo możliwość każdorazowego zweryfikowania czy i kiedy dana przesyłka została doręczona do kraju przeznaczenia (w tym do kraju znajdującego się poza terytorium Unii Europejskiej). Taką weryfikację możecie Państwo przeprowadzić przy wykorzystaniu opcji e-monitoringu (...), tj. śledzenia zarejestrowanych przesyłek (tzw. tracking) oraz do generowania na jego podstawie dokumentów zawierających komunikat o statusie wysyłki oraz ew. potwierdzenia doręczenia danego zamówienia zawierającego podpis nabywcy.

W celu weryfikacji statusu przesyłki niezbędne jest podanie jej numeru, następnie system pokazuje szczegółowo drogę przemieszczania towaru, od momentu dotarcia przesyłki do terminala nadawczego (...) do momentu dostarczenia przesyłki w kraju przeznaczenia oraz jej odbioru przez nabywcę (system wskazuje dane adresata, datę i godzinę dostarczenia). Aplikacja wskazuje również na status przesyłki - w razie jej dostarczenia do adresata komunikat brzmi „przesyłka doręczona do odbiorcy”. System e-monitoringu (...) oraz (...) umożliwia również generowanie potwierdzeń wysyłki zawierających szczegóły danego zamówienia oraz dowodów dostaw (potwierdzeń doręczenia) z numerem przesyłki oraz datą i godziną dostarczenia danego zamówienia. Takie dowody dostaw wygenerowane przez system (...) zawierają status: „doręczono” oraz podpis nabywcy.

Dowód sprzedaży wystawiony przez Państwa obejmuje nie tylko cenę sprzedaży towaru, ale również cenę usługi, jaką jest wysyłka tego towaru oraz kwotę podatku VAT. Koszt wysyłki (pakowania i transportu) nie jest samodzielną usługą świadczoną przez Państwa i zawsze jest ściśle związany ze sprzedażą towarów.

Pytania

1.Czy prawidłowe jest Państwa stanowisko, iż dokument wygenerowany w systemie e-monitoringu (...) oraz (...) posiadający komunikat, że dana przesyłka została „doręczona do odbiorcy”, jak również dowody dostaw (potwierdzenia doręczenia) wskazujące na datę dokonania dostawy danego zamówienia i zawierające status: „doręczono” oraz podpis nabywcy stanowią dokumenty, o którym mowa w art. 41 ust. 6 i 6a ustawy o VAT?

2.Czy prawidłowe jest Państwa stanowisko, że posiadając dokumenty, o których mowa w pytaniu 1, w przypadku wysyłania towaru do osoby fizycznej nieprowadzącej działalności gospodarczej za pośrednictwem firm kurierskich, po spełnieniu reszty przesłanek, macie Państwo prawo zastosować stawkę podatku VAT 0% dla całej wartości takiej sprzedaży stanowiącej eksport towarów?

Państwa stanowisko w sprawie

Państwa stanowisko do pytania nr 1

Dokument wygenerowany w systemie e-monitoringu (...) oraz (...) posiadający komunikat, że dana przesyłka została „doręczona do odbiorcy”, jak również dowody dostaw (potwierdzenia doręczenia) wskazujące na datę dokonania dostawy danego zamówienia i zawierające status: „doręczono” oraz podpis nabywcy stanowią dokumenty, o których mowa w art. 41 ust. 6 i 6a ustawy o VAT.

Państwa stanowisko do pytania nr 2

Państwo posiadając dokumenty, o których mowa w pytaniu 1, w przypadku wysyłania towaru do osoby fizycznej nieprowadzącej działalności gospodarczej za pośrednictwem firm kurierskich, po spełnieniu reszty przesłanek, ma prawo zastosować dla całej wartości takiej sprzedaży stanowiącej eksport towarów stawkę podatku VAT 0%.

Uzasadnienie stanowiska do pytania nr 1

Na podstawie art. 41 ust. 1 w zw. z art. 146aa ust. 1 pkt 1 ustawy o VAT stawka podatku od towarów i usług wynosi 23%. Podkreślić należy, że zarówno w treści samej ustawy o VAT, jak i przepisach wykonawczych do niej, ustawodawca przewidział opodatkowanie niektórych czynności stawkami obniżonymi.

Jedną z czynności, która korzysta z obniżonej stawki podatku od towarów i usług jest eksport towarów.

Jak bowiem stanowi art. 41 ust. 4 ustawy o VAT, stawka podatku VAT w eksporcie towarów, o którym mowa w art. 2 pkt 8 lit. a) wynosi 0%. Pojęcie „eksport towarów” użyte w powyższym zdaniu, oznacza dostawę towarów wysyłanych lub transportowanych z terytorium kraju poza terytorium Unii Europejskiej przez dostawcę lub na jego rzecz, lub nabywcę mającego siedzibę poza terytorium kraju lub na jego rzecz, jeżeli wywóz towarów poza terytorium Unii Europejskiej jest potwierdzony przez urząd celny określony w przepisach celnych.

Jednakże zgodnie z art. 41 ust. 6 ustawy o VAT, stawkę podatku 0% stosuje się w eksporcie towarów, pod warunkiem że podatnik przed upływem terminu do złożenia deklaracji podatkowej za dany okres rozliczeniowy otrzymał dokument potwierdzający wywóz towaru poza terytorium Unii Europejskiej.

Na podstawie art. 41 ust. 6a ustawy o VAT, dokumentem, o którym mowa w ust. 6, jest w szczególności:

1.dokument w formie elektronicznej otrzymany z systemu teleinformatycznego służącego do obsługi zgłoszeń wywozowych albo potwierdzony przez właściwy organ celny wydruk tego dokumentu;

2.dokument w formie elektronicznej pochodzący z systemu teleinformatycznego służącego do obsługi zgłoszeń wywozowych, otrzymany poza tym systemem, jeżeli zapewniona jest jego autentyczność;

3.zgłoszenie wywozowe w formie papierowej złożone poza systemem teleinformatycznym służącym do obsługi zgłoszeń wywozowych albo jego kopia potwierdzona przez właściwy organ celny.

