Wyrok WSA we Wrocławiu z dnia 11 lipca 2024 r., sygn. I SA/Wr 448/23

Wojewódzki Sąd Administracyjny we Wrocławiu w składzie następującym: Przewodniczący: sędzia WSA Dagmara Stankiewicz- Rajchman, Sędziowie: sędzia WSA Marta Semiczek, asesor WSA Iwona Solatycka (sprawozdawca), Protokolant: referent Izabela Kremza, po rozpoznaniu w Wydziale I na rozprawie w dniu 11 lipca 2024 r. sprawy ze skargi A. W. na decyzję Dyrektora Izby Administracji Skarbowej we Wrocławiu z dnia 31 marca 2023 r. nr 0201-IOV-12.4103.20.2022 w przedmiocie podatku od towarów i usług za m-ce od VII do XII 2013 r. oddala skargę w całości.

Uzasadnienie

Przedmiotem skargi A. W. (dalej: strona, skarżąca, podatnik) jest decyzja Dyrektora Izby Administracji Skarbowej we Wrocławiu (dalej: DIAS, organ odwoławczy, organ II instancji) z dnia 31 marca 2023 r. nr 0201-IOV-12.4103.20.2022 utrzymująca w mocy decyzję Naczelnika Urzędu Skarbowego w Lubinie (dalej: NUS, organ I instancji) z dnia 16 marca 2022 r., nr 0212-SPV.4103.10.2020.166 w sprawie określenia zobowiązania podatkowego w podatku od towarów i usług za lipiec, sierpień, wrzesień, październik, listopad i grudzień 2013 r.

Z akt sprawy wynika, że decyzją z dnia 15 lutego 2018 r. nr 0212.SPV.4103.15.2017.BK NUS w wyniku przeprowadzonej kontroli określił podatnikowi wysokość zobowiązania podatkowego w podatku od towarów i usług za okres od lipca do grudnia 2013 r. W uzasadnieniu decyzji organ podatkowy I instancji wskazał, iż Skarżąca była czynnym podatnikiem VAT od 1 października 2011 r., w okresie objętym postępowaniem podatkowym prowadziła działalność gospodarczą w zakresie zabezpieczenia antykorozyjnego konstrukcji stalowych i prac remontowych pod nazwą – A. z siedzibą przy ul. [...] w L. Podano, że Skarżąca w 2013 r. realizowała zamówienia dla następujących podmiotów: P. Sp. j. w P., D. Sp. z o.o. w P., H. Sp. z o.o. w Z., P.H.U. F. w Z.(1). Zamówienia te dotyczyły usług zabezpieczenia antykorozyjnego konstrukcji stalowych, piaskowania i wykonania powłok antykorozyjnych dla poszczególnych inwestorów, przy czym Skarżąca była podwykonawcą wyżej wskazanych podmiotów (tj. wykonawców). Wykonawcy ci realizowali z kolei zamówienia na rzecz następujących inwestorów: K. S.A., K.(1) S.A., K(2) S.A., K.(3) S.A., K.(4) S.A. W wyniku prowadzonego postepowania organ podatkowy I instancji zakwestionował 8 faktur zakupowych pochodzących od kontrahentów Skarżącej: PPHU A.(1), L. i S. Siedem faktur organ podważył z uwagi na to, że jego zdaniem nie dokumentowały one czynności faktycznie dokonanych, w związku z czym Stronie nie przysługiwało prawo do odliczenia podatku naliczonego z tych faktur. Ósma faktura dotyczyła przypadku zakwestionowania prawa do odliczenia podatku naliczonego z tytułu dwukrotnie zaewidencjonowanej dostawy towarów.