Wyrok SA w Łodzi z dnia 30 września 2010 r., sygn. II AKa 133/10

Kodeks karny przewiduje dwie podobne instytucje prawne, pozwalające na nadzwyczajne złagodzenie kary w wyniku starań sprawcy o zapobieżenie nastąpieniu skutkowi, tj. w art. 15 § 2 oraz art. 60 § 2 pkt 2. W pierwszym przepisie mowa jest o dobrowolności takiego działania, a w drugim takiej regulacji brak. Dlatego - przy założeniu racjonalności ustawodawcy - należy stwierdzić, że dwie normy prawne w jednym porządku prawnym nie mogą dotyczyć identycznego (hipotetycznego) stanu faktycznego. Wskazuje to na potrzebę literalnej i nierozszerzającej wykładni zwrotu „dobrowolnie starał”, który został użyty w redakcji art. 15 § 2 k.k. i tym samym dojść do wniosku, że owa dobrowolność polegać powinna na działaniu, do którego asumpt dają wyłącznie własne refleksje i przeżycia psychiczne sprawcy, które nie są implikowane postawą osób trzecich.

Przewodniczący: SSA Zdzisław Klasztorny

Sędziowie: SA Marian Baliński (spr.) SO (del.) Krzysztof Eichstaedt

Sąd Apelacyjny w Łodzi, wyrokiem z dnia 30 września 2010 r., po rozpoznaniu sprawy Kazimierza G. oskarżonego z art. 148 § 1 k.k., na skutek apelacji wniesionej przez obrońcę od wyroku Sądu Okręgowe go w S. z dnia 7 czerwca 2010 r., zmienia zaskarżony wyrok w ten sposób, że na podstawie art. 60 § 2 pkt 2 k.k. i art. 60 § 6 pkt 2 k.k. orzeczoną wobec oskarżonego karę pozbawienia wolności łagodzi do 6 lat (…).