Postanowienie SN z dnia 20 czerwca 2022 r., sygn. I CSK 2205/22
Cesja wierzytelności zabezpieczonej hipoteką, której skuteczność była zawieszona ze względu na brak wpisu wymaganego zgodnie z art. 79 ust. 1 zdanie drugie ustawy z dnia 6 lipca 1982 r. o księgach wieczystych i hipotece (tekst jedn.: Dz. U. z 2001 r. Nr 124, poz. 1361), staje się skuteczna z chwilą, w której na podstawie art. 1000 § 1 zdanie pierwsze k.p.c. hipoteka wygasła, a na jej miejsce weszło
W świetle obowiązującego prawa, umowa kredytowa waloryzowana kursem waluty obcej, zawierająca klauzule indeksacyjne i dotyczące spreadu walutowego, które obciążają kredytobiorcę nieprzejrzystym i niejednoznacznym ryzykiem walutowym, jest nieważna z uwagi na abuzywność tych klauzul. Interes prawny w żądaniu ustalenia nieważności takiej umowy istnieje, gdyż pozwala na usunięcie stanu niepewności co do
Przewidziane w art. 296 ust. 1 p.w.p. roszczenie o wydanie bezpodstawnie uzyskanych korzyści, będące de lege lata roszczeniem samodzielnym względem roszczenia z tytułu bezpodstawnego wzbogacenia, obejmuje co najmniej korzyść polegającą na bezpodstawnym korzystaniu z cudzego dobra, postrzeganą zazwyczaj jako zaoszczędzony wydatek w związku z nieponiesieniem należnych opłat licencyjnych, może jednak
Okoliczność, że pomiędzy stronami toczył się proces o uzgodnienie treści księgi wieczystej z rzeczywistym stanem prawnym przez nakazanie wykreślenia hipoteki zakończony prawomocnym wyrokiem oddalającym to powództwo nie może skutkować niedopuszczalnością podnoszenia przez dłużnika rzeczowego nowych zarzutów obronnych w procesie o zapłatę z zabezpieczenia rzeczowego.
1. Skarb Państwa może ubiegać się o uznanie za bezskuteczną darowizny skazanego dokonanej jeszcze przed wyrokiem skazującym, jeśli w sprawie orzeczono przepadek korzyści z przestępstwa. 2. Dopuszczalne jest stosowanie art. 527 i n. k.c. per analogiam do ochrony należności publicznoprawnych. Racje te pozostają aktualne w odniesieniu do stanu rzeczy powstającego na skutek orzeczenia przez sąd karny przepadku
Nie sposób podzielić wywodu poczynionego na tle art. 362 k.c., jakoby przyczynienie się rodziców do powstania szkody, która dotknęła ich małoletnie dziecko, jest równoznaczne w zakresie skutków określonych w art. 362 k.c. z przyczynieniem się samego poszkodowanego.