A zatem, aby podatnik miał prawo zastosować stawkę podatku w wysokości 0% do eksportu towarów, przed terminem do złożenia deklaracji podatkowej za dany okres rozliczeniowy, musi posiadać dokument potwierdzający wywóz tych towarów poza terytorium Unii Europejskiej.

Natomiast katalog dokumentów wskazany w art. 41 ust. 6a ustawy o VAT jest otwarty, co oznacza, że podatnik dla wykazania eksportu może posłużyć się każdym dokumentem, który jednoznacznie i w sposób niebudzący wątpliwości potwierdza wywóz towarów poza terytorium Unii Europejskiej.

Jeżeli podatnik nie otrzyma dokumentu potwierdzającego wywóz towaru poza terytorium Unii Europejskiej przed upływem terminu do złożenia deklaracji podatkowej za dany okres rozliczeniowy, podatnik nie wykazuje tej dostawy w ewidencji za dany okres rozliczeniowy, lecz w okresie następnym, stosując stawkę podatku 0%, pod warunkiem otrzymania ww. dokumentu przed upływem terminu do złożenia deklaracji podatkowej za ten następny okres. Jednocześnie, w przypadku nieotrzymania tego dokumentu w ww. terminie, mają zastosowanie stawki właściwe dla dostawy tego towaru na terytorium kraju, co oznacza, iż w takiej sytuacji, należy zastosować stawkę krajową VAT (co do zasady 23%). Otrzymanie przez podatnika dokumentu potwierdzającego wywóz towaru poza terytorium Unii Europejskiej w terminie późniejszym niż w terminie dwóch okresów rozliczeniowych, upoważnia podatnika do dokonania korekty podatku należnego w rozliczeniu za okres rozliczeniowy, w którym podatnik otrzymał ten dokument.

Generalnie więc, zgodnie z przytoczonym wyżej art. 41 ust. 6 ustawy o VAT, do eksportu towarów zastosowanie znajduje stawka 0% podatku VAT. Jednakże, zasady dotyczące opodatkowania eksportu odrębnie odnoszą się do sytuacji, w której dostawę towarów poprzedzi otrzymanie zaliczki. Zgodnie bowiem z treścią art. 41 ust. 9a ustawy o VAT. Jeżeli podatnik otrzymał całość lub część zapłaty przed dokonaniem dostawy towarów, stawkę podatku 0% w eksporcie towarów stosuje się w odniesieniu do otrzymanej zapłaty, pod warunkiem że wywóz towarów nastąpi w terminie 6 miesięcy, licząc od końca miesiąca, w którym podatnik otrzymał tę zapłatę, oraz podatnik w tym terminie otrzymał dokument, o którym mowa w ust. 6. Przepisy ust. 7, 9 i 11 stosuje się odpowiednio.

Przepis art. 41 ust. 9a ustawy o VAT stosuje się również, jeżeli wywóz towarów nastąpi w terminie późniejszym niż w tym ustępie, pod warunkiem że wywóz towarów w tym późniejszym terminie jest uzasadniony specyfiką realizacji tego rodzaju dostaw, potwierdzoną warunkami dostawy, w których określono termin wywozu towarów.

Jak wynika z opisu przedstawionego stanu faktycznego, w związku z dokonaną sprzedażą dostarczacie Państwo towary m.in. na rzecz osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej, mających miejsce zamieszkania poza terytorium Unii Europejskiej. Dla każdej dokonanej dostawy generujecie Państwo w systemie e-monitoringu (...) oraz (...) dokument potwierdzający wywóz towaru poza terytorium Unii Europejskiej zawierający komunikat, że dana przesyłka została doręczona (wskazujący również na datę doręczenia i dane osoby odbierającej przesyłkę), ew. dowód dostawy (potwierdzenie doręczenia) wskazujący na datę dokonania dostawy danego zamówienia oraz zawierający status „doręczono” i podpis nabywcy. Z uwagi na powyższe, nie ulega wątpliwości, że w wyniku dokonania dostaw zamówionych towarów będziecie Państwo zobowiązani do rozpoznania przedmiotowej transakcji jako eksport towarów, w rozumieniu art. 2 pkt 8 lit. a) ustawy o VAT.

Aby jednak Państwo mieli prawo do zastosowania stawki 0% w eksporcie towarów, niezbędne jest uznanie, iż otrzymany przez Państwa dokument jednoznacznie i w sposób niebudzący wątpliwości potwierdza wywóz towarów poza terytorium Unii Europejskiej.

W pierwszej kolejności należy wskazać, iż przepis art. 41 ust. 6a ustawy o VAT posługuje się pojęciem „w szczególności”, co oznacza, iż wymienione w tym przepisie dokumenty są jedynie przykładowymi dokumentami, stanowiącymi dowód potwierdzający wywóz towarów poza UE. Wskazany przez prawodawcę otwarty katalog dokumentów potwierdzających wywóz został zaproponowany z uwagi na to, iż w zależności od państwa, w którym nastąpi objęcie procedurą wywozu, mogą występować różne dokumenty. W efekcie, skoro przepisy ustawy o VAT nie wskazują wprost na dokument, którego posiadanie stanowi warunek konieczny zastosowania stawki 0%, podatnicy uprawnieni są dokumentować eksport towarów również za pomocą innych dowodów, jeżeli zgromadzenie tych wskazanych w przepisach jest niemożliwe. Kluczowe jest jednak to, aby z takich dowodów wynikało, iż dany towar opuścił terytorium Unii Europejskiej.

W konsekwencji powyższego uznać należy, że komunikat IE-599 nie jest jedynym akceptowalnym dokumentem potwierdzającym wywóz towarów poza terytorium Unii Europejskiej. Powyższe potwierdza orzecznictwo sadów administracyjnych oraz piśmiennictwo, z którego jednoznacznie wynika, iż zastosowanie preferencyjnej stawki w eksporcie nie powinno być uzależnione od spełnienia kwestii formalnych, lecz od dokonania faktycznej czynności wywozu towaru poza terytorium Wspólnoty. Potwierdzeniem powyższego jest przykładowo WSA w Poznaniu z 2 lutego 2017 r., I SA/Po 993/16, LEX nr 2226556, czy wyrok WSA w Łodzi z 23 czerwca 2016 r., I SA/Łd 437/16, LEX nr 2079770, w którym czytamy, iż:

„Przepisy polskiej VATu wiążą skutek w postaci zastosowania stawki preferencyjnej z rzeczywistym zaistnieniem zdarzenia w postaci opuszczenia towaru poza granice UE (...) W ocenie sądu odwołanie się d o potwierdzenia wywozu towarów poza obszar terytorium UE przez urząd celny określony w przepisach celnych - art. 2 ust. 8b VATu - nie oznacza, że ma być to potwierdzenie w jednej dopuszczalnej tylko formie, tak jak przyjmuje to organ. Cytowany przepis mówi o urzędzie celnym, który ma potwierdzić wywóz”.

Ponadto, w wyroku tym WSA w Łodzi wprost wskazał, iż „podstawowe znaczenie związane z eksportem towarów a tym samym możliwość zastosowania stawki preferencyjnej należy łączyć z wyprowadzeniem towaru poza granice UE a potwierdzenie tego zdarzenia może mieć miejsc w każdej jednoznacznej i wiarygodnej formie (...)”

A zatem przyjęcie, że tylko komunikat IE-599 (karta SAD) jest dokumentem uprawniającym do skorzystania z preferencyjnej stawki VAT naruszałoby zasadę neutralności (por. wyrok NSA z dnia 10 września 2014 r., I FSK 1304/13). Zasada neutralności wymaga bowiem, aby odliczenie podatku VAT naliczonego przysługiwało, jeżeli zostały spełnione wymogi materialne, nawet wówczas, gdy niektóre wymogi formalne zostały pominięte przez podatników.

W podobnym tonie wypowiedział się również NSA w wyroku z dnia 9 maja 2017 r., sygn. I GSK 975/15, LEX nr 2315594:, w którym czytamy, iż: „Dokumenty, o których mowa w art. 796da RWKC, powinny w sposób niebudzący wątpliwości potwierdzać, że objęty konkretnym zgłoszeniem celnym wywozowym towar, w tym samym stanie opuścił obszar celny Wspólnoty. Zatem z dokumentów tych winno wynikać, że towar zgłoszony do procedury wywozu to ten sam towar i w takiej samej ilości, który następnie opuścił obszar celny Wspólnoty. To obowiązkiem strony jest wykazanie tych okoliczności. Może ona wykazać fakt wywozu towaru przedstawiając jeden z dokumentów, o którym mowa w przepisie art. 796da RWKC, może też przedstawić zupełnie inny dokument, niewymieniony w tym przepisie. Istotne jest by pozwalał on na identyfikacje zgłoszonego do procedury wywozu towaru i potwierdzał wystąpienie tego samego towaru poza granicami Wspólnoty. Dokument ten powinien być wiarygodny, mieć postać oryginału lub potwierdzonej za zgodność kopii”.

W wyroku tym NSA dodatkowo wskazuje, że ocena mocy dowodowej i wiarygodności danego dokumentu (innego niż komunikat IE-599) należy do organu celnego, który - jeżeli jest przekonany, że dowody przedstawione są dostateczne - potwierdza wyprowadzenie towarów eksporterowi lub zgłaszającemu.

W kontekście powyższego uznać należy, iż dla zastosowania stawki 0% najistotniejsze jest potwierdzenie faktycznego wywozu towaru do kraju trzeciego. Nie sposób odmówić wiarygodności dokumentom potwierdzającym rzeczywisty wywóz poza terytorium Unii Europejskiej tylko ze względu na fakt, iż ich forma nie odpowiadała w 100% wzorowi komunikatu IE-599.

Analogiczne wnioski wynikają z orzecznictwa Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej (dalej: „TSUE”). Przykładowo, w wyroku z dnia 28 marca 2019 r., w sprawie C-275/18 Milan Vins przeciwko Odvolaci fmancni reditelstvi, TSUE wskazuje, że „art. 146 ust. 1 lit. a, w związku z art. 131 dyrektywy 2006/112/WE należy interpretować w ten sposób, że sprzeciwia się on temu, aby przepis prawa krajowego uzależniał zwolnienie z podatku od wartości dodanej, przewidziane dla towarów przeznaczonych do wywozu poza terytorium UE, od przesłanki, aby towary te zostały objęte procedurą celną wywozu w sytuacji, w której bezspornym jest, że zostały spełnione przesłanki zwolnienia, w tym w szczególności przesłanka faktycznego wywozu towarów z terytorium Unii”. TSUE wskazuje bowiem, iż niespełnienie formalnego wymogu objęcia towarów przeznaczonych do wywozu procedurą wywozu nie może prowadzić do tego, że eksporter traci prawo do zwolnienia w eksporcie, o ile zostało wykazane faktyczne wyprowadzenie danych towarów z terytorium Unii.

Powyższe rozważania prowadzą do wniosku, iż przewidziany przez art. 41 ust. 11, w zw. z ust. 6 i 6a ustawy o VAT obowiązek dysponowania przez podatnika dokumentem potwierdzającym wywóz towaru poza terytorium UE, stanowi jedynie wymóg formalny zastosowania stawki 0% VAT. Z uwagi na otwarty katalog dokumentów potwierdzających wywóz towaru poza granice UE dla udowodnienia, że eksport towarów miał miejsce wystarczy dowolny dokument i nie musi to być komunikat IE-599.

Mając na uwadze powyższe, Państwa zdaniem, dokument wygenerowany w systemie e-monitoringu (...) oraz (...) posiadający komunikat, że dana przesyłka została „doręczona do odbiorcy”, jak również dowody dostaw (potwierdzenia doręczenia) wskazujące na datę dokonania dostawy danego zamówienia, zawierające status „doręczono” oraz podpis nabywcy mogą stanowić dokumenty z katalogu z art. 41 ust. 6 i 6a ustawy o VAT, które to dokumenty potwierdzają wywóz towarów poza UE. Komunikaty zawarte w tego typu dokumentach („przesyłka doręczona”/„doręczono”), jak również podpis nabywcy na dowodach dostawy (potwierdzeniach doręczenia) potwierdzają wywóz towarów, a tym samym dokonanie eksportu towarów poza UE. W konsekwencji, posiadając takie dokumenty macie Państwo prawo zastosować stawkę VAT 0% przewidzianą dla eksportu towarów.

Uzasadnienie stanowiska do pytania nr 2

W związku z dokonanym eksportem towarów będziecie Państwo posiadali dokument wygenerowany w systemie e-monitoringu (...) oraz (...) posiadający komunikat, że dana przesyłka została „doręczona do odbiorcy”, ew. dowody dostaw (potwierdzenia doręczenia) wskazujące na dokładną datę dokonania dostawy danego zamówienia i zawierające podpis nabywcy.

Dokumenty te nie będą dokumentami, które zostały literalnie wymienione w art. 41 ust. 6a ustawy o VAT. Będą to natomiast dowody, o których mowa w art. 41 ust. 6 ustawy, tj. dokumenty potwierdzające wywóz towaru poza terytorium Unii Europejskiej. W konsekwencji, Państwa zdaniem, posiadanie tego typu dokumentów będzie uprawniało Państwa - po spełnieniu reszty przesłanek - do opodatkowania dokonywanych transakcji stawką 0%,

Powyższe znajduje potwierdzenie również m.in. w interpretacji indywidualnej Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z dnia 11 stycznia 2021 r., sygn. 0111-KDIB3-3.4012.603.2020.1.MAZ, w której Organ interpretacyjny uznał, iż posiadanie dokumentu z Elektronicznego Systemu Nadawcy Poczty Polskiej uprawniać będzie po spełnieniu reszty przesłanek do zastosowania stawki 0% w eksporcie towarów. W interpretacji tej czytamy, iż: „Wnioskodawca będzie miał prawo do zastosowania stawki opodatkowania 0% przewidzianej dla eksportu towarów, które są wysyłane za pośrednictwem Poczty Polskiej do osób fizycznych zamieszkałych poza terytorium Unii Europejskiej, nieprowadzących działalności gospodarczej, w sytuacji, gdy Spółka posiada dokumenty pochodzące z Elektronicznego Systemu Nadawcy Poczty Polskiej, opatrzone statusem „doręczenie”, a w przypadku statusów: „Przesyłka dotarła do kraju przeznaczenia” lub „Przesyłka wysłana z Polski” pod warunkiem posiada odpowiedzi z Poczty Polskiej na zgłoszenie reklamacyjne potwierdzające doręczenie przesyłki do adresata wraz podaniem daty doręczenia”.

Jednocześnie, Państwa zdaniem w niniejszej sprawie będziemy mieli do czynienia z jednym przedmiotem opodatkowania - jedną czynnością, tj. z dostawą towarów dostarczanych w przesyłkach kurierskich osobom fizycznym, nieprowadzącym działalności gospodarczej, mającym miejsce zamieszkania poza terytorium Unii Europejskiej, dla której podstawą opodatkowania będzie łączna wartość dostawy towaru, wraz z kosztami wysyłki (w szczególności kosztami transportu). Tym samym koszty wysyłki będą podwyższały podstawę opodatkowania dostawy towarów dokonanej w ramach transakcji przedstawionej w opisie stanu faktycznego (eksportu towarów).

Zgodnie bowiem z art. 29a ust. 6 ustawy o VAT, podstawa opodatkowania obejmuje podatki, cła, opłaty i inne należności o podobnym charakterze, z wyjątkiem kwoty podatku; a także koszty dodatkowe, takie jak prowizje, koszty opakowania, transportu i ubezpieczenia, pobierane przez dokonującego dostawy lub usługodawcę od nabywcy lub usługobiorcy. Tym samym stwierdzić należy, że skoro dodatkowe koszty pakowania i transportu podwyższają podstawę opodatkowania dostawy towarów, to Państwo jesteście uprawnieni do zastosowania stawki VAT w wysokości 0% do wartości całej transakcji związanej z eksportem towaru, przy spełnieniu pozostałych warunków zastosowania tej stawki. Tak też stwierdził Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej w interpretacji z dnia 11 stycznia 2021 r., sygn. 0111-KDIB3-3.4012.603.2020.1.MAZ.

Mając na uwadze przywołane wyżej przepisy oraz przedstawioną argumentację uznać należy, że dokument wygenerowany w systemie e-monitoringu (...) oraz (...) posiadający komunikat, że dana przesyłka została „doręczona do odbiorcy”, ew. dowody dostaw (potwierdzenia doręczenia) wskazujące na dokładną datę dokonania dostawy danego zamówienia i zawierające status „doręczono” oraz podpis nabywcy, stanowią dokumenty, o których mowa w art. 41 ust. 6 i 6a ustawy o VAT. Państwo posiadając tego typu dokumenty, w przypadku wysyłania towaru do osoby fizycznej nieprowadzącej działalności gospodarczej za pośrednictwem firm kurierskich, po spełnieniu reszty przesłanek, macie prawo zastosować dla takiej sprzedaży stanowiącej eksport towarów stawkę podatku VAT 0%.

