Interpretacja indywidualna z dnia 8 grudnia 2023 r., Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej, sygn. 0111-KDIB1-2.4010.533.2023.1.DP

Czy Wnioskodawca na podstawie art. 20 ustawy o CIT jest uprawniony do odliczenia od podatku kwoty równej podatkowi pobranemu i zapłaconemu przez Wskazane Spółki we wskazanych państwach?

Interpretacja indywidualna – stanowisko prawidłowe

Szanowni Państwo,

stwierdzam, że Państwa stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego zdarzenia przyszłego w podatku dochodowym od osób prawnych jest prawidłowe.

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

10 października 2023 r. wpłynął Państwa wniosek z tego samego dnia o wydanie interpretacji indywidualnej w zakresie podatku dochodowego od osób prawnych, który dotyczy ustalenia, czy Wnioskodawca jest uprawniony do odliczenia od podatku kwoty równej podatkowi pobranemu i zapłaconemu przez wskazane Spółki we wskazanych państwach.

Treść wniosku jest następująca:

Opis zdarzenia przyszłego

Wnioskodawca („Spółka”) jest polskim rezydentem podatkowym, podatnikiem podatku dochodowego od osób prawnych. Obecnie, jak i w latach poprzednich Spółka świadczy usługi (...). Spółka świadczy usługi:

- na rzecz podmiotu, spółki zależnej z siedzibą w Kolumbii, spółki która obsługuje rynek płatności elektronicznych (POS), rozwiązań samoobsługowych oraz dostarcza technologie dla profesjonalnych Call Centers na obszarze Kolumbii - tj. spółki A. (…);

- na rzecz podmiotu, spółki zależnej z siedzibą w Peru, spółki która obsługuje rynek płatności elektronicznych (POS), rozwiązań samoobsługowych oraz dostarcza technologie dla profesjonalnych Call Centers na obszarze Peru - tj. spółki B. (…);

- na rzecz podmiotu, spółki zależnej z siedzibą w Republice Dominikany, spółki która obsługuje rynek płatności elektronicznych (POS), rozwiązań samoobsługowych oraz dostarcza technologie dla profesjonalnych Call Centers na obszarze Dominikany – spółki C. (…);

(dalej: „Wskazane Spółki”).

Usługi te mogą być wykonywane na terytorium Polski, wskazanych państw lub innego państwa. Niewykluczone, że Spółka w przyszłości będzie również świadczyć usługi na rzecz innych podmiotów z siedzibą w krajach z którymi Polska nie posiada zawartej umowy w sprawie unikania podwójnego opodatkowania, czy też nie posiada zawartej umowy o wymianie informacji w sprawach podatkowych. W związku ze świadczonymi usługami na rzecz Wskazanych Spółek Wnioskodawca może podlegać opodatkowaniu we wskazanych państwach tzw. „podatkiem u źródła” (withholding tax). To jest - zgodnie z lokalnym prawem - kontrahent Spółki może być zobowiązany do pobrania podatku/potrącenia podatku z wynagrodzenia należnego Wnioskodawcy za świadczone usługi. W ramach świadczonych usług, Spółka zapewnia usługobiorcom kompleksowe wsparcie ich działalności operacyjnej. Przedmiotowe usługi mogą obejmować m.in. i w szczególności opisane poniżej obszary:

- udostępnienie systemu CRM, który jest centralnym systemem opartym na technologii zewnętrznego dostawcy, dedykowanym głównie dla sektora sprzedażowego, usługowego i marketingowego. System jest dostosowany do potrzeb grupy i został wdrożony w celu m.in.: ujednolicenia procesów sprzedażowych czy też utworzenia jednolitej współużytkowanej pamięci z danymi dotyczącymi sprzedaży. Usługobiorcy korzystający z systemu CRM mają zapewniony bezpieczny dostęp do aplikacji oraz danych, zdefiniowane role oraz uprawnienia, metodologię stosowaną w rozwiązaniach sprzedażowych całej grupy;

- zapewnienie dostępu do usług doradczych, m.in. w następujących obszarach: doradztwo i wsparcie w zakresie formułowania, analizy i prezentacji informacji zarządczej, zgodnie ze standardami grupy, doradztwo w zakresie właściwego zastosowania obowiązkowych MSSF, zgodnie ze standardami grupy, controlling kwartalnych raportów statutowych, doradztwo w zakresie polityki HR, doradztwo w zakresie aspektów podatkowych świadczone przez profesjonalnych doradców współpracujących z grupą;

- udostępnienie możliwości korzystania z systemu zarządzania wydajnością firmy CPM, który usprawnia i unowocześnia budżetowanie oraz planowanie, skraca czas zamknięć oraz konsolidacji. System CPM jest zintegrowany zarówno w sprawozdawczości zarządczej, jak i sprawozdawczości MSSF, prognozowaniu i budżetowaniu;

- udostępnieniu możliwości korzystania z aplikacji chmurowych, do nauki i zarządzania kapitałem ludzkim, śledzenia czasu pracowników biurowych.

