Uchwała SN z dnia 29 listopada 2005 r. sygn. III CZP 104/05

Orzeczenia Sądu Najwyższego, rok 2005

Postanowienie SN z dnia 29 listopada 2005 r. sygn. III CZP 102/05

Orzeczenia Sądu Najwyższego, rok 2005

Wyrok SN z dnia 29 listopada 2005 r., sygn. II PK 99/05

Orzeczenia Sądu Najwyższego, rok 2005

Odsetki od wynagrodzenia za dyżury lekarskie pełnione przed dniem 20 maja 1999 r. należą się najwcześniej od daty ogłoszenia wyroku Trybunału Konstytucyjnego z dnia 17 maja 1999 r., P 6/98 (Dz.U. Nr 45, poz. 458).

Wyrok SN z dnia 29 listopada 2005 r., sygn. II PK 391/04

Orzeczenia Sądu Najwyższego, rok 2005

1. Częścią zakładu pracy w rozumieniu art. 231 k.p. jest taka jego część, która może być potraktowana jako placówka zatrudnienia pracownika, a więc zespół składników umożliwiający wykonywanie w niej pracy. Podstawą prawną przejścia części zakładu pracy na innego pracodawcę może być akt administracyjny, a w szczególności decyzja uprawnionego organu o oddaniu nieruchomości w trwały zarząd na podstawie

Wyrok SN z dnia 29 listopada 2005 r., sygn. II PK 101/05

Orzeczenia Sądu Najwyższego, rok 2005

Na podstawie art. 45 § 2 k.p. sąd może nie uwzględnić zgłoszonego przez pracownika roszczenia o przywrócenie do pracy, jeżeli miałoby to prowadzić do powtórzenia się sytuacji, na którą zasadnie powoływał się pracodawca jako na przyczynę wypowiedzenia.

Wyrok SN z dnia 29 listopada 2005 r., sygn. II PK 100/05

Orzeczenia Sądu Najwyższego, rok 2005

1. Sąd jest zobowiązany do wykładni prawa polskiego w sposób zapewniający w największym stopniu jego zgodność z treścią nieratyfikowanej umowy międzynarodowej wiążącej Polskę (art. 9 Konstytucji RP). 2. Sąd dokonujący wykładni umowy o pracę zawartej pomiędzy polskim przedsiębiorstwem realizującym w Republice Federalnej Niemiec umowę o dzieło na podstawie umowy między Rządem Rzeczypospolitej Polskiej

Wyrok SN z dnia 29 listopada 2005 r., sygn. II PK 102/05

Orzeczenia Sądu Najwyższego, rok 2005

Wynikająca z wyroku Trybunału Konstytucyjnego niezgodność przepisu ustawy z Konstytucją RP jest podstawą do jego niezastosowania, także co do stanów faktycznych sprzed ogłoszenia tego wyroku. Dotyczy to w szczególności, stwierdzonej wyrokiem Trybunału Konstytucyjnego z dnia 7 kwietnia 2003 r., P 7/02 (Dz.U. Nr 63, poz. 590) niezgodności art. 32 ust. 1 ustawy z dnia 23 maja 1991 r. o związkach zawodowych

Postanowienie SN z dnia 25 listopada 2005 r. sygn. VI KZ 3/05

Orzeczenia Sądu Najwyższego, rok 2005

„(...) stwierdzenie stanu upoważniającego sąd do sięgnięcia po ten najsurowszy rodzaj kary porządkowej (jaką jest areszt) może i powinno być oceniane na tle całokształtu realiów zachowania konkretnego świadka. Stwierdzenie stanu uporczywego uchylania się przez świadka od złożenia zeznania może być zatem dokonane nie tylko w oparciu o długotrwałe jego niestawiennictwo na kolejne wyznaczane terminy rozpraw

Postanowienie SN z dnia 25 listopada 2005 r. sygn. I UZP 3/05

Orzeczenia Sądu Najwyższego, rok 2005

Uchwała składu 7 sędziów SN z dnia 25 listopada 2005 r. sygn. III CZP 59/05

Orzeczenia Sądu Najwyższego, rok 2005

Wyrok SN z dnia 25 listopada 2005 r., sygn. I PK 86/05

Orzeczenia Sądu Najwyższego, rok 2005

1. Akt wewnątrzzakładowy nazwany „zasadami wynagradzania” nie jest regulaminem wynagradzania (art. 772 k.p.), a tym samym nie jest przepisem prawa pracy w rozumieniu art. 9 k.p., jeżeli określa wynagrodzenie tylko jednego pracownika. 2. Nagroda roczna określona w art. 10 ust. 1 i 2 ustawy z dnia 3 marca 2000 r. o wynagradzaniu osób kierujących niektórymi podmiotami prawnymi (Dz.U. Nr 26, poz. 306 ze

Wyrok SN z dnia 25 listopada 2005 r., sygn. I PK 89/05

Orzeczenia Sądu Najwyższego, rok 2005

Ciężar udowodnienia niezdolności do pracy pracownika stawiającego się do niej po wyczerpaniu okresu pobierania zasiłku chorobowego (art. 53 § 1 pkt 1 lit. b k.p.) spoczywa na pracodawcy, który powinien skierować pracownika na odpowiednie badania lekarskie.

Wyrok SN z dnia 25 listopada 2005 r., sygn. I UK 67/05

Orzeczenia Sądu Najwyższego, rok 2005

Prawo do renty ubezpieczonego spełniającego warunki określone w art. 57 ust. 2 ustawy z dnia 17 grudnia 1998 r. o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych (jednolity tekst: Dz.U. z 2004 r. Nr 39, poz. 353 ze zm.) - całkowicie niezdolnego do pracy i mającego okres składkowy i nieskładkowy 20 lat w przypadku kobiet i 25 lat w przypadku mężczyzn - nie jest uzależnione od wykazania pięcioletniego

Wyrok SN z dnia 25 listopada 2005 r., sygn. I UK 80/05

Orzeczenia Sądu Najwyższego, rok 2005

W ocenie, czy zostały podjęte czynności zmierzające bezpośrednio do rozpoczęcia wykonywania działalności gospodarczej (art. 13 pkt 4 ustawy z dnia 13 października 1998 r. o systemie ubezpieczeń społecznych, Dz.U. Nr 137, poz. 887 ze zm.), należy uwzględniać wszelkie okoliczności sprawy, w tym także zamiar (wolę) osoby prowadzącej działalność gospodarczą.

Postanowienie SN z dnia 24 listopada 2005 r. sygn. V KK 352/05

Orzeczenia Sądu Najwyższego, rok 2005

1. Obrońca skazanego może przedsiębrać czynności procesowe jedynie na korzyść skazanego (art. 86 § 1 k.p.k.), co oznacza, że nie może wnosić kasacji, której uwzględnienie sprowadzałoby się do działania na jego niekorzyść. 2. Sprostowanie omyłki w trybie art. 105 § 1 k.p.k. bądź art. 420 § 1 i 2 k.p.k. może nastąpić w każdym czasie. Procedowanie w jednym z tych trybów odbywać się będzie poza ramami

Wyrok SN z dnia 24 listopada 2005 r. sygn. IV KK 281/05

Orzeczenia Sądu Najwyższego, rok 2005

Przepis art. 476 § 1 k.p.k. zezwalający na rozpoznanie apelacji przez Sąd Okręgowy w jednoosobowym składzie, na stosowne zarządzenie prezesa tego sądu, odnosi się tylko do spraw rozpoznawanych w postępowaniu uproszczonym, a nie w postępowaniu zwyczajnym. W przedmiotowej sprawie tryb uproszczony był niedopuszczalny, zatem upoważnia to do stwierdzenia, że zarówno sąd pierwszej instancji, który rozpoznał

Uchwała SN z dnia 24 listopada 2005 r. sygn. III CZP 85/05

Orzeczenia Sądu Najwyższego, rok 2005

Uchwała SN z dnia 24 listopada 2005 r. sygn. III CZP 82/05

Orzeczenia Sądu Najwyższego, rok 2005

Wyrok SN z dnia 23 listopada 2005 r. sygn. IV KK 392/05

Orzeczenia Sądu Najwyższego, rok 2005

Sąd Apelacyjny w sposób rażący naruszył przepisy art. 85 i 86 k.k., gdyż w sytuacji zmiany orzeczenia w zakresie jednej z podlegających łączeniu kar powinien był uchylić orzeczenie sądu pierwszej instancji w przedmiocie kary łącznej i karę łączną ukształtować na nowo, kierując się dyrektywami określonymi w przepisach k.k., a następnie stanowisko swoje w tym zakresie szczegółowo uzasadnić.

Uchwała SN z dnia 23 listopada 2005 r. sygn. III SW 195/05

Orzeczenia Sądu Najwyższego, rok 2005

stwierdza ważność wyboru Lecha Aleksandra Kaczyńskiego na Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej, dokonanego dnia 23 października 2005 r.

Uchwała składu 7 sędziów SN z dnia 23 listopada 2005 r. sygn. III BZP 2/05

Orzeczenia Sądu Najwyższego, rok 2005

Wyrok SN z dnia 22 listopada 2005 r. sygn. V KK 100/05

Orzeczenia Sądu Najwyższego, rok 2005

Przepis art. 2 k.k. statuuje normatywny warunek odpowiedzialności za przestępstwo skutkowe popełnione przez zaniechanie. Dla przypisania takiej odpowiedzialności, a zatem przypisania skutku w przypadku zaniechania, owo zaniechanie musi być bezprawne, oparte wyłącznie na powiązaniu normatywnym ze skutkiem. Osoba odpowiadająca za przestępstwo skutkowe popełnione przez zaniechanie musi się charakteryzować

Wyrok SN z dnia 22 listopada 2005 r. sygn. V KK 240/05

Orzeczenia Sądu Najwyższego, rok 2005

Nie jest dopuszczalne złożenie kasacji od prawomocnego wyroku w stosunku do oskarżonego, co do którego nie podjęto żadnego rozstrzygnięcia w przedmiocie postępowania karnego.

Postanowienie SN z dnia 18 listopada 2005 r. sygn. V KK 411/05

Orzeczenia Sądu Najwyższego, rok 2005

Pismo wysłane pod ostatnio wskazany przez stronę adres nie może być uważane, w myśl przepisu art. 139 § 1 k.p.k., za doręczone, jeżeli strona została pozbawiona wolności i nie podała swego miejsca pobytu w czasie pozbawienia wolności do wiadomości organu, przed którym toczy się postępowanie. Nie można przecież mówić o zmianie miejsca zamieszkania czy pobytu, jak wymaga tego art. 139 § 1 k.p.k., bowiem