Stanowisko przedstawione przez Państwa w niniejszym wniosku znajduje potwierdzenie w interpretacjach indywidualnych wydawanych przez organy podatkowej, doktrynie podatkowej oraz orzecznictwie TSUE.

Ocena stanowiska

Stanowisko, które przedstawiliście Państwo we wniosku jest prawidłowe.

Uzasadnienie interpretacji indywidualnej

Zgodnie z art. 5 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (tj. Dz. U. z 2022 r., poz. 931 ze zm.), zwanej dalej ustawą,

Z powyższego przepisu wynika tzw. zasada terytorialności, zgodnie, z którą opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają określone czynności, ale tylko w sytuacji, gdy miejscem ich świadczenia (określanym na podstawie przepisów ustawy) jest terytorium kraju.

Według art. 2 pkt 1 ustawy, przez:

Na mocy art. 2 pkt 5 ustawy, przez:

Na mocy art. 7 ust. 1 ustawy, przez:

Natomiast w myśl art. 8 ust. 1 ustawy, przez:

W myśl art. 2 pkt 6 ustawy, przez:

Stosownie do art. 2 pkt 22 ustawy, przez:

Z kolei zgodnie z art. 2 pkt 8 ustawy:

Należy zauważyć, że art. 5 ust. 1 pkt 2 ustawy przewiduje, że opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlega eksport towarów, jednak z uwagi na terytorialny charakter podatku VAT, opodatkowaniu podlegają wyłącznie czynności, których miejscem świadczenia jest terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, które w przypadku dostaw towarów wysyłanych lub transportowanych wyznacza art. 22 ust. 1 pkt 1 ustawy.

W myśl art. 22 ust. 1 pkt 1 ustawy:

Podkreślić należy, że zarówno w treści ustawy, jak i przepisach wykonawczych do niej, ustawodawca przewidział opodatkowanie niektórych czynności stawkami obniżonymi.

Jedną z czynności, która korzysta z obniżonej stawki podatku od towarów i usług jest eksport towarów

Stosownie do art. 41 ust. 4 ustawy:

Przy czym, zgodnie z art. 41 ust. 6 ustawy:

W myśl art. 41 ust. 6a ustawy:

Wskazać jednak należy, że aby uznać daną czynność za eksport towarów muszą wystąpić łącznie następujące przesłanki:

‒ma miejsce dostawa towarów wysyłanych lub transportowanych z terytorium kraju poza terytorium Unii Europejskiej przez dostawcę lub na jego rzecz (eksport bezpośredni) lub przez nabywcę mającego siedzibę poza terytorium kraju, lub na jego rzecz (eksport pośredni),

‒wywóz towaru poza terytorium Unii Europejskiej musi zostać potwierdzony przez właściwy organ celny określony w przepisach celnych.

Niespełnienie jakiejkolwiek z wymienionych wyżej przesłanek powoduje, że nie dochodzi do eksportu towarów w rozumieniu przepisów ustawy.

Z kolei aby możliwe było opodatkowanie eksportu towarów stawką podatku w wysokości 0%, konieczne jest spełnienie warunku dotyczącego otrzymania przez podmiot potwierdzenia wywozu towarów przez organ celny określony w przepisach celnych. Spełnienie tego warunku ma gwarantować, że faktycznie nastąpił wywóz towarów i że bez ich powrotnego przywozu nie będą one przedmiotem dostawy na terytorium kraju, która poprzez zastosowanie stawki 0% byłaby faktycznie nieopodatkowana.

Katalog dokumentów wskazany w art. 41 ust. 6a ustawy jest otwarty, co oznacza, że podatnik dla wykazania eksportu może posłużyć się każdym dokumentem, który jednoznacznie i w sposób niebudzący wątpliwości potwierdza wywóz towarów poza terytorium Unii Europejskiej.

Stosownie do art. 29a ust. 1 ustawy:

Zgodnie z art. 29a ust. 6 ustawy:

Z powołanych przepisów wynika, że w przypadku dostawy towarów za podstawę opodatkowania należy uznać całość świadczenia pieniężnego pobieranego od nabywcy. Oznacza to, że do podstawy opodatkowania należy wliczyć pobieraną przez zbywcę wartość (cenę) towarów, a także wszystkie inne elementy zapłaty, będące częściami składowymi świadczenie zasadniczego (tj. dostawy towarów). Dotyczy to wyłącznie kosztów, które zwiększają kwotę należną z tytułu konkretnej transakcji, tj. konkretnej dostawy towarów. Jednocześnie przepis art. 29a ust. 6 ustawy wyjaśnia, jakie elementy uwzględnia się przy ustalaniu wynagrodzenia stanowiącego podstawę opodatkowania, przy czym nie precyzuje w sposób szczegółowy jakie są to elementy i wymienia przykładowo kilka rodzajów kosztów mieszczących się w pojęciu podstawy opodatkowania. Dotyczy on kosztów bezpośrednio związanych z zasadniczą dostawą towarów, które zwiększają łączną kwotę należną z tytułu transakcji. Zgodnie z tą regulacją, każdy koszt bezpośrednio związany z dostawą, którym dostawca obciąża nabywcę, powinien być włączony do podstawy opodatkowania. Oznacza to, że w podstawie opodatkowania należy uwzględnić wszelkie dodatkowe koszty bezpośrednio związane z dostawą towarów, którymi w efekcie obciążany jest nabywca świadczenia.

Z opisu stanu faktycznego wynika, że jesteście Państwo zarejestrowani jako czynny podatnik VAT i składacie miesięczne pliki JPK_VAT z deklaracją. Przedmiotem Państwa działania jest produkcja olejów i pozostałych tłuszczów płynnych. W ramach prowadzonej działalności dokonujecie Państwo sprzedaży detalicznej m.in. olejów kosmetycznych, olejków eterycznych, zdrowej żywności (w tym: octów, zakwasów, soków, masła, miodów, ziaren, oliw oraz olejów) oraz różnego rodzaju akcesoriów, prowadzonej za pośrednictwem sklepu internetowego. Dokonujecie Państwo sprzedaży towarów głównie na rzecz osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej, mających miejsce zamieszkania zarówno w Polsce, jak i poza terytorium kraju (w tym na terytorium krajów trzecich). Zamówiony towar dostarczany jest nabywcom zagranicznym za pośrednictwem wyspecjalizowanych firm kurierskich: (...) oraz (...). Wysyłka towarów w każdym przypadku organizowana jest przez Państwa. W przypadku wysyłek zagranicznych, przykładowa transakcja przebiega w następujący sposób:

1.Klient (osoba fizyczna) składa zamówienie poprzez sklep internetowy oraz je opłaca (przedpłata jest niezbędna do realizacji tego typu zamówień);

2.Po otrzymaniu płatności, wystawiacie Państwo fakturę VAT, stosując krajową stawkę podatku VAT;

3.Przesyłka z zamówionymi towarami rejestrowana jest poprzez system firmy kurierskiej i wysyłana zagraniczną przesyłką kurierską z numerem monitorującym.

Macie Państwo możliwość każdorazowego zweryfikowania czy i kiedy dana przesyłka została doręczona do kraju przeznaczenia (w tym do kraju znajdującego się poza terytorium Unii Europejskiej). Taką weryfikację możecie Państwo przeprowadzić przy wykorzystaniu opcji e-monitoringu (...), tj. śledzenia zarejestrowanych przesyłek (tzw. tracking) oraz do generowania na jego podstawie dokumentów zawierających komunikat o statusie wysyłki oraz ew. potwierdzenia doręczenia danego zamówienia zawierającego podpis nabywcy. W celu weryfikacji statusu przesyłki niezbędne jest podanie jej numeru, następnie system pokazuje szczegółowo drogę przemieszczania towaru, od momentu dotarcia przesyłki do terminala nadawczego (...) do momentu dostarczenia przesyłki w kraju przeznaczenia oraz jej odbioru przez nabywcę (system wskazuje dane adresata, datę i godzinę dostarczenia). Aplikacja wskazuje również na status przesyłki - w razie jej dostarczenia do adresata komunikat brzmi „przesyłka doręczona do odbiorcy”. System e-monitoringu (...) oraz (...) umożliwia również generowanie potwierdzeń wysyłki zawierających szczegóły danego zamówienia oraz dowodów dostaw (potwierdzeń doręczenia) z numerem przesyłki oraz datą i godziną dostarczenia danego zamówienia. Takie dowody dostaw wygenerowane przez system (...) zawierają status: „doręczono” oraz podpis nabywcy. Dowód sprzedaży wystawiony przez Państwa obejmuje nie tylko cenę sprzedaży towaru, ale również cenę usługi, jaką jest wysyłka tego towaru oraz kwotę podatku VAT. Koszt wysyłki (pakowania i transportu) nie jest samodzielną usługą świadczoną przez Państwa i zawsze jest ściśle związany ze sprzedażą towarów.

W tak przedstawionych okolicznościach sprawy powzięliście Państwo wątpliwości czy dokument wygenerowany w systemie e-monitoringu (...) oraz (...) posiadający komunikat, że dana przesyłka została „doręczona do odbiorcy”, jak również dowody dostaw (potwierdzenia doręczenia) wskazujące na datę dokonania dostawy danego zamówienia i zawierające statut „doręczone” oraz podpis nabywcy stanowią dokumenty, o których mowa w art. 41 ust. 6 i 6a ustawy (pytanie 1), oraz czy posiadając wskazane dokumenty, w przypadku wysyłania towaru do osoby fizycznej nieprowadzącej działalności gospodarczej za pośrednictwem firm kurierskich, po spełnieniu reszty przesłanek, macie Państwo prawo zastosować stawkę podatku VAT 0% dla całej wartości takiej sprzedaży stanowiącej eksport towarów (pytanie 2).

Z przywołanego wyżej przepisu art. 2 pkt 8 ustawy o podatku od towarów i usług wynika, że o eksporcie towarów można mówić wówczas, gdy wywóz towarów poza terytorium Unii Europejskiej jest potwierdzony przez właściwy organ celny określony w przepisach celnych. Natomiast zgodnie z art. 41 ust. 6 ustawy, możliwość zastosowania stawki 0% do eksportu towarów uwarunkowana jest posiadaniem, przed upływem terminu do złożenia deklaracji podatkowej za dany okres rozliczeniowy, dokumentu potwierdzającego wywóz towarów poza terytorium Unii Europejskiej. Zatem możliwość opodatkowania eksportu towarów stawką 0% wymaga otrzymania dokumentu, który w sposób jednoznaczny potwierdza, że wysyłane towary opuściły terytorium Unii Europejskiej. Przykładowy katalog takich dokumentów wymieniony został w powołanym wyżej art. 41 ust. 6a ustawy. Przy tym zauważyć należy, że nie jest to katalog zamknięty, na co wskazuje użyty w tym przepisie zwrot „w szczególności”.

Uzasadnione w tym miejscu będzie odwołanie się do wyroku Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej z 28 marca 2019 r., w sprawie C-275/18, która dotyczyła sytuacji podatnika, który wysyłał pocztą poza terytorium Unii Europejskiej przedmioty kolekcjonerskie. Trybunał stwierdził, że: „(…) w okolicznościach takich jak w postępowaniu głównym brak poszanowania formalnego wymogu objęcia towarów przeznaczonych do wywozu procedurą wywozu nie może prowadzić do tego, że eksporter traci prawo do zwolnienia w eksporcie, o ile zostało wykazane faktyczne wyprowadzenie danych towarów z terytorium Unii” (pkt 38 wyroku).

Natomiast odpowiadając na pytanie prejudycjalne, TSUE stwierdził, że: „(…) art. 146 ust. 1 lit. a) w związku z art. 131 dyrektywy VAT należy interpretować w ten sposób, że sprzeciwia się on temu, aby przepis prawa krajowego uzależniał zwolnienie z VAT przewidziane dla towarów przeznaczonych do wywozu poza terytorium Unii od przesłanki, aby towary te zostały objęte procedurą celną wywozu, w sytuacji, w której jest bezsporne, że zostały spełnione materialnoprawne przesłanki zwolnienia, w tym w szczególności przesłanka faktycznego wyprowadzenia danych towarów z terytorium Unii”.

Do wskazanego orzeczenia TSUE odwołał się w obszernym wywodzie Naczelny Sąd Administracyjny w wyroku z 21 lipca 2020 r., sygn. akt I FSK 2005/17. Sprawa będąca przedmiotem rozstrzygnięcia NSA dotyczyła podatnika, który dokonując sprzedaży za pośrednictwem Poczty Polskiej poza terytorium Unii Europejskiej, nie dopełnił wymagań formalnych w postaci zgłoszeń celnych wywozowych i nie posiadał w związku z tym dokumentów potwierdzających wywóz towarów poza terytorium Unii Europejskiej. We wskazanym wyroku NSA stwierdził, że: „Przenosząc te rozważania TSUE na grunt niniejszej sprawy wskazać trzeba, co zaznaczono już wyżej, że organy uznały za bezsporne dokonywanie dostaw przez skarżącego na rzecz osób fizycznych spoza terytorium UE. W żadnym miejscu zaskarżonych decyzji nie ma mowy o tym, by organy kwestionowały faktyczny wywóz towarów poza obszar Unii. Jedynym powodem odmowy zastosowania do nich stawki 0% była okoliczność braku dokonywania przez podatnika zgłoszeń celnych wywozowych, a co za tym idzie braku dokumentów potwierdzających wywóz towarów poza terytorium UE przez właściwy urząd celny. W ocenie organu odwoławczego „(...) dla uznania – na gruncie przepisów ustawy o podatku od towarów i usług – danej dostawy towarów za eksport i w konsekwencji zastosowania stawki podatku 0% niezbędne jest potwierdzenie przez urząd celny określony w przepisach celnych wywozu towarów poza terytorium Unii Europejskiej i posiadanie przez Podatnika takiego potwierdzenia”. W istocie więc organy nie kwestionowały wypełnienia wymogów materialnych eksportu, w tym wypadku faktycznego wyprowadzenia towarów z terytorium Unii, ale niedochowanie przez podatnika warunków formalnych (brak zgłoszenia do procedury celnej wywozu i brak stosownych dokumentów). Tymczasem, w świetle cytowanego szeroko wyżej orzeczenia TSUE, dla zastosowania stawki VAT 0% w eksporcie kluczowy jest fakt wywozu poza terytorium UE (przesłanka materialna), a nie zgromadzenie określonych dokumentów w konkretnej procedurze (przesłanka formalna). W konsekwencji, nie można odmówić podatnikowi prawa do zastosowania stawki 0% VAT wyłącznie na tej podstawie, że nie posiada on określonego dokumentu potwierdzającego eksport towarów poza UE, jeśli eksport ten faktycznie nastąpił, która to okoliczność jak wskazano wyżej nie była przez organy kwestionowana. (…) W tym miejscu przypomnieć również należy, że w orzecznictwie sądów krajowych już wcześniej podkreślano, że jeśli okoliczność wywozu poza UE zostanie wykazana innymi dowodami, w tym ustalona w sposób bezsporny w ramach toczącego się postępowania podatkowego, organy podatkowe nie mogą takiej okoliczności pomijać, stosując do takiego wywozu stawkę jak dla obrotu krajowego, gdyż takie działanie nie tylko narusza zasadę neutralności, lecz jest nieadekwatne do poczynionych przez organy podatkowe ustaleń faktycznych i w konsekwencji przybiera formę sankcji podatkowej, a nie opodatkowania faktycznej czynności podlegającej VAT (por. wyroki NSA: z 10 września 2014 r., sygn. akt I FSK 1304/13, z 25 kwietnia 2013 r., sygn. akt I FSK 828/12, czy z 20 grudnia 2017 r., sygn. akt I FSK 825/17)”.

Odnosząc powyższe do opisu stanu faktycznego należy zauważyć, że jak Państwo wskazaliście, sprzedajecie towary na rzecz osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej, mających miejsce zamieszkania na terytorium krajów trzecich. Zamówiony towar dostarczany jest nabywcom za pośrednictwem firm kurierskich: (...) oraz (...). Każdorazowo macie Państwo możliwość zweryfikowania przy wykorzystaniu opcji e-monitoringu (...) (tj. śledzenia zarejestrowanych przesyłek) czy i kiedy dana przesyłka została doręczona do kraju przeznaczenia oraz do generowania dokumentów zawierających komunikat o statusie wysyłki oraz ew. potwierdzenia doręczenia danego zamówienia zawierającego podpis nabywcy. System e-monitoringu po podaniu numeru przesyłki, pokazuje szczegółowo drogę przemieszczenia towaru, od momentu dotarcia przysyłki do terminala nadawczego (...) do momentu dostarczenia przesyłki w kraju przeznaczenia i jej odbioru przez nabywcę. System wskazuje dane adresata, datę i godzinę dostarczenia. Aplikacja wskazuje również status przesyłki – w razie dostarczenia jej do adresata komunikat brzmi „przesyłka doręczona do odbiorcy”. System e-monitoringu (...) umożliwia również generowanie potwierdzeń wysyłki zawierających szczegóły danego zamówienia oraz dowodów dostaw (potwierdzeń doręczenia) z numerem przesyłki oraz datą i godziną dostarczenia danego zamówienia. Takie dowody dostaw wygenerowane przez system zawierają status „doręczono” oraz podpis nabywcy.

Zatem należy uznać, że Państwo dokonując wysyłki towarów poza terytorium Unii Europejskiej, będziecie dysponowali dokumentami potwierdzającymi, że przesyłka dotarła do kraju przeznaczenia w ramach realizowanego eksportu towarów. Co prawda dokumenty wygenerowane z e-monitoringu (...) posiadające komunikat „przesyłka doręczona do odbiorcy”(wskazujące również na datę i godzinę doręczenia i dane osoby odbierającej przesyłkę) oraz dowody dostaw (potwierdzenia doręczenia) wskazujące na datę dokonania dostawy danego zamówienia oraz zawierający status „doręczono” i podpis nabywcy, nie są dokumentami, które zostały literalnie wymienione w art. 41 ust. 6a ustawy. Będą to natomiast dokumenty, o których mowa w art. 41 ust. 6 ustawy, tj. dokumenty potwierdzające wywóz towaru poza terytorium Unii Europejskiej.

W konsekwencji po uwzględnieniu także wniosków wynikających z przywołanych orzeczeń TSUE i NSA należy uznać, że po spełnieniu reszty przesłanek, macie Państwo prawo do zastosowania stawki podatku 0% przewidzianej dla eksportu towarów, które są wysyłane za pośrednictwem firm kurierskich do osób fizycznych nieprowadzący działalności gospodarczej zamieszkałych na terytorium krajów trzecich (poza terytorium Unii Europejskiej), w sytuacji gdy posiadacie Państwo dokumenty pochodzące z systemu e-monitoringu (...) zawierające komunikat, że dana przesyłka została „doręczona do odbiorcy” (wskazujące również na datę i godzinę doręczenia i dane osoby odbierającej przesyłkę) oraz dowody dostaw (potwierdzenia doręczenia) wskazujące na datę dokonania dostawy danego zamówienia oraz zawierający status „doręczono” i podpis nabywcy.

Ponadto jak wynika z opisu stanu faktycznego dowód sprzedaży wystawiony przez Państwa obejmuje nie tylko cenę sprzedaży towaru, ale również cenę usługi, jaką jest wysyłka tego towaru oraz kwotę podatku VAT. Koszt wysyłki (pakowania i transportu) nie jest samodzielną usługą świadczoną przez Państwa i zawsze jest ściśle związany ze sprzedażą towarów. Zatem należy uznać, że w przedmiotowej sprawie kwota stanowiąca całość świadczenia należnego sprzedawcy obejmuje również inne elementy kształtujące kwotę żądaną od nabywcy, wobec tego wszystkie elementy składające się na transakcję, w aspekcie gospodarczym, tworzą jedną całość.

Zatem w przedmiotowej sprawie mamy do czynienia z jednym przedmiotem opodatkowania – jedną czynnością, tj. z dostawą towarów dostarczanych za pośrednictwem firm kurierskich: (...) oraz (...), osobom fizycznym nieprowadzącym działalności gospodarczej, mających miejsce zamieszkania na terytorium kraju trzeciego (poza terytorium Unii Europejskiej), dla której podstawą opodatkowania jest łączna wartość dostawy towarów, wraz z kosztami wysyłki (pakowania i transportu) podwyższają podstawę opodatkowania dostawy towarów dokonanej w ramach transakcji przedstawionej w opisie stanu faktycznego.

Mając powyższe na uwadze, należy wskazać, że jesteście Państwo uprawnieni do zastosowania stawki VAT 0% dla całej wartości takiej sprzedaży stanowiącej eksport towarów, po spełnieniu reszty przesłanek.

Tym samym, dokument wygenerowany w systemie e-monitoringu (...) oraz (...) posiadający komunikat, że dana przesyłka została „doręczona do odbiorcy”, ew. dowody dostaw (potwierdzenia doręczenia) wskazujące na dokładną datę dokonania dostawy danego zamówienia i zawierający status „doręczony” oraz podpis nabywcy, stanowią dokumenty, o którym mowa w art. 41 ust. 6 i 6a ustawy o VAT. Ponadto, Państwo posiadając powyższe dokumenty, w przypadku wysyłania towaru do osoby fizycznej nieprowadzącej działalności gospodarczej za pośrednictwem firm kurierskich, po spełnieniu reszty przesłanek, macie prawo zastosować stawkę dla takiej sprzedaży stanowiącej eksport towarów stawką podatku VAT 0%. Macie Państwo również prawo zastosować stawkę podatku VAT 0% dla całej wartości sprzedaży stanowiącej eksport towarów (wraz z kosztami wysyłki, tj. pakowania i transportu). Należy więc Państwa stanowisko uznać za prawidłowe.

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego, który Państwo przedstawili i stanu prawnego, który obowiązywał w dacie zaistnienia zdarzenia.

Zastrzegamy, że rozstrzygnięcie, czy dokumenty, którymi będzie dysponować podatnik, rzeczywiście potwierdzają dokonanie wywozu towarów poza terytorium Unii Europejskiej, może być stwierdzone ostatecznie jedynie w toku postępowania podatkowego, kontroli podatkowej, bądź kontroli celno-skarbowej, przeprowadzonej przez właściwy organ podatkowy, a nie w postępowaniu dotyczącym wydania interpretacji indywidualnej.

Jednocześnie wskazujemy, że interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie z opisem stanu faktycznego podanym przez Państwa w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

‒Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2022 r. poz. 2651). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli: Państwa sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego i zastosują się Państwo do interpretacji.

‒Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

Przepisów art. 14k-14n Ordynacji podatkowej nie stosuje się, jeśli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej jest elementem czynności, które są przedmiotem decyzji wydanej:

1)z zastosowaniem art. 119a;

2)w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;

3)z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych.

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Mają Państwo prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego (...). Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – t. j. Dz. U. z 2022 r. poz. 329 ze zm.; dalej jako „PPSA”). Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

‒w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo

‒w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2022 r. poz. 2651).