Komenda Wojewódzka Policji nie jest wyodrębnioną jednostką budżetową, której przysługiwałoby wynagrodzenie za parkowanie pojazdów zabezpieczonych w sprawie, jako dowodów rzeczowych będących w dyspozycji organu procesowego w ramach prowadzonych postępowań sądowych.
Wprowadzona ustawą z dnia 5 grudnia 2008 r. o zmianie ustawy o systemie ubezpieczeń społecznych oraz ustawy o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych (Dz. U. z 2009 r. Nr 8, poz. 38), od dnia 4 lutego 2009 r. nowelizacja art. 2 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 17 grudnia 1998 r. o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych (jedn. tekst: Dz. U. z 2009 r. Nr 153, poz. 1227 ze
Przepis art. 3 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 4 września 2008 r. o zmianie ustawy o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych (Dz. U. Nr 192, poz. 1180), nie ma zastosowania w sytuacji, gdy ubezpieczony po 1 stycznia 2009 r. występuje z wnioskiem o ponowne obliczenie emerytury lub renty na podstawie art. 111 ustawy z dnia 17 grudnia 1998 r. o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń
Czynności procesowe współuczestników jednolitych nie będące aktami dyspozycyjnymi, są skuteczne wobec pozostałych współuczestników. Wniesienie przez współuczestnika jednolitego środka zaskarżenia, powoduje konieczność rozpoznania sprawy w stosunku do pozostałych współuczestników.
Niedotrzymanie przez sąd terminu określonego w art. 204 k.k.w. nie wywołuje skutku w postaci odstąpienia od stosowania wobec internowanego środka zabezpieczającego. W tej sytuacji prawną podstawą jego kontynuowania jest poprzednie orzeczenie o stosowaniu izolacji. Żaden bowiem sąd nie zarządził zwolnienia internowanego z zamkniętego zakładu psychiatrycznego.
W postępowaniu prowadzonym na skutek odwołania od decyzji organu rentowego odmawiającej przyznania prawa do renty z tytułu niezdolności do pracy w związku z wypadkiem przy pracy, wydanej na podstawie art. 22 ust. 1 pkt 1 lub 2 i ust. 2 ustawy z dnia 30 października 2002 r. o ubezpieczeniu społecznym z tytułu wypadków przy pracy i chorób zawodowych (jedn. tekst: Dz. U. z 2009 r. Nr 167, poz. 1322 ze
Powinnością Sądu I instancji jest wskazanie, dlaczego nie uznał za zasadne przyjąć, że oskarżony zasługuje na status tzw. małego świadka koronnego, a co za tym idzie na nadzwyczajne złagodzenie kary, o którym mowa w art. 60 § 3 k.k. Zważyć wszak należy, że przy spełnieniu wszystkich przesłanek z art. 60 § 3 k.k. na sądzie ciąży obowiązek zastosowania nadzwyczajnego złagodzenia kary. Jest to zresztą
Kodeks karny przewiduje dwie podobne instytucje prawne, pozwalające na nadzwyczajne złagodzenie kary w wyniku starań sprawcy o zapobieżenie nastąpieniu skutkowi, tj. w art. 15 § 2 oraz art. 60 § 2 pkt 2. W pierwszym przepisie mowa jest o dobrowolności takiego działania, a w drugim takiej regulacji brak. Dlatego - przy założeniu racjonalności ustawodawcy - należy stwierdzić, że dwie normy prawne w jednym
Dla oceny, czy znaki są podobne w stopniu grożącym pomyłką, istotne znaczenie ma towar, dla którego są używane. Im większe podobieństwo między towarami, tym surowsze powinny być wymagania, co do koniecznych cech odróżniających konkurujące znaki. Jednorodzajowość towarów zwiększa ryzyko pomyłki podobnych znaków. W sytuacji, gdy dla towarów takiego samego rodzaju używane są podobne oznaczenia, ryzyko
Z żądaniem nabycia w drodze umowy własności albo użytkowania wieczystego przez Skarb Państwa na podstawie art. 124 ust. 5 ustawy z dnia 21 sierpnia 1997 r. o gospodarce nieruchomościa mi (jedn. tekst: Dz. U. z 2004 r. Nr 261, poz. 2603 ze zm.), może wystąpić tylko właściciel albo użytkownik wieczysty nieruchomości, co do którego wydano stosowną decyzję w oparciu o art. 124 ust. 1 tej ustawy, ograniczającą
1. Wyliczenie dóbr osobistych w art. 23 k.c. ma jedynie charakter przykładowy. Więź rodziców z dzieckiem, łącząca zarówno dziecko jak i rodziców w prawidłowo funkcjonującej rodzinie, zasługuje na status dobra osobistego w postaci ochrony życia rodzinnego. 2. Sprawca czynu niedozwolonego zaistniałego przed dniem 3 sierpnia 2008 r. (wprowadzeniem do kodeksu cywilnego art. 446 § 4), w wyniku którego doszło
Odpowiednie stosowanie z mocy przepisu art. 15 ust. 2b przepisu art. 15 ust. 2a ustawy z 17 dnia 1998 r. o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych (w brzmieniu ustalonym ustawą z dnia 4 września 2008 r. Dz. U. Nr 192, poz. 1180), nie upoważnia do ograniczenia okresu, z którego następuje ustalenie podstawy wymiaru emerytury repatrianta wyłącznie do lat, w których repatriant świadczył
1. Dokonanie przez ubezpieczonego będącego osobą prowadzącą pozarolniczą działalność wyboru tytułu ubezpieczenia z umowy o pracę nakładczą podlega kontroli organu rentowego; 2. Pod rządem przepisu art. 9 ust. 2 ustawy z dnia 13 października 1998 r. o systemie ubezpieczeń społecznych (jedn. tekst: Dz. U. z 2007 r. Nr 11 poz.74 ze zm.), w dacie przed wejściem w życie art. 9 ust. 2 b (od 1 marca 2009
Ustalenie wysokości zadośćuczynienia z art. 446 § 4 k.c. winno nastąpić według kryteriów branych pod uwagę przy zasądzaniu zadośćuczynienia za naruszenie dóbr osobistych (art. 23 i art. 24 w zw. z art. 448 k.c.), z uwzględnieniem jednak ciężaru gatunkowego naruszonego dobra.
Składki na ubezpieczenie społeczne stają się wymagalne w terminie ich płatności niezależnie od tego, czy zostały prawidłowo rozliczone i wskazane w deklaracji rozliczeniowej (art. 46 ust. 1, art. 47 ust. 1 ustawy z dnia 13 października 1999 r. o systemie ubezpieczeń społecznych jedn. tekst: Dz. U. z 2007 r. Nr 11, poz. 74 ze zm.) oraz art. 31 tejże ustawy w związku z art. 51 § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia
Użycie przez ustawodawcę sformułowania „sąd, o którym mowa w art. 396 § 2 k.p.k.”, przesądza o tym, iż w czynności tej bierze udział sąd wezwany, a nie sędzia wyznaczony ze składu. Udział tego sądu jest więc warunkiem niezbędnym, warunkującym prawidłowość przeprowadzonej czynności, a w konsekwencji umożliwiającym powoływanie się na ten dowód - przy dokonywaniu ustaleń, względnie dokonywanie oceny wiarygodności
