Wyrok SN z dnia 29 listopada 2005 r., sygn. II PK 99/05

Odsetki od wynagrodzenia za dyżury lekarskie pełnione przed dniem 20 maja 1999 r. należą się najwcześniej od daty ogłoszenia wyroku Trybunału Kon­stytucyjnego z dnia 17 maja 1999 r., P 6/98 (Dz.U. Nr 45, poz. 458).

Przewodniczący SSN Jerzy Kuźniar, Sędziowie SN: Beata Gudowska (spra­wozdawca), Zbigniew Hajn.

Sąd Najwyższy, po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 29 listopada 2005 r. sprawy z powództwa Anny M. i Wiesławy D. przeciwko Zespołowi Opieki Zdrowotnej w G. o wynagrodzenie za pracę w godzinach nadliczbowych, na skutek kasacji po­wódki Anny M. od wyroku Sądu Apelacyjnego we Wrocławiu z dnia 2 września 2004 r. [...]

u c h y l i ł zaskarżony wyrok w punkcie II w stosunku do Anny M., co do wy­równania wynagrodzenia za pracę świadczoną w listopadzie 1996 r. i przekazał sprawę Sądowi Apelacyjnemu we Wrocławiu do ponownego rozpoznania w tym za­kresie i orzeczenia o kosztach postępowania kasacyjnego, a dalej idącą kasację oddalił.

Uzasadnienie

W pozwie z dnia 16 grudnia 1999 r. Anna M. domagała się zasądzenia od Zespołu Opieki Zdrowotnej w G. wyrównania wynagrodzenia za dyżury lekarskie za nieprzedawniony okres od dnia 1 października 1996 r. do dnia 19 maja 1999 r. w ostatecznie sprecyzowanej kwocie 41.006,97 zł, uwzględniającej należność główną oraz 17.735,85 zł tytułem skapitalizowanych odsetek za opóźnienia w wypłacie należnego wynagrodzenia w każdym miesiącu, łącznie kwoty 58.743,52 zł z ustawo­wymi odsetkami od dnia wniesienia pozwu.

W odpowiedzi na pozew, w którym żądanie określone zostało na kwotę 45.544,17 zł za 6.208 godzin nadliczbowych „wraz ze skapitalizowanymi odsetkami za zwłokę”, pozwany Zakład Opieki Zdrowotnej przyznał podniesiony w pozwie fakt niedopłaty wynagrodzenia i uznał wyliczenie należności za prawidłowe, z zastrzeżeniem, że nie odpowiada za zobowiązania sprzed dnia 1 stycznia 1999 r., kiedy nie prowadził samodzielnej gospodarki finansowej, co ograniczałoby pretensję wobec niego do kwoty 5.199 zł. Wniósł o oddalenie powództwa, podnosząc, że nie naruszył prawa przez wypłacanie powódce do dnia 20 maja 1999 r. wynagrodzenia w wysokości zgodnej z obowiązującym wówczas rozporządzeniem Rady Ministrów z dnia 27 grudnia 1974 r. w sprawie niektórych obowiązków i uprawnień pracowników zatrud­nionych w zakładach służby zdrowia (Dz.U. Nr 51, poz. 326 ze zm.). Po stwierdzeniu niezgodności z Konstytucją § 11 i 12 tego rozporządzenia (orzeczenie Trybunału Konstytucyjnego z dnia 17 maja 1999 r., P 6/98, Dz.U. Nr 45, poz. 458 z dnia 20 maja 1999 r.), od czerwca 1999 r. podjął wypłatę wynagrodzenia w kwotach uwzględniających wyższe stawki za godziny nadliczbowe. W odniesieniu do żądanych odsetek podniósł, że należą się dopiero od dnia 23 stycznia 2001 r., gdyż wów­czas Sąd Najwyższy w uchwale składu siedmiu sędziów III ZP 30/00 (OSNAPiUS 2001 nr 23, poz. 685) stwierdził, że „wyrok Trybunału Konstytucyjnego ma moc również za okres poprzedzający jego ogłoszenie”.