Nie stanowi naruszenia dobrego imienia powódki rzetelne przedstawienie spostrzeżeń własnych oraz innych pracowników Sądu dotyczących sposobu zachowania powódki w kontaktach z pracownikami Sądu.
Zaliczenie okresu podlegania ubezpieczeniu społecznemu rolników na potrzeby świadczenia uzyskanego z Kasy Rolniczego Ubezpieczenia Społecznego powoduje, iż nie istnieje możliwość ponownego zaliczenia tego samego okresu w systemie ubezpieczenia powszechnego (art. 10 ustawy z dnia 17.12.1998 r. o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych).
Odnosząc się do interpretacji terminu „ponownie”, jakim posłużył się ustawodawca w treści art. 330 § 2 k.p.k. należy wskazać, że na tożsamość orzeczenia wskazuje zbieżność przedmiotowa i podmiotowa. W treści tego przepisu nie ma mowy natomiast o tożsamości argumentów, identyczności podstaw dowodowych czy też innych wymogów, które dostrzega niezasadnie Sąd I instancji. Zatem dla przyjęcia, że prokurator
Przepisy Rozdziału 56 kpk regulujące wznowienie postępowania nie czynią dla przesłanki przedawnienia żadnego wyjątku i stawiają ją w kategorii uchybień z art. 439 § 1 kpk, mogących skutkować wznowieniem postępowania tylko z urzędu (art. 542 § 3 kpk). Powyższe czyni niedopuszczalnym wznowienie postępowania na wniosek strony na podstawie przesłanki propter nova (art. 540 § 2 pkt 2 lit. a kpk), odnoszącej
Spółdzielnia nie jest faktycznie reprezentowana w rozumieniu art. 42 § 1 k.c., jeżeli cechuje ją nie tylko paraliż funkcjonalny zarządu, ale również brak rady nadzorczej upoważnionej do złożenia wniosku do walnego zgromadzenia o odwołanie istniejącego zarządu.
W aktach sprawy brak jest informacji uzyskanej stosownie do przepisu § 76 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 28 stycznia 2002 roku w sprawie szczegółowych czynności sądów w sprawach z zakresu międzynarodowego postępowania cywilnego oraz karnego w stosunkach międzynarodowych (Dz. U. Nr 17. poz. 164). Przepis ten stanowi, że przed wydaniem postanowienia określającego kwalifikację prawną czynu
Do kategorii orzeczeń podlegających unieważnieniu na podstawie art. 1 ustawy z dnia 23 lutego 1991 r. o uznaniu za nieważne orzeczeń wydanych wobec osób represjonowanych za działalność na rzecz niepodległego bytu Państwa Polskiego (Dz. U. Nr 34, poz. 149 ze zm.), nie należy wyrok sądu pracy i ubezpieczeń społecznych w przedmiocie wypowiedzenia warunków pracy i płacy, albowiem orzeczenie to nie jest
Okresy tymczasowego aresztowania przed skierowaniem sprawy do sądu z wnioskiem o umorzenie postępowania i zastosowanie środków zabezpieczających w trybie art. 324 § 1 kpk i na etapie postępowania sądowego oraz po przekazaniu sprawy prokuratorowi do dalszego prowadzenia na podstawie art. 324 § 2 kpk podlegają sumowaniu. Brak jest podstaw prawnych i przesłanek pozwalających na przyjęcie, że okres kiedy
Automatyczne powiązanie okresu pełnienia funkcji z zaniechaniem obowiązku zgłoszenia wniosku o upadłość bez odniesienia się do świadomości poszczególnych oskarżonych, co do istnienia przesłanek złożenia takiego wniosku i czasu, w którym taką wiedzę mieli lub powinni mieć z racji pełnionych funkcji, nie może zostać zaakceptowane.
O ile dowody z zeznań świadków zostały przeprowadzone w poprzednim postępowaniu prawidłowo, a sąd uchylający wyrok nie wskazał, że muszą one być powtórzone przy ponownym rozpoznaniu sprawy, to autonomiczną decyzją sądu pierwszej instancji jest ocena, czy będzie możliwe poprzestanie na ich ujawnieniu w trybie art. 442 § 2 kpk.
Skoro wznowienie postępowania na podstawie art. 542 § 3 kpk z powodu jednego z uchybień wymienionych w art. 439 § 1 kpk może nastąpić tylko z urzędu, a nie na wniosek strony, to stronie nie przysługuje również żądanie w drodze środka odwoławczego kontroli negatywnego stanowiska sądu.
Okoliczności ustalone w konkretnej sprawie mogą stać się podstawą oceny, że tymczasowe aresztowanie było co prawda niesłuszne, ale nie było ono niewątpliwie niesłuszne, co w świetle unormowania art. 552 § 4 k.p.k. (argumentum a contrario) stanowi przesłankę egzoneracyjną. Taką okolicznością będzie właśnie zawinione zachowanie oskarżonego, pozwalające postawić mu zarzut spowodowania niekorzystnego dla
Podstawami umorzenia, o których traktuje art. 7 ust. 1 ustawy z 23 lutego 1991 r. o uznaniu za nieważne orzeczeń wydanych wobec osób represjonowanych za działalność na rzecz niepodległego bytu Państwa Polskiego (Dz. U. Nr 34, poz. 149 ze zm.), są jedynie te, które wskazano w art. 17 § 1 i 2 k.p.k. Powołany przepis nie dotyczy innych podstaw umorzenia, w tym także umorzenia na skutek stwierdzenia przedawnienia
1. Systematyczny udział w internetowych forach dyskusyjnych uzasadnia zaliczenie osoby dyskutanta do osób, które uczestniczą w życiu publicznym. 2. Nie jest działaniem bezprawnym dokonywanie ocen zachowań i wypowiedzi osób publicznych, o ile oceny te nie wykraczają poza akceptowane społecznie standardy.
Osoba, którą się namawia lub której udziela się pomocy do targnięcia się na własne życie, musi ze względu na swoje właściwości psychiczne być w stanie rozpoznać w pełni znaczenie czynu i pokierować swoim postępowaniem. Przy braku takiego rozeznania (dziecko, osoba niepoczytalna), czyn sprawcy może być uznany za przestępstwo z art. 148 k.k.
Prawomocne uniewinnienie oskarżonego od zarzucanego mu aktem oskarżenia czynu stoi na przeszkodzie ze względu na treść art. 17 § 1 pkt 7 kpk skazaniu go za zachowania będące elementami tego czynu, które były przedmiotem wcześniejszego osądzenia niezależnie od stopnia społecznej szkodliwości tego fragmentu czynu.
W przedmiotowej sprawie oskarżony miał ustanowionych dwóch obrońców z wyboru wyraził więc wolę i gotowość korzystania z pomocy każdego z nich. Skoro tak, to każdego z nich należało zawiadomić o terminach rozprawy. Zbieżność nazwisk, czy też pokrewieństwo obrońców, ta sama siedziba kancelarii adwokackiej, nie mogą w żaden sposób usprawiedliwiać zaniechania powyższego. Skoro oskarżony odrębnie ustanowił
Działania polegające na uprawie konopi, a następnie wytwarzaniu z nich środka odurzającego, podjęte były z góry powziętym zamiarem. Wytwarzanie polegało przecież na suszeniu ziela konopi, które zostały zasadzone i uprawiane przez oskarżonego właśnie w tym celu. Systematycznie, w miarę dojrzewania kwiatostanów, oskarżony zbierał je, suszył, mielił, uzyskując znaczne ilości środka odurzającego. Uprawę
Kwestie związane z wykonywaniem kary pozbawienia wolności poza zakładem karnym w systemie dozoru elektronicznego ujęte zostały w odrębnej ustawie z dnia 7 września 2007 r., to jednak - niezależnie od przyjętej techniki legislacyjnej - ich materia stanowi część uregulowań dotyczących prawa karnego wykonawczego, a zatem nie może być interpretowana w oderwaniu od zasadniczych reguł zawartych w kodeksie
Przy kwalifikacji takiego samego stanowiska pracy w szczególnych warunkach zamieszczonego zarówno w wykazie A jak i B załącznika do rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 7 lutego 1983 r. w sprawie wieku emerytalnego dla pracowników zatrudnionych w szczególnych warunkach lub szczególnym charakterze (Dz.U. Nr 8, poz. 43 ze zm.) jako pracy wykonywanej albo w wykazie A, albo B załącznika do tego rozporządzenia
Pistolet alarmowy 'Start 3' kal. 6 mm stanowi broń palną.
Dowód osobowy nie nabiera cech wiarygodności, ani też nie może zostać zdeprecjonowany tylko dlatego, że został utrwalony w jednej z faz postępowania karnego: w postępowaniu przygotowawczym, czy jurysdykcyjnym. Jeśli wyjaśnienia różnią się w swej treści, a cezurą tych rozbieżności jest stadium procesu, to Sąd I instancji dokonuje recenzji takiego dowodu z zachowaniem typowych reguł obowiązujących w
Mimo braku przeszkód, aby prezes zarządu wspólnik spółki z ograniczoną odpowiedzialnością był pracownikiem tej spółki, to w sytuacji, gdy status pracownika - wykonawcy pracy - został zdominowany przez (właścicielski) status prezesa zarządu wspólnika spółki, to wspólnik ten nie podlega ubezpieczeniom społecznym z tytułu zatrudnienia na podstawie umowy o pracę na podstawie art. 6 ust. 1 pkt 1 i art.
Skarga o wznowienie postępowania zakończonego prawomocnym postanowieniem sądu apelacyjnego, wydanym w trybie art. 61 ust. 3 ustawy z dnia 16 lipca 1998 r. - Ordynacja wyborcza do rad gmin, rad powiatów i sejmików województw (jedn. tekst: Dz. U. z 2003 r. Nr 159, poz. 1547 ze zm.), oddalającym zażalenie na postanowienie sądu okręgowego oddalające odwołanie od uchwały rady miejskiej w przedmiocie stwierdzenia
