Przy ponownym rozpoznaniu sprawy, w wypadku niemożności przeprowadzenia u skarżącej badań kontrolnych przez właściwy organ służby zdrowia drugiego stopnia i braku z tego powodu podstaw do wydania opinii /par. 9 ust. 1 rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 18 listopada 1983 r. w sprawie chorób zawodowych - Dz.U. nr 65 poz. 294 ze zm./ organ orzekający winien zwrócić się do Poradni Chorób Zawodowych w
Organ podatkowy nie może uzasadniać swego rozstrzygnięcia brakiem stosownych argumentów w pismach podatnika. Organ podatkowy obowiązany jest z urzędu, zgodnie z art. 7 Kpa, do dokładnego wyjaśnienia stanu faktycznego sprawy, zaś w myśl art. 8 Kpa - do prowadzenia postępowania w sposób pogłębiający zaufanie obywateli do organów Państwa.
1. Ponieważ w niektórych sytuacjach otrzymanie rachunku, który mógłby być podstawą wpisu do księgi, może być utrudnione, ustawodawca wyjątkowo dopuszcza dokumentowanie poniesionych wydatków przy ustalaniu podstaw opodatkowania podatkiem dochodowym za pomocą dowodów wewnętrznych. Jednak i w tych sytuacjach zawsze należy pamiętać o tym, że taki sposób dokumentowania poniesionych wydatków jest wyjątkiem
1. Uchwała rady gminy o wprowadzeniu formy ochrony przyrody, podjęta na podstawie art. 34 ust. 1 ustawy z dnia 16 października 1991 r. o ochronie przyrody /Dz.U. nr 114 poz. 492 ze zm./, powinna zawierać ustalenia w zakresie wskazanym w art. 32 tej ustawy. Niespełnienie tego wymogu uzasadnia uznanie aktu za sprzeczny z prawem. 2. Określenie obszarów chronionego krajobrazu oraz ustalenie zasad jego
Ustawowe prawo zastawu /art. 49 ustawy z dnia 19 grudnia 1980 r. o zobowiązaniach podatkowych - Dz.U. 1993 nr 108 poz. 486 ze zm./ nie obejmuje przedmiotów należących do osób trzecich znajdujących się w zakładzie podatnika, które mogłyby służyć, lecz w rzeczywistości nie służyły do wykonywania działalności zarobkowej.
Z treści art. 23 art. 1 pkt 46 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych /Dz.U. 1993 nr 90 poz. 416 ze zm./ wynika, że podatnik rejestruje tylko ilość przejechanych kilometrów, które nie mogą przekraczać przebiegu pojazdu, bowiem stawka za przejazd 1 km jest sztywna i unormowana odrębnymi przepisami. W tej sytuacji żądanie od skarżącego rachunku lub faktury na przebieg
Na postanowienie o odmowie wydania zaświadczenia nie przysługuje skarga do Naczelnego Sądu Administracyjnego.
Sprowadzenie z zagranicy towaru bez oznaczeń firmowych do przeprowadzenia testów w celu zbadania gustów klientów nie jest tożsame z reklamą i nie spełnia przesłanek, o których mowa w art. 14 ust. 1 pkt 16 ustawy z dnia 28 grudnia 1989 r. - Prawo celne /Dz.U. 1994 nr 71 poz. 312 ze zm./ uzasadniających zwolnienie od cła.
1. Nie są towarami w rozumieniu ustawy z dnia 8 stycznia 1993 r. o podatku od towarów i usług oraz o podatku akcyzowym /Dz.U. nr 11 poz. 50 ze zm./ działki gruntu /nieruchomości gruntowe/, a ich sprzedaż nie podlega opodatkowaniu podatkiem VAT. Zgodnie też z postanowieniami art. 47 i art. 48 Kc sprzedawane budynki znajdujące się na działce gruntu w S. były częściami składowymi gruntu. Art. 47 par.
1. Skoro skutki prawne decyzji wydanej na podstawie art. 41 ustawy z dnia 19 grudnia 1980 r. o zobowiązaniach podatkowych /Dz.U. 1993 nr 108 poz. 486 ze zm./ powstają z chwilą jej doręczenia małżonkowi podatnika, a zaległości podatkowe podlegają zaspokojeniu z majątku wspólnego małżonków, to brak ustroju wspólności majątkowej między małżonkami wyklucza możliwość ponoszenia przez współmałżonka odpowiedzialności
Robót budowlanych polegających na zmianie w budynku okna na drzwi wejściowe nie można uznać za remont w pojęciu art. 29 ust. 2 pkt 1 łącznie z art. 3 pkt 8 ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. Prawo budowlane /Dz.U. nr 89 poz. 414/ jako, że remont istniejącego obiektu budowlanego polega na odtworzeniu jego stanu pierwotnego.
Dla kwestii uznania obiektu za związany z działalnością gospodarczą nie ma istotnego znaczenia okoliczność, że obiekt ten nie został zaewidencjonowany jako środek trwały. Decydujące w tej mierze są bowiem przepisy podatkowe a nie przepisy dotyczące ewidencji środków trwałych.
Dla kwestii uznania obiektu za związany z działalnością gospodarczą nie ma istotnego znaczenia okoliczność, że obiekt ten nie został zaewidencjonowany jako środek trwały. Decydujące w tej mierze są bowiem przepisy podatkowe a nie przepisy dotyczące ewidencji środków trwałych.
Utrata mocy obowiązującej ustawy z dnia 10 kwietnia 1974 r. - Prawo lokalowe /Dz.U. 1987 nr 30 poz. 165 ze zm./ - przy braku przepisu pozwalającego na jego stosowanie w zakresie sposobu egzekwowania należności opłat z tytułu najmu lokalu - powoduje, iż od dnia 12 listopada 1994 r. należności te mogą być dochodzone i egzekwowane tylko w trybie przewidzianym w ustawie z dnia 2 lipca 1994 r. o najmie
Skoro podatnik uwzględnił w swych księgach podatkowych wszystkie poniesione przez siebie wydatki, a spór toczy się jedynie o to, czy owe wydatki rzeczywiście poniesione przez skarżącego stanowią koszty uzyskania przychodu w rozumieniu przepisów ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, to bezpodstawnie urząd skarbowy zarzuca nierzetelność owym księgom ze wszystkimi stąd niekorzystnymi dla podatnika
Zgodnie z art. 18a ust. 3 znowelizowanej ustawy z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie terytorialnym /Dz.U. 1996 nr 13 poz. 74/, tylko i wyłącznie komisja rewizyjna opiniująca wykonanie budżetu jest uprawniona do wystąpienia z wnioskiem o udzielenie lub nieudzielenie absolutorium zarządowi. Istotnym naruszeniem obowiązującego prawa jest to, że Rada Gminy nie głosowała nad wnioskiem w sprawie absolutorium
Z przepisu par. 6 ust. 3 rozporządzenia Ministra Transportu i Gospodarki Morskiej z dnia 14 kwietnia 1993 r. w sprawie rejestracji, ewidencji i oznaczania pojazdów /Dz.U. nr 37 poz. 164 ze zm./ expressis verbis nie wynika by warunkiem czasowego dopuszczenia pojazdu do ruchu było toczące się postępowanie sądowe.
Okoliczność, że bank stał się dłużnikiem niewypłacalnym i ogłosił upadłość wyczerpuje dyspozycję art. 23 ust. 2 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych /Dz.U. 1993 nr 90 poz. 416 ze zm./.
Skoro skarżący zakończył pobyt za granicą w okresie, w którym obowiązywał przepis art. 14 ust. 1 pkt 7 ustawy z dnia 28 grudnia 1989 r. - Prawo celne /Dz.U. 1994 nr 71 poz. 312 ze zm./, to prawo skarżącego do korzystania ze zwolnienia przywiezionego mienia /tzw. przesiedleńczego/ od cła, kształtowało się na gruncie przepisów obowiązujących w dniu powrotu do kraju, a więc obowiązujących 20 października
1. Wyłączone jest dokonywanie w postępowaniu o zwrot wywłaszczonej nieruchomości /art. 69 ustawy z dnia 29 kwietnia 1985 r. o gospodarce gruntami i wywłaszczaniu nieruchomości - Dz.U. 1991 nr 30 poz. 127 ze zm./ rozliczeń z udziałem osób trzecich, a w szczególności rozstrzyganie o roszczeniach osób trzecich z tytułu nakładów na nieruchomość. 2. Problematyka rozliczenia nakładów osób trzecich na podlegającą
Chorobą zawodową jest choroba objęta wykazem chorób zawodowych, spowodowana działaniem czynników szkodliwych dla zdrowia, występujących w środowisku pracy, stwierdzona u osoby zatrudnionej na podstawie stosunku pracy.
1. O chorobie zawodowej można mówić tylko wówczas, gdy chorobę objętą wykazem chorób zawodowych, wywołaną czynnikami szkodliwymi występującymi w środowisku pracy, stwierdzono u pracownika, to jest w myśl definicji zawartej w art. 2 Kodeksu pracy - osoby zatrudnionej na podstawie umowy o pracę, powołania, wyboru, mianowania lub spółdzielczej umowy o pracę. Wobec tego, że w powyższej definicji pracownika
Użyte w art. 3 ust. 6 ustawy z dnia 15 listopada 1984 r. o podatku rolnym /t.j. Dz.U. 1993 nr 94 poz. 431/ sformułowanie "w zagospodarowanie" oznacza również przejęcie gruntów uprawionych, bowiem przejęcie gruntów w zagospodarowanie ma na celu prowadzenie na nich produkcji rolnej.
Ustawa z dnia 28 grudnia 1989 r. Prawo celne /Dz.U. 1994 nr 71 poz. 312/ ani żaden inny przepis ustawowy obowiązujący w dniu 28 grudnia 1994 r. /to jest w dniu wydania rozporządzenia Rady Ministrów w sprawie ceł na towary przywożone z zagranicy Dz.U. nr 138 poz. 730/ nie uprawniały Rady Ministrów do specjalnego określenia podstawy wymiaru cła, jaką jest wartość celna towaru, o której mowa w art. 25