Pytanie

Czy Wnioskodawca na podstawie art. 20 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t.j. Dz.U. z 2022 r., poz. 2587 ze zm., dalej: ustawa o CIT) jest uprawniony do odliczenia od podatku kwoty równej podatkowi pobranemu i zapłaconemu przez Wskazane Spółki we wskazanych państwach?

Państwa stanowisko w sprawie

Zdaniem Spółki, jest ona uprawniona do odliczenia od podatku kwoty równej podatkowi pobranemu i zapłaconemu we wskazanych państwach (w graniach limitu wyznaczonego przez podatek przypadający w Polsce na dochód uzyskany we wskazanych państwach), pobranego przez Wskazane Spółki.

Zgodnie z art. 20 ust. 1 ustawy o CIT, jeżeli podatnicy, o których mowa w art. 3 ust. 1, osiągają również dochody (przychody) poza terytorium Rzeczypospolitej Polskiej i dochody te podlegają w obcym państwie opodatkowaniu, a nie zachodzą okoliczności wymienione w art. 17 ust. 1 pkt 3, w rozliczeniu za rok podatkowy dochody (przychody) te łączy się z dochodami (przychodami) osiąganymi na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej. W tym wypadku od podatku obliczonego od łącznej sumy dochodów odlicza się kwotę równą podatkowi zapłaconemu w obcym państwie. Kwota odliczenia nie może jednak przekroczyć tej części podatku obliczonego przed dokonaniem odliczenia, która proporcjonalnie przypada na dochód uzyskany w obcym państwie.

Zgodnie z art. 3 ust. 1 ustawy o CIT, podatnicy, jeżeli mają siedzibę lub zarząd na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, podlegają obowiązkowi podatkowemu od całości swoich dochodów, bez względu na miejsce ich osiągania.

Zgodnie zaś z art. 17 ust. 1 pkt 3 tej ustawy wolne od podatku są (...) dochody osiągane poza terytorium Rzeczypospolitej Polskiej przez podatników określonych w art. 3 ust. 1, jeżeli umowa międzynarodowa, której Rzeczpospolita Polska jest stroną, tak stanowi.

W świetle powyższego, podatnicy posiadający siedzibę lub zarząd na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej podlegający obowiązkowi podatkowemu od całości swoich dochodów (polscy rezydenci podatkowi) uwzględniają w rozliczeniu podatkowym dochody osiągane poza terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, jeżeli dochody te nie są wolne od podatku na podstawie umowy międzynarodowej - co do zasady umowy w sprawie unikania podwójnego opodatkowania. Przy czym, w takim przypadku, od podatku obliczonego od łącznej sumy dochodów odlicza się kwotę równą podatkowi zapłaconemu w obcym państwie (odliczenia tego można jednak dokonać w granicach limitu wyznaczonego przez podatek przypadający na dochód uzyskany w obcym państwie).

Zgodnie z art. 22a ustawy o CIT, przepisy art. 20-22 stosuje się z uwzględnieniem umów w sprawie unikania podwójnego opodatkowania, których stroną jest Rzeczpospolita Polska.

Natomiast zgodnie z art. 22b tej ustawy, zwolnienia i odliczenia wynikające z przepisów art. 20-22 stosuje się pod warunkiem istnienia podstawy prawnej wynikającej z umowy w sprawie unikania podwójnego opodatkowania lub innej ratyfikowanej umowy międzynarodowej, której stroną jest Rzeczpospolita Polska, do uzyskania przez organ podatkowy informacji podatkowych od organu podatkowego innego niż Rzeczpospolita Polska państwa, w którym podatnik ma swoją siedzibę lub w którym dochód został uzyskany.

Zgodnie z powyższym, regulacja zezwalająca na odliczenie podatku zapłaconego w innym państwie może podlegać modyfikacjom wynikającym z umowy w sprawie unikania podwójnego opodatkowania (w tym wypadku zawartej z państwem źródła dochodu). Przy czym przewidziane w ustawie o CIT prawo do odliczenia wskazanego podatku zależy dodatkowo od istnienia podstawy prawnej do uzyskania informacji od organu podatkowego obcego państwa, w którym podatnik ma swoją siedzibę lub którym dochód został uzyskany.

W tym kontekście należy wskazać, że Polska nie zawarła ze wskazanymi państwami (w których siedzibą mają Wskazane Spółki) umowy w sprawie unikaniu podwójnego opodatkowania, jak również nie jest stroną umowy o wymianie informacji w sprawach podatkowych. Niemniej, zarówno Polska jak i wskazane państwa są stronami Konwencji o wzajemnej pomocy administracyjnej w sprawach podatkowych zawartej w Strasburgu dnia 25 stycznia 1988 r. (Dz.U. 1998 nr 141 poz. 913, dalej: „Konwencja”) oraz jej protokołu zmieniającego z 2010 r. W odniesieniu do Polski Konwencja weszła w życie 1 października 1997 r., zaś w odniesieniu do:

- Kolumbii w dniu 1 lipca 2014 r.

- Peru w dniu 1 września 2018 r.*

- Dominikany w dniu 1 grudnia 2019 r.*

* Zgodnie z informacjami opublikowanymi na oficjalnej stronie Organizacji Współpracy Gospodarczej i Rozwoju (https://www.oecd.org/ctp/exchange-of-tax-information/ Status_of_convention.pdf).

Zgodnie z art. 1 Konwencji, Strony (...) zapewnią sobie wzajemną pomoc administracyjną w sprawach podatkowych. Taka pomoc może, w razie potrzeby, oznaczać podjęcie działań przez organy orzekające. (...) Pomoc administracyjna obejmuje: a) wymianę informacji, w tym jednoczesną kontrolę podatkową i udział w jednoczesnej kontroli podatkowej za granicą (...).

Zgodnie zaś z art. 4 ust. 1 Konwencji, Strony będą wymieniać między sobą wszelkie informacje, w szczególności te, które (...) mogą mieć istotne znaczenie dla stosowania lub wdrażania wewnętrznego ustawodawstwa dotyczącego podatków objętych niniejszą konwencją.

Konwencja, zgodnie z jej art. 2 ust. 1, ma zastosowanie m.in. do podatków od dochodu lub zysków. W świetle powyższego, nie ulega wątpliwości, że Konwencja jest podstawą prawną do uzyskania informacji od organu podatkowego obcego państwa, w którym podatnik ma swoją siedzibę lub w którym dochód został uzyskany.

Stanowisko to znajduje potwierdzenie w interpretacjach wydawanych przez organy podatkowe. Przykładowo w interpretacji indywidualnej Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z 21 sierpnia 2017 r. sygn. 0111-KDIB1-2.4010.129.2017.1.AK wskazano, że Konwencja, jako ratyfikowana przez Rzeczpospolitą Polską umowa międzynarodowa dotycząca problematyki podatkowej, stanowi podstawę do uzyskania przez polskie organy podatkowe informacji podatkowych od zagranicznego organu podatkowego.

Mając na uwadze, że:

- Spółka jest polskim rezydentem podatkowym,

- Spółka uzyskuje dochody poza terytorium Rzeczypospolitej Polskiej (w Kolumbii, Peru, Dominikanie),

- dochody te nie są wolne od podatku na podstawie umowy w sprawie unikania podwójnego opodatkowania, a umowa taka nie wprowadza również modyfikacji w zakresie prawa do odliczenia podatku zapłaconego za granicą,

- Polska nie zawarła ze wskazanymi państwami umowy w sprawie unikania podwójnego opodatkowania,

- Spółka uwzględnia dochody uzyskane we wskazanych państwach w podstawie opodatkowania podatkiem dochodowym od osób prawnych w Polsce,

- istnieje podstawa prawna do uzyskania informacji od organu podatkowego obcego państwa, w którym dochód został uzyskany na podstawie ratyfikowanej Konwencji

- Spółka powinna być uprawniona od odliczenia od podatku kwoty równej podatkowi zapłaconemu we wskazanych państwach zgodnie z zasadami wskazanymi w art. 20 ustawy o CIT (przy czym odliczenia tego można dokonać w granicach limitu wyznaczonego przez podatek przypadający na dochód uzyskany w poszczególnych państwach).

Ocena stanowiska

Stanowisko, które przedstawili Państwo we wniosku jest prawidłowe.

Odstępuję od uzasadnienia prawnego tej oceny.

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego, które Państwo przedstawili i stanu prawnego, który obowiązuje w dniu wydania interpretacji.

Odnosząc się do przywołanej przez Państwa interpretacji indywidualnej wskazać należy, że została ona wydana w indywidualnej sprawie i nie ma zastosowania ani konsekwencji wiążących w odniesieniu do żadnego innego stanu faktycznego czy też zdarzenia przyszłego. Natomiast Organ, mimo że w ocenie indywidualnych spraw podatników posiłkuje się wydanymi rozstrzygnięciami, to nie ma możliwości zastosowania ich wprost, ponieważ nie stanowią materialnego prawa podatkowego.

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

- Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 2383). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli Państwa sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego i zastosują się Państwo do interpretacji.

- Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Mają Państwo prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego (…). Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 1634 ze zm.; dalej jako „PPSA”). Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

- w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Warszawska 5, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo

- w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 2383).

Podstawą prawną dla odstąpienia od uzasadnienia interpretacji jest art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